[Η κριτική που ακολουθεί γράφτηκε στα πλαίσια rewatch της σειράς από την αρχή και περιέχει μικρά spoilers για τη συνέχεια.]
O John στέλνει τον Sam και τον Dean στο Fitchburg του Wisconsin, όπου πολλά παιδιά έχουν αρρωστήσει μυστηριωδώς. Τα αγόρια παριστάνουν τους υπαλλήλους του Κέντρου Λοιμωδών Ασθενειών και μιλούν με τον επικεφαλής παιδίατρο του τοπικού νοσοκομείου, τον Dr. Hydeker. Σύμφωνα με τον γιατρό, καμία θεραπεία δεν φαίνεται να λειτουργεί για να ανακάμψουν τα ανοσοποιητικά συστήματα των παιδιών.
Στο σπίτι του πιο πρόσφατου θύματος, οι Winchesters βρίσκουν σημάδια υπερφυσικής δραστηριότητας κι ο Dean αναγνωρίζει αμέσως ότι πρόκειται για μια Shtriga, ένα πλάσμα που ρουφά τη ζωτική ενέργεια παιδιών, το οποίο είχε αντιμετωπίσει ο John πριν πολλά χρόνια.
Όταν ο μικρός γιος της ξενοδόχου τους αρρωσταίνει, ο Sam κι ο Dean εμπλέκονται ακόμα πιο βαθιά στην υπόθεση. Ενόσω ο Dean βρίσκεται στο νοσοκομείο με τη νεαρή μητέρα, ο Sam ανακαλύπτει ότι το τέρας που κυνηγούν είναι ο ίδιος ο παιδίατρος, που έχει βρει την τέλεια μεταμφίεση για να κυνηγά ανενόχλητος τα θύματά του. Δεν μπορεί να βρει, όμως, τρόπο να σκοτώσουν το πλάσμα, ούτε κάποια αναφορά στο Ημερολόγιο του John, παρόλο που υποτίθεται ότι είχε αντιμετωπίσει το τέρας παλιά. Ο Dean τον ενημερώνει ότι η μόνη στιγμή που η Shtriga είναι ευάλωτη είναι όταν τρέφεται, έτσι επιστρατεύουν τη βοήθεια του μεγάλου γιου της ξενοδόχου, του 12χρονου Michael για να παίξει το δόλωμα.
Ο Sam πιέζει τον Dean να του αποκαλύψει πως γίνεται να ξέρει τόσα πολλά για αυτό το πλάσμα, κι εκείνος του εκμυστηρεύεται ένα βάρος που κουβαλά για σχεδόν 20 χρόνια. Όταν ο Sam ήταν πολύ μικρός, ο John τον είχε αφήσει στην εποπτεία του Dean για να πάει να κυνηγήσει τη Shtriga. Ο Dean, όμως, βαρέθηκε μέσα σε 4 τοίχους και βγήκε μια βόλτα, και τότε ήταν που το τέρας επιτέθηκε στον Sam. Ευτυχώς ο John επέστρεψε εγκαίρως στο δωμάτιο του ξενοδοχείου για να σώσει τον μικρό γιο του. To τέρας του ξέφυγε, αλλά ο John δεν το κυνήγησε, αντίθετα πήρε τα παιδιά του και τα πήγε στον Πάστορα Jim (κρατήστε αυτό το όνομα, θα σας χρειαστεί στο 1×21). Όταν επέστρεψε, τα ίχνη της Shtriga είχαν χαθεί, κι εκείνος δεν μίλησε ποτέ ξανά για αυτήν την υπόθεση, αλλά η συμπεριφορά του προς τον Dean είχε αλλάξει για πάντα. Ο Dean θεωρεί δικαιολογημένη την αυστηρότητα του πατέρα του, γιατί νοιώθει κι ο ίδιος υπεύθυνος που παραλίγο να γίνει η αιτία να πεθάνει ο αδερφός του, αλλά και για όλα τα παιδιά που σκότωσε η Shtirga μετά από εκείνο το βράδυ.
Η παγίδα που στήνουν οι Winchesters με την πολύτιμη βοήθεια του Michael, είναι επιτυχής, το πλάσμα πάει να τραφεί και ο Dean το σκοτώνει. Ύστερα από αυτό, όλα τα παιδιά επανέρχονται γρήγορα στο φυσιολογικό. Καθώς αποχαιρετούν τον Michael και την οικογένειά του, ο Sam στενοχωριέται που ο μικρός αναγκάστηκε να χάσει την αθωότητά του και τώρα ξέρει τι παραμονεύει στο σκοτάδι.
***
Είχα ξεσυνηθίσει με το πόσο καλά μπορεί να είναι τα αυτοτελή στο Supernatural! Στις τελευταίες σεζόν κυνηγούσαμε με το τουφέκι τα καλά fillers, αλλά η πρώτη σεζόν αποτελείται κυρίως από τέτοια επεισόδια, και είναι το ένα καλύτερο από το άλλο! Εδώ το flashback κάνει τη διαφορά, αφού μας αφήνει να ρίξουμε μια ματιά στον ψυχισμό τόσο του John Winchester, αλλά και του Dean. Ο John είναι ο ορισμός του tough love, κι ο Dean μεγάλωσε με ένα τεράστιο φορτίο στις πλάτες του. Ναι, είναι άδικο για ένα τόσο μικρό παιδί να κουβαλά τόσες ευθύνες και τόσες τύψεις, και αρχικά έριχνα το φταίξιμο στον John, που τους μεγάλωσε σαν λοχίας που γαβγίζει διαταγές στους φαντάρους του, αλλά τι άλλο θα μπορούσε να κάνει εδώ που τα λέμε; Κουβαλούσε κι ο ίδιος μέσα του ένα βαθύ τραύμα, και δεν θα μπορούσε να αντέξει κάποιον άλλον από την οικογένειά του να πεθάνει, κι έτσι γινόταν επιθετικός για να σιγουρέψει την ασφάλειά τους.
Το άλλο μεγάλο ατού του επεισοδίου είναι ο μικρός Colby Paul που μας έδωσε μια εξαιρετική ερμηνεία κι έναν από τους καλύτερους guests της 1ης σεζόν. Ο Michael ήταν επίτηδες γραμμένος έτσι ώστε να μας θυμίζει τον Dean. Μάλιστα, ο Colby έκανε πολύ καλύτερη δουλειά ως αντίγραφο του Dean από τον Ridge Canipe που όντως έπαιξε υποτίθεται τον Dean στο flashback. Είναι από τους χαρακτήρες που θα ήθελα να έχουμε ξαναδεί στη σειρά μετά από χρόνια, για να δούμε αν και πόσο τον σημάδεψε αυτή του η πρώτη επαφή με το υπερφυσικό, κι αν έγινε κυνηγός. Σίγουρα είχε το ταμπεραμέντο του κυνηγού πάντως, και το είχαν σκεφτεί λίγο πιο προσεκτικά το θέμα του Bloodlines, αυτός θα ήταν ιδανικός για πρωταγωνιστής ενός spin-off. (Το πήγα μακρυά το ξέρω, αλλά συγχωρήστε με, τελειώνει το Supernatural κι εγώ έχω ανάγκη να ονειρεύομαι spin-off!)