Μετά τη συνταρακτική αποκάλυψη του προηγούμενου επεισοδίου, ο Walker με τον James ακολουθούν ένα στοιχείο για τον πιθανό δολοφόνο της Emily, και οδηγούνται σε μια χαρτοπαικτική λέσχη, και πετυχαίνουν απέξω τη Geri! Κόντρα σε κάθε αστυνομικό πρωτόκολλο (και κοινή λογική), στέλνουν τη Geri μέσα undercover για να ξεσκεπάσει -υποτίθεται- το δολοφόνο. Αλλά, τελικά, δεν χρειαζόταν καν, γιατί Η δολοφόνος ξεσκεπάζεται μόνη της, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, και στην κλιμάκωση σκοτώνεται κιόλας κι εμείς μένουμε να απορούμε τι τους ποτίζουν εκεί στο Τέξας κι έχουν όλοι IQ ραδικιού.
Μόλις πριν δυο επεισόδια μάθαμε ότι ο άνδρας που βρίσκεται φυλακή για το φόνο της Emily δεν είναι ο πραγματικός δολοφόνος της, και ξαφνικά μέχρι το τέλος του σημερινού είχαμε τη λύση όλου του μυστηρίου. Ή οι σεναριογράφοι δεν έχουν ιδέα πώς να γράφουν μακροπρόθεσμες ιστορίες ή κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Σε αυτή τη φάση, δίνω και στα δυο 50-50 πιθανότητες να ισχύουν!
Δεν ήταν ο Walker αυτός που έπιασε τη φόνισσα της Emily, που ήταν και το ζητούμενο του επεισοδίου. Εκτός βέβαια, αν αυτή η ξανθιά δεν ήταν η ένοχη τελικά. Ο Walker έχαψε πολύ εύκολα την επιστροφή της Geri και τη δικαιολογία ότι είχε πάρει δάνειο από κάποιον που δεν έπρεπε. Καταλαβαίνω ότι είναι παλιοί φίλοι, αλλά, ρε παιδιά βρωμάει από χιλιόμετρα ότι η Geri ήθελε την ξανθιά νεκρή. Ενώ ο Walker κι ο James την είχαν στριμώξει, με τον James να παρακαλάει τον Walker να μην τη σκοτώσει για να μπορέσουν να μάθουν τι ξέρει, μπας και βγάλουν καμιά άκρη, έρχεται η Geri στο μουλωχτά και της φυτεύει τη σφαιρούλα. (Κάτι για το οποίο δεν αναφέρθηκε καν ότι θα διωχτεί ποινικά, έτσι; ) Δεν γίνεται να είμαι η μόνη που νοιώθει ότι ήταν υπερβολικά εύκολο όλο αυτό. Αν όντως το story arc του φόνου της Emily έληξε εδώ, ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσαν να έχουν σκεφτεί για να το λήξουν. Αν υπάρξει κι άλλη ανατροπή στο μέλλον (που είναι και το πιο πιθανό), ήταν ένα ακόμη παράδειγμα ότι οι σεναριογράφοι του Walker δεν ξέρουν να γράψουν δυο ρημαδογραμμές σεναρίου χωρίς να ασφυκτιούν από τα κλισέ. Όπως και να έχει, το resolution του επεισοδίου δεν ικανοποιεί.
Σε άλλα νέα, ο Walker πάλι έβαλε την οικογένειά του, και ειδικά τα παιδιά του, σε μια τεράστια δοκιμασία. Δεν υπήρχε λόγος να τους πει τι συμβαίνει. Θα μπορούσε να έχει σιγουρευτεί πρώτα, να έχει ερευνήσει την κατάσταση με τους εκπαιδευμένους αστυνομικούς συναδέλφους του, κι όχι να υποβάλλει τους αγαπημένους του σε τέτοιο άγχος πάλι. Η Stella, βέβαια, φαίνεται να ταράζεται περισσότερο για το ότι θα χάσει τη φυσιολογική ζωή που είχε αρχίσει να αποκτά ξανά, και λιγότερο για το ότι ο δολοφόνος της μάνας της είναι ακόμη ελεύθερος. Aπό τη μεριά του, ο August παροτρύνει τον πατέρα του να σκοτώσει το δολοφόνο για να μην χρειαστεί να περάσουν πάλι τα ίδια. Καμία από τις δυο αντιδράσεις δεν είναι υγιής για ένα παιδί.
Όσο ο πατέρας τους λείπει για την υπόθεση, η Mickey είναι εκεί για να απαλύνει υποτίθεται την αγωνία των παιδιών — και η λύση της ήταν να τα πάει για σκοποβολή! Οκέι, καταλαβαίνω ότι η τεξανή κουλτούρα είναι εντελώς διαφορετική από την ελληνική, κι εκεί τα όπλα τα έχουν στην καθημερινότητά τους, αλλά στα δικά μου μάτια έκατσε πολύ άσχημα η σκηνή αυτή.
Για να μην ξεχάσουμε και το εφηβικό δράμα, που αποτελεί (δυστυχώς) μεγάλο κομμάτι της πλοκής του Walker, η Stella στενοχωριέται που ο Trevor τη γράφει από τότε που αποκαλύφτηκε η αληθινή ταυτότητά του. Αποφασίζει να μην πει σε κάνεναν την αλήθεια, και αυτό σίγουρα θα το μετανιώσει κάποια στιγμή. Δεν θεωρώ ότι είναι ένα μυστικό που θα μπορέσει να κρατήσει για πολύ καιρό, έτσι κι αλλιώς, και δεν θα έπρεπε να το κρατήσει μόνο και μόνο για να κρατήσει τη «φυσιολογική ζωή» που τόσο θέλει. Αυταπατάται αν νομίζει ότι ένα τόσο σημαντικό μυστικό είναι κάτι φυσιολογικό κι ότι αν το κρατήσει όλα θα φτιάξουν κατά έναν μαγικό τρόπο.
Για όποιον είχε απορία πώς ήταν η σχέση του Walker με τον James παλιότερα, όταν ήταν συνεργάτες, το εκ νέου άνοιγμα της υπόθεσης της Emily, μας έλυσε την απορία, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ξανασυνεργαστούν. Η φιλία τους δεν δέχτηκε πλήγμα από την απουσία του Walker και την προαγωγή του James, όπως αρχικά νόμιζα, αλλά από την απόρριψη των θεωριών του Walker για την αθωότητα του Carlos Μendoza – κάτι για το οποίο τώρα αποκαλύφθηκε ότι είχε απόλυτο δίκιο κι όλοι τον έπαιρναν για παρανοϊκό. Ο James παραδέχτηκε το λάθος του και ζήτησε ειλικρινή συγνώμη από τον Walker και η σχέση τους φαίνεται να κάνει τα πρώτα δειλά βηματάκια προς την γιατρειά.
Στο πιο ελαφρύ κομμάτι του επεισοδίου, ο Liam προσπαθεί να κρατηθεί απασχολημένος για να μην θυμάται πόσο τα σκάτωσε με τον Brett. Εκεί που καθαρίζει την αποθήκη, ξεθάβει ένα παλιό πλακάτ από τότε που είχε βάλει υποψηφιότητα για εισαγγελέας περιφερείας και του ξαναμπαίνει το μικρόβιο. (Η διακριτικότητα στο να εισάγουν νέα storylines δεν είναι στα ατού των σεναριογράφων, τα έχουμε ξαναπεί αυτά.) Οπότε, από ότι φαίνεται, αυτή τη στιγμή ο Liam ξεκινά να ξανακερδίσει τον αρραβωνιάρη του, ενώ ταυτόχρονα θα οργανώνει μια προεκλογική εκστρατεία. Καλά θα πάει κι αυτό…
Και πάμε τώρα να μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο: το φιλί στο μπαρ. Από τη μία το περίμενα, από τη στιγμή που τους άκουσα να ανταλλάσσουν εκείνα τα υπερβολικά “σ’αγαπώ” στο flashback (μα ποιός μιλά έτσι με τον κολλητό του, θα τρελαθούμε;), από την άλλη ανατρίχιασαν τα μέσα και τα έξω μου από το cringe. Τόσο σύντομα; Και τόσο ξεκάρφωτα; Και τόσο ύποπτα; Όχι. Δεν το δέχομαι. Δεν δέχομαι να χρησιμοποιούν τον φόνο της Emily σε διάφορες εκδοχές ως υπόθεση της εβδομάδας ξανά και ξανά. Δεν δέχομαι ότι όλα επιλύθηκαν τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα. Και δεν δέχομαι ότι ο Walker είναι ΤΟΣΟ απελπισμένος που από όλες τις γυναίκες στο Austin θα τα μπλέξει με την κολλητή του! Τόσο χαζός είναι, ρε φίλε, και δεν βλέπει ότι αυτή τον χρησιμοποιεί; (Μην απαντήσετε, ρητορική η ερώτηση.)
***
Από την αρχή δεν έκρυψα ότι ξεκίνησα να παρακολουθώ τη σειρά για τον Jared Padalecki. Αν δεν ήταν αυτός, κι αν δεν ήταν η αμέσως επόμενη δουλειά του μετά το πολυαγαπημένο μου Supernatural, δεν υπήρχε περίπτωση ούτε καν από περιέργεια να σκεφτώ να δω τον πιλότο του Walker. Και για χάρη του Jared το πάλεψα να φτάσω μέχρι εδώ. Από εποχής Supernatural ακόμη, έλεγα ότι δεν τον εκτιμώ σαν ηθοποιό ιδιαίτερα (αντιστρόφως ανάλογα τον εκτιμώ σαν άνθρωπο, αλλά αυτό είναι άσχετο), και πάντα φρόντιζα στα reviews μου να αναφέρω όταν μου άρεσε ερμηνευτικά — και τα τελευταία χρόνια με είχε κάνει περήφανη αρκετές φορές (χαρακτηριστικά θυμάμαι πόσο με είχε αγγίξει, ας πούμε, στο Prophet and Loss). Σε αυτήν την καινούργια σειρά του, δυστυχώς, βλέπω μια αστρονομική διαφορά στην ερμηνεία του. (Πάρτε ως παράδειγμα το ψευτοκλάμα του πάνω από το πτώμα της γυναίκας του στην αρχή αυτού του επεισοδίου για να καταλάβετε τι με έχει ξενερώσει.) Δεν ξέρω αν φταίει το ότι δεν έχει μπει ακόμη στο πετσί του Cordell (και στο Supernatural του πήρε πάνω από δυο σεζόν να πάρει μπρος ως Sam είναι η αλήθεια). Δεν ξέρω αν φταίει το ότι δεν έχει απέναντί του κάποιον με τον οποίον να έχει αληθινή χημεία (όπως είχε με τον Jensen και τον Misha στο Supernatural). Δεν ξέρω αν φταίει το αδύναμο σενάριο ή η κακή σκηνοθεσία εδώ που τον κρατάνε πίσω. (Σίγουρα δεν βοηθάνε πάντως.) Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι, όσο και να το ήθελα, δεν φτάνει ο Jared για να με κρατήσει πια στο Walker για να το βλέπω εβδομαδιαία. Με βαριά καρδιά σας ενημερώνω, λοιπόν, πως δεν θα επιστρέψω για review στις 6 Μαϊου, όταν θα επιστρέψει και η σειρά από ένα ακόμη διάλειμμά της. Θα κάνω ένα αρκετά μεγαλύτερο διάλειμμα εγώ, θα αφήσω να ολοκληρωθεί η σεζόν και ίσως δω τα υπόλοιπα επεισόδια όλα μαζί το καλοκαίρι πια, που θα έχω περισσότερο χρόνο κι -ελπίζω- καλύτερη διάθεση για τόσο ένοχες απολαύσεις…