Review – Supernatural – 2×15 Tall Tales

Disclaimer: Η παρακάτω κριτική γράφτηκε στα πλαίσια rewatch της σειράς και περιέχει spoilers για τη συνέχεια.

Με το Tall Tales παίρνουμε μια ανάσα από τα δράματα των πρόσφατων επεισοδίων που μας είχαν κάνει την καρδιά κουρέλι. Η ιστορία ξεκινά με την κλασική υπόθεση φαντάσματος που γίνεται ολοένα και πιο περίεργη με κάθε νέο στοιχείο που βρίσκουν οι Winchesters – οι οποίοι βρίσκονται σε μια κατάσταση αδερφικού… ξεμαλλιάσματος — που παρουσιάζεται με έναν πρωτότυπο σκηνοθετικό τρόπο!

Η σεκάνς “previously on Supernatural“, που περιλαμβάνει αποσπάσματα από το Hell House και τον φαρσοπόλεμο μεταξύ των αδερφιών, μας προετοιμάζει ότι το επεισόδιο που θα δούμε είναι ανάλαφρο και περιλαμβάνει πολλές… μπαγαποντιές. Όμως, τώρα οι φάρσες δεν είναι μεταξύ του Sam και του Dean. Αυτή τη φορά τα αδέρφια πέφτουν θύματα ενός πραγματικού Μπαγαπόντη, τον οποίο παίζει με μοναδικό φλέγμα και κωμικό συγχρονισμό ο Richard Speight Jr. (γνωστός μέχρι τότε από τους δραματικούς του ρόλους).

Τα highlights του επεισοδίου είναι οι σκηνές όπου τα αδέρφια αφηγούνται (αναξιόπιστα) στον Bobby τις διαφορετικές εκδοχές των γεγονότων, για να τον ενημερώσουν για την υπόθεση που τους έχει φέρει σε αδιέξοδο. Για τους μυημένους στο sci-fi/fantasy, αυτό το επεισόδιο θύμισε πολύ το εξαιρετικό Bad Blood τουThe X-Files, και δεν είναι τυχαίο που ο σεναριογράφος του είναι ο John Shiban, ο οποίος είχε κάνει ένα φεγγάρι στη σεναριογραφική ομάδα της θρυλικής σειράς επιστημονικής φαντασίας. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το Supernatural δοκίμασε να ξεπεράσει τα όρια του είδους του και να πειραματιστεί στην slapstick κωμωδία και μπορώ να πω ότι το αποτέλεσμα ήταν απλά ξεκαρδιστικό (αν και χοντροκομμένο κατά τόπους) – και απόδειξη ότι αυτό είναι το επεισόδιο που έχει γεννήσει τα περισσότερα memes στο fandom!

Και οι δυο ηθοποιοί λάμπουν μέσα από τις επιτηδευμένα υπερβολικές ερμηνείες τους. Η φάτσα του Jared Padalecki έχει κολλήσει στο bitch face mode εκεί που ο Dean αφηγείται τα γεγονότα στο μπαρ, ενώ φαίνεται να καταδιασκέδασε την ευκαιρία να κοροϊδέψει τη σήμα κατατεθέν ευαισθησία του Sam όταν παρηγορεί ένα από τα θύματα. Όσο για τον Jensen Ackles, όσες φορές κι αν δω τη σκηνή που χώνει όλα τα ζαχαρωτά μέσα στο στόμα του, σαν σκίουρος (κάτι ήξερε ο Crowley που του κόλλησε το παρατσούκλι), και συνεχίζει να κάνει ερωτήσεις στον επιστάτη λες και δεν τρέχει κάστανο, είναι αδύνατον να μην γελάσω με τη φάτσα του!

Και φυσικά, πάλι MVP του επεισοδίου είναι ο Bobby, που λύνει την υπόθεση μέσα σε 3 λεπτά! Είναι ωραίο που αρχίσαμε να τον βλέπουμε συχνότερα, και ο Jim Beaver αποδεικνύει ότι μπορεί να είναι πολύ αστείος χωρίς καν να πει κάποια αστεία ατάκα, μόνο και μόνο με αυτό το μπλαζέ βλέμμα στις βλακείες που του έλεγαν κι έκαναν τα αγόρια, με έκανε να γελάσω με την ψυχή μου!

Η μεγαλύτερη φάρσα του Μπαγαπόντη δεν ήταν ούτε το ερωτικό μπλουζάκι με τον εξωγήινο, ούτε καν ο κροκόδειλος στους υπονόμους (δεν περίμενα ποτέ ότι ο Kripke θα καταφέρει να χώσει κάπου αυτή την τρελή ιδέα από τις τόσες που είχε για το Supernatural πριν το ξεκινήσει), ήταν ο τρόπος που έκλεισε το επεισόδιο, ο οποίος μας προετοίμασε ότι θα τον ξαναδούμε αυτόν τον πονηρό τύπο – αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να μας έχει προετοιμάσει για την αληθινή του ταυτότητα!

Οδηγός επεισοδίων 2ης σεζόν

Αφιέρωμα: Τα 15 πιο αστεία επεισόδια του Supernatural