Είναι τα (υποτιθέμενα) γενέθλια του Homelander και τα κανάλια της Vought ετοιμάζονται για ένα τηλεοπτικό σόου με τους εορτασμούς. Στις πρόβες, ο Homelander κάνει κινήσεις ισχύος εναντίον της Starlight, λέγοντας χονδροειδή αστεία για την παλιά της σχέση με τον Supersonic και απαιτώντας να του τραγουδήσει το “Happy Birthday” αλά Marylin. Αυτή τη φορά, η Starlight έχει έναν άνδρα (τον Stan Edgar) να βάλει τον κάφρο στη θέση του, αλλά για πόσο θα αντέξει αυτή την passive-aggressive συμπεριφορά του; Ξέρει, εξάλλου, ότι ο Edgar δεν είναι καν αληθινός σύμμαχός της κι ότι τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων είναι το μόνο πράγμα που την προστατεύει ουσιαστικά αυτή τη στιγμή — και σίγουρα όχι πλήρως από τον ψυχάκια που είναι ένα λάθος βλεφάρισμα μακρυά από το να την κάνει κομμάτια.
Εντωμεταξύ, ο Butcher πείθει τον MM να επιστρέψει στα Αγόρια λέγοντάς του ότι θα ερευνήσουν την υπόθεση του Soldier Boy και τον υποτιθέμενο θάνατό του από ένα υπερόπλο, το οποίο, αν είναι αληθινό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κι ενάντια στον Homelander. Ο ΜΜ μισεί τον Soldier Boy για το κακό που έκανε στην οικογένειά του — δεν έχει αποκαλυφθει ακόμη τι ακριβώς έχει συμβεί στο παρελθόν, αλλά κρίνοντας από το σύνολο της σειράς είναι κάτι αιματηρό και οδυνηρό. Ενώ αρχικά αρνείται την πρόταση του Butcher, τελικά η εμμονή του νικά κι επιστρέφει στην παλιά του ομάδα. Φροντίζει, όμως, πρώτα να πάρει την ευχή της πρώην γυναίκας του, γιατί, όσο woke και να προσπαθεί να είναι μια σειρά, τέτοια κλισέ για κάποιο λόγο δεν μπορεί να τα ξεπεράσει. Η σκηνή είναι προβληματική γιατί, από τη μία, δείχνει την πρώην του ως έναν γυναικείο χαρακτήρα χωρίς αυτενέργεια, που υπάρχει απλά για να ευλογήσει τις παράλογες ενέργειες ενός άνδρα, ενώ ταυτόχρονα σκιαγραφεί τον ΜΜ ως υποκριτή, που γκρίνιαζε για τον πατέρα του που τους παράτησε κυνηγώντας την εκδίκηση από τον Soldier Boy, αλλά τώρα κάνει το ίδιο, με κίνδυνο να μην τον χαρεί ούτε αυτόν η κόρη του. Κλασικά σκηνικά ιστοριών εκδίκησης, καμία πρωτοτυπία, κανένα ενδιαφέρον. Έπρεπε απλά να βρεθεί ένας λόγος να επιστρέψει ο ΜΜ στα Αγόρια και είναι αυτός. Πάμε παρακάτω.
Εν τω μεταξύ, ο Frenchie με την Kimiko πάνε στο “Συμπεριληπτικό Βασίλειο” της Queen Maeve, ένα λούνα παρκ που φαίνεται να προσπαθεί υπέρ του δέοντος -κι εντελώς επιφανειακά εννοείται- να είναι φιλικό προς το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα. Εκεί δουλεύει πια, ως μέλος του βαριετέ, η Crimson Countess (εμφανής παρωδία της μαρβελικής Scarlet Witch), πρώην συνεργάτις κι ερωμένη του Soldier Boy, η οποία φαίνεται να πιστεύει ειλικρινά ότι εκείνος είναι νεκρός. Η ανάκρισή της, όμως, δεν πάει όσο ομαλά υπολόγιζαν (σε αυτή τη φάση δεν έχει καν νόημα να υπολογίζουν ότι κάτι μπορεί να πάει έστω καλούτσικα ποτέ), και η πρώην υπερηρωίδα τους το σκάει μέσα από το πλήθος, σκοτώνοντας κανα δυο αθώους -επειδή γιατί όχι- και χάνεται μέσα στον πανικό. Οι σκηνές στο λούνα παρκ εκτός του ότι δίνουν άλλη μια ευκαιρία στο σκηνοθέτη να δείξει αίμα και εντόσθια, προσφέρουν αρκετό και χρήσιμο exposition για τους προκατόχους των Επτά, την ομάδα Payback και τον επικεφαλής της. Ο Soldier Boy δεν έχει κάνει ακόμη εμφάνιση, αλλά ο μύθος του προηγείται. Έτσι χτίζεται ωραία ένας villain πριν καν εισαχθεί στην ιστορία…
Ο Hughie παλεύει να αποδεχτεί ότι η Victoria είναι υπεράνθρωπη δολοφόνος και ότι τον κορόιδευε τόσο καιρό. (Με το χέρι στην καρδιά, είμαι σίγουρη ότι το δευτερο τον ενοχλεί περισσότερο!) Το αίσθημα κατωτερότητας που νοιώθει και η ζήλεια που θεριεύει μέσα του τον στέλνουν απροετοίμαστο σε μια σόλο αποστολή στο “Ινστιτούτο Red River”, το οποίο είναι ουσιαστικά ορφανοτροφείο για υπεράνθρωπα παιδιά (ένα παρόμοιο ίδρυμα είδαμε πρόσφατα και στο πλαίσιο του spin-off Diabolical, στο επεισόδιο με έναν τίτλο που τα λέει όλα: “An Animated Short Where Pissed-Off Supes Kill Their Parents“). Εκεί, ο Hughie συναντά τον τρίχρονο γιο της Madelyn Stillwell, τον Teddy, και ψαρεύει -με τον δικό του ατσούμπαλο τρόπο- τη διευθύντρια για να μάθει πληροφορίες για τη Victoria. Κλέβει πανεύκολα το περιεχόμενο του υπολογιστή της και φεύγει ανενόχλητος, έχοντας, όμως, πρώτα καταθέσει αίτημα για υιοθεσία ενός παιδιού. Αναρωτιέμαι αν όλο αυτό ήταν απλά ένα φευγαλέο αστείο ή αν προοικονομείται κάτι για το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα μας. Τα συννεφάκια στη σχέση τους πάντως φαίνονται να μαζεύονται γρήγορα και θα δείξει αν θα έχουμε κάποια στιγμή καλοκαιρία μετά την αναπόφευκτη καταιγίδα. Ο Teddy θα μπορούσε να ταιριάζει κάπου μέσα στη ζωή τους, αν θελήσουν κάποια στιγμή να κάνουν οικογένεια, ή αυτή η σκηνή απλά θέλησε να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια; Μέχρι τώρα δεν ξέραμε καν αν ο Teddy είχε επιζήσει του δολοφονικού αφηνιάσματος του Homelander στο φινάλε της 1ης σεζόν και είμαι σίγουρη ότι αυτή εδώ η εμφάνισή του δεν ήταν ένα απλό cameo. Η σειρά, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα που προσπαθεί να πει στην αφυκτικά γεμάτη πλοκή της, ίσως προσπαθήσει να χώσει και το θέμα με τους υπερανθρώπους δεύτερης γενιάς (αυτούς που δεν έλαβαν εμβόλιο με τον Ορό V, αλλά γεννήθηκαν μεταλλαγμένοι), οι οποίοι είναι ισχυρότεροι, ειδικά αν κρίνουμε από τον Ryan. Είναι ο Teddy ένας από αυτούς; Κι αν ναι, ποιός είναι ο πατέρας του;
Μετά την επίσκεψη στον ΜΜ, ο Butcher κάνει μια βόλτα από ένα συνέδριο όπλων και πυρομαχικών, όπου είναι μαζεμένοι διάφοροι στρατόκαβλοι ακροδεξιοί, μεταξύ των οποίων κι ο Gunpowder, πρώην τσιράκι του Soldier Boy και νυν εκπρόσωπος της Vought Rifle Association (παρωδία της αληθινής NRA που υπερασπίζεται το δικαίωμα της οπλοκατοχής και μάχεται ενάντια στην αυστηροποίηση των σχετικών νόμων στις ΗΠΑ). Το επεισόδιο κάνει διακριτικό, αλλά ξεκάθαρο, σχόλιο πάνω σε αυτό το θέμα, με τον Butcher να κουνά συνεχώς το κεφάλι του υποτιμητικά ως αντίδραση στα όσα βλέπει εκεί μέσα, και κυρίως στην παρουσία μικρών παιδιών στο συνέδριο. Αυτό το “σχόλιο”, βέβαια, ίσως κάποιος το χαρακτήριζε υποκριτικό, ειδικά προερχόμενο από το Butcher, κι αν σκεφτούμε την υπερστιλιζαρισμένη βία που προωθεί γενικότερα η σειρά που είναι το σήμα-κατατεθέν της. Κι εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω μια μικρή παράκαμψη στο review για να παίξω λίγο τον δικηγόρο του Διαβόλου. Αυτό που μου αρέσει στο The Boys είναι ότι αγγίζει οποιοδήποτε κοινωνικό θέμα μπορεί να φανταστεί κάποιος, είτε φευγαλέα μέσα από λίγες ατάκες (πχ. τα χοντροφοβικά σχόλια του Homelander προς τον A-Train), είτε πιο διεξοδικά μέσα από ολόκληρα story-arcs (πχ. η άρνηση της Starlight να τραγουδήσει στον Homelander με φόντο ημίγυμνες χορεύτριες, γιατί θα ήταν “υποτιμητικό”, καθρεφτίζει την όλη της τη στάση και θέση στο star-system). Η σειρά τα εκθέτει όλα ως ρεαλιστικά προβλήματα της κοινωνίας, αλλά δεν μπαίνει στη διαδικασία να τα κάνει λιανά, σχολιάζοντάς τα διεξοδικά ή/και προτείνοντας λύσεις. Έχει πλήρη επίγνωση του ότι δεν είναι τέτοιου είδους δραματική σειρά, που θα κάνει μάθημα κοινωνικής ευαισθητοποίησης, και αφήνει τον (σκεπτόμενο) θεατή να επεξεργαστεί και να αξιολογήσει μόνος του αυτό που βλέπει. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί κι ως έξυπνη υπεκφυγή από τη μεριά των δημιουργών, για να αποφεύγονται οι γκρίνιες (των μη-σκεπτόμενων) του τύπου “βαρεθήκαμε τις SJW μ@λ@κίες, δώστε μας μόνο αίμα και ξυλίκι”. Προσωπικά, δεν θεωρώ το The Boys χαρακτηριστικό παράδειγμα woke σειράς, αλλά όπως το εκλαμβάνω εγώ τουλάχιστον, σίγουρα προσπαθεί ενεργά να στηλιτεύσει (άλλες φορές επιτυχώς κι άλλες όχι και τόσο) κάποιες νοσηρές νοοτροπίες — μέσα από μια εντελώς νιχιλιστική οπτική, βέβαια. Οι χαρακτήρες αποδοκιμάζουν τα κακώς κείμενα, αλλά στην τελική είναι κι αυτοί άρρωστα κομμάτια μιας άρρωστης κοινωνίας, οπότε δεν έχουν την επιλογή να ξεφύγουν εντελώς από το ρεύμα. Οι μόνες τους επιλογές είναι, είτε να αφεθούν ωχαδερφίστικα στη δύναμη του ρεύματος, είτε να “κάνουν κύματα”. Η γκρίζα ηθική τους είναι δεδομένη, το θέμα είναι που θέτει το όριο ο καθένας τους κάθε φορά στο τι θεωρεί “κακό”.
Ο Butcher στριμώχνει, λοιπόν, τον Gunpowder στις τουαλέτες και τον ρωτά επίμονα για τον πάλαι ποτέ αρχηγό του. Παρά τις αποδείξεις για ανάρμοστη (σεξουαλική) συμπεριφορά του Soldier Boy προς εκείνον όταν ήταν ανήλικος ακόμη, ο πρώην υπερήρωας τον υπερασπίζεται και δεν αποκαλύπτει τίποτα στον Butcher. Λίγα λεπτά αργότερα, βέβαια, του επιτίθεται στο υπόγειο γκαράζ με σκοπό να τον σκοτώσει — γιατί ποιός κάτοχος όπλου, με επιβαρυμένη ψυχική υγεία εξαιτίας παρατεταμένης κακοποίησης, την οποία δεν έχει καν αποδεχτεί μέσα του, δεν θα έπαιρνε κατευθείαν το νόμο στα χέρια του για να αποφύγει με κάθε κόστος την αναμόχλευση της πηγής του τραύματός του και το σκάνδαλο που θα την ακολουθούσε;
Με τον ορό V24 να τρέχει ήδη στις φλέβες του, όμως, ο Butcher είναι πολύ δυνατότερος από τον Gunpowder και τον σκοτώνει (κατά λάθος ή επίτηδες, είναι και πάλι στη διακριτική ευχέρεια του θεατή να το κρίνει), αλλά όχι πριν εκείνος του επιβεβαιώσει ότι το πυρηνικό ατύχημα που υποτίθεται ότι σκότωσε τον Soldier Boy ήταν μια ψεύτικη ιστορία που κυκλοφόρησε στον Τύπο η CIA. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Gunpowder, η Grace Mallory φαίνεται γνωρίζει πώς πέθανε ο Soldier Boy και το έκρυβε τόσα χρόνια. (Ή μήπως είναι ακόμη ζωντανός; *νιάου νιάου στα κεραμίδια*)
Τα “γενέθλια” του Homelander επισφραγίζονται κάθε χρόνο από τη διάσωση κάποιου αθώου. Αυτή τη χρονιά, καλείται να σώσει μια έφηβη που απειλεί να αυτοκτονήσει πέφτοντας από ένα κτίριο. Κατά τη διάρκεια των κοινότυπων διαπραγματεύσεων με τη μικρή για τα μάτια του κόσμου, σκάει η είδηση της αυτοκτονίας της Stormfront (η οποία δεν με έπεισε πλήρως, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και του ψυχάκια του γυρνάει το μάτι σε σημείο όχι μόνο να μην σώσει την πιτσιρίκα, αλλά να τη σπρώξει στο θάνατο! Το ξέσπασμα του Homelander συνεχίζεται το ίδιο βράδυ στο τηλεοπτικό event, όπου λέει δημόσια αυτά που πίστευε σιωπηλά τόσο καιρό: ότι είναι ένας θεός ανάμεσα σε θνητούς κι ότι δεν θα ανεχτεί άλλο να ελέγχει η Vought την κάθε του κίνηση. (Πολλά συγχαρητήρια στον Anthony Starr για αυτήν την ανατριχιαστική ερμηνεία! Οι συμπρωταγωνιστές του άραγε να ανατριχιάζουν όταν περνάει δίπλα τους ή το παθαίνω μόνο εγώ όταν τον βλέπω στην οθόνη, ακόμη και σε συνεντεύξεις; )
Φυσικά, το ναρκισσιστικό παραλήρημα του Homelander ‘μίλησε’ στην καρδιά κάποιων καταπιεσμένων/συμπλεγματικών αρσενικών που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα αληθινά κίνητρα πίσω από αυτό το μανιφέστο και ίσως το δουν ως έναυσμα για να πατήσουν πόδι εκεί που (δεν) τους παίρνει. Η σκηνή χρησιμοποιεί έξυπνα δυο τέτοιους άνδρες, εναλλάσσοντας τα πλάνα με τις αντιδράσεις του προσώπου τους. Από τη μία, έχουμε τον Hughie, ο οποίος πέρασε ένα ολόκληρο επεισόδιο αποδεικνύοντας τα τεράστια κόμπλεξ του, κι ενώ ξέρει το ποιόν του Homelander δείχνει να στριφογυρνά στο μυαλό τα όσα λέει που του βγάζουν νόημα ξαφνικά. Από την άλλη, βλέπουμε τον νέο γκόμενο της Monique να χασκογελάει εντυπωσιασμένος από την τόλμη του ήρωά του. Μια μέρα που θα έπρεπε να είναι ένα ναυάγιο για τις δημόσιες σχέσεις του Homelander εξελίχθηκε σε αυτό που ίσως να σώσει -προσωρινά- την καριέρα του. (Μέχρι να σκάσει μύτη ο Soldier Boy και να του υποσκάψει τον θρόνο…)
ΥΓ Λυπάμαι πολύ όσους ξεκίνησαν τη σειρά μόνο και μόνο για τον Jensen Ackles κι έχουν φάει στη μάπα ένα σωρό ακρότητες, κι ο ηθοποιός δεν έχει κάνει καν εμφάνιση ακόμη! Όπως θα έλεγε και μια ψυχη: Diabolical!