Review – Supernatural – 12×11 Regarding Dean
11ο επεισόδιο για φέτος και ακόμα δεν είμαστε ούτε στα μισά. Ένα επεισόδιο που περίμενα πως και πως με όλα όσα είχαμε μάθει εδώ και κάνα μήνα και ήμουν σίγουρος ότι θα είναι πάρα πολύ αστείο. Νομίζω οι σεναριογράφοι το πήγαν αρκετά κοντά στο Yellow Fever-4×06- αλλά από την αντίθετη πλευρά. Εκεί ο Ντιν έκανε σαν μικρό παιδί που φοβόταν, ενώ εδώ σαν ένα ενθουσιασμένο. Μεγάλη αντίθεση στο μεν επεισόδιο της 4ης σεζόν όπου ο μεγάλος Winchester είχε κατατρομοκρατηθεί για την ζωή τους και το ότι ήταν κυνηγοί, ενώ 8 σεζόν μετά τον βλέπουμε να είναι τόσο χαρούμενος γι’ αυτό. Πιστεύει ότι είναι ήρωες. Και έχει απόλυτο δίκιο με τον λάθος τρόπο. Ο Ντιν έπρεπε να ξεχάσει όλα όσα έχει κάνει στη ζωή του για να καταλάβει ότι είναι ήρωες, αυτός και ο αδερφός του.
Σ’ ένα κυνήγι μαγισσών ο Ντιν δέχεται μια κατάρα από ένα ετοιμοθάνατο μάγο και αρχίζει σιγά σιγά να χάνει την μνήμη του. Το επεισόδιο πρόκειται για την απόλυτη κωμωδία μέχρι ένα σημείο, με τον Σαμ να βάζει ταμπελάκια σε καθετί που υπάρχει μέσα στο δωμάτιό τους ώστε να μην τα μπερδεύει ο αδερφός του. Οι σεναριογράφοι έχουν πετύχει στο σημείο αυτό κάτι μοναδικό. Πλαισίωσαν την κωμωδία με την τραγωδία με έναν τέτοιο τρόπο που δεν ξέρεις πότε θα πρέπει να γελάς και πότε όχι. Ο Ντιν αρχίζει να μην θυμάται ούτε καν το όνομά του. Ξεχνά τον Κας, την μητέρα του και τον ίδιο του τον αδερφό. Παρομοίωση με την πολύ άσχημη αρρώστια που λέγεται αλτσχάιμερ. Η φράση του Σαμ τα λέει όλα: “Είναι χειρότερα από τότε που τον είδα να πεθαίνει…”
Για μένα το επεισόδιο δεν ήταν το τέλειο από την άποψη ότι υπήρχαν πολλές αντιθέσεις μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Περίμενα πιο κωμικό το επεισόδιο και ενώ οι σεναριογράφοι προσπάθησαν να θίξουν το θέμα της απώλειας μνήμης, δεν τα κατάφεραν στον απόλυτο βαθμό καθώς πρόκειται ξεκάθαρα για ένα κωμικό επεισόδιο. Έτσι λοιπόν εκεί που γέλαγες με την κατάσταση του Ντιν, ξαφνικά δευτερόλεπτα μετά πεταγόταν η δραματική σκηνή του καθρέφτη. Αν οι σεναριογράφοι ήταν και λίγο πιο απρόβλεπτοι(έτσι για το γαμώτο σε αυτή τη σειρά ρε πούστη*ΜΠΙΧΤΗ*) θα μπορούσαν κάλλιστα να σπάσουν το επεισόδιο σε 2 και το πρώτο να είναι κωμικό και το δεύτερο δραματικό. Τελοσπάντων…
Η Ροβίνα μπαίνει στο παιχνίδι και σώζει την κατάσταση και τον Ντιν από τον θάνατο όμως για μια ακόμη φορά η μάγισσα φέρεται εγωιστικά καθώς θέλει να δείξει την δύναμή της στους μάγους και να πάρει το πανάρχαιο Κέλτικο βιβλίο. Η ιστορία του επεισόδιο “χωλαίνει” και είναι λογικό διότι δεν στηριζόμαστε εκεί αλλά στο κωμικό στοιχείο του και στην καταπληκτική ερμηνεία του Jensen Ackles, ο οποίος μας κατάφερε να ρίξουμε αρκετές κραυγές γέλιου σε μπόλικα σημεία του επεισοδίου. Οι μάγοι ποτέ δεν ήταν το φόρτε του Supernatural και φάνηκε ξανά στο επεισόδιο.
Όπως όλα δείχνουν, δύσκολα φέτος θα δούμε το μωρό της Ρόζμαρι, του Εωσφόρου ρε παιδί μου. Μάλλον θα είναι ο Big Bad της 13ης σεζόν και το μωρό μαντεύω ότι θα γεννηθεί στο εφετινό Season Finale προμηνύοντας και την καταστροφή του κόσμου. Το ερώτημα όμως παραμένει: Είναι ο Εωσφόρος στο κλουβί ή όχι;
Τρίτο επεισόδιο για το 2017 και αν το καλοσκεφτούμε θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι και τα τρία αυτοτελίζουν. Αυτοτελίζουν όμως με μια αίσθηση κύριας ιστορίας. Στο 12×09 είδαμε την απόδραση από τον “Αζκαμπάν”, ενώ στο αμέσως επόμενο επεισόδιο το παρελθόν του Κας χτυπά την πόρτα του. Το σημερινό μας δείχνει μια υπέροχη κωμική ιστορία και η Ροβίνα μπαίνει για πρώτη φορά σε καθαρά αυτοτελές κομμάτι. Οι σεναριογράφοι επιτέλους το ‘πιάσαν το νόημα, κάτι που έχουμε να δούμε από την 5η σεζόν στην οποία τα αυτοτελή επεισόδια αποτελούσαν και ιστορίες της Αποκάλυψης.
Η τελευταία σκηνή πρόκειται για ένα αριστούργημα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο οι παραγωγοί αποφάσισαν να μας δείξουν παράλληλα τον Ντιν να καβαλάει τον ταύρο και το τι πέρασε όσο ήταν υπό την επήρεια του ξορκιού, αλλά πέτυχαν διάνα. Η ερμηνεία του Jensen είναι εξαιρετική ακόμα κι όταν δεν μιλάει, ακόμα κι όταν απλά εκφράζεται καταλαβαίνεις είτε τον πόνο είτε το χιούμορ του. Το τραγούδι “κούμπωσε” τόσο ταιριαστά που σε έπιανε μια μελαγχολία όσο έβλεπες ένα “παιδί” να παίζει…
Βαθμολογία επεισοδίου: 8,5/10
– Some of the things we’ve done, we’ve had this weight for… forever. And seeing it gone, uh, you looked happy.
– Yeah, maybe. Hell, probably. But it wasn’t just the crap that got lost. I mean, it was everything. You know? All of it. So… that’s what being happy looks like? I think I’ll pass.
[poll id=”189″]
Καταπληκτικό επεισόδιο!!! Ειλικρινά, χειροκρότησα όταν τελείωσε. Καταπληκτικές ατάκες, απίθανο story κι έναν Jensen Ackles σε άλλο επίπεδο. Είναι να του δώσεις καλό σενάριο, αν το κάνεις αυτό, απογειώνεται! O Jared Padalecki είχε πολλή πλάκα με τα eyerolls και τη facepalm-φάση στην όποια ήταν, σχεδόν, καθ’όλη τη διάρκεια του επεισοδίου. H Rowena, καλά, τι να λέμε τώρα, δεν παιζόταν. Βρίσκει ευκαιρία να πει τα εσώψυχα της σ’έναν Dean – που δεν έχει κανένα λόγο να εμπιστεύεται – ο οποίος, λίγο-λίγο, ξεχνάει τον εαυτό του. Αναπτύσσεται ο χαρακτήρας της και μαθαίνουμε λίγο από το παρελθόν της (build-up για το “Family Feud”? Πιθανό.) Οι σκηνές που είχε ο Dean με την κοπελίτσα από το μαγαζί είχαν πολλή πλάκα. Εκεί που, πραγματικά, με κέρδισε το επεισόδιο ήταν οι σκηνές μπροστά στον καθρέφτη, όπου ο Dean προσπαθούσε να κάνει τον εαυτό του να θυμάται ποιος είναι. Νόμιζα ότι θα βάλω τα κλάματα μόνο και μόνο από το πόσο angsty ήταν η κατάσταση εκείνη την στιγμή. Ο δε Sam κάνει τα πάντα να βοήθησει τον αδελφό του, όντας ήδη φρικαρισμένος από την όλη κατάσταση, και φοβούμενος ότι ήρθε το τέλος για τον Dean μέσα από την εξελισσόμενη αμνησία που είχε. (Πολλή καλή ιδέα αυτή, εντωμεταξύ. Ήταν πραγματικά τρομακτικό να βλέπεις έναν χαρακτήρα που έχεις αγαπήσει ή, στην περίπτωση του Sam, τον αδελφό σου να ξεχνάει ποιος είναι. Κρατάει το ενδιαφέρον, να δεις τι θα γίνει στην συνέχεια.) Πάλι, τιμιότατο και φίνο επεισόδιο (αυτός ο Steve Yockey αρχίζει και μας κακομαθαίνει, μου φαίνεται)!
Μια αγαπημένη ατάκα ήταν όταν ήταν τα αδέλφια στο δάσος (πριν βρουν τον μάγο που εκτέλεσε το ξόρκι αμνησίας) που ο Dean συνειδητοποιεί, στην αμνησία του, ότι ο καλύτερός τους φίλος είναι άγγελος! 😂 Η αντίδρασή του ήταν όλα τα λεφτά! Λύθηκα στα γέλια! (“…AND our best friend is an angel. Whaaaaaaat?”😂) Μια άλλη αγαπημένη στιγμή είναι, μετά τις σκηνές μπροστά στον καθρέφτη που ξέρεις ότι δεν θυμάται ΤΙΠΟΤΑ, όταν ο Sam ακούγεται να ουρλιάζει μέσα από το τηλέφωνο, ο Dean ρωτάει ανήσυχος “Sam?”. Ακόμα και να μην υπήρχε η ανάμνηση του ποιος είναι ο Sam, υπηρχε αυτό το ένστικτο που αναπτύχθηκε με τα χρόνια να προστατεύει τον μικρό του αδελφό και αντέδρασε. Τελικώς, όταν είναι στο σπίτι των μάγων και έχεις τον Sam με τον εναπομείναντα μάγο, πάλι δεν θυμάται ποιος είναι ο Sam, αλλά τον εμπιστεύεται όταν του λέει ότι είναι ο αδελφός του και πυροβολεί τον άλλον.
Όπως προείπα, καταπληκτικό και τιμιότατο επεισόδιο. Συνεχίστε έτσι, σεναριογράφοι!!!
Βαθμολογία: 9/10 (Περιμένω να δω τι θα γίνει στην υπόλοιπη σεζόν, γι’αυτό δεν μπαίνει το 10/10 που, μάλλον, του αξίζει. Άντε να δούμε τι θα γίνει στο 12×12, φαίνεται απίστευτο! Ciao!!!)
Συμφωνώ και επαυξάνω με όλα όσα είπες!!!!
Ευχαριστώ!!! 😀 😀 😀
Συμφωνω σε όλα όσα λες, μόνο μια διορθωση: την σημερινή επεισοδιάρα δεν έγραψε ο (νέος πολυαγαπημενος μου) Yockey, αλλα η Meredith Glynn (προφανως για να εξιλεωθει για αυτο με τον Χιτλερ! 😛 )
Αλήθεια; Κάπου είδα, όμως, το όνομα του στα end credits. Ε, θα ‘ταν κάτι άλλο. Όπως και να ‘χει, αριστούργημα!
Κάποιους από αυτους τους γράφουν σαν εκτελεστικούς συμπαραγωγούς, αυτο το credit θα ειδες μαλλον…
Οντως καταπληκτικό επεισόδιο, τώρα γράφω κι εγώ το δικό μου σχόλιο, που πανω κατω λεει τα ίδια με το δικό σου! 😉
Τέλεια! 😀
αυτο το τελευταιο που ειπες δεν το πιασα. Εννοεις destiel φαση ή κατι αλλο; (Μην με παρεξηγεις, ειμαι λιγο αργοστροφη σε αυτα 🙂 ).
Όχι, εννοούσα, ή εκείνη τη στιγμή που πήγε να πει το όνομα του Κας ο Ντιν, το ξέχασε ή δεν το είπε full γιατί, για τους Winchesters, εκείνος θα είναι πάντα ‘Κας’ (που υπάρχει η διαφορά ανάμεσα σε ‘Κας’ και ‘Καστιήλ’ ως προσωπικότητες του αγγέλου μας! Η πρώτη είναι έτσι όπως τον ξέρουμε: awkward, να ψάχνεται να βρει αν ταιριάζει στον κόσμο μας, να προσπαθήσει να βοηθήσει, γενικά ο ‘ανθρώπινος’ , ας το πούμε, Κας. Η δεύτερη είναι αυτή με την οποία τον γνωρίσαμε: “Castiel, angel of the Lord”, με την έννοια ότι, ως Καστιήλ, είναι ο σοβαρός άγγελος Κυρίου που βλέπουμε κατά καιρούς)
Τι παρεξήγηση, καλέ, σιγά! Γι’αυτό ανεβάζουμε σχόλια, για να μας λύνονται ό,τι απορίες έχουμε! 😀 😀 😀 😀
αααα ενταξει τωρα 😂 😂
Super!!! *thumbs up*
Με τόσα χρόνια που το λέει Κας, το Castiel θα θυμόταν;… λέω εγώ τώρα.
Έ, εντάξει, δεν είναι ένα όνομα που το ξεχνάς εύκολα (με την έννοια ότι είναι ασυνήθιστο). Και, ούτως ή άλλως, τον έχει ξαναποκαλέσει Castiel (11η σεζόν, αν δεν απατώμαι, και νομίζω και 12η). Παρεμπιμπτόντως, πώς πάει η έρευνα; (κάτι links που ‘χα ανεβάσει για την αγγελολογία ελπίζω να βοήθησαν :D)
Πρέπει να έχεις δίκιο. 2 φορές στα 2 χρόνια άρα :p
Ευχαριστώ που ρωτάς. Βοήθησαν προσωρινά. Μετά από την στιγμή που είδα το βίντεο του Misha περί Cass και Cas, σταμάτησα.
Λες να μην το λέει πολλές φορές μην τους βγει ξινό; 😛
Τίποτα ;D Ναι, υποθέτω ότι ξεκαθαρίζει το τοπίο λίγο, σε σχέση με το όνομα. Εγώ, πάλι, συνεχίζω και ψάχνομαι (έχω περιέργεια να δω τι εστί ‘Καστιήλ’ στην πραγματικότητα. Δεν είναι ένας πολύ γνωστός – σχεδόν άγνωστος, θα έλεγα – χαρακτήρας στον Χριστιανισμό, οπότε, τουλάχιστον στους μύθους και θρύλους, κάτι θα υπάρχει και με κάτι θα είναι συνδεδεμένος.)
Συνηθως σε τετοιες σκηνες θα προσπαθουσε και ο κακος να τον πεισει για να την γλιτωσει, αλλα εδω μολις του λεει ο Σαμ τα δικα του, ΜΠΑΜ ουτε ανασα δεν πηρε ο αλλος…
Νομιζω πηγε να το πει ολοκληρο αλλα το ξεχασε στη διαρκεια, σε εκεινη τη φαση μαλλον το ξορκι τον επηρεαζε ραγδαια, μνημη χρυσοψαρου ειχε καταντησει να εχει το παλικαρι 😛 Στο τελος αν καταλαβα καλα μεχρι να σκοτωσει τους μαγους μαλλον ξεχασε να μιλαει τελειως…
Ναι, πρέπει να είχε ξεχάσει να μιλάει, όντως. Και για το όνομα, καλά το φαντάστηκα, αλλά λέω μήπως ήταν, τελικά, κάτι παραπάνω, να ‘χει κανένα βαθύτερο νόημα, γιατί τα κάνουν κάτι τέτοια οι σεναριογράφοι μας, και καταλήγουμε να κάνουμε όλοι – σε κλασσική SPN παράδοση – τις δικές μας θεωρίες. 😀
Και για τη σκηνή στη σκάλα, είχες έναν σαστησμένο μάγο, είχες κι έναν ολόκληρο Σαμ να λέει τα δικά του, όπως αναφέρεις, ε, πολύ θέλει να αντιδράσει ο Ντιν; Εξάλλου, όπως, είπα και στο review μου, και να μην θυμόταν ο Ντιν, ποιος εστί Σαμ, αντέδρασε στον μικρό του αδελφό, οπότε… Αλλά κατάλαβα τι εννοείς ;D
O Dean πηγε να πει ολοκληρο το ονομα το Cas, αλλα τελικα δεν, διοτι ειχες αρχισει να ξεχναει. Αδυνατουσε να θυμηθει ολοκληρ οτο ονομα του (Castiel) και γι αυτο διστασε, σταματησε και τελικα ειπε ”Cas”.
Update: Μολις προσεξα παρακατω στα σχολια, οτι ειχες σκεφτει αυτην την πιθανοτητα, απλα ειχες και κατι αλλο στο μυαλο σου. Λογικα ηταν οτι ξεχασε το ονομα του, αλλα και το αλλο που σκεφτηκες ειναι πολυ ωραιο!
Awwww, thanks! 😀
Δεν έχω λόγια! (Ποιος εγω, έτσι; 😛 ) Καταπληκτικό επεισόδιο. Ωραία ιδέα, αψεγάδιαστη μη γραμμική αφήγηση που αφησε το κουβαρι του μυστηρίου να ξετιλυχθεί σταδιακά, κι ένας Jensen Ackles καταπληκτικός. Οχι πως ο Jared Padalecki πήγε πίσω. Αν και το επεισόδιο εστιασε στον Dean, ο Sam νομίζω το κράτησε στους ώμους του, στο πρώτο μισό με τον τέλειο κωμικό συγχρονισμό του (με τα eye-rolls και τα bitch faces που με λιώνουν καθε φορά), και στο δεύτερο μέρος με την τραγικότητα του αδερφού που πασχίζει για να σώσει τον αδερφό του μπαίνοντας κυριολεκτικά στο στόμα του λύκου. Ποιος θα περίμενε ότι η Rowena θα έσωζε την κατάσταση (τόσο ανιδιοτελώς κιόλας). Έχει μπει σε μονοπάτι εξιλέωσης η Σκοτσέζα (να προετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για το Family Feud).
Η σκηνή μπροστά στον καθρέφτη με έκανε και λύγισα το ομολογώ. Εγώ δεν κλαίω ποτέ με τέτοια και βουρκωσα! Τα μάτια του Jensen λενε ιστορίες ρε φίλε, χωρις να πει ατάκα! Σκηνή που μπαινει στο hall of fame της σειρας άνετα!
Σκηνή με την οποία έσκασα στα γέλια ήταν εκει που η Ro ειχα αφήσει τον Ντιν στο αμάξι και αυτός πηγε στο ποστ-μπαγκαζ οπου του ειχε αφησει σημειωματα. “ΝΟ!” στον εκτοξευτή χειροβομβίδων (σήκωσα το σπίτι απο τα γέλια). To running-joke συνεχίζεται! 😀
Πραγματικά προσπαθώ να βρω καποιο μειονεκτημα του επεισοδιου και δεν μπορώ. Ακόμα και οι αντιπαλοι του επεισοδίου, οι μαγοι ήταν πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, σε φάση που θα ήθελα να εξερευνήσουμε περισσότερο τους χαρακτηρες. Βρήκα πολύ όμορφη σκηνοθετική λεπτομέρεια το ότι η μάγισσα περίπαιζε την Ro τραγουδώντας το “Raggedy Ann”. Εδωσε για εμένα άλλη χροιά σε έναν αναλώσιμο χαρακτηρα.
Για να μην τα πολυλογω, βαθμολογία 10/10 δαγκωτο!
Καταπληκτικό επεισόδιο και συμφωνώ με όλους σας! Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι στο τέλος ο συνδυασμός των διάφορων σκηνών με το τραγούδι με συγκίνησε.
Ναι, ισχύει… Πολύ ωραίος συνδυασμός, ισχυρότατος. Νομίζω έκανε πιο τραγικό το επεισόδιο στις σκηνές αυτές.
Όντως, μου φάνηκε αρκετά λυπηρός ο συνδυασμός, παρόλο που το ίδιο το τραγούδι δεν είναι τέτοιο. Ίσως φταίει το ότι ο Ντιν δεν υπήρξε ποτέ παιδί ή το ότι, όπως είπε και ο Σαμ, εκείνες τις ώρες, που δεν θυμόταν, ήταν πραγματικά χαρούμενος.
Σωστα, ηθελα κι εγώ να το σχολιασω αυτο και το ξέχασα! Ενώ στην αρχη μου φανηκε φιλερ μονταζ, συνειδητοποιησα τον συνδυασμό των στιχων με τις εικόνες που βλεπαμε, και συγκινηθηκα. Αλλη μια όμορφη σκηνοθετική λεπτομέρεια…
Λατρεύω αυτές τις λεπτομέρειες! Το ίδιο ακριβώς έκαναν και στο πρώτο επεισόδιο του κύκλου. Είναι σαν να μάς προϊδεάζουν για τη συνέχεια μ’αυτές τις σκηνές – δεν μιλάω απαραίτητα για τη συγκεκριμένη σκηνή.
Καλησπέρα παιδιά, ελπίζω να είστε καλά!!!! Πολύ καλό άρθρο, όπως πάντα, μπράβο!!
Τώρα, για το επεισόδιο, αν και τα περισσότερα, αν όχι όλα έχουν ειπωθεί, είτε σε σχόλια,είτε στο άρθρο, θα ήθελα να γράψω και εγώ…
Λοιπόν, γενικά, το επεισόδιο ήταν, υπέροχο….
Αρχικά, έχουμε τις κωμικές σκηνές με τον Ντιν, και εκεί που τον χαστουκίζει η κοπέλα, θυμήθηκα τους πειρατές της Καραϊβικής, όπου διάφορες τύπισσες χαστουκίζουν τον Τζακ και αυτός δεν τις θυμάται!! α
Μετά έχουμε τα post-it τα οποία με έκαναν να λυθώ στα γέλια. ‘Σφαίρες που σκοτώνουν μάγισσες’ και ‘αυτό το όπλο’ και ‘λάμπα’…. Τι να πώ απλά τέλεια.
Τα κωμικά στοιχεία ήταν πολλά, και όντως καλά, με τον Τζενσεν να κάνει εκπληκτική δουλεία. Δεν γνωρίζω πολλά από υποκριτική, αλλά εδώ μου φάνηκε πως ο Τζένσεν θα μπορούσε άνετα, να έχει κάνει και πιο μεγάλη καριέρα, στο σινεμά και όχι μόνο.
Μετά, έχουμε την σκηνή που βλέπει σκουπι-ντου. Θυμάστε στην 2η σεζόν ένα επεισόδιο, που είδαμε οτι ο Σαμ έβλεπε καρτούν, ενώ ο Ντιν κρατούσε το όπλο, και καθόταν δίπλα στο παράθυρο? Ο Ντίν, δεν υπήρξε ουσιαστικά παιδί, και τώρα, γέλαγε και χαιρόταν. Και έπειτα, παραδέχεται πως αυτός και ο Σαμ είναι ήρωες. Αυτό πάλι μπορεί να ερμηνευτεί ως αντίληψη μικρού παιδιού στο θέμα, αλλά θα συμφωνήσω με το άρθρο, ότι δηλαδή, έπρεπε να ξεχάσει για να το καταλάβει αυτό.
Μετά… Η σκηνή στον καθρέφτη. Πολύ δυνατή, τρομακτική, σκληρή, και αληθινή. Έχω ζήσει και δει τι μπορεί να κάνει το Αλτσχάιμερ από πρώτο χέρι. Την σκηνή με τον καθρέφτη την έχω δει να γίνεται μπροστά μου στα αλήθεια, αν και χρόνια πριν. Μπορώ να πώ λοιπόν, πως ο Τζενσεν τα έδωσε όλα και μας έδωσε μια απίστευτη σκηνή.
Και ενώ έχει ξεχάσει τα πάντα, και το όνομά του, και τον Σαμ, και όλα, ακούει τον Σαμ να κραυγάζει από τον πόνο και λέει το όνομά του. Αυτό για μένα έκανε το επεισόδιο τέλειο, μιας και είδαμε οτι, ακόμα και σε τέτοιες στιγμές, ο Ντιν δεν μπορεί ποτέ να ξεχάσει τον Σαμ, γιατί, είναι πραγματικά χαραγμένος στην ψυχή του, πέρα από την μνήμη του ακόμα. (ναι ντάξει… ξέρω μελόδραμα, αλλά τι να κάνω….) Ο Σάμ, καθώς και το πώς να πυροβολεί, μιάς και έριξε τέλειες βολές, αν και έιχε ξεχάσει να μιλάει μάλλον.
Η Ροβίνα ήταν απλά, φοβερή. Μου άρεσε πάρα πολύ, και ναι, και αυτή, όπως και ο Κράουλι είναι εγωίστρια, και αυτό δεν αλλάζει τώρα, επειδή απλά γνωρίστηκε καλύτερα με τον Σαμ και τον Ντιν, και καλά κάνουν και δεν το αλλάζουν. Μου άρεσε το backstory της, και μάλλον θα δούμε κι άλλο. Και ναι, εννοείται πως έλεγε την ιστορία της σε κάποιον που δεν θα την θυμόταν μετά. Δεν θέλει να την θεωρούν αδύναμη.
Όσο για τον Σαμ, το πρόσωπό του, όταν ο Ντιν έγινε καλά και κατέβαινε τις σκάλες ήταν όλα τα λεφτά. Και μου άρεσε πολύ που ο Σαμ φαινόταν λυπημένος όταν έλεγε στον Ντιν πώς ήταν χαρούμενος όταν δεν θυμόταν. Μας θύμισαν και πάλι, πως για να μείνει ο Σαμ παιδί για λίγο ακόμα, ο Ντιν είχε δώσει όλη του την αθωότητα και τα παιδικά του χρόνια. Και αυτό πάντα θα πονά τον Σαμ. Αναρωτιέμαι όμως, αυτά τα μάτια τα puppy-dog τα κάνει και ως Τζέρεντ???
Το τέλος… Τι να πώ τα είπατε στο άρθρο. Πάλι απίστευτη δουλειά του Τζένσεν και το τραγούδι όλα τα λεφτά. Δεν νομίζω πάντως πως θα έπρεπε να είναι δύο επεισόδια. Το πρώτο θα ήταν πολύ αστείο και μάλλον χωρίς πολύ πλοκή και το δεύτερο πολύ δραματικό… Τώρα βέβαια, δεν ξέρω κιόλας.
όσο για το αν θα δούμε το νεφελιμ φέτος, μπορεί να το δούμε, μιας και έχουμε και τις περιβόητες ‘κοσμικές συνέπειες’ της Μπίλι, οπότε νομίζω ένα από τα δύο θε δούμε φέτος…
Μπράβο για το άρθρο παιδιά! Και μπράβο στους παραγογους, σεναριογράφους, ηθοποιούς για τα επεισόδιο.
8,5/10 Για μένα.
Καλή μας συνέχεια, και να έχουμε ενα τέλειο ΣΚ!!
Στο σημειο που ο Ντην ακουσε την κραυγη του Σαμ απο το τηλεφωνο και τον αποκαλεσε με τον ονομα του, παρα το γεγονος οτι προηγουμενως αδυνατουσε να το θυμηθει, το προσεξα και εγω!
Ακομη την Ροβινα την συμπαθουσα παντα παρα πολυ! Αυτην, τον Μετατρον και τον Κραουλι! [ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ]. Δεν καταλαβαινω για ποιον λογο δεν συμπαθειτε τον Μετατρον 🙂 Ενταξει σκοτωσε τον Ντην, αλλα εμποδιζε τα σχεδια του, τα οποια ηταν να γινει ο νεος Θεος. Ισως αυτο φανηκε εγωιστικο, αλλα ο Θεος ειχε παρατησει τα παιδαι του για παρα πολυ καιρο, οποτε ηταν θυμωμενος και δικαιως εκανε οτι εκανε. Επισης να σας θυμησω, εσας τους fans του Κας :), οτι και ο Κας εκανε ΑΚΡΙΒΩΣ το ιδιο στην 6η σεζον! Τελος ο Μετατρον θυσιαστηκε στην 11η σεζον, προκειμενου να σωθει ο κοσμος απο την Αμαρα. Εαν δεν ειχε πραξει κατι τετοιο, πιθανως το Χαος θα ειχε καταστρεψει τον κοσμο ή ο Ντην θα ειχε πεθανει προκειμενου να το σκοτωσει. Ειναι ηρωας παιδια! 😉
Επισης ο Κραουλι παντα ηταν τιμιος. Παντα κρατουσε τις συμφωνιες του με τα αδερφια, κατι που τα αδερφια δεν εκαναν και παντα τις αθετουσαν.
Επομενως να συλλογιστουμε λιγο τα πλην που εχουν οι αγαπημενοι μας, τρεις, ηρωες 🙂 🙂
Επιστρεφοντας στο θεμα μας, η Ροβινα ειναι η καλυτερη ηθοποιος μεταξυ των αλλων στην σειρα, διχως να υποβαθμιζω τις ικανοτητες τον πρωταγωνιστων και οχι μονο. Απλως η Ροβινα μου προσδιδει μια ευχαριστηση καθε φορα που την παρακολουθω να ερμηνευει!
Περίεργοι οι ήρωές σου πάντως
http://i2.wp.com/thedailyfandom.com/wp-content/uploads/2014/10/dean-is-dead-lol.gif
Xαχαχαχα και εσυ και η Αμαλια μου στελνετε αυτην την εικονα 🙂 Ενταξει, το ειπα πραπανω οτι τον σκοτωσ, αλλα τι μπορουσε να κανει ?:) Σταθηκαν εμποδιο στα σχεδια του 🙂 Οχι οχι, δεν λεω οτι ειναι ηρωες, απλα δεν ειναι τοσο κακοι και αντιπαθητικοι οσο νομιζετε!
Κι ο Χίτλερ το ίδιο έκανε. Σκότωνε όποιον βρήκε εμπόδιο για τα δικά του σχέδια. Αυτό σημαίνει ότι τον δικαιολογούμε για τους φόνους;
E τοτε ουτε τον Κας να μην δικαιολογησουμε, διοτι και αυτος εκανε ακριβως τα ΙΔΙΑ με τον Μετατρον. Ειχαν και οπι δυο ως απωτερο σκοπο να γινουν οι νεοι Θεοι, ειχαν γεμισει εγωισμο και σκοτωναν οποιον τους εμποδιζε. Ο Κας δεν σκοτωσε τον Ραφαηλ? Και αλλους λογικα ειχε σκοτωσει…οποτε συμφωνα με την λογικη σου, ουτε ο Κας ειναι ηρωας.
Άκου να δεις!!! Ο Castiel είχε τις ψυχές που διαστρέβλωναν τις αποφάσεις του!!! Το αναφέρει κιόλας!!! 😈
Ναι, αλλα αυτος επελεξε αρχικα να πραξειι με αυτον τον τροπο! Αυτος επινοησε το σχεδιο προκειμενου να γινει ο νεος Θεος( κατακλυζομενος απο εγωισμο), οχι οι ψυχες.
Δεν ήθελε να γίνει Θεός! Ήθελε να πάρει τις ψυχές και να σκοτώσει τον Ραφαήλ! Αυτές ήταν οι αρχικές του προθέσεις!!! Και όλοι το παραδέχονται, ακόμα και ο Dean στο 7×17, ότι έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε την προκειμένη στιγμή με αυτή την κατάσταση.
Και δεν ήταν κατακλυσμένος με εγωισμό!!! (μόλις πείραξες το ευαίσθητο σημείο μου, κατηγορόντας τον έρωτα της ζωής μου! Θα βγάζω αφρούς για μια εβδομάδα… 😛 Πλακίτσα πάντα βέβαια) Μόλις έθιξες τον αγαπημένο μου χαρακτήρα! Ακόμα και αν ο Crowley ει΄ίναι ο επόμενος αγαπημένος μου, με στεναχώρησες…
Ο Καστιέλ αρχικά ήθελε να σταματήσει το σχέδιο του αδερφού του (Αρχαγγέλου Ραφαήλ) να βγάλει απο το κλουβί τους Μιχαήλ & Εωσφόρο ώστε να δοθεί η μεγάλη μάχη, λόγω που ο αδερφός του ηταν Αρχάγγελος και αυτός μικρομεσαίος άγγελος δελεάστηκε απο τη σκοτεινη πλευρά της δύναμης και με παρότρυνση του κράουλι μάζεψε τις ψυχές ώστε να αντιμετωπίσει τον Ραφαήλ, στη πορεία έλεγε ψέματα στους Σαμ & Ντήν, εβγαλε τον Σαμ απο το κλουβί δίχως τη ψυχή του, σκότωσε τον αδερφό του Μπάλταζαρ και επισης τον αρχάγγελο Ραφαήλ τακτοποιόντας μια βεντέτα, έχοντας ολες αυτες τις ψυχές μέσα του, σκότωσε ακολούθους του Ραφαήλ δηλ. αδέρφια του, ανθρώπους και ελευθέρωσε τα Λεβιάθανς, οι ψυχές δεν διαστρέβλωναν τις αποφάσεις του Κας αλλά η αλαζονεία του και ο θυμός του, επίσης λογω της αφέλειας του εγινε η αιτία οι Αγγελοι να χάσουν τα φτερά τους και κάποιοι απο αυτούς λογω της πτώσης φάνηκαν ατυχοι και μοιραια δεν επεζησαν, ισως ο χαρακτηρας του Κας να μην αξιζει την υπερτατη επιβραβευση αυτη της αναβάθμισης του σε Αρχαγγέλου διοτι δεν έκανε και λίγα παραπτώματα, προσωπικα αυτος που αξιζει τη επιβραβευση οσο κανεις άλλος είναι ο Ντην Γουίνστεστερ!!!
Όπως είπε και ο Ορέστης κάτω:
“Ρε εσύ θα μας τρελάνεις 😛
Ο Μέτατρον έκανε ό,τι έκανε για το
κακό. Σκότωσε αθώο κόσμο. Ο Κας έκανε ό,τι έκανε για το καλό. Όταν οι
ψυχές μπήκαν μέσα του, τον διαστρέβλωσαν και δεν ήξερε τι έκανε. Ο
Μέτατρον ήξερε πολύ καλά τι έκανε.
Επίσης έχεις κενά στη σειρά.
Δεν επέλεξε ο Κας να γίνει ο νέος Θεός. Επέλεξε να πάρει μεγαλύτερη
δύναμη. Δεν ήξερε τι θα γίνει όμως. Ό,τι έχει κάνει ο Κας είναι για το
καλό”
Λοιπόν, ο Castiel, Είναι το ίδιο τέλειος χαρακτήρας με τον Dean! Μην γελιόμαστε! Ναι ο Dean, είναι πιο αγαπητός στον κόσμο, και με το δίκιο του, αφού είναι και πιο πολλά χρόνια στην σειρά! Αλλά αν είναι να συγκρίνουμε τον Castiel καταβεβλημένο με τις ψυχές, να συγκρίνουμε και τον Dean, με το σημάδι του Κάιν! Έλεος!!! Και οι δύο δεν ήξεραν τι έκαναν. Ναι, το μόνο παράπτωμα που μπορώ να βρω για τον Castiel, είναι ότι, σκότωσε τον Μπαλτάζαρ και γκρέμισε το τοίχοε του Sam. Δεν ήταν αλαζόνας! Ναι, το είχε πάρι λιγάκι πάνω του. Ε και; Κανείς δεν την έχει ψωνίσει λίγο; Θα έρθω στα λόγια ενός ηθοποιού “όταν σε κοιτάζει μία γυναίκα ερωτικά, αισθάνεσαι πως είσαι το αρσενικό, ο Θεός. για φαντάσου να σε κοιτάζει όλος ο κόσμος στηην τηλεόραση”. Προσπαθούσε να βοηθήσει τον κόσμο και τα πήρε όλο το βάρος στους ώμους του, χωρίς να ζητήσει βοήθεια!!! Τον Sam τον επανέφερε καταλάθος χωρίς ψυχή! Και καλά έκανε και σκότωσε τον Ραφαήλ. Εγώ προσωπικά πρώτα θα τον βασάνιζα για περίπου 1000 χρόνια και μετά θα τον σκότωνα. Μπορεί να τον έριχνα και στο κλουβί!!! Και μην σχολιάσω την φάση με τον Μέτατρον. Είναι ξεκάθαρο!!! Τον ξεγέλασαν!!!!!!!! Τι άλλω θες να εξηγήσω! Δεν γίνεται να μην τα βλέπεις αυτά!
Βλέπω μια μεγάλη αντιπάθεια για τον Castiel, χωρίς λόγο, κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Οπότε ελπίζω να με κατάλαβες, γιατί, μόλις πρόσβαλες τον Castiel, και εμένα μαζί! 😛
1. Καμμιά αντιπάθεια για τον Κας, απλά πολλες παράπλευρες απώλειες εντωμεταξύ όμως, το οτι προσπαθει να εξιλεωθεί για τα λάθη του παρελθόντος, κάνοντας το σωστό, σημαίνει πως τελικά αξίζει ο χαρακτήρας του τη εξιλέωση, ΟΧΙ όμως και να γίνει Αρχάγγελος ή να είναι αυτός ο εκλεκτός του Θεού, εχει πολύ αιμα στα χέρια του πως να το κάνουμε.
2. “Ναι, το είχε πάρει λιγάκι πάνω του. Ε και; Κανείς δεν την έχει ψωνίσει
λίγο; Θα έρθω στα λόγια ενός ηθοποιού “όταν σε κοιτάζει μία γυναίκα
ερωτικά, αισθάνεσαι πως είσαι το αρσενικό, ο Θεός. για φαντάσου να σε
κοιτάζει όλος ο κόσμος στην τηλεόραση” με τη Πολύ δύναμη έρχεται και τεράστια ευθύνη,
και στη σειρά μας μονάχα ο Θεός & ο Θάνατος που εχουν ΤΕΡΑΣΤΙΑ δύναμη εχουν ανταπεξέλθει 100% στις ευθυνες που τους αναλογούν. Ο Ντην εαν του δινοταν τεράστια δύναμη πιστευω θα είχε αναταπεξελθει 100% στις ευθυνες που του αναλογούν
Ο Castiel, είναι απλά ενοχικός. Τίποτα άλλο. Και ο Dean είναι.
Δεν νομίζω ο Dean να τα κατάφερνε. Τέλος πάντων, ναι έχει αίμα στα χέρια του, αλλά ποτέ δεν είχε καμία πρόθεση. Και μην ξεχνάμε και τα καλά που έκανε και πως βοήθησε τα δύο αδέρφια.
UPDATE: και έχει εξιλεωθεί με το παραπάνω με όσα έχει περάσει.
7×1 – μάλλον πεθαίνει
7×1-7×2 – τον καταλαμβάνουν οι Leviathan και μάλλον πεθαίνει
7×17 – επιστρέφει στη σειρά με αμνησία και παίρνει τις αναμνήσεις του Sam από το καθαρτήριο
7×17-7×23 – τα έχει χαμένα
7×23-8×7 – βρίσκεται στο καθαρτήριο
8×7-8×17 – τον ελέγχει ο Naomi
8×23 – τον ξεγελά ο Metatron και του παίρνει την χάρη
8×23-9×9 – είναι άνθρωπος
9×9-10×18 – κυκλοφορεί με δανεική χάρη
10×23 – 11×3 – είναι υπό του ξορκιού της Rowena
11×10-11×22 – είναι το δοχειο του Lucifer
12×12 – ο Ramiel τον καρφώνει με την λόγχη του Αρχάγγελου Μιχαήλ και αργοπεθαίνει σε όλο το επεισόδιο, ώσπου τον σώζει ο Crowley
Ενταξει, νομιζω οτι εχεις δικαιο! Τα ταπεινα μου συγνωμη στον ερωτα της ζωης σου 🙂
Ρε εσύ θα μας τρελάνεις 😛
Ο Μέτατρον έκανε ό,τι έκανε για το κακό. Σκότωσε αθώο κόσμο. Ο Κας έκανε ό,τι έκανε για το καλό. Όταν οι ψυχές μπήκαν μέσα του, τον διαστρέβλωσαν και δεν ήξερε τι έκανε. Ο Μέτατρον ήξερε πολύ καλά τι έκανε.
Επίσης έχεις κενά στη σειρά. Δεν επέλεξε ο Κας να γίνει ο νέος Θεός. Επέλεξε να πάρει μεγαλύτερη δύναμη. Δεν ήξερε τι θα γίνει όμως. Ό,τι έχει κάνει ο Κας είναι για το καλό
Ναι!!!!!!!! Πέστα!!!!!!!!!!!!!!! Θα σκάσω επιτέλους!!!!!!!!!! Δεν μπορώ να τον κακολογούν τον γλυκό μου!!!!!!
Ηθελε δυναμη ο Κας! Ηθελε να εξουσιαζει τους αλλους με αυτην την δυναμη. Αν θυμασαι ηταν θυμωμενος και απογοητευμενος που ο θεος τους ειχε παρατησει. Το ιδιο ενιωθε και ο Μετατρον. Το κινητρο ηταν το ιδιο. Τωρα το τι συνεβη στην συνεχεια με τις ψυχες ειναι αλλο θεμα.
Βεβαια μπορει να εχετε και δικαιο, απλα εκφραζω και τις δικες μου αμφιβολιες 😛
Μην ξαναπιάσεις τον Castiel στο στόμα σου!!! Προδότη!!! Ίου!!! Μέτατρον;;; (πλάκα κάνω)
Φίλε μου μην προσπαθείς να μας βγάλεις ΑΓΙΟ τον Κραουλι, διότι εξαιτίας του:
1. Πέθαναν η Τζό και η Έλλεν.
2. Διέφθηρε τους Καστιέλ & Ντην.
3. έχουν βασανισθεί Άγγελοι και μάλιστα βάναυσα.
4. Επιζώντες προηγουμένων υποθέσεων των Γουίνστεστερ βρήκαν τραγικούς θανάτους.
5. Εχει ταρακουνήσει όσο κανείς άλλος την φυσική τάξη των πραγμάτων με τρομερες συνέπειες, και απορώ πως οι Σαμ, Ντην & Καστιέλ τον αφήνουν ακόμα ζωντανό, κάπου το θράσος του και οι ενεργειες του ξεπερνούν σε δόλο ακόμα και τον Εωσφόρο διοτι ακόμα και αυτός έχει κάποια όρια που δεν ξεπερνάει.
ΥΓ. Το ότι λέω τη γνώμη μου δεν σημαινει πως δεν μου αρέσει ο χαρακτήρας ή ο Μαρκ Σέπαρντ, είναι απο τους χαρακτήρες που εχουν ελαφρυντικά ή αξιζουν εξιλέωση!!!
Επειδή, θα διάβασες από το προηγοέμενο σχόλιό μου πως έχω τσατιστεί μααζί σου, σου λέω μόνο πως ο Crowley είναι μία ένοχη απόλαυση. Δεν μπορώ να ξαναμπώ σε λεπτομέρειες!
Ένοχη απόλαυση μπορεί να είναι ο Κράουλι(και εγώ μαζί σου) απέναντι στην Μέγκ, στον Αρχάγγελο Ραφαήλ, τον Ντικ, τη Αμπαντον(που είναι και αδυναμία μου) αλλά απέναντι στον Εωσφόρο Μαρκ Πέλεγκρινο είναι ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ, σε λίγο θα μου πεις πως μετά τον Θεό, τη αδερφή του Αμάρα και τον Θάνατο πως ο Κράουλι είναι ανωτερος του Μιχαήλ, του Εωσφόρου και του Γαβριηλ, ημαρτον!!!
Καταρχάς λατρεύω Meg (Megstiel)
Δεύτερον: είπες “αλλά απέναντι στον Εωσφόρο Μαρκ Πέλεγκρινο είναι ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ, σε λίγο θα
μου πεις πως μετά τον Θεό, τη αδερφή του Αμάρα και τον Θάνατο πως ο
Κράουλι είναι ανωτερος του Μιχαήλ, του Εωσφόρου και του Γαβριηλ,
ημαρτον!!!”
Είπα εγώ κάτι τέτοιο; Και αν ναι, πότε;
Sorry αλλα λατρεύω σαν Μεγκ την Νικι Αυκοξ του 1ου κύκλου, και δεν ταιριάζει η συγκεκριμενη με τον Κας αλλα με τους Ντην & Σαμ, επίσης η Νίκι μου αρεσε και σαν ανθρωπος πριν την καταλαβει η δαιμονας, τοτε που την είδαμε στο 4χ02.
ΟΚ. Τι σχέση έχει; Εγώ σε ρώτησα, αν ποτέ είπα κάτι τέτοια σαν παραπάνω.
Why you’ re so nervous????
Τι γνωμη μας λέμε εδω μέσα, καποιοι χαρακτηρες μας αρεσουν παραπανω απο καποιους άλλους, χαλαρά είμαστε σε διαθεση ολοι σαν ενα μεγαλο παρεακι, απολαμβανουμε τη σειρά μας που ειναι στο 12ο κυκλο σε μια εποχη που το χολυγουντ εχει ελειψη φρεσκων ιδεων και εχει πηξει η εγχωρια αγορά αναλογα παντα με τη ζητηση στους υπερήρωες, το να τσαντιζεσαι μαζι μου ειναι ανωφελο, and by the way my favorites Characters are 1st Dean, Michael, και μετά οι Σαμ, Κας και Lucifer!!!
Είμαι κάπως νευριασμένη, με την συζήτηση, γιατί μίλησες και εσύ με επιθετικό τρόπο για τον Castiel. Και δεν ξέρω πως να πάρω το: “αλλά απέναντι στον Εωσφόρο Μαρκ Πέλεγκρινο είναι ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ, σε λίγο θα μου πεις πως μετά τον Θεό, τη αδερφή του Αμάρα και τον Θάνατο πως ο Κράουλι είναι ανωτερος του Μιχαήλ, του Εωσφόρου και του Γαβριηλ, ημαρτον!!!”
Καταλαβαίνω αυτά που λες, απλά μόλις ακούσω αρνητικό σχόλιο για τον Κας, βγάζω αφρούς. Δεν θέλω να προκαλέσω κάτι, απλά στόλισες τον αγαπημένο μου χαρακτήρα με εγωιστής, αλαζόνας κ.α. και σε αυτή και ΜΟΝΟ την κατάσταση δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Ελπίζω να καταλαβαίνεις. Έχω “βρίσει” και πρόσωπο με πρόσωπο όποιον τον χαρακτήριζε, χωρίς να ξέρει καλά το story του.
Ο rebel Κας των τελευταίων επεισοδίων της 4ης σεζόν, ολου του 5ου κύκλου, στο τέλος της 6ης σεζόν φερθηκε εγωιστικα και αλλαζονικα στο φινάλε της 6ης σεζόν και στο 1ο επεισοδιο της 7ης(καποιες στιγμες), ωραία ο Ραφαηλ τον σκοτωσε στη 4η σεζον και του εβγαλε το λάδι στη 6η, αλλα οταν σε παρακαλαει ο αδερφός σου για έλεος και εσυ τον σκοτωνεις για να βγαλεις το αχτι σου δεν σου αξιζει μεταλλιο, ετσι δεν είναι;
Σιγά μην τον λυπηθούμε τον Ραφαήλ! Τον σκότωσε τον Castiel!!! Γιατί να τον λυπηθούμε; Εάν κάποιος σε ενοχλεί, σε πειράζει συνέχεια και σε έχει κατηγορήσει, όταν θα πας να τον δώσεις, και σου ζητήσει συγγνώμη θα κάνει πίσω; Εγώ προσωπικά, αν ήμουν στη θέση του Castiel, θα τον βασάνιζα για πολύ καιρό και μετά θα τον σκότωνα. Αν θυμάσαι, όταν στην 9η σεζόν, έπιασαν τον Γαδριήλ, εκείνος παρακαλούσε να τον σκοτώσουν, όμως ο Dean δεν του έκανε την χάρη να τον σκοτώσει. Και χάρη του έκανε ο Castiel, του Ραφαήλ που τον σκότωσε ακαριαία. Ο Ραφαήλ θα έφερνε πίσω την αποκαλύψη! Μην τρελαθούμε!
@georgebest_37:disqus @disqus_4zYBnaOc8J:disqus Calm guys μην τσακωθείτε για τους χαρακτήρες 😛
Παθιαστήκαμε!
Στο νουμερο 5 λες οτι ταρακουνησε οσο κανεις αλλος την φυσικη ταξη των πραγματων με τρομερες συνεπειες. Φιλε μου, πας καλα? 😛 🙂 Αν αυτος το εκανε αυτο, τοτε τα αδερφια τι εκαναν? Τα αδερφια ελευθερωσαν τον Λουσιφερ, το χαος, μονο και μονο απο εγωισμο δεν θυσιαστηκε ο Σαμ στο τελευταιο επεισοδιο της 8ης σεζον και επομενως οι δαιμονες συνεχιζουν να σκοτωνουν εκατονταδες αθωους ανθρωπους καθημερινως και τελος αθετησαν την συμφωνια με την billy, το οποιο θα εχει τεραστιες συνεπειες στην παγκοσμια ταξη πραγματων!
Δεν προσπαθω να βγαλω τον Κραουλι αγιο, διοτι προφανως δεν ειναι, απλα θελω να σας αποδειξω οτι δεν ειναι τοσο κακος οσο φενεται και οτι οι ηρωες της σειρας δεν ειναι και τοσο ηρωες 😛
Καλησπέρα σε όλους! Το επεισόδιο ήταν άπλα ωραίο χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο και λίγο πιο κατώτερο από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα. Στα συν του επεισοδίου η ερμηνεία του Jensen όπου ο ηθοποιός είχε την ευκαιρία να αναδείξει μια άλλη πλευρά του χαρακτήρα του, αυτή του χαμένου-αβεβαιου-παιδιαστικου Ντην.
Τέλος, μου άρεσε η προσθήκη της Ροβενα η οποία για άλλη μια φορά προσπάθησε να επωφεληθεί απο την κατάσταση.
Το επεισόδιο για filler τα’σπασε κυριολεκτικά.Επιτέλους είχαμε υπόθεση με μάγισσες κάτι που είχαμε καιρό να δούμε,άκρως χιουμοριστικό επεισόδιο η ερμηνεία του Jensen ήταν η κεντρική για μένα υπόθεση.Saving people – hunting things,όλη η σημασία της φράσης σ’ένα επεισόδιο,η απώλεια μνήμης μας έβγαλε στην επιφάνεια διάφορα συναισθήματα,έτσι κάπως σαν αργός θάνατος Ο Ντιν λειτουργούσε σαν εμας αυτούς βασικά που δεν πιστεύουν στα τέρατα,στις μάγισσες στα φαντάσματα κλπ και ότι ο σκοπός είναι να σωθούν άνθρωποι.Ελπίζω να μην εμφανιστεί η Κέλλυ μόνο στα τελευταία επεισόδια,να χουμε μια εξέλιξη της κατάστασής της.Το επεισόδιο όντως δεν είχε καμια ατέλεια και μακάρι όλα τα fillers να’ναι έτσι απο’δω και περα.
1) Μου άρεσε η συνεργασία (ή ” συνεργασία ”) των αδελφών με τη Rowena αλλά 2 παρατηρήσεις σχετικά με αυτό.Θα’χει ενδιαφέρον πως θα φανει χρήσιμο το βιβλίο με τα ξόρκια στα χέρια των Winchesters για τη συνέχεια και τέλος…..μπορεί να ταν η ιδέα μου,να μην ειναι τυχαίο ΑΛΛΑ στην ιστορία που είπε στο Dean του αποκάλυψε αρκετά πράγματα αναφέρθηκαν και οι BMoL,βεβαίως δε θυμάται τίποτα πλέον,αλλά σήμαινε κάτι????
ΥΓ: Όχι ρε Dean να μη θυμάσαι και τα μέλη των Bon Jovi,εγω σα ροκάς δε το δέχομαι,τα μέλη φυσικά είναι ο Bon Jovi,ο …..και οο….πρέπει να μαγευτηκα και γω μετά το επεισόδιο……………. 10/10
Καταπληκτικό επεισόδιο!!!Διασκεδαστικό και ταυτόχρονα συγκινητικό-δραματικό,πάρα πολύ γέλιο,όμορφη διήγηση,έξυπνες και συναρπαστικές σκηνές και ακόμα μια απίστευτη ερμηνεία του Jensen.Ένα από τα αγαπημένα μου επεισόδια των τελευταίων χρόνων πλέον και εξαιρετικό από το πρώτο εώς το τελευταίο λεπτό!
Τα έχετε πει όλα,τόσο στο φοβερό review του Ορέστη όσο και στα σχόλια,αλλά δεν μπορώ κι εγώ να κρύψω τη συγκίνση και την ανατριχίλα που ένιωσα στη σκηνή όπου ο Ντιν στέκεται μπροστά στον καθρέφτη προσπαθώντας να μην ξεχάσει ποιος είναι και ποια είναι η οικογένειά του.Δεν υπάρχουν λόγια πραγματικά!!!Ο Jensen έδωσε ρέστα για ακόμη μια φορά.
Το επεισόδιο είχε διττή φύση,καταφέρνοντας να συνδυάσει το κωμικό-ξεκαρδιστικό στοιχείο με το δραματικό.Όπως προαναφέρθηκε,η ιστορία/υπόθεση με την οικογένεια μαγισσών μπήκε σε δεύτερη μοίρα,ωστόσο αυτό δε με πείραξε (εννοείται) καθόλου,καθώς στο επίκεντρο μπήκαν οι επιπτώσεις του ξορκιού στον Ντιν.
Δε θα αναφερθώ σε συγκεκριμένες κωμικές σκηνές γιατί ήταν πάρα πολλές και ξεχωριστή η καθεμιά,αλλά θα εστιάσω και εγώ στην τελευταία σκηνή,όπου βλέπουμε τι πέρασε ο Ντιν κατά τη διάρκεια του ξορκιού και θα συμφωνήσω με τον Ορέστη στο ότι πρόκειται για ένα αριστούργημα!!!Αυτή η σειρά δε θα σταματήσει ποτέ να μας δίνει φοβερές στιγμές και αναρίθμητα συναισθήματα!
Ένα επεισόδιο που το περίμενα με τρομερή ανυπομονησία και μπορώ να πω ότι με αποζημίωσε και με το παραπάνω!!!
Έχω χάσει επεισόδια τον τελευταίο χρόνο… έκανα εν μέρει αυτό που μας συστήνουν ως “get a life”… αλλά μόλις διάβασα το review σας, έπρεπε να δω το επεισόδιο.
Η άνοια μοιάζει με κατάρα και μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε. Τα φάρμακα για την άνοια είναι σκουπίδια, τα οποία συστήνονται πλέον να χρησιμοποιούνται σε ένα στάδιο πριν την έναρξή της όπου υποτίθεται την καθυστερούν. Έχει ακριβώς αυτή την κατάληξη που περιέγραψε η Rowena στο τελευταίο στάδιο: “ξεχνά πως να καταπίνει, να αναπνέει και πεθαίνει στο τέλος.”
Από την πλευρά του Sam, μπορούμε μέσω της ενσυναίσθησης να καταλάβουμε πως είναι ένα μέλος της οικογένειάς μας να έχει άνοια και να είμαστε οι φροντιστές του. Το φορτίο που έχουν να κουβαλήσουν οι φροντιστές κάποιου ατόμου με άνοια είναι δυσβάσταχτο και εξοντωτικό. Ένα φορτίο που καλούνται είτε μόνοι τους είτε με επαγγελματική βοήθεια να κουβαλήσουν ως τον σίγουρο θάνατο του αγαπημένου τους, που δυστυχώς δεν μπορεί να αναστραφεί με κάποιο ξόρκι όπως στην περίπτωση του Dean.
Από την πλευρά του Dean, μπορούμε με την ασύγκριτη ερμηνεία του Jensen Ackles να καταλάβουμε τι νιώθει το ίδιο το άτομο που χάνει την πρόσφατη στην αρχή μνήμη του, την ικανότητα προσανατολισμού του, την λειτουργικότητά του, την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, την εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτισή του, τις αναμνήσεις του, τον εαυτό του και την προσωπικότητά του. Γενικά να μην θυμάται το πώς ονομάζονται και πώς χρησιμοποιούνται αντικείμενα, και μπορεί περιστασιακά να θυμάται τους αγαπημένους του ή κάποια γεγονότα. Να γίνεται ένα παιδί που ανακαλύπτει πράγματα και ανθρώπους για πρώτη φορά, και μετά μωρό που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει μόνο του τον εαυτό του, και τέλος δεν αναπνέει μόνο του όπως ένα έμβρυο στην μήτρα. Ως θεατές μπορούμε να αντιληφθούμε την αναπηρία που η άνοια προκαλεί, όταν δεν μπορείς να αφήσεις τον Dean μόνο του σε ένα σπίτι όπως ένα μωρό, και ζητάς ακόμη και από την Rowena να μείνει να τον προσέχει, και γράφεις στο τζάμι της πόρτας του αμαξιού “STAY”.
Εντυπωσιακό είναι το πώς η λέξη Άλτσχαϊμερ έχει φτάσει να χρησιμοποιείται αντί της λέξης άνοια, μιας και το Άλτσχαϊμερ είναι ένα είδος άνοιας που μπορεί να διαφοροδιαγνωστεί μόνο μετά θάνατον από τις αμυλοειδής πλάκες/εναποθέσεις στον εγκέφαλο.
Ένα υπέροχο επεισόδιο, και όπως λέει ο Σαμ : “Not funny…”.
Λοιπόν τα λόγια είναι περιττά ένα καταπληκτικό επεισόδιο με την απίστευτη για μία ακόμα φορά ερμηνεία του Jensen Ackles, με μία σεζόν που αυτή τη στιγμή το ένα καλύτερο επεισόδιο διαδέχεται το άλλο. Θα σταθώ σε αυτή τη σκηνή, δεν μπορώ να καταλάβω πως τα καταφέρνει πάντα το Supernatural απο το πουθενά να μας συγκινεί με μία σκηνή σαν και αυτή. https://youtu.be/6aLMWsP5O2E
Ενα εκπληκτικό κωμικοτραγικό επεισόδιο με ξεχωριστή ερμηνεία του Jensen….. Πολύ εκφραστικός πολύ μες τον ρόλο του “Αλτσχάιμερ “…
Επίσης και ο Jared εκανε πολύ καλή ερμηνεία στηρίζοντας τον ρόλο του Jensen…. Μου άρεσε πολύ η συμμετοχή Rowena στην εξέλιξη του επεισοδίου …..
hot tips για μένα •το σόλο του Ντίν στον καθρέπτη ….
•η φάση με τα χαρτάκια post it…
• και εννοείται το κλείσιμο του επεισοδίου με το Ντίν σε ρεσιτάλ ερμηνείας…..
Εξαιρετικό !!!!!!
To επεισοδιο ηταν ΕΠΟΣ παιδια ΕΠΟΣ.
Εναλλαγη συναισθηματων, φοβεροι διαλογοι, ωραια ιστορια, ωραια ολα ρε πουστη! Συγχαρητηρια στο ατομο που εγραψε το επεισοδιο, συγχαρητρια στις ηθοποιαρες μας! Μα πρεπει να εισαι ηθοποιαρα για να ενσαρκωνεις ετσι απλα τον οποιονδηποτε ρολο και ειδικα τοσο περιπλοκους και πολυπλευρους χαρακτηρες οπως Ντιν, Σαμ, Κας, Rowena, Κραουλι κτλ… Μαλιστα σχεδον ολοι οι ηθοποιαρες μας εχουν παιξει ακομα και διαφορετικους ρολους στην ιδια την σειρα. Δεν μιλαμε απλα για ταλεντο, αλλα για πραγματικη αγαπη γι’αυτο που κανουν και σεβασμο προς το κοινο τους.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στα παιδια.
Κατι ακομα που δεν ειδα να το αναφερει κανεις και συγνωμη αν κανω λαθος και απλα μου διεφυγε.
Εκτος απο ολα τα υπολοιπα στοιχεια του επεισοδιου ειδαμε και κατι που για μενα ειναι πολυ γαματο οταν συμβαινει. Ειχαμε εξελιξη χαρακτηρα η προοδο δεν ξερω ακριβως πως να το χαρακτηρισω. Μιλαω για την Rowena. Πολυ σημαντικη σκηνη, το σημειο που μιλουσε στον Ντιν και ελεγε πραγματα για τον εαυτο της, γενικα για την εξελιξη του Supernatural. Σαν ερμηνεια και σαν “χαρακτηρας” παντα μου αρεσε, αλλα ταυτοχρονα την σιχαινομουν ως Rowena, αν με καταλαβαινετε. Μου αρεσει ο τροπος που προβαλλεται αυτος ο χαρακτηρας και πως μας τον δειχνουν (ηθοποιαρα), αλλα μου την σπαει η Rowena σαν ατομο.
Λοιπον, με αυτη τη σκηνη ανεβηκε στα ματια μου και μας εδειξε η σειρα για αλλη μια φορα οτι τα πραγματα στον κοσμο του supernatural ποτε δεν ειναι ασπρο-μαυρο.
Με λιγα λογια εξελιξη χαρακτηρα, με ιδιαιτερο τροπο μαλιστα, εξελιξη χαρκατηρα παιδια. Πολυ μπροστα το επεισοδιο…
“Αν πλασμα οπως ο Θεος δεν μπορει να ειναι ικανοποιημενος η ηρεμος, τοτε για μενα δεν υπαρχει ελπιδα” ενα μικρο μερος απο τα λογια της στο περιπου και ειπε ακομη κατι λιγα συμπληρωματικα, αναφερομενη στο οτι εψαχνε παντα τη δυναμη και την κυριαρχια… Δεν ειναι τοσο bitch τελικα η μαγισσα μας.