Review – Walker – 1×04 Don’t Fence Me In

Καλύτερα Επεισόδια του SPN

Τελευταία Σχόλια

Αποτέλεσμα εικόνας για walker don't fence me in walker micki

Στην υπόθεση της εβδομάδας οι Walker & Ramirez ερευνούν “off the books” το θάνατο ενός εργάτη σε πετρελαιοπηγή, ο οποίος υποτίθεται σκότωσε το αφεντικό του. Το ένστικτο της Micki (και μια γελοία σεναριακή ευκολία) τους οδηγούν στην αποκάλυψη ότι ένας τοπικός σερίφης είχε σχέση με τη γυναίκα του πετρελαιά, τον σκότωσε και φόρτωσε το φόνο στον εργάτη, που ήταν κρυφό εξώγαμο παιδί του και θα τον κληρονομούσε μετά θάνατον! (Θα γυρνά ο Φώσκολος στον τάφο του που δεν το σκέφτηκε πρώτος όλο αυτό.)

Στο οικογενειακό μέτωπο Walker είχαμε κάποιες συνταρακτικές αποκαλύψεις, επίσης. Καταρχάς, μαθαίνουμε ότι τα προβλήματα στο γάμο των γονιών του Cordy είναι πολύ πιο σοβαρά από ότι νομίζαμε, όταν εκείνος βρίσκει τα ερωτικά γράμματα κάποιου Gary προς την μητέρα του. Η Abby αρνείται να μιλήσει ανοιχτά με τον γιό της για όσα έχουν συμβεί, λέγοντας ότι οι γονείς πρέπει να έχουν μυστικά από τα παιδιά τους. Εν τω μεταξύ, η Stella, για να εκπληρώσει την ποινή που της επέβαλε το δικαστήριο στο προηγούμενο επεισόδιο, ξεκινά κοινωνική εργασία σε μια φάρμα με άλογα, κι εκεί γνωρίζει έναν μοντέλο και καρδούλες αρχίζουν αμέσως να πετάνε γύρω τους. (Αχ, εφηβικά σκιρτήματα, τσουτσούριασα.) Όλως περιέργως, το subplot του August είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο επεισόδιο, γιατί χτίζει μυστήριο για τη συνέχεια. Ο μικρός ανακάλυψε μια κούτα με τα πράγματα που είχε ο πατέρας του όσο ήταν undercover, κι ως γνήσιος έφηβος τα έκανε λίγο σκατά προσπαθώντας να βγάλει άκρη. Το επεισόδιο κλείνει με τον Cordy ανήσυχο όταν βλέπει ένα μήνυμα στο κινητό από κάποια που τον θεωρούσε φυλακισμένο και τώρα του ζητά βοήθεια.

***

Αποτέλεσμα εικόνας για walker don't fence me in walker micki

Στο 4ο επεισόδιο, το Walker εκμεταλλεύεται το δυνατότερο χαρτί του: τη Micki Ramirez! Η φυλετική της ταυτότητα ως λατινοαμερικανίδα είναι στο προσκήνιο, καθώς και το ότι είναι μια πρωτοπόρος στο χώρο της. Ανοίγει εκείνη το δρόμο για τις μειονότητες, ώστε όσοι την ακολουθήσουν να μην χρειαστεί να πασχίζουν τόσο πολύ για πράγματα αυτονόητα για τους λευκούς (άνδρες) συναδέλφους της. Αυτό υπονοείται στο επεισόδιο με τον τρόπο που η Micki χρησιμοποιείται για να δείξει ότι το τμήμα έχει ποικιλομορφία. Αυτά για εμάς τους Έλληνες δεν λένε και πολλά είναι η αλήθεια, αλλά στις ΗΠΑ είναι σοβαρά κοινωνικά ζητήματα. Η προσχηματική υποστήριξη των μειονοτήτων είναι ένα θέμα αντίστοιχα σοβαρό με τον ίδιο το ρατσισμό, και η προσέγγιση του Walker μπορεί να είναι αρκετά άγαρμπη, αλλά είναι ειλικρινής, και το εκτιμώ. Η Micki, όπως και όλοι οι αληθινοί άνθρωποι σε παρόμοια θέση με τη δική της, διχάζονται, και νοιώθουν ότι προδίδουν την καταγωγή τους αν προσπαθήσουν να εισχωρήσουν στο ίδιο σύστημα που τους απορρίπτει μεθοδικά. Κι εδώ παραδέχτηκα την σεναριογράφο που έδωσε, δια στόματος Trey, μια διορατική εναλλακτική στον προβληματισμό της: όταν βάζεις τον εαυτό σου σε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να αδράξεις την ευκαιρία και να συνεχίσεις να προχωράς, γιατί μόνο έτσι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Η στασιμότητα και η μεμψιμοιρία δεν βοήθησε ποτέ κανέναν.

Όπως σας έλεγα και σε προηγούμενο review, μου αρέσει που η σειρά μπαίνει στον κόπο να μας δείξει ότι η Micki είναι ισότιμη με τον Walker στη δουλειά που κάνουν. Δεν είναι στη σκιά του πρωταγωνιστή, ένα στερεοτυπικό “sidekick” — είναι το ίδιο πρωταγωνίστρια κι ας φέρει η σειρά το δικό του όνομα. Τη βλέπουμε να οδηγεί, να ρίχνει ξύλο, να κατεβάζει ιδέες, να παίρνει πρωτοβουλίες. Τολμώ να πω ότι μέχρι στιγμής εκείνη καθοδηγεί το αστυνομικό κομμάτι της σειράς, κι ο Cordell είναι αυτός που ίσως βρίσκεται στη σκιά της. Αυτό είναι και λογικό, από την άποψη ότι αυτός δεν είναι πουθενά κοντά στο να βρει τις ισορροπίες μέσα του. Και δεν είναι τυχαίο πιστεύω που έφεραν κιόλας στο προσκήνιο την μυστική αποστολή που τον κράτησε μακριά σχεδόν έναν χρόνο. Τόσο καιρό αναρωτιόμουν πώς γίνεται να τα έβγαλε πέρα σε τόσο απαιτητική δουλειά ενώ ο τύπος είναι εμφανώς ένα ράκος. Το εξηγούσα ως αδυναμία του σεναρίου (δεν έχει και λίγες η σειρά, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές), αλλά με τις σημερινές εξελίξεις το είδα λίγο διαφορετικά το όλο θέμα. Ήταν πιο εύκολο για τον Walker να χαθεί μέσα στην περσόνα που είχε υιοθετήσει ως μυστικός πράκτορας, παρά να αντιμετωπίσει τη θλίψη του. Έτσι, τα καταπίεσε όλα για τόσους μήνες (για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του) και τώρα βγαίνουν από μέσα του σαν χείμαρρος.

Από τα όσα ανακάλυψε ο August, και από το μήνυμα που είδαμε στο τέλος, προβλέπω ότι, στο επόμενο επεισόδιο, το παρελθόν θα έρθει να του χτυπήσει την πόρτα. Για να προστατεύσει την μυστική του ταυτότητα και να μην μάθουν οι “κακοί” ότι είναι μπάτσος (κάτι που θα έβαζε όλους τους αγαπημένους του σε κίνδυνο), θα επιστρέψει πίσω. Πιστεύω, όμως, ότι παίζει και νταραβέρι με αυτή την τύπισσα από τη φωτογραφία. Αν το διαχειριστούν σωστά, αυτός θα ήταν ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων τρόπος να εξερευνηθεί η ψυχή του κεντρικού ήρωα. Πώς ένας χήρος διαχειρίζεται την πρόσφατη απώλεια της συζύγου του, ενόσω δουλεύει μυστικά, και αρχίζει ίσως να έχει συναισθήματα για μια άλλη γυναίκα; (Πρώτη παρένθεση που δεν ειρωνεύομαι, παιδιά, αλήθεια μου φαίνεται ενδιαφέρον!)

Αναρωτιέμαι αν θα κολλήσει κάπως όλο αυτό και με το θάνατο της Emily. Η υπόνοια που άφησε ο Liam ότι μπορεί να εμπλέκεται ο James στο φόνο, ίσως φέρει στο φως μια ευρύτερη συνομωσία μέσα στο Σώμα, με διεφθαρμένους μπάτσους και τέτοια σκηνικά. Το μόνο που δεν θέλω να δω (και για κάποιο λόγο το φοβάμαι πάρα πολύ) είναι να δούμε ζωντανεμένη κάποια στιγμή την Emily. Σας το λέω από τώρα, αν συμβεί κάτι τέτοιο, παρατάω άμεσα τη σειρά, καίω την οθόνη μου, μετακομίζω Υεμένη (Friends reference) και δεν θα ακούσετε ποτέ ξανά από εμένα!

Αποτέλεσμα εικόνας για walker don't fence me in walker

Για άλλη μια φορά, θα πω ότι το καλύτερο κομμάτι της σειράς – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – είναι η εκκολαπτόμενη φιλία του Walker με την Micki. Εκείνος προσπαθεί απεγνωσμένα να την κάνει να ανοιχθεί και μπορείς να δεις τον δισταγμό της πίσω από κάθε χαμόγελο. Είναι δυο άνθρωποι με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες και δεν έχουν βρεθεί ακόμα ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά διαφαίνεται ότι υπάρχει διάθεση — τουλάχιστον από τη μία πλευρά. Η Micki προφανώς έχει πληγωθεί στο παρελθόν και προσπαθεί να το παίξει άνετη, αλλά τον κρατά σε ασφαλή απόσταση. Εκείνος, από την άλλη, είναι ένα υπερμεγέθες κουτάβι που προσπαθεί να την μυρίσει κι εκείνη δεν τον αφήνει. Ως εσωστρεφής άνθρωπος κι εγώ, καταλαβαίνω την αμηχανία της, και με εκνευρίζει λίγο η επιμονή του, αλλά στην τελική φαίνεται ότι δεν το κάνει κακόβουλα. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται σιγά-σιγά, και πιστεύω μέχρι το τέλος της σεζόν θα βρεθούν οι δυο τους σε μια κατάσταση ζωής και θανάτου που θα βοηθήσει να ανθίσει αυτή η εμπιστοσύνη.

Το subplot με τους γονείς της Isabel που κινδυνεύουν με απέλαση θα ήταν αρκετά δυνατό συναισθηματικά, αν οι σεναριογράφοι δεν το χαντάκωναν ανάμεσα σε όοοοοοολα τα υπόλοιπα που τρέχουν παράλληλα. Αν είναι να πάνε προς αυτήν την κατεύθυνση, για να το κάνουν σωστά, πρέπει να αναμείξουν όλους τους χαρακτήρες (και πάνω από όλους την Micki ως λατίνα). Μέχρι να το κάνουν αυτό, η ιστορία αυτή είναι απλά λευκός θόρυβος ανάμεσα σε όλες τις υπόλοιπες, και δεν έχει δυνατό αντίκτυπο στους χαρακτήρες ούτε στη γενικότερη πλοκή της σειράς. Ακόμα και η σκηνή της συγνώμης της Stella στη φίλη της μου φάνηκε πολύ πρόχειρη. Εντάξει, η Stella νοιώθει ένοχη που έμπλεξε τη φίλη της, αλλά γιατί να μας νοιάζει η Stella περισσότερο από το κοριτσάκι που είναι στο μεταίχμιο να χάσει τους γονείς του; Αν θέλει η σειρά να είναι ένα κοινωνικά αφυπνισμένο δράμα (αφού καθαρόαιμη σειρά δράσης έχει αποδείξει πια ότι δεν θέλει να είναι), θα πρέπει να παίρνει μεγαλύτερα ρίσκα και να προσπαθεί να απεικονίσει σε όλο τους το βάθος τα σύγχρονα προβλήματα, όπως είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι λατινοαμερικάνοι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αποτέλεσμα εικόνας για walker don't fence me in

Έχοντας πια αποδεχτεί ότι το Walker δεν θέλει να μοιάσει στον προκάτοχό του σε τίποτα, νομίζω ότι αρχίζω να διαβλέπω κάποια ψήγματα βελτίωσης στο γενικότερο στόρι. Θέλουμε ακόμα πάρα πολύ δρόμο για να πω ότι η σειρά αξίζει τον κόπο (αν δεν ήταν ο Jared θα σας έλεγα εγώ αν είχα ολοκληρώσει τον πιλότο), αλλά, σήμερα για πρώτη φορά, έπιασα τον εαυτό μου να μην την βλέπει σαν αγγαρεία. Δεν είναι Supernatural σε καμία περίπτωση, αλλά βλέπεται ευχάριστα, Παρασκευή βραδάκι για να χαλαρώσεις από την κούραση της εβδομάδας. Για εμένα, που οι χαρακτήρες και οι σχέσεις που χτίζουν μεταξύ τους είναι το πιο σημαντικό κομμάτι μιας σειράς (πολύ σημαντικότερο από την πλοκή), έχει αρχίσει και κάνει βηματάκια. Είπαμε, μικροσκοπικά, άτσαλα βηματάκια, αλλά τα κάνει. Και θα καθίσω εδώ μαζί της μέχρι να σταθεί στα πόδια της… (Ή μέχρι να με σιχτιριάσουν οι αφελείς διάλογοι και η ελεεινή σκηνοθεσία! Όποιο συμβεί πρώτο θα το μάθετε άμεσα από εμένα.)

ΓΕΝΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

Σενάριο
Σκηνοθεσία
Ερμηνείες

ΣΥΝΟΨΗ

Στο 4ο επεισόδιο, το Walker εκμεταλλεύεται το δυνατότερο χαρτί του: τη Ramirez, εδραιώνοντάς της ως ισότιμη συνάδελφο του Walker. Η σειρά αρχίζει και χτίζει τους χαρακτήρες της και τις σχέσεις μεταξύ τους, ενώ έχει καταστήσει σαφές πια ότι δεν θέλει να μοιάσει σε τίποτα στον προκάτοχό της.

1 COMMENT

Subscribe
Notify of
guest

1 Σχόλιο
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια
Amalia
3 years ago

Να και το Supernatural “αυγουλάκι” του σημερινού επεισοδίου: Winchester Auto αναμεσα στις επαφές του κινητού του Walker! 😉comment image

Τελευταία Άρθρα

Καλύτερα Επεισόδια The Winchesters

Amalia
Amalia
Με θυμάμαι να βλέπω ξένες ταινίες και σειρές πριν μάθω καλά-καλά να διαβάζω τους υπότιτλους. Αγαπημένο είδος ήταν πάντα το fantasy/sci-fi (βλ. μαγισσούλες, φαντασματάκια, υπερδυνάμεις, και τα συναφή). Ανακάλυψα το Supernatural το 2008 και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Άρχισα να γράφω για το Supernatural Greece το καλοκαίρι του 2014. Δύο πράγματα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εμένα: λατρεύω την ποπ-κουλτούρα και τον Dean Winchester!

Περισσότερα Άρθρα

Στο 4ο επεισόδιο, το Walker εκμεταλλεύεται το δυνατότερο χαρτί του: τη Ramirez, εδραιώνοντάς της ως ισότιμη συνάδελφο του Walker. Η σειρά αρχίζει και χτίζει τους χαρακτήρες της και τις σχέσεις μεταξύ τους, ενώ έχει καταστήσει σαφές πια ότι δεν θέλει να μοιάσει σε τίποτα στον προκάτοχό της.Review - Walker - 1x04 Don’t Fence Me In