Review – Supernatural – 14×15 Peace Of Mind

Καλύτερα Επεισόδια του Supernatural

Amalia
Amalia
Με θυμάμαι να βλέπω ξένες ταινίες και σειρές πριν μάθω καλά-καλά να διαβάζω τους υπότιτλους. Αγαπημένο είδος ήταν πάντα το fantasy/sci-fi (βλ. μαγισσούλες, φαντασματάκια, υπερδυνάμεις, και τα συναφή). Ανακάλυψα το Supernatural το 2008 και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Άρχισα να γράφω για το Supernatural Greece το καλοκαίρι του 2014. Δύο πράγματα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εμένα: λατρεύω την ποπ-κουλτούρα και τον Dean Winchester!

To επεισόδιο ξεκινάει κάποιες μέρες μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα του Ouroboros. Οι Winchesters, ο Castiel και ο Jack έχουν κάνει τις κηδείες των δολοφονημένων κυνηγών και τώρα πασχίζουν να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Ο Castiel προσπαθεί να μιλήσει με τον Jack, αλλά τον νοιώθει απόμακρο, οπότε στρέφεται στον Dean και του ζητάει να κάνει αυτός μια προσπάθεια με τον μικρό που τον θαυμάζει. O Dean είναι -φαινομενικά- ο πιο ψύχραιμος από όλους, γιατί απαλλάχτηκε από τον Μιχαήλ, και τώρα το μόνο που τον νοιάζει είναι ο Jack. Αλλά κι αυτός δεν ξέρει πώς να τον προσεγγίσει, είναι αμήχανος. Παίρνει τον μικρό και πάνε μια εκδρομούλα στον Donatello, που είναι ειδικός στην απώλεια ψυχής!

Ο Sam κατακλύζεται από τις τύψεις για την αποτυχία του ως αρχηγός, και ρίχνεται με τα μούτρα στο κυνήγι. Η υπόθεση που αναλαμβάνει (με τον Castiel βοηθό) είναι στο Arkansas, σε μια ειδυλλιακή πόλη που φωνάζει από μακριά ότι συμβαίνει κάτι περίεργο. Οι πολίτες ζουν σε μια αλά 50s ευδαιμονία. Σύντομα, πέφτει και ο Sam θύμα της πόλης και αναλαμβάνει ο Cas να σώσει τη μέρα!

PLEASANTVILLE

Το subplot του Sam και του Castiel ήταν πηγή πολλών γέλιων, αλλά σε κανα δυο σημεία με χάλασε. Ο Misha Collins το προσπάθησε, και ουσιαστικά κράτησε αυτό το κομμάτι του επεισοδίου πάνω του. Είχαμε πάρα πολύ καιρό να δούμε τον Cas σε τόσο ενεργό ρόλο. Έλυσε την υπόθεση μόνος του, είχε και τις αστείες και τις badass στιγμές του, και γενικά τον καταευχαριστήθηκα! Η σκηνή που επαναφέρει τον Sam στην πραγματικότητα, πολύ δυνατή:

Castiel: Sam, I know you want to be happy. And I know what it’s like to lose your army. I know what it’s like… to fail as a leader, Sam. But you can’t lose yourself. You have to keep fighting. You can’t lose yourself, because if you do, you fail us. You fail all of those that we’ve lost. You fail Jack. Sam, you fail Dean.

Στον αντίποδα, ο Jared Padalecki, δυστυχώς, δεν μου άρεσε ερμηνευτικά, ήταν σφιγμένος. Τελικά τις καλύτερες ερμηνείες του τις δίνει απέναντι στον Jensen Ackles. Η χημεία τους είναι αδιαμφισβήτητη και απαράμιλλη (κι έχει φτάσει το Supernatural εδώ που το έφτασε), αλλά, ρε Jared, κάνε μια προσπάθεια, ρε αγορίνα μου, κρίμα είναι να έχεις τόσο καλό κωμικό υλικό και να μην το απογειώνεις.

To άλλο παράπονο που έχω είναι ότι αυτό το filler subplot έκλεισε πολύ γρήγορα, χωρίς καν να μπουν στον κόπο οι σεναριογράφοι να μας εξηγήσουν τι πλάσματα είναι ο Chip και η κόρη του. Είναι άνθρωποι με υπερφυσικές δυνάμεις, όπως ο ψυχοκινητικός Fred Jones ή η μάντισσα Patience Turner, ας πούμε; Ή ήταν τέρατα; Αυτές οι φωνές που αναφέρει ο Chip ότι άκουγε και τότε άρχισαν οι δυνάμεις του να ενισχύονται, τι ήταν; Μιλάμε για νοητικό έλεγχο δεκάδων ανθρώπων, δεν ήταν απλό πράγμα. Θα ήθελα να έχει έστω υπονοηθεί η προέλευση τους και να μην είναι απλά «έβλεπα Preacher χτες βράδυ και μου άρεσε η ιδέα». Αφήνω ένα μικρό παραθυράκι στην αυστηρότητά μου για την περίπτωση που είναι κάτι στο οποίο θα επανέλθει η ιστορία αργότερα και τώρα μας έκαναν απλά ένα tease.

FELIX

Έδωσα στο 2o subplot του επεισοδίου το όνομα του φιδιού, γιατί ήταν ο κεντρικός άξονας μιας πολύ σημαντικής καμπής για τον χαρακτήρα του Jack. (Να σημειωθεί, ότι ‘Felix’ σημαίνει ‘ευτυχισμένος’ και δεν ξέρω κατά πόσο είναι τυχαία η επιλογή του ονόματος, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι η ευτυχία είναι το θέμα του επεισοδίου.) Σε ένα επεισόδιο που είχε μπόλικους συμβολισμούς (πχ. εκεί που ο Dean βάζει τον Jack να διαλέξει ανάμεσα στο angel cake και στο devil’s cake), ο Felix, για εμένα, συμβολίζει την ίδια την ψυχή του Jack, την καλοσύνη του, την ανθρωπιά του που αργοπεθαίνει.

Η συζήτησή του με τον Donatello μπορεί να ήταν σύντομη, αλλά ήταν… διαφωτιστική. Η έλλειψη ψυχής δεν κάνει τα άτομα εγγενώς κακόβουλα, απλά χάνουν την εσωτερική τους ηθική και πρέπει να την αναζητήσουν κάπου αλλού. Αυτό δεν είναι καινούργιο σαν concept στο Supernatural. Από την 6η σεζόν, όπου ο Sam ήταν άψυχος, είχε τεθεί το φιλοσοφικό ερώτημα του τι είναι ο άνθρωπος χωρίς την ψυχή του: ένα σώμα με λογική και μνήμες, αλλά χωρίς συναίσθημα. Τότε, βέβαια, η σειρά είχε εστιάσει περισσότερο στην κωμική πλευρά του θέματος, και ήταν εύκολο να σου ξεφύγουν τα πιο βαθιά ερωτήματα. Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά…

Ο Jack έχει χάσει ένα (κάνεις δεν ξέρει πόσο μεγάλο) μέρος της ψυχής του και αυτό τον απασχολεί. Δεν είμαι σίγουρη, όμως, ότι τον απασχολεί επειδή του λείπει του ίδιου ή επειδή βλέπει τους άλλους να ανησυχούν για αυτόν. Μην ξεχνάμε ότι ο Jack είναι ακόμα παιδί, και τα παιδιά έχουν πολύ ψηλά τους γονείς τους και πασχίζουν να μην τους απογοητεύσουν για κανένα λόγο. Υπό αυτό το πρίσμα, όταν ο Donatello τον συμβουλεύει να διαλέξει ένα παράδειγμα προς μίμηση αν έχει αμφιβολίες για το πώς θα πράξει, ο Jack διαλέγει τους πατεράδες του, τον Sam και τον Dean (αναρωτιέμαι γιατί βγάζει τον Castiel από την εξίσωση).

Και φτάνουμε στην τελευταία σκηνή, όπου σε μια κίνηση ‘συμπόνοιας’, ο Jack σκοτώνει τον Felix για «να τον στείλει στον Παράδεισο». Ήταν μια -αν μην τι άλλο- περίεργη και ανησυχητική σκηνή. Από τη μια, με ξένισε το ότι φαίνεται να μην γνωρίζει ο Jack ότι στον Παράδεισο πάνε μόνο οι ανθρώπινες ψυχές. Γιατί υποθέτει ότι ο Noah θα είναι εκεί για να τον βρει ο Felix; Μήπως δεν τον νοιάζει; Μήπως μετατρέπεται σε έναν φαρισαϊκό τύραννο (τύπου Thanos), κι ο Felix ήταν το πρώτο θύμα στο βωμό της υποτιθέμενης συμπόνοιας του; Από την άλλη, λοιπόν, είναι η ίδια η πράξη που με σόκαρε, γιατί δείχνει το πόσο διαστρεβλώθηκε η ηθική του πυξίδα με την απώλεια της ψυχής του. Λέει ότι οι Winchesters θα ήθελαν να βοηθήσουν, και αυτό θα κάνει και αυτός. Και, ναι, φυσικά θα ήθελαν να βοηθήσουν. Αλλά δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο. Και δεν εννοώ το να σκοτώσουν ένα φίδι, το φίδι είπαμε είναι σύμβολο εδώ. Δεν θα παρέδιδαν ποτέ τα όπλα. Θα πάλευαν μέχρι να πεθάνει και το τελευταίο ψήγμα ελπίδας. Κάτι έσπασε μέσα στον Jack και το να θανατώσει το ζώο του φάνηκε πιο φυσιολογικό από το να παλέψει για να το κρατήσει στη ζωή. Με την ίδια λογική θα μπορούσε να σκοτώσει τη Mary επειδή της λείπει ο John; Δεν ξέρω, μπορεί να υπερβάλλω και να διαβάζω πολλά περισσότερα σε αυτή τη σκηνή από αυτά που είχε σκοπό να επικοινωνήσει, αλλά εγώ ανησύχησα — κυρίως επειδή έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Πάει το κουτάβι μας, το χάνουμεεεεε…

O Jack μου θυμίζει την Amara. Είναι το πιο δυνατό ον στο σύμπαν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Donatello, και δεν ήταν ποτέ άνθρωπος για να μπορεί να καταλάβει τις περίπλοκες λεπτές διαφορές της ηθικής. Τώρα θα ξεφύγει τελείως, γιατί, δεν εκλαμβάνει σωστά τα μαθήματα των γονιών του και μπορεί να νομίζει ότι κάνει το σωστό, το οποίο είναι χειρότερο από το να ήταν απλά ένας villain.

Θα κλείσω το review δίνοντας τα απαραίτητα συγχαρητήρια στον Alexander Calvert, ο οποίος ξεχώρισε από τους συμπρωταγωνιστές του στο επεισόδιο. Η αλλαγή στο πρόσωπο και τη στάση του Jack ήταν αμυδρή, αλλά εμφανής από την πρώτη σκηνή. Ενώ κράτησε τη γλυκύτητα και την πραότητα του Jack, το πρόσωπό του έγινε πιο σκληρό και πιο απόμακρο. Ανυπομονώ να δω την εξέλιξή του χαρακτήρα του στη συνέχεια!

ΥΓ Θα ήταν άδικο να τελειώσω το review και να μην πω δυο καλά λόγια για τη σκηνοθεσία του Phil Sgriccia. Από το εναρκτήριο teaser με τα μυαλά να πετάγονται στο ταβάνι, ήξερα ότι θα δω μια καλή μαύρη κωμωδία! Και δεν έπεσα έξω!

Subscribe
Notify of
guest

0 Σχόλια
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια

Latest

More Articles Like This

Ένα ιδιαίτερο filler επεισόδιο που στο ένα του κομμάτι λειτούργησε σαν μια διασκεδαστική μαύρη κωμωδία, ενώ στο δεύτερο κομμάτι εμβάθυνε στις επιπτώσεις της απώλειας της ψυχής του Jack. Review - Supernatural - 14x15 Peace Of Mind
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x