Supernatural αφιέρωμα | Αναδρομή στις 15 πρεμιέρες της σειράς

Με τα φινάλε να είναι τα επεισόδια που παίρνουν συνήθως τη μερίδα του λέοντος στους προβολείς της δημοσιότητας, είπα σήμερα να κάνω ένα αφιέρωμα στις πρεμιέρες για να διορθώσω την αδικία. Κι έχοντας πια δει όλες τις πρεμιέρες που θα μας δώσει ποτέ το Supernatural (σνιφ, κλαψ), το άρθρο είναι πια ολοκληρωμένο… 

Γιατί είναι ριγμένες οι πρεμιέρες όμως; Το έργο μιας πρεμιέρας είναι απλά να συνδέσει ομαλά την προηγούμενη με την νέα σεζόν. Από αυτήν την άποψη, λόγω του σχηματικού χαρακτήρα τους, δεν μπορούν να έχουν την στόφα ενός επικού επεισοδίου. Ή μήπως μπορούν; Πάμε να δούμε όλες τις πρεμιέρες μας και αν κατάφεραν να αποτελέσουν μια καλή μετάβαση από τη μια σεζόν στην επόμενη, και αν μπόρεσαν να κάνουν και κάτι παραπάνω πέρα από αυτό…

1×01 – Pilot

Παίζει χωρίς συναγωνισμό, γιατί είναι ένα επεισόδιο που δεν έχεις να το συγκρίνεις με κάτι προηγούμενο. Ο στόχος του πιλότου δεν ήταν να συνεχίσει ικανοποιητικά την ιστορία του προηγούμενου φινάλε, αλλά να μας κάνει να θέλουμε να δούμε τη συνέχεια. 300+ επεισόδια μετά, θα έλεγα ότι έκανε πολύ καλή δουλειά. Δεν νομίζετε;

2×01 – In My Time Of Dying

Η πρεμιέρα της 2ης σεζόν πιάνει την ιστορία από εκεί που την άφησε το cliffhanger της 1ης: Οι 3 Winchesters βρίσκονται στο νοσοκομείο μετά τη σύγκρουση με μια νταλίκα. Ο Dean πεθαίνει (η πρώτη από πολλές φορές στην καριέρα του) και αυτό θα ήταν από μόνο του ικανό να ξεχωρίσει αυτήν την πρεμιέρα από όλες τις υπόλοιπες. Αλλά έχουμε επίσης την πρώτη εμφάνιση του Fredric Lehne ως Azazel (μια ερμηνεία που αγαπήθηκε πολύ από το fandom και έφερε πίσω τον ηθοποιό άλλες 3 φορές) και φυσικά το θάνατο του John Winchester! Σόρι, υπόλοιπες πρεμιέρες, αλλά την επικούρα της 2ης δύσκολα θα την φτάσετε ποτέ!

3×01 – The Magnificent Seven

Στην πρεμιέρα της 3ης σεζόν οι Winchesters καλούνται να θερίσουν όσα δεινά έσπειραν στο φινάλε της 2ης, όταν απέτυχαν να σταματήσουν εγκαίρως τον Azazel και τον άφησαν να ανοίξει την Πύλη της Κόλασης στο Wyoming. Οι πρώτοι δαίμονες που αντιμετωπίζουν είναι τύπου celebrities: τα 7 Θανάσιμα Αμαρτήματα που κυριεύουν ανθρώπους αντιπροσωπευτικούς του αμαρτήματός τους. Κάπου εκεί σκάει μύτη και η ξανθιά Ruby να κάνει λίγο πιο πικάντικο το σκηνικό.

4×01 – Lazarus Rising

Αυτή εδώ η πρεμιέρα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν το πρώτο επεισόδιο που περίμενα για να δω σε αληθινό χρόνο, μετά από ένα φρενήρες binge-watching (3 σεζόν σε μια εβδομάδα) κι ένα φρικαλέο καλοκαιρινό hellatus (ήταν το πρώτο, μετά συνήθισα), το 2008, όταν πρωτοξεκίνησα τη σειρά. Πέρα από τη συναισθηματική αξία που έχει το επεισόδιο για εμένα, όμως, είναι και αντικειμενικά μια από τις καλύτερες πρεμιέρες γιατί δεν μας άφησε ούτε στιγμή να αμφισβητήσουμε ότι άξιζε τον κόπο η αναμονή από το σοκαριστικό cliffhanger της 3ης, όπου είδαμε τον Dean να ξεσκίζεται τα Διαολόσκυλα. Από την πρώτη σκηνή όπου ο Dean πασχίζει να βγει έξω από τον τάφο του, μέχρι την τελευταία σκηνή, την επική εμφάνιση του Castiel, αυτό το επεισόδιο ήταν όχι μόνο μια από τις καλύτερες πρεμιέρες, αλλά και ένα από τα καλύτερα επεισόδια ολόκληρης της σειράς!

5×01 – Sympathy for the Devil

Έχω να κάνω μια εξομολόγηση: θεωρώ την 5η σεζόν υπερεκτιμημένη! Ορίστε, το είπα. Όχι ότι είναι κακή σεζόν, ίσα-ίσα, έχει μερικά από τα καλύτερα επεισόδια του Supernatural μαζεμένα, αλλά για εμένα δεν βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεών μου. Και αυτή μου η άποψη καθρεφτίζεται στην πρεμιέρα της, ένα από τα πιο αδιάφορα επεισόδια μυθολογίας, που δεν ένοιωσα ότι στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και δεν ήταν άξια συνέχεια του cliffhanger της 4ης, όπου είχαμε την απελευθέρωση του Εωσφόρου. Καταρχάς, αν με ξέρετε λίγο, θα έχετε καταλάβει ότι αν υπάρχει ένας χαρακτήρας που μισώ αυτή είναι η Becky. Οπότε δεν περιμένατε να πω και τα καλύτερα για το επεισόδιο που την εισήγαγε, έτσι; Ναι, η Becky επισκιάζει τον Luci, εκεί έχει φτάσει το μίσος μου!

6×01 – Exile on Main Street

Ααααχ, και φτάσαμε στην πρεμιέρα που πολλοί εμίσησαν… Πώς στέκεσαι αντάξιος μιας επικής κλιμάκωσης επιπέδου “ο πρωταγωνιστής σου θυσιάζεται για να σώσει τον κόσμο”; Βασικά, δεν (μπορείς να) το κάνεις… Ρεαλιστικά αν το δούμε, η πρεμιέρα της 6ης σεζόν (που επανεκκίνησε το Supernatural μετά από το φινάλε που είχε σκοπό να του δώσει ο δημιουργός Eric Kripke) δεν θα μπορούσε να είναι επικών διαστάσεων. Όταν φτάνεις στην κορυφή μετά υπάρχει μόνο το προς τα κάτω. Τώρα που έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου που έχει περάσει και της αντικειμενικής αποστασιοποίησης, μπορούμε να δουμε ότι -τηρουμένων των αναλογιών- το 6×01 ήταν ένα αξιοπρεπές επεισόδιο και καλό πρώτο επεισόδιο για την επανεκκίνηση…

7×01 – Meet the New Boss

Η 6η σεζόν έκλεισε με τον Castiel να έχει ‘καταπιεί’ όλες τις ψυχές του Καθαρτηρίου και να έχει μετατραπεί σε κάποιο είδος Θεού. Ξέραμε ότι δεν παρουσίαζε κανέναν φοβερό κίνδυνο για τους Winchesters (come on, ο Cas δεν πρόκειται ποτέ να σκοτώσει τα αγόρια), οπότε το καλοκαιρινό διάλειμμα εκείνη τη χρονιά δεν ήταν τόσο αγωνιώδες. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο βέβαια για το κλείσιμο της πρεμιέρας που μας άφησε με το φανγκέρλιασμα της εμφάνισης του Θανάτου, και την πρώτη εμφάνιση των σατανικών Λεβιάθαν με τη μοίρα του Cas να διαφαίνεται ζοφερή. Πολύ καλή πρεμιέρα, για μια ομολογουμένως αδύναμη σεζόν… 

8×01 – We Need To Talk About Kevin

Αν η 7η σεζόν ξεκίνησε καλά και χάλασε στην πορεία, στην 8η συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η πρεμιέρα αυτή ήταν ίσως η πιο βαρετή στην ιστορία της σειράς. Όσο κι αν συμπαθώ τον Kevin, ένα επεισόδιο αφιερωμένο σε αυτόν ήταν υπερβολικό. Ειδικά όταν το cliffhanger της προηγούμενης σεζόν άφησε τον Dean και το Cas παγιδευμένους στο Καθαρτήριο, και εμάς με προσδοκίες που δεν μας εκπλήρωσε αυτή η πρεμιέρα. [Διαβάστε το review του επεισοδίου εδώ]

9×01 – I Think I’m Gonna Like It Here

Έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι το φινάλε της 8ης σεζόν είναι το αγαπημένο μου – κι ο Sam να κείτεται ετοιμοθάνατος κόντρα στην Impala, με τον Dean να κοιτά αποσβολωμένος έναν ουρανό γεμάτο έκπτωτους αγγέλους, είναι μια εικόνα που μου έρχεται πάντα στο μυαλό όταν με ρωτήσεις για το ποιες θεωρώ τις επικότερες σκηνές της σειράς. Με τόσες προσδοκίες που σου δημιουργεί ένα τέτοιο φινάλε είναι δύσκολο να μην απογοητευτείς από τη συνέχεια. Η πρεμιέρα της 9ης, όλως περιέργως δεν με απογοήτευσε (σε αντίθεση με την υπόλοιπη σεζόν, δυστυχώς). Σαν επεισόδιο ήταν ακριβώς ότι έπρεπε: είχε την αγωνία για την επιβίωση του Sam, είχε την εισαγωγή ενός νέου ενδιαφέροντα χαρακτήρα (Gadreel, θα σε αγαπώ για πάντα), παιγμένο από έναν αγαπημένο μου ηθοποιό (Tamoh, εσένα θα σε αγαπώ ακόμα  περισσότερο), την επιστροφή του Bobby (έστω και σε όραμα), και έναν Jensen Ackles που ερμηνευτικά είναι σε άλλο επίπεδο όταν του δίνεις καλό σενάριο. [Διαβάστε το review του επεισοδίου εδώ]

10×01 – Black

Το καλοκαίρι του 2014 πρέπει να ήταν το πιο παραγωγικό για το fandom μας σε fanart, fanfiction, memes, και φυσικά θεωρίες, μετά το σοκαριστικό φινάλε της 9ης σεζόν, όπου ο Dean ξυπνά ως δαίμονας. Οι προσδοκίες μας είχαν χτυπήσει κόκκινο και η πρεμιέρα κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, και κάλυψε παραπάνω από ικανοποιητικά το χρονικό κενό που πέρασε μεταξύ των γεγονότων της 9ης και της αρχής της 10ης σεζόν. Σίγουρα πολλές προσδοκίες και ακόμα περισσότερες θεωρίες έπεσαν έξω, απογοητεύοντας ίσως κάποιους, αλλά η μεταμόρφωση του Dean ήταν αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο συναρπαστικά κομμάτια της σειράς μας. Είδαμε τον παλιό Dean, αλλά να μην είναι ακριβώς ο Dean. Ο Δαίμονας-Dean πίνει, ερωτοτροπεί, τραγουδάει φάλτσα, είναι αγενής προς τον Crowley, όλα είναι ίδια με πριν, αλλά λίγο πιο υπερβολικά – ίσως η δαιμονοποίηση δεν πέτυχε; – και έρχεται η τελευταία σκηνή να μας επιβεβαιώσει αυτό που φοβόμασταν, όταν ο Cole απειλεί τον Sam: ο Dean δεν νοιάζεται για τον αδερφό του! Σοκ και τίτλοι τέλους… [Διαβάστε το review του επεισοδίου εδώ]

11×01 – Out of the Darkness, Into the Fire

Στο φινάλε της 10ης σεζόν ο Sam βάζει τη Rowena να αφαιρέσει από τον Dean το Σημάδι του Κάιν, κάτι που χωρίς κανείς να το ξέρει εξαρχής, απελευθέρωσε το Σκοτάδι. Στην πρεμιέρα της 11ης σεζόν, το “Σκοτάδι” εμφανίζεται στον Dean ως μια γυναικά(ρα) και εδραιώνει μια παράξενη έλξη μεταξύ τους. Ταυτόχρονα, μια απόκοσμη μόλυνση μετατρέπει μια ολόκληρη πόλη σε μανιακούς και οι Winchesters καταλήγουν στο τέλος με μια σερίφη κι ένα μωρό. Δεν ήταν ακριβώς η πρεμιέρα που περιμέναμε μετά το φινάλε της 10ης, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μας χάλασε! 😉 [Διαβάστε το review του επεισοδίου εδώ]

12×01 – Keep Calm and Carry On

Η πρεμιέρα της 12ης σεζόν ήταν ακριβώς ότι περιμέναμε: νοσταλγική και συγκινητική από τη μεριά του Dean που είδε ξανά την μητέρα του ζωντανή μετά από 33 χρόνια, και αγωνιώδης από τη μεριά του Sam που βασανίζεται για πληροφορίες που αρνείται πεισματικά να δώσει τους Βρετανούς Ανθρώπους των Γραμμάτων. [Διαβάστε το review του επεισοδίου εδώ]

13×01 – Lost and Found

Στην πρεμιέρα της 13ης σεζόν οι σεναριογράφοι έκαναν ένα κολπάκι για μάξιμουμ σαδιστική απόλαυση (λες και δεν μας είχε αγγίξει το περσινό φινάλε): μας… μαρινάρησαν στην αρχή με χιουμοράκι και δράση, για να μας τσακίσουν κυριολεκτικά την ψυχολογία στο τελευταίο δεκάλεπτο. Αλλά αν είναι αυτοί σαδιστές μια φορά, εμείς είμαστε μαζόχες δέκα, ρε φίλε, και το πραγματικά το απολαύσαμε αυτό το επεισόδιο! Ήταν αδιαμφισβήτητα μια από τις καλύτερες πρεμιέρες της σειράς… [Διαβάστε το review εδώ.]

14×01 – Stranger In A Strange Land

Έχοντας απέναντί της ένα από τα χειρότερα φινάλε της σειράς, η πρεμιέρα της 14ης σεζόν δεν ήταν και *τόσο* άσχημη. Μας έδωσε άλλον έναν Winchester ως διαβολικό αρχάγγελο και έκανε την αναπάντεχη ανατροπή με την επιβίωση του Nick. Εισήγαγε, βέβαια, και τον πιο αχρείαστο και κακοπαιγμένο (σόρι Κυρία Ackles) χαρακτήρα στην ιστορία της σειράς, αλλά τι να κάνουμε, κανείς δεν είναι τέλειος! [Διαβάστε το review εδώ.]

15×01 – Back And To The Future

Η τελευταία πρεμιέρα της σειράς έπιασε τα πράγματα ακριβώς εκεί που τα είχε αφήσει το φινάλε της προηγούμενης σεζόν. Οι Winchesters και ο Castiel είναι περικυκλωμένοι από ζόμπι και έρχεται ο Belphegor ως από μηχανής… δαίμονας για να τους σώσει. Οι 4 τους περνούν όλο το επεισόδιο προσπαθώντας να περιορίσουν τα φαντάσματα της Κόλασης σε μια πόλη. Διαδικαστική, αλλά καλοστημένη πρεμιέρα. [Διαβάστε το review εδώ.]

ΥΓ Ποιά πρεμιέρα είναι η αγαπημένη σας; Ψηφίστε εδώ!