Το Supernatural γνωρίζει καλά από γονείς που έχουν τα ψεγάδια τους (John… *γκουχ* … Samuel… *γκουχ*…), αλλά φέτος και η πρόσφατα αναστημένη μαμά των Dean και Sam, μια φιγούρα που για 11 χρόνια την είχαμε αγιοποιήσει (και εμείς και τα αγόρια), έχει πολώσει σε τεράστιο βαθμό το fandom. Ενώ όλοι περιμένουμε το 16ο επεισόδιο, εγώ έγραψα αυτό το άρθρο προσπαθώντας να εξερευνήσω αν είναι βάσιμος ο εκνευρισμός των fans ή αν πρόκειται απλά για μια κλασική περίπτωση εξιδανίκευσης και διαφορετικών προσδοκιών…
Μια με τη φυγή της “για να βρει τον εαυτό της” και μια με τη μυστική συνεργασία της με τους Βρετανούς Ανθρώπους των Γραμμάτων, εξαιτίας της οποίας σκοτώθηκε ένας κυνηγός και διακινδύνευσαν τα ίδια τα παιδιά της, η Mama Winchester δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα ιδανικό πρότυπο μητέρας. Ο John Winchester ήταν αυτός που τα ‘άκουγε’ πάντα από το fandom για όσα έκανε ως πατέρας. (Ειλικρινά, νοιώθω ότι μόνο ο Ορέστης τον πάει σαν χαρακτήρα! 😛 ) Και η Mary όμως, αν το δούμε επιφανειακά, δεν πάει πίσω… Κάποιες αποφάσεις τις είναι το λιγότερο αμφιλεγόμενες.
Η Samantha Smith, που ερμηνεύει τον χαρακτήρα, μας βοηθάει να καταλάβουμε λίγο καλύτερα τη Mary και τη διαφοροποιεί από τον John:
“Παίρνει αποφάσεις που μέσα της ξέρει ότι είναι το σωστό – ή τουλάχιστον αυτή θεωρεί ότι είναι – και γνωρίζει ότι δεν θα είναι δημοφιλείς αποφάσεις, αλλά δεν βλέπει εναλλακτική. Κάποιες φορές, σαν γονιός, αυτή είναι η δουλειά σου. Από την οπτική γωνία της Mary, λοιπόν, κάνει αυτό που μπορεί, ακόμα κι αν στα παιδιά της δεν αρέσει. Αλλά όσον αφορά τα αγόρια, είναι πιθανώς λίγο απογοητευμένα. Ο John τα έχει ακούσει γιατί τους παρατούσε κι έφευγε συχνά, κλπ. Η διαφορά είναι ότι τώρα τα παιδιά είναι 30άρηδες. Όταν το έκανε ο John ήταν παιδιά. Προς υπεράσπιση της Mary, αυτό είναι τεράστια διαφορά.” (γέλια)
Η κινητήριος δύναμη του John ήταν πάντα η εκδίκηση. Αγαπούσε τα παιδιά του, προφανώς, αλλά όχι αρκετά για να τα βάλει πρώτη προτεραιότητα στη ζωή του. Για τη Mary, τα κίνητρα της απόφασής της να συνεργαστεί με τους Βρετανούς, παρά το ότι δεν τους εμπιστεύεται πλήρως, είναι εξίσου μονομανή, αλλά τελείως διαφορετικά. Η Mary θέλει αυτό που ήθελε πάντα: να μην είναι τα παιδιά της κυνηγοί. Και θεωρεί ότι θα το καταφέρει αυτό βοηθώντας τους καπάτσους Βρετανούς να κάνουν μια τύπου ‘εθνοκάθαρση’. Δεν θα σχολιάσω σε αυτό το άρθρο τη γκρίζα ηθική αυτής της εκστρατείας (αφού εμείς ξέρουμε ότι υπάρχουν και ‘καλά’ τέρατα που δεν τους αξίζει ο θάνατος), απλά σαν σκοπός μιας μάνας και κυνηγού που έτσι είχε μάθει, είναι απολύτως λογικός και καθόλου επιλήψιμος.
Μια από τις πρόσφατες συζητήσεις για τη Mary στο fandom είναι το ότι μοιάζει περισσότερο με Campbell κι όχι με Winchester. Θυμηθείτε τον παππού των Dean και Sam όταν επέστρεψε από τους νεκρούς στην 6η σεζόν, ήταν και αυτός μυστικοπαθής και κρατούσε κρυμμένα τα χαρτιά του. Εδώ, η Samantha Smith διαφωνεί (το ίδιο κι εγώ):
“[Ο Samuel] είχε εγωιστικούς λόγους για να κάνει όσα έκανε, ενώ η Mary κρατάει μυστικά για να προστατέψει τα παιδιά της. Ίσως αυτή να είναι μια εσφαλμένη ιδέα, και προφανώς στο επεισόδιο 12 τους έβαλε σε θανάσιμο κίνδυνο, [όμως] ο στόχος και η πρόθεσή της είναι να τους βοηθήσει, να δημιουργήσει μια ζωή για αυτούς χωρίς κυνήγια και συνεχείς κινδύνους.”
Όπως και η σύγκριση με τον John, έτσι και η σύγκριση με τον Samuel είναι πολύ άδικη για τη Mary. Η ασυγχώρητη αυστηρότητα του John, και η αχαρακτήριστη προσπάθεια του Samuel να δολοφονήσει τα παιδιά (παππούς να σου πετύχει), ούτε καν μπορούν να συγκριθούν με τις πράξεις της Mary. Ναι, στην αρχή της σεζόν την είδαμε να τρώει μια φρίκη και να τους παρατάει σύξυλους για να συνέλθει από το σοκ την επιστροφής στη ζωή. Και, ναι, θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε εγωίστρια που δεν κάθισε να παλέψει τα ψυχολογικά της εκεί, μαζί με τα παιδιά της. Και σίγουρα θα έπρεπε να τους έχει πει αμέσως την απόφασή της να δουλέψει με τους Βρετανούς. Όμως, όπως κυλούσε η σεζόν μάθαμε όλο και περισσότερα πράγματα για αυτήν και με το που φτάσαμε στο The Raid είδαμε από λίγο πιο κοντά την πλευρά της και πως το ζει όλο αυτό, τους λόγους για τους οποίους πήρε αυτές τις αποφάσεις που πήρε και γενικά πήραμε μια γερή γεύση της προσωπικότητάς της. Η Mary είναι μια σκληροτράχηλη γυναίκα, που, σαν τον Dean, δεν θέλει να δείχνει σημάδια αδυναμίας. Τα παιδιά της την κάνουν ‘αδύναμη’ και για αυτό πιστεύω έφυγε αρχικά, αλλά για αυτό και ξαναγύρισε. Και όσο περνάει ο καιρός δένεται ακόμα πιο πολύ με τα αγόρια της, που στην αρχή τα ένοιωθε ξένα, αλλά τώρα δεν νομίζω ότι μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά, κι ότι κάνει το κάνει για αυτά. Αν μπορούσε θα έβαζε μόνο τον εαυτό της σε κίνδυνο (άντε και τον Ketch γιατί ποιος τον χέζει αυτόν) για να σκοτώσει όλα τα τέρατα της υφηλίου, αρκεί να είναι ασφαλείς ο Sam κι ο Dean!
Παρόλο που είναι μια λέαινα που προστατεύει τα παιδιά της, δεν διστάζει να τους θυμίζει όμως ότι είναι μια ξεχωριστή οντότητα με δική της βούληση και κρίση. Κι από εκεί νομίζω πηγάζουν όλα τα παράπονα του fandom για τη Mary.
Αν μου έμεινε μια στιγμή από το The Raid, αυτή ήταν η σκηνή που η Mary έχει αποκαλύψει στους γιους της ότι δουλεύει με τους Βρετανούς και στο βλέμμα τους είναι ζωγραφισμένη η απόγνωση. Όχι θυμός, ούτε απογοήτευση για την προδοσία, είναι η απόγνωση που νοιώθεις όταν γκρεμίζεται ένα θέσφατο που έχεις στο μυαλό σου. Οι Winchesters δεν γνώρισαν ποτέ τη μητέρα τους. Ο Sam κυριολεκτικά, κι ο Dean ίσα που τη θυμόταν, κι όταν είσαι 4 η μαμά σου είναι τέλεια από κάθε άποψη. Αυτή την εκδοχή λοιπόν κουβαλούσε 30και χρόνια στο μυαλό του, μιας μαμάς που δεν θα του έλεγε ποτέ ψέματα, που δεν θα κρατούσε μυστικά, που θα ήταν πάντα δίπλα του… Και τώρα αυτή η ‘ιδανική’ μαμά είναι μπροστά τους, πλήρως ανθρώπινη, με ψεγάδια, φοβισμένη, μπερδεμένη και εγωίστρια, και απολύτως συνειδητοποιημένη ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στην εικόνα που είχαν φτιάξει τα αγόρια για αυτήν στο μυαλό τους. “Δεν είσαι παιδί,” λέει στον Dean. Σκληρό, αλλά ειλικρινές. Αυτή είναι η Mary. Του ζητάει να την δεχτεί όπως είναι, κι όχι όπως θα ήθελε να είναι…
Ο Sam ήταν πάντα πιο ανοιχτός στο να καταλάβει την άλλη όψη του νομίσματος. Ο Dean και η Mary είναι τόσο όμοιοι και πεισματάρηδες, και είναι δύσκολο για αυτούς να κάνουν ένα βήμα πίσω και να δεχτούν ότι μπορεί και να κάνουν λάθος ή να δουν την οπτική γωνία κάποιου άλλου. Ο Sam πάντα ήταν πιο συναισθηματικά νοήμων και πιο ευέλικτος σε τέτοια θέματα, ενώ ο Dean είναι άσπρο-μαύρο.
Η Mary αγαπάει τα παιδιά της όσο δεν πάει, αλλά μου αρέσει πολύ το ότι είναι διατιθεμένη να βάλει σε κίνδυνο αυτή την αγάπη και την εμπιστοσύνη των παιδιών της για να πράξει αυτό που θεωρεί εκείνη σωστό. Δεν είναι μαμά που κάνει τα χατίρια, ούτε μαμά που θα μείνει σπίτι να σκουπίσει, να σφουγγαρίσει και να φτιάχνει σαντουϊτσάκια. Και δεν νομίζω κανείς να περίμενε ότι η Mary θα είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης όταν την είδαμε να επιστρέφει στη σειρά, έτσι; Η Mary είναι μια δυναμική γυναίκα, που κάνει αυτό που θεωρεί σωστό, υποστηρίζοντας την άποψη της μέχρι την τελευταία της ανάσα, ακόμα κι αν αυτή η απόφαση δεν την κάνει αρεστή στα παιδιά της – ή στους fans…
Σας μίλησα πιο πάνω για προσδοκίες. Άτιμο πράγμα. Ξεκινώντας τη φετινή σεζόν εμείς οι fans είχαμε ήδη κάποιες (μεγάλες) προσδοκίες για τον χαρακτήρα της Mary, γιατί είναι τόσο σημαντικό κομμάτι της μυθολογίας της σειράς. Σαν τους Winchesters, λοιπόν, κι εμείς την είχαμε εξιδανικεύσει και μέσα μας περιμέναμε αυτό που περίμεναν κι εκείνοι, τη μαμά που θα είναι πάντα δίπλα τους και θα θέλει όσο τίποτε άλλο να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο. Ακόμα και η ηθοποιός δεν περίμενε την τροπή που πήραν τα πράγματα:
“Δεν πήγε ακριβώς όπως το περίμενα. […] Υποθέτω ότι απλά περίμενα ότι θα κυνηγάω με τα αγόρια μου. Τώρα που το ξανασκέφτομαι βέβαια, δεν θα είχε μακροβιότητα κάτι τέτοιο. Δεν θα μπορούσε να πάει μακρυά [σαν σενάριο] και δεν θα προσέδιδε βάθος στον χαρακτήρα. Δεν είναι τόσο ενδιαφέρον, και γι’αυτό το λόγο δεν είμαι σεναριογράφος! [γέλια] Μου έχουν δώσει μια καταπληκτική, βαθιά διαδικασία για αυτόν τον χαρακτήρα. Ακόμα κι αν οι fans είναι πολύ, πολύ, πολύ θυμωμένοι αυτή τη στιγμή, αν αυτή είχε επιστρέψει σε φάση “Ok, είμαι μέλος της ομάδας, πάμε για κυνήγι!”, θα ήταν βαρετό. Μια τέλεια, συνεχώς στοργική μαμά δεν θα προσέθετε σχεδόν τίποτα. […] Όχι, όλο αυτό έχει εξελιχθεί σε τόσα πολλά περισσότερα από όσα περίμενα ότι θα είναι.”
Η Mary σίγουρα δεν είναι αυτό που περίμεναν οι Winchesters, ούτε εμείς κατ’επέκταση. Ναι, είναι στοργική και καταπληκτική με όλους τους τρόπους που θα ήθελαν να είναι, αλλά είναι και άνθρωπος, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ανεξάρτητη και badass, που δεν χρυσώνει το χάπι για κανέναν, ούτε για τα ίδια της τα παιδιά. Δυσκολεύομαι να δεχτώ τις αποφάσεις της (ειδικά όταν αυτές στενοχωρούν τόσο πολύ τα αγόρια μου), αλλά τη θαυμάζω κιόλας για την αποφασιστικότητά της και τον τρόπο που παλεύει για τα πιστεύω της. Και, ναι, ΕΙΝΑΙ Winchester, ξεροκέφαλη, ιδεαλίστρια, σκληροτράχηλη και πρόθυμη να θυσιαστεί για την οικογένειά της, αν χρειαστεί. Κάτι που πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον…
Σημείωση: Τα αποσπάσματα που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στο άρθρο, προέρχονται από την πρόσφατη συνέντευξη της Samantha Smith στο TVLine.
Εγώ διαφωνώ και θεωρώ ότι κάποια πράγματα οι fans δεν τα καταλαβαίνουν. Τι ακριβώς περιμένατε; Να είναι όλα ρόδινα; Να είναι στο σπίτι η Μαίρη και να τους μαγειρεύει; Ή μήπως να είναι μαζί τους και να κυνηγάνε όλοι μαζί;
Μα σοβαρά τώρα τι είναι όλα αυτά – για αρχή – για τον Τζον;
Πρώτον, είναι ο νούμερο ένα favourite του κοινού για επιστροφή. Είναι ο άνθρωπος που παρακαλάνε οι fans χροοοονια τώρα να επιστρέψει. Οπότε δεν είμαι μόνο εγώ 😛
Δεύτερον, όχι και δεν είχε πρώτη προτεραιότητα τα παιδιά του. Δόθηκε στον μεγαλύτερο εχθρό του μόνο και μόνο για να σώσει τον γιο του(Ντιν). Έκανε τα πάντα για αυτούς. Θυσιάστηκε γι’ αυτούς. Έδωσε το όπλο που έψαχνε 22 χρόνια για να σκοτώσει τον Αζέιζελ, στον δαίμονα για να σώσει τον Ντιν! Μην λέμε ότι θέλουμε.
Τρίτον, αναρωτηθείτε και μπείτε στη θέση του. Ξυπνάτε μια μέρα, ο άντρας-γυναίκας σας είναι δολοφονημένος από… υπερφυσικό στοιχείο. Μαθαίνετε ότι υπάρχουν φαντάσματα και δεν ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς. Όλη σου η ζωή έχει καταρρεύσει. Ο Τζον, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για τους γιους του πράμα που το έχουν παραδεχτεί ουκ ολίγες φορές οι Winchesters.
Στην 1η σεζόν ο Sam για πρώτη φορά λέει ότι ήταν τυχεροί που έχουν για πατέρα τον John, ενώ ο πατέρας του Max έριξε όλη του την οργή και την απώλεια της γυναίκας του στον γιο του. O Μαξ που βλέπουμε σε αυτό το επεισόδιο είχε έναν πατέρα που τον κακοποιούσε και όλα αυτά γιατί; Γιατί έχασε την γυναίκα του όταν το μωρό ήταν 6 μηνών; Σας θυμίζει κάτι; Πάμε παρακάτω.
Henry Winchester(μιλώντας για τον γιο του, Τζον) 8×12: You’re also Winchesters. As long as we’re alive, there’s always hope. I didn’t know my son as a man, but having met you two, I know I would have been proud of him.
O John μεγάλωσε 2 ήρωες. Ο Τζον έκανε άντρες αυτούς τους 2 και εμείς τους καμαρώνουμε και τους λέμε σωτήρες του κόσμου. Ό,τι βλέπουμε εμείς, είναι όπως τους μεγάλωσε ο Τζον. Με ήθη και ιδανικά. Και πάνω απ’όλα τους έμαθε τι εστί οικογένεια. Επίσης μην ξεχνάμε ότι ο Τζον ήταν στρατιωτικός. Καλώς ή κακώς έπαιξε και αυτό το ρόλο του στο πως μεγάλωσαν. Δεν είχε μια γυναίκα δίπλα να τραβάει τα χαλινάρια και να τον ηρεμεί.
5×13 The Song Remains the Same: Όταν ο Sam αποκαλύπτει ότι αυτός και ο Dean, μεγάλωσαν με αυτόν τον τρόπο, ο John, χωρίς να γνωρίζει την πραγματική τους ταυτότητα, κριτικάρει τον πατέρα τους. Ο Sam υπερασπίζεται τον πατέρα του και λέει ότι καταλαβαίνει πλέον καλύτερα ότι ο John έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε και ότι τον αγαπάει.
Δεν λέω ότι ο Τζον ήταν ο τέλειος γονιός. Αλλά δεν υπάρχει τέλειος γονιός. Δεν υπάρχει. Ποτέ και στην πραγματικότητα. Ούτε εμείς θα γίνουμε τέλειοι γονείς. Αλλά πάντα θα προσπαθούμε για το καλύτερο. Έτσι και ο Τζον. Έτσι και η Μαίρη. Ξεχνάτε ότι είναι άνθρωποι. Και όχι Θεοί. Ώπα μισό. Εν τέλη και ο Τσακ έκανε μεγάλα λάθη ως “γονιός”. Δεν θέλω να απαντήσετε κάποιοι από κάτω επιχειρήματα γιατί θεωρείτε τον Τζον κακό γονιό. Τα ξέρω. Τα χουμε συζητήσει ξανά. Και θα διαφωνήσουμε και άκρη δεν θα βγάλουμε.
Επίσης κάθε σειρά που βλέπουμε και έχει μια τέτοια τραγωδία(ο άντρας να χάνει την γυναίκα του), θα δούμε την σειρά να παίρνει τροπή εκδίκησης. Ε στο Supernatural γιατί σας ενοχλεί; Επειδή δείχνει φαντάσματα;
1×01: Ο Σαμμυ ενοχλείται επειδή όταν ήταν μικρός ο Τζον του έδωσε 45αρι. Καλά έκανε και του έδωσε!!! Φίλε ο άνθρωπος(Τζον) θα έβλεπε σκοτάδι και θα χεζόταν επάνω του. Θα κοιμόταν και το ένα μάτι θα το είχε μισάνοιχτο. Θα είχε το μυαλό του στα παιδιά του στο δίπλα κρεβάτι μήπως ξυπνήσει και τα βρει νεκρά. Θα μίλαγε με κάποιον “φίλο” και δεν θα φοβόταν μήπως είναι δαίμονας. Θα φοβόταν μήπως ο δαίμονας γυρίσει για τον ίδιο και τα παιδιά του. ΕΠΡΕΠΕ να πάρει εκδίκηση γιατί δεν ήξερε ποια θα ήταν η συνέχεια. Είχε μάθει ότι ο γιος του έχει δαιμονικό αίμα!!! Δεν ήξερε τι σημαίνει αυτό. Δεν ήξερε πως να σώσει τον γιο του! Για ζήστε εσείς με όλα αυτά τα βάρη!
Πάμε και στην Μαριώ. Τι κάνεις φίλε μου όταν ξυπνάς μια μέρα 35 χρόνια στο μέλλον, ο άντρας σου έχει πεθάνει, οι γιοι σου έχουν μετατραπεί σε αυτό που πάντα φοβόσουν; Όταν διαβάζεις το ημερολόγιο του Τζον για όλα αυτά που έχει περάσει και τον πόνο που ζούσε με την απώλειά σου; Για τον τρόπο που πέθανε. Για το ότι οι γιοι σου έχουν πεθάνει εκατοντάδες φορές. Για το ότι όλη σου η οικογένεια είναι νεκρή από το Υπερφυσικό. Όλοι σου οι φίλοι. Αντιδράς! Λες κάτι πρέπει να γίνει. Κι όταν βλέπεις ανθρώπους να δρουν πιο σωστά και να ζουν ανθρώπινα στην Βρετανία χωρίς να χάνουν τους δικούς τους και τις οικογένειες μάλλον λες “ναι έτσι πρέπει να γίνει. Για την μνήμη του άντρα μου που έδωσε τα πάντα για μένα και τους γιους μου που πρέπει να βρουν γαλήνη.”
Στο μόνο που συμφωνώ με το παραπάνω άρθρο είναι στην σκοπιά των Winchesters. Είναι οι μόνοι που μπορούν να έχουν διαφωνία με την μάνα τους και τον πατέρα τους. Γιατί δεν τα άξιζαν όλα αυτά που έχουν περάσει. Αλλά ξέρετε ποια είναι φράση κλειδί; Ό,τι δεν θα άλλαζαν τίποτα αν μπορούσαν. Γιατί έχουν σώσει εκατομμύρια ανθρώπους. Έχουν σώσει τον πλανήτη όλον πολλές φορές. Χάρη στον Τζον. Ο Ντιν έχει απόλυτο δίκιο να λέει
– And you are not a child…
– I never was…..
Δεν φταίει γι’αυτό όμως η μάνα σου φίλε μου Ντιν. Ήταν ντροπή που της το είπες. Την πόνεσες εκεί που η πληγή είναι πολύ ανοιχτή.
Οι Winchesters(Σαμ – Ντιν) έχουμε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη για το κακό της ανθρωπότητας από τον καθένα. Έχουν πάρει πολύ πιο άσχημες αποφάσεις από τον καθένα. Και από την Μαίρη και από τον Τζον. Η μεγαλύτερη; Δεν κλείσαν τις Πύλες της Κολάσεως(8×23). Η Μαίρη όμως πλέον τα βλέπει αλλιώς τα πράματα. Κι αν ήξερε για τις Δοκιμασίες θα τις είχε κάνει ήδη και θα προτιμούσε να ζήσει στην Κόλαση για πάντα αν ήξερε ότι οι γιοι της και η ανθρωπότητα θα ηρεμούσαν.
Ακούω από τους fans στο Tumblr κυρίως ότι θέλουν να πεθάνει η Μαίρη. Οι ίδιοι fans που λένε “μα τι κρίμα οι Winchesters. Έχουν περάσει τόσα και τόσα άσχημα στη ζωή τους και δεν ηρεμούν.” Και τώρα εύχονται για τον θάνατο της μάνας τους. Μάλιστα…
ΥΓ: Ψιτ. Η Μαίρη είναι 8(!!!) χρόνια μικρότερη από τον Ντιν. Ποιος τελικά είναι πιο ανώριμος;
Ξεκινάς το άρθρο σου με “εγώ διαφωνώ”, αλλά θεωρώ όμως ότι ξέφυγες προσπαθώντας να υπερασπιστεις τον Τζον και μιλησες ελάχιστα για την Μέρι. Και από ότι κατάλαβα όσον αφορα τη Μέρι δεν διαφωνούμε, κι εγώ τα ίδια γράφω. Είναι άνθρωπος και οι αποφάσεις που πήρε ειναι απολύτως λογικες αν λαβει κανεις υποψιν τα δεδομενα. Οι περισσότεροι φανς το βλέπουν αποστειρωμένα: στενοχώρησε τα αγόρια, πρέπει να πεθάνει. Πρέπει όμως να αναλογιστούμε και γιατι έκανε ότι έκανε, και αυτο είναι για να προστατεψει τα παιδιά της.
Απο αυτην την άποψη είναι ακριβως ίδια με τον Τζον. Παραδέχομαι ότι ίσως ειμαι πιο αυστηρή μαζι του, για έναν και μόνο λόγο: ενσυνείδητα δεν αφησε ποτέ τα παιδιά του να ζησουν παιδική ηλικία, δεν ηταν ποτέ διπλα τους ως ΜΠΑΜΠΑΣ, ηταν παντα ως ΠΑΤΕΡΑΣ. (Ενδεικτικά αναφέρω τη σκηνή που τσακωνεται ο Μπόμπι στο τηλεφωνο με τον Τζον γιατι αφηνει τον Ντιν να παιξει ποδοσφαιρο) Καταλαβαινω όλα όσα λες, και μπορω να σου πω οτι δεν διαφωνω κιολας. Ναι ηταν δυνατος χαρακτηρας, ναι θυσιαστηκε για τα παιδιά του, ναι τους έχτισε σαν χαρακτηρες, κλπ κλπ. Δεν του τα στερώ αυτά. Αλοίμονο. Και σιγουρα καταλαβαινω τους λόγους του, αλλα δεν σημαίνει οτι θα τους δεχτώ κιόλας. Δεν είμαι υπερ της πρακτικής tough love όσον αφορα τα παιδιά, πως να το κανουμε…
(Σημειωση: Εκει που ειπα οτι είσαι ο μόνος που συμπαθει τον Τζον εκανα καθαρα πλακα, εξου και η φατσουλα με βγαλμενη τη γλωσσιτσα αν παρατηρησες. Ακόμα κι εγώ που δεν τον συμπαθω ιδιαιτερα θα ηθελα να γυρισει στη σειρά παντως! 😉 )
Φυσικά δεν υπάρχει τέλειος γονιός. Ουτε καν ο Θεός, όπως πολύ σωστά σημειώνεις. Και δεν είπα πουθενα οτι η Μερι είναι τέλεια. Εχει κανει κι αυτη άπειρες μαλακιες, ξεκινώντας από την συμφωνία με τον Αζαζελ, αν θελουμε να το παμε τοσο πίσω. Με την Μέρι είμαι πιο διαλλακτική, όμως, γιατι τα παιδιά της τωρα είναι ενηλικα, δεν τραυματιζονται ψυχολογικά αν τα παρατησει και φυγει 3 βδομαδες χωρις να δωσει σημεια ζωης (οπως έκανε ο Τζον κατα κορον).
– And you are not a child…
– I never was…..
Δυο ατάκες ρε φίλε και μπορεις να γραψεις βιβλιο ολοκληρο με το σχολιασμό. Πολύ βαθύ νοημα (απο τις αγαπημενες μου σκηνες φετος ο τσακωμος τους). Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο; Ποιος είναι ο σκληρός και ποιος πρεπει να ντρεπεται για αυτο που ειπε; Και οι δυο έχουν δικιο και άδικο ταυτοχρονα. Ειναι απο τα πράγματα που λες εν βρασμω και μετά συνειδητοποιείς πόσο πλήγωσες τον άλλο αλλα δεν τα παίρνεις πίσω γιατι είσαι εγωιστής. Αυτό συνέβη εδώ. Και οι δυο έχουν δικιο σε αυτο που λενε, και οι δυο όμως δεν έπρεπε να το πουν γιατι ηταν αληθεια μεν, καφριλα δε.
Κατά την γνώμη μου, συμφωνώ με τον Ορέστη, όσως αφορά τον John. Ήταν όλα λογικά όσα έκανε για τα παιδιά του μετά από όσα βίωσε. Την Mary όμως δεν μπορώ να την συγχωρήσω, που δεν έδωσε το Colt, στον Ramiel, όταν κινδύνευε η ζωή της και τον παιδιών της. Και άλλωστε, πόσο καιρό θέλει να μένει μακριά από τα παιδιά της;
Να και κάτι ενδιαφέρον να σχολιάσεις μιας και σήμερα δεν έχει επεισόδιο.Απτην αρχή η Μαίρη φάνηκε ” χαμένη ” σ’έναν κόσμο καινούργιο χωρίς να’χει συνείδηση το τι γίνεται γύρω της,σιγά σιγά άρχισε να προσαρμόζεται και απο κει που οι σεναριογράφοι μας την είχαν μια απλή μανα hunter μας βάζουν στο παιχνίδι της απορίας.Αφήνει τα αγόρια της για να πάρει λίγο χρόνο,σαυτόν το χρόνο συνεργάζεται κρυφά με τους ΒτΓ παίρνοντας το μέρος τους,γενικώς βρίσκεται στην πλοκή των Βρετανών συμπεριλαμβάνω και το κλεμένο Κολτ που η ίδια έκλεψε.Συμφωνώ στο ότι ο Τζον έκανε τα παιδιά του αυτοί που είναι,αυτά που τους δίδαξε,να κυνηγούν τέρατα και να σωζουν ανθρώπους,αυτό είναι όλο το νόημα.Και ποιος δε θα γουσταρε επιστροφη Τζον αλλα να μαστε και αντικειμενικοι,να κανε τι τωρα? (να μου πεις,η Μαίρη έχει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ λόγο που επέστρεψε?) για μένα ακόμα το βρίσκουνε,ποιος ο λόγος επιστροφής της,η συνεργασία με τους ΒτΓ??
ΥΓ: Θα θέσω το ερώτημα αφού πω απτην Αμαλία νομίζω που είπε πως η σεζόν θα τελειώσει με τον Cas . Γιατί να μην τελειώσει με τη Μαίρη με έναν σοκαριστικό τρόπο??
ΥΓ2: Μιας και αναφέρατε το Θεό,δε θα πρεπε να επιστρέψει και αυτός αλλά και η Αμάρα???????????
Τον Θεο δεν πιστευω οτι θα τον ξαναδουμε άμεσα. Σιγουρα όχι φέτος. Δεν είναι χαρακτηρας που πρεπει να παραγνωρισουμε πιστευω, πρεπει να τον βλέπουμε σε πολύ εξαιρετικες περιπτωσεις.
Σε άλλο άρθρο είπα ότι μπορεί το φιναλε να εχει επικεντρο τον Κας. Αλλα και η Μερι είναι ισαξιος υποψηφιος για σοκαριστικό φιναλε, σιγουρα. Το αναφέρω εξάλλου και στο άρθρο παραπανω. Θεωρω πολύ πιθανό να θυσιαστει η Μερι για να σωσει τα παιδιά της και τον κοσμο. (Για να έχουν όλοι οι Winchesters απο μια θυσια τουλαχιστον για το γενικο καλο)
ΥΓ Τι θα κανουμε αν στο φιναλε παθουν κατι KAI ο Κας KAI η Μερι; 😮
Έχουμε και τις επιπτώσεις τις Μπίλυ,αυτό που το πας…
Εγω να σας πω την μαυρη μου αληθεια την συμπαθω υπερβολικα. Του τυπου την κατατασω ανετα στην λιστα με τους αγαπημενους μου χαρακτηρες. Προφανως και δεν θα ηταν “ηρεμη” γιατι μιλαμε για την κυνηγο μανα του Σαμ και του Ντιν.
Επισης, δεν το περιμενα καθολου, αλλα αγαπω παρα πολυ τις σκηνες της με τον Καστιελ, θα δουμε και πως θα κυλησει και στα επομενα επεισοδια…