Αφιέρωμα | 6 λόγοι που οι Winchesters δεν θα επιβίωναν στην πραγματικότητα

Έχουν περάσει 11 χρόνια Supernatural και οι αδερφοί Winchester συνεχίζουν ακάθεκτοι. Πάρα τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες, τους θανάτους και τους δαίμονες, από ό,τι φαίνεται οι αγαπημένοι μας κυνηγοί δεν έχουν φτάσει ακόμα στο τέλος τους σχοινιού τους. Κι όμως, με τις όμορφες φατσούλες τους και το τραγικό σύνδρομο του ήρωα που τους διακατέχει αμφότερους, είναι θαύμα που έχουν επιζήσει μέχρι τώρα (και με τις φατσούλες ανέπαφες παρακαλώ).

Ναι, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και τόσο “θαύμα”, γιατί πολύ απλά πρόκειται για σειρά φαντασίας. Και μάλιστα, πρόκειται για σειρά φαντασίας του CW. Ευτυχώς, οι σειρές αυτού του είδους δεν χρειάζεται να είναι ρεαλιστικές για να είναι διασκεδαστικές, ίσα-ίσα η ανάγκη για άρση της δυσπιστίας για όλα τα βάσανα που μαστίζουν τα χαροκαμένα αδέρφια είναι το αλατοπίπερο της σειράς! 😉

Αλλά επειδή είμαστε εν μέσω ενός ακόμη χειμερινού διαλείμματος και το να συζητάμε για τη σειρά είναι η μόνη μας χαρά στο βασανιστικό ‘hellatus’ (ναι, είμαι λίγο drama queen μερικές φορές, το παραδέχομαι), πάμε να δούμε τους 6 σημαντικότερους λόγους για τους οποίους ο Sam κι ο Dean Winchester δεν θα επιζούσαν στην πραγματική ζωή: 

Το αλκοόλ

Αν υπάρχει ένα πράγμα που είναι προφανές στη σειρά είναι το ότι ο Dean λατρεύει τις καταχρήσεις. Είτε μιλάμε για αλκοόλ κάθε είδους, ή για άλλες -πιο παράνομες- ουσίες (έχουν υπάρξει αναφορές σε χόρτο και LSD, μην κάνετε πως δεν θυμάστε), ο μεγάλος Winchester σίγουρα έχει τον δικό του τρόπο για να αντιμετωπίζει τη δύσκολη πραγματικότητα γύρω του. Ακόμα και ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως “λειτουργικό αλκοολικό”, τι παραπάνω να πω εγώ;

Ο Sam δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Dean, αλλά τα κατεβάζει κι αυτός τα ποτηράκια του, προτιμώντας βέβαια τις μπύρες, ειδικά μετά από ένα επιτυχημένο κυνήγι… ή πριν… ή κατά τη διάρκεια…

Η κακή διατροφή

Και συνεχίζουμε με τον Dean και τους εθισμούς του. Σίγουρα η συνεχόμενη κατάχρηση αλκοόλ μπορεί να κάνει κακό στο μυαλό και το σώμα, έχοντας μακροπρόθεσμες επιδράσεις τόσο στα εσωτερικά όργανα όσο και στην όψη κάποιου. Αλλά ας μην ξεχνάμε και την άλλη κακή συνήθεια του Dean: το γρήγορο φαγητό. Burgers και μπύρα, μπριζόλες και ουίσκι. Και μην ξεχνάμε τις αγαπημένες του γλυκές πίτες… Έχουν υπάρξει ελάχιστες περιπτώσεις στα 11 χρόνια που τον ‘ξέρουμε’ όπου ο μεγάλος Winchester διάλεξε κάτι πιο υγιεινό για να φάει. 

Ο Sam, από την άλλη, τρώει πιο υγιεινά, αλλά όταν τρως σχεδόν αποκλειστικά έτοιμο φαγητό, πόσο μπορείς να προσέχεις πραγματικά; Η αλήθεια είναι ότι, στην πραγματικότητα, αυτοί οι δυο τύποι (ειδικά ο μεγάλος) δεν θα μπορούσαν να παραμένουν τόσο κούκλοι και σωματαράδες με τέτοια διατροφή. 

Τα σωματικά τραύματα

Και πες ότι βάζουμε στην άκρη την κακή διατροφή και τις καταχρήσεις, το ξύλο (της αρκούδας) που έχουν φάει δεν θα ήταν δυνατόν να μην τους έχει αφήσει έστω ένα μικρό κουσούρι. Μπουνιές, κλωτσιές, μαχαιριές, γρατσουνιές, αιμορραγίες, χτυπήματα που τους ρίχνουν αναίσθητους κάθε τρεις και λίγο… Όλα τα έχουν περάσει, μα συνεχίζουν ακάθεκτοι – αυτοί και τα αψεγάδιαστα μουτράκια τους… 

Τα ψυχολογικά τραύματα

Και αφού αναλύσαμε τους σωματικούς λόγους που οι Winchesters δεν θα έπρεπε να είναι καν ζωντανοί αυτή τη στιγμή -πόσω μάλλον να είναι στην άριστη φόρμα που τους βλέπουμε- ας περάσουμε τώρα στα ακόμα πιο σημαντικά: το μέσα τους, το οποίο θα έπρεπε να είναι πιο κατεστραμμένο κι από το Περλ Χάρμπορ μετά τον βομβαρδισμό.

Με τον Dean αργείς λίγο να το συνειδητοποιήσεις γιατί είναι ο πλακατζής που δεν φαίνεται να τον επηρεάζει τίποτα. Αλλά αν το καλοσκεφτείς, απορείς που αυτός ο άνθρωπος, μετά από τόσα που έχει περάσει, δεν τρέχει γυμνός πάνω-κάτω στους δρόμους, κυνηγώντας πεταλούδες… Έγινε μάρτυρας του θανάτου της μητέρας του, δεν έζησε αυτό που λέμε ‘παιδική ηλικία’, μεγάλωσε κυνηγώντας τέρατα, πέρασε 30 χρόνια στην Κόλαση και άλλο ένα στο Καθαρτήριο, έφερε το διαβρωτικό Σημάδι του Κάιν, μεταμορφώθηκε σε δαίμονα, και γενικά έχει στους ώμους του όσες τύψεις μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος, οι οποίες -κι όμως- δεν μπορούν καν να συγκριθούν με τις τύψεις που κουβαλάει ο Sam, ο άνθρωπος που ολομόναχος είναι υπεύθυνος για την Αποκάλυψη…

Ο Sam είναι ο πιο μελαγχολικός από τους δυο αδερφούς και προτιμά να κρατά τα συναισθήματά του κρυφά, μέσα του (όχι πώς ο Dean γυρνάει και λέει τον πόνο του από εδώ κι από εκεί βέβαια). Και λογικό είναι, αν σκεφτεί κανείς ότι, ανάμεσα σε όλα τα δεινά που έχει περάσει (και δεν είναι διόλου λίγα), το χειρότερο είναι ένα αξιόλογο διάστημα στο Κλουβί του Εωσφόρου, μαζί με τον προαναφερθέντα να τον τυραννά μέχρι την αιωνιότητα. Και όλα αυτά ενόσω το πρόσωπό του ήταν τυλιγμένο στις φλόγες. Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου…

Και τα μισά από αυτά που έχουν περάσει οι Winchesters, θα έστελναν έναν φυσιολογικό άνθρωπο κατευθείαν στο τρελάδικο! Γιατί, πόσα να αντέξει ένα μυαλό πριν κλατάρει…;

Η έλλειψη ύπνου

Ανάμεσα στα ψυχολογικά τραύματα, τη θλίψη, τα κόμπλεξ, την απαίσια διατροφή, τους συνεχείς καυγάδες και την γνώση ότι τα τέρατα υπάρχουν στην πραγματικότητα, ένα πολύ σημαντικό πράγμα που πρέπει κάθε άνθρωπος να έχει για να λειτουργήσει σωστά, φαίνεται ότι λείπει συστηματικά στους Winchesters: ο σωστός ύπνος.

Σίγουρα, τα αδέρφια έχουν αποδείξει ότι κατέχουν τα… cojones (το είπα στα ισπανικά μην τυχόν και μας καμπανιάσει λόγω κακών λέξεων το ιντερνετικό ΕΣΡ – αν υπάρχει) και την κράση να παλεύουν ενάντια σε κάθε τι σκοτεινό και σατανικό, από βαμπίρ και λυκανθρώπους, μέχρι δαίμονες, αγγέλους, μέχρι κι ο ένας τον άλλον. Αλλά, στην τελική, μετά τα burgers και τους καυγάδες κι όλα τα παλαβά που τους τυχαίνουν, ο ύπνος και η ξεκούραση θα πρέπει να είναι αυτό που κυνηγάνε πάνω από όλα. 

Αντ′αυτού, τον περισσότερο καιρό τον περνάνε σε αμφιλεγόμενα μοτέλ ή μέσα στην Impala. Κι όσο πολυαγαπημένο κι αν είναι το ‘μωρό’ του Dean, δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα πλεονεκτήματα που προσφέρει ένα κρεβατάκι τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα. Οπότε, αγνοείστε τα ψυχολογικά τραύματα, η έλλειψη ύπνου και μόνο θα έπρεπε να τους έχει κάνει μόνιμους κάτοικους Δαφνίου!

Τα προβλήματα με το Νόμο

Και άντε πες ότι τη σωματική και ψυχολογική καταπόνηση την έχουν ξεπεράσει (με κάποιο μαγικό τρόπο) και ακόμα λειτουργούν ως κανονικοί άνθρωποι, πως στο καλό καταφέρνουν ακόμα και είναι ελεύθεροι όταν ολόκληρο το αστυνομικό και ομοσπονδιακό Σώμα των ΗΠΑ τους κυνηγάει; Είναι τόσο άμπαλοι εκεί στην Αστυνομία και στο FBI; Εντάξει, είπαμε είναι μεγάλη η Αμερική και μπορείς να χαθείς εύκολα αν το θελήσεις, αλλά δεν είναι ότι τα αγόρια μας κάθονται και κρυμμένα. Όλο κυκλοφορούν (συνήθως παριστάνοντας τους μπάτσους), και η λογική λέει ότι κάποιος θα έπρεπε να τους έχει πάρει χαμπάρι και να τους έχει μπαγλαρώσει τόσα χρόνια. Ένας Henriksen πήγε να κάνει κάτι ρεαλιστικό σε αυτόν τον τομέα, αλλά τον έφαγε κι αυτόν το μαύρο χώμα…

Λοιπόν, ας συνοψίσουμε: παιδικά τραύματα και λοιπές απανωτές τραυματικές εμπειρίες, αλκοολισμός, κακή διατροφή, χρόνια έλλειψη ύπνου και ξεκούρασης, συνεχές άγχος, καταρακωτική θλίψη, πένθος, μοναξιά, τύψεις, και καπάκι, οι φάτσες στους ανάμεσα στους πιο καταζητούμενους εγκληματίες της Αμερικής. Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι πως, αν ο Sam κι ο Dean Winchester υπήρχαν στην πραγματικότητα, ζώντας έτσι όπως ζουν, και κουβαλώντας όλα τα τηλεοπτικά τους μαρτύρια τους στις πλάτες τους, θα ήταν δυο πλαδαροί, φιλάσθενοι ψυχασθενείς – πιθανότατα έγκλειστοι σε κάποια φυλακή υψίστης ασφαλείας! 

Ευτυχώς για όλους εμάς, όμως, ο Sam κι ο Dean είναι φανταστικοί χαρακτήρες και θα συνεχίσουν να… κόβουν κώλους επί της οθόνης όσα χρόνια κι αν περάσουν! Κι όσο κατεστραμμένοι κι αν είναι, όσα ελαττώματα κι αν έχουν, εμείς τους αγαπάμε και τους θαυμάζουμε γιατί πάνω από όλα μας δείχνουν ότι δεν πρέπει ποτέ να σταματάς να πολεμάς – και είναι και κουκλιά! 😛