[Disclaimer: Η κριτική που ακολουθεί γράφτηκε στα πλαίσια rewatch της σειράς από την αρχή, αλλά δεν περιέχει spoilers για τα επόμενα επεισόδια.]
Με την έρευνα για τον πατέρα τους να είναι σε αδιέξοδο, το 3ο επεισόδιο βρίσκει τα αδέρφια να ψάχνουν στις εφημερίδες για υποθέσεις που… μυρίζουν παραφυσικό, όπως ο μυστηριώδης πνιγμός μιας 18χρονης κολυμβήτριας στη λίμνη Manitoc. Η 18χρονη ήταν ο τρίτος θάνατος στη λίμνη τον τελευταίο χρόνο, και η σωρός κανενός από τα θύματα δεν βρέθηκε ποτέ.
Οι πρώτες θεωρίες των Winchesters μιλούν για κάποιο θαλάσσιο τέρας, όμως, όταν ο αδερφός της 18χρονης βρίσκεται πνιγμένος στο νεροχύτη της κουζίνας τους, τα δεδομένα αλλάζουν κι όλα πια φωνάζουν «εκδικητικό πνεύμα». Τώρα, το μόνο που πρέπει να κάνουν οι Winchesters είναι να ταυτοποιήσουν το φάντασμα, να εντοπίσουν και να κάψουν τη σωρό του. Piece of cake, δηλαδή!
Η έρευνα των Winchesters φέρνει στο φως ένα παλιό έγκλημα που θα είχε συγκλονίσει τη μικρή κοινωνία αν δεν είχε κουκουλωθεί από τους δράστες. Πριν 35 χρόνια, Bill Carlton κι ο Jake Devins, άμυαλοι 12χρονοι νταήδες, είχαν πνίξει κατά λάθος/εξεπίτηδες τον φίλο τους, τον Peter Sweeney, στη λίμνη. Άφησαν το νεκρό του σώμα να το καταπιούν τα σκοτεινά νερά κι έθαψαν το ποδήλατό του. Για πάνω από 3 δεκαετίες το πνεύμα του αδικοχαμένου Peter είχε γίνει ένα με τη λίμνη, αλλά η πρόσφατη απόφαση των Αρχών να την αποξηράνει, εξαγρίωσε το φάντασμα, το οποίο αποφάσισε να ζητήσει εκδίκηση από τους φονιάδες, στοχεύοντας τις οικογένειές τους. Τα δυο αδέρφια που είδαμε να πνίγονται στην αρχή του επεισοδίου ήταν τα παιδιά του Bill, ενώ λίγους μήνες αργότερα είχε πνιγεί ο γαμπρός του Jake, με μάρτυρα τον μικρό γιο του, τον Lucas.
Ο Lucas από το σοκ σταμάτησε να μιλάει, αλλά, όπως σημειώνει ο Sam, επειδή είναι πολύ μικρός σε ηλικία, είναι πολύ πιο ευαίσθητος στην υπερφυσική ενέργεια και απέκτησε μια εμβιωτική σύνδεση με το φάντασμα. Οι ζωγραφιές του Lucas ήταν αυτές που βοήθησαν τους Winchesters να βγάλουν άκρη πιο εύκολα και να ανακαλύψουν το φάντασμα.
Όταν το εκδικητικό πνεύμα επιτίθεται στην κόρη του Jake μέσα στο μπάνιο της, η αλήθεια για το έγκλημα δεν γίνεται πια να κρυφτεί. Ο Bill είχε ήδη παραδώσει τον εαυτό του για να εξιλεωθεί, και τώρα το φάντασμα δεν θα σταματούσε να σκοτώνει κόσμο μέχρι να έχει και τον Jake. Η υπόθεση κλείνει με τον Jake να θυσιάζεται για να σώσει τον εγγονό του, και οι Winchesters παίρνουν ένα σοβαρό μάθημα: δεν γίνεται να τους σώσουν όλους.
***
Δεύτερη υπόθεση φαντάσματος για τους Winchesters μέσα σε 3 επεισόδια. Δεν θα ήταν κάτι παραπάνω από το κλασικό trope του εκδικητικού πνεύματος που σκοτώνει κόσμο εξαιτίας της αδικίας που του στέρησε τη ζωή, αλλά η εξαιρετική σκηνοθεσία του αείμνηστου Kim Manners δίνει πολλούς πόντους σε αυτό το κουρασμένο σενάριο, με αρκετές δόσεις horror. Οι ερμηνείες των 2 πρωταγωνιστών ήταν εμφανώς καλύτερες σε σχέση με τα προηγούμενα επεισόδια, αλλά δυστυχώς οι guests δεν απέδωσαν το ίδιο. Ειδικά η αγαπημένη μου Amy Acker με απογοήτευσε πολύ, αφού δεν πείθει ούτε στο ελάχιστο για τεθλιμμένη χήρα και στοργική μαμά που την τρομοκρατεί ένα φάντασμα.
Το highlight του επεισοδίου η ανάπτυξη χαρακτήρα του Dean. Ενώ τον είχαμε για εντελώς επιφανειακό γυναικά που την πέφτει γλοιωδώς σε ό,τι έχει καμπύλες, εδώ είδαμε και την πιο ευαίσθητη πλευρά του. Εννοείται ότι συνεχίζει να είναι μέγας γυπαετός, αλλά αρχίζει να διαφαίνεται ότι αυτή η συμπεριφορά είναι η άμυνα που διαμόρφωσε μετά το θάνατο της μητέρας του για να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητά του. Η άρνησή του να φύγει από την πόλη πριν εξασφαλίσει ότι το παιδί είναι καλά, με έκανε να λιώσω στα πατώματα. (Και συνεχίζω να απορώ γιατί πριν 12 χρόνια που πρωτοείδα τον Dean δεν τον συμπαθούσα!)
Δεν είναι από τα επεισόδια που βάζει κάποιος ψηλά στη λίστα με τα αγαπημένα του, αλλά έχει χαρακτήρα και κάποιες από τις πιο όμορφα σκηνοθετημένες σκηνές ολόκληρης της σειράς!