Η παρακάτω κριτική γράφτηκε στα πλαίσια επανάληψης της σειρές από την αρχή και περιέχει SPOILERS για τη συνέχεια. Προχωράτε με δική σας ευθύνη!
Το metafiction ήταν πάντα το φόρτε του Supernatural και δεν υπάρχει επεισόδιο που να το αποδεικνύει καλύτερα από το Changing Channels! Μέσα σε αυτό το απολαυστικό 40λεπτο, η σειρά σατιρίζει τους σημαντικότερους τηλεοπτικούς αντιπάλους της εκείνη την εποχή, παγιδεύοντας τον Sam και τον Dean σε ένα sitcom, σε ένα ιατρικό δράμα, σε ένα αστυνομικό procedural, και σε ένα τηλεπαιχνίδι. Για όσους είχαμε μια ιδέα από την ποπ-κουλτούρα του 2009, αυτό το επεισόδιο είναι ένας πραγματικός θησαυρός!
Όλα ξεκίνησαν με έναν φόνο που φαίνεται να διαπράχθηκε από τον έναν και μοναδικό “Απίθανο Χαλκ”. (Kι όχι με τη φάτσα τίποτα ξενέρωτων, όπως ο Bana ή ο Norton, έτσι; Μόνο Lou Ferrigno!) Αυτή η… λεπτομέρεια οδηγεί αμέσως τους Winchesters στο συμπέρασμα ότι έχουν να αντιμετωπίσουν τον Μπαγαπόντη και πάλι. Την αιμοβόρα αίσθηση του χιούμορ αυτού του πανίσχυρου πλάσματος την είχε ζήσει από πρώτο χέρι ο Dean στο Mystery Spot της 3ης σεζόν. Γραμμένο κι εκείνο από τον Jeremy Carver, μας είχε δώσει τη Supernatural εκδοχή της Μέρας τη Μαρμότας, με τον Sam να ζει ξανά και ξανά τον χειρότερο εφιάλτη του: τον θάνατο του αδερφού του. Και τα δυο επεισόδια ξεκινούν με άπλετο χιούμορ που σε παραπλανεί, για να σοβαρέψουν απότομα και να κλείσουν με μια συνταρακτική συνειδητοποίηση για τους πρωταγωνιστές…
Η στρατηγική του Μπαγαπόντη να παγιδεύσει τα αγόρια μέσα στη «Χώρα της Τηλεόρασης» είναι που κάνει αυτό το επεισόδιο μοναδικό. (Να τολμήσω να το χαρακτηρίσω ως το καλύτερο ολόκληρης της σειράς; Θα τολμήσω!). Η κάθε τηλεοπτική παρωδία είναι ένα μικρό αριστούργημα, ξεκινώντας από το φωτεινό sitcom με τα γέλια-κονσέρβα και το cheesy εναρκτήριο τραγουδάκι, μέχρι το ιατρικό δράμα που παρωδεί ανερυθρίαστα το Grey’s Anatomy — το οποίο, αν δεν με απατά η μνήμη μου έπαιζε τότε απέναντι στο Supernatural την ίδια ώρα. Όλα σε αυτό το κομμάτι του επεισοδίου είναι απολαυστικά: το χαριτωμένο φανγκερλιασμα του Dean μπροστά στον Dr. Sexy, η μουσική, οι στομφώδεις διάλογοι και όλα τα “seriously”, και φυσικά η αναφορά στο χαρακτήρα που έπαιζε ο Jeffrey Dean Morgan σε εκείνη τη σειρά!
Όταν τα αδέρφια αποφασίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης είναι να παίξουν τους ρόλους τους, η φάση γίνεται ακόμη πιο αστεία. Έκλαψα εκεί που ο Sam ζητά από τις νοσοκόμες οδοντικό νήμα και ουίσκι για να αφαιρέσει τη σφαίρα, αφού δεν ξέρει να χρησιμοποιήσει τον αληθινό ιατρικό εξοπλισμό. Όμως, οι δεκάδες ξεκαρδιστκές στιγμές του επεισοδίου ωχριούν μπροστά στην μίμηση του David Caruso (ο αμφιλεγόμενης υποκριτικής δεξιότητας πρωταγωνιστής του CSI: Miami) από τον Jared Padalecki! Δεν θα με εξέπληττε αν μάθαινα ότι ο Carver είδε μια μέρα τον Padalecki σε κάποιο διάλειμμα των γυρισμάτων να κάνει τη μίμηση αυτή και κάθισε και σκέφτηκε ένα ολόκληρο επεισόδιο μόνο και μόνο για να μπορέσει να την ενσωματώσει κάπως στη σειρά! Τόσο καλή ήταν! “I say…jackpot!”
Η σύνδεση της φάρσας του Μπαγαπόντη με το ευρύτερο storyline της Αποκάλυψης ξεκινά όταν ο Sam προτείνει να ζητήσουν τη βοήθεια αντί να (ξανα)επιχειρήσουν να τον σκοτώσουν. Το επιχείρημα που δίνει ο Sam είναι ότι τώρα πια δεν έχουν την πολυτέλεια της ηθικολογίας, η κατάσταση στην οποία βρίσκονται είναι κρίσιμη, κι ο Μπαγαπόντης φαίνεται αρκετά ισχυρός για να τους δώσει ένα πλεονέκτημα στη μάχη. Μετά το φιάσκο με τη Ruby, ο Sam δεν φαίνεται να έχει μάθει το μάθημά του και φλερτάρει πάλι με την ιδέα της συμμαχίας με κάποιον villain. Κι ο Dean δεν του φέρνει και σθεναρή αντίσταση.
Το ενδιαφέρον, όμως, χτυπάει κόκκινο (σαν τα λαμπάκια του KITT-Sam) όταν έρχεται η στιγμή της μεγάλης ανατροπής. Ακόμη και στην δεύτερη προβολή η αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας του Μπαγαπόντη είναι συνταρακτική – και, μάλιστα, το επεισόδιο δεν σταματά εκεί να μας ιντριγκάρει. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εξηγεί στους Winchesters γιατί προσπαθεί εδώ και δυο χρόνια να τους κάνει να αποδεχτούν τη μοίρα τους. Εξηγώντας τα κίνητρά του, ο σεναριογράφος ενισχύει αναδρομικά και όσα διαδραματίστηκαν στο Mystery Spot. Τότε δεν έβγαζε και πολύ νόημα ένας παγανιστής θεός να κόφτεται για το αν θα έχει ψυχικά τραύματα ο Sam από την επικείμενη καταδίκη του Dean στην Κόλαση. Τώρα, όμως, όλα κολλάνε! Ο Γαβριήλ προσπαθούσε από τότε να τους κάνει να αποδεχτούν τους ρόλους τους, για να τελειώνει η Αποκάλυψη μια ώρα αρχύτερα, αφού έτσι κι αλλιώς είναι κάτι αναπόφευκτο (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει). Και πάντα θα αναρωτιέμαι πόσο από αυτό που είδαμε στο Changing Channels ήταν προσχεδιασμένο από εποχής Tall Tales ακόμη, και πόσο συνέβη χάρη στην απαράμιλλη δεξιοτεχνία της σεναριογραφικής ομάδας του Supernatural που υφαίνει με τέτοιον τρόπο την ιστορία ώστε να έρχονται και να δένουν όλα τόσο άψογα.
Οι αποκαλύψεις του Γαβριήλ δίνουν άλλη τροπή στο ευρύτερο storyline της σεζόν, αλλά αυτό στο οποίο αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω είναι η συζήτηση γύρω από το γεγονός ότι ο Sam κι ο Dean είναι τα δοχεία του Εωσφόρου και του Μιχαήλ. Είναι κάτι το οποίο ξέραμε ήδη, αλλά εδώ ο Γαβριήλ το πλασάρει από μια κάπως διαφορετική οπτική γωνία. Περιγράφει τους δυο αρχαγγέλους ως αδέρφια, ο Μιχαήλ είναι ο μεγάλος αδερφός, πιστός σε έναν απόντα πατέρα, κι ο Εωσφόρος είναι ο επαναστάτης μικρός αδερφός. Ο παραλληλισμός με τους Winchesters είναι παραπάνω από εμφανής, κι όμως εκείνοι ακόμη αρνούνται να αποδεχτούν ότι η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη κι ότι πρέπει να ακολουθήσουν τα ίδια βήματα που έφεραν τους αρχαγγέλους σε ρήξη. Και κάπως έτσι, ο κεντρικότερος θεματικός άξονας της σειράς ολόκληρης (η ελεύθερη βούληση) έρχεται σε πρώτο πλάνο και θα κατευθύνει την πλοκή και τους χαρακτήρες μέχρι το συγκλονιστικό φινάλε της σεζόν…