Review – Supernatural – 12×06 – Celebrating the Life of Asa Fox
…και το σερί ωραίων αυτοτελών συνεχίζεται! (Κύριε Dabb, μας κακομαθαίνετε…) Το επεισόδιο ξεκινάει με ένα flashback στον Καναδά του 1980, όπου η Mary σώζει τον μικρό Asa Fox από έναν λυκάνθρωπο, δίνοντάς του άθελά της την έμπνευση να γίνει και αυτός κυνηγός όταν μεγαλώσει. Και μάλιστα ένας πολύ ικανός κυνηγός. Μέσα από ένα ωραίο μοντάζ (συνοδευόμενο από ένα ανεβαστικό ροκ κομμάτι) βλέπουμε στιγμιότυπα της κυνηγετικής ζωής του Asa Fox… μέχρι τον τραγικό του θάνατο.
Η Jody Mills μαθαίνει για τον θάνατο του εραστή της και ξεκινάει για Καναδά, μαζί με τους Winchesters (που υποπτεύομαι ότι από τότε που έφυγε η Mary δεν τους χωράει το Καταφύγιο). Στην αγρυπνία είναι μαζεμένοι πολλοί κυνηγοί και λένε ιστορίες για τον badass Asa Fox. Μα καμία δεν μπορεί να συναγωνιστεί τη φήμη των Winchesters. Για μια ακόμα φορά συνειδητοποιούμε ότι τα αγόρια είναι οι celebrities του κόσμου των κυνηγών, και όπως συμβαίνει με όλους τους διάσημους, ο κόσμος ξεχνά ότι είναι και αυτοί αληθινοί άνθρωποι με συναισθήματα και εισβάλει σε προσωπικές στιγμές και εμπειρίες. Η στιγμή που ένας fanboy κυνηγός ονόματι Elvis ρωτά τον Sam λεπτομέρειες για την κυρίευσή του από τον Διάβολο σε κάνει να συνειδητοποιείς πόσο διαφορετικά μπορεί να αντιλαμβάνεται ο υπόλοιπος κόσμος τις ιστορίες αυτές όταν τις βλέπει “από έξω” – και πόσο μπορεί να τις παρεξηγεί (βλ. Βρετανοί των Γραμμάτων).
Το βράδυ, όταν έχουν μείνει λίγοι και καλοί στην αγρυπνία, σκάει μύτη δειλά-δειλά η Mary για να υποβάλλει τα σέβη της στον νεκρό κυνηγό. Η επανένωση με τους γιους της είναι αμήχανη. Ο Dean μουτρώνει και φεύγει (να χαρώ εγώ αντίδραση ώριμου 38χρονου άντρα που έχει ζήσει και 2-3 Αποκαλύψεις), ενώ ο Sam μιλάει μαζί της. Ο Dean μπορεί να είναι πιο συναισθηματικός, και να ταυτίζομαι περισσότερο με τις δικές του φορτισμένες αντιδράσεις στο θέμα της μητέρας του, η ενσυναίσθηση του Sam όμως είναι που με κέρδισε σε αυτό το σημείο (και γενικά φέτος η Samgirl καρδιά μου έχει αρχίσει να ξαναχτυπά πολύ δυνατά). Καταλαβαίνει τη Mary και προσπαθεί να το παίξει διαμεσολαβητής ανάμεσα σε αυτήν και τον Dean, εξηγώντας και στους δυο πως σκέφτεται ο άλλος.
Μέσα σε όλες τις ψυχολογικές αναζητήσεις του επεισοδίου και στην επιδέξια ανάπτυξη χαρακτήρων, σκάει μύτη κι ένας δαίμονας (ονόματι Jael, όπως η βιβλική ηρωίδα Ιαήλ, αναρωτιέμαι αν έχει σημασία αυτό), θανάσιμος εχθρός του Asa (και ο φονιάς του υποτίθεται) και αρχίζει να ξεπαστρεύει έναν-έναν τους κυνηγούς που έχει παγιδεύσει μέσα στο σπίτι.
Δυο κομπάρσοι πεθαίνουν αιματηρά πριν ο δαίμονας κυριεύσει την Jody και μας χαρίσει την καλύτερη σκηνή του επεισοδίου: ένα καλοστημένο exposition όπου μαθαίνουμε πως οι δίδυμοι κυνηγοί Max και Alicia ήταν στην πραγματικότητα παιδιά του Asa, πως η μάνα του μισούσε το γεγονός ότι ήταν κυνηγός (well, duh), πως η Jody ονειρευόταν μια κανονική ζωή μαζί του (σνιφ), και πως τελικά ο Asa πέθανε εξαιτίας του καλύτερού του φίλου, ο οποίος το σκηνοθέτησε έτσι ώστε να φανεί ότι τον σκότωσε ο δαίμονας (douchebag). Συγχαρητήρια στην Kim Rhodes γιατί χωρίς αυτήν η συγκεκριμένη σκηνή δεν θα ήταν τόσο δυνατή.
Η κλιμάκωση έρχεται (λίγο απότομα είναι η αλήθεια) με τους κυνηγούς να συνεργάζονται για να εξορκίζουν όλοι μαζί τον δαίμονα και ύστερα να αποχαιρετούν τους 3 πεσόντες φίλους τους, δίνοντάς τους την “κηδεία του κυνηγού”.
Το επεισόδιο κλείνει με την Mary να αρνείται την “προσφορά” της Θερίστριας Billie να τη λυτρώσει από μια ζωή σε έναν κόσμο όπου νοιώθει ότι δεν ταιριάζει, και να της τη λέει με ένα χαμογελάκι που είναι ολοκληρωτικά Dean!
***
Διανύουμε τον δωδέκατο χρόνο με αυτή τη σειρά και λατρεύω που ακόμα έχουμε πράγματα να ανακαλύψουμε και ενδιαφέροντες χαρακτήρες να γνωρίσουμε. Με αυτό το επεισόδιο είχαμε την σπάνια ευκαιρία να εισχωρήσουμε λίγο στον κόσμο των κυνηγών και να δούμε τι κάνουν οι υπόλοιποι αφανείς ήρωες όταν τα αγόρια μας πολεμούν τον Διάβολο ή… χαμουρεύονται με το Σκοτάδι. Από τη 2η σεζόν όπου είχαμε δει 2-3 φορές το Roadhouse των Harvelles δεν νομίζω ότι ξαναείχαμε δει τόσους κυνηγούς μαζεμένους και, δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ το λάτρεψα! Η στιγμή με τους φακούς (από τις ελάχιστες χιουμοριστικές στιγμές ενός αρκετά βαριού επεισοδίου) ήταν όλα τα λεφτά και γενικά η φάση που όλοι μαζί προετοιμαζόταν για να αντιμετωπίσουν τον δαίμονα μου έκατσε πάρα πολύ ωραία. Μακάρι να βλέπαμε συχνότερα τέτοια σκηνικά με ομαδικά κυνήγια!
Λάτρεψα επίσης τις αναφορές στο παρελθόν, στο Roadhouse και στον Garth. Γενικά φέτος έχουμε πολλά τέτοια κλεισίματα του ματιού από τους σεναριογράφους προς τους παλιούς φανς, όπως η αναφορά στις δυνάμεις του Sam, που ακόμα και να μην βγάλει πουθενά είναι μια ευχάριστη προσθήκη που μας θυμίζει την εξέλιξη της σειράς…
Οι επιστροφές της Jody και της Mary έκαναν το επεισόδιο ιδιαιτέρως ξεχωριστό. Δεν μπορώ να πω βέβαια το ίδιο για την Billie, που πραγματικά δεν αντέχω να τη βλέπω, ρε φίλε. Αρχίζει να ανεβαίνει στην 5άδα με τους πιο εκνευριστικούς χαρακτήρες για μένα! Στη σκηνή με τη Mama Winchester στο τέλος, χάρηκα πιο πολύ με το ότι της την είπε, παρά με το ότι αποφάσισε να μείνει!
Το μοναδικό αδύναμο σημείο του επεισοδίου ήταν για μένα η τσαπατσούλικη κλιμάκωσή του που με άφησε με μια γεύση ανολοκλήρωσης. Ο δαίμονας εξορκίστηκε πολύ γρήγορα κι όταν φτάσαμε στη σκηνή της νεκρικής πυράς ήμουν σε φάση “Τι, αυτό ήταν;”. Ένοιωσα ότι η αποκάλυψη της αλήθειας ήταν κάπως αφελής και ότι θα ήθελα να ανακαλύψω παραπάνω πράγματα για αυτούς τους χαρακτήρες και μου έμειναν κάποιες απορίες, όπως για παράδειγμα, γιατί είχε τόσο κόλλημα ο δαίμονας με τον Asa, και, αλήθεια, γιατί διάλεξαν ειδικά Δαίμονα του Σταυροδρομιού για τη συγκεκριμένη ιστορία (αν δεν είχε παιχτεί demon deal γιατί να μην βάλουν έναν απλό δαίμονα; ). Δεν μου το βγάζεις από το μυαλό ότι μπορεί να μην ήταν η τελευταία φορά που βλέπουμε τον δαίμονα αυτόν.
Επίσης, μια και πιάσαμε τους χαρακτήρες του επεισοδίου που περιμένω να επιστρέψουν κάποια στιγμή, θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα τα δίδυμα – κυνηγοί που μεγάλωσαν από μάγισσα, είναι πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα για να μείνει ανεκμετάλλευτη.
Παρά το αδύναμο τελείωμα, οι διάλογοι του επεισοδίου ήταν εξαιρετικοί (μπράβο στον νεοφερμένο σεναριογράφο Steve Yοckey που έπιασε την ψυχολογία όλων των ηρώων μας), όπως επίσης και η τροφή για σκέψη που μας άφησε. Η αποκάλυψη ότι ο Bucky ήταν αυτός που κατά λάθος σκότωσε τον φίλο του και προσπάθησε να το καλύψει, μπορεί να ήταν ελαφρώς απογοητευτική από σεναριακής πλευράς, αλλά, αν το δούμε από τη ρεαλιστική/ανθρώπινη πλευρά της, ήταν εξίσου τραγική όσο και εξοργιστική και σκιαγράφησε ένα σημαντικό θέμα για τους κυνηγούς: το μοναδικό πράγμα που έχουν μετά από μια δύσκολη ζωή θυσιών και κακουχιών είναι η υστεροφημία τους. Αν τους την στερήσεις δεν έχουν τίποτα. Ο Asa Fox θα ζήσει για πάντα μέσα από τις ιστορίες των συναδέλφων του, ενώ ο Bucky θα ξεχαστεί επειδή ήταν ένας δειλός…
Όταν είχα πρωτοακούσει το καλοκαίρι ότι στη 12η σεζόν θα υπερισχύουν σε αριθμό τα αυτοτελή επεισόδια, είναι η αλήθεια ότι φοβήθηκα. Και με το δίκιο μου, γιατί τα τελευταία 3 (ίσως και παραπάνω) χρόνια το μόνο που μπορούσαμε να ελπίζουμε από τα fillers μιας σεζόν ήταν να είναι απλά αξιοπρεπή έτσι ώστε να μην σιχτιριαζόμαστε περιμένοντας την εξέλιξη της κύριας ιστορίας. Φέτος μπορώ να πω ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο! Τα αυτοτελή έχουν ζουμί, έχουν προσωπικότητα, έχουν ενδιαφέροντες χαρακτήρες και φρέσκες ιδέες (με μια δόση νοσταλγίας), και γενικά μπορούν να σταθούν δίπλα σε οποιοδήποτε arc-επεισόδιο με υπερηφάνεια. Είναι μικρό ακόμα το δείγμα που έχουμε, οπότε θα προσπαθήσω σε αυτό το σημείο να συγκρατηθώ και να μην αρχίσω να εκθειάζω (πολύ) τη νέα σεναριογραφική ομάδα (να περιμένετε όμως στο επερχόμενο hiatus κάποιο σχετικό αρθράκι). Στη φετινή σεζόν έχουν πάρει στοιχεία της μυθολογίας της σειράς που πάντα έμεναν σε δεύτερο πλάνο (όπως τώρα οι υπόλοιποι κυνηγοί, ή οι Άνθρωποι των Γραμμάτων, ακόμα και η ίδια η Mary) και τα έχουν εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο. Με δυο επεισόδια ακόμα να απομένουν για το mid-season διάλειμμα, εγώ έχω ήδη αρχίσει να μιλάω για την καλύτερη σεζόν της σειράς εδώ και πολλά χρόνια. Και σημειωτέον, μιλάμε για μια σειρά που είναι ήδη στη δεύτερη επανεκκίνησή της, η οποία -όπως όλα δείχνουν- θα είναι πολύ πιο επιτυχημένη από την πρώτη (6η σεζόν)!
Βαθμολογία: 8/10
ΥΓ Είστε έτοιμοι για την επιστροφή του Λούσι στο επόμενο επεισόδιο; 😉
[poll id=”182″]
Πρεπει να πω πως ξαφνιαστικα με το ποσο ωραιο ηταν αυτο το επεισοδιο.
Δεν ηταν απλος ενα φιλλερ γιατι ειδαμε αναπτυξη στον χαρακτηρα της Μαιρης.
Και ειναι παντα ευχαριστο να βλεπεις την Τζοντι σαν guest star.
Τι θα γινει φετος με τα φιλερια; Πρωτη φορα πιανω τον εαυτο μου να ψιθυριζει “αντε και το επομενο φιλερι να ναι”
Συνεχιζουν τα καλα επεισοδια και γουσταρω.
Μερι μπακ ιν μπλακ.
Μπεικον.
Ωραια πλοκη.
Χιουμορ.
Καμεο Τζοντι.
Λουσιφερ στο επομενο.
Αγνωστη η συνεχεια.
Εξστραβαγκαντζα!!!
Το ενα φιλλερ καλυτερο απο το αλλο με αναφορες στην κυριως ιστορια (τα λογια του δαιμονα οτι η κολαση ειναι ενα χαλια) και αναπτυξη χαρακτηρων (μαιρη)! Αντε περιμενουμε το επομενο!!!!
Πάρα πάρα πολύ ωραίο επεισόδιο και έξυπνα παιγμένα από τους σεναριογράφους. Παγιδευμένοι σε ένα σπίτι δίχως εξόδους διαφυγής και ένας δάιμονας να περιπλανάται από δώ και από κει. Ωραίο σενάριο και η ανατροπή με τον βλακάκο και τον θάνατο του κυνηγού πολύ ωραία. Όπως πάντα και το κωμικό στοιχείο εκεί που πρέπει. Είναι περιττό πλέον να λέμε ότι η 12η σεζόν πάει καλά. 2 επεισόδια έμειναν μόλις για το 2016 και θα έχουν να κάνουμε με τον Εωσφόρο και την κύρια ιστορία. Δεν ξέρω αν θα μπλεχτούν και οι MoL μέσα ή τους κρατάνε για μετά, αλλά πιστεύω κάπου θα εμφανιστούν, έστω για Cliffhanger. Λέτε να έρθει το τέλος του Luci; Τι Cliffhanger μπορεί να μας κρύβουν;
Αρνητικά:
– Ο Ντιν κάνει σαν μωρό. Είσαι 37 χρονών γομάρι ρε φίλε και έχεις χάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Τους γονείς σου, τις γκόμενές σου, τους φίλους σου, τον δεύτερο αδερφό σου και κλαίγεσαι επειδή η μάνα σου ΓΥΡΙΣΕ από τον θάνατο. Ας σοβαρευτεί λίγο. Είναι 37 χρονών. Ούτε 10 ούτε 20 ούτε καν 30. Δείχνει ανωριμότητα ο χαρακτήρας του. Δεν είμαστε στην πρώτη σεζόν που ακόμα ήταν μικρός και έτρεχε πίσω από τον πατέρα του. Δικαιολογώ πλήρως την Μαίρη για την φυγή της. Όχι τον Ντιν όμως. Γνώρισε τον ίδιο τον Θεό, η μαμά του που δεν γνώρισε ουσιαστικά ποτέ είναι ολοζώντανη κι όμως αυτός γκρινιάζει.
– Ο θάνατος του Έλβις ήταν τόσο άσχημος οπτικά. Πολύ κακά εφέ.
8/10 από εμένα.
Οσον αφορά τον Ντιν, καταλαβαίνω πως το λες, αλλά εισαι αυστηρός. Δεν γκρινιάζει που η μανα του γυρισε απο τον θάνατο, είναι ενθουσιασμένος που η μάνα του ειναι ζωντανή. Τον τσαντίζει το ότι ΔΙΑΛΕΞΕ να τους παρατήσει. Τόσα χρόνια ο Ντιν ζουσε με την απουσία της μητέρας του που έγινε ακόμα πιο έντονη/επίπονη λόγω της δύσκολης παιδικής ηλικίας που πέρασε με τον Τζον. Αλλά δεν μπορούσε να κατηγορήσει τη νεκρή. Τωρα όμως που είναι ζωντανή και πάλι είναι μακρυά τους δεν το χωράει ο νους του. Μην ξεχνάς ότι τα παιδικά τραύματα τα κουβάλαμε ως ενήλικες. Δεν έχει σημασία λοιπόν αν είναι 10, 30 ή 50! Πάντα θα τα κουβάλαει αυτά τα θέματα. Είδαμε στα προηγουμενα δυο επεισόδια οτι προσπαθεί να το αποδεχτεί και να το εκλογικευσει, αλλά τα συναισθήματα δεν τιθασεύονται τόσο εύκολα. Εκείνη τη στιγμή η αναπάντεχη παρουσία της Μέρι τον αιφνιδίασε και συμπεριφέρθηκε τόσο ανώριμα. Στην πορεία θα το δεχτεί πιστεύω… (Ελπίζω να μείνει η Μέρι ζωντανή αρκετά ώστε να προλάβει να το αποδεχτεί πριν πέσει πάλι στο πένθος 😛 )
Για το cliffhanger εχω κι εγώ μεγάλη απορία. Η ιστορία αυτη τη στιγμή δεν φαίνεται να οδηγεί σε κάποια επική κλιμάκωση, οπότε δεν ξέρω τι ν περιμένω. Οταν λες να έρθει το τέλος του Λουσι, τι εννοείς? Να τον σκοτώσουν? Δύσκολο το κόβω από τώρα. Και το να τον κλείσουν στο Κλουβί μου φαίνεται τραβηγμένο. Αν έπρεπε να κανω όμως μια πρόβλεψη θα ήταν ότι μπορεί να ανοίξει το Κλουβί. (Περισσότερο επιθυμία είναι παρά πρόβλεψη αλλά τεσπά) Θα ήθελα να δω πως θα μποορύσαν να κολλήσουν οι ΑτΓ με τον Εωσφόρο πάντως. Α, και να μην ξεχνάμε και τον Mr. Ketch. Αυτός καπου βόσκει και θα σκάσει μύτη από εκεί που δεν το περιμένουμε!
ΥΓ Το εφέ με τον θάνατο του Ελβις ήταν όντως απαράδεκτο. Μου κάνει εντυπωση, γιατι συνήθως η VFX ομάδα είναι καλή. Αλλάξανε σύσταση, ή δεν τους βγηκε καλό αλλά είπε ο σκηνοθέτης “δε γαμιέται, άστο”?
Εδώ δεν έχει να κάνει με τα παιδικά τραύματα του Ντιν. Έχει να κάνει ότι φοβάται για μια ακόμη φορά ότι θα μείνει μόνος. Η Μαίρη δεν τους παράτησε. Η Μαίρη έχει χάσει όλον της κόσμο και προσπαθεί να βρει τα συγκαλά της ουσιαστικά. Η Μαίρη θέλει ντάντεμα. Όχι ο Ντιν. Α! Και ο Ντιν την περνάει και 8 χρόνια…
To οτι φοβαται οτι θα μεινει μόνος ΕΙΝΑΙ το παιδικό τραυμα. Μέχρι ένα σημείο τον καταλαβαίνω γιατι αντιδρά έτσι. Δεν τον δικαιολογώ πλήρως, είδες κι εγώ τον έκραξα λίγο στο ριβιου, αλλά καταλαβαίνω πως νοιώθει και γιατι αντιδρά έτσι. Ειναι πηγμένος από τα δικά του συναισθηματα και δεν μπορει να καταλαβει (ακόμα) τη Μέρι. Δεν έχει σημασία που ειναι μεγαλύτερός της. Ειναι η μάμα του και στο μυαλό του οφείλει να τον νταντεύει αυτή. Μην εκπλήσσεσαι! Πάντα ξέραμε ότι ο Ντιν είναι ανώριμος ρε! Απλά τωρα το αποδεικνύει περίτρανα! 😉
ΕΙΝΑΙ τραύμα που απέκτησε με τα χρόνια του ως Hunter. Πέθαναν όλοι. Πέθανε κι ο Σαμ. Για να μην μείνει μόνος έφερε το τέλος του κόσμου. Για να μην μείνει μόνος δεν άφησε τον Σαμ να κλείσει όλους τους δαίμονες στην Κόλαση για πάντα. Τελοσπάντων είναι δεν είναι δεν έχει σημασία.
Όταν κοντεύεις τα 40 πάντως και συνεχίζεις να έχεις αντιδράσεις 20χρονου τότε έχεις σοβαρό θέμα. Βέβαια δεν περιμέναμε αυτό για να δούμε πόσο άσχημα ψυχολογικά είναι τα αδέρφια. Αλλά θέλω εξέλιξη χαρακτήρων στη σειρά. Και ο Ντιν εδώ δείχνει ότι είναι εγωιστής. Δεν τον δικαιολογώ. Καθόλου. Δεν μπαίνει στη θέση της μάνας του, δεν θέλει να καταλάβει πως είναι. Αν ξύπναγε σε 33 χρόνια από τώρα και ο γιος του Σαμ του έλεγε ότι όλοι όσοι ήξερε ο Ντιν πέθαναν και ότι πλέον κάνουμε κλήσεις με ολογράμματα, τότε ο Ντιν θα έκανε πολύ χειρότερα από την Μαίρη.
Ο Ντιν δεν ειχε ποτε την ευκαιρια να εξελιχθει ως αυτονομος χαρακτηρας. Ζει για να ικανοποιει την επιθυμια του πατερα του και τωρα που εχει πισω τη μανα του (δικαιολογημενα) θελει να γινει ο γιος της μαμακας και η Μαιρη να τον ντανετευει. Μεχρι να ερθει η Μερι απλα ηταν ο προστατης του Σαμ. Ο Σαμ απο την αλλη οσο περνανε οι σεζον και ιδιαιτερα απο την περσινή και μετα εχει γινει πιο δυναμικος και παταει ποδι αν χρειαστει.
Εν μέρει, ναι, ο Ντην φέρεται εγωϊστικά, αλλά και ποιος δεν φέρεται; Από την πλευρά της Μαίρης, ο Ντην φέρεται εγωϊστικά, ενώ από την πλευρά του Ντην, φαίνεται το αντίστροφο.
Όσο για το ότι ο Ντην έφερε το τέλος του κόσμου διαφωνώ. Έχει αρκετό μερίδιο ευθύνης για την έναρξη της Αποκάλυψης, αλλά άλλο τόσο μερίδιο φέρει ο Σαμ, ο Κας, ο Κιτριναμάτης, η Ρούμπι, ο Μιχαήλ, ο Λούσιφερ, όλοι οι υπόλοιποι άγγελοι και δαίμονες ΚΑΙ η Μαίρη. Μην ξεχνάμε ότι η συμφωνία της με τον Κιτρινομάτη έγινε για να μην μείνει μόνη και ήταν επίσης η διεξοδός της από το κυνήγι. Χωρίς τον Τζον δε θα είχε ξεφύγει από αυτό.
Οι αντιδρασεις βασισμενες στο συναισθημα ή στην λογικη για μενα δεν εχουν να κανουν με την αποκαλουμενη “ωρημανση” Ειναι θεμα προσωπικοτητας και σοβαρων χρόνιων κομπλεξ. Εγωκεντρικοτητα και πολλα αλλα ειναι αυτα που μπορουν να εμποδιζουν καποιον να αντιδρασει οπως Σαμ. Ασε που στην προκειμενη, φιλε Ορεστη, απλα ξυνισε σε δυο σκηνες την φατσα και πεταξε την ατακα που καποιος προανεφερε η οποια ειχε και μια βαση. Δεν υπαρχει σωστη κ λαθος αντιδραση. Ωριμη και ανωριμη. Θεμα οπτικης ειναι.
Εγώ το βλέπω αλλιώς. Κι αν θέλετε να το πάρουμε και πιο γενικά, ο Ντιν είναι υπερβολικά ανώριμος για την ηλικία του. Απλά εμείς τον βλέπουμε σαν τον απόλυτο ήρωα γιατί όντως είναι. Απλά είναι ένας 40αρης ο οποίος βλέπει άνιμε τσόντες, προτιμά να σκοτώσει την ανθρωπότητα από το να πεθάνει ο αδερφός του, τρώει πίτσες και ό,τι κακό υπάρχει για τον οργανισμό του ως 40αρης χωρίς να προσέχει, μιλάει απότομα, μιλάει όπως του κάνει κέφι.
Σε αντίθεση με τον Σαμ…
Μα αυτό σου ειπα κι εγώ πριν. Ο Ντιν ΕΙΝΑΙ ανώριμος. Πάντα ήταν. Δεν έχει σε τίποτα αντιδράσεις που αρμόζουν στην ηλικία του (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα). Γιατι να έχει λοιπόν στη φυγή της μητέρας του?
Απλά επειδή είναι φανταστικός χαρακτηρας (και επειδή είναι ο αγαπημενος μας) δεν του κρατάμε κακία! 😉 😛
Αλλα πως να με παρεις στα σοβαρα οταν το ωρημανση το γραφω ετσι
Πρωτον μην εισαι ρατσιστης με τις τσοντες. Δευτερον ,ιεροσυλε, παρε πισω το αστειακι με την πιτσα. Τριτον ο σαρκασμος καλοδεχουμενος ακομα και απ’ τον Παπα.
1) Δεν βλέπω άνιμε 😛
2) Ο τύπος απορώ πως κρατάει τέτοιο κορμί ρε χαχαχα
3) Για το πως μιλάει εννοώ ότι μπορεί να μιλάει άσχημα όχι σαρκαστικά 😛
Δεν είναι λίγο αντιφατική και σκληρή η περιγραφή που κάνεις;; Ναι, ο Ντην έχει ελλαττώματα. Όντως, πίνει, τρώει ανεξέλεγκτα και πολλές φορές δεν έχει τους τρόπους του Σαμ. Όμως, το ότι σκοτώνει την ανθρωπότητα ή είναι διατεθιμένος να σκοτώσει την ανθρωπότητα… είναι βαρύ.
Όσο για τον Σαμ, ναι, με τα χρόνια έχει ωριμάσει αρκετά και περισσότερο από τον Ντην, αλλά μην μου πεις ότι κι εκείνος δεν είναι διατεθιμένος να φέρει τα πάνω-κάτω για τον αδερφό του…
Με έχετε πάρει με στραβό μάτι αυτές τις μέρες 😛
Αλλά η σκληρή αλήθεια είναι αυτή. Και ο Ντιν πολλές φορές διάλεγε τον Σαμ από την ανθρωπότητα. Τρανή απόδειξη το 8×23. Είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχουν κάνει οι Winchesters κατά της ανθρωπότητας…
Θα συμφωνήσω με την Αμαλία, εφέτος οι σεναριογράφοι μάς κακομαθαίνουν. Πολύ ωραίο το χθεσινό επεισόδιο και μακάρι να συνεχίσουν έτσι και τα υπόλοιπα.
Μου άρεσε που είδαμε κι άλλους κυνηγούς, αλλά έχω την εντύπωση πως, πέρα από τον αρχικό θαυμασμό που δείχνουν στο άκουσμα του ονόματος Γουίντσεστερ, δεν πιστεύουν και πολύ όσα λέγονται για τον Σαμ και τον Ντην. Είναι κατανοητό βέβαια, γιατί είναι αδιανόητο ακόμη και για τον κόσμο των κυνηγών να συμβαίνουν όλα αυτά σε δύο συγκεκριμένα άτομα, ασχέτως που όντως συνέβησαν. Ο Ντην, για παράδειγμα, δυσκολεύτηκε να πιστέψει πως ο Άσα κατάφερε να σκοτώσει σ’ ένα μόνο κυνήγι 5 γουεντίγκο.
Επίσης, μου έλειψε η ύπαρξη ενός δαίμονα με αυτή τη συμπεριφορά. Τα τελευταία χρόνια, πέρα από τον Κράουλι, όλοι οι υπόλοιποι έδειχναν φοβισμένα παιδιά και όχι τρομακτικά/σατανικά πλάσματα, όπως θα έπρεπε να είναι. Όντως η σκηνή του θανάτου του Έλβις ήταν κακή από άποψη οπτικών εφέ, αλλά ήταν αρκετά σκληρός και απότομος. Μου θύμησε το θάνατο της Ρενέ από το Malleus Maleficarum. Κι η ηθοποιός, η Κιμ Ρόουντς, ήταν πολύ καλή σ’αυτή τη σκηνή.
Όσον αφορά στη Μαίρη, χάρηκα που αποφάσισε να πλησιάσει περισσότερο τα παιδιά της. Καταλαβαίνω το λόγο για τον οποίο έφυγε από το καταφύγιο, αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον να προσπαθήσει να κρατήσει περισσότερη επαφή μαζί τους. Ο Ντην, όσο ανώριμος κι αν φάνηκε, είχε δίκιο στο ότι η Μαίρη έκανε τον κόπο να ταξιδέψει ώρες για να παρευρεθεί στη κηδεία ενός αγνώστου, αλλά με το ζόρι τηλεφωνούσε στους γιους της μία φορά την εβδομάδα και αυτό όχι απαραίτητα. Όσο να ‘ναι κάτι τέτοιο χτυπάει άσχημα και πόσω μάλλον σ’ένα άτομο σαν τον Ντην που έχει θέματα εγκατάλειψης. Από την άλλη πλευρά, ο Σαμ προσπάθησε να παραμείνει ουδέτερος και να δείξει κατανόηση και στους δύο. Όμως, τέλος καλό όλα καλά.
Τι γλυκιά που ήταν η Τζόντι όταν μίλησε στον Ντην και προσφέρθηκε να τον ακούσει. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στη σειρά ήταν απλώς μία σερίφης που τους βοήθησε σε δυο-τρεις υποθέσεις και τώρα έχει πλέον εξελιχθεί σε μία πολύ καλή φίλη των Γουίντσεστερ και εν μέρει (;) κυνηγό. Και παρόλο που δεν τις έδειξαν, μου άρεσε που η Άλεξ και η Κλαιρ δένονται μεταξύ τους.
Τέλος, δύο πράγματα μού φάνηκαν παράξενα σ’αυτό το επεισόδιο. Πρώτον, (έχουμε εμπεδώσει το γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να ξεκόψει κάποιος από το κυνήγι, όσο κι αν το θέλει) το 1980 ο Ντην ήταν ενός έτους, πώς λοιπόν η Μαίρη, ως μωρομάνα, παράτησε το μωρό της και πήγε να κυνηγήσει λυκανθρώπους και πώς δικαιολόγησε στον Τζον την απουσία της;;; Δεύτερον, η Μπίλι μού φάνηκε κάπως μαλακωμένη σε σχέση με πέρυσι. Μπορεί στο τέλος να απευθύνθηκε απευθείας στην Μαίρη, προσφέροντάς της ηρεμία, αλλά στην ουσία έκανε την ίδια προσφορά και στον Ντην και στον Σαμ. Επίσης, τα λεγόμενά της μού θύμισαν την Τέσα.
Αυτό που παρατηρείς για τη Μερι είναι ένα θέμα που ενώ το είχα σαν απορία εκείνη την ώρα που είδα το επεισόδιο αλλά δεν το πολυανέλυσα στο μυαλό μου και δεν το συμπεριέλαβα στο ριβιου. Μου έκανε εντύπωση γιατι διάλεξαν να ειναι η χρονολογία 1980, κι όχι 81-82 ας πουμε, ή να μην είναι πριν το 79 που γεννηθηκε ο Ντιν. Και ποιες ήταν αυτές οι “loose ends” που είχε να κλείσει στον Καναδά; Πιστευω οτι κάτι θα αποκαλυφθει στην πορεία της σεζόν για τη μαμα Winchester. Μου φαίνονται πολύ συγκεκριμένα όλα αυτά για να είναι ασημαντα. (Και λέει τους αποκαλύπτει οτι είχε εραστή και ο Σαμ ή/και ο Ντιν δεν ειναι παιδια του Τζον! Ντοινγκ! Εντάξει πλάκα κάνω! χεχε 🙂 )
Για την Μπίλι δεν παρατήρησα κάτι θετικό. Η ίδια bitch με πέρσι μου φανηκε! 😛
Παλι χωνομαι σαν π***α αλλα αυτο σκεφτομουνα σημερα χωρις κανενα λογο. Ετσι ξαφνικα σκαει σαν μολοτοφ στην εγκεφαλο μου η ιδεα “Σαμ και Ντιν δεν ειναι πραγματικα αδερφια.”και ενιωσα λες κ με πηραν οι γονεις μ να πουν οτι ειμαι υιοθετημενη ή οτι ειναι κρυφοι εκατομυριουχοι
Με έπιασε κι εμένα μια ταραχή τώρα που το σκέφτηκα! χαχα Αυτο να ζήσουμε ακόμα απο αυτη τη σειρά και τι στον κόσμο…
Όχι δεν το πιστεύω! Κατά τη γνώμη μου, θα ήταν βλακεία κάτι τέτοιο. Μου πήρε χρόνια για να συνηθίσω ότι ο Τζον είχε κι άλλο παιδί. Άσε που θα άλλαζε εντελώς τη δυναμική των αδερφών και κυρίως της σειράς.
Σιγουρα. Αλλα αμα θελετε κλιφιρεγκια και μαλακιες παρτε αυτο. Για να νιωσουμε ολοι λιγο βιασμενοι
Όντως υπάρχει μυστήριο γύρω από την Μαίρη. Θα δούμε…
Η Μαίρη είπε ότι βαδίζει με βάση το ημερολόγιο του Τζον,μπορεί να υπάρχει κάτι εκεί,ίσως μέχρι και οι Βρετανοί των Γραμμάτων να ξέρουν κάτι,αλλιώς πως ήξερε η άλλη για τη Ρούμπι και για όλο το παρελθόν των αδελφών?(φανασία βλέπω μπόλικη,μαζί με το μπέικον,κ γω μπορώ να πω ότι η Μπίλυ ξέρει τι παίζει με τη Μαίρη)ή απλά μπορεί να ταν απλή χρονολογία απλά να μας βάλουν σε σκέψεις και στο τέλος να μην ισχύει τίποτα
Το ότι η Μαίρη ασχολείται με το ημερολόγιο του Τζον είναι μονάχα για να βρει όσα έχασε τόσα χρόνια, δεν πιστεύω πως υπάρχει κάτι παραπάνω εκεί. Από την άλλη, θα μπορούσαν να υπάρξουν κι άλλα flashbacks από το παρελθόν της που να αποκαλύπτουν πράγματα για εκείνη.
Όσο για τους Ανθρώπους των Γραμμάτων, έχω την εντύπωση πως ξέρουν την ιστορία της οικογένειας Γουίντσεστερ, όπως και των Κάμπελ, αλλά πρέπει να τους λείπουν αρκετές λεπτομέρειες σε ό,τι αφορά τον Σαμ και τον Ντην και, ειδικά, το πεπρωμένο τους ως δοχεία.
Πολυ Καλο επεισόδιο, μου αρεσε παρα πολυ , πιστεύω ομως οτι έπρεπε να δώσουν πολυ περισσότερη βάση στην συνάντηση κυνηγών, δεν έχει συμβεί ξανα κατι τετοιο και ήταν παρα πολυ ωραιο…
Δε ήθελα να σχολιάσω σε αυτό το review αλλά….JOHN..IS NOT YOUR FATHER. Ρεεεε νομίζω οτι έχουμε αρχίσει να τα παίζουμε τελείως 😂😂 Τέλος πάντων, αυτό ήθελα να πω see ya next week με τον Cas με μπλούζα V και δερμάτινο. 💘
θα ντυθει ο κας σαν πουτανακι στο επομενο? αντε ρε?
Δεν παίζει να κάνουν κάτι τόσο λάθος
Δεν ξερω πως ακριβως εννοεις το λαθος αλλα σιγουρα κατι θα ηταν. Αλλα αυτο δεν θα ταν το πιο μεγαλειωδες κλιφινγκερ;
Απο την μια μακαρι να μας παιξουν ετσι ασχημα….
Ποτέ δεν ξέρεις… Μπορεί να το κάνουν να φαίνεται λογικό και φυσιολογικό (για τα στάνταρ του Supernatural και για εκείνο το επεισόδιο, πάντα)
‘Αν δω και τον Cas με δερμάτινο δεν το γλιτώνω το εγκεφαλικό!!!
Δεν λες καλύτερα μακάρι, να σπάσουμε και λίγη πλάκα; Πού ξέρεις; Μπορεί και να του πηγαίνει τελικά ;D
Πολύ καλό επεισόδιο.
-Μου άρεσε πολύ που είδαμε ξανά Μαίρη και Τζόντι.Πάντα είναι ωραίο να βλέπεις την αγαπημένη σερίφη της σειράς να επιστρέφει και η εξέλιξη του χαρακτήρα της Μαίρη αλλά και το μυστήριο γύρω από αυτή είναι άκρως ενδιαφέροντα.
-Πολύ καλή σαν ιδέα η μάζωξη των κυνηγών και ο τρόπος που έδειξαν τον δαίμονα,δηλαδή να τους παγιδεύει στο σπίτι και να προσπαθεί να τους σκοτώσει έναν-έναν κυριεύοντάς τους.Θα ήθελα πολύ να ξαναδούμε τα δίδυμα.Αρκετά ενδιαφέροντες χαρακτήρες.Δύο κυνηγοί που μεγάλωσαν από μάγισσα.Θα ξέρουν πολλά έξτρα κόλπα,άλλωστε είδαμε πως ο ένας κατάλαβε πως το σπίτι είναι παγιδευμένο λόγω συμβόλων.
-Όσον αφορά την Μπίλι,πολλοί τη θεωρούν σπαστικιά,αλλά εγώ πιστέυω πως είναι πολύ ενδιαφέρουσα σαν χαρακτήρας,Ναι,συμφωνώ ότι δεν μπορείς να τη συμπαθήσεις,αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός,γιατί αν το δούμε γενικά είναι θεριστής που πιστεύει ότι τα αδέρφια θα έπρεπε να έχουν παραμείνει νεκρά από την πρώτη στιγμή που είχαν πεθάνει και δε βλέπει την ώρα να τους θερίσει η ίδια και να σιγουρευτεί ότι δε θα ξαναεπιστρέψουν.Ωστόσο,θέλω να δω σε μελλοντικά επεισόδια τι ρόλο θα έχει ακριβώς,αν θα υπάρξει κάποια αναφορά ή/και εξέλιξη με το Κενό που έιχε αναφέρει πέρσι,ενώ παραμένει το μυστήριο με τη Μαίρη και την πρόταση που τις έκανε στο τέλος(σκηνή την οποία θεωρώ από τα πιο σημαντικά κομμάτια του επεισοδίου),καθώς είδαμε την Mama-Winchester να σκέφτεται σοβαρά την πρότασή της και να συμφωνεί με όσα της είπε.Βλέπω να έχει συνέχεια το θέμα.
Στα αρνητικά:θα συμφωνήσω με την Αμαλία πως το επεισόδιο είχε ένα θέμα με την κλιμάκωσή του κυρίως στο τέλος και πως το κλείσιμο ήταν λίγο αδύναμο.
Παρ’ολα αυτά,ήταν ένα ακόμη πολύ καλό επεισόδιο σε μια εξαιρετική αρχή για τη σεζόν ως τώρα και διεύρυνε το σερί των πολύ δυνατών φίλλερ.Ανυπομονώ για τα 2 τελευταία επεισόδια του 2016 όπου θα χουμε εξελίξεις με Lucifer και ίσως MoL.Το κακό είναι ότι έχουμε mini-hiatus περίπου 2 εβδομάδων,δηλαδή μέχρι την 1η Δεκεμβρίου.Που θα πάνε θα πέρασουν οι μέρες 😛
Τι υπεροχο επεισοδιο! Πραγματικα τι ΥΠΕΡΟΧΟ επεισοδιο! Ωραιοι διαλογοι, ωραια ιστορια, ωραιες ανατροπες, ωραιες εμφανισεις (Jody εισαι θεοτητα), ωραιοι χαρακτηρες! Ελπιζω να βαρεθουμε να το λεμε αυτο φετος και να μην τη ματιασουμε τη σεζον και παρει παλι την κατηφορα, γιατι δεν ειναι η πρωτη φορα που μια σεζον μας ξεκιναει δυνατα και μετα μας απογοητευει..
Η αληθεια ειναι ειχε μια βιαστικη κλιμακωση, αλλα δεν παυει να ηταν ενα καλοστημενο επεισοδιο…….πραγματικα το λατρεψα. Δεν ξερω γιατι αλλα μου θυμισε το επεισοδιο σε στυλ cluedo που ειχαμε δει πριν 2-3 σεζον με τα αδερφια παγιδευμενα στο πλουσιοσπιτο και το ”who dunnit” χαρακτηριστικο…. μονο που τωρα ειχαμε το ποιος-ειναι-ο-δαιμονας-οεο.
Αν υπαρχει ενα αρνητικο, αυτο για μενα ειναι οτι δεν σκεφτηκαν καν να χρησιμοποιησουν την λεξη ”κριστο” ετσι ωστε να ξερουν ποιος ειναι ο δαιμονισμενος.. βεβαια αν γινοταν αυτο θα ηταν ακομα πιο ευκολη η κλιμακωση του επεισοδιου, αλλα γενικοτερα καποιες φορες τα κανει αυτα η σειρα, μας δειχνει κατι που μπορει να κανει τα πραγματα πιο ευκολα και μετα το ξεχνανε.. οπως την συγκεκριμενη φραση που την εχουμε δει πολυ λιγο κι ομως εδω -αλλα και σε αλλες περιπτωσεις- θα τους ηταν πολυ χρησιμη..
Νομιζω η αγαπημενη μου σκηνη ηταν η αντιδραση της Jody στην επιστροφη της μανουλας. WOW! 😛 Πραγματικα ηταν ο μονος ανθρωπος με μια φυσιολογικη αντιδραση ”επιτελους, ναι ουαου, η μαμα σας ειναι πισω, ειναι υπεροχο, και το καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο, αλλα ΟΥΑΟΥ!!”.
Η Billie δε μ’αρεσει που ξεπεταγεται σε ακυρα σημεια….. ακομα δεν εχω καταλαβει τι ρολο βαραει. Γιατι την εισηγαγαν ως χαρακτηρα; Κατι τρομερα σημαντικο δεν εχει κανει. Απλα μας θυμιζει πως την επομενη φορα που θα πεθανει καποιος απο τα αδεφια θα ειναι οριστικο. (Ναι καλα κουκλιτσα μου, εχουμε τον Θεο και την αδερφη του σε speed dial, δε πας να χτενισεις κανα μαλλι;)
Τι θελουν να μας πουν με αυτο….; Εχει να κανει κατι με το τελος της σειρας; Η απλα θα εμφανιζεται εδω κι εκει και θα πεταει το γνωστο της ποιηματακι ”περιμενω να πεθανετε και τοτε την βαψατε” απλα και μονο επειδη ξερουν οτι πλεον το να πεθανει καποιος απο τα αδερφια το εχουμε για πρωινο και θελουν να μας ταρακουνησουν λιγο; Δε μπορω να καταλαβω τον λογο υπαρξης της..
Αυτα. Να πω την αληθεια μου, αν ειναι να συνεχισουμε με τετοια αυτοτελη, δε καιγομαι και τοσο να δω τη συνεχεια της κυριας ιστοριας.. :Ρ
Υ.γ. απλα μια ερωτηση…. τις featured photo των αρθρων τις επιλεγετε τυχαια..; Γιατι καποιες φορες ειναι σποιλερ βρε παιδια….πχ εγω οσο παιζει η σεζον δεν βλεπω κανενα σποιλερ (και επειδη δε θελω και επειδη δεν εχω το χρονο) και μπαινω στο site ή στο fb και μου βγαινει φατσα καρτα η φωτο του review με τη Jody και τη μανουλα που ειδικα για την πρωτη δεν ειχα ιδεα οτι θα επιστρεψει και ηταν μια ευχαριστη εκπληξη.. και γινοταν και σε καποια απο τα προηγουμενα επεισοδια αυτο. Καλα, εννοειται δε λεω οτι χαλασε και ο κοσμος μου, αλλα ειναι κατι μικρες χαρες που τις απολαμβανει κανεις καλυτερα οταν τις μαθαινει βλεποντας το επεισοδιο.. :Ρ
Η Μπιλι δεν πιστευω οτι εξυπηρετει καποιο συγκεκριμενο σκοπο εκτος αυτης της διαθεσιμης-”παλιοφιλης”-θεριστη που αμα χρειαστουνε υπηρεσιες θεριστη θα πεταχτει σαν σφινοπ***α για να κανει τα κολπα της
χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχ μ’αρεσει ετσι οπως τα λες :Ρ
ρε δε ξερω, πολυ στο ακυρο την πετανε χωρις λογο….. ελπιζω να μην κρυβεται κατι πισω απο το χαρακτηρα της :/
Όπως τα λες είναι. Απλά έκανε ένα “ντου” στο επεισόδιο για να πει λίγες κακιούλες και, κυρίως, για να μπορέσει ο Ντιν να μπει μέσα στο σπίτι. Αυτό.
” THE DEVIL ”,έχετε δει την ταινία του 2010 που 5 άτομα παγιδευμένα στο ασανσέρ πεθαίνουν ένας ένας απο Διάβολο που τους κυριεύει και δεν ξέρει κανείς ποιος είναι? Αυτό ακριβώς μου θύμησε η επεισοδιάρα αυτή,κρυφτό με το δαίμονα,μας κόψαν το νερό,η παγίδα δεν βοήθησε και η Μαίρη κάνει το 3/3(3 φορες σώζει την υπόθεση) που βγάζει το φίδι απτην τρύπα(συγκεκριμένα το δαίμονα έξω απτο σώμα της Jody)..Σα μωρό κάνει ο Ντιν,για σας,για μένα το να βρίσκει τη μητέρα του μετά απο τόσα χρόνια και να τη χάνει ξανά έστω και προσωρινά δείχνει μια ισορροπία στο χαρακτήρα του,τον νοιάζει και αυτό φαίνεται.Υπέροχη αναδρομή στο παρελθόν Εισα-Μαιρης,η κόλαση έχει γίνει….κόλαση χωρίς Κράουλι και Εωσφόρο,άρεσαν οι σκηνές γέλιου με το πόσο θρύλοι είναι οι Γουίντσεστερς και γιορτάζουμε άλλη μια υπόθεση μεεεε μπόλικο(εννοείται) μπέικον.
1) Η Billy δεν εμφανίστηκε τυχαία στο επεισόδιο,μπορεί να σημαίνει κάτι για το μέλλον της Μαίρης,να επιστρέψει οριστικά πίσω στον παράδεισο?
2) Όολοι αυτοί οι κυνηγοί που είδαμε και που υπάρχουν θα παίξουν κανέναν ρόλο στο σκηνικό με τους Άγγλους,συγνώμη Βρετανούς των Γραμμάτων? Θεωρητικά ψάχνουν κιαλλους κυνηγους μιας και στην πρεμιέρα ζητήθηκαν τα ονόματά τους,τι παίζει?
ΥΓ: Είδαμε και ΔΑΙΜΟΝΑ σε μια υπόθεση φέτος που εγώ το χάρηκα,δεν είδαμε όμως τα κορίτσια της Jody,πήγαν σε συναυλία να ροκάρουν κ αυτές…δεν πειράζει,εμείς θα ροκάρουμε την άλλη εβδομάδα…..9/10
Αρκετά καλό επεισόδιο. Τα φίλλερ της φετινής σεζόν είναι καλύτερα από ποτε και μας κάνουν αρκετά αισιόδοξους πως φέτος ίσως θα μιλάμε για την καλύτερη σεζόν ever. Λάτρεψα Kim Rhodes σε αυτό το επεισόδιο, απλά ασυναγώνιστη
Μια που ανεφερες την σεριφη κατι που παρατηρησα και δεν ειναι η πρωτη φορα και με ψιλο ξενερωσε για λιγα δευτερολεπτα. Εκει που η δαιμονισμενη Τζοντι φωναζει “η μανα σαςς!!!! φατε την. η καριολα ειναι δαιμονισμενηηη!”
Επιτηδες επιλεγουν να μετατρεπουν τους δαιμονες σε καρικατουρες? Τι στον διαολο? Οταν θελουν να μας ριξουν σταχτη στα ματια τυπου “αυτος δεν ειναι αυτος που νομιζεις” τουλαχιστον να το κανουν με αξιοπρεπεια. Πειστικα.
Οι Winchesters δεν είχαν κάτι τατουάζ που απέκλειαν οποιονδήποτε δαίμονα από το να τους κυριεύσει; Ή λάθος θυμάμαι; Μου έκανε εντύπωση που δεν έγινε αναφορά και δεν το είπαν στους υπόλοιπους.
Ξέρω, σίγουρα, ότι ο Σαμ δεν το έχει πια (δεν ξέρω αν το ξαναέφταξε ή όχι), γιατί, όταν ο Ντιν είχε κάνει την συμφωνία με τον μετέπειτα Gadreel να θεραπέυσει τον Σαμ από μέσα (μετά από τα trials για το κλείσιμο των Πύλεων της Κολάσεως), έμαθε κάποια στιγμή ότι ο άγγελος δεν ήταν αυτός που έλεγε και τελικά κατέληξε να χρησιμοποιεί τον Σαμ – ο Gadreel – για να κάνει τα θελήματα του Μέτατρον. Έτσι, λοιπόν, Ντιν-Κας-Κράουλι συμμαζεύονται, μαζί με τον εξαναγκασμένο Σαμ/Gadreel, σε μια αποθήκη και κοιτάνε να δουν τι θα κάνουν. Ο Ντιν λέει στον Κας να κάψει το προστατευτικό τατουάζ του Σαμ, έτσι ώστε να μπει ο Κράουλι στον Σαμ και να τον κάνει να διώξει τον Gadreel, όπως και έγινε.
Με του Ντιν δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά νομίζω το έχει ακόμα.
Ελπίζω να βοήθησα!!! 😀
Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Αυτό για το Σαμ το είχα ξεχάσει τελείως! Ωστόσο, ακόμα μου κάνει εντύπωση που δεν έγινε αναφορά και φαντάζομαι ότι θα το ξανά έκανε το τατουάζ, εκτός αν δεν πρόλαβε από τις δουλειές :Ρ
Τίποτα! Λες, ε; Τι να πεις… Δύσκολη δουλειά να κυνηγάς τον Διάβολο, ειδικά όταν δεν έχει σχέδιο ¯_(ツ)_/¯