Disclaimer: Η κριτική που θα διαβάσετε γράφτηκε στα πλαίσια rewatch και περιέχει spoilers για τη συνέχεια.
Οι Winchesters βοηθούν τη νεαρή Molly να ξεφύγει από το φάντασμα του Jonah Greely που την καταδιώκει σε έναν επαρχιακό δρόμο μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Το Roadkill θα μπορούσε να είναι ένα από εκείνα τα filler επεισόδια με φαντάσματα στα οποία δεν ρίχνεις δεύτερη ματιά, αλλά λίγο χάρη στο guest της Tricia Helfer (τότε γνωστή από το Battlestar Galactica, τώρα από το Lucifer), και λίγο χάρη στη σκηνοθεσία και την ευφάνταστη ανατροπή του τέλος, καταφέρνει να είναι μέχρι και σήμερα μια από τις πιο αξιομνημόνευτες υποθέσεις φαντασμάτων που έχουν ερευνήσει οι Winchesters!
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του επεισοδίου είναι ότι βλέπουμε τα γεγονότα από την οπτική γωνία κάποιου άλλου χαρακτήρα, κι όχι των Winchesters. Η Molly της Tricia Helfer δεν έχει την εντυπωσιακή σέξι παρουσία που μας έχει συνηθίσει η ηθοποιός. Είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας που πέφτει θύμα ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος και ψάχνει τον άντρα της. Κατά τη διάρκεια της αγωνιώδους αναζήτησής της, βρίσκει τον εαυτό της κυνηγημένο από το φάντασμα του Greely που θέλει να τη βασανίσει (γιατί χωρις να το θυμ.αται, εκείνη τον σκότωσε). Τα αγόρια μπαίνουν στην ιστορία όταν η Molly τους σταματά στη μέση του δρόμου για να τους ζητήσει βοήθεια. Εμείς ως θεατές δεν μαθαίνουμε αμέσως πως βρέθηκαν εκεί και τι ακριβώς ερευνούν. Αρχικά νομίζουμε ότι είναι εκεί μόνο για τον Greely, ο οποίος κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του βγαίνει στο δρόμο και προκαλεί ατυχήματα στα διερχόμενα αυτοκίνητα.
Κακά τα ψέματα, η Tricia Helfrer κρατάει το επεισόδιο. Κι όχι επειδή είναι ‘όνομα’ (παρόλο που δεν βλέπουμε διάσημους συχνά στο Supernatural), αλλά επειδή καταφέρνει να επικοινωνήσει άψογα το πώς νοιώθει η Molly, να έχει μια ρεαλιστική αντίδραση σε όσα συμβαίνουν, και να κάνει το κοινό να τη συμπαθήσει και να θέλει να τη βοηθήσουν οι Winchesters. Στα μέσα, εκεί που ψάχνουν τον τάφο του Greely, το επεισόδιο κάνει μια μικρή αλλά αισθητή κοιλιά. Παρόλα αυτά, οι συζητήσεις των αγοριών με τη Molly είναι όμορφες και πολύ πιο ενδιαφέρουσες από το να ήταν τα αγόρια μόνα τους.
Το να βλέπουμε τι κάνουν οι Winchesters μέσα από τα μάτια ενός εξωτερικού παρατηρητή είναι μια ωραία αλλαγή στα συνηθισμένα, και αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον όσο φτάνουμε προς το τέλος κι αρχίζουμε να ψυλλιαζόμαστε ότι τα αγόρια κάτι κρύβουν από τη Molly. Ο Sam, όπως συνήθως, είναι δείχνει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση προς τη Molly, ενώ ο Dean είναι πιο υπεροπτικός κι απότομος από ότι συνήθως. Τα αδέρφια μοιάζουν σοκαρισμένα όταν την πρωτοσυναντούν κι ανταλλάσσουν βλέμματα καθ’όλη τη διάρκεια του επεισοδίου, αλλά όλα αυτά τα στοιχεία ο τηλεθεατής δεν μπορεί να τα αποκωδικοποιήσει παρά μόνο όταν μαθαίνει την αλήθεια στο τέλος. Όταν πια αποκαλύπτεται ότι είναι και η Molly φάντασμα και σκοτώθηκε στο ίδιο ατύχημα που πήρε τη ζωή του Greely, δεν είναι τόσο σοκαριστικό, είναι περισσότερο ένα γλυκόπικρο κλείσιμο για το χαρακτήρα της. Το Supernatural δεν βάζει συχνά τους πρωταγωνιστές του στη διαδικασία να σκεφτούν τι απογίνονται τα υπερφυσικά πλάσματα που κυνηγάνε, τι υπάρχει «μετά». Αυτά τα θέματα εξερευνήθηκαν υπό άλλη βάση όταν εισήχθησαν στην ιστορία οι άγγελοι κι ο Παράδεισος στην 4η σεζόν, αλλά, μέχρι εδώ που είμαστε τώρα, είναι αχαρτογράφητη περιοχή. Και ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της ιστορίας του αυτοτελούς, αλλά και της γενικότερης θεματικής της σεζόν, το δίλημμα του το αν πρέπει τα αδέρφια να σκοτώνουν οτιδήποτε είναι υπερφυσικό ή μόνο όσα πλάσματα είναι κακόβουλα.