[Disclaimer: Η παρακάτω κριτική γράφτηκε στα πλαίσια επανάληψης της σειράς από την αρχή και περιέχει spoilers για τη συνέχεια!]
Οι Winchesters λαμβάνουν ένα τηλεφώνημα πως έγινε διάρρηξη σε μια αποθήκη του πατέρα τους και φεύγουν για Black Rock. Από την αποθήκη βρίσκουν να λείπει μόνο ένα συγκεκριμένο κουτί που περιείχε ένα καταραμένο αντικείμενο, αλλά δεν γνωρίζουν τι μπορεί να είναι. Το βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας τους φέρνει στο κατώφλι των κλεφτών και τότε αρχίζει ο… σουρεαλισμός, αφού το καταραμένο αντικείμενο που έκλεψαν ήταν ένα λαγοπόδαρο που φέρνει υπερβολική τύχη σε όποιον το κρατάει, αλλά θανάσιμη ατυχία σε όποιον το χάσει – κι όλοι πάντα το χάνουν! Το λαγοπόδαρο αλλάζει χέρια κάνα δυο φορές και μοιράζει κωλοφαρδία, γκαντεμιά και άφθονο γέλιο μέχρι να καταλήξει στα ικανά χέρια της Bela Talbot, μιας διεθνούς φήμης κλέφτρας αποκρυφιστικών αντικειμένων. Ο Dean καταφέρνει να της το πάρει πίσω και να το κάψει για να σταματήσει την κατάρα, αλλά όχι πριν η έξυπνη Βρετανίδα του τη φέρει για άλλη μια φορά!
Μέχρι στιγμής η 3η σεζόν αξίζει το «κόπο» του rewatch. Παρόλο που είμαστε ακόμη στο 3ο επεισόδιο, έχουν διευρύνει τη μυθολογία της σειράς, έχουν εισάγει νέους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, κι έχουμε δει όμορφες συναισθηματικές στιγμές μεταξύ των αδερφιών. Το Bad Day at Black Rock έχει όλα τα παραπάνω και είναι και ξεκαρδιστικό!
Το λαγοπόδαρο αποδείχτηκε ένας μικρός κωμικός θησαυρός (Ben Edlund, εγγύηση). Η ιδέα ενός καταραμένου γουριού είναι εξαιρετική, και η εκτέλεση (με έναν συνδυασμό horror και slapstick) ήταν ακόμη καλύτερη. Η ατάκα «I lost my shoe» κι ο τρόπος που την εκφέρει ο Jared Padalecki είναι μέχρι και σήμερα μια από τις πιο αστείες στιγμές της σειράς, το ίδιο και το “I’m Batman” του Jensen Ackles. Το δίδυμο έχει απίστευτο κωμικό συγχρονισμό, και κατάφερε να δώσει ζωή στα εξωφρενικά gags, χωρίς να φανούν γελοία. Η δολοφονική πλευρά της κατάρας (όπως ο θάνατος αλά Final Destination του κλέφτη) βοήθησε, επίσης, στην εξισορρόπηση του ύφους του επεισοδίου. Η υποβόσκουσα απειλή του Gordon και του Kubrick κατεύθυνε κάποια γεγονότα, αλλά παρέμεινε στο προσκήνιο. Ο ίδιος ο Gordon είναι τρομακτικός, και η αποφασιστικότητά του να σκοτώσει τον Sam ακόμη περισσότερο, αλλά ο θρησκόληπτος Kubrick ήταν απλά γραφικός (για να ταιριάζει απόλυτα στον τόνο του επεισοδίου). Ενώ ο συλλογισμός του Kubrick για να σκοτώσει το Sam ήταν σαθρός, ο λόγος του Gordon ήταν πιο εμπεριστατωμένος, και φαινομενικά ηθικός, και αυτό τον κάνει πιο επικίνδυνο.
Το λαγοπόδαρο έδωσε, επίσης, την ευκαιρία να μάθουμε λίγα περισσότερα πράγματα για αυτό το αίνιγμα που ακούει στο όνομα John Winchester. Οι γιοι του ανακαλύπτουν έναν ολόκληρο θησαυροφυλάκιο με πράγματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το επίκεντρο πολλών αυτοτελών επεισοδίων, αλλά, δυστυχώς, η αποθήκη του John χρησιμοποιείται πολύ σποραδικά σε ολόκληρη την πορεία της σειράς.
Και πάμε τώρα στη Bela Talbot… *στεναγμός* Όπως ξέρετε όσοι διαβάζετε αυτό το review κι έχετε δει τη συνέχεια, ο χαρακτήρας της Bela μισήθηκε από τους fans όσο λίγοι στη σειρά και οι σεναριογράφοι αναγκάστηκαν να τη βγάλουν κακήν κακώς από το σενάριο πριν καν τελειώσει η 3η σεζόν. Παρόλο που είχε μια δυνατή εισαγωγή σε αυτό το επεισόδιο, που έδειξε ότι είναι ικανό αντίπαλο δέος για τους Winchesters, πανούργα και καπάτσα, χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, η ίδια της η πρώτη εμφάνιση είναι αυτή που σηματοδοτεί ακριβώς το λόγο που μισήθηκε: είναι εκνευριστική! Η Lauren Cohan κάνει εξαιρετική δουλειά, αλλά σε έναν χαρακτήρα που δημιουργήθηκε εξόφθαλμα ως femme fatale για να χλευάσει τους «μπουνταλάδες» πρωταγωνιστές, και δεν επέδειξε κανένα σημάδι βελτίωσης στα 5 από τα 6 επεισόδια που εμφανίστηκε, εννοείται ότι το κοινό δεν θα είχε θετική αντίδραση. Δεν ξέρω τι ακριβώς περίμεναν, πάντως δεν υπήρχε περίπτωση κανένας θεατής που σέβεται τον εαυτό του να συμπαθήσει τη Bela έτσι όπως μας την παρουσίασαν στο Supernatural. Εγώ προσπάθησα, αλήθεια προσπάθησα, αλλά σε κάθε επεισόδιο τα έκαναν και χειρότερα τα πράγματα. Μείνετε συντονισμένοι στα reviews της επανάληψης και θα δείτε τι εννοώ…
Θα κλείσω σχολιάζοντας μια μικρή εξέλιξη, που με εξέπληξε, όμως, γιατί αλλιώς τα θυμόμουν από την πρώτη προβολή. Όταν στο προηγούμενο επεισόδιο η Ruby είπε στον Sam ότι είχε τη λύση στο πρόβλημα της δαιμονικής συμφωνίας τους Dean, θεωρούσα δεδομένο ότι ο Sam θα το κρατήσει μυστικό από τον Dean. Η μνήμη μου με εξαπάτησε, αφού τόσες φορές σε μετέπειτα σεζόν, είδαμε τους Winchesters να λένε ψέματα ο ένας τον άλλον, και καλά για να αλληλοπροστατευτούν. Ήταν ευχάριστη έκπληξη να βλέπω τα αγόρια να συζητούν ανοιχτά τέτοια πράγματα. Αλίμονο, ο Sam δεν είπε όλη την αλήθεια στον Dean, αλλά και πάλι αποκάλυψε περισσότερα από όσα περίμενα. Αν είχαν κρατήσει αυτό το επίπεδο ειλικρίνειας μεταξύ τους, η Ruby ίσως να μην είχε καταφέρει χειραγωγήσει τόσο εύκολα τον Sam…