Review – Supernatural – 12×16 Ladies Drink Free

Review – Supernatural – 12×16 Ladies Drink Free

Επιτέλους επιστρέψαμε! Εντάξει, θα μπορούσαν να μας έχουν δώσει λίγο καλύτερο επεισόδιο μετά από τόσες εβδομάδες υπομονής, αλλά εντάξει ας μην είμαι και αχάριστη. Για επεισόδιο με την Claire βλεπόταν άνετα! 😛

Ξεκινάμε με τους Winchesters να βρίσκονται στο αρχηγείο των Ανθρώπων των Γραμμάτων (το οποίο είδαμε στο The Raid), όπου περιμένουν τον Mick να τους δώσει μια υπόθεση. Ο Dean γκρινιάζει (δικαιολογημένα) για την αργοπορία του. Φαίνεται ότι συμφώνησε να συνεργαστεί με τους Βρετανούς για χάρη του Sam και της Mary αλλά, η καρδιά του δεν το λέει ακόμη. Κι ο Dean δεν είναι και τύπος που θα περιμένει διαταγές σαν να είναι ο τελευταίος υπαλληλίσκος. (Ναι, Mick, εσένα κοιτάω…)

Έρχεται λοιπόν ο Mick με μια υπόθεση λυκανθρώπου (όχι άλλο κάρβουνο!), η οποία φαίνεται απλή, για αυτό και ζητάει από τους Winchesters να πάει μαζί τους για εξάσκηση στις εξωτερικές αποστολές. Παρά τις αντιρρήσεις του Dean, τελικά τον παίρνουν μαζί τους και απολαμβάνουν τα οφέλη που προσφέρουν οι αποστολές που χρηματοδοτούνται από τους Βρετανούς: ξενοδοχείο 3 (!) αστέρων, γεύματα εντός ξενοδοχείου, μέχρι και μπάνιο σε πισίνα κάνει ο Dean! (Ζωάρα, φίλε!)

Την επόμενη μέρα, σκάνε κουστουμάτοι στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται η κοπέλα που δέχτηκε επίθεση από τον λυκάνθρωπο. Ο Mick το παίζει γιατρός και εξετάζοντας την κοπέλα βλέπει ότι την έχει δαγκώσει ο λυκάνθρωπος, το οποίο σημαίνει ότι σύντομα θα μεταμορφωθεί. Το ίδιο βράδυ επιστρέφει στο νοσοκομείο, χωρίς να το ξέρουν τα αδέρφια, και σκοτώνει το κορίτσι.

Κάπου εκεί ενδιάμεσα οι Winchesters βρίσκουν την Claire Novak που ερευνά την ίδια υπόθεση. Κι είναι η ίδια κλασική, θερμοκέφαλη, Claire που ξέραμε και αγαπήσαμε (not). Τσαντίζεται με τον Sam που προσπαθεί να της βάλει λίγο μυαλό και καταφέρνει να γίνει το επόμενο θύμα του λυκανθρώπου. Κι εκεί έρχονται οι Βρετανοί σαν από μηχανής θεός (αρχίζουν και γίνονται μοτίβο τα γκατζετάκια και οι θαυματουργές λύσεις τους φέτος, ή μου φαίνεται; ) να έχουν βρει θεραπεία και για τη λυκανθρωπία. Απλά είναι επικίνδυνο και μπορεί να αποβεί μοιραίο… Ναι, οκ, η αγωνία είναι στο μηδέν γιατί ξέρεις ότι η Claire δεν πρόκειται να πεθάνει έτσι σε ένα random αυτοτελές, οπότε φτάνεις σαν θεατής διαδικαστικά μέχρι το τέλος, όπου έχουμε το συναισθηματικό μήνυμά της στη Jody πριν φύγει για να συνεχίσει τα κυνήγια. (Χαζό είναι αυτό το κορίτσι, παραλίγο να πεθάνει αλλά συνεχίζει ακάθεκτη. Η πολλή παρέα με τους Winchesters την έβλαψε! 😛 )

***

Σίγουρα το Ladies Drink Free δεν είναι από τα δυνατά επεισόδια της φετινής σεζόν. Ήταν απόλυτα προβλέψιμο, αλλά το έσωσε το χιούμορ του (από τον ‘γιατρό’ Mick μέχρι τον υπερπροστατευτικό Dean) και η εξέλιξη της μυθολογίας (έχουμε πια θεραπεία και για τη λυκανθρωπία!).

Συγκριτικά με τις προηγούμενες εμφανίσεις της, η Claire εδώ ήταν αρκετά πιο ανεκτή (παιδιά, ζητώ συγνώμη από όσους την συμπαθούν, αλλά εγώ πραγματικά δεν την αντέχω με τίποτα), και η ηθοποιός εμφάνισε μια ελαφριά βελτίωση. Η σκηνή που παραδέχτηκε στον Dean ότι δεν θα μπορέσει να συγκρατηθεί όταν μεταμορφωθεί σε λυκάνθρωπο, κι ότι προτιμά να πεθάνει, μου άρεσε αρκετά.

Η επιστροφή της Claire έδεσε ωραία με το storyline του Mick για να μας δώσει όμορφα ένα προσωπικό δίλημμα για το χαρακτήρα του. Την πρώτη κοπέλα που μεταμορφώνεται την σκοτώνει, όχι επειδή το θέλει ή πιστεύει ότι είναι το σωστό απαραίτητα, αλλά επειδή αυτές ήταν οι διαταγές του. Όταν φτάνει όμως η στιγμή να πατήσει τη σκανδάλη για να σκοτώσει την Claire, που τον παρακαλάει μάλιστα να την λυτρώσει, διστάζει. Αυτή δεν είναι ένα απρόσωπο θύμα, ένας ακόμη λυκάνθρωπος που πρέπει να πεθάνει, είναι ένα κορίτσι που έχει ήδη γνωρίσει. Αν δεν είχα διαβάσει την περίληψη του επεισοδίου που μας έδινε στεγνά ότι η Claire θα είναι αυτή που θα δαγκώσει ο λυκάνθρωπος, θα περίμενα η ιστορία του Mick να εξελιχθεί με αυτόν ως το θύμα του δαγκώματος και σε άμεση ανάγκη για τη θεραπεία. Χαίρομαι που εξελίχθηκαν έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε την ευαίσθητη (μη εκνευριστική) πλευρά της μικρής Novak, αλλά και να εμβαθύνουμε στο χαρακτήρα του Mick, ο οποίος, αντίθετα με τον συνάδελφο Ketch, φαίνεται να έχει συνείδηση. Τι είναι όμως ποιο δυνατό; Η συνείδηση ή η τυφλή υπακοή στις άνωθεν διαταγές και στον “κώδικα” των Ανθρώπων των Γραμμάτων;

Μου άρεσε ο τρόπος που αντέδρασαν οι Winchesters στο θάνατο του κοριτσιού, αλλά θα προτιμούσα το τελεσίγραφο που έδωσαν στον Mick στο τέλος να ήταν πιο αυστηρό και να μην του δώσουν τόσο εύκολα “δεύτερη ευκαιρία”.

Από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα από τους ΑτΓ, δεν είναι οι στερεοτυπικοί villains (ούτε καν ο πολυμισητός μου Ketch). Όμως η νοοτροπία “καλό τέρας είναι μόνο το νεκρό τέρας” είναι αυτό που τους βάζει στην κατηγορία των κακών — και από ότι φαίνεται αυτή είναι που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει τη ρήξη με τους Winchesters (τους οποίους σοφά προσπαθούν να κερδίσουν ως συμμάχους τώρα). Ο Dean λέει στον Mick πως “εδώ τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο.” Ένα μεγάλο μέρος του 12χρονου ταξιδιού του Sam και του Dean είχε να κάνει με την συνειδητοποίηση ότι δεν είναι όλα όπως τα νομίζουμε ότι είναι: οι άγγελοι είναι @ρχίδι@, οι δαίμονες μπορεί να σε βοηθήσουν και τα τέρατα μπορεί να είναι καλύτεροι άνθρωποι κι από τους ανθρώπους, και κάποια είναι ικανά να δαμάσουν τα φονικά ένστικτά τους (Lenore, Benny, Garth, μου έρχονται έτσι πρόχειρα στο νου). Μήπως, λοιπόν, τελικά αυτός ο “κώδικας” των Βρετανών κάνει περισσότερο κακό παρά καλό; Ο λυκάνθρωπος ανέφερε πως ο μοναδικός λόγος που άρχισε να σκοτώνει και να μολύνει ανθρώπους ήταν επειδή οι ΑτΓ σκότωσαν την αγέλη του. Αν η μέθοδός τους δημιουργεί πιο μοχθηρά τέρατα, είναι θέμα χρόνου πιστεύω να κλιμακωθεί η κατάσταση σε σημείο μη αναστρέψιμο, όπου θα κληθούν οι Winchesters να σώσουν μια κατάσταση που μπορεί να μην σώζεται…

Η ανακάλυψη της θεραπείας για τη λυκανθρωπία με δίχασε λίγο είναι η αλήθεια. Από τη μία, συνεχίζουν να μου φαίνονται υπερβολικές σεναριακές ευκολίες όλα αυτά τα νέα όπλα και οι νέες μέθοδοι κυνηγιού και ακόμη δυσκολεύομαι να χωνέψω πως γίνεται τόσα χρόνια να μην είχε γίνει γνωστή η δράση τους στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Από την άλλη, παρόλο που θα ήθελα να παρουσιαστεί μια πιο ρεαλιστική κατάσταση στην Ευρώπη, όλα όσα βλέπουμε είναι λογική συνέχεια όλων όσων έχουμε σταδιακά ανακαλύψει τόσα χρόνια για το υπερφυσικό, αλλά κι όσων νέων -ανατρεπτικών τις περισσότερες φορές- δεδομένων αποκτήσαμε μετά την εισαγωγή της μυστικής οργάνωσης των Ανθρώπων των Γραμμάτων στην 8η σεζόν. Όλα αυτά σκιαγραφούν ουσιαστικά το επίκεντρο της φετινής σεζόν που είναι η ‘κόντρα’ Βρετανών ΑτΓ κι Αμερικάνων κυνηγών, που καθρεφτίζει την αιώνια διαμάχη μεταξύ θεωρίας και πράξης. Οι Αμερικάνοι κυνηγοί δεν διδάσκονται κάπου όσα ξέρουν, τα μαθαίνουν στην πράξη, το οποίο συνεπάγεται ότι έχουν σοβαρά κενά στις γνώσεις τους (ασυνείδητα μου ήρθε στο μυαλό η Madison την οποία ίσως να είχαν καταφέρει να σώσουν αν οι γνώσεις τους ή ταν αρκετές). Αντίθετα, οι Βρετανοί έχουν εκτεταμένες θεωρητικές γνώσεις και εμπεριστατωμένες έρευνες, αλλά δεν έχουν εμπειρία στην εφαρμογή τους.

Και κάπως έτσι φτάνουμε και στο κλου του επεισοδίου, μια λεπτομέρεια που σε πολλούς μπορεί να διέφυγε. Όσοι είδατε το βιντεάκι Inside Supernatural για το επεισόδιο, θα ήσασταν υποψιασμένοι. Οι παραγωγοί μας έκλεισαν το ματάκι κάνοντας λόγο για μια ιδέα που αναφέρεται έτσι στο χαλαρό, αλλά θα παίξει σημαντικό ρόλο στην επόμενη σεζόν. Αυτή, λογικά, είναι το σχολείο Kendricks, όπου -σύμφωνα με τον Mick- φοιτούν τα μελλοντικά μέλη των Ανθρώπων των Γραμμάτων. Η ιδέα ενός μαγικού σχολείου αλά Harry Potter είναι χιλιοπαιγμένη είναι η αλήθεια, αλλά αν τη διαχειριστούν σωστά, μπορούν να εξελίξουν τη σειρά προς χίλιες δυο ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις. (Το να μεταφερθεί μεγάλο μέρος της δράσης της σειράς σε ένα σχολείο της Βρετανίας μου φαίνεται απίθανο, οπότε λέτε το σχόλιο των παραγωγών να σημαίνει ότι υπάρχει περίπτωση να έχουμε την ίδρυση ενός… ‘Winchester’s School for Gifted Youngsters’ στο μέλλον για τη νέα γενιά των ΑτΓ στην Αμερική; Μυρίζομαι spin-off; 😉 )

Βαθμολογία: 7/10

[poll id=”200″]