Review – Supernatural – 11×20 – Don’t Call me Shurley

Ωραίο επεισόδιο. Μπορει να μην φτάνει -κατ’εμε- την επικότητα των 9-10 με την επιστροφή του Εωσφόρου, αλλά και η επιστροφή του Θεού ήταν δυνατή. Έχασε βέβαια λίγο απο τον παραγοντα σοκ, γιατι ήδη ξέραμε ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Τσακ και υποπτευομασταν οτι θα επιστρέψει φέτος.

Οι meta-σκηνές του Θεού με τον Μετατρον ήταν αρκετά φλύαρες, αλλά πραγματικά άλλαξαν το ρου της σειράς! Μου αρέσει πως ο Θεός του SPN δεν μοιάζει σε τίποτα με τον Θεο που έχει πλάσει στο μυαλό του ο μέσος Χριστιανός. Ο Θεός του SPN μοιάζει στα χαρακτηριστικά του περισσότερο με τους ανθρωπομορφους θεούς της μυθολογίας: είναι ένας παντοδύναμος, εγωκεντρικός, καυχησιάρης άνδρας που έχει επίγνωση της ανωτερότητάς του, αλλά του αρέσει να ζει ανάμεσα στους θνητούς και φαίνεται να οδηγείται απο τα συναισθήματά του, κατι που τελικά τον κάνει ίδιο με τους ανθρώπους. Και λογικό, αφου τους δημιουργησε καθ’εικόνα και καθ’ομοίωση…

Όπως θα έκανε ένας άνθρωπος απογοητευμένος από το δημιούργημα του, έχει αποφασίσει να αφησει την Αμαρα να το καταστρέψει, για να ξεκινησει απο την αρχή. Κι εκεί μπαίνει ο Μετατρον και τον μεταπείθει! Μα, ο Μέτατρον;; Δεν ξέρω πως νοιώθω για αυτην την ανάπτυξη χαρακτήρα. Αντιπαθώ πολύ τον Μετατρον για να δεχτω οτι έχει μπει σε μονοπάτι λύτρωσης, αλλά τολμώ να πω οτι τα λεγε ωραία σε αυτο το επεισόδιο. Ο Μετατρον πάντα λατρευε την ανθρωποτητα και σήμερα το απέδειξε. (Αν με κάνουν να συμπαθήσω το Μεατρον, τι έχει σειρά μετα;; Η Μπέκι;;; ιιιιιιχχ…)

Το κομμάτι των Winchesters το βρηκα ψιλοαδιάφορο για να πω την αλήθεια, ήταν απλά subplot στο διάλογο Θεού/Μετατρον. Ωραία η διάδραση μεταξύ των αδερφιών, το ότι ο Σαμ προσπαθούσε να σώσει τους ανθρώπους κι ο Ντιν προσπαθούσε να σώσει τον Σαμ. Αυτο το “I’m not leaving you” μας σκότωσε όλους πιστεύω. 🙂 Ενδιαφέρον το ότι ο Ντιν έδειξε να έχει ανοσία στην ομιχλη. Αναρωτιέμαι πως θα βοηθησει αυτο στην πορεία… Και εννοείται λάτρεψα την επιστροφή του Samulet!! Τώρα που οι σεναριογράφοι άρχισαν να απαντούν κάποια βασικά ερωτηματα, μήπως να μας δείξουν και τι σκατά έγιναν οι Μιχαήλ και Ανταμ? 😉

Ο Rob Benedict ήταν η ερμηνευτική έκπληξη του επεισοδίου. Καταπληκτική δουλειά. Αγαπημένη σκηνή μακράν, εκεί που τραγουδάει το “Fare Thee Well”. Αναρωτιέμαι όμως για ποιον το τραγουδάει; Για την ανθρωπότητα; Για την Αμαρα; Ή για τον εαυτό του;

Βαθμολογία: 8/10 από εμένα 🙂

ΥΓ Το metafiction της σειράς, όπως ανέφερε κι ο Ορέστης, ήταν σε άλλα επίπεδα! Ανυπομονώ να γράψω το άρθρο με τις αναφορες! 🙂

Το καλύτερο ίσως μέχρι τώρα επεισόδιο της 11ης σεζόν με διαφορά.Πανω κάτω ξέραμε ότη ηταν ο Τσακ ο ΘΕΟΣ,θέλαμε και αποδειξη βρε.ΘΕΕΙΚΟ opening ο θεεικος διάλογος Μετατρον – Τσακ όλα τα λεφτά,η αυτοβιογραφία του,το τι εκανε μεχρι να ρθει και ολα τα γεγονοτα,φάνηκε πόσο πολύ μισεί την Αμάρα για τους κόσμους που του κατάστρεψε κ οτι πλέον δε τον νοιάζει καθόλου.Για αλλη μια φορα η οικογενεια ΠΑΝΩ ΑΠ’ΟΛΑ,συγκινητικη η ατακαρα του Ντιν(ηξερα οτι δε θα μολυνθει αυτος απτην ομιχλη ως γνωστον),το επόμενο επεισόδιο θα ναι ακομα πιο καλο ελπίζω,να δουμε τι εχουν να πουν αδέλφια – Θεός.Ένα μειονέκτημα του επεισοδίου είναι οτι καταρχας η Αμαρα έκανε αισθητη την σκοτεινή παρουσία της και ας μην εμφανίστηκε,ΔΕΝ είδαμε όμως το Κασιφερ ούτε τον Κράουλι να ρθει και να δεσει το γλυκό.Υποβάλλω τα εξής:

1) Πολύ καλή η ερμηνεία του Μετατρον,ομως κρατάω μια πισινή,που ξέρω εγώ οτι δε σκαρώνει τιποτ’άλλο??????
2) Αυτό το σκηνικό με το Ντιν να μην παθαινει τιποτα απτα τερτιπια της Αμαρας πρεπει να σταματήσει,ελπίζω να το κάνει ο ίδιος στο φινάλε
3) Ανυπομονώ για τη σκηνη Τσακ – Αμαρας,Θεου – Σκοταδιου,αδερφού – αδερφής,τι θα κάνει για να την ξαναστείλει απο’κει που’ρθε??ΤΙ ΡΟΛΟ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ ΣΑΥΤΟ Ο ΜΕΤΑΤΡΟΝ?
4) Ελπίζω να ξεκαθαρίσει γρήγορα το κουαρτετο Κραουλι – Ροβενα – Καστιελ – Λουσιφερ

ΥΓ: Άτακα κορυφής μετά την αδελφική το ” Darkness you listen to me dick ” και το ” Dink’s song ” που τραγουδησε ο Τσακ στο τέλος………….9,5/10

Ti epeisodiara htan auth re paidia? epa8a plaka…8umhse palio Supernatural:) Me sugkinhse o Metatron..den to perimena..

One of these days..it wont be long

You’ll come my name and i’ll be gone … Το τραγουδι λεει ολη την συνεχεια ..
Πολυ καλη η δουλεια σας για το review !!! Φοβερο επεισοδιο απλα !

να θεσω μια θεωρια που διαβασα απο φαν του εξωτερικου και μπορει να εχει καποια βαση???
οταν ο G-O-D τελειωσε την αυτοβιογραφια του και ειπε στον μετατρον(που btw τον συμπαθησα σε αυτο το επεισοδιο..:P) να την διαβασει και αυτος με το που διαβασε το τελος της ιστοριας του τον κοιταγε λυπημενος και σοκαρισμενος…λετε να δουμε την θυσια(οτι και να σημενει αυτο…θανατος η και κλειδωμα μαζι με την αδερφη του) του G-O-D γιανα σωθει η ανθρωποτητα???

Γεια σας και πάλι, ελπίζω να είστε όλοι καλά, και μετά από τέτοιο επεισόδιο ακόμα και αν έχετε κάτι, θα είστε νομίζω, λίγο καλύτερα!
Τι να πει κανείς για το εικοστό επεισόδιο…
Κατά την ταπεινή μου άποψη, ήταν ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς ολόκληρης.
1) Με έκανε να συμπαθήσω τον Μετατρον από την πρώτη σκηνή με το σκυλάκι και το μπέργκερ. Και το να συμπαθήσω εγώ αυτόν τον χαρακτήρα νόμιζα πως δεν ήταν δυνατόν… Αλλά έπεσα έξω.

2) Οι διάλογοι Μετατρον -Τσακ ήταν λίγο φλύαροι στην αρχή αλλά μετά απέκτησαν νόημα και με τράβηξαν οι πολλές αναφορές σε διάφορους μουσικούς, αυτοβιογράφους και τραγουδιστές. (τις οποίες εξηγείτε φοβέρα στο αντίστοιχό άρθρο και ευχαριστούμε πολύ για αυτό!!!) Και βέβαια έμεινα λίγο, όταν συνειδητοποίησα, πως η σειρά τόλμησε να παρουσιάσει ανοιχτά τον Θεο σε μια κατά βάση, καθολική κοινωνία…

3) Βούρκωσα με τον μονόλογο του Μέτατρον για την ανθρωπότητα, καθώς ο τόνος της φωνής του, η μουσική υπόκρουση, και το γεγονός ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος καταστρεφόταν τον έκαναν πραγματικά μια πολύ ωραία σκηνή.

4)Έκλαψα, για άλλη μια φορά, (ναι είμαι λίγο συναισθιματική….) με τις σκήνές στις οποίες έπαιζαν ο Σαμ και ο Ντίν, αν και σε αυτό το επεισόδιο είχαν, ας πούμε, πιο δευτερεύοντα ρόλο.

Ο φόβος , η αγωνία στα μάτια του Ντιν όταν συνειδητοποιεί ότι μόνο αυτός θα επιβιώσει από την ομίχλη που στέλνει η Αμάρα, συνειδητοποιεί δηλαδή, πως κοίτα τον μεγαλύτερο του φόβο στα μάτια. Θα μείνει εντελώς μόνος του…
Και εδώ μπαίνει ο Σαμ, ο “μεγάλος”, μα στα μάτια του Ντίν, πάντα μικρός του αδελφός. Ο Σαμ, που παλεύει να πάρει ανάσα, και που ενώ χρειάζεται τον Ντιν κοντά του, προσπαθεί να τον ωθήσει μακριά , για να τον σώσει , γνωρίζοντας κατά βάθος , όπως έκανε πριν από δέκα χρόνια, όταν τον παρακαλούσε να φύγει και να τον αφήσει να πεθάνει (επεισόδιο Croaton), ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ . Ο Ντιν ποτέ δεν θα τον αφήσει, πράγμα το οποίο, του το λέει ανοιχτά.
Και έτσι, βρίσκονται καλυμμένοι από μια θανάσιμη ομίχλη.

Πιστεύω πως τα λόγια που ψέλησε ο Σαμ στον Ντιν, στο παραλήρημα του, “You will choose Amara over me, over everything” που σημαίνει “Θα διαλέξεις την Αμάρα, θα την βάλεις πάνω από μένα, πάνω από όλα.” είναι προφητικά και μια αναφορά και υπενθύμιση, αν θέλετε, αυτού που είχε πεί ο Σαμ και η απάντηση του Ντιν στο φινάλε της 8ης σεζόν.
“Who will you turn to next time, instead of me…?” (= “Σε ποιόν θα στραφείς, ποιόν θα επιλέξεις, την επόμενη φορά, αντί για μένα?”)
“Don’t you dare think that there is anything, past or present, that i would put infront of you, its never been like that, ever.” (=” Μην τολμήσεις καν να σκεφτείς, ότι υπάρχει κάτι στο παρελθόν ή στο παρόν, το οποίο θα έβαζα πάνω από σένα. Πότε δεν το έκανα αυτό, ποτέ.”)
Ένας Τσάκ ξέρει τι θα δούμε πάλι… 🙂
(Σκάω τώρα οκ…)

5) Καταχάρηκα, κυριολεκτικά, με την επιστροφή του Samulet και θέλω πολύ να το ξαναφορέσει ο Ντιν!

6) Με συνεπήρε η φωνή του Rob, πολύ καλή ερμηνεία!!

7) Και βέβαια, δεν γίνεται επεισόδιο, στο οποίο ο Ντιν να μην πιει μπίρα, μόνο που τώρα, σιδέρωνε τα πουκάμισα με μπίρα, αντί για νερό!! Κάτι που, από ότι κατάλαβα από τα λεγόμενα του Σαμ, που με τη υπομονή που έχει θα έπρεπε να πάρει βραβείο, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ντιν το έκανε!!! Όλα τα λεφτά!!!
Σε αγαπάμε Supernatural!!!!

Βαθμός: 9/10

Και, πραγματικά, ευχαριστώ παιδιά για την τέλεια δουλεία που κάνετε με το syte, και μας δίνετε την ευκαιρία να μιλήσουμε και να εκφραστούμε, να ακούσουμε και να διαβάσουμε άλλες απόψεις για την σειρά, στα ελληνικά!!

Όχι παιδιά, απλά ΟΧΙ. Δε σχολιάζω ποτέ σε αυτά τα άρθρα των κριτικών των επεισοδίων, αλλά έφτασα στο αμήν αυτή τη φορά. Συμφωνώ ότι ήταν ένα πολύ δυνατό επεισόδιο, με πολύ όμορφη σκηνοθεσία, εξαιρετικές ερμηνείες, γερές στιγμές κλπ. κλπ. αλλά μέχρι εκεί. Απλά απαίσια η ιστορία με το Θεό (αν και το σώσανε αρκετά με την εξέλιξη του επεισοδίου) και περιττή. Αν είχε ένα μυστήριο αυτή η γαμάτη σειρά, αυτό ήταν ότι ποτέ δεν είδαμε το Θεό, το Δημιουργό των πάντων. Θα μπορούσε να δηλώσει την παρουσία-επιστροφή του με κάποιον άλλον, πολύ πιο ωραίο τρόπο. Τέλος πάντων, θα δούμε τι έπεται. Είμαι κι εγώ υπερβολικά περίεργος για το τι έχουν σκεφτεί για τη συνέχεια…

Τι να πει κανεις. Μια ημερα πριν το καινουργιο επεισοδιο, και βλεποντας το συγκεκριμενο σχεδον καθημερινα απο τη μια τσιριζοντας και απο την αλλη βουρκωμενη απο συγκινηση, ενα εχω να πω: αριστα. Απλα αριστα. Περιμεναμε αυτη την επιστροφη τοσο καιρο αν και οι περισσοτεροι απο εμας δεν περιμεναμε ποτε οτι θα συμβει. Και παλι καλα οχι μονο εγινε, αλλα συνεβη με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Ποτε δεν περιμενα να μας λυσουν τοσες πολλες αποριες!!!! Ακομα και για το samulet μας ειπαν!
Επος απλα…. αγωνιω για τη συνεχεια. Για ποιον αραγε προοριζε ο Τσακ τους στιχους του τραγουδιου; Τι θα εξηγησει και τι οχι στα αγορια; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΣΤΙΕΛ; :Ρ

Υ.σ. η σκηνη που ο Θεος πεταξε τον Μετατρον εξω απο την πορτα (ετσι γιατι του την ειπε, μου θυμισε πολυ Βειντερ σε αυτη τη σκηνη :Ρ) ηταν απο τις καλυτερες του επεισοδιου… οπως και ολες οι σκηνες που τον μειωνε – ”σε διαλεξα γιατι ησουν ο κοντινοτερος στην πορτα” ΠΑΡΤΑ ΗΛΙΘΙΕ! Επισης απο ποτε υποστηριζει την ανθρωποτητα αυτος;;;; Πολυ υποπτο βρισκω το οτιδηποτε λεει…..