Supernatural – Review – 13×12 Various and Sundry Villains

Supernatural – Review – 13×12 Various and Sundry Villains

Δυο μάγισσες αδερφές, η Jamie και η Jennie Plum, μαγεύουν τον Dean για να τους δώσει το Μαύρο Γριμόριο που είχαμε ξαναδεί πέρσι στο υπέροχο Regarding Dean. O Dean κάνει στην Jamie όλα τα χατίρια, και είναι έτοιμος να σκοτώσει τον ίδιο του τον αδερφό για χάρη της, αλλά ευτυχώς σκάει η μύτη η Rowena (που -εκπληξούλα!- δεν είναι νεκρή τελικά) και τους σώζει.

Η Σκωτσέζα χρησιμοποιεί τους Winchesters για να εντοπίσει τις αδερφές Plum με τις οποίες είχε συμμαχήσει για να πάρει στα χέρια της το βιβλίο. Κάθε μάγισσα θέλει το Γριμόριο για τους δικούς της λόγους. Οι Plums το θέλουν για να αναστήσουν τη νεκρή μητέρα τους και η Rowena για να απελευθερώσει τις υπόλοιπες δυνάμεις της που είχαν δεσμεύσει οι μάγισσες της Ανώτατης Σύναξης κάποτε (ήρθε επιτέλους η ώρα, μας ‘τιζάρουν’ με το συγκεκριμένο plotline από την 10η σεζόν!).

Οι ξανθούλες μάγισσες δεν είναι όμως και τόσο προικισμένες στη μαγεία. Ανασταίνουν τη μητέρα τους, αλλά ως ζόμπι. Προδίδουν τη Rowena και εξαπολύουν τη ζομπομάνα τους για να τη φάει. Σκάνε μύτη και οι Winchesters, γίνεται ένα πανηγυράκι, όπου η Ro-ro καταλήγει να σκοτώσει τη ζομπομάνα, να σκοτώσει και τις χαζοξανθιές (ένας από τους… χορταστικότερους θανάτους κακών στη σειρά) και να σώσει την κατάσταση.

Όταν χωρίζουν οι δρόμοι τους, ο ψυχοπονιάρης Sam δίνει στη Rowena το ξόρκι που ήθελε από το γριμόριο. Δικαιολογείται στον Dean λέγοντάς του ότι καταλαβαίνει πόσο αβοήθητη νοιώθει η Rowena, έχοντας δει το αληθινό πρόσωπο του Εωσφόρου, και ότι, αν η Σκωτσέζα κάνει κάτι κακό αυτός θα είναι πρώτος που θα την κυνηγήσει και θα τη σκοτώσει. (Το’χω ξανακούσει αυτό το ποιηματάκι από τα αδέρφια…)

Ενόσω συνέβαιναν όλα αυτά, ο Castiel και ο Λούσι βρήκαν τρόπο να αποδράσουν από το κελί που τους κρατούσε ο Ασμοδαίος (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, που να τριγυρνάει; ). Συνεργάζονται άψογα μέχρι να βγουν από τη φυλακή τους, αλλά μετά αρχίζει ο καυγάς όταν ο Εωσφόρος πιέζει τον άγγελό μας να του δώσει από τη Χάρη του για να επανέλθουν οι δικές του δυνάμεις. Ο Εωσφόρος πάει να τον χτυπήσει, αλλά ο Cas τον διαπερνά με την αγγελική λεπίδα του και τα κόκκινα μάτια του Διαβόλου τρεμοπαίζουν. (Πριν σβήσουν για πάντα…; Μπα…)

Και το επεισόδιο τελειώνει με το ζουμί της υπόθεσης: την τελετή επαναφοράς των δυνάμεων της Rowena. Οι σφραγίδες που κρατούσαν τις δυνάμεις της κλειδωμένες σπάνε μια-μια και στο τέλος φανερώνονται τα ηλεκτρικά γαλάζια μάτια της…

***

Η επιστροφή της Rowena

Όταν την είχαμε πρωτογνωρίσει τη Σκωτσέζα, στη 10η σεζόν, ήταν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες, με το καυστικό χιούμορ και την σατανική πονηριά της, αλλά σιγά-σιγά με κούρασε, κυρίως επειδή τη χρησιμοποιούσαν οι σεναριογράφοι σαν ‘από μηχανής θεό’ σε ΚΑΘΕ storyline. Θέλουμε να βγάλουμε το Σημάδι από τον Dean; Έχουμε τη Rowena. Θέλουμε να απελευθερώσουμε τον Εωσφόρο από το Κλουβί; Τη Rowena. Θέλουμε να δικαιολογήσουμε την ύπαρξη του Crowley στη σειρά; Say no more, Rowena. Όταν, λοιπόν, την σκότωσε ο Εωσφόρος προπέρσι (την πρώτη φορά) και επέστρεψε μετά από λίγα επεισόδια, δεν είπα τίποτα. Οκέι, Supernatural βλέπουμε, οι μισοί χαρακτήρες έχουν επιστρέψει έστω μια φορά από τους νεκρούς, το δέχτηκα άνετα. Όμως, πέρσι, όταν την ΞΑΝΑσκότωσε ο Εωσφόρος (ακόμα κι αν έγινε off-screen) είπα: “ε, αυτό ήταν, δεν γίνεται να την ξαναεπαναφέρουν τώρα, θα είναι ρεζίλι”. Έλα, όμως, που το τόλμησαν. Και παραδέχομαι, πως δεν ήταν τόσο τσαπατσούλικη η επιστροφή της, όσο περίμενα. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν και το κλείσιμο του επεισοδίου που μας αποκαλύπτει ότι η Rowena είναι κάτι περισσότερο από μάγισσα. Η παραγωγή έχει αποδώσει οπτικά τη μαγεία με μωβ στη σειρά, αλλά η Rowena τώρα πια έχει μπλε μάτια, κάτι που δεν θυμάμαι να έχουμε ξαναδεί κι έχω πολλή περιέργεια να δω τι σημαίνει. Είναι κάποιο διαφορετικό πλάσμα; Χμμμ… Η Rowena ήταν ήδη τρομακτικά ισχυρή τόσα χρόνια, και τώρα θα είναι ακόμα περισσότερο; Τους το δίνω των σεναριογράφων, πήραν μια κλισεδιάρικη (οριακά εξοργιστική) επιστροφή χαρακτήρα και την έκαναν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια της σεζόν!

Η απόδραση του Εωσφόρου και του Castiel

Επιτέλους! Μαύρα μάτια κάναμε να τους δουμε αυτούς τους δυο! Από το 7ο επεισόδιο είχαμε να τους δούμε και τώρα είμαστε στο 12ο! Τι βασικοί χαρακτήρες είναι αν τους βάζεις στον πάγκο για 4 συνεχόμενα επεισόδια; Καταλαβαίνω ότι ήταν το spin-off στη μέση κι έπρεπε να βγουν κάποια storylines, αλλά φανς είμαστε κι εμείς, έχουμε ανάγκη από την καστιελική δόση μας! Ο οποίος Castiel ήταν πολύ βαρύ πεπόνι στο επεισόδιο ή είναι η ιδέα μου; Ακόμα δεν μου έχει φύγει η υποψία ότι γύρισε διαφορετικός από το Κενό. Δεν ξέρω αν είναι όντως κυριευμένος από την Κοσμική Οντότητα, όπως ακούγεται έντονα στο fandom, αλλά σίγουρα κάτι παίζει. Καταρχάς, το πιο ύποπτο από όλα: δηλώνει ότι “έμαθε από τα λάθη του”, ποιος, ο Castiel που 9 χρόνια τώρα δεν έχει μάθει ποτέ από αυτά! Πέρα από την πλάκα πάντως, η σκηνή που μαχαιρώνει τον Εωσφόρο ήταν αναπάντεχη. Badass Castiel is back! Προφανώς δεν γίνεται να πεθάνει ο Λούσι (ξέρουμε ότι δεν τον επηρεάζουν οι αγγελικές λεπίδες), αλλά έχω περιέργεια να δω πως θα εξελιχθεί αυτό το περίεργο δίδυμο. Με κάθε κοινή τους εμφάνιση διαφαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι ο Εωσφόρος έχει πάρει τη θέση του Crowley στη σειρά, είναι ο villain comic-relief με τον οποίο οι πρωταγωνιστές αναγκάζονται να συμμαχήσουν. Επειδή ΛΑΤΡΕΥΩ τον Pellegrino, είτε παίζει τον απόλυτα κακό, είτε τον κωμικό αντιήρωα, δεν γκρινιάζω με το copy-paste, αλλά ίσως κάποια στιγμή το κάνω. Θα τους δώσω λίγο χρόνο ακόμη για να δω πως θα εξελιχθεί η ιστορία (και τι ρόλο θα παίξει ο υιός Jack στην εξίσωση), και, αν είναι, θα γκρινιάξω σε άλλο review! (Μάλλον δεν θα τη γλιτώσετε…)

Οι αδερφές Plum

Άφησα για το τέλος της κριτικής τον αδύναμο σεναριακό κρίκο του επεισοδίου που ήταν οι δυο μάγισσες αδερφές. Πέρα από την έλλειψη οποιουδήποτε ερμηνευτικού ταλέντου από τις δυο -πανέμορφες κατά τα άλλα- ηθοποιούς, ήταν και κλισεδιάρικο το backstory τους και η όλη τους απεικόνιση (μονοδιάστατη χαζή ξανθιά επί δυο, ευχαριστώ, δεν θα πάρω). Από τον Steve Yockey περίμενα περισσότερα σε αυτό το κομμάτι της ανάπτυξης των χαρακτήρων. Η φάση με το ερωτικό ξόρκι, επίσης βαρετή – φαντάσου, το αντίστοιχης θεματικής επεισόδιο, με την Becky που ρίχνει ερωτικό φίλτρο στον Sam, το διαχειρίστηκε πολύ καλύτερα το θέμα. (Ω, Τσακ μου, που κατάντησα, να υπερασπίζομαι επεισόδιο με την Becky. Την Becky!) Γενικά, βέβαια, το υπόλοιπο σενάριο δεν ήταν κακό, αλλά σίγουρα δεν ήταν και η καλύτερη δουλειά του σεναριογράφου.

Από την άλλη, η σκηνοθεσία της Amanda Tapping (aka Naomi) με άφησε απολύτως ικανοποιημένη. Της αρέσουν πολύ τα κοντινά από ότι φαίνεται και τα χρησιμοποίησε όμορφα, είτε για κωμική έμφαση (πχ. στο σημείο που ο Sam τεντώνεται να φτάσει το μαγικό πουγκί που τους έχει ακινητοποιήσει), είτε για δραματική (πχ. στον τελευταίο διάλογο μεταξύ των αγοριών, όπου ο Sam εξηγεί γιατί έδωσε το ξόρκι στη Rowena).

Το σκηνοθετικό highlight του επεισοδίου, πέρα από τον φανταστικά φρικιαστικό θάνατο των Plums, ήταν η τελευταία σκηνή, όπου η Σκωτσέζα παίρνει πίσω τις δυνάμεις της. Αναπάντεχα καλό cgi και μια επική ατμόσφαιρα με τον χαμηλό φωτισμό και τα πλάνα από ψηλά, έκλεισαν ιδανικά το επεισόδιο!

ΥΓ1 Όπως έχω τάμα να αναφέρω όποτε με εκπλήσσει θετικά ο Jared Padalecki με την ερμηνεία του (που φέτος να μην τον ματιάσω ζωγραφίζει σε κάθε επεισόδιο), σήμερα θα αναφέρω κάτι εξαιρετικά σπάνιο: πόσο ΔΕΝ μου άρεσε η ερμηνεία του Jensen Ackles. Είχε στα χέρια του το κωμικό κομμάτι του επεισοδίου κι έδωσε την πιο ξύλινη ερμηνεία των 13 τελευταίων χρόνων! Κυριολεκτικά σερνόταν…

ΥΓ2 Είμαι η μόνη που βρίσκω αστείο τον τρόπο που προφέρει ο Εωσφόρος/Pellegrino το “Castiel”; (Εγώ ακούω <κασ-τσιέλ> και γελάω κάθε φορά!)

Update: Ο επικεφαλής της ομάδας VFX του Supernatural ξεκαθάρισε ότι το εφέ για τα μάτια της Rowena στο τέλος του επεισοδίου είναι μωβ, παρόλο που πολλοί φανς το βλέπουμε ως μπλε. Οπότε αγνοείστε τις θεωρίες μου ότι η Rowena μπορεί να είναι κάποιο διαφορετικό υπερφυσικό πλάσμα, και μάλλον πρέπει να πάρω πίσω και τα καλά μου λόγια για τα εφέ του επεισοδίου…