Όταν μια σειρά ονομάζεται κυριολεκτικά Υπερφυσικό, έχει προφανώς μεγάλη ελευθερία επιλογών όσον αφορά το περιεχόμενό της και πως το διαχειρίζεται. Και τις τελευταίες 11 σεζόν, το Supernatural έχει ανταποκριθεί στην φήμη του τίτλου του, αφηγούμενο ιστορίες παραμυθένιες, θρυλικές, μυθολογικές, θρησκευτικές, και όλα τα ενδιάμεσα.
Στη 10η σεζόν, η σειρά έπαιξε πάλι με τους περιορισμούς του format (κι όταν λέμε ‘έπαιξε’ εννοούμε τους έβαλε φωτιά) με το 200ό επεισόδιο, όπου είδαμε μια πιο-meta-πεθαίνεις σχολική θεατρική παράσταση η οποία αφηγείται μέσω τραγουδιών την ιστορία του Sam και του Dean. Και όλοι πιστέψαμε ότι τα ρίσκα που ήταν διατεθειμένοι να πάρουν οι συντελεστές είχαν φτάσει ταβάνι, δεν θα μπορούσαν να βρουν μια ιδέα πιο περίεργη από αυτή. Κι όμως, στην 11η σεζόν μια ακόμα πιο ριψοκίνδυνη σκέψη έσκασε στο μυαλό των σεναριογράφων: ένα επεισόδιο γυρισμένο εξολοκλήρου από την οπτική γωνία ενός αμαξιού. Ήμασταν όλοι σκεπτικοί και με το δίκιο μας…
Στο “Baby” η σειρά αποφάσισε να εστιάσει στην Impala, το πιστό αμάξι των Winchesters που την ξέρουμε από την πρώτη στιγμή του πιλότου. Όλο το επεισόδιο εκτυλίσσεται από την πλευρά του αμαξιού. Με άλλα λόγια, αν ο Sam κι ο Dean βγουν από το αμάξι, η κάμερα δεν τους ακολουθεί. Ήταν τολμηρή και φιλόδοξη ιδέα, την οποία καμία άλλη σειρά αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να έχει υλοποιήσει επιτυχώς. Και, για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω ότι οποιαδήποτε άλλη σειρά θα είχε καν προσπαθήσει (ή θα το είχε έστω σκεφτεί).
Χάρη στο πιστό fanbase του Supernatural, στην προϊστορία του με την αναπροσαρμογή των σεναριογραφικών κανόνων προς όφελός του, και φυσικά με το έξυπνο σενάριό του, όχι μόνο τα κατάφερε με το Baby, αλλά μας έδωσε και ένα από πιο αξιομνημόνευτα επεισόδια μέχρι σήμερα.
Καταρχάς, βοήθησε πολύ το ότι το ‘Μωρό’ του Dean έχει εδραιωθεί ως χαρακτήρας της σειράς από την πρώτη μέρα. Κατά κάποιον περίεργο τρόπο, φάνηκε οικείο το να δούμε επιτέλους τα πράγματα από τη δικιά της οπτική. Ναι, χρησιμοποιώ το θυληκό για να μιλήσω για ένα άψυχο αντικείμενο, αλλά, αν βλέπετε το Supernatural από την αρχή, θα ξέρετε ότι η Impala είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό αμάξι. Μέσα από την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Thomas J. Wright (που μας έχει δώσει -μεταξύ άλλων– το εξίσου ‘ιδιαίτερο’ Bitten), είδαμε το αμάξι των Winchesters σαν ένα πιστό σκυλάκι που τους περιμένει υπομονετικά και υπομένει όσα της κάνουν.
Πέρα από αυτό όμως, υπάρχει λόγος που το Supernatural μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα: καταφέρνει πάντα να αναγνωρίζει τον πυρήνα του και να μην απομακρύνεται από αυτόν. Είναι η ιστορία δυο αδερφιών που αγαπούν ο ένας τον άλλο και θα έκαναν τα πάντα για να σώσουν ο ένας τον άλλο. Για όσο καιρό η σειρά μπορεί να το κρατάει αυτό, μπορεί να βάλει τους αδερφούς Winchesters σε οποιοδήποτε πιθανό σενάριο και να το κάνει να λειτουργήσει.
Και αν πάρουμε υπόψιν ότι το “Baby” αποτελούνταν στο 80% του από σκηνές ‘αδερφικού δεσίματος’, δεν είναι να απορεί κανείς γιατί έχει λάβει τόσο ένθερμη ανταπόκριση από το κοινό. Αυτή η σειρά είναι στα καλύτερά της όταν ο Sam κι ο Dean είναι αγαπημένοι και ενωμένοι ενάντια σε ένα κοινό σκοπό.
Πέρα από όλα τα παραπάνω, αυτό που καταφέρνει καλύτερα από όλα το Supernatural – κάτι που δεν βλέπουμε και πολύ συχνά στις υπόλοιπες δραματικές σειρές της τηλεόρασης – είναι ότι αφήνει τον εαυτό του να διασκεδάσει. Όταν κάτι αγγίζει τα όρια του γελοίου, το αφήνει να αγγίζει τα όρια του γελοίου. Είναι μια σειρά που αυτοσαρκάζεται και αυτοπαρωδείται χωρίς ντροπή. Δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό της στα σοβαρά. Αλλά κάνοντάς το αυτό, θέτει ταυτόχρονα ένα σοβαρότατο παράδειγμα για το πως δημιουργείται μια σειρά που θα κρατήσει στο χρόνο.
Όταν παρακολουθεί κάποιος Supernatural, έχει πάντα την αίσθηση ότι οι ηθοποιοί, οι σεναριογράφοι, το συνεργείο, κι όλοι όσοι εμπλέκονται στην παραγωγή της σειράς το διασκεδάζουν χτίζοντας αυτόν τον κόσμο, και αυτό βγαίνει στην οθόνη. Η χημεία της σειράς είναι σταθερά δυνατή, και αποτελεί το πιο γερό θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζονται όλοι τους για να δοκιμάσουν όλες αυτές τις τρελές ιδέες που έχουν. Κι αν το “Baby” απέδειξε κάτι, είναι ότι ακόμα και 11 σεζόν μετά, το Supernatural μπορεί και θέλει ακόμα να πάρει ρίσκα. Και το σημαντικότερο από όλα: είναι το ίδιο διασκεδαστικό όσο ποτέ!
by Amalia
Φοβερο αρθρο!
Η τελευταια παραγραφος αποτυπωνει ακριβως τις σκεψεις για το Supernatural, τον τελευταιο καιρο…
Πολυ ωραιο
δεν καταλαβαινω γιατι σε καποιους δεν τους αρεσε