[Disclaimer: Η κριτική που ακολουθεί γράφτηκε στα πλαίσια rewatch της σειράς από την αρχή, και περιέχει ελαφρά spoilers για τις επόμενες σεζόν.]
Το επεισόδιο ξεκινά σε ένα αεροδρόμιο. Ένας νευρικός επιβάτης κυριεύεται από ένα μυστηριώδες σμήνος μικροσκοπικών μαύρων σφαιριδίων. Όταν επιβιβάζεται στην πτήση 2485 της United Brittania φαίνεται ήρεμος, και 40 λεπτά μετά την απογείωση σηκώνεται από τη θέση του και ανοίγει την πόρτα, με αποτέλεσμα την άμεση αποσυμπίεση της καμπίνας και την πτώση του αεροπλάνου. Ως δια μαγείας, υπήρξαν 7 επιζώντες, μεταξύ των οποίων ο πιλότος και μια αεροσυνοδός.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Dean δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον Jerry Panowski, τον υπεύθυνο του αεροδρομίου από όπου έφυγε η μοιραία πτήση, ο οποίος γνωρίζει τους Winchesters γιατί τον είχαν σώσει από ένα poltergeist που στοίχειωνε το σπίτι του πριν λίγα χρόνια. Το μαύρο κουτί της πτήσης έχει κάνει τον Jerry να υποπτεύεται ότι κάτι υπερφυσικό έκανε το αεροπλάνο να πέσει και δεν ήταν λάθος του πιλότου. Τα αδέρφια παίρνουν συνέντευξη από έναν επιζώντα και ερευνούν τα συντρίμμια του αεροσκάφους για ηλεκτρομαγνητικά υπολείμματα. Γρήγορα, απορρίπτουν τις θεωρίες τους περί φαντάσματος ή καταραμένων αντικειμένων, και βγάζουν το συμπέρασμα ότι πρόκειται για δαίμονα που προκαλεί καταστροφές.
Μετά από ένα δεύτερο ατύχημα του αρχικά επιζώντα πιλότου, το οποίο αυτή τη φορά του στοίχισε τη ζωή, μαζί με αυτή ενός ακόμη ανθρώπου, οι Winchesters συνειδητοποιούν ότι ο δαίμονας στοχεύει τους επιζώντες της πτήσης 2485 για να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε. Το επόμενο θύμα τους φαίνεται να είναι η αεροσυνοδός Amanda Walker και οι Winchesters αναγκάζονται να επιβιβαστούν στην επόμενη πτήση της για να τη σώσουν, μαζί με όλους τους υπόλοιπους επιβάτες – και τους εαυτούς τους! Ο στόχος είναι να ξορκίσουν το δαίμονα προτού κάνει την κίνησή του για να ρίξει το αεροπλάνο. Πρώτα, όμως, πρέπει να τον βρουν και συνειδητοποιούν ότι είναι πολύ έξω από τα νερά τους…
Dean: I don’t know, man. This isn’t our normal gig. I mean, demons, they don’t want anything, just death and destruction for its own sake. This is big. And I wish Dad was here.
Εν μέσω πτήσης, οι Winchesters ταυτοποιούν το δαίμονα ως τον συγκυβερνήτη και ζητούν τη βοήθεια της Amanda για να έρθουν σε επαφή με τον δαιμονισμένο και να κάνουν τα δικά τους. Ο εξορκισμός είναι δύσκολος για δυο αρχάριους όπως αυτοί, αλλά τα καταφέρνουν τελικά. (O Sam ήταν ο MVP, γιατί ο Dean, με το που άρχισε το αεροπλάνο να χάνει ύψος, τα είδε όλα!)
Λίγο πριν τον στείλουν πάλι στην Κόλαση, ο δαίμονας έριξε μια βομβίτσα στον Sam, λέγοντας ότι γνωρίζει για τον θάνατο της Jessica, βάζοντας τον μικρό σε σκέψεις. Το κύριο storyline της 1ης σεζόν μόλις άρχισε να διαφαίνεται…
Δυσκολεύομαι πολύ να γράψω αντικειμενική κριτική για αυτό το επεισόδιο έχοντας γνώση του τι γίνεται στις επόμενες σεζόν. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που είδαμε δαίμονα στη σειρά, και ενώ ήταν ένα κομβικό επεισόδιο στη μυθολογία του Supernatural, στην πορεία οι σεναριογράφοι αγνόησαν επιδεικτικά σχεδόν όλα όσα εισήγαγαν εδώ. Εδώ δεν είδαμε δαιμονικό καπνό, ούτε τον κλασικό εξορκισμό, ούτε την κυρίευση μέσω του στόματος. Δεν χρησιμοποίησαν καν αγιασμό! Το μόνο που κράτησαν ουσιαστικά οι σεναριογράφοι για τους δαίμονες είναι τα μαύρα μάτια. (Κάτι είναι κι αυτό…)
Παραβλέποντας το μελλοντικό retcon, πάντως, το επεισόδιο ήταν καλούτσικο, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Σκηνοθετικά ήταν αρκετά καλό, αλλά σεναριακά είχε αρκετές ευκολίες. Είχε την αγωνία του (αν και ξέρεις ότι οι πρωταγωνιστές δεν πρόκειται να πεθάνουν από αεροπορικό ατύχημα στο 4ο επεισόδιο) και το χιουμοράκι του (οι σκηνές του Dean το αεροπλάνο όλα τα λεφτά). Αυτό που πραγματικά με χάλασε στο επεισόδιο, όμως, ήταν το CGI, που, ακόμα και για τα επίπεδα του Supernatural, ήταν πολύ, πολύ κακό.
Θα κλείσω σχολιάζοντας την τελευταία σκηνή, με το… τηλεφωνικό “cameo” του John Winchester. Είμαστε ήδη στο 4ο επεισόδιο κι έχει κουράσει (με την καλή έννοια πάντα) αυτό το κρυφτούλι με τον μπαμπά. Μάθαμε ότι οι δαίμονες ήταν πίσω από το θάνατο της Jess και σίγουρα η εξαφάνιση του John συνδέεται με κάποιον τρόπο. Μήπως ο μπαμπάς ξέρει περισσότερα από όσα νομίζουν; Γιατί τους κρατάει στο σκοτάδι και σε απόσταση; Θέλουμε απαντήσεις τώρα! (Αχ, στερνή μου γνώση… θα αργήσουμε πολύ να πάρουμε απαντήσεις, γιατί η πρώτη σεζόν χτίζει τους χαρακτήρες και τη μυθολογία της σειράς με αυτοτελή επεισόδια, και αφήνει την κεντρική ιστορία στο παρασκήνιο μέχρι τα τελευταία επεισόδια.)