Τι είναι η Πεντάλφα στην πραγματικότητα, τι συμβολίζει σύμφωνα με διάφορες ιστορίες και ποιοι το χρησιμοποίησαν. Ταιριάζει με το καλό του Supernatural; Διαβάστε:
Η πεντάλφα είναι ένα σχήμα το οποίο ορίζεται ως ένα αστέρι με πέντε γωνίες.
Ιστορική χρήση
Η πεντάλφα πρωτοεμφανίστηκε στη Μεσοποταμία και στους Σουμέριους. Επίσης, την χρησιμοποιούσαν συμβολικά στην Αρχαία Ελλάδα και στη Βαβυλωνία. Στους Βαβυλώνιους κάθε άκρη της ήταν και μία από τις κατευθύνσεις «πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά, μπροστά». Αυτές τις κατευθύνσεις συνέδεαν με τους πέντε πλανήτες: Δία, Κρόνο, Αφροδίτη, Άρη, Ερμή. Στην Ελλάδα οι πρώτοι που ασχολήθηκαν ενδελεχώς με αυτό το σύμβολο ήταν ο Πυθαγόρας και οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι οι οποίοι το ονόμαζαν πεντάγραμμο. Ακολουθώντας δε τον συμβολισμό του, το ονόμαζαν Υγίεια. Στο σύμβολο αυτό έβλεπαν, λόγω των γεωμετρικών του ιδιοτήτων, μια μαθηματική τελειότητα όπως την εκδήλωση της ‘Χρυσής Τομής’ και το ότι το πεντάγωνο αποτελεί μία εκ των πλευρών του τέλειου Δωδεκάεδρου που αποτελούσε γι’ αυτούς το σύμβολο του Αιθέρα.
Οι Νεοπυθαγόρειοι συμβόλιζαν τις άκρες του με τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και την πέμπτη με το θείο:
- Ύδωρ
- Γαία
- Ιδέα ή Ιερόν
- Ειλή (θερμότητα του ήλιου)
- Αήρ
Τα αρχικά των λέξεων αυτών σχηματίζουν τη λέξη «Υ-Γ-Ι-ΕΙ-Α».
Θρησκευτικός συμβολισμός
Για πολύ καιρό η πεντάλφα είχε συνδεθεί με τον πλανήτη Αφροδίτη και με τη λατρεία της θεάς Αφροδίτης. Επίσης συνδέεται και με τη λατρεία του Ρωμαίου Εωσφόρου (Lucifer) ο οποίος φέρνει το φως και τη γνώση. Ως σύμβολο θεωρείται από πολλούς που ασχολούνται με παγανιστικές θρησκείες ότι έχει μαγικές ιδιότητες.
Οι Χριστιανοί επίσης το είχαν χρησιμοποιήσει για να συμβολίσουν τις πέντε πληγές του Χριστού, ενώ επίσης το σύμβολο αυτό συνδέεται και με τον Ελευθεροτεκτονισμό.
Σατανισμός
Στον Θεϊστικό αλλά και Αθεϊστικό Σατανισμό, η πεντάλφα χρησιμοποιείται ανάποδα και είναι το πιο βασικό σύμβολο. Συγκεκριμένα, συμβολίζει το κεφάλι μιας τραγόμορφης αναπαράστασης του Σατανά ονόματι Baphomet. Δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά απ’ τον γνωστό μάγο του 19ου αιώνα, Eliphas Levi και αργότερα απ’ τον ιδρυτή της Εκκλησίας του Σατανά (Church of Satan) στη Καλιφόρνια, Anton Szandor LaVey, το 1966.
Και στα δύο είδη Σατανισμού, η πεντάλφα είναι απαραίτητη σε όλα τα αποκρυφιστικά ξόρκια και τις επικλήσεις πνευμάτων.
Στον Διαβολικό Σατανισμό, αποτελεί λίγο μικρότερη σημασία και χρησιμοποιείται κυρίως στα ξόρκια και τις επικλήσεις, παρόλα αυτά ο συμβολισμός της είναι διαφορετικός απ’ ότι στα άλλα δύο είδη: Συμβολίζει τον άνθρωπο ανάποδα, κάτι που στη πραγματικότητα τη κάνει σύμβολο του Μισανθρωπισμού που εμπεριέχεται μέσα στο συγκεκριμένο είδος Σατανισμού.
Γεωμετρία
Ο λόγος του μήκους των τμημάτων που περιγράφονται στο κείμενο ως προς το αμέσως μικρότερό του ισούται με τη χρυσή τομή
Η πεντάλφα κατασκευάζεται από ένα κανονικό πεντάγωνο φέρνοντας τις διαγώνιους στο πεντάγραμμο αυτό. Το σύμβολο συνδέεται με τη χρυσή τομή φ: ο λόγος κάθε ευθύγραμμου τμήματος που εμφανίζεται σε αυτή ως προς το αμέσως μικρότερό του ισούται με τη χρυσή τομή. Σύμφωνα με την εικόνα στα δεξιά είναι:
Εθνικός συμβολισμός
Η πεντάλφα ανευρίσκεται στις σημαίες δύο αφρικανικών χωρών, του Μαρόκου όπου συμβολίζει τη Σφραγίδα του Σολομώντα και της Αιθιοπίας όπου ως αστέρι συμβολίζει το λαμπρό μέλλον της χώρας.
Υπάρχουν δύο τρόποι παράστασης της πεντάλφας: με το ένα Άλφα προς τα επάνω, όπου έτσι αναπαριστάται στην λευκή μαγεία, συμβολίζοντας τον άνθρωπο που τείνει προς τον θεό. Και η άλλη παράσταση είναι με τα δύο Άλφα προς τα επάνω και το κεντρικό κάτω, η οποία χρησιμοποιείται στη μαύρη μαγεία και τον σατανισμό. Αυτή η δεύτερη παράσταση της πεντάλφας είναι που την έκανε ιδιαιτέρως μισητή, μιας και θεωρήθηκε ότι συμβολίζει τα δύο κέρατα του Σατανά, ή έναν άνθρωπο κρεμασμένο ανάποδα, με ανοιχτά τα πόδια του.
Ιστορία της πεντάλφας ως σατανικό σύμβολο.
Όταν η εκκλησία θέλησε να επικρατήσει ο χριστιανισμός ως θρησκεία τότε κυνήγισαν τους μάγους και τις μάγισσες καθώς και τους παγανιστές και όλους όσους ήταν αντίθετοι με τον χριστιανισμό ή δεν ήθελαν να τον ασπαστούν.
Τον 19ο αιώνα ένας κληρικός με το όνομα Eliphas Levi στην δημοσίευσή του Dogme et Rituel de la Haute Magie («Dogmas and Rituals of High Magic») σύνδεσε την πεντάλφα με μια εικόνα του Βαθομέθ ή τον θεό Πάνα της ελληνικής αλλά και ξένης μυθολογίας, που ζωγράφισε ο ίδιος, και δημιούργησε την ανεστραμένη πεντάλφα με το κεφάλι του θεού στο κέντρο. Βέβαια ο Βαθομέθ μόνο σατανικός δεν ήταν, αλλά αντιθέτος ήταν ο σοφός Μύστης, Αλχημιστής, Φύλακας-Θεός της Ισορροπίας και της Απόκρυφης Γνώσης. Το τελευταίο χτύπημα που δέχθηκε το σύμβολο της πεντάλφας ήταν όταν ο Anton Lavey ύδρισε την εκκλησία των σατανιστών και χρησιμοποίησε την πεντάλφα με το κεφάλι του Βαθομέθ σαν σύμβολο του Σατανά.
Και έτσι ένα σύμβολο χιλιάδων χρόνων έφτασε να θεωρήτε το σύμβολο του κακου.
Η εμφάνιση της πεντάκτινου ξεκινά πραγματικά από το λίκνο της ιστορίας αφού τα πρώτα της δείγματα χρονολογούνται στο 4000 π.Χ. στις περιοχές του Τίγρη και Ευφράτη καθώς και σε σπασμένα αγγεία της Παλαιστίνιας γης. Πιστεύεται μάλιστα πως η διαμόρφωση του συμβόλου σχετίζεται με αστρονομικές μελέτες της εποχής παρά από τον σχηματισμό της διαμέσου της τυχαίας παραλλαγής του σχήματος του τριγώνου. Σύμφωνα με τον Liungman (1994), ο σχεδιασμός του συμβόλου σχετίζεται με την κίνηση του πλανήτη Αφροδίτη έτσι όπως διακρίνεται στον ζωδιακό κύκλο. Παρατηρεί ταυτόχρονα όμως το παράδοξο πως το σύμβολο του πλανήτη δεν ήταν ποτέ η πεντάκτινος παρά ο γνωστός κύκλος που καταλήγει σε ένα ανάποδο σταυρό (σήμερα είναι γνωστό και ως το γυναικείο σύμβολο). Η πιθανή απάντηση εδώ έρχεται από την αστρολογική παρατήρηση, πως η κίνηση του πλανήτη αντιστοιχεί σε μια περίοδο 4 ετών, αντίθετα με την νουμερική έκφραση 5 που προσδίδει η πεντάκτινος. Η σύνδεσης παρόλα αυτά με την Αφροδίτη συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα με πιο έμμεσο τρόπο. Παρατηρούμε λοιπόν πως η πεντάκτινος βρίσκεται σε σημαίες κρατών όπως αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Κίνας, Τουρκίας αλλά και στα παράσημα που στολίζουν διάφορα αξιώματα. Η θεά Αφροδίτη για τους Μεσοποτάμιους λαούς σχετιζόταν με την θεά Ιστάρ η οποία αναγνωριζόταν ως το πρωινό και το βραδινό φωτεινό αστέρι. Με την δεύτερη της ιδιότητα, γινόταν αναφορά στην σεξουαλική της πλευρά ενώ με την πρώτη αναφερόταν ως μια θεότητα πολέμου, κυνηγιού και φυσικής άσκησης. Αυτή η διπλή χρήση φαίνεται να έφτασε μέχρι και την σύγχρονη εποχή όπου διακρίνουμε την πεντάκτινο (ως στρατιωτικό σήμα) δίχως όμως τις εσωτερικές τις συνδετικές γραμμές στην απεικόνιση της.
Η πεντάκτινος μοιάζει να συνεχίζει το ταξίδι της στον χρόνο και περνά στον Σουμεριακό πολιτισμό όπου και γύρω στο 2700 π.Χ. συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα μαζί με το πέμπτο σημείο του ουρανού. Μετά όμως την Σουμεριανή χρήση, το σύμβολο μοιάζει να χάνεται (στους τοπικούς πολιτισμούς το σύμβολό της Αφροδίτης παίρνει την μορφή του οχτάγωνου αστεριού, ενώ η πεντάλφα επανέλχετε μετά από 1000 χρόνια περίπου!) έως ότου το ξανασυναντάμε στα πλαίσια των Πυθαγορείων. Κατά αυτούς, το σύμβολο αναπαριστά τον ίδιο τον άνθρωπο (με τα 5 του άκρα ανοιχτά), όπως επίσης και την ένωση των αντιθέτων: 2 (θηλυκό σύμβολο) +3 (αρσενικό σύμβολο) =5. και συνοδεύει τα γράμματα που ανταλλάζανε μεταξύ τους (πιθανόν ως σύμβολο καλής υγείας) γύρω στα 400 π.Χ.
Χρήση του συμβόλου γινόταν και από την πόλη της Ιερουσαλήμ όπου την περίοδο 300-150 π.Χ. φαίνεται πως είχε προλογίσει το γνωστό εξάκτινο αστέρι (που οι μεν Μουσουλμάνοι το αποκαλούν Σολομώνια Σφραγίδα ενώ οι δε Εβραίοι Αστέρι ή Ασπίδα του Δαυίδ). Οι πρώτες αρχαιολογικές αποκαλύψεις του εξάκτινου μάλιστα ανάγονται κάπου ανάμεσα στα 800-600 π.Χ.). Χρήση του πεντάγωνου σαν ένα μυστικιστικό σύμβολο γίνεται και από τους Γνωστικούς, οι οποίοι το αποκαλούσαν ‘φλεγόμενο αστέρι’ ενώ το ανάγραφαν σε φυλαχτά μαζί με τον θεό Abraxas. Με την πάροδο των αιώνων όμως, το σύμβολο περνά στην δύση τοποθετημένο στους ιπποτικούς θυρεούς ενώ σύντομα συσχετίζεται με τον εσωτερισμό και την μαγεία.
Ο αριθμός 5 που σχηματικά εκφράζεται από την πεντάκτινο, μαρτυρά τον άνθρώπο μετά την πτώση και αυτό ίσως γιατί τότε γίνεται η συνειδητοποίηση των 5 αισθήσεων που αυτομάτως τοποθετεί των άνθρωπο σε μια μετά-Εδέμ περίοδο της ύπαρξης του, λίγο πιο μακριά δηλαδή από την θεϊκή του φύση. Με την ίδια αλλά και αντίθετη λογική η ενοποιημένη αυτή αντιμετώπιση του ανθρώπου αποτελεί και ως ενοποιητικό συμβολισμό έτσι ώστε να γίνεται και η χρήση της πεντάκτινου (μέσα σε ένα προστατευτικό κύκλο) ως φυλακτό και ως σύμβολο υγείας, έρωτα και καλής τύχης (μαζί με την τοποθέτηση των γραμμάτων SALVS στις γωνίες σύμφωνα με τον Κούπερ, 1978). Η διπλή αυτή αντιμετώπιση μπορεί εύκολα να κατανοηθεί αν μελετηθεί προσεχτικά η δυαδική φύση του ανθρώπινου ψυχισμού όπου διαβάλλεται από μια συνεχής αντιπαλότητα (συνειδητό-ασυνείδητο) όπου αυτό που για το ένα είναι λειτουργικό, το αντίθετο ισχύει για το άλλο. Έτσι και η πεντάκτινος συμβολίζει την πιθανή ένωση των διάσπαρτων στοιχείων του ανθρώπου, ένωση που πραγματοποιείτε μέσα από την χρήση ενός κύκλου. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε την σημασία του κύκλου ως μέσο προστασίας έτσι όπως παρουσιάζεται σε κείμενα τελετουργικής μαγείας όπως το ‘Clavicula Salomonis’,το ‘Ηeptameron’ κ.α.
Η χρήση της πεντάκτινου όμως δεν είναι ένα στοιχείο που διακρίνεται στην Γηραιά Ήπειρο μονάχα. Για τον Κινέζικο πολιτισμό η πεντάδα αντιπροσωπεύει την εικόνα της φυσική ροή της ζωής, της κοσμικής τάξης, καθώς και των 5 στοιχείων της φύσεως (φωτιά-γη-μέταλλο-νερό-ξύλο). Στην προ-Κολομβιανή Αμερική η πεντάκτινος συναντάτε, αν και με μια μορφή που θυμίζει λουλούδι! Στην Ιαπωνία αποτελεί κομμάτι της Ιαπωνικής τέχνης του πολέμου, συμβολίζοντας τα φρούρια. Σε Νορδικές χώρες του Βορρά, η πεντάλφα σκαλίζεται στις πόρτες ως μέτρο προστασίας προς τα κακά πνεύματα και στην μαγεία. Στην σημερινή ακόμη Τουρκία διακρίνεται πάνω στην εθνοσημαία η μορφή της ημισελήνου και ενός πεντάκτινου που όμως δεν συμπεριλαμβάνει τις εσωτερικές γραμμές. Εδώ αξίζει να συμπληρώσουμε λίγο ακόμη τις προηγούμενε αναφορές. Όπως προαναφέραμε λοιπόν, η σύνδεση του πλανήτη Αφροδίτη και της πεντάκτινου γινόταν στις ανατολικές-αραβικές χώρες (σύνδεση που αφορά την μια πλευρά της θεότητας, αυτή του πολέμου και της δύναμης) Ήταν λοιπόν αυτό το σύμβολο που διέκριναν οι δυτικοί σταυροφόροι όταν έφτασαν στα Ιεροσόλυμα, και ήταν αυτό το σύμβολο που υιοθέτησαν και αυτοί στην προσπάθεια τους να πάρουν λίγο από τις δυνάμεις του εχθρικού στρατού! Αναφορικά τώρα με την ημισέληνο που αποτελεί το άλλο μισό της όλης σημαίας, πρέπει να θυμηθούμε την απαγόρευση της αναπαράστασης των θείων που υπάρχει στον ισλαμισμό. Αυτό όμως που συμβαίνει είναι πως η αριθμητική αξία του ονόματος του Θεού (Αλλάχ) που είναι 66 είναι ίδια με την λέξη ‘λαλάχ’ (τουλίπα) που αποτελεί διακοσμητικό σε πολλές κορυφές τεμενών, καθώς και της λέξης ‘χιλάχ’ που σημαίνει ημισέληνος.
Στην αρχαία Αιγυπτιακή ιερογλυφική από την άλλη μεριά, υπάρχει διάσπαρτα η απεικόνιση ενός πεντάκτινου αστεριού όμως η πυγή και ο συμβολισμός του μοιάζει να διαφεύγει από αυτή που προαναπτύξαμε. Συγκεκριμένα πιστεύεται πως βασισμένη στην μορφή των θαλάσσιων αστερίων, οι αιγύπτιοι απεικονίζανε με αυτή την μορφή τους αστερισμούς δημιουργώντας έτσι την εικόνα μιας ουράνιας θάλασσας μέσα στην οποία κυλά το πλοίο του θεού Ήλιου Ρα. Μια πιθανή συσχέτιση μονάχα του ανθρώπου (έτσι όπως αναπτύχθηκε στην δύση) και των πεντάκτινων αιγυπτίων αστεριών βρίσκεται ίσως στο γεγονός του ότι τα αστέρια αποτελούσαν τις φωτεινές ψυχές που κατοικούν ανάμεσα στους θεούς.
Τέλος, στην Αρθουριανή μυθολογία αναγνωρίζουμε την πεντάκτινο στο ιπποτικό έμβλημα του Σερ Γκάγουεν. Για τους μελετητές μάλιστα του Αρθούριου μύθου, έχει ενδιαφέρον η παρατήρηση πως οι ιππότες της αναζήτησης (και μέσα από τις ιστορίες της εξέλιξης τους) Αρθούρος-Γκάγουεν-Λάνσελοτ-Πέρσιβαλ αποτελούν το τετράγωνο της προσωπικότητας. Μαζί λοιπόν με την παρουσία του σερ Γκάλαχαντ διαμορφώνετε ένα εικονικό πεντάκτινο, σύμβολο της ολοκληρωμένης προσωπικότητας.
Η συσχέτιση μεταξύ δαιμονικών δυνάμεων και της πεντάκτινου διακρίνετε από την εποχή των μεσαιωνικών Grimoires όπου η χρήση προστατευτικών σφραγίδων πραγματοποιούνταν για την προστασία από δαίμονες. Στο ‘Σχετικά με την Μονάς’ (1591) του G. Bruno, διαβάζουμε: «Διότι η φιγούρα του ανθρώπου είναι περιορισμένη από 5 εξωτερικά σημεία, η άνανδρη φυλή των μαύρων μάγων πραγματοποιούν επιτυχημένα ξόρκια διαμέσου του πενταγράμμου.» Η αντιστροφή του πενταγράμμου μαρτυρά την αντιστροφή της φύσης του ανθρώπου και σαν έτσι σαφώς αποκτά συσχέτιση με την Εωσφορική τάση προς την αποστροφή του Θείου Λόγου. Η σύγχρονη θεώρηση της πεντάκτινου ως κάτι το αρνητικό πάντως, είναι μάλλον αποτέλεσμα 2 παραγόντων i) της απλοϊκής στάσης που κρατάνε τα media απέναντι σε θέματα εσωτερισμού. Έτσι αντί να καταγράφουν/αναμεταδίδουνν ειδήσεις, τις αλλοτριώνουν. ii) Όπως είχε προαναφερθεί, η εμπόλεμη επαφή Χριστιανικής δύσης και Ισλάμ είχε ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση των πρώτων της πεντάκτινου, ενός συμβόλου που ποτέ δεν είχε χάσει την πυγή της, αυτή δηλαδή των αλλόθρησκων. Εύλογα λοιπόν (όπως σήμερα πλέον το ηλιακό σύμβολο της σβάστικας συνοδεύετε – δυστυχώς – από την βαρβαρότητα του φασισμού), η πεντάκτινος συνοδευτικέ από ένα κλίμα αρνητικότητας και δεισιδαιμονίας.
Πηγές : astrikiprovoli.blogspot.com , blackstate.gr
Η πιο πρόσφατη χρήση του πεντάγωνου σαν ένα μυστικιστικό σύμβολο ήταν από τους Γνωστικούς, οι οποίοι το αποκαλούσαν «Φλεγόμενο αστέρι». Επίσης, θεωρούνταν από τους Χριστιανούς, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, σαν σύμβολο των πέντε πληγών του Χριστού, όταν σταυρώθηκε, και χρησιμοποιούταν σαν προστατευτικό σύμβολο, γενικότερα σαν υποκατάστατο της Σφραγίδας του Σολομώντα (το άστρο του Δαβίδ μέσα σε έναν κύκλο). Στην παραδοσιακή μυθολογία αναφέρεται σαν το σταυρό του Άγιου Πέτρου. Ο Άγιος Πέτρος δεν πίστευε ότι ήταν άξιος να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο που πέθανε ο Χριστός, οπότε παρακάλεσε να σταυρωθεί ανάποδα, όπως αναφέρει ο μύθος. Γι” αυτό και συναντάμε συχνά αυτό το σύμβολο σε Γοτθικούς Καθεδρικούς ναούς.
Η συσχέτιση του πεντάγωνου με μη Χριστιανικά πιστεύω, και μια πιο μοντέρνα στοιχειώδης ανάλυση, παρουσιάστηκε αποδεικτικά στη διάρκεια της αναγέννησης του μυστικισμού στο 17ο και 18ο αιώνα. Οι Μαυσώνες και παρόμοιες ομάδες το υιοθέτησαν – για παράδειγμα, ο Α. Ε. Waite είναι το άτομο που παρουσίασε αυτό το σύμβολο στις κάρτες Ταρό, αντικαθιστώντας την παραδοσιακή σειρά από Νομίσματα.
Η χρήση του ανάποδου πενταγώνου για να συμβολίζει το κακό είναι μια αρκετά πρόσφατη χρήση, και πρώτα παρουσιάστηκε στις δουλειές του Eliphas Levi. Είναι επίσης και η πηγή του συμβόλου που παριστάνει ένα «κεφάλι κατσίκας». Για τους σύγχρονους σατανιστές συμβολίζει το θεό με τα κέρατα, που έχει πέντε μορφές «άνθρωπος, κατσίκα, κριός, αρσενικό ελάφι, ταύρος». Πριν από αυτό δεν υπήρχε καμιά σύνδεση του πενταγώνου με το κακό.
Η μοντέρνα Παγανιστική κίνηση υιοθέτησε το πεντάγωνο σαν μέρος από το γενικό δανεισμό από παλιότερες «μυστικιστικές» χρήσεις, η Wicca συγκεκριμένα το υιοθέτησε σαν ένα ρητά θρησκευτικό σύμβολο, σαν το σταυρό, το σφυρί του Thor κ.τ.λ. Για τους παγανιστές γενικότερα συμβολίζει τα πέντε στοιχεία του σύμπαντος, «γη, νερό, αέρας, φωτιά» και η πέμπτη γωνία συμβολίζει το «πνεύμα». Αν αυτή η γωνιά είναι προς τα κάτω συμβολίζει είτε την κυριαρχία του φυσικού κόσμου πάνω στον πνευματικό, είτε τον εσωτερισμό (εσωτερικό πνευματισμό). Όταν η γωνία αυτή είναι προς τα πάνω συμβολίζει την υπεροχή του πνεύματος και την ανωτερότητα του ψυχικού κόσμου. Το ότι το πεντάγωνο σχηματίζεται με μια μονάχα κίνηση δηλώνει την εξάρτηση και την ένωση μεταξύ όλων αυτών που αντιπροσωπεύουν οι πέντε γωνίες. Κάποιες φορές για τη Wicca στη Μεγάλη Βρετανία, το ανάποδο πεντάγωνο αστέρι, συμβολίζει “μαθητές” που βρίσκονται στο δεύτερο επίπεδο. Για τους Κέλτες Παγανιστές αντιπροσωπεύει την Morrigan, μια underground θεά και συχνά το ονομάζουν «the witch’s foot».
Στην περίοδο της Προϊστορικής Μεσοποταμίας (περίπου 3.500 π.Χ.) παρουσιάζονται κεραμικά σκεύη (πιάτα) που παρουσιάζουν, πάνω τους, το πεντάγωνο μαζί με πολλά άλλα σύμβολα που θεωρούνται η αρχή του γραπτού λόγου. Γύρω στο 2.500-3.100 π.Χ. το πεντάγωνο θεωρείται σαν «το κυριότερο σύμβολο που χρησιμοποιείται στις βασιλικές επιγραφές για να προσδιορίσει μια δύναμη που εκτείνεται στις «τέσσερις γωνίες του κόσμου». Αυτά τα σημεία είναι οι τέσσερις γωνίες μιας πυξίδας.
Το πεντάγωνο δεν ήταν ένα κακό σύμβολο για τους Πυθαγόριους και γενικότερα τους αρχαίους Έλληνες. Όπως επίσης υπάρχει ένας δυνατός θαυμασμός της Χριστιανοσύνης για τους «ευγενής Παγανιστές», σαν τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα, διάφορους Στωιστές κ.τ.λ. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν το πεντάγωνο αστέρι «πεντάλφα» γιατί σχημάτιζε 5 Άλφα.
Ένας πιο σύγχρονος συμβολισμός του πενταγώνου είναι τα πέντε στάδια της ζωής. Δηλαδή με ηλικιακούς όρους «Βρεφική ηλικία, εφηβεία, ενηλικίωση, μέση ηλικία, τρίτη ηλικία». Με εμπειρικούς όρους συμβολίζει «Γέννηση, βάπτιση (μύηση), αγάπη, ανάπαυση, θάνατος».
Για τους Αιγυπτίους το πεντάγωνο αστέρι αντιπροσώπευε μια underground μήτρα.
Για τους Hermetics μάγους (και πάρα πολλούς άλλους σήμερα), το πεντάγωνο αστέρι αντιπροσωπεύει τον Άνθρωπο μέσα στο Μικρόκοσμο, με το κεφάλι του στην κορυφή, τα χέρια του απλωμένα στις άκρες και τα πόδια κάτω. Τα γεννητικά του όργανα βρίσκονται στο κέντρο του πενταγώνου.
Λέγεται ότι προστατευτεί τον κάτοχο του από τους δαίμονες και χρησιμοποιείται γενικότερα ως σύμβολο της προστασίας. Λέγεται επίσης ότι είναι έμβλημα της ευτυχίας και πολλές φορές χρησιμοποιείται ως φυλαχτό. Στην αρχαιότητα οι κάτοικοι της Βαβυλώνας το χρησιμοποιούσαν ως μαγικό θέλγητρο.
Τέλος, αποτελεί τη Σφραγίδα του Σολομώντα, γνωστή στο Μεσαίωνα ως «goblin’s cross». Αναπαριστάνει τις πέντε αισθήσεις, όπως επίσης και τη σχέση αρσενικού-θηλυκού. Για τους Δρουϊστές είναι σύμβολο του Godhead και για τους Εβραίους συμβολίζει τα πέντε Μωσαϊκά Βιβλία. Στην περίοδο του βασιλιά Αρθούρου κάποιος από τους ιππότες είχε το πεντάγωνο αστέρι σαν σύμβολο πάνω στην ασπίδα του.
Το πεντάγωνο αστέρι, ή κοινώς για μας, η πεντάλφα, αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα σύμβολα. Δυστυχώς όμως του έχουν δοθεί τόσες πολλές ερμηνείες, ώστε κάποιοι άνθρωποι, κυρίως από άγνοια ή παραπληροφόρηση, να έχουν μια λανθασμένη εικόνα γι” αυτό. Δεν παύει να αποτελεί όμως κάτι το πολύ σημαντικό σε θρησκευτικούς, ιστορικούς ή ακόμα και προσωπικούς τομείς.
Πεντάλφα και μαγεία
Στην μαγεία η πεντάλφα χρησιμοποιηούταν σαν σύμβολο προστασίας. Ότι υπήρχε μέσα στον κύκλο της πεντάλφας προστατευόταν από τις σκοτεινές δυνάμεις.
Οι νεαροί μάγοι και όσοι δεν είχαν τελειώσει ακόμα την εκπαίδευση τους φορούσαν την ανεστραμένη πεντάλφα, ενώ οι δάσκαλοι και οι σοφοί και όσοι είχαν τελειώσει την εκπαίδευση τους φορούσαν την κανονική. Η ανεστραμένη πεντάλφα δηλώνει την κυριαρχία του υλικού κόσμου έναντι στον πνευματικό, ενώ η κανονική την κυριαρχία του πνευματικού έναντι στον υλικό.
Πεντάλφα και θεοί
Αρχαία Μεσοποταμία (περίπου το 3.500 π.Χ.), όπου εικάζεται πως συμβόλιζε το Ουράνιο Ον και χρησιμοποιούνταν ως προστασία.
Στην Σουμερία, εμφανίζεται ως το σύμβολο του UB, δηλαδή της Ουράνιας Κατοικίας.
Αρχαία Βαβυλώνα υπήρξε σύμβολο πλανητών Δια, Ερμή, Άρη και Κρόνο αντίστοιχα, και της πέμπτης κατεύθυνσης ‘πάνω’ που αντιστοιχεί στην ‘Ουράνια Βασίλισσα’, δηλαδή την Αφροδίτη (την Βαβυλώνια ‘Ιστάρ’). Έτσι, η Πεντάλφα συνδέθηκε με την λατρεία της Θεάς της Ομορφιάς και της Αγάπης.
Αρχαία Αίγυπτος αντιπροσώπευε την Θεϊκή Μήτρα και περιβάλλονταν από βαθιά φιλοσοφία .
Αρχαίοι Κέλτες και Νορβηγοί, η Πεντάλφα υπήρξε σύμβολο προστασία από οτιδήποτε κακό.