Βλέποντας τα αδέρφια να νικούν τον έναν κακό μετά τον άλλο και να ζουν όλες αυτές τις συναρπαστικές περιπέτειες, μας κάνει να τους ζηλεύουμε λίγο που είμαστε παγιδευμένοι στη ρουτίνα μας. Αλλά αν το δούμε λίγο πιο προσεκτικά, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η καθημερινότητά τους ίσως είναι και πιο αβάσταχτα βαρετή από τη δική μας. (Σίγουρα πάντως είναι και πιο επικίνδυνη!)
Η χρονοβόρα έρευνα
Στο πρόσφατο επεισόδιο The Thing είδαμε ένα μοντάζ με τους Winchesters να περνούν ώρες, ίσως και μέρες, ερευνώντας τη βιβλιογραφία του Καταφυγίου για κάποιο στοιχείο για τη Σφραγίδα του Σολομώντα. Για χάρη της τηλεοπτικής οικονομίας, εμείς πάντα πηδάμε στο τέλος της έρευνας των αγοριών και ξεμπερδεύουμε με ένα “So, get this…” ή ένα “According to the lore…“, αλλά για σκεφτείτε τι διάβασμα ρίχνουν αυτά τα παιδιά για κάθε υπόθεση. Με τόσο διάβασμα, 5 διδακτορικά ο καθένας θα μπορούσαν να έχουν πάρει!
Το ξεπάτωμα σκάβοντας
Έτσι και τους τύχει υπόθεση με φάντασμα, τα αγόρια την έχουν κάτσει, αφού σίγουρα θα χρειαστεί να ξεθάψουν κάποιο πτώμα για να κάψουν τα οστά του. Πέρα από την επικινδυνότητα του όλου εγχειρήματος (πως δεν τους έχουν πιάσει τόσο καιρό για τυμβωρυχία, απορώ), πρόκειται για κάτι πολύ χρονοβόρο και κουραστικό. Αν έχετε δοκιμάσει ποτέ να σκάψετε κήπο, θα ξέρετε τι εννοώ. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο το κάνουν να φαίνεται. Για να σκάψουν τόσο μεγάλους λάκκους που σκάβουν αυτοί κάθε φορά, θα πρέπει να χρειάζονται τουλάχιστον ένα 3ωρο. Κουράστηκα και μόνο που το υπολόγισα! (Κάτι ήξερε ο Rufus και είχε τον εκσκαφέα πρόχειρο!)
Οι ατελείωτες ώρες στο δρόμο
Η Αμερική δεν είναι Ελλαδίτσα. Εκεί οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Και οι Winchesters διανύουν χιλιόμετρα σε κάθε επεισόδιο για να πάνε εκεί που τους καλεί το καθήκον. Στο επεισόδιο Baby πήραμε μια μικρή γεύση του τι κάνουν κατά τη διάρκεια αυτών των ατελείωτων διαδρομών, αλλά γενικά είναι κάτι που πάλι κόβεται χάριν τηλεοπτικής οικονομίας.
Η απέραντη μοναξιά
Σκεφτείτε λίγο στην καθημερινότητά σας με πόσους ανθρώπους συναναστρέφεστε; Οικογένεια, φίλοι και συνάδελφοι είναι εκεί για να σας γεμίσουν τις ώρες με μια συζήτηση, έναν καφέ, ένα σινεμά ή ένα χαλαρό ποτάκι. Οι Winchesters δεν έχουν κάτι από αυτά. Έχουν μόνο ο ένας τον άλλο κατά κύριο λόγο. Δεν έχουν φίλους να βγουν λίγο έξω να πουν δυο κουβέντες, και η υπόλοιπη οικογένειά τους είναι αρκετά δυσλειτουργική για να μπορέσει να τους βοηθήσει πραγματικά να αντεπεξέλθουν στην απέραντη μοναξιά που πρέπει να νοιώθουν.
Βρε, Αμαλία, ψυχοπλακώθηκα έτσι όπως έγραψες το τελευταίο κομμάτι… *σνιφ* Κατά τ’άλλα, όμως, ωραιότατο αρθράκι! (Από θέμα γραψίματος, μην τρελαθούμε, γιατί πόσο uplifting μπορεί να είναι ένα τέτοιο άρθρο; ;Ρ) Καλό μήνα σε όλους, κιόλας! 😀