Review – Supernatural – 11×15 – Beyond The Mat

Ωραίο επεισόδιο!

Για πρώτη φορά είδαμε τον Σαμ και τον Ντιν να διασκεδάζουν με την καρδιά τους. Ο Ντιν, για άλλη μία φορά, ήταν ξεκαρδιστικός, ειδικά τότε που άπλωσε τα χέρια του για να πάρει το γάντι από τον παλαιστή, το οποίο υποτίθεται πως δίνεται πάντα σε κάποιο παιδί. Ο καημένος, απογοητεύτηκε όταν δεν το πήρε. Χαχαχα! Όσο για τη σκηνή όπου ήταν μόνος του στο ρινγκ, ήταν φοβερός. Μου άρεσε πάρα πολύ που έδειξαν από διάφορες γωνίες τον Ντιν τη στιγμή που κύλησε πάνω στο ρινγκ.

Παρόλο που η υπόθεση ήταν απλή, είναι ωραίο που δε χρησιμοποιούνται τα ίδια τέρατα και κάθε κυνήγι συνδυάζεται με την κύρια υπόθεση. Μπορεί αυτό να μην είχε σχέση με την Αμάρα, αλλά είχε άμεση σχέση με όλα όσα συμβαίνουν στην κόλαση. Επίσης, νομίζω πως, και σ’αυτό το επεισόδιο, υπήρξε παραλληλισμός των παλαιστών με τους Γουίντσεστερ. Ο Σαμ, όταν είδε τους παλαιστές στην κηδεία, παρατήρησε πως ήταν “σπασμένοι” και στη συνέχεια, ο Ντιν περιέγραψε τη ζωή των παλαιστών ακριβώς σαν τη δική τους. Ύστερα, όταν ανακάλυψαν ότι ο Lawless είχε κάνει συμφωνία με δαίμονα, εκείνος τους είπε πως δεν μπορούσε να κοιτάξει καν το πρόσωπό του στον καθρέπτη, επειδή μισούσε τον εαυτό του – το ίδιο ακριβώς που συνέβαινε πέρσι με τον Ντιν.

Για να πω την αλήθεια, στο προηγούμενο επεισόδιο, δεν με πείραξε τόσο πολύ η κατάσταση του Κράουλι. Ναι μεν ήταν φανερό πως είχε ταπεινωθεί και πως είχε βασανιστεί, αλλά ποτέ δε φαντάστικά πως θα έφταναν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Για πρώτη φορά λυπήθηκα τον Κράουλι. Παρόλο που είναι κακός, ήταν πολύ άσχημο αυτό που του συνέβη.

Δεν εμπιστεύτηκα, ούτε για μία στιγμή, τη Σίμμονς όταν φανερώθηκε ξαφνικά ως σύμμαχος του Κράουλι και τον ελευθέρωσε. Από την αρχή φαινόταν πως ήταν παγίδα, έτσι ώστε ο Κράουλι να οδηγήσει τον Λούσιφερ στις αποθήκες του. Ήταν πολύ ωραία εκείνη η σκηνή. Πραγματικά, δείχνει το πόσο μοιάζουν μεταξύ τους ο Λούσιφερ και ο Κράουλι και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και οι δύο. Ο Κράουλι, όπως είναι φυσικό, δεν ξεγελάστηκε και πήρε πρώτος το όπλο πριν προλάβει ο Λούσιφερ, ο οποίος, για ακόμη μία φορά, δεν μπόρεσε να πάρει στα χέρια του το “χέρι του Θεού”. Βέβαια, ούτε για τον Κράουλι αποδείχτηκε χρήσιμο αυτό το όπλο, αφού δεν κατάφερε τελικά να σκοτώσει τον Λούσιφερ, παρά μόνο να τον τσαντίσει ακόμη περισσότερο και έτσι το έσκασε κακήν κακώς από ‘κείνο το μέρος.

Προσωπικά, θεωρώ πως είναι ευτύχημα το γεγονός ότι το “χέρι του Θεού” μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο μία φορά. Δε θα ήθελα τέτοιου είδους δύμανη να κατέχεται από τον οποιονδήποτε, πόσω μάλλον από τον Λούσιφερ ή τον Κράουλι. Πάντως, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως στο μέλλον ίσως παρουσιαστεί και άλλο “χέρι του Θεού”. Ο Λούσιφερ έχει ήδη βάλει τους δαίμονες να ψάχνουν να βρούν παρόμοια αντικείμενα και εφόσον ο Κράουλι είναι πλέον ελεύθερος θα μπορούσε να αρχίσει να ψάχνει και εκείνος. Ίσως προσπαθήσει να συνεργαστεί πάλι με τον Σαμ και τον Ντιν.

Προσέξατε ότι μας ανοίγουν συνέχεια νέα πράγματα; που τον θημύθηκαν τον Αάρων…δεν λέω έπαιξε μεγάλο ρόλο κάποτε αλλά εντάξει…δεν νομίζω το ραβδί του είναι το άλλο χέρι του θεού…γιατί ο Αάρων δεν ήτανε πολύ σημαντικός, για την ακρίβεια δεν μπορούσε καν να πλισιάσει τον ναό (αλλά άλλο θέμα αυτό) παρόλα αυτά εγώ νομίζω πως το ραβδί είναι απλά ένα όπλο το οποίο είναι “επαναφορτιζόμενο” όπως ο Αάρων έκανε της 7 πληγές μια-μια έτσι όταν τα αδέρφια το βρουν με κάποιο τρόπο ο “θεός” θα το φορτίσει έτσι ώστε να το έχουν στην διαθεσεί τους….

Επίσης νομίζω πως όλοι ξέρουμε πως ο lucy δεν μπορεί να κάνει τίποτα στην αμάρα…μόνος του τουλάχιστον γιαυτό και θα κάνει ότι μπορεί να τους κρατήσει ζωντανούς (όλους) στην ουσία τους χρειάζεται…

Στα τελευταία 4-5 επεισόδια δεν πήρα θεση περιμένοντας να έχω μια γνώμη πιο.. σιγουρη. Όσον αφορά τα φιλερακια πρέπει να πω οτι ηταν σε υψηλό επίπεδο σε κρατήσανε και σου έδωσαν και λιγο τροφή από main story μη πας από την πείνα. Τα αδερφια απ την αλλη και σαν χαρακτήρες πρεπει να ειναι στα καλύτερα τους εδω και καιρο. Απολαμβάνεις τα παρακολουθεις και ειδικά ο Ντιν οκ το εχει πάει σε άλλο επίπεδο και υποκριτικά (με πολλούς φανερούς αυτοσχεδιασμους) οσο και απο φρεσκάδα και διάθεση.
Παμε τωρα στο τι δεν μου αρέσει. Λουσιφερ. Στους 2 κύκλους που είχαμε δει τον Λουσιφερ να προκαλεί τρόμο μόνο με την ύπαρξη του, σε δαίμονες Αγγέλους και αδέρφια. Αυτη την φορά οχι. Ισα ισα που τα αδέρφια (παρ οτι την τελευταία φορά χρειάστηκε η θυσία του Σαμ) έχουν μια σιγουριά οτι θα τον νικήσουν που εμένα μου μοιάζει ανόητη και μη ρεαλιστική. Ο Μίσα. Ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Κας ΑΠΟΛΥΤΑ συμπαθής και πλέον αναπόσπαστο μέλος της σειράς. ΟΚ Αλλα έχοντας στο μυαλο μας τον Πελεγκρίνο (που νομίζεις οτι έγινε ηθοποιός για αυτο το ρόλο) ειναι στιγμές που απλά ξενερώνω. Ισως οτι ΑΥΤΟΣ ο Λουσιφερ ειναι του Κας και οχι του Πελεγκρινο παιζει τον ρόλο του για τον σοφτ Λουσιφερ που βλέπουμε φέτος. Ειδικά αν τον συγκρίνω με τον Λούσιφερ της νέας σειράς.. ”Λουσιφερ” του Tom Ellis το πράγμα ξεφεύγει πολυ. Εν κατακλείδι η σειρα το πάει το καλά φέτος η αγωνία χτυπάει κόκκινο και η (μαλλόν) προτελευταία σεζον της σειράς μας ισώς καταφέρει να χωθεί μέσα στις καλύτερες μαζί με τις θρυλικές πρωτες 5.. και ο λόγος ειναι απλός κατα την γνώμη μου… Ξαναγύρισαν την σειρά στα νοσταλγικά μονοπάτια εκείνης της εποχής.