Review – Supernatural – 14×04 – Mint Condition
“Say boo and scary on!” θα μπορούσε να είναι ένας υπότιτλος για το τέταρτο επεισόδιο της 14ης σεζόν. Μια υπόθεση, που τα δύο αδέρφια έρχονται αντιμέτωποι με ένα φάντασμα, μπλέκεται με μια νοσταλγική αναφορά στις ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ΄80. Ανάλαφρο φίλερ, με πολύ χιούμορ και ανεξάντλητες αναφορές από τον κόσμο των κόμικς και των horror films ανάμεσα στα φαναράκια από τις φωτισμένες κολοκύθες του Halloween. Όλα διαδραματίζονται φυσικά νύχτα, όχι τη νύχτα των “trick or treat” αλλά τη νύχτα που τα πνεύματα επικοινωνούν με τους ζωντανούς μέσα από τον Hatchet Man (Time to slice and dice!).
Τέρατα – κατά συρροή δολοφόνοι, που εκδικούνται για τον βίαιο θάνατό τους, τσιρίδες ανίδεων γυναικών λίγο πριν το τέλος, και κάπου εκεί συναντώνται οι κλασσικοί ήρωες των κόμικς με τις κλασσικές φιγούρες τρόμου. Κι όλα αυτά σε ένα επεισόδιο, που ξέφυγε για λίγο από τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους, και μου θύμισε αρκετά τους πρώτους κύκλους της σειράς, όπου ο Σαμ είναι ο Σαμ και ο Ντην είναι ο Ντην. Pure Supernatural Hunters! Γκρο πλαν στα δύο αδέρφια, που καιρό είχαμε να τα δούμε μαζί η αλήθεια είναι, και πολύ χαρήκαμε, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και μετά από 14 χρόνια ο Σαμ και ο Ντην είναι εκεί σε “άριστη κατάσταση” (Mint condition) και όχι σε ένα σπίτι “full of strangers”, ότι ο Σαμ και ο Ντην είναι το Supernatural! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Μαγαζί με κόμικς, pop φιγούρες από ήρωες ή μάλλον σούπερ ήρωες, games και ο Stuart με μάτια που γυαλίζουν από χαρά αφού μέσα από τα κουτιά μπροστά του ξεπηδά o Panthro των Thundercats!! Φαίνεται ωστόσο ότι είναι κυριολεκτικά εγκλωβισμένος στον φανταστικό κόσμο των super heroes (Stuart: Okay, that doesn’t matter. If I had kryptonite gloves, I could beat up Superman. Anyone could. That‘s science, Sam.) όπως ανακαλύπτουμε και από την συζήτηση που είχε με την φίλη και συνάδελφό του Σαμάνθα. (που είσαι Κράουλι με τα ωραία σου!) Αποφασίζει να…δανειστεί για λίγο τον Panthro στο σπίτι του, όπου ανακαλύπτει ότι το βασικό μέλος των Thundercats δεν συμφωνούσε με αυτή την κίνησή του, αφού μπροστά στα έκπληκτα μάτια του η φιγούρα ζωντανεύει και του επιτίθεται τραυματίζοντάς τον! Κι επειδή αυτό δεν θα μπορούσε να μην το μοιραστεί με τους φίλους του στα social media, γρήγορα το βίντεο με την πρωτόγνωρη εμπειρία του γίνεται viral! Και κάθε περίεργο viral τραβάει την προσοχή των Winchester, συγκεκριμένα του Σαμ, που σπεύδει να ενημερώσει τον αδερφό του μήπως και τον βγάλει από την οικειοθελή απομόνωσή του.
Ο Ντην, περιτριγυρισμένος από τα απαραίτητα εφόδια για έναν μαραθώνιο ταινιών τρόμου, πίτσες, αναψυκτικά, γιορτάζει με τον δικό του τρόπο το Halloween. Η πόρτα του δωματίου του ανοίγει και σοκ!…Ο Σαμ σταμάτησε να είναι πια ο γενειοφόρος της 14ης σεζόν κάτι που ο μεγάλος αδερφός δεν αφήνει φυσικά ασχολίαστο: Dean: I mean, it’s so smooth. It’s like a… dolphin’s belly, ενώ αποφασίζει να τον ακολουθήσει για την εξιχνίαση της υπόθεσης του Stuart.
Πρώτη στάση, στο μαγαζί που δουλεύει ο Stuart. Οι Deep Purple, ωχ! συγγνώμη, οι Winchester αρχίζουν τις συνηθισμένες ερωτήσεις σε μια πρώτου επιπέδου ανάκριση. Εκεί, η μοιραία συνάντηση Σαμ – Σαμάνθας, η ταυτόχρονη κίνησή τους στα μαλλιά, η αμηχανία του Σαμ και τα καυστικά σχόλια του Ντην (Dean: Hm, she’s like your twin.)μόνο αβίαστο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν επιβεβαιώνοντας ότι ο Τζένσεν είναι τόσο καλός στις κωμικές σκηνές (και όχι μόνο…). Εκεί, οι Γουίντσεστερ θα γνωρίσουν εκτός από την Σαμάνθα και τον Ντιρκ, τον κολλητό του Stuart, που φαίνεται πως έχει πολλά κοινά ενδιαφέροντα με τον Ντην και δεν εννοώ το κυνήγι του υπερφυσικού αλλά τις ταινίες τρόμου με ιδιαίτερη αδυναμία στον David Yaeger, τον Hatchet Man της ταινίας All Saint’s Day. Να βλέπεις τον Ντην να …λιώνει μπροστά στην κούκλα του μηχανικού, που επέστρεψε ως εκδικητικό πνεύμα, σαν έφηβος, με το γλειφιτζούρι στο στόμα (τιμάει όλες τις παραδόσεις του Halloween!) καταλαβαίνεις πόσο ανάγκη είχε από μια φυσιολογική εφηβική ηλικία και πως οι ταινίες ήταν η απάντησή του στην δύσκολη ζωή του κυνηγού, που του στέρησε αυτή την εφηβεία…. Στοπ το μελό! Και συνεχίζουμε. Εκεί μαθαίνουμε, όμως, και για τον αποδημήσαντα εις Κύριον Τζόρνταν, τον αρχικό ιδιοκτήτη του καταστήματος και μέντορα της παρέας, που τους μύησε στον κόσμο των comics και του gaming, ο οποίος δεν έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία στον Stuart, αφού το χεράκι του νέου αποδείχτηκε…μουρντάρικο! Μάλλον ο Stuart είχε μπερδέψει το “δανείζομαι” με το “κλέβω”…
Σε έναν σύντομο διάλογο μεταξύ των δύο αδερφών επανέρχεται ένα γνωστό θέμα: το Halloween δεν αρέσει στον Σαμ. Γνωστό, ήδη, από το 4×07 It’s the Great Pumpkin, Sam Winchester. Βέβαια η τότε δικαιολογία του Σαμ, που φανερά δεν αποδέχεται πια ο Ντην, ότι δηλαδή δεν αντέχει άλλα τέρατα και τρομαχτικές ιστορίες στη ζωή του, φαίνεται ίσως λογική και αναμενόμενη αν σκεφτεί κανείς τις εσωτερικές αναζητήσεις και ευαισθησίες του μικρού αδερφού Winchester. Ωστόσο, άλλη εξήγηση μας επιφυλάσσει ο Σαμ στο τέλος του επεισοδίου…
Δεύτερη στάση, το σπίτι του Stuart, του θύματος του Panthro. Ο Σαμ συνεχίζει να είναι αμούστακος νέος ενώ ο Ντην εμφανίζεται με γυαλιά αλά Μούσχουρη με ύφος σοβαρό χιλίων καρδιναλίων δίνοντας άλλη μια χιουμοριστική νότα στη σκηνή. Ο ολίγον αλλοπαρμένος Stuart βγαίνει από την…σπηλιά του Fortnite και ενοχλημένος από την παρουσία των αδερφών αναιρεί την…κατάθεσή του: Δεν έγινε τίποτα με κανέναν Panthro! Η φοβισμένη εικόνα του Big Bang man εννοείται πως δεν πείθει τον Σαμ και τον Ντην, που σε λίγο θα τον σώσουν μεταφέροντάς τον στο νοσοκομείο όταν θα τον δουν να σέρνεται στα σκαλοπάτια του σπιτιού του χτυπημένος από …αλυσοπρίονο. Ευτυχώς δεν του έγινε και καμιά ομαδική επίθεση από τους League of Legends! Το ίδιο αλυσοπρίονο, της γνωστής ταινίας, θα επιτεθεί και στον Ντην, όταν θα μπει στο σπίτι για μια γρήγορη αυτοψία.
Εν τω μεταξύ, στο νοσοκομείο στον τραυματισμένο Stuart συμπαραστέκονται ο Ντην, ο κολλητός του Ντιρκ και η μανούλα, φυσικά. Ο Σαμ επιστρέφει στο σπίτι του Stuart για να συλλέξει στοιχεία για την υπόθεση, ενώ ήδη υποψιάζονται ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εκδικητικό πνεύμα. Αποφασίζει να συναντηθεί με την Σαμάνθα, η οποία τον πληροφορεί ότι ο Τζόρνταν έχει αποτεφρωθεί, για κακή τύχη των Winchester. Οπότε περνάει στο plan B: αντικείμενο του Τζόρνταν, που τον κρατάει στους ζωντανούς: το υπέροχο μπρελόκ με το σήμα του Batman. Δυστυχώς, ο Hatchet man κλέβει το μπρελόκ και εξαφανίζεται αφήνοντας τον Σαμ και την Σαμάνθα κλειδωμένους στο μαγαζί. Προλαβαίνει ωστόσο να ειδοποιήσει τον Ντην, που φάνηκε να εξιτάρεται με την ιδέα ότι θα αντιμετωπίσει τον πρωταγωνιστή των αγαπημένων ταινιών του. Πίσω, στο νοσοκομείο, ο Ντην και ο Ντρικ φτιάχνουν τα top 5 από τις ταινίες τρόμου προβάλλοντας ο καθένας τα δικά του επιχειρήματα με το πάθος, που διακρίνει τους γνήσιους fans.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, στους δρόμους της πόλης μικροί και μεγάλοι γιορτάζοντας το Halloween, προσπερνούν τον Ηatchet man, που κατευθύνεται στο νοσοκομείο για να αποτελειώσει τον Stuart. Ο Ντην έχει προετοιμάσει την κατάσταση, βάζοντας σε έναν κύκλο από αλάτι τον ασθενή Stuart και τον Ντιρκ, που μαθαίνει πολύ γρήγορα ότι μάγισσες, βρικόλακες και λυκάνθρωποι υπάρχουν όχι μόνο στο Supernatural!
Με έναν ευρηματικό τρόπο εξελίσσεται η επίθεση του Ηatchet man στην πραγματικότητα αλλά και στην ταινία τρόμου, που παρακολουθούν οι φύλακες του νοσοκομείου. Οι σκηνές παράλληλες, οι ατάκες όμοιες, ο “κακός” ο ίδιος. Μόνο που στην πραγματικότητα το μελλοντικό θύμα του είναι ο Ντιρκ ενώ στην ταινία μια κοπέλα με το αντιπροσωπευτικό μαλλί και μακιγιάζ των ‘80ς (Holy Crap!).
Που είναι οι Σ&Σ; Στο μαγαζί ακόμα, και προσπαθούν να βγουν έξω. Και τότε ο Σαμ σαν άλλος Μαγκάιβερ, ανακατεύει ένα δυνατό χημικό μείγμα προκαλώντας μια έκρηξη, που σπάει την πόρτα και επιτέλους τρέχουν προς το νοσοκομείο. Και εκεί που έχω εξουθενωθεί να σημειώνω αναφορές σε ταινίες σκάει μύτη το ταπεράκι με τον Scooby, που χρησιμοποίησε ο Σαμ για το ερασιτεχνικό εκρηκτικό μείγμα του!
Και στο σημείο που η αγωνία έχει φτάσει στο pick, όπως άλλωστε συμβαίνει και στις ταινίες τρόμου, οι δημιουργοί του επεισοδίου θεώρησαν απαραίτητο να κάνουν ένα pause και να μας διηγηθούν την δακρύβρεχτη ιστορία του David Yaeger. Έγινε απότομα και όχι με τον πλέον κατάλληλο τρόπο, αν και ίσως κρίθηκε απαραίτητο γιατί ενίσχυσε την άποψη του εκδικητικού πνεύματος του Τζόρνταν. Πρωτότυπη κίνηση, βέβαια. Anyway, ξαναγυρίζουμε στην…δράση. Ο Ντην παλεύει (όπως η γνωστή πια κοπέλα στην ταινία) με τον Hatchet man στο χώρο του νεκροτομείου. Παγερό περιβάλλον, που ταιριάζει όμως, σαν φυσικός χώρος, στα πνεύματα. Ο Ντην, λίγο ντεφορμέ, δεν δείχνει να τα καταφέρνει καλά μέχρι που ο Σαμ εισβάλλει και τον σώζει! Οκ, το έχουμε δει άπειρες φορές το σκηνικό αλλά δεν σημαίνει ότι δεν μας αρέσει να βλέπουμε ενωμένη την family power. Dean: Thanks, man. You, uh… You got me out here ’cause you needed to get me out my funk and get me a win, and you did. So… thanks.
Και στις τελευταίες σκηνές: Ντην, Impala, Σαμ. Ποιος δεν απολαμβάνει αυτά τα κοντινά στα δύο αδέρφια που κάνοντας το δικό τους ριβιού επισημαίνουν αυτά που προσπεράσαμε ή προοικονομούν μελλοντικές καταστάσεις, συνήθως όχι ευοίωνες.
Μαθαίνουμε λοιπόν: α)για την πραγματική αιτία που ο Σαμ βασανίζεται από το Halloween: έγινε ρεζίλι σε ένα πάρτι μπροστά στην κοπέλα, με την οποία ήταν ερωτευμένος… Δεν ξέρω αν αυτή η λίγο γειωμένη απάντηση ταιριάζει απόλυτα στο προφίλ του Σαμ περισσότερο από τις προηγούμενες. Από την άλλη, κάποιες φορές περιμένουμε κάτι βαρύγδουπο από τους frontmen της σειράς ενώ ίσως οι δημιουργοί να θέλουν να τονίσουν ένα πιο καθημερινό και φυσιολογικό χαρακτήρα…β) για την πραγματική αιτία, που ο Ντην προτιμά τους μαραθώνιους ταινιών από την ενεργή δράση. Δεν έχει ξεπεράσει την κατοχή του από τον Μιχαήλ. Δεν είναι και λίγα αυτά που έχει αναγκαστεί να ξεπεράσει, βέβαια, ο Ντην στο παρελθόν. Κατάφερε, όμως, να επιβιώσει αν και δεν ξέρω τι γίνεται με την μαύρη τρύπα στην ψυχή του… Dean: I’m never gonna get over it, okay? I’m just not. But you’re right — I’m not doing anybody any good by just staying cooped up in my room, so… whatever you need I’m there. All right, chief?
Ο Σαμ παρηγορητικός, ο Ντην ορεξάτος για το επόμενο Halloween με ενδιαφέρουσες προτάσεις για να υποδυθούν και να γιορτάσουν όπως πρέπει. Κι ενώ γελάμε με τις επιλογές του, στο τέλος σοβαρέψαμε λίγο με το “Θέλμα & Λουίζ”. Να ήταν μόνο μια αναφορά σε μια εξαιρετική ταινία ή κρύβεται κάτι πιο δυσοίωνο σε αυτό;
Οφείλουμε, βέβαια, να παραδεχτούμε ότι σχετικά γρήγορα ξεμπερδέψαμε με τον “κακό” της υπόθεσης. Αλλά μήπως δεν ήταν αυτός το επίκεντρο της υπόθεσης; Μήπως αυτό που πέτυχε το επεισόδιο είναι να παρουσιάσει μια ταινία τρόμου στο Supernatural σκηνικό ή μήπως το αντίθετο; Γιατί ακόμη και η τελευταία σκηνή, που μένουμε με την υποψία ότι ο Hatchet man δεν έχει εξολοθρευτεί, ταιριάζει σε ταινίες τρόμου και όχι τόσο στην σειρά. Αλλά σε ένα τέτοιο επεισόδιο μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό… Σκηνοθετικά, προσπάθησε να φέρει τον αέρα των ταινιών του τρόμου των ‘80ς στο σήμερα. Οι αφίσες στο δωμάτιο του Stuart, μικρές λεπτομέρειες, όπως ότι η μάνα μένει ακίνητη να κοιτάει τον Hatchet man τσιρίζοντας ή τον Ντιρκ να εγκλωβίζεται σε ένα ασανσέρ ή ότι ερημώνεται ξαφνικά ένα νοσοκομείο, το επιβεβαιώνουν. Ερμηνευτικά, νομίζω ότι τα αδέρφια μας θύμισαν παλιές ωραίες στιγμές τους, ειδικά όταν ο Σαμ βρίσκεται σε αμηχανία από τα σχόλια του Ντην. Ενώ χαρακτηριστικές είναι και οι επιτηδευμένες ερμηνείες, όπως αυτή του Ντιρκ μπροστά στον “κακό”, που ταιριάζουν γάντι σε κλασσικές ταινίες τρόμου μιας άλλης δεκαετίας.
Σε τι ελπίζω; να μην σας ζάλισα, να ξαναδούμε τέτοια επεισόδια, να αποκτήσω το μπρελόκ του Batman, την κούπα του Flash, το ταπεράκι Scooby…!