Αααααχ, είναι χρονιά που πραγματικά νοιώθω τυχερή που είμαι φαν του Supernatural. Μπα, λάθος διατύπωση, γιατί πάντα νοιώθω περήφανη για τη σειράρα μας. Είναι χρονιά που πραγματικά οικτίρω όσους την κράζουν και χάνουν τέτοιες επεισοδιάρες. Αλλά, τι να κάνουμε, their loss! Ας παμε εμείς να αναλύσουμε την επεισοδιάρα λοιπόν…
Review – Supernatural – 11×14 – The Vessel
Ξεκινάμε με ένα flashback στην κατεχόμενη Γαλλία όπου μια Γαλλίδα κατάσκοπος (και Άνθρωπος των Γραμμάτων), η Delphine Seydoux, σκοτώνει έναν Γερμανό αξιωματικό (“The Men of Letters send their regards”, επική αναφορα στο GoT!!) και του παίρνει ένα κουτί που περιέχει ένα πανίσχυρο μυστικιστικό όπλο (το ‘Χέρι του Θεού’). Στη σημερινή εποχή, ο Sam ψάχνει απεγνωσμένα στα αρχεία των Ανθρώπων των Γραμμάτων για να βρει κάτι που θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την Amara και ανακαλύπτει την ιστορία για το όπλο που είχε κλέψει η Delphine, το οποίο όμως χάθηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο μετά την βύθιση του υποβρυχίου που τη μετέφερε κρυφά στις ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, ο Castifer έχει επανακτήσει de facto το θρόνο της Κόλασης και κάθεται και παίζει Angry Birds! Οι δαίμονες του ζητούν να τους εξουσιοδοτήσει να κάνουν κάποια κίνηση ενάντια στην Amara αλλά αυτός δεν το κάνει. Προτιμά να κάνει επίδειξη δύναμης στον αιχμάλωτο Crowley. Εκεί, βλέπετε, τον παίρνει, με την Amara είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Ξέρει ότι δεν έχουν, ούτε οι δαίμονες, ούτε και ο ίδιος, καμία ελπίδα να την νικήσουν. Δεν θέλει να το παραδεχτεί σε κανέναν (μετά βίας το παραδέχτηκε αργότερα στον Sam όταν ήταν έτοιμος να τον σκοτώσει), αλλά ξέρει ότι δεν είναι αρκετά δυνατός για να τα βάλει μαζί της. Την προηγούμενη φορά χρειάστηκε ομαδική προσπάθεια -με επικεφαλής τον ίδιο το Θεό- για να την αιχμαλωτίσουν και τώρα που είναι μόνος ξέρει καλά ότι δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα. Το τηλεφώνημα των Winchesters, λοιπόν, που καλούν τον Cas για βοήθεια, του έκατσε πολύ καλά…
Το σχέδιο είναι να πάει ο ‘Castiel’ μαζί με τον Dean πίσω στο χρόνο, στο υποβρύχιο που βυθίστηκε, για να βρουν το Χέρι του Θεού. Ο Dean προσγειώνεται στο υποβρύχιο, αλλά όχι και ο Castifer εξαιτίας των συμβόλων που έχει βάλει η Delphine στο σκάφος για προστασία. Ο Castifer επιστρέφει νευριασμένος στο Καταφύγιο και το θέατρό του αρχίζει να καταρρέει, αλλά όχι πριν ο Sam του βρει έναν τρόπο για να παρακάμψει τα προστατευτικά σύμβολα που τον κρατούν έξω από το υποβρύχιο. Το ξόρκι που βρίσκει ο Sam απαιτεί τη δύναμη ενός Αρχάγγελου, και νομίζοντας ότι έχει να κάνει με τον Cas, έναν απλό άγγελο, προσφέρεται να τον αφήσει να αγγίξει την ψυχή του για να αντλήσει δύναμη, μήπως καταφέρει να πραγματοποιήσει το ξόρκι. Και τότε, ο Castifer σπάει, αρχίζει να γελάει και επιτίθεται στον Sam για να τον σκοτώσει. Και τότε βγαίνει στην επιφάνεια ο Castiel!! Κρατάει με νύχια και με δόντια τον Εωσφόρο για να μην σκοτώσει τον Sam, ενώ του εξηγεί πως ακόμη και τώρα πιστεύει ότι είναι ο μοναδικός που μπορεί να αντιμετωπίσει την Amara.
Ταυτόχρονα, στο παρελθόν, το υποβρύχιο στο οποίο βρίσκεται ο Dean έχει δεχτεί επίθεση από τους Γερμανούς και είναι δευτερόλεπτα πριν το χαμό. Η Delphine θυσιάζει τον εαυτό της, χρησιμοποιώντας το Χέρι του Θεού για να καταστρέψει το γερμανικό πλοίο, αλλά, δυστυχώς, και το ίδιο το υποβρύχιο που επιβαίνουν. Με το θάνατό της, το τελευταίο προστατευτικό σύμβολο (που βρισκόταν πάνω της) καταστρέφεται, επιτρέποντας στον Castifer να έρθει τελευταία στιγμή για να σώσει τον Dean και το Χέρι του Θεού.
Πίσω στο Καταφύγιο, ο Sam λέει αμέσως στον Dean ότι πρόκειται για τον Εωσφόρο. Αλλά τι μπορούν να κάνουν δυο θνητοί μπροστά στον πιο ισχυρό Αρχάγγελο; Ο Εωσφόρος έχει στα χέρια του το Χέρι του Θεού και ένα αυτάρεσκο μειδίαμα θριάμβου στα χείλη, που σύντομα μετατρέπεται σε απογοήτευση: το Χέρι είναι ανενεργό. Μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο μια φορά και τώρα έχασε τη δύναμή του. Αυτές οι λίγες στιγμές μέχρι να καταλάβει ο Castifer ότι το Χέρι είναι πια μια απλή πέτρα, επέτρεψαν στον Sam να σχεδιάσει ένα αγγελικό σύμβολο με το αίμα του και να εξορίσει τον Αρχάγγελο, πριν ξεσπάσει την οργή του στον Dean.
Το επεισόδιο κλείνει με τα δυο αδέρφια να συζητούν την επόμενη κίνηση τους. Ο Dean είναι ανένδοτος στην επιθυμία του να ‘σώσει’ τον Cas, αλλά ο Sam, ως πιο ψύχραιμος, του λέει ότι ο Cas το διάλεξε αυτό και ίσως δεν θέλει να σωθεί. Το σίγουρο είναι ότι οι δυο τους δεν είναι ούτε μισό βήμα πιο κοντά στο να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν την Amara, και τώρα πια τους βαραίνει και η συνειδητοποίηση ότι έχουν χάσει τον πολυτιμότερο (και μοναδικό εδώ που τα λέμε) σύμμαχό τους…
***
Δεν νομίζω ότι θα ήμουν υπερβολική αν έλεγα ότι όλο το επεισόδιο ΗΤΑΝ ο Misha Collins. Έκανε πραγματικά εξαιρετική δουλειά ως ηθοποιός που παριστάνει έναν χαρακτήρα που παριστάνει έναν άλλο χαρακτήρα! Η αλλαγή της φωνής από Cas σε Εωσφόρο και τούμπαλιν, το σατανικά ανατριχιαστικό του γέλιο και η επίθεση στον Sam είναι ότι καλύτερο μας έχει δείξει ερμηνευτικά στη σειρά! Νοιώθω τύψεις που τον αμφισβήτησα στην αρχή ότι μπορεί να να μην τα κατάφερνε! Δεν έχω λόγια να περιγράψω το πόσο μου άρεσε σε αυτό το επεισόδιο!
Στα σεναριακά του επεισοδίου τώρα, αν το καλοσκεφτείτε, δεν είχαμε καμία άλλη ουσιαστική εξέλιξη πέραν την αποκάλυψης του Εωσφόρου. Στο σημείο όπου ήταν οι Winchesters, εκεί παραμένουν: στο απόλυτο μηδέν, χωρίς τίποτα στα χέρια τους (ή έστω σαν ιδέα) που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ενάντια στην Amara. Οι χαρακτήρες του υποβρυχίου, πέρα από την τραγικότητα της κατάστασής τους, δεν είχαν κάποια αξιομνημόνευτη παρουσία. Ξέραμε εξαρχής ότι θα πεθάνουν, κάτι το οποίο και τελικά συνέβη χωρίς κανένα απρόοπτο…
Παρά την απλότητά του, πάντως, το επεισόδιο ήταν καλογραμμένο (Robert Berens εγγύηση) και καλοπαιγμένο. Η ιδέα του χρονοταξιδιού μου άρεσε πολύ, και φυσικά το ότι κατάφεραν να δέσουν την τωρινή τους μάχη ενάντια στο Σκοτάδι με τους Ανθρώπους των Γραμμάτων και τους Ναζί. Η ιστορία αυτή με τους MoL έχει ζουμί, όπως λέω και ξαναλέω εδώ και πολύ καιρό, και χαίρομαι ιδιαίτερα που αποφάσισαν να την αξιοποιήσουν πάλι φέτος και να την εξελίξουν. Από τη μία η συμμετοχή των MoL σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ιστορίας, συν η τεράστια βιβλιοθήκη ως αστείρευτη πηγή γνώσης για το παραφυσικό, και από την άλλη οι επιζήσαντες Κληρονόμοι (όπως η Eileen), όλα αυτά δημιουργούν ένα εκπληκτικό καζάνι σχεδόν ανεξάντλητων ιδεών για τους σεναριογράφους, που μόνο καλό μπορούν να κάνουν στη σειρά – και αποτελούν και μια άκρως ενδιαφέρουσα ιδέα για spin-off.
Αυτή η σεζόν όλο και δυναμώνει, και, ακόμη κι αν είναι η τελευταία (που δεν το νομίζω, ούτε το ελπίζω), η σειρά έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει άλλες σειρές του είδους με τα μισά της χρόνια να σκάσουν από τη ζήλια τους! 😉
Βαθμολογία επεισοδίου: 9/10
[poll id=”156″]
Παιδια οσοι ανωμαλοι το ειδατε μεσανυχτα πως ηταν γαματο με εκπληξεις οπως μας τα λεγε το τρειλερ?
” Misha”s in the town ”…ΟΛΟ οντως το επεισόδιο(επεισοδιάρα) ήταν ο Misha,εξαιρετική ανατριχιαστική ερμηνεία όσον αφορά την εναλλαγή της φωνής,το γέλιο και τα παιχνίδια με τον Crowley.Ίσως με χάλασε που αποκαλύφθηκε ο ίδιος απο μόνος του,μου άρεσε η αναδρομή στο παρελθόν,στο Bobby και γενικά όλη η υπόθεση με τους Ναζί το υποβρύχιο το μυστικό όπλο και το συναισθημα του Dean για αυτους τους ανθρώπους που θα μπορούσε να σώσει να αλλάξει δηλαδή την ιστορία και να αγνοήσει τον σκοπό για τον οποίο ήρθε.Χιουμοριστική η σκηνή με τις συνεχομενες ερωτήσεις για το τι θα γίνει στο μέλλον.Μένει να δούμε τι θα κάνουν τα αδέρφια με τον Καστιφερ,κρύβει τίποτ’άλλο το ” Χέρι του Θεού ” – πως θα νικηθεί η Αμάρα??
ΥΓ : Περιμένω ακόμα μεγαλύτερη αύξηση στα νούμερα της σείρας,ηθοποιούς σα την Delphine να βάζουν πιο συχνά και,ρε Σαμμυ άφηνε και λίγο καφέ,μπύρα για μεσημέρι δε λέει… 9/10
Τι τέλειο επεισόδιο! Πολύ πολύ καλό..
Μου άρεσε πολύ γιατί ουσιαστικά ήταν ένα φίλλερ μέσα στην ιστορία. Θα συμφωνήσω ότι ο Μίσα για μια ακόμη φορά έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας. Αναρωτιέμαι πόσο θα μείνει εκεί μέσα άραγε.
Αγάπησα την Ντελφίν. Πολύ καλή ηθοποιός και τι ωραίος χαρακτήρας. Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι μπορεί να την έσωζε ο Ντιν με κάποιο τρόπο και την έφερνε στο μέλλον. Για μια ακόμη φορά πάντως αυτό το παιδί καταστράφηκε ψυχολογικά. Και μου την σπάει που θεωρεί τον εαυτό του άχρηστο όσον αφορά τη μάχη το Σκοτάδι…
Αυτό που έχει μείνει πίσω σαν ιστορία είναι η Αμάρα. Δεν την έχουμε δει καθόλου από το 11×10 και δεν ξέρω που το πάνε οι σεναριογράφοι. Άραγε πότε ξανά θα την δούμε;
Βαθμολογία: 9/10
Καλως όρισες πάλι Ορέστη…δεν πρόλαβα να στα πώ στο Προηγούμενο Review οπότε στα λέω τώρα….μας έλειψες……πάμε δυνατά….!!!!
Πάρα πολύ ωραίο επεισόδιο! Όντως, ο Μίσα Κόλλινς ήταν εξαιρετικός στην ερμηνεία του, ειδικά στη σκηνή στην οποία ο Λούσιφερ αποκαλύφθηκε στον Σαμ. Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ που χρησιμοποίησαν αρκετά στοιχεία από τον όγδοο κύκλο, όπως την κρύπτη του Λούσιφερ και την οργάνωση των Θουλς. Αναφέρθηκαν ακόμη και στον τρόπο που ο Κας χρησιμοποίησε τη ψυχή του Μπόμπι ως πηγή ενέργειας στον έκτο κύκλο.
Το περίμενα ότι θα φανερωνόταν η αλήθεια σε αυτό το επεισόδιο. Ακόμη κι αν ο Λούσιφερ δε βιαζόταν να επιτεθεί στον Σαμ, ούτως ή άλλως θα αποκαλυπτόταν η ταυτότητά του όταν ο Ντιν θα επέστρεφε μαζί με το όπλο. Το ήθελε απεγνωσμένα και πιστεύω πως θα το διεκδικούσε αμέσως για τον εαυτό του. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα έκανε αν έπαιρνε στα χέρια του τέτοια δύναμη. Ευτυχώς, όμως ο χειρότερος φόβος μου δεν επιβεβαιώθηκε, γιατί το “χέρι του Θεού” μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο μία φορά.
Πάλι καλά που ο Κας μπορεί ακόμη να αντιδράσει και δεν άφησε τον Λούσιφερ να σκοτώσει τον Σαμ. Ίσως αυτό φανεί χρήσιμο στο μέλλον και ο Κας να μπορέσει να ξαναπάρει κάποια στιγμή τον έλεγχο του σώματός του – έστω και για λίγα λεπτά. Πάντως, την ώρα που ο Λούσιφερ επιτέθηκε στον Σαμ, άθελά του, αποκάλυψε ότι ο Ντιν είναι χρήσιμος για να νικηθεί η Αμάρα, εξαιτίας της σύνδεσής του μαζί της.
Όσον αφορά στον Κράουλι, δεν ξέρω πως να νιώσω για την κατάστασή του. Από τη μία, έχει βοηθήσει αρκετές φορές τους Γουίντσεστερ, αλλά από την άλλη, είναι υπεύθυνος για πολλά κακά πράγματα, με το πιο πρόσφατο να είναι όλη η ιστορία σχετικά με το σημάδι.
Η τελευταία σκηνή μού έκανε αρκετή εντύπωση. Ο Ντιν ήταν φανερά στενοχωρημένος για το θάνατο των ανθρώπων που βρίσκονταν μέσα στο υποβρύχιο. Παρόλο που γνώρισε ελάχιστα μέλη του πληρώματος και τη Ντελφίν (για μία ώρα μόνο), φαίνεται πως η συμπεριφορά τους τον συγκίνησε τόσο πολύ που δεν μπόρεσε να μιλήσει στον Σαμ για αυτή την εμπειρία του και ήταν έτοιμος να δακρύσει.
Τι να πω για αυτο το επεισοδιο τα λογια ειναι περιττα, θα σταθω για αλλη μια φορα στην εξαιρετικη ερμηνεια του Misha Collins, η φετινη χρονια δεν ειναι μονο για να νιωθεις τυχερος που συνεχιζεις να βλεπεις Supernatural αλλα ειναι και περηφανια και κυριως δικαιωση για ολους τους φαν του Misha εκει εξω που παντα τον θεωρουσαμε φοβερο ηθοποιο αλλα ηρθε φετος με αυτη τη σεναριακη τροπη της σειρας ο καιρος που θα βουλωσει τα στοματα ακομη και των πιο δυσπιστων. Αγαπημενες σκηνες απο το επεισοδιο ?,ολες με τον Misha φυσικα γελασα πολυ με την σκηνη που παιζει Videogames στο ταμπλετ
και με συγκινησε τοσο πολυ η στιγμη που ο cas επανακτα τον ελεγχο εστω και για λιγο οταν κινδυνευσε η ζωη των winchester
Ξαναβλέπω το επεισόδιο και ξαναξετρελενομαι!!!
Δεν υπάρχουν λόγια…
Πολύ καλό επεισόδιο…Δεν ξερω γενικά μπορεί τα τελευταία επεισόδια να είναι fillers αλλα μου αφήνουν μια πολυ πολύ καλή και γλυκιά γευση SPN….εκτός του οτι ειναι καλογυρισμένα μου αρέσει πολύ που σε κάθε ενα απο αυτά γίνεται αισθητή η Αμάρα και γενικά το story line, σε πάνω απο μια σκηνή…ενω παλιότερα αναφορές στο story line γινόταν σε ενα διάλογο μεταξύ Ντην και Σαμ μεσα στήν impala συνήθως στην τελευταία σκηνή…….μας κρατάει ζεστούς λοιπόν ακόμα και μεσα απο τα fillers….Μένει βέβαια να την δούμε και ενεργή σε ενα επεισόδιο γιατί λιγο την χάσαμε…..
Στο Επεισόδιο ξεχώρισε ο misha με εξαιρετική ερμηνεία καθώς οι διπλοί χαρακτήρες είναι δύσκολοι….Το concept WW II μου άρεσε πολύ και γενικά η εποχή εκείνη της εντονης δράσης των ΜοL κανει τα επεισόδια Ξεχωριστά……Με εντυπωσιάζει ο Ντήν πολύ γιατί πρώτη φορά τον βλέπω τοσο απεγνωσμένο…πραγματικά ωρες ωρες φετος δεν ξερει τι να κάνει με το σκοτάδι…ενω εχει περάσει κι άλλα δυσκολάκια…….μάλλον μεγαλώνοντας γινεται πιο συναισθηματικός αν κρίνο απο την τελευταία σκηνή….οχι οτι δεν ήταν πάντα …αλλα τωρα του φαίνεται πολύ!!!!
Ο sam κλασσικός….καθαρός ΜοL….Crowly λυπήθηκα πολύ νομίζω θα τον ξελασπώσουν τα παιδιά μαζί με τον Κας…και μου λείπει τρελά η Rowena……….
Y.Γ.;
Υ.Γ.: Γελασα πολύ με τον Ντήν όταν του λεει ο σαμ ” σοβαρά,καλά τετοια ωρα πίνεις Μπυρα” σσ : Απόγευμα
και του λέει ο Ντίν ηπιες όλο τον καφέ τι θα πιώ….Νερό???
1) Τι επεισοδειαρα ηταν αυτη βρε πουστη μου.
2) Τι πανεμορφα εξωτερικα πλανα του υποβρυχιου και τι φοβερο μονταζ ανταξιο κινηματογραφικης ταινιας.
3) Τι Douchebag που εισαι ώρες ωρες βρε Εωσφορε!!!!!!
4) Τι φοβερες ερμηνειες απο τους Misha Collins, Jensen Ackles & Jared Padalecki για ακομη μια φορά.
5) Για να δουμε θα τη φερει και στον Lucifer ο Crowley υστερα απο τους Ραφαηλ, Ντικ Ρομαν και Αμπαντον.
8) Ύστερα και απο το 14 επεισοδιο οι μασκες έπεσαν και φανηκε πραγματικα ποιος είναι ο Εωσφορος, δικαιωνοντας αυτα που ειπαν ο αδερφος του Γαβριηλ και ο Θανατος γι’ αυτον στο παρελθον:πως στη τελική ειναι ενα κακομαθημένο παιδι με νευρακια που δεν μπορει να αντιμετωπισει το γεγονος το οτι ο Θεος έφερε ενα καινουργιο παιχνιδι στο σπιτι δηλ. εφτιαξε τους ανθρώπους και πως πρέπει να ωριμασει. Θα συμπληρωσω πως ειναι ένας αλαζονας και υπεροπτης Αρχαγγελος που νομισε πως ειναι ισαξιος του Θεου. Παρολο που εμεινε για αιωνες στο κλουβι ο χαρακτηρας του παραμενει αναλλοίωτος οπως και η υπεροψια του.
Μα τι ηθοποιαρα ο Misha…Δεν εχω λογια!