5 αποχρώσεις των αδελφών Winchester (s.1 – s.11): Μέρος Α΄- Dean Winchester

Καλύτερα Επεισόδια του SPN

Τελευταία Σχόλια

“I spend my life and sell my soul on the road, and I’m still in the dark ‘cause I can’t seem to find the light alone” Styx – Man in the wilderness

«A young man with an important purpose”: O μεγαλύτερος γιος του John Winchester άλλοτε ένας γοητευτικός αλαζόνας (Chief) άλλοτε ένας γενναιόδωρος φίλος (Righteous man) και άλλοτε ένας απλά αυθόρμητος νέος (Dee-Dawg) μας κερδίζει ιδιαίτερα όταν μέσα του ο ανασφαλής έφηβος «παλεύει» με τον ορμητικό κυνηγό. Όταν το ίδιο πρόσωπο είναι πατέρας του Ben αλλά και δολοφόνος του Azazel (και όχι μόνο…), πιστός αδερφός αλλά και knight of hell πιστός μόνο στον εαυτό του (καλά τα κατάφερε ο Crowley!).

«…saving people, hunting things, the family business”: Ο Dean αντιμετωπίζει την πραγματικότητα απλοϊκά και απόλυτα: μαύρο ή άσπρο, καλό ή κακό, βιβλία ή γυναίκες, impala ή τίποτα. Αν και συνήθως τον αναζητούν άγγελοι, τον κυνηγούν δαίμονες, τον παραμονεύουν rippers αυτός κλείνει τα μάτια και απολαμβάνει την αγαπημένη του apple pie ή αποκοιμιέται ταξιδεύοντας στoυς στίχους των Lynyrd Skynyrd ή του Bob Seger. Αν και ποτέ δεν αναζητά την αναγνώριση, ωστόσο το αγκάθι μέσα του ήταν πάντα η αποδοχή του πατέρα του και γι αυτό πάντα τον αγαπούσε, σπάνια τον αμφισβητούσε, ήταν το «καλό» παιδί του μπαμπά σε αντίθεση με τον «απείθαρχο» Sam. Τελικά, όμως, φαίνεται πως μόνο ο Sam κατάφερε να γίνει αυτόνομη προσωπικότητα ενώ ο Dean στερήθηκε την επιλογή να ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι (be my own man…). Τι να θυμηθεί; Τα παιδικά του χρόνια που είχε αυτο-οριστεί ο προστάτης του Sam ή τα εφηβικά του όνειρα στο σπίτι του Sonny που θυσίασε για να μην αφήσει μόνη της την οικογένειά του από την οποία ποτέ δεν κατάφερε να απεγκλωβιστεί (Υou don’t think I had dreams of my own?); Έχει ανάγκη την σιγουριά και την γαλήνη της οικογένειας αλλά από την άλλη γοητεύεται από την απρόβλεπτα επικίνδυνη ζωή του κυνηγού (family business). Το σίγουρο είναι πως ο ψυχικός του κόσμος μόνο ισορροπημένος δεν είναι αφού σχεδόν αγωνίζεται να κρύψει κάθε ίχνος αδυναμίας και ευαισθησίας που τολμάει να εμφανιστεί ενώ ταυτόχρονα αποφεύγει να αντιμετωπίσει on time τραγικά γεγονότα της ζωής του όπως ο θάνατος του πατέρα του (You are right. Come here I want to lay my head on your shoulder. Maybe even slow dance…) ή του Bobby. Αποφεύγει τις συναισθηματικές εξαρτήσεις αλλά τα υγρά πράσινα μάτια δεν μπορούν να κρύψουν τη μοναχική του καρδιά…

«Sammy, all I’m saying is that you’re my weak spot”: μπορεί να σκεφτεί o Dean τον εαυτό του χωρίς τον Sam; ΠΟΤΕ… Όσες φορές χώρισαν οι δρόμοι τους, όσες φορές τον πλήγωσαν οι αποφάσεις του μικρού του αδερφού, όπως όταν αποφάσισε να σπουδάσει εγκαταλείποντας αυτόν και τον πατέρα του, βυθίστηκε σε μια θλιμμένη μοναξιά ίσως γιατί κατά βάθος θα ήθελε να ήταν τόσο δυνατός όσο ο αδερφός του ανακαλύπτοντας τη μαγική λέξη «επιλογή». Στο τέλος της μέρας, έχουμε δει προσπάθειες του να ζήσει μια «φυσιολογική» ζωή να βαραίνουν τελικά περισσότερο την ήδη βασανισμένη ψυχή του δημιουργώντας ένα ακόμα κενό (If you ever mention Lisa and Ben to me again, I wiil break your nose!). Αυτή η δυνατή και ανίκητη αγάπη του για τον μικρό του αδερφό δεν είναι μόνο μια πηγή αναζωογόνησης για τον ίδιο αλλά μεταφράζεται πολλές φορές και σε θαυμασμό ενισχύοντας και την δική του πίστη για τον απώτερο σκοπό της μοναδικής του ζωής (You’ve always been the brains of this operation). Γι αυτό, έχοντας μεγάλες προσδοκίες από εκείνον πληγώνεται όταν ο Sam δεν εκφράζει με τον ίδιο απόλυτο τρόπο την αγάπη του για εκείνον. Ας θυμηθούμε την απογοήτευση του Dean όταν ανακάλυψε ότι ο αδερφός του έχει διαλέξει να συμμαχήσει με έναν δαίμονα, την Ruby ή όταν δεν τον αναζήτησε ενώ αυτός πάλευε με τα τέρατα τον Καθαρτήριο: Did you look for me Sam?

Όμως είναι ο αδερφός του, που ήταν εκεί για να μοιραστεί το αίμα του μαζί του και να τον απομακρύνει από τα μονοπάτια της κόλασης που του υποσχόταν ο Crowley…Ο Dean δεν ήταν ποτέ τόσο αναλυτικός αλλά κατάφερνε να είναι πολυμήχανος, δεν ήταν ποτέ τόσο υπομονετικός αλλά κατάφερνε να είναι αποτελεσματικός, δεν ήταν ποτέ τόσο σκεπτικιστής αλλά είχε ισχυρό το αίσθημα της αυτοθυσίας, δεν ήταν ποτέ τόσο επιφυλακτικός αλλά ειλικρινής. Σε κάθε περίπτωση, οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε απειλούσε την ζωή του Sammy μεταμόρφωνε τον αστείο, ανώριμο έφηβο Dean (που φοβάται τα αεροπλάνα!) σε ατρόμητο και ορμητικό κυνηγό τυφλωμένο από την αδερφική αγάπη (is it possible to control the situation? Because if Sam’s not safe it’s not happening…).

«I can’t fill this hole. Not ever»: Τι σκεφτόμαστε πραγματικά όταν ακούμε τον όνομα Dean Winchester; Μήπως τον κυνηγό με τα θυμωμένα μάτια, τον ερευνητή με τη διεισδυτική ματιά, τον αδερφό με το χαμόγελο ικανοποίησης μπροστά σε ένα μπέργκερ, το απλανές ύφος του γοητευτικού νέου ή την απορία μπροστά σε «άγνωστες λέξεις» που ξεπηδούν από τον υπολογιστή (That is spectacular work. Any chance I can get that in English?); Μάλλον είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών αλλά σίγουρα δεν είναι ένας καθημερινός τύπος αλλά ούτε και ο τυπικός σούπερ ήρωας. Παρορμητικός ναι -καταστροφικές συμφωνίες με δαίμονες (crossroad deamons) και αγγέλους (Gadreel) – αλλά πάντα γνωρίζει κατά βάθος πότε έχει ξεπεράσει τα όρια. Κάποιες φορές η αποτυχία τον πεισμώνει ενώ άλλες φορές τον κάνει μάλλον αυτοκαταστροφικό.

Η ζωή του μια road movie, ο σκοπός του η σωτηρία των ανθρώπων από κάθε σκοτεινό και δαιμονικό παλεύοντας συγχρόνως την θλίψη και τις ενοχές του παρελθόντος προσπαθώντας – μάταια τις περισσότερες φορές – να γεμίσει το κενό της ψυχής του. Με όπλο του το οξύ και αυτοσαρκαστικό του χιούμορ φωτίζει τις γκρίζες εικόνες της σκοτεινής πραγματικότητας (I want a big funeral. I am talking epic!). Σύμμαχός του η αγάπη του Sam που τον κρατάει στο φως της ζωής όταν ο ίδιος δείχνει να εγκαταλείπει (ας μην ξεχνάμε πόσο πάλεψε για τον Dean μέχρι να εξαφανίσει το σημάδι του Κάιν).

«This world is flawed. But I am not ready to say goodbye to it just yet»: Κι όμως, όσο και αν οι δυσκολίες χτυπούν τη μοναδικά περιπετειώδη ζωή του σαν κύματα, ο ίδιος φαίνεται ότι έμαθε καλό σέρφινγκ (I am not going to die in a hospital where nurses aren’t even hot!?). Και πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά αφού ήταν Michael sword, ένας leader. Αποκτώντας πίστη στον εαυτό του, ωριμάζοντας (ελπίζουμε όχι πολύ…) συνεχίζει με τον μοναδικό Dean way να μας γεμίζει μόνο με δυνατά συναισθήματα. Well, that’s awesome!

Διαβάστε το μέρος δεύτερο κλικάροντας εδώ.

Αφιέρωμα από την φίλη της σελίδα μας Ηρώ

 

Μπορείτε να στέλνετε τα δικά σας Supernatural (και όχι μόνο) άρθρα στο [email protected]

3 COMMENTS

Subscribe
Notify of
guest

3 Σχόλια
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια
ncis merlin like
ncis merlin like
6 years ago

Α-ΠΙ-ΘΑ-ΝΟ!!!!!! Γερό respect για το άρθρο, μπράβο!!!!

Joanna
Joanna
6 years ago

Πάρα, πάρα, πάρα, πάρα, πάρα, Πάρα, πάρα, πάρα, πάρα, πάρα,Πάρα, πάρα, πάρα, πάρα, πάρα,Πάρα, πάρα, πάρα, πάρα, πάρα,Πάρα, πάρα, πάρα, πάρα, πάρα,Πάρα, πάρα, πάρα, πάρα, πάρα,πολύ ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!

Castiel Lover
Castiel Lover
6 years ago

Πολύ ωραίο άρθρο!!!
“Τι σκεφτόμαστε πραγματικά όταν ακούμε τον όνομα Dean Winchester;” Θα έλεγα εγώ καλύτερα PIE!!!

Μην με βρίσετε, αλλά ήθελα καιρό να το ζητήσω: μετά το αφιέρωμα στον Sam, θα κάνετε ένα για τον Castiel, και για τον Crowley; Please!!!!!!!!!!!!!!!!

Τελευταία Άρθρα

Καλύτερα Επεισόδια The Winchesters

Iro
Iro
Από πάντα ήμουν fan των σειρών μυστηρίου αλλά στο Supernatural βρήκα το συνδυασμό που αναζητούσα: αγωνία, χιούμορ και πάλι αγωνία. Αυτό που με κέρδισε στην αγαπημένη μας σειρά είναι ότι τα απίθανα φαίνονται τόσο αληθινά και οι πρωταγωνιστές δεν είναι οι κλασσικοί σούπερ ήρωες, στοιχεία που την κάνουν να ξεχωρίζει από άλλες σειρές του ίδιου είδους. Από τότε (2007) η σχέση μου με το Supernatural είναι καρμική ιδιαίτερα όταν ανακάλυψα ότι αρέσει και σε κάποιον άλλο ο Bob Seger! (Dean)

Περισσότερα Άρθρα