Το τέλος της σεζόν κοντοζυγώνει και το deadline της προθεσμίας του Dean κρέμεται σα δαμόκλειος σπάθη από πάνω του και επηρεάζει την ψυχολογία και των δυο αδερφιών. Η σχέση τους είναι τεταμένη καθώς ταξιδεύουν προς Ohio για μια υπόθεση όπου άνθρωποι λαμβάνουν μυστηριώδη τηλεφωνήματα από νεκρούς αγαπημένους τους.
Ο Dean πιέζει τον Sam να αναλάβουν την υπόθεση επειδή έχει ανάγκη κάτι να τον κρατήσει απασχολημένο, αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχουν κάνει καμία πρόοδο στη δική του υπόθεση. Ο Sam, από την άλλη, επιμένει να στραφούν για βοήθεια στη Ruby. Ο Dean επιτέλους του αποκαλύπτει αυτό που του είχε πει η δαιμόνισσα στο Dream A Little Dream of Me: δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει για να τον γλιτώσει από τη δαιμονική συμφωνία του. Μπορεί να το παίζει γενναίος, αλλά ο πανικός στο βλέμμα του όταν λέει στον Sam πως δεν μπορεί να τον βοηθήσει κανένας είναι ξεκάθαρος.
Λίγο μετά το ξεκίνημα των ερευνών τους στο Ohio, ο Dean δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον πατέρα τους. (Ήταν ωραία εκπληξούλα η φωνή του Jeffrey Dean Morgan!) Ο John ήταν πάντα ένας πολύ ενδιαφέρων -όσο και αμφιλεγόμενος- χαρακτήρας, όχι μόνο γιατί είναι ίσως ο πιο badass κυνηγός που έχει περάσει από το Supernatural (των γιων του συμπεριλαμβανομένων), αλλά κυρίως για τον εκρηκτικό συνδυασμό εγωιστικής αδιαφορίας για τις ανάγκες των παιδιών του και βαθιάς αγάπης που τους είχε, και για το ότι απέδειξε περίτρανα ότι ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τα πάντα για να τους κρατήσει ασφαλείς. Πραγματικά αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος ικανός να τηλεφωνήσει από τον άλλο κόσμο αυτός θα ήταν ο John Winchester!
Ο Dean συγκλονίζεται μετά το τηλεφώνημα με τον υποτιθέμενο πατέρα του, αλλά ο Sam παραμένει σκεπτικός. Είναι περίεργο να βλέπεις τον Dean τόσο ευάλωτο, και να ρωτάει τον Sam τί να κάνει αν ξανατηλεφωνήσει ο John. Ο Sam γενικά δεν συμφωνεί σε τίποτα με τον Dean, ούτε στα πλαίσια της υπόθεσης. Είναι θλιβερό να ξέρεις ότι τους απομένει ελάχιστος χρόνος μαζί και αυτοί να τον σπαταλούν απομακρυνόμενοι ο ένας από τον άλλο όλο και περισσότερο. Η προθυμία του Dean να εμπιστευτεί τυφλά τον John φέρνει ξανά στην επιφάνεια θέματα που έφερναν από πάντα σε ρήξη τα αδέρφια. Ο Sam θέλει αποδείξεις ότι πρόκειται πραγματικά για τον πατέρα τους, ενώ ο Dean εμπιστεύεται τη φωνή στο τηλέφωνο χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο Jensen Ackles κι ο Jared Padalecki επικοινωνούν άψογα τα συναισθήματα των χαρακτήρων τους. Ο καυγάς τους φέρνει ξανά στην επιφάνεια τον πόνο του παρελθόντος και τις μακροχρόνιες διαφωνίες τους σε ό,τι αφόρα τον πατέρα τους, συνδυάζοντάς τα με τον τρόμο που νοιώθει ο Sam στην προοπτική του να χάσει τον Dean, καθώς και τον τρόμο του Dean για τον επικείμενο θάνατό του.
Όταν ο Dean μιλάει τελικά ξανά με τον «John», το πρώτο πράγμα που τον ρωτάει είναι πώς μπόρεσε να κάνει τέτοια συμφωνία. Πολύ υποκριτικό από μέρους του, αλλά το συγχωρούμε γιατί δεν είναι αληθινά ο John έτσι κι αλλιώς – όχι πως δεν θα τον είχα ικανό και τον αληθινό John να γκρινιάζει στα παιδιά του για κάτι που κάνει κι ο ίδιος. Η υποκρισία είναι ίδιον των Winchesters γενικά. Πάρτε τον Dean. Θυμηθείτε πόσο καταρρακωμένος και θυμωμένος ήταν όταν ο John είχε θυσιαστεί για να τον σώσει, και μετά εκείνος πήγε κι έκανε ακριβώς το ίδιο για να σώσει τον Sam έναν χρόνο μετά.
Μου άρεσε που πήγαν να μας μπερδέψουν με τον Thomas Edison στην αρχή (εμπνεόμενοι από μια αληθινή εφεύρεση του επιστήμονα). Ο πραγματικός αντίπαλος του επεισοδίου, το πλάσμα Crocotta, που μιμείται τους μακαρίτες για να ρουφήξει την ψυχή των αγαπημένων τους, με δίχασε. Ήταν κάτι πρωτότυπο για τη σειρά, και αρκετά creepy το σκηνικό με τα τηλέφωνα, αλλά δεν έδωσαν επαρκή επεξήγηση. Ειδικά στην περίπτωση των Winchesters ήταν τραβηγμένο ότι ήξερε τόσες λεπτομέρειες για τη ζωή τους. Από τα τηλέφωνα τα είχε μάθει όλα αυτά; Τους παρακολουθούσε καιρό και τα ήξερε όλα αυτά ή η δύναμή του δουλεύει και αναδρομικά; Ή πρέπει να δεχτούμε ότι ο κρυψίνους Dean είχε αποκαλύψει σε κάποιον μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων τα εσώψυχά του; Πολλά σεναριακά κενά, και το CGI του τέρατος ήταν ψιλοχάλια, γενικά δεν έμεινα και πολύ ευχαριστημένη από τον ‘κακό’ του επεισοδίου. Σκηνοθετικά πάντως ήταν αρκετά τρομακτική η φάση. Η τρίχα μου σηκώθηκε στη σκηνή που κουδουνίζει το πλαστικό τηλεφωνάκι του μικρού και το σηκώνει με ένα χαρούμενο «Hi, mom!», ενώ πριν από λίγο είχαμε δει τον Sam να σώζει στο παρά πέντε την αδερφή του.
Όταν σώζει και τα δυο παιδιά από το Crocotta, ο Sam τρέχει να σώσει και τον αδερφό του, αλλά πέφτει στην παγίδα του τέρατος, στην ίδια που παρασύρθηκε και ο Dean. Ο σεναριογράφος κάνει και το κοινωνικό του σχόλιο μέσω του Crocotta, που λέει στον Sam ότι οι άνθρωποι ήμερα είναι τόσο συνδεδεμένοι μέσω της τεχνολογίας, αλλά ταυτόχρονα δεν έχουν υπάρξει και τόσο μόνοι ποτέ. Αυτό καθρεφτίζεται και στα αδέρφια που δίνουν τη δική τους ξεχωριστή μάχη στο επεισόδιο.
Όταν πια συναντιούνται ξανά, αφότου έχει νικηθεί το τέρας, η ένταση που υπήρχε μεταξύ τους στην αρχή έχει υποχωρήσει και κάνουν μια συζήτηση εκ βαθέως. Ο Sam λέει ότι λυπήθηκε που δεν ήταν όντως ο John στο τηλέφωνο κι ο Dean ζητάει συγνώμη που ήταν τόσο εύπιστος, και παραδέχεται ότι φοβάται για αυτό που πρόκειται να του συμβεί. Κι ως κλασικός Dean πετάει κι ένα αστείο μετά για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα. Κι έτσι οδεύουν αποφασισμένοι προς το κλείσιμο της σεζόν…