Review – Supernatural 10×08 – Hibbing 911
Η Σερίφης Jody Mills αναγκάζεται από τον προϊστάμενό της να πάει σε μια συγκέντρωση Σερίφηδων που λαμβάνει χώρα στο Hibbing, μια μικρή κωμόπολη στη Minnesota. Η διάθεσή της δεν είναι και στα καλύτερά της, και η ζωηρή έφηβη προστατευόμενή της, η Alex (από το 9×19), την οποία έχει αφήνει πίσω μόνη στο σπίτι (και ποιος ξέρει τι σκαρώνει), δεν βοηθάει την κατάσταση. Στη ‘σεριφοσυγκέντρωση’ η Jody γνωρίζεται με τη Σερίφη Donna Hanscum (από το 9×13), και στην αρχή δεν αντέχει την υπερκεφάτη συμπεριφορά της. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι κάτω από όλη την εύθυμη και χαμογελαστή διάθεση, η Donna κρύβει πολλή θλίψη και απόγνωση, και ο τέρμα dick (είπα να αποφύγω την ελληνική μετάφραση της λέξης και με πείτε αθυρόστομη) πρώην άντρας της, που την προσβάλλει μπροστά στα μούτρα της, δεν βοηθά επίσης την κατάσταση.
Jody: We all have our crosses to bear..
Η Jody μαθαίνει για έναν φόνο που έγινε, κι ο δράστης φαίνεται να είναι μάλλον τέρας. Τηλεφωνεί στους Winchesters, διαβεβαιώνοντάς τους ότι θα το χειριστεί η ίδια. Με παρότρυνση του Dean, που βαρέθηκε να ψάχνει στα αρχεία των Men of Letters για κάτι που να έχει να κάνει με το Σημάδι του Κάιν και να μην βρίσκει τίποτα χρήσιμο, τα αγόρια ξεκινούν έτσι κι αλλιώς για Hibbing.
Εντωμεταξύ, οι δυο Σερίφησες συνεργάζονται για να ερευνήσουν το φόνο. Η Jody διστάζει να αποκαλύψει στη Donna για τον κόσμο του υπερφυσικού, όμως όταν αυτή βρίσκει ένα δευτερο πτώμα και τον τοπικό Σερίφη με τα κοφτερά βαμπιροδόντια του απο πάνω, αναγκάζονται να τη βάλουν στο παιχνίδι.
Οι φόνοι έγιναν από μια ομάδα χίπηδων-βαμπίρ που ήθελαν να φέρουν πίσω τον παλιό τους αρχηγό, τον προαναφερθέντα Σερίφη του Hibbing, που έχει γίνει πια ειρηνικός. (Μετά το δαιμονικό μπορντέλο, τώρα και βαμπιροχίπηδες; Τι άλλο θα σκεφτούν αυτοί οι σεναριογράφοι μας; )
Οι βαμπιροχίπηδες τους πιάνουν όλους (Είναι η ιδέα μου ή κάτι δευτεράτζες τερατάκια τέτοιου τύπου πιάνουν/τραυματίζουν/ρίχνουν αναίσθητους τους Winchesters πολύ πιο εύκολα απ’ότι οι Big Bads; Τι είναι αυτό το πράγμα πια; 😛 ), αλλά ο Dean και η Donna σώζουν την κατάσταση.
Στην τελική “BM scene”, ο Dean παραδέχεται ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά σε μάχη που δεν ένοιωσε το Σημάδι να τον ωθεί. Ο Sam εκπλήσσεται, γιατί ξέρει ότι αυτό είναι τόσο ανησυχητικό όσο ακούγεται. (Κι αν κρίνουμε από το πωρωτικότατο trailer του επόμενου επεισοδίου, καλά κάνει και ανησυχεί!)
Σε γενικές γραμμές το επεισόδιο δεν ήταν κακό (για filler) και η χημεία μεταξύ των χαρακτήρων ήταν πολύ καλή. Η επιστροφή της Jody Mills είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Είναι γαμάτος χαρακτήρας, κι έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε κανονικό μέλος της ομάδας των Winchesters. Ελπίζω μόνο να μην τη στείλουν οι σεναριογράφοι στον ίδιο δρόμο που έστειλαν όλες τις υπόλοιπες badass γυναίκες που υπήρξαν στη σειρά. Μακάρι η Jody να μείνει και -γιατι όχι- να τη βλέπουμε και πιο συχνά (Να την έχουμε κι αυτή στα υπόψη για spin-off μήπως; ). Το ίδιο ενδιαφέρων χαρακτήρας, όλως περιέργως, είναι και η Σερίφης Donna, η οποία μπορεί να μην σου γεμίζει το μάτι, και να την απορρίπτεις εκ πρώτης όψεως λόγω υπερβολικής ‘καλοκεφιάς’, αλλά απέδειξε ότι είναι ωραίο τυπάκι κι εξίσου badass!
Η πρακτική του monster-of-the-week έχει επιστρέψει για τα καλά στη 10η σεζόν (αν και παίζουν πολύ φέτος με τη ιδέα των καλοκάγαθων τεράτων όπως η λυκάνθρωπος Kate και ο Σερίφης που είδαμε σήμερα), όμως αυτό που θα ήθελα εγώ από τα υπόλοιπα αυτοτελή φέτος είναι να ασχοληθούν με κάποιο άλλο τέρας, γιατί μου φαίνεται ότι ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια (βαμπίρια, λυκάνθρωποι και αλλαζόμορφοι, άντε και κανα φάντασμα στο τσακίρ κέφι), λες και δεν υπάρχουν άλλα τέρατα εκεί έξω! Υπάρχουν τόσες μυθολογίες στον πλανήτη από όπου θα μπορούσαν οι σεναριογράφοι να αντλήσουν ιδέες και να μας δώσουν κάτι πρωτότυπο για αλλαγή…
Βαθμολογία επεισοδίου: 7/10
[poll id=”121″]
ΕΜΕΝΑ ΤΟ PROMO MΕ ΕΣΤΕΙΛΕ…………
“If I do go darkside, you gotta take me out” …………….
Olous ma esteile..vevaia htan nomizw anamenomeno!wwx ti exoume na doume!
Τίποτα δεν είναι αναμενόμενο στο suupernatural! Αυτό έχω μάθει τόσα χρόνια που βλέπω αυτην την σειρα!
Ναι συμφωνω αλλα στο θεμα του δαιμονα ντιν ολοι πιστευαμε οτι επιστρεψει ή κατι τετοιο
Όμορφο επεισόδιο πολύ! Δεν τρελαινόσουν, αλλά οφείλω να πω ότι τα αυτοτελή της 10ης είναι πολύ ικανοποιητικά! Φοβόμουν πολύ για το συγκεκριμένο, αλλά μου άρεσε τελικά…
Νομίζω πως οι σεναριογράφοι ψάχνονται για spin off μέσω των fans. Τι θέλω να πω;
10×04 – Kate
10×07 – Cole
10×08 – Jody και Donna
Μας εισάγουν τους χαρακτήρες μας σαν να έχουν και συνέχεια. Ψάχνονται για να δουν τι θα αρέσει στον κόσμο περισσότερο νομίζω για spin off. Δεν είναι τυχαίο ότι στο πρώτο 20λεπτο είδαμε τους Winchesters μόνο 2-3 σκηνές. Και ποντάρουν πολύ στις Jody και Donna. Μπορεί να μου άρεσαν για το επεισόδιο, όμως δεν νομίζω ότι μια σειρά μπορεί να στηριχθεί πάνω τους με 100% επιτυχία. Μέχρι τώρα, ο Κόουλ είναι ο καλύτερος για spin off κατά την γνώμη μου. Και κάτι μου λέει ότι τα επεισόδια-δοκιμές spin off δεν τελειώνουν εδώ. Θα έχουμε κι άλλα με άλλους χαρακτήρες που ήδη γνωρίζουμε και θα δουν τι άρεσε περισσότερο στον κόσμο.
Όσο για την τελευταία σκηνή και το promo, Ω ΘΕΕ ΜΟΥ!!!
7/10 και από εμένα..
Θα συμφωνήσω, ωραίο ήταν το ντούο Jody/Donna για ένα επεισόδιο, ή για κάποιες σποραδικές εμφανίσεις, αλλά δεν νομίζω οτι είναι αρκετά δυνατό για ολοκληρο spin-off… Ούτε η Kate, με τίποτα! O Cole φαίνεται σίγουρα η δυνατότερη επιλογή, προς το παρον. Αρκεί το backstory που έχουν ετοιμάσει με τον πατέρα του να είναι ενδιαφέρον. Σίγουρα δεν θα τελειώσουν εδώ οι δοκιμές για spin-off. Κάτι μου λέει οτι ακόμα και την Claire μπορεί να δοκιμάσουν για spin-off! Αλλά αυτό θα το δουμε στην πορεία…
i claire poia einai?to onoma den mporw n to antistoixisw m to proswpo
Αν δεν έχεις μάθει τα σπόιλερ καλύτερα να μη σου πω! Θα το μάθεις σύντομα! 😉
mipws to paidi tou doxeiou tou cas?den m rxete kt allo.pwww alitheia den mporw n mn skeftomai t promo poy molis eida m trelaneeee
Ναι, αυτη είναι. Όπως είδαμε και στο προηγούμενο επεισόδιο, ο Κας θα ψάξει να τη βρει. Δεν ξέρω πως θα την πάνε την ιστορία, αλλά θα μπορούσε η Claire να είναι κι αυτή υποψήφιος χαρακτήρας για spin-off…
to thema einai oti i claire einai apla ena koritsaki pou megalwse me apwn k kateilimeno apo aggelo patera.to simadi tou kain lete toso apla n to paroun apo ton dean i na to metaferoun?elpizw oxi sydoma
Την Κλερ έχουμε να τη δούμε 6 χρόνια. Ποιος ξέρει τι έζησε μέσα σε αυτό το διάστημα; Και πόσο την έχει στοιχειώσει εκείνη η εμπειρία;
Όσο για το Σημάδι, δεν νομίζω η λύση να είναι τόσο απλή όσο το να το μεταφέρουν σε κάποιον άλλον. Δεν νομίζω καν να γίνεται, αλλά κι έτσι να είναι, ποιος θα το πάρει; Ο Κάιν είχε πει οτι το Σημάδι μπορεί να το πάρει μόνο κάποιος “άξιος”.
nai den einai eukolo alla opws eidame arketa grigora kanan ton dean ksana anthrwpino.to simadi tou kain einai t kyrio storyline makari min to diwksoun se tria episodia pali
symfwnw podarw k thelw cole…an k einai androkratia k ksepastrevoun tis gynaikes opws k na xei stin sezon ayti o cole th xei perissotero endiaferon apo tis ypopsifies gynaikies parousies.oh my chuck gia to promo …les k to kanoun epitides..parte ena mid finale toso gamato oso ayto k meinete n perimenete 40meres
mono CHARLIE gia spin-of telos…
Πολύ θα γούσταρα!!!
Αρκετά καλό για filler το επεισόδιο και το ντουέτο Ντόνα-Τζόντι δεν ήταν καθόλου άσχημο.Αναμφίβολα,έχουν βελτιωθεί πολύ τα αυτοτελή κομμάτια στην τρέχουσα σεζόν.Όπως προειπώθηκε,τα περισσότερα αυτοτελή της 10ης θα περιέχουν υποψήφιους χαρακτήρες,παλιούς και νέους,για spin-off,ρίχνοντας το μπαλάκι στους φανς,με την άποψη και τις αντιδράσεις τους,να επιλέξουν την καλύτερη δυνατή ιδέα και όχι να αποφασίζουν μόνο οι παραγωγοί για το πως θα διαμορφωθεί το spin-off.Μέχρι στιγμής,περισσότερο ενδιαφέρον φαίνεται να έχει ο Κόουλ και το backstory του,αλλά ας περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό αλλά και τις υπόλοιπες ιδέες που θα παρουσιαστούν στα επόμενα αυτοτελή επεισόδια.
Το πρόμο για το επόμενο επεισόδιο είναι συγκλονιστικό και αναμένονται φοβερές εξελίξεις με την ήδη
πάρα πολύ ωραία ιστορία Σημαδιού-Λεπίδας-Ντίνμον(ίσως).Το μόνο κακό είναι ότι θα πρέπει να περιμένουμε 40 μέρες για τη συνέχεια μετά το 10×09 :(….
πολύ καλό filler κατα την γνώμη μου…εξαλου μ΄αρεσει η Μάιλς σαν χαρακτήρας…Θελω να σημειώσω οτι η S10 σκηνοθετικά εχει πολύ δυνατή φωτογραφία…Το παρακολουθώ απο την αρχή της σεζόν και εχει διαφορά απο τις υπολοιπες…Οσον αφορά το θέμα spin off που πολύ ο λόγος νομίζω οτι θα είναι ενα απο τα πιο δύσκολα πραγματα για τους παραγωγούς….Για τον απλό λόγο οτι το SPN ετσι οπως εξελίχθηκε μαζι με τους πρωταγωνιστές εχει τοσο τεράστιο εκτόπισμα που οτι και να προκύψει θα είναι πολύ λιγο….
Ωραίο το επεισόδιο, το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν τα τέρατα(ειδικά η βαμπιροχίπισσα κοπελιά τελείως αγγούρι υποκριτικά)..Τολμώ να ομολογήσω, βέβαια, ότι για “δώρο γενεθλίων” θα προτιμούσα το μιντ σίζον φινάλε, αλλά απ’ το ολότελα….χαχαχαχαχαχαχαχα :Ρ
θα συμφωνήσω ότι είναι καιρός να δούμε και κάτι άλλο για τέρας και κυρίως θα ήθελα φάντασμα που μου έχει λείψει -ίσως βέβαια να ξεκίνησαν στα φετινά αυτοτελή με τα παραδοσιακά τέρατα για το πρώτο μισό για να μας φέρουν κάτι διαφορετικό στα αυτοτελή του 2ου μισού. Ίδωμεν.
Όσον αφορά τους βρυκόλακες, πιστεύω ότι μετά τον Άλφα βρυκόλακα και τον αδελφοποιητό μας βρυκόλακα Μπένι, όλα τα υπόλοιπα βαμπίρια μοιάζουν να ωχριούν στη σύγκριση.
Όσον αφορά τη “γυναικεία δύναμη” του επεισοδίου καλά εννοείται πάντα χαιρόμαστε να βλέπουμε τη Τζόντι(μ’ άρεσε πολύ που είδαμε και τη μητρική της πλευρά με την Άλεξ) γιατί εκτός από ωραίο τυπάκι είναι και κατά κάποιο τρόπο -για μένα τουλάχιστον- ένας συνδετικός κρίκος με το Σιου Φολλς και τον πολυαγαπημένο μας Μπόμπι. Η Ντόνα μου ήταν συμπαθής από την πρώτη της εμφάνιση, δεν την είχα ωστόσο για μπανταςς κυνηγό βρυκολάκων! χαχαχαχαχα :Ρ
Μ’ άρεσε πολύ η εξέλιξη του χαρακτήρα της, καθώς και το δέσιμο με τη Τζόντι, βάζοντας την -γιατί όχι;- και στη λίστα μου με πιθανά σπιν οφφ που θα μ’ άρεσε να δω(κάτι σε γυναικεία έκδοση Μπόμπι-Ρούφους, τους οποίους τους έχουμε ήδη συζητήσει για σπιν οφφ).
Δεν ξέρω τι να σκεφτώ για το επεισόδιο αυτής της εβδομάδας, το μυαλό μου έχει θολώσει με το πωρωτικό πρόμο του μιντ σίζον!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Φλασιά που μου ήρθε τώρα για το σπιν οφφ: αντί για “ράτσες” τεράτων, “ράτσες” κυνηγών και πώς οι δρόμοι τους διασταυρώνονται πχ πώς διασταυρώθηκε ο δρόμος του Τζον με τους Χαρβέλ κλπ :Ρ
(έτσι συνδυάζονται όλοι όσοι έχουμε συζητήσει τόσο καιρό για σπιν οφφ)
μαυρα χαλια…δεν ξερω εαν εχει αλλαξει κατι στους συντελεστες της σειρας αλλα μεχρι τωρα αποψη μου ειναι οτι αυτη η σεζον παει για την χειροτερη απ’ολες.κανενα σασπενς,βαρετες επαναλαμβανομενες ατακες,αργα πλανα,θεματα που εχουμε δει και ξαναδει (πχ βρυκολακες)…σαν να στερεψαν απο ιδεες μου φαινεται…
Σέβομαι το δικαίωμα σου να μην σου αρέσει το επεισόδια(αλίμονο, αυτό έλειπε να αρέσουν τα ίδια πράγματα σε όλους), δεν καταλαβαίνω ωστόσο πώς καταδικάζεις μια ολόκληρη σεζόν στο ριβιού ενός αυτοτελούς, πριν καν ακόμη φτάσουμε στο μιντ σίζον φινάλε.
Τα πρώτα 3 επεισόδια της 10ης σεζόν έκαναν όλους σχεδόν τους φανς να παραμιλούν, το ίδιο και το επετειακό, καθώς επίσης και το καθηλωτικό πρόμο(!) για το μιντ σίζον.
Άντε να καταλάβω ότι δεν σου άρεσαν τα φετινά αυτοτελή για τον α ή β λόγο, ξέρουμε όλοι μας όμως εδώ μέσα, μετά από τόσα χρόνια, ότι η σεζόν κρίνεται από το κεντρικό στοριλάιν κι όχι από τα αυτοτελή. Αδύναμα επεισόδια είχαν όλες οι σεζόν, ήδη από το 2ο επεισόδιο του πρώτου κύκλου(επεισόδιο που το έχει αποκηρύξει μέχρι κι ο Κρίπκι).
Να δεχτώ ακόμη και ότι το επετειακό το εξέλαβες διαφορετικά απ’ ότι εμείς. Ήταν πολύ ιδιαίτερο επεισόδιο.
Το φετινό στόριλαιν, ωστόσο, είναι μέχρι στιγμής ένα από τα καλύτερα της σειράς(συμπεριλαμβανομένων και των 10 κύκλων)! Ίσως να μην το χειριστούν τόσο καλά όσο περιμένουμε, ίσως όμως και να το απογειώσουν ακόμη περισσότερο.. Δεν μπορούμε όμως σε καμία περίπτωση να το καταδικάσουμε χωρίς να έχουμε δει την εξέλιξή του(ας μην παρασυρόμαστε από δικές μας θεωρίες -από εκπλήξεις το Σουπερνάτουραλ άλλο τίποτα!).
Έστω, όμως, ότι, όπως λες, έχεις απογοητευτεί τόσο πολύ από ολόκληρη σεζόν που δεν σε συγκίνησε κανένα απολύτως από τα 8 μέχρι στιγμής επεισόδια, γιατί αναλώνεις το χρόνο σου σε μια σειρά που δεν σου αρέσει πια(ή τουλάχιστον αυτό μαρτυρούν τα λόγια σου); Ακόμη κι αν τη βλέπεις τη σειρά πλέον μονάχα από συνήθεια, ποιος ο λόγος αφού έχεις χάσει το ενδιαφέρον σου να παρακολουθείς ένα φανσάιτ της σειράς(στο οποίο τουλάχιστον το 80% των επισκεπτών ψηφίζει τα φετινά επεισόδια ως τέλεια ή πολύ καλά);
Μην το εκλάβεις ως επίθεση στο άτομο σου, προσπαθώ να καταλάβω το σκεπτικό και τα επιχειρήματά σου επί του θέματος.
μπορει να υπερεβαλλα αλλα εχω απογοητευτει πολυ γιατι εχω απαιτησεις απο τη σειρα!δηλαδη εσενα σου αρεσε που η δαιμονοποιηση του Ντιν κρατησε 3 επεισοδια?σου αρεσε το χθεσινο επεισοδιο?σεβομαι την αποψη σου αλλα για μενα εχει πεσει πολυ το επιπεδο…και ναι ο κυριοτερος λογος που το παρακολουθω ακομα ειναι η συνηθεια.και η κρυφη προσδοκια να δω κατι που θα με αφησει μαλακα…οπως παλια δηλαδη!το σαιτ το παρακολουθω γιατι μου αρεσει,απλο ειναι…εντυπωση μου κανει που εσυ δεν βλεπεις τιποτα αρνητικο και εισαι τοσο σιγουρη οτι θα μας εκπληξει ξανα η σειρα (μακαρι δηλαδη…).επειδη καμια φορα ο γραπτος λογος παρεξηγειται να ξεκαθαρισω οτι ουτε γω τα γραφω επιθετικα ολα αυτα.απλα κουβεντα να γινεται…
Όλοι μας έχουμε απαιτήσεις απο τη σειρά! Γι’αυτο και συνεχίζουμε να τη βλέπουμε, έτσι; Αλλά μη ξεχνάς που βρισκόμαστε. 10 χρόνια, φίλε… Επί 10 χρόνια αυτοί οι άνθρωποι στίβουν το κεφάλι τους να μας δώσουν ενδιαφέρουσες ιδέες. Σίγουρα δεν τα καταφέρνουν πάντα, και είναι λογικό και αναμενόμενο. Εννοείται ότι κι εσύ κι ο καθένας έχετε το αναπόσπαστο δικαίωμα να μην σας αρέσουν κάποιες εξελίξεις. Το ίδιο κι εμείς έχουμε το δικάιωμα να γουστάρουμε τις ίδιες εξελίξεις. (Υπό αυτήν την έννοια, το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι παραγωγοί να μας λένε την ιστορία όπως αυτοί θέλουν να την πουν.) Όλα είναι θέμα γούστου. Δεν είναι οτι δεν βλέπουμε κάτι αρνητικό, αλλά βλέπουμε ΚΑΙ τα θετικά. Όταν σταματήσεις να βλέπεις θετικά πρέπει να σταματήσεις αυτό που κάνεις (και αυτό δεν το λέω μόνο για τη σειρά, το γενικεύω λίγο).
Κι όσο για τη σιγουριά που λες για το οτι θεωρούμε δεδομένο ότι θα μας εκπλήξει η σειρά… Δεν νομίζω οτι είναι θεμα σιγουριάς τελικά, αλλά ελπίδας. Δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε, οπότε ελπίζουμε σε κάτι συνταρακτικό. Μπορεί και να μην έρθει ποτέ (έτσι κι αλλιώς πολλές φορές έχουμε απογοητευτεί), αλλά αυτο θα το κρίνουμε μόνο στο τέλος της σεζόν κι όχι απο τώρα.
Με άλλα λόγια, περίμενε πρώτα να τελειώσει η σεζόν για να αξιολογήσεις αν θα είναι όντως η χειρότερη από όλες.
ΥΓ Μπορεί να είναι αυτονόητο, αλλά να δηλώσω κι εγώ οτι τίποτα απο ότι είπα δεν είναι επίθεση επι προσωπικού. Κάνουμε κουβέντα! 🙂
Όλοι έχουμε απαιτήσεις από τη σειρά! Δεν γίνεται, ωστόσο, να έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις στη 10η σεζόν με εκείνες που είχαμε στην πρώτη. Δεν εννοώ βέβαια, ότι ρίχνουμε τα στάνταρτς μας επειδή έχουμε δει 9μιση σεζόν, αλλά επειδή οι πρωταγωνιστές μας μετά από τόσα χρόνια δεν είναι πλέον τα ίδια άτομα που ήταν στον 1ο κύκλο, κάτι που -εκτός από φυσικό επακόλουθο- είναι λίαν ευχάριστο καθώς βλέπουμε έμπρακτα την εξέλιξη αυτών των χαρακτήρων.
Κατ’ εμέ, οι απαιτήσεις από τη σειρά καλύπτονται στο έπακρο με το υποκριτικά ρεσιτάλ όπως εκείνα του Τζένσεν ή από το γεγονός ότι οι σεναριογράφοι ακόμη βρίσκουν απρόσμενα στόριλάιν.
Όσον αφορά τη δαιμονοποίηση του Ντιν, σύμφωνα με τις θεωρίες που έκανα πριν την πρεμιέρα, περίμενα ότι θα τον βλέπαμε ως δαίμονα μέχρι το μιντ σίζον φινάλε. Όταν είδα την πρεμιέρα, ικανοποιήθηκα που θεραπεύτηκε τόσο γρήγορα γιατί ο Ντινμον δεν ήταν ο αιμοδιψής δαίμονας που περιμέναμε, αλλά ένας οργισμένος και πονεμένος άνθρωπος που βρήκε επιτέλους τον τρόπο να μη νιώθει -εύρημα πιστεύω ευφυέστατο. Οπότε ναι, μέχρι στιγμής μ’ έχουν οι σχετικές με τον Ντιν εξελίξεις.
Βλέποντας, μάλιστα, αυτή τη βδομάδα το πρόμο του μιντ σίζον φινάλε(το οποίο ελπίζω να είναι τόσο καθηλωτικό όσο το πρόμο) ενθουσιάστηκα και αν τελικά δικαιώσει τις προσδοκίες μου, οι σεναριογράφοι θα έχουν κάνει μία από τις καλύτερες επιλογές τους θεραπεύοντας τον Ντιν στο 3ο επεισόδιο.
Σχετικά με το 8ο επεισόδιο, αν διαβάσεις το σχόλιο μου παραπάνω θα δεις πως έγραψα ότι το επεισόδιο ήταν καλό(ούτε κακό ούτε πολύ καλό δηλαδή) επειδή μ’ άρεσε το δίδυμο Τζόντι-Ντόνα, ότι δεν μου άρεσαν τα τέρατα του επεισοδίου και ότι τα βαμπίρια μετά τον Άλφα βρυκόλακα και τον Μπένι μοιάζουν να ωχριουν στη σύγκριση(το λες και ότι φλώρεψαν λίγο).
Δεν είπα ότι δεν βλέπω αρνητικά πράγματα στον 10ο κύκλο, απλά δεν παραβλέπω ούτε τα θετικά.Σίγουρα δε γίνεται να αρέσουν όλα σε όλους. Αδύναμα, όμως, επεισόδια υπήρχαν πάντοτε. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για μένα η 3η σεζόν, που μολονότι είναι μία από τις αγαπημένες μου, αντικειμενικά, ωστόσο, από τα 16 επεισόδια που προβλήθηκαν μόνο τα 8 ήταν καλά(άντε να προσθέσω και εκείνο με τα παραμύθια που ήταν γλυκούλι), εκ των οποίων τα 3 μόνο ήταν απόλυτα σχετικά με το κεντρικό στόριλαιν(3.08, 3.12 και 3.16). Αν, όμως, δεν μπορείς να εντοπίσεις ούτε ένα θετικό στοιχείο σε κάτι(όχι μόνο στο ΣΠΝ, γενικά) δεν είναι και χάσιμο χρόνου να ασχολείσαι ακόμη με κάτι που σε απογοητεύει αντί να σε ικανοποιεί;
Χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά, πιστεύω ότι και φέτος θα μας εκπλήξει η σειρά γιατί αυτό κάνει τα τελευταία 9 χρόνια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο(πχ πτώση αγγέλων στον 8ο κύκλο ή δαιμονοποίηση του Ντιν στον 9ο). Σίγουρα, βέβαια, δεν μπορούμε να κρίνουμε τη σεζόν πριν αυτή τελειώσει και μας ανοίξει όλα τα χαρτιά της.
ΥΓ Γι’ αυτό ακριβώς την έγραψα την υποσημείωση, επειδή ο γραπτός λόγος εύκολα παρεξηγείται και συχνά μια -λίγο παθιασμένη- επιχειρηματολογία μπορεί να φανεί περισσότερο δηκτική απ’ όσο θα θέλαμε. Αλίμονο, συζήτηση κάνουμε όλοι 🙂
Μέτριο επεισόδιο για τα επίπεδα στα οποία μας ξεκινησε η 10 σεζόν . Καλό θα είναι να μείνουν στην βασική υπόθεση φέτος παρά να έχουμε το περσινό , όπου ξεκίνησαν πολυ ωραία και κάνανε μεγάλη κοιλιά στην μέση
Καλώς ή κακώς η σειρά εδώ και 10 σεζόν είναι έτσι δομημένη ώστε να αποτελείται 50% από αυτοτελή και 50% από σχετικά με το κεντρικό στοριλάιν επεισόδια..
συμφωνώ ότι πέρσι από το 9.12(με τον Γκαρθ και τους λυκανθρώπους) έκανε μια σχετική κοιλιά η σεζόν κι είναι κρίμα, ιδίως από τη στιγμή που ο σόουραννερ Τζέρεμι Κάρβερ μας έχει χαρίσει μερικά από τα καλύτερα αυτοτελή επεισόδια στην ιστορία του ΣΠΝ(βλέπε Μυστερι Σποτ).
Μέχρι στιγμής ήταν έξυπνα τοποθετημένα (σε “στρατηγικά” σημεία) τα φετινά αυτοτελή, ώστε να μας αποφορτίσουν ή να επιτείνουν την αγωνία. Αν το δουλέψουν λίγο παραπάνω αυτό το θεματάκι στο 2ο μισό της σεζόν θα μέναμε ακόμη πιο ευχαριστημένοι
Καλώς ή κακώς, όσοι είμαστε ενήμεροι για το τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε, το συγκεκριμένο επεισόδιο το περιμέναμε μέτριο, αφού δεν φαινόταν να δίνει συνέχεια στο κεντρικό storyline. Βαρετό δεν ήτανε λόγω και της ενδιαφέρουσας ηθοποιού και χαρακτήρα στην σειρά Jody Mills, αλλά η συγκεκριμένη ιδέα με τους βαμπιροχίπιδες ήταν τραγική κατ’εμέ. Το promo του mid-season finale σε κάνει να ουρλιάζεις για μια εβδομάδα. Φαντάζομαι πως τώρα ξεκινάει το καλό!
ΥΓ.: Μόνο σε μένα έχει λείψει ο Deanmon;
Νομίζω σε όλους έλειψε ο Deanmon!
Το τρέιλερ μας έχει κάνει να ουρλιάζουμε, το επεισόδιο να δουμε σε τι κατάσταση θα μας αφήσει! 😀
Πολύ ωραίο επεισόδιο. Χάρηκα που ξαναείδα αυτούς τους δύο συγκεκριμένους χαρακτήρες. Μου άρεσε πολύ η δυναμική τους. Η Τζόντι είναι αρκετά σοβαρη, ειδικά μετά από όλα αυτά που έχει περάσει, ενώ η Ντόνα, παρόλο που κατά βάθος είναι δυστυχισμένη, συμπεριφέρεται σε όλους καλά και φαίνεται χαρωπός άνθρωπος. Πάντως, παρά τις αντιθέσεις στους χαρακτήρες τους συνεργάστηκαν καλά και ίσως η Τζόντι πληροφορήσει τη Ντόνα σχετικά με τα τέρατα. Είναι δυναμικές και οι δύο, και θα μπορούσαν να ασχοληθούν ή να βοηθήσουν σε άλλο κυνήγι. Όσον αφορά στον Σαμ και τον Ντιν, εκείνοι ψάχνουν ακόμη στοιχεία που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν με το σημάδι, αλλά δεν έχουν βρει τίποτα. Από την ερώτηση της Τζόντι, φαίνεται καθαρά ότι όλοι ανησυχούν για τον Ντιν, παρόλο που εκείνος λέει συνέχεια πως είναι καλά. Βέβαια, στο τέλος του ξέφυγε και είπε στον Σαμ πως για πρώτη φορά από τότε που γιατρεύτηκε, δεν ένιωσε το σημάδι να τον ωθεί ή να τον επηρεάζει. Αυτό έκανε εντύπωση στον Σαμ, αλλά δε συνέχισε τη συζήτηση γιατί δεν ήταν μόνοι τους. Όμως, το πρόσωπο του Ντιν ήταν φοβισμένο.
Δε νομίζω πως είπε ψέματα, αλλά μου φαίνεται ανησυχητικό το γεγονός ότι το σημάδι δεν τον επηρέασε αυτή τη φορά. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει δύο πράγματα: ή το σημάδι, χωρίς τη λεπίδα, δεν έχει τόση επίδραση πάνω του ή δε χρειάζεται πλέον να ασκεί δύναμη πάνω του, γιατί τον έχει ήδη κερδίσει και ο Ντιν δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμη. Μακάρι να ισχύει το πρώτο και το σημάδι να είναι κάπως εξασθενημένο χωρίς τη λεπίδα.
Αυτό που φοβήθηκα εγώ ως πιθανότητα -σε συνδυασμό με το πρόμο- είναι μήπως το σημάδι τον πάει σε πιο σκοτεινά λημέρια και δεν του φτάνει να σκοτώνει τέρατα πια..μήπως δηλαδή το μακελειό που ονειρεύτηκε ή έκανε εν τέλει(σε αυτό το σάιτ έφτασα να μιλάω σε αόριστο για επεισόδιο που δεν είδα ακόμη! χαχαχαχα) ήταν ανθρώπινο μακελειό υποκινημένο από το σημάδι..
Τραβηγμένο σενάριο βέβαια, δεν ξέρω τι να σκεφτώ πια
Κι εγώ έχω τρομάξει με τη συγκεκριμένη σκηνή. Μακάρι να είναι μόνο ένας εφιάλτης που θα τον παρακινήσει να ανοιχτεί στον Κας. Δε θα ήθελα με τίποτα να είναι ανθρώπινο μακελειό. Αν είναι αυτό να συμβεί στην πραγματικότητα, θα προτιμούσα να είναι τέρατα.
Ρε συ δεν ξέρω…απ τη μια δε θέλω να συμβεί κάτι τόσο κακό στον Ντιν, από την άλλη θα ήταν καθηλωτική μια τέτοια εξέλιξη.
Μάλλον θέλω και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο :Ρ
Νομίζω πως όλοι έτσι είμαστε. Από τη μία, θέλουμε να τρομάξουμε, αλλά από την άλλη, δε θέλουμε αυτός ο χαρακτήρας να διαπράξει κάτι τόσο φοβερό. Ακριβώς γι’αυτό το λόγο, η τέταρτη σεζόν δεν είναι μία από τις αγαπημένες μου. Παρόλο που τα επεισόδια ήταν εκπληκτικά, η συμπεριφορά του Σαμ και γενικά ό,τι έκανε με εκνεύριζε. Βέβαια, ξέρω πως μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τις πράξεις του είχε η Ρούμπι. Όμως, δυστυχώς, στο τέλος ήταν επιλογή δική του να τις κάνει. Δε θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο στον Ντιν. Κι απ’ότι φαίνεται ούτε ο ίδιος ο χαρακτήρας θέλει να γίνει. Πάντως, ο Ντιν στη σκηνή στην οποία θα ζητήσει από τον Κας να τον σκοτώσει, μου θυμίζει τον Τζον.
Εμένα πάλι είναι από τις αγαπημένες μου :Ρ
Δεν ένιωθα τόσο διχασμένη όταν ο Σαμ είχε πάρει το “στραβό δρόμο”..με εκνεύριζε, βέβαια, η συμπεριφορά του και το όλο θέμα της Ρούμπι, αλλά μου άρεσε που ο χαρακτήρας έπαιρνε τέτοιες σκοτεινές διαστάσεις..
Στον Ντιν, αντίθετα, παρόλο που θα μου άρεσε να δω στη σειρά κάτι που θα με σόκαρε, νιώθω σαν να υποφέρω κι εγώ μαζί του με αυτή την προοπτική…
Κι εγώ το ίδιο νιώθω για τον Ντιν. Από την αρχή μου άρεσε πιο πολύ αυτός ο χαρακτήρας. Γενικά, μπορώ πιο εύκολα να συσχετιστώ μαζί του. Παρόλο που συμπαθώ τον Σαμ ως χαρακτήρα και προσπαθώ να είμαι αντικειμενική, δυστυχώς δεν μπορώ. Σχεδόν όλες τις φορές παίρνω το μέρος του Ντιν.
Στον τέταρτο κύκλο, δεν με πείραξε το γεγονός ότι ο Σαμ έκανε λάθος επιλογές, παρά το γιατί τις έκανε. Στο τελευταίο επεισόδιο, άσχετα αν το μήνυμα ήταν πειραγμένο, ο Σαμ ήξερε ότι αυτό που έκανε ήταν λάθος. Παρ’όλα αυτά, εξαιτίας του μηνύματος, συνέχισε μόνο και μόνο για να πικάρει τον αδελφό του.
Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι ο Ντιν δεν έχει κάνει λάθη. Φυσικά και έχει κάνει. Πολλές φορές έχει πει ψέματα στον Σαμ και πέρυσι τον ξεγέλασε, με αποτέλεσμα την κατάληψή του από ένα άλλο ον. Όμως, δεν μπορώ παρά να νιώθω περισσότερη λύπη για τον Ντιν.
Έτσι κι εγώ! Εξ αρχής ήταν ο αγαπημένος μου χαρακτήρας στη σειρά -υπέροχα πολυδιάστατος!- κι ένας σημαντικός λόγος που τον ξεχώρισα τόσο είναι ότι σε πολλά πράγματα μπορώ να ταυτιστώ μαζί του. Τον Σαμ τον συμπαθώ κι είναι πολύ ενδιαφέρων χαρακτήρας, αλλά ώρες-ώρες κάνει και λέει κάποια πράγματα που μου τη δίνουν! :Ρ
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ Ντιν και Σαμ όσον αφορά τα λάθη είναι, πιστεύω, ο λόγος -ή μάλλον καλύτερο ο σκοπός- για τον οποίο τα κάνουν. Ειδικά για την περσινή επιλογή του Ντιν είχα γράψει ολόκληρο κατεβατό σε ριβιού σχετικά με την ψυχοσύνθεσή του και πώς αυτή τον ώθησε να κάνει αυτή την επιλογή(και γιατί συνακόλουθα έπρεπε επιτέλους ο Σαμ να το αφήσει το θέμα στην άκρη και να τον συγχωρήσει). Για όλους εκείνους τους λόγους -οι οποίοι είναι πάρα πολλοί και θα νυχτώσουμε αν τους ξαναγράψω- που είναι ταυτόχρονα και κάποιοι από τους λόγους που με κάνουν να ταυτίζομαι περισσότερο με αυτό το χαρακτήρα, παίρνω το μέρος του Ντιν στο 90% των περιπτώσεων(για να μην πω και περισσότερο).
Γι’ αυτό άλλωστε το γεγονός ότι ο Σαμ φέτος έφτασε στα άκρα πρώτη φορά για να σώσει τον Ντιν μ’ έκανε να παραβλέψω τα όποια λάθη έκανε για να επιτύχει αυτό το σκοπό(μπορώ να πω ότι φέτος ο Σαμ μου είναι πιο συμπαθής από κάθε άλλη σεζόν -μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, γιατί όπως έχουμε πει και με τον Ορέστη είναι ικανός να πέσουν τίτλοι τέλους στο φινάλε να μην έχει κάνει ούτε μια μ@λ@κί@ και να δούμε ποστ κρέντιτ σκηνή ο Σαμ να κάνει τη βλακεία που δεν άντεξε να μην κάνει χαχαχαχαχαχα).
Έχεις δίκιο! Κατά τη γνώμη μου, από την αρχή, μου φάνηκε πως ο Ντιν ως χαρακτήρας έχει αγνότερες προθέσεις από τον Σαμ, χωρίς να θέλω να μειώσω τον Σαμ. Φυσικά, κι εκείνος έχει κάνει πάρα πολύ καλό, ειδικά όταν θυσίασε τον εαυτό του και έπεσε μέσα στο κελί. Όμως, ο Ντιν ήταν πάντα εκεί για την οικογένειά του και άρχισε να ασχολείται με το κυνήγι, όχι μόνο επειδή έκανε ό,τι του έλεγε ο πατέρας του, αλλά και για να προστατεύει τους άλλους ανθρώπους.
Όσον αφορά στην κατάληψη του Σαμ, προσπάθησα να είμαι αντικειμενική, βλέποντας και τις δύο πλευρές. Καταλαβαίνω ότι αυτό που έκανε ο Ντιν ήταν ακραίο και στέρησε από τον Σαμ το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για τη ζωή του, αλλά πιστεύω πως ο σκοπός του Ντιν δεν ήταν τόσο εγωϊστικός, όπως νόμισε ο Σαμ. Μέχρι εκείνο το σημείο μπορούσα να ασπαστώ όσα έλεγε. Όμως, αυτό που με πείραξε περισσότερο ήταν όταν είπε στον Ντιν ότι κάνει θυσίες όποτε τον βολεύει και δεν επηρεάζεται ο ίδιος.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα της θυσίας του Ντιν είναι όταν πούλησε τη ψυχή του για να ζήσει ο αδελφός του και επέλεξε να βασανίζεται για δεκαετίες. Επίσης, όταν όλοι τον πίεζαν να σκοτώσει τον Σαμ, εκείνος τους αγνόησε. Δε διάλεξε την εύκολη λύση, παρά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τον σώσει. Και στο τέλος, τα κατάφερε.
Πολλές φορές έχουν πει άσχημα λόγια μεταξύ τους και έχουν συμπεριφερθεί σκληρά ο ένας στον άλλο. Όμως, πάντα καταφέρνουν να συμφιλιωθούν, ό,τι κι αν συμβεί. Γενικά, όπως έχω ήδη γράψει, ο Ντιν είναι η αδυναμία μου. Παρόλο που πάντα συμπαθούσα τον Σαμ, άρχισα να τον βλέπω με ακόμη καλύτερο μάτι από τον πέμπτο κύκλο και μετά. Γι’αυτό χάρηκα εφέτος που, αυτή τη φορά, είναι ο Σαμ, εκείνος που βοηθάει τον Ντιν να ξεπεράσει τα προβλήματά του και κάνει τα πάντα για να τον σώσει.
Συμφωνώ! Και οι δύο έχουν κάνει πολύ καλό(ιδιαίτερα, όσον αφορά τον Σαμ, η αυτοθυσία του στην Αποκάλυψη ήταν επικών διαστάσεων και ικανή να διαγράψει όλα τα λάθη που έκανε με τη Ρούμπι) κι έχουν ένα υπέροχο δέσιμο ως αδέρφια, γι’ αυτό άλλωστε τους αγαπάμε και τους δύο πολύ(άσχετο με το αν έχουμε αδυναμία στον Ντιν)!
Ο Ντιν ως χαρακτήρας εμφανίστηκε εξ αρχής ως ένας άνθρωπος με καλή ψυχή, που νοιάζεται πολύ για την οικογένειά του, αλλά προτιμά να κρύβει τα συναισθήματα του πίσω από καφρίλα και χιούμορ. Στο 3ο επεισόδιο, μάλιστα, βλέποντας τη συμπεριφορά του με το παιδάκι που κινδύνεψε, καταλάβαμε ότι, μολονότι το κρύβει, είναι ιδιαίτερα τρυφερός και θέλει να κάνει καλό. Παρά το χαμόγελό του, πολύ σύντομα είδαμε ότι είναι ένας αρκετά κατεστραμμένος άνθρωπος(όσο περνούσαν τα χρόνια, βέβαια, χειροτερεύει όλο και περισσότερο) μ’ ένα βαρύ φορτίο στις πλάτες του(που γινόταν όλο και πιο ασήκωτο) που παρά το καλό που έχει κάνει δεν πιστεύει ότι αξίζει να σωθεί(από πολύ μικρός, άλλωστε, αναγκάστηκε να μεγαλώσει πρόωρα και δεν έμαθε να κάνει τίποτα άλλο παρά να προσέχει τον Σαμ και να σώζει ανθρώπους). Όπως του είπε και ο Κράουλι, δεν υπάρχει κανένας που να μισεί τον Ντιν περισσότερο απ’ όσο ο ίδιος ο Ντιν και αυτό πιστεύω φάνηκε περίτρανα φέτος με τον Ντινμον.
Συμφωνώ, επίσης, απόλυτα με αυτό που είπες, ότι δηλαδή ο Ντιν προτίμησε να φτάσει στα άκρα για να σώσει τον Σαμ απ’ το να επιλέξει την εύκολη λύση: να ακολουθήσει την εντολή του Τζον, δηλαδή να σκοτώσει τον Σαμ αν χρειαστεί.
Το όλο θέμα με την κατάληψη του Σαμ από τον Γκαντριηλ μπορεί να ήταν λίγο χοντράδα από μέρους του Ντιν που το έκανε εν αγνοία του, ωστόσο όλοι ξέρουμε το λόγο για τον οποίο του είπε ψέμματα. Έχασε, όμως, ο Σαμ κάθε δίκιο επί του θέματος όταν του είπε αφενός ότι θα κυνηγούν μαζί, αλλά δεν θα είναι αδέρφια, αφετέρου ότι θυσιάζεται όποτε τον βολεύει(ευτυχώς για τη χοντράδα ότι δεν θα έκανε κάτι αντίστοιχο για τον Ντιν επανόρθωσε 100% φέτος και χάρηκα πολύ γι’ αυτό). Όπως έγραψα και σε περσινό μου σχόλιο ο Ντιν “είχε από 4 χρονών το καθήκον(και την αντίστοιχη ευθύνη) να σώζει το τομάρι του Σαμ. Δεν είχε καν την ευκαιρία να κοιτάξει τη δική του ζωή επειδή ήταν πάντα απασχολημένος να φυλάει τα νώτα του μικρού του αδερφού. Κι ακόμη και να τα έκανε όλα αυτά επειδή δεν αντέχει τη μοναξιά, ίσως και να μη μπορεί να κάνει αλλιώς γιατί έμαθε να ζει με αυτόν τον τρόπο.” (τρανταχτό παράδειγμα ο τραγικός μονόλογος του Ντιν στο τέλος του 2ου κύκλου, μετά το θάνατο του Σαμ, που κατέληξε σ’ ένα από τα πιο κομβικά σημεία της σειράς: τη θυσία του Ντιν να πουλήσει την ψυχή του με περίοδο χάριτος έναν μόλις χρόνο ζωής)
Και πιστεύω ότι το όλο θέμα της οικογένειας είχε μεγαλύτερη βαρύτητα για τον Ντιν απ’ ότι για τον Σαμ επειδή ο Ντιν έστω και για λίγο πρόλαβε να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, να γνωρίσει την αγάπη της μητέρας του και ξαφνικά εν μία νυκτί να τα χάσει όλα και από νήπιο να αναγκαστεί να αναλάβει ευθύνες ενήλικα. Την ορφάνια την ένιωσε πολύ πιο έντονα από τον Σαμ και το χειρότερο είναι ότι στερήθηκε την πατρική στοργή, παρόλο που ο πατέρας του ήταν εκεί, μεγαλώνοντας σαν στρατιωτάκι. Και παρ’ όλα αυτά, ο λόγος του Τζον ήταν για εκείνον ευαγγέλιο(πιθανόν επειδή ήταν το μόνο του -γονεϊκό- στήριγμα και ο μόνος συνδετικός κρίκος με το παρελθόν).
Ο Ντιν δεν έζησε ποτέ παιδική ηλικία(μετά το χαμό της μητέρας του) επειδή ήταν επιφορτισμένος με την ευθύνη του Σαμ. Στάθηκε στον αδερφό του σαν μάνα και πατέρας, πολύ περισσότερο από τον ίδιο τους τον πατέρα(σε κάποιο σημείο, μάλιστα, στο ημερολόγιο του Τζον γράφει “σήμερα ο Σαμ έκανε τα πρώτα του βήματα, περπάτησε προς το μέρος του Ντιν”!). Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θα έπρεπε ο Σαμ να καταλάβει γιατί έπραξε έτσι ο Ντιν και να μην το παρατραβήξει το θέμα(για να είμαστε πάντως και λίγο δίκαιοι με τον Σαμ, αναγνωρίζω ότι τις βαρύτερες κουβέντες τις λες συχνότερα στα πιο κοντινά σου άτομα πχ τους γονείς ίσως γιατί ξέρεις κατά βάθος ότι θα σου τις συγχωρήσουν).
Σε άλλο σχόλιο έγραψα ακόμη περισσότερα σχετικά με αυτόν τον καβγά(απαντώντας σε κάποιον επί του θέματος), αλλά επειδή ήταν αρκετά μεγάλο σου παραθέτω μόνο το λινκ :Ρ http://supernaturalgreece.gr/review-supernatural-9×14-the-captives/#comment-1270716302
Ο Σαμ φέτος διανύει την καλύτερη χρονιά του(όσον αφορά το πόσο συμπαθής μου είναι) λόγω του αγώνα του να σώσει τον Ντιν. Πάντα ήταν αγαπημένα αδέρφια, αλλά φέτος για πρώτη φορά τον βλέπουμε να κάνει εκείνος τη “νταντά” για τον Ντιν.
ΥΓ Όλο λέω θα γράψω λίγα, κι όλο γράφω κατεβατά(με παρασύρει ο Ντιν χαχαχαχα)
Συμφωνώ σε ό,τι γράφεις! Ο Σαμ και ο Ντιν όλα αυτά τα χρόνια, παρά τα όσα λάθη, μεγάλα ή μικρά, έχουν κάνει πάρα πολύ καλό. Μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν, μέχρι τώρα, σε όλες αυτές τις προκλήσεις, επειδή ήταν ενωμένοι. Και οι δύο είναι τραγικές φιγούρες. Έχουν περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Νομίζω πως στην αρχή η ιστορία ήταν επικεντρωμένη στον Σαμ. Ειδικά το πρώτο μισό του πρώτου κύκλου. Ύστερα, φαίνεται πως στράφηκαν περισσότερο στη σχέση μεταξύ των αδερφών. Βασικά, έτυχε τα πρώτα επισόδια να μην τα δω. Άρχισα να βλέπω τη σειρά από το δέκατο επεισόδιο, όταν ο Σαμ επηρεασμένος από το φάντασμα του γιατρού, είπε πολύ άσχημα πράγματα στον Ντιν, ενώ στο αμέσως επόμενο, υπήρξε ο τσακωμός τους. Παρόλο που ακόμη δεν είχα κάποια αδυναμία, πήρα το μέρος του Ντιν, επειδή ήμουν της ίδιας άποψης. Παρ’όλα αυτά συνέχισα να είμαι ουδέτερη μέχρι το επεισόδιο με το στρίγγα.
Αυτό το επεισόδιο είναι ένα από τα αγαπημένα μου και με έκανε να δω τον πραγματικό Ντιν. Η σκηνή στο πανδοχείο, στην οποία ο Ντιν θυμάται τα παιδικά τους χρόνια, μου έχει κάνει εντύπωση, παρόλο που δεν είναι τόσο σημαντική. Απλώς είναι εκείνος και βάζει φαγητό στον Σαμ. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, δέθηκα με το χαρακτήρα του Ντιν. Βέβαια, το επεισόδιο συνεχίζει και με άλλες αναμνήσεις, όπως το ότι μικρά παιδιά έμεναν για μέρες μόνα τους και ότι ο πατέρας τους περίμενε από ένα εννιάχρονο παιδί να είναι ο σωματοφύλακας του μικρότερου. Επίσης, φάνηκε το πόσο αυστηρός ήταν ο Τζον με τον Ντιν, από τότε, και συνέχιζε να είναι, αφού ο ίδιος έστειλε μετά από χρόνια τον Ντιν να σκοτώσει αυτό το πλάσμα που τους είχε ξεφύγει. Χωρίς να το έχει σκοπό, ο Τζον, κατά κάποιο τρόπο, φόρτωσε αυτή την αποτυχία στον Ντιν, επειδή ήταν μόνο ένα παιδί που είχε βαρεθεί να είναι κλειδωμένο για μέρες σ’ένα δωμάτιο και βγήκε έξω για να παίξει ηλακτρονικά. Όπως είναι φυσικό, ο Ντιν πήρε όλη την ευθύνη πάνω του, θεωρώντας υπεύθυνο τον εαυτό του για το θάνατο πολλών παιδιών και από τότε άρχισε να υπακούει τυφλά τις εντολές του πατέρα του.
Ο Τζον δεν ήταν ποτέ τόσο σκληρός με τον Σαμ. Όχι ότι έπρεπε να είναι κι μ’εκείνον έτσι, αλλά φαινόταν σαν να του έχει περισσότερη αδυναμία, πραγμά που δεν πιστεύω. Απλώς η ανάγκη τον πίεζε να συμπεριφέρεται πιο αυστηρά στον Ντιν, γιατί εκείνος ήταν ο μεγαλύτερος και πάντα φαινόταν να έχει περισσότερη κατανόηση από τον Σαμ. Επιπλέον, κάποιος έπρεπε να είναι πιο δυνατός και να προσέχει το μικρότερο μέλος της οικόγενειας όσο ο Τζον θα έλειπε σε κυνήγια. Άρα, ο Ντιν έπρεπε από μικρό παιδί να σκληραγωγηθεί και να αφήσει την παιδική του ηλικία στην άκρη.
Όλα αυτά, βέβαια, είχαν άσχημες επιπτώσεις στη ψυχολογία του Ντιν και μεγαλώνοντας, συνέχιζε να είναι απαγκιστρωμένος στον πατέρα του και τον Σαμ. Γι’αυτό θυσίασε τη ψυχή του τόσο εύκολα. Ένιωθε ένοχος για το θάνατο του Τζον και αποτυχημένος που δεν μπόρεσε να προστατέψει τον Σαμ. Έτσι, με το να πεθάνει, θα επανόρθωνε για όλα και παράλληλα θα ζούσε ξανά ο αδελφός του. Όμως, όπως έγραψες, από εκείνο το σημείο και μετά, τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχό του και σιγά σιγά τα τελευταία λόγια του Τζον άρχισαν να παίρνουν μορφή.
Όσο περισσότερο προσπαθούσε ο Ντιν να προστατέψει τον Σαμ, τόσο εκείνος απομακρυνόταν και πήγαινε προς το μέρος της Ρούμπι. Ο Σαμ ένιωθε πως ο Ντιν τον έπνιγε και γι’αυτό επαναστάτησε, όπως είχε κάνει παλαιότερα με τον πατέρα τους. Στο τέλος, κατάλαβε το λάθος του και προσπάθησε να επανορθώσει για το κακό που προκάλεσε. Θυσίασε τον εαυτό του και ζήτησε από τον αδερφό του να φτιάξει μία καινούρια ζωή μακριά από το κυνήγι. Όμως, αυτό δεν μπόρεσε τελικά να γίνει και επέστρεψαν και οι δύο πίσω στη ζωή που ήξεραν και είχαν μεγαλώσει.
Ο Ντιν πάντα ήταν και θα είναι ο προστάτης του Σαμ. Εξάλλου, του το είχε πει από την αρχή. Όσο εκείνος είναι δίπλα του, τίποτα κακό δεν μπορεί να του συμβεί. Κάθε φορά ο Ντιν αποδεικνύει τα λόγια του στον Σαμ, άσχετα αν στην πορεία, καμιά φορά, ξεφεύγει από τα όρια. Εφέτος, είναι η σειρά του Σαμ να σταθεί στο πλευρό του αδερφού του. Για πρώτη φορά μπαίνει ο ένας στη θέση του άλλου. Θέλω να πιστεύω ότι από ‘δώ και πέρα, η σχέση τους θα γίνει πιο δυνατή απ’ότι ήταν πριν, αφού θα μπορεί ο ένας να καταλάβει τον άλλο καλύτερα. Φυσικά και θα υπάρχουν τσακωμοί. Όλοι έτσι είμαστε με τα αδέρφια μας. Όμως, δε θέλω να ξαναδώ να συμβαίνει μεταξύ τους κάτι αντίστοιχο του περσινού ή του τέταρτου κύκλου.
ΥΓ: Δεν έχω πρόβλημα με τα μεγάλα σχόλια, αντιθέτως μου αρέσουν. Ειδικά, όταν υπάρχει ανάλυση ενός χαρακτήρα. Μου άρεσε πάρα πολύ και πραγματικά με συγκίνησε.