Review – Supernatural – 13×14 Good Intentions
Μετά από σχεδόν έναν μήνα αναμονής πάλι, το Supernatural επέστρεψε δυναμικά με ένα χορταστικό επεισόδιο που ακολούθησε δυο storylines: από τη μία είδαμε επιτέλους ξανά τη Mary να σμίγει με τον Jack, και από την άλλη είδαμε την επιχείρηση των αδερφιών να προσπαθούν, με τη βοήθεια του Castiel, και του Donatello, να ανοίξουν το ρήγμα προς την άλλη διάσταση για να σώσουν τη μάνα τους και τον Jack.
Jack & Mary
Στον Κόσμο της Αποκάλυψης, ο Μιχαήλ έχει βάλει τον εκεί Ζαχαρία να παίξει τα γνωστά του νοητικά παιχνίδια στον Jack και να τον κάνει να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του και να ανοίξει το ρήγμα. Όταν η πλύση εγκεφάλου δεν πιάνει, ο Μιχαήλ ρίχνει τον μικρό στο μπουντρούμι. Εκεί συναντά για πρώτη φορά τη Mary, η οποία αμέσως αναγνωρίζει ότι ο σκοπός του Μιχαήλ είναι να τη βασανίσει για να κάνει τον Jack να συνεργαστεί.
Όμως, οι δυο τους καταφέρνουν να δραπετεύσουν (αρκετά εύκολα) και στην πορεία βρίσκουν τον Bobby Singer αυτής της διάστασης, που τους πηγαίνει στον καταυλισμό των επιζώντων του πολέμου. Μόλις ο Bobby μαθαίνει ότι ο Jack είναι νεφελίμ, τους λέει να φύγουν, αλλά εν τω μεταξύ επιτίθενται οι άγγελοι και αρχίζουν να σκοτώνουν στρατιώτες και άμαχους, αναζητώντας τον Jack.
Ο Jack αναλαμβάνει δράση, ξεδιπλώνει το… ταλέντο του, και τους σώζει όλους, κερδίζοντας την ευγνωμοσύνη του αρχηγού Bobby. Ο μικρός, που φαίνεται να έχει χρυσή καρδιά, και εντυπωσιακά τρομακτικές δυνάμεις (έκανε τον Ζαχαρία σκόνη με μια κίνηση), αποφασίζει ότι ο μόνος τρόπος να τελειώσουν όλα είναι να σκοτώσει τον Μιχαήλ…
Sam & Dean
Στον δικό μας κόσμο, οι Winchesters έχουν πολλά στο μυαλό τους για να προσέξουν ότι ο Donatello την έχει δει Jack Torrance και είναι θέμα χρόνου να στραφεί εναντίον τους. Όταν αποκρυπτογραφεί την πλάκα, τους δίνει λάθος συστατικά για το ξόρκι και τους οδηγεί στον Γωγ και τον Μαγώγ, δυο αρχέγονα πλάσματα της Εβραϊκής Παράδοσης, που ελπίζει ότι θα τους σκοτώσουν. Αλλά προφανώς δεν ξέρει καλά τον Dean Winchester ο οποίος σκοτώνει τους πρωτόγονους με τα ίδια τους τα όπλα – σώζοντας και τον Castiel. (Τη γκρίνια μου για αυτή την απαράδεκτη σκηνή-παρωδία θα την εκφράσω παρακάτω…)
Ο Dean και ο Cas επιστρέφουν στο Καταφύγιο όπου βρίσκουν τον Sam πληγωμένο, αλλά ζωντανό, αφού κατάφερε -φυσικά- να αντικρούσει την επίθεση του Donatello. Τα αγόρια βάζουν τον Προφήτη στο μπουντρούμι και προσπαθούν να ανακαλύψουν τι έπαθε. Για όλα φταίει το ότι δεν έχει την ψυχή του. (Καταραμένη Amara!)
Ο Castiel προτείνει να πάρουν δραστικά μέτρα: να τον σκοτώσουν για να ενεργοποιηθεί άλλος Προφήτης! (Dude, what the hell?) Τα αγόρια φυσικά εναντιώνονται και τότε ο Cas τους γράφει στα… φτερά του και κάνει αυτό που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του ότι δεν πρόκειται να κάνει ποτέ σε άνθρωπο χωρίς την άδειά του: εισχωρεί στο μυαλό του.
Ο Castiel, φαίνεται πανικοβλημένος από την επικείμενη επίθεση του Μιχαήλ στον κόσμο μας, επιστρέφει στις παλιές καλές μέρες που ήταν στρατιώτης και έκανε “αυτό που πρέπει να γίνει”. Η επέμβασή του στο μυαλό του Donatello αφήνει τον Προφήτη κλινικά νεκρό (έξυπνο σεναριακό τρικ για να βγει μεν από τη μέση ο Donatello, αλλά να μην εμφανιστεί άλλος Προφήτης στη θέση του).
Εν μέσω των έντονων διαμαρτυριών των Winchesters, ο Castiel τους εξηγεί πώς έχουν τα πράγματα. Η έλλειψη ψυχής του Donatello τον άφησε έρμαιο στη διαβρωτική δύναμη της Δαιμονικής Πλάκας, αλλά και του Ασμοδαίου, και δεν υπήρχε επιστροφή για αυτόν. ¨ηταν επικίνδυνος για όλη την ανθρωπότητα. Τουλάχιστον τώρα, με αυτό που έκανε ο Castiel, γνωρίζουν τα συστατικά που χρειάζονται για να ανοίξει η ρωγμή: τη Χάρη ενός Αρχάγγελου (Λουσιφεράκι, ετοιμάσου), τον καρπό του Δέντρου της Ζωής (χμμμ… μυρίζομαι τεράστιο άνοιγμα στη μυθολογία της σειράς), τη Σφραγίδα του Σολομώντα (νατος πάλι ο Σολομώντας φέτος), και το αίμα ενός άγιου ανθρώπου (τι να εννοεί ο ποιητής; ).
Και κάπου εκεί έπεσαν οι τίτλοι τέλους κι εσύ έχεις μείνει με ανοιχτό το στόμα, συνειδητοποιώντας ότι ξαφνικά το να βρουν τη Χάρη ενός Αρχαγγέλου θα είναι το πιο εύκολο από τα τέσσερα συστατικά που πρέπει να συλλέξουν. Η σεζόν μόλις πήρε μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή…
***
Γενικά το επεισόδιο μου άρεσε, κυρίως για τις εξελίξεις του, αν και στο δραματουργικό κομμάτι του χώλαινε. Οι διάλογοι ήταν αδύναμοι σε κάποια σημεία, ενώ και οι ερμηνείες μου φάνηκαν χλιαρές. Ειδικά της Sam Smith (Mary) και του Jim Beaver (Bobby) δεν μου άρεσαν καθόλου-μα-καθόλου. Ο μόνος που ξεχώρισε στο επεισόδιο ήταν ο Keith Zarab… Szabar… ο Donatello, τέλος πάντων, που μεταμορφώθηκε από κωμική καρικατούρα σε έναν μισότρελο villain που πραγματικά σε κάνει να φοβάσαι. Η σκηνή που κόβει την ανάσα στον Dean, φανταστική! Θα χαρώ πάρα πολύ αν επιστρέψει ο χαρακτήρας στο μέλλον σαν κακός! Ο ηθοποιός το έχει (το’χε αποδείξει από το Angel) και του Donatello του αξίζει κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που μας έδειχναν οι σεναριογράφοι τόσο καιρό. Και θα είναι και κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στη σειρά. Έχουμε δει κακούς να εξελίσσονται σε αντιήρωες, αλλά με εξαίρεση τον Δαίμονα Dean και τον Άψυχο Sam, δεν νομίζω ότι έχουμε ξαναδεί καλό να μετατρέπεται σε αντίπαλο ποτέ.
Στον αντίποδα, το χειρότερο κομμάτι του επεισοδίου που ήταν η συνάντηση του Dean και του Cas με τους πρωτόγονους Γωγ και Μαγώγ. Πιο αμερικανιά πεθαίνεις. Πέρα από το ότι τσακώνονταν για το ποιος από τους Dean και Castiel είναι πιο όμορφος (ντάξει, αυτό ήταν τόσο καμένο που είχε και την πλάκα του), ο τρόπος που πέθαναν ήταν εντελώς ηλίθιος. Ήταν δυο αρχέγονα πλάσματα του πολέμου και σκοτώθηκαν υπερβολικά εύκολα! Εντάξει, καταλαβαίνω ότι ο Dean είναι badass και είναι και ο πρωταγωνιστής, αλλά, ρε παιδιά ο Cas είναι άγγελος! Τουλάχιστον τον έναν από τους δυο θα έπρεπε να τον έχει σκοτώσει αυτός. Γιατί πρέπει να τον κάνουν κάθε φορά να φαίνεται τόσο ανίκανος και αδύναμος; Με εξόργισε αυτή η σκηνή! Πφφφ…
Στο δεύτερο μισό του επεισοδίου όμως εξιλεώθηκαν οι σεναριογράφοι με την κατεύθυνση που πήρε ο χαρακτήρας του Cas. Επιστρέφω, λοιπόν, στον Donatello και στο τί σημαίνει για τη συνέχεια της σεζόν ο κλινικός θάνατός του, που τον βγάζει μεν από το ‘παιχνίδι’, αλλά όχι τόσο ώστε να πάρει άλλος τη θέση του. Καταρχάς, μπράβο στους σεναριογράφους για την πονηριά τους και για το ρίσκο που πήραν να βάλουν τον Castiel να κάνει κάτι τόσο αμφιλεγόμενο και σκοτεινό. Έχουμε εδώ και καιρό υποψίες ότι ο Castiel ενδέχεται να μην είναι “all there” και αυτή η εξέλιξη τις εδραίωσε ακόμα περισσότερο. Ο δικός μας ο Cas δεν δέχομαι ότι θα επέστρεφε αβλεπεί στην περσόνα του στρατιώτη χωρίς συνείδηση, αν δεν έπαιζε κάτι πιο βαθύ. Νοιώθω ότι από μόνος του ο φόβος της επίθεσης του Μιχαήλ και οι “καλές προθέσεις” του, δεν είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν αυτό που έκανε. (Πείτε μου τη γνώμη σας στα σχόλια πάνω σε αυτό.) Είτε τον δικαιολογώ είτε όχι, πάντως, μου άρεσε αυτή η εξέλιξη για τον χαρακτήρα και ανυπομονώ να δω τη συνέχεια και πως θα επηρεαστεί τώρα η σχέση του με τα αδέρφια.
Το κομμάτι στον Κόσμο της Αποκάλυψης επίσης μου άρεσε πολύ. Ο Jack συνεχίζει να είναι πιο γλυκός κι από νουγκατίνα, και φαίνεται ότι πραγματικά νοιάζεται για το καλό των ανθρώπων. Το έχω τόσο δεδομένο, όμως, ότι κάποια στιγμή θα του γυρίσει το μάτι που αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό. Μέχρι τώρα δεν έχει δείξει ποτέ κακία και θα πρέπει να γίνει κάτι πολύ δραστικό για να τον ταρακουνήσει. (Και γιατί αυτό μου δημιουργεί έναν φόβο για την μακροημέρευση της Mary…; ) Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στον Alex Calvert για την ερμηνεία του, με την οποία κατάφερε να εξισορροπήσει την αδυναμία των συμπρωταγωνιστών του.
Μια μικρή, αλλά πολύ σημαντική, σκηνή έλαβε χώρα στο Κόσμο της Αποκάλυψης μεταξύ του Bobby και της Mary, όπου η μαμά Winchester μαθαίνει ότι αν είχε αρνηθεί τη συμφωνία με τον Κιτρινομάτη τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Κοιτάει γύρω της και βλέπει μόνο πόνο και θάνατο: αυτά επέφερε η επιλογή της Mary-2 να μην αναστήσει τον έρωτα της ζωής της. Είδαμε πέρσι τη Mary να τη βαραίνουν οι τύψεις για όλα όσα συνέβησαν στα παιδιά της και στον πλανήτη εξαιτίας της. Τώρα όμως κατάλαβε ότι διάλεξε το ‘καλύτερο’ από τα δυο δεινά. Και με αυτή την, κατά κάποιον τρόπο, άφεση αμαρτιών, που τη χρειαζόταν πάρα πολύ ο χαρακτήρας της, νοιώθω ακόμα πιο έντονο το ότι οι σεναριογράφοι μας προετοιμάζουν για μια επικείμενη θυσία της Mary, όχι από ενοχές για όσα προκάλεσε, αλλά επειδή είναι ηρωίδα, επειδή είναι μια Winchester…
Μπορεί σαν επεισόδιο το Good Intentions να μην ήταν αψεγάδιαστο, αλλά νομίζω ότι είναι το πρώτο επεισόδιο φέτος που πραγματικά μου δημιούργησε τρελή αγωνία, με τις εξελίξεις του, να δω τι θα γίνει στη συνέχεια. Αυτή τη στιγμή τα σεναριακά παρακλάδια της ιστορίας είναι πάρα πολλά και ανυπομονώ να δω πως θα δέσουν όλα για μια επική κλιμάκωση στο φινάλε!
Με αυτό το επεισόδιο, φαίνεται ότι μέχρι το φινάλε η σειρά θα ακολουθήσει δυο ξεχωριστούς κεντρικούς άξονες: από τη μία τον Jack και το σχέδιο του να σκοτώσει τον Μιχαήλ, και από την άλλη τους Winchesters που θα πασχίζουν να μαζέψουν τα συστατικά για το ξόρκι που θα ανοίξει τη ρωγμή. Από τον τίτλο του επόμενου επεισοδίου συμπεραίνουμε ότι θα ξεκινήσουν την αναζήτησή τους από τον ‘άγιο άνθρωπο’, αν και το trailer υπονοεί ένα κωμικό αυτοτελές. Σε μια βδομάδα θα ξέρουμε. Έως τότε, ας αρχίσουμε τις θεωρίες για τα 4 συστατικά! Πιστεύετε ότι θα καταφέρουν να τα συλλέξουν όλα εγκαίρως οι Winchesters τελικά ή θα τους προλάβει ο Jack και θα ανοίξει τη ρωγμή πρώτος, φέρνοντας (κατά λάθος ή εκούσια) τον Μιχαήλ στη Γη-1;