Το προτελευταίο επεισόδιο του 2018 ήταν σίγουρα το καλύτερο της σεζόν, και ίσως ένα από τα καλύτερα ολόκληρης της σειράς! Μπορεί να μιλάει ο ενθουσιασμός αυτή τη στιγμή, αλλά το είδα τρεις φορές για να σιγουρευτώ, και κάθε μία μου άρεσε πολύ περισσότερο από την πρώτη!

Review – Supernatural – 14×08 – Byzantium

Ξεκινάμε με τον Jack στο νεκροκρέβατό του, λίγο πριν ξεψυχήσει. Ο Sam είναι δίπλα του, με τα μάτια κλαμένα. Ο Jack προσπαθεί να τους καθησυχάσει, αλλά ο Dean δεν πιστεύει στο «γραφτό», δεν μπορεί να δεχτεί ότι αυτή η σύντομη ζωή ήταν η μοίρα του μικρού νεφελίμ. Δεν μπορεί να αντέξει τη συναισθηματική φόρτιση και φεύγει από το δωμάτιο. Ο Castiel τον ακολουθεί για να τον πείσει να γυρίσει στο πλευρό του Jack, τώρα που τον χρειάζεται. Όταν όμως επιστρέφουν οι δυο τους στο δωμάτιο, ο Jack έχει ήδη φύγει…

Τι συμβαίνει «μετά», σε κάποιον σαν κι εμΕνα;

Όλοι αυτό αναρωτιόμασταν εκείνη την ώρα, πιστεύω. Οι θεωρίες γυροφέρνουν στο μυαλό, αλλά η θλίψη δεν τις αφήνει να σχηματιστούν. Σε αυτό το επεισόδιο δεν μπορούσα να είμαι ορθολογίστρια, το συναίσθημα κυριάρχησε. Δεν περίμενα ότι θα πέθαινε ο Jack στο πρώτο 5λεπτο! Θεωρούσα δεδομένο ότι στο επεισόδιο αυτό θα βλέπαμε τον τρόπο με τον οποίο η Team Free Will θα έσωζε το νεαρότερο μέλος της. Το ότι δεν έγινε αυτό, με εξέπληξε ευχάριστα (όσο μαζοχιστικά ευχάριστος μπορεί να είναι ο θάνατος ενός αγαπημένου χαρακτήρα), γιατί σημαίνει ότι η σειρά έχει ακόμα τρόπους να μου ανατρέπει τις προσδοκίες.

Οι τρεις άνδρες έχουν φάει το θάνατο με τη σέσουλα, κι όμως αντιδρούν σε αυτόν εδώ με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι: αμηχανία και μούδιασμα. Ο Sam φεύγει με ένα σακίδιο. Ο Dean ανησυχεί και τρέχει μαζί με τον Cas στο κατόπι του. Τον εντοπίζουν μέσα στη νύχτα, στην άκρη του δρόμου, να κάθεται συντετριμμένος στο χώμα, με την πλάτη στην Impala.

Πες μου ότι δεν έκανες κάποια συμφωνΙα!

Το μυαλό του Dean πήγε κατευθείαν στο προφανές: αυτό που κάνει κάθε Winchester για την οικογένειά του. Αλλά ο Sam, έχει μάθει το μάθημά του, απλά προσπαθούσε να κόψει ξύλα, κι έσπασε το τσεκούρι του. Οι τύψεις τον κατακλύζουν. Νοιώθει ότι δεν έκανε όλα όσα έπρεπε για να σώσει τον Jack. Όλοι τους το ίδιο νοιώθουν. Νοιώθουν αβοήθητοι μπροστά στη συνειδητοποίηση ότι έμειναν εκείνοι ζωντανοί και το παιδί τους χάθηκε…

Γυρνούν στο Καταφύγιο όπου κάνουν αγρυπνία για τον Jack. Πίνουν ουίσκια και τρώνε σοκολάτες νουγκά, το αγαπημένο γλυκό του μικρού. Μια υπέροχη σκηνή πραγματικά….

Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, έτσι;

Η ρητορική ερώτηση του Dean αφήνεται αιωρούμενη, γιατί η απάντηση πονάει. Αλλά ο Sam δεν έχει παραδώσει τα όπλα ακόμα (γι’αυτό τον αγαπάμε!). Έτσι, ο Dean ξυπνά το επόμενο πρωί, με τον αδερφό του να έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο «Ανάσταση». Έχει βρει τις παλιές μεταφράσεις των κειμένων της Αγγελικής Πλάκας που είχε κάνει ο Kevin, κι έχει καλέσει την ειδική αγγελολόγο Lily Sunder για να τους βοηθήσει μήπως εντοπίσουν κάτι που θα επαναφέρει τον Jack. Η Πλάκα είναι ένα αδιέξοδο, αλλά η Lily έχει μια άλλη ιδέα: να χρησιμοποιήσουν ενωχιανή μαγεία για να επαναφέρουν την ψυχή του Jack στο σώμα του και να το αποκαταστήσουν.

Η βοήθεια της Lily είναι με το αζημίωτο, βέβαια: θέλει να μεσολαβήσουν οι Winchesters ώστε να μην πάει στην Κόλαση όταν πεθάνει. Καλούν, λοιπόν, τον κριτή των ψυχών Άνουβη, για να τον αναγκάσουν να αλλάξει την μοίρα της Lily. Εκείνος, όμως, τους ενημερώνει πως δεν είναι ούτε αυτός, ούτε οι Θεριστές, ούτε καν ο ίδιος ο Θεός που αποφασίζουν για τη μοίρα ενός ανθρώπου. Είναι οι πράξεις και οι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας μας στη ζωή αυτές που καθορίζουν τον τελικό προορισμό του! (Κοίτα να δεις που η ελεύθερη βούληση είναι τελικά ο ακρογωνιαίος λίθος του συμπαντικού σχεδίου…)

Μετά από αυτήν την αποκάλυψη, η Lily ξεκινά να φύγει, αλλά οι Winchesters τη χτυπάνε στο φιλότιμο. Πώς γίνεται, εκείνη που έχει ζήσει τον απόλυτο πόνο της απώλειας ενός παιδιού, να μην τους βοηθήσει να φέρουν πίσω στη ζωή το δικό τους; Δεν τους παίρνει και πολύ να την πείσουν. Ενώ, λοιπόν, οι Winchesters με τη Lily προετοιμάζονται για το ξόρκι, ο Castiel έχει πάει στον Παράδεισο να βρει τον Jack. Εκεί όμως τα πράγματα δεν είναι καλά: η Κοσμική Οντότητα (aka “Σκιά”) έχει επιτεθεί, ψάχνοντας το νεφελίμ το οποίο θεωρεί ότι ανήκει στο Κενό.

Ο Jack έχει κρυφτεί στον προσωπικό παράδεισο της Kelly Kline (πολύ γλυκές οι σκηνές μητέρας και γιου), όπου τον βρίσκει ο Castiel και του εξηγεί τι έχουν σκοπό να κάνουν για να τον αναστήσουν. Όμως, η Σκιά κυριεύει την άγγελο Dumah και τους επιτίθεται. Ο Castiel κλείνει συμφωνία μαζί της για να σώσει τον μικρό: δέχεται να πάει αυτός στο Κενό στη θέση του. Στην ημίτρελη Σκιά, όμως, δεν είναι αρκετό αυτό, του λέει ότι θα έρθει να τον πάρει όταν θα νοιώσει ευτυχισμένος, τότε που θα είναι πραγματική τιμωρία το να πάει στο απόλυτο τίποτα. Και όταν ο Jack τον ρωτάει γιατί το έκανε αυτό, η απάντηση του αγγέλου είναι αποστομωτική:

Γιατι έδωσα μια υπόσχεση. Γιατί σε αγαπΑω, Jack. Και ο Sam και ο Dean — σε αγαπάνε. Και παλεύουν για εσένα αυτη τη στιγμή.

Ο Castiel ξορκίζει τον Jack να μην πει τίποτα στους Winchesters για τη θυσία που έκανε και τους ανησυχήσει. (Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις…) Αγγίζει το πρόσωπο του μικρού και τον ανασταίνει. Πίσω στη Γη, ο Jack διαβάζει το ενωχιανό ξόρκι που θα κλειδώσει και πάλι την ψυχή του στο σώμα του και θα χρησιμοποιήσει ένα μικρό κομμάτι της για να το γιατρέψει. Ο Jack είναι και πάλι ζωντανός… (Καρδούλες ολούθε!)

Η Naomi (πφφφφ! πάλι αυτή μπροστά μου…) ευχαριστεί τον Castiel για τη θυσία του που έσωσε τον Παράδεισο, αλλά και τη Γη, και ως ανταμοιβή του λέει που βρίσκεται ο Μιχαήλ. Αυτό ήταν και το μοναδικό σημείο του επεισοδίου που δεν μου άρεσε, γιατί, εκτός του ότι ήταν ξεκάρφωτο (πώς ξέρουν οι άγγελοι πού βρίσκεται ο Μιχαήλ, και γιατί δεν έλεγαν κάτι τόσο καιρό;), αποδεικνύει και λανθασμένη τη θεωρία μου ότι ο Μιχαήλ βρισκόταν τόσο καιρό κρυμμένος μέσα στον Dean. Συνεχίζει να μην μου βγάζει νόημα ο Μιχαήλ να παράτησε το πραγματικό του δοχείο, αλλά αυτά θα τα πούμε στο mid-season finale της επόμενης βδομάδας, πάμε τώρα να κλείσουμε το review αυτής της επεισοδιάρας…

***

Σας έλεγα σε περασμένο review μου πως θεωρούσα αδύναμη τη φετινή σεζόν, γιατί δεν είχε στόχο και νεύρο. Ε, λοιπόν, ξεχάστε τα όλα όσα είπα τότε! Με το προηγούμενο και αυτό το επεισόδιο σήμερα η σεζόν εκτοξεύτηκε! Σίγουρα, η αρρώστια του Jack φαίνεται να πέρασε πια, και να ήταν απλά ένα σεναριακό τέχνασμα για να γεμίσουν το χρόνο μέχρι το μεγάλο διάλειμμα των γιορτών, αλλά το έκαναν τόσο αριστοτεχνικά και μας έβγαλε τόση συγκίνηση που δεν μπορώ να πω οτιδήποτε κακό για αυτό το storyline. Αναρωτιέμαι, όμως, μήπως αυτός ο κατακερματισμός της ψυχής του θα έχει και κρυφά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και είναι το εφαλτήριο για τη στροφή του προς τη σκοτεινή πλευρά που τόσο καιρό την περίμενα και ποτέ δεν ήρθε. Ανυπομονώ να το ανακαλύψουμε!

Επίσης, επιτέλους οι σεναριογράφοι έδωσαν στον Castiel έναν λόγο ύπαρξης! Όχι μόνο αυτό, τον έκαναν ήρωα! Νοιώθω ότι όλα όσα είδαμε από πέρσι μετά την επιστροφή του από το Κενό, κούμπωσαν σε αυτό το 40λεπτό με έναν μαγικό τρόπο. Ο Cas είχε δείξει από το προηγούμενο επεισόδιο την ετοιμότητά του να θυσιαστεί για τον Jack, όταν πρόσφερε χωρίς δεύτερη σκέψη τη χάρη του για να τον σώσει. Τότε δεν μπορούσε να βοηθήσει, αλλά τώρα το έκανε και πάλι χωρίς δισταγμό. Γιατί αυτός είναι ο Cas, μπορεί να είναι ψιλοάμπαλος στις μάχες, αλλά όταν είναι να θυσιαστεί για όσους αγαπάει θα το κάνει με τον πιο δεξιοτεχνικό τρόπο! Γι’αυτό και τον αγαπάμε. Δεν ξέρω αν αυτή η συμφωνία που έκανε με τη Σκιά θα εκπληρωθεί σε αυτή τη σεζόν (μόλις γνωρίσαμε τον νέο Big Bad δηλαδή; ), ή θα το κρατήσουν σαν μια δαμόκλειο σπάθη μέχρι το τέλος της σειράς; Πάντως εγώ από εδώ και πέρα θα φοβάμαι όταν θα τον βλέπω να χαμογελά…

Η επιστροφή της Lily Sunder και η αποκάλυψη ότι ο Άνουβις είναι ο «λογιστής των ψυχών», με δίχασαν στην αρχή. Από τη μια, είχαμε ακόμα μια επιστροφή χαρακτήρα για να πεθάνει, και μάλιστα αντικατέστησαν και την ηθοποιό, και η καινούργια δεν μου άρεσε ιδιαίτερα (ούτε ερμηνευτικά, ούτε φυσιογνωμικά). Από την άλλη, είχαμε μια τεράστια προσθήκη (που τη λες και retcon) στη μυθολογία της σειράς που ήρθε από το πουθενά. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα μου άρεσε γιατί επιβεβαίωσε αυτό για το οποίο πολεμούσαν οι Winchesters εξαρχής: την ελεύθερη βούληση. Και, η τελευταία σκηνή με τον Άνουβη και τη Lily είχε μια νότα αισιοδοξίας που αναγάλλιασε το ρομαντικό κομμάτι της μαύρης καρδιάς μου!

Πάμε τώρα στην κριτική των τεχνικών μέρων του επεισοδίου. Τα εφέ ήταν καλούτσικα (αν και δεν μου άρεσε που απεικονίζουν το Κενό ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που είχαν απεικονίσει τους Λεβιάθαν), αλλά σκηνοθεσία, σενάριο και ερμηνείες ήταν Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΑ. Οι 4 πρωταγωνιστές ζωγράφισαν! Όλοι με άγγιξαν, αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον αυτός θα ήταν ο Jared Padalecki, γιατί σε δυο σκηνές του στην αρχή του επεισοδίου με συγκίνησε ο μπαγάσας! Η δεύτερη καλύτερη ερμηνεία του μετά το Sacrifice! Αξίζει να αναφερθεί και η ερμηνεία της Erica Cerra. Ενώ είναι άχρωμη και άοσμη ως Dumah, ως Σκιά έδωσε ρέστα. Αυτός ο χαρακτήρας είναι πολύ πιασάρικος, τελικά, και βγάζει σε όλους τον καλύτερο τους εαυτό από ότι φαίνεται! Μακάρι να μην ήταν ένα απλό πέρασμα αυτό, όπως έγινε πέρσι, και να τη δούμε τη Σκιά να έχει πιο ενεργό ρόλο από εδώ και πέρα (και να δοκιμάσουν κι άλλοι ηθοποιοί την «τύχη» τους ερμηνεύοντάς την). Θα είναι η πρώτη φορά στη σειρά που θα δούμε έναν μεγάλο κακό που δεν έχει σχέδιο και απλά σπέρνει χάος επειδή είναι παλαβός!