Well, I know what you’re thinking, Sam. Why did it have to be clowns?
– Dean Winchester, 2×02 Everybody Loves a Clown
Το Supernatural έχει ενσωματώσει τον αστικό μύθο των σατανικών κλόουν σε αρκετά επεισόδιά του, βάζοντας μάλιστα και τον έναν εκ των δυο πρωταγωνιστών του, τον Sam Winchester, να έχει φοβία -βάσιμη όπως αποδεικνύεται- προς τους κλόουν.
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ:
Ο Sam kai o Dean ερευνούν μια σειρά φόνων όπου δράστης φέρεται να είναι ένας κλόουν. Αυτό φέρνει τον Sam αντιμέτωπο με τη φοβία που είχε προς τους ανατριχιαστικούς γελωτοποιούς από μικρός. Επιλύοντας την υπόθεση ανακαλύπτουν πως ο δολοφόνος ήταν ένα Ρακσάσα που μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή, αλλά διαλέγει αυτήν ενός φοβιστικού κλόουν (επειδή γιατί όχι; )
7×14 Plucky Pennywhistle’s Magical Menagerie
Άλλη μια υπόθεση με δολοφονικούς κλόουν για τους Winchesters. Αυτή τη φορά, ο μάνατζερ ενός παιδότοπου, ονόματι Howard, χρησιμοποιεί χουντού για να εκδικηθεί όσους θεωρεί κακούς ή αδιάφορους γονείς. Μέσω μαγείας, λοιπόν, δίνει σάρκα και οστά στους φόβους των παιδιών. Με τον ίδιο τρόπο δίνει σάρκα και οστά στο φόβο του Sam, που δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από τους κλόουν. Οι Winchesters νικούν τον δολοφόνο και στην πορεία ανακαλύπτουν και την πηγή της φοβίας του Sam.
Οι Winchesters έρχονται αντιμέτωποι με το δολοφονικό φάντασμα του Chester Johnson που όσο ήταν ζωντανός δούλευε ως ανιματέρ σε παιδικά πάρτι. Ο Chester στοιχειώνει τις παλιές του στολές και κυριεύει όσους τις φοράνε, χρησιμοποιώντας τους ως εργαλεία απόσπασης εκδίκησης από αυτούς που τον αδίκησαν στη ζωή του και τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Μια από τις στολές που στοιχειώνει, είναι η στολή ενός κλόουν, και φυσικά ποιος θα είναι αυτός που θα τον αντιμετωπίσει με αυτή τη μορφή; Μα, ο Sam Winchester φυσικά, που θα κληθεί να ξεπεράσει για άλλη μια φορά τη φοβία του. Ο μικρός Winchester στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και υπερνικά το εκδικητικό πνεύμα με τη μορφή κλόουν.
Καθώς ψάχνουν για στοιχεία στη σοφία, μαζί με την Velma Dinkley, ο Sam ξαφνιάζεται όταν βλέπει μια κούκλα ντυμένη σαν κλόουν και πέφτει στο πάτωμα.
Αναφορές σε τρομακτικούς κλόουν γίνονται και σε άλλα επεισόδια της σειράς:
- 2×05 Simon Said – Ο Dean περιεξεργάζεται το βανάκι του Andy και λέει οτι δεν μοιάζει με το λημέρι ενός serial killer, αφού δεν έχει κλόουν ζωγραφισμένους στους τοίχους.
- 3×11 Mystery Spot – Όταν ο Sam λέει στον Dean όταν είδε ένα περίεργο όνειρο και εκείνος τον ρωτάει σαρκαστικά αν ήταν με κλόουν ή με νάνους.
- 3×12 Jus in Bello – Ο Dean λέει στον Victor Henriksen πως το υπερφυσικό είναι αληθινό. Τα φαντάσματα, οι λυκάνθρωποι, τα βαμπίρ, ακόμα και οι σατανικοί κλόουν που τρώνε ανθρώπους.
- 5×11 Sam, Interrupted – Όταν ο Dean βλέπει τα έργα του Martin Creaser αναφέρει τα ανατριχιαστικά έργα του κατά συρροή δολοφόνου John Wayne Gacy που είχαν ως κεντρικό θέμα τους κλόουν.
- 6×15 The French Mistake – Στο γραφείο του σκηνοθέτη Bobby Singer βλέπουμε ένα κόκκινο βελούδινο φέσι διακοσμημένο με έναν κεντητό κλόουν. Fun fact: Το φέσι ήταν το δώρο της Fez-o-rama στην παραγωγή για την ολοκλήρωση της 5ης σεζόν.
- 7×12 Time After Time – Όταν η Ezra Moore συναντά για πρώτη φορά τον χρονοταξιδιώτη Dean με τα ρούχα που φορούσε στο 2012 ρωτά αν είναι ένας αγρότης κλόουν.
Οι κλόουν στην ποπ-κουλτούρα
Κάποια απροσδιόριστη στιγμή στην παγκόσμια συλλογική αντίληψη του κοινού, οι κλόουν μεταμορφώθηκαν από χαμογελαστοί σαλτιμπάγκοι σε κακόβουλα -συχνά δολοφονικά- πλάσματα. Δυο είναι οι κυριότεροι λόγοι που οι κλόουν έχουν γίνει συνώνυμο του τρόμου: οι αληθινές ιστορίες με κλόουν-δολοφόνους και η ποπ-κουλτούρα. Αντιπρόσωποι αυτών των δυο παραγόντων θα μπορούσαν να θεωρηθούν ο διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος John Wayne Gacy, γνωστός με το προσωνύμιο “Κλόουν-Δολοφόνος”, και ο Stephen King, με το μυθιστόρημά του It, που γέννησε τον πιο εμβληματικό κλόουν-δολοφόνο της ποπ-κουλτούρας, τον Pennywise.
Ο Gacy, που έδρασε κατά τη δεκαετία του ’70, δημιούργησε τον πρώτο πανικό για τους κλόουν, ο οποίος για αρκετά χρόνια περιοριζόταν στις ΗΠΑ. Η πρώτη καταγγελία για έναν σατανικό κλόουν που προσπάθησε να απαγάγει παιδιά έγινε το 1981 στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Από τότε, είχαμε πολλά περιστατικά τέτοιων “κλόουν-φαντασμάτων” που τρομοκρατούσαν διαφορετικές περιοχές της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής, και με την παγκοσμιοποίηση της ποπ-κουλτούρας (και με ταινίες/σειρές, όπως το American Horror Story: Freak Show που κανονικοποιούν πια το νέο αρχέτυπο του σατανικού κλόουν), πέρασαν και στις άλλες ηπείρους.
Δεν ήταν όμως μόνο ο Gacy που αμαύρωσε τη φήμη των κλόουν. Πολλοί διασκεδαστές που εργάζονται κοντά σε παιδιά έχουν κατηγορηθεί πως χρησιμοποιούν το επάγγελμά τους σαν βιτρίνα για να είναι κοντά στο αντικείμενο του πόθου τους. Πολλοί κλόουν έχουν εμπλακεί σε υποθέσεις παιδικής κακοποίησης. Η Τέχνη, εμπνευσμένη όπως πάντα από τη ζωή, χρησιμοποίησε τους κλόουν ως σεναριακό τέχνασμα ενός απλού, καθημερινού πράγματος που γίνεται τρομακτικό. Όσο πιο αθώο είναι ένα αντικείμενο ή ένας χαρακτήρας, τόσο πιο σοκαριστική είναι η μετατροπή του σε σατανικό. Οι κλόουν μοιάζουν ανθρώπινοι, αλλά τα πρόσωπά τους είναι κρυμμένα. Κάτι που ισχύει και για τα σκιάχτρα, η ανικανότητά μας να καταλάβουμε τις εκφράσεις του προσώπου του, μας προκαλεί φόβο.
Τέλος, ο σατανικός κλόουν μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβολο της απώλειας της αθωότητας, ένα σημάδι τους τέλους της παιδικής ηλικίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ίδιου του Supernatural. Όπως είδαμε στο Everybody Loves a Clown, ο Sam και ο Dean πενθούν για τον πατέρα τους, και προσπαθούν να επεξεργαστούν τον χαμό του μοναδικού τους γονιού. Είναι μια μεταβατική περίοδος για αυτούς και σηματοδοτεί τη μετάβασή τους στην ενηλικίωση. Ο συνεχιζόμενος φόβος του Sam για τους κλόουν θα μπορούσε να ιδωθεί ως σύμβολο της τραυματικής παιδικής του ηλικίας, κάτι που υπονοείται έντονα και στο Plucky Pennywhistle’s Magical Menagerie.