Review – Supernatural – 3×08 A Very Supernatural Christmas

[Disclaimer: Η παρακάτω κριτική γράφτηκε στα πλαίσια επανάληψης της σειράς από την αρχή και περιέχει spoilers για τη συνέχεια!]

Είναι Σεπτέμβριος κι εμένα μου έχει κολλήσει το “Jingle Bells” και το σιγοτραγουδάω όλη μέρα από χτες! Αυτά παθαίνεις αν ξεκινάς επανάληψη τη σειρά από την αρχή και φτάνεις στο πρώτο (και μοναδικό) «Christmas special». Θεωρητικά, η ιδέα ενός εορταστικού επεισοδίου είναι περίεργη για μια τέτοιου είδους σειρά. Συνήθως τα χριστουγεννιάτικα επεισόδια είναι ζαχαρένια και αισιόδοξα εξ ορισμού, αλλά το Supernatural, μια σειρά που σε καμία περίπτωση δεν θα την έλεγες ‘ζαχαρένια’, κατάφερε να μας δώσει την τέλεια μίξη εορταστικής ατμόσφαιρας και γουϊντσεστερικού πόνου, πασπαλισμένα με ανθρωποφάγους θεούς!

Ο ιδιαίτερος τόνος του επεισοδίου εδραιώθηκε από την πρώτη κιόλας σκηνή, όπου η αντιπαραβολή του κεφάτου ξεκινήματος με τον παππού και το εγγονάκι του και του αποτρόπαιου φόνου που ακολούθησε, μας έδωσε να καταλάβουμε τι μας περιμένει. Η εξισορρόπηση του χιούμορ με το gore ήταν το κλειδί για να πετύχει αυτό το δύσκολο εγχείρημα – και οι συντελεστές το κατάφεραν άψογα!

Οι συζητήσεις των ενηλίκων Sam και Dean ήταν γεμάτες νόημα και συναίσθημα, αλλά ας μιλήσουμε λίγο για αυτό το καταπληκτικό flashback! Ο Colin Ford μας αποδεικνύει από την πρώτη του εμφάνιση ότι είναι το τέλειο κάστινγκ για το νεαρό Sam, και ο Ridge Canipe τον υποστηρίζει αξιοπρεπώς, εμφανώς βελτιωμένος υποκριτικά σε σχέση με την πρώτη φορά που τον είχαμε δει στο Something Wicked της 1ης σεζόν. Οι δυο μικροί ηθοποιοί κατάφεραν να πιάσουν την ουσία των προσωπικοτήτων των αδερφιών. Σου ραγίζει την καρδιά να βλέπεις τον Sam στενοχωρημένο επειδή ξέρει ότι του λένε ψέματα ο πατέρας κι ο αδερφός του. Σε αυτή τη σύντομη ματιά στο παρελθόν βλέπουμε τόσα πολλά από αυτά που έχουν διαπλάσει τους δυο άντρες μέχρι σήμερα. Βλέπουμε πόσο προστατευτικός είναι ο Dean προς τον Sam, βλέπουμε πόσο τον θαυμάζει ο Sam, και βλέπουμε ξεκάθαρα τα ‘daddy issues’ του Dean.

Η εξερεύνηση αυτό του κομματιού της ιστορίας των Sam και Dean έριξε φως και στην τωρινή τους κατάσταση, που οφείλεται στο ότι ο Dean προστάτευσε τον Sam, και από όσο ξέρουν, αυτά θα είναι τα τελευταία του Χριστούγεννα. Σχεδόν μιλάμε για περισσότερη στενοχώρια από όση μπορώ να αντέξω ως θεατής (και fangirl). Μου άρεσε, όμως, το πώς διαχειρίστηκαν το θέμα, με τον κλασικό Winchester τρόπο: αρχικά στρουθοκαμηλίζουμε και στο τέλος μοιραζόμαστε μια αδερφική στιγμή που σπάει κόκκαλα με το ανείπωτο συναίσθημά της.

Πέρα από όλα τα Winchester συναισθήματα και τις δυνατές ερμηνείες των Jensen Ackles και Jared Padalecki, είχαμε στον αντίποδα μπόλικες στιγμές horror, ελέω Madge & Edward Carrigan. Από τη στιγμή που τους είδαμε, ξέραμε ότι αυτοί είναι οι κακοί, αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητα κακό. Όπως κι όλα τα υπόλοιπα στο επεισόδιο, δεν χρειαζόταν να είναι διακριτική η παρουσία τους. Οι Carrigans ήταν οι κραυγαλέοι villains που χρειαζόταν αυτό το ιδιόρρυθμο 40λεπτο για να μείνει αξέχαστο στο θεατή. Ο τρόπος που βασάνισαν τους Winchesters παραμένει μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο αηδιαστικά σκηνικά που έχουμε δει στο Supernatural.

Για να μη λέω μόνο θετικά για το επεισόδιο, όμως, να αναφέρω ότι το τέλος των Carrigans μου φάνηκε ελαφρώς βεβιασμένο και άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Για παράδειγμα, για ποιό λόγο οι θεοί άφηναν πίσω γυναικόπαιδα κι έτρωγαν μόνο τους άνδρες; Επιλεκτικές θυσίες χρειάζονταν; Επίσης, τι απέγινε ο άνθρωπος που ήταν ζωντανός μέσα στο σακί στο υπόγειο των βασανιστηρίων τους; Θα έπρεπε να αφιερωθεί έστω και μια ατάκα σε αυτόν τον αφανή ήρωα…

***

Αγαπημένη ατάκα:

Οδηγός επεισοδίων 3ης σεζόν

Αφιέρωμα: A Very Supernatural Christmas

Αναδρομή στα χειμερινά φινάλε του Supernatural

Μύθοι και Θρύλοι: Krampus