Τα υπέρ και τα κατά του να υποστηρίζεις ένα τηλεοπτικό ζευγάρι

Σήμερα είπα να μην σας μιλήσω για Supernatural… Δηλαδή, εντάξει, θα το αναφέρω, γιατί τη μεγάλη αγάπη δεν την βάζεις πάγκο έτσι εύκολα, αλλά θα μιλήσω, πιο γενικά, για ένα φαινόμενο που υπήρχε πάντα, απλά στις μέρες μας έχει αποκτήσει πια όνομα: ‘shipping’ (ή ‘σιπάρισμα’ στα βαρβαρο-greeklish), από τη λέξη ‘relationship‘ (= σχέση). Είναι το φαινόμενο κατά το οποίο, ως τηλεθεατής μιας σειράς, πιάνεις τον εαυτό σου να υποστηρίζει ένα συγκεκριμένο ζευγάρι χαρακτήρων και τους θες να είναι μαζί – ερωτικά, σεξουαλικά… αδελφές ψυχές φάση, ρε παιδάκι μου.

Η πώρωση με τα τηλεοπτικά ζευγάρια είναι ένα δημοφιλές ‘χόμπι’ για τους φανς, ειδικά στις μέρες μας, που η εν λόγω ασχολία μπορεί να σημαίνει θυσία πολλών ωρών ελεύθερου χρόνου συζητώντας το θέμα σε κάποια σελίδα ή ομάδα του Facebook, διαμοιραζόμενος εικόνες και πληροφορίες με άλλους φανς ή/και γράφοντας άρθρα σε κάποιο site (καλή ώρα) ή fanfiction.

Κι ας σταθούμε σε αυτό το τελευταίο… ‘Fanfiction’ (ή fanfics) είναι οι ιστορίες που γράφονται από φανς, εμπνευσμένες από κάποια τηλεοπτική σειρά, ταινία, βιβλίο, κλπ. Στα fanfics οι φανς έχουν το ελεύθερο να ‘διορθώσουν’ κάτι που δεν τους αρέσει στο σενάριο ή να εμπνευστούν κάτι δικό τους. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η πλειοψηφία των ‘ships’, αφού υπάρχουν μόνο στη φαντασία των τηλεθεατών. Εντωμεταξύ, τώρα πια που οι καιροί αλλάζουν και τα μυαλά -επιτέλους- διευρύνονται, το ‘shipping’ έχει σταματήσει να περιορίζεται σε υπαρκτά (canon) ή/και αποκλειστικά ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Κάποιες φορές η αδιαμφισβήτητη χημεία μεταξύ δυο ηθοποιών του ίδιου φύλου μπορεί να οδηγήσει σε ένα φανταστικό ρομαντικό συνδυασμό δυο ανδρών ή δυο γυναικών (μια υποκατηγορία στα fanfics που ονομάζεται ‘slash’), και κάθε slash-ship έχει και το δικό του όνομα (σύνθετο από τα ονόματα των χαρακτήρων του ζευγαρώματος): το Supernatural έχει το ‘Destiel‘ του, το Sherlock έχει το ‘Johnlock’ του, το Once Upon A Time έχει το ‘Swan Queen’ του, το Teen Wolf είχε το ‘Sterek’ του, και πάει λέγοντας…

Aλλά, ακόμη κι αν το ship σου είναι μέσα στο σενάριο ή απλά στη φαντασία σου, η εμμονή εμπεριέχει σοβαρή συναισθηματική επένδυση εκ μέρους σου για την ευημερία του ζευγαριού, η οποία -όπως όλα τα πράγματα- έχει τα υπέρ και τα κατά της…

ΥΠΕΡ: Σου δίνει κάτι να υποστηρίξεις 

Το να διαλέξεις ένα αγαπημένο τηλεοπτικό ζευγάρι σου δημιουργεί ακόμα περισσότερους λόγους για να παρακολουθείς μια σειρά – αν και μπορεί να αποδειχτεί και επικίνδυνα απογοητευτικό ενίοτε (θα επανέλθω στο θέμα σε λίγο). Αλλά, όπως θα σας πει κι οποιοσδήποτε παίκτης του πόκερ: δεν έχει πλάκα χωρίς λίγο ρίσκο! Το να διαλέξεις τον σύντροφο ενός χαρακτήρα πριν το κάνει ο ίδιος, και να τον υποστηρίζεις σθεναρά, μπορεί να σου δώσει περισσότερο ενδιαφέρον κι από την ίδια την ιστορία του επεισοδίου, της σεζόν ή ολόκληρης της σειράς κάποιες φορές, ή να σε βοηθήσει να παραβλέψεις τα υπόλοιπα αδύναμα σημεία της. Για παράδειγμα, ξεκίνησα το Shadowhunters φέτος με χλιαρές εντυπώσεις, αλλά δυο αγόρια -και μια ομολογουμένως ενδιαφέρουσα ιστορία- με κράτησαν για να τελειώσω τη σεζόν, και μέχρι το τέλος είχα ερωτευτεί κι εγώ μαζί τους (‘Malec’ και ξερό ψωμί, ρε). Και πιστεύω πως κάθε ένας από εσάς θα έχει ένα τέτοιο παρόμοιο παράδειγμα στο μυαλό του! 😉

ΚΑΤΑ: Τα τηλεοπτικά ρομάντζα μπορεί να καταντήσουν κουραστικά και προβλέψιμα

Όπως το έθεσε πολύ σωστά ο συγγραφέας Wilkie Collins: “Κάνε τους να γελάσουν, κάνε τους να κλάψουν, κάνε τους να περιμένουν.” Η όλη φάση ‘θα το κάνουν, δεν θα το κάνουν’ (την κίνηση να τα φτιάξουν, καλέ, που πήγε το μυαλό σας;) είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί πρέπει να πετύχεις το σωστό timing. Κάποιες φορές όσο και να γελάσεις ή κλάψεις στην πορεία, η αναμονή απλά δεν αξίζει τον κόπο, γιατί είναι τόσο μεγάλη που είτε ξενερώνεις, είτε απλά δεν είναι αυτό που περίμενες. Πάρτε παράδειγμα το αγαπημένο ζευγάρι Myca/Pete του Warehouse 13 που κατέληξε να τους δούμε μαζί μόνο στα τελευταία λεπτά του τελευταίου επεισοδίου. Ένοιωσα ότι με κοροϊδέψανε σε εκείνο το σημείο, πως μου έδωσαν χαριστικά κάτι μικρό μόνο και μόνο για να μην γκρινιάζω (προφανώς και δεν πέτυχε, όπως βλέπετε). Αντίστοιχο συναίσθημα απογοήτευσης ένοιωσα με την κατάληξη του πολυδιαφημισμένου ‘Klaroline’ από το The Vampire Diaries, με το ζευγάρι των Caroline και Klaus να φλερτάρει για 3 ολόκληρες σεζόν, χτίζοντας αριστοτεχνικά την αναμονή των θεατών, και στο τέλος να κάνουν ένα γρήγορο σεξάκι στο δάσος, και μετά ο καθένας στη σειρά του. Το απόλυτο ξενέρωμα…

Η μάστερ του είδους Shonda Rhimes (νομίζει ότι) ξέρει το μυστικό για αυτού του είδους τη συναισθηματική χειραγώγηση του κοινού της πάντως, δίνοντας πάντα στο κοινό κάτι να ‘σιπάρει’. Όταν ένα δημοφιλές ζευγάρι φτάσει στο ζενίθ των δραμάτων που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, τότε μπαίνει στην άκρη για να περάσει τον προβολέα σε άλλο ζευγάρι. Πάρτε παράδειγμα από την μακροβιότερη σειρά της, το Grey’s Anatomy, το οποίο έχει δει μια στρατιά ζευγαριών να πηγαινοέρχονται (και ενίοτε να τα φτιάχνουν μεταξύ τους): Meredith/Derek, Cristina/Owen, Callie/Arizona, και πάει λέγοντας… Όμως, μέχρι ποιό σημείο αυτό είναι διασκεδαστικό πριν γίνει κουραστικό; (Όσοι βλέπετε ακόμη GA, απαντήστε μας στα σχόλια παρακάτω…)

ΥΠΕΡ: Η ικανοποίηση να βλέπεις το ‘ship’ σου να γίνεται πραγματικότητα

Μετά βίας θυμάμαι τι έφαγα για πρωινό σήμερα το πρωί (ρε, μήπως δεν έφαγα; ), αλλά θυμάμαι πεντακάθαρα το πέταγμα της καρδιάς μου όταν πρωτοφιλήθηκαν ο Wesley με τη Fred στο Angel – κι ας έχουν περάσει 10 χρόνια! Αντίστοιχο συναίσθημα με αυτό που ένοιωσα όταν φιλήθηκαν ο πολυαγαπημένος Snart με την Sara στο προτελευταίο επεισόδιο του φετινού πρώτου κύκλου του Legends of Tomorrow. (Αυτά που έγιναν στη συνέχεια, σε αμφότερες τις σειρές, δεν θέλω να τα θυμάμαι, οπότε πάμε παρακάτω…)

Το να παρακολουθείς το αγαπημένο σου ζευγάρι να… σμουτς!, σου προκαλεί μια χαρά που θα τη συνέκρινα με τη χαρά των συμπέθερων την ημέρα του γάμου των παιδιών τους! (Όταν παντρέψω τα φανταστικά παιδιά μου θα σας πω αν στέκει ο παραλληλισμός ή αν είμαι υπερβολική…) Anyway, αυτό που θέλω να πω είναι ότι μέσω των τηλεοπτικών ζευγαριών ζεις κι εσύ το παραμύθι που δεν μπορεί να σου δώσει η (πεζή) πραγματικότητα – αυτός δεν είναι εξάλλου ο λόγος που βλέπουμε ταινίες, σειρές, διαβάζουμε βιβλία ή κόμικς, και γενικότερα ονειρευόμαστε; 🙂

ΚΑΤΑ: Η ικανοποίηση δεν κρατάει για πάντα 

Ευρέως γνωστό ως “Η Κατάρα του Moonlighting”, κάποιες φορές η ευτυχής κατάληξη ενός μακροχρόνιου ship, μπορεί να σημάνει την αρχή του τέλους για τη σειρά. Η κατάρα έχει πάρει το όνομά της από το Moonlighting (μπορεί και να το θυμάστε ως ‘Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια‘) που ήταν το απόλυτο hype της δεκαετίας του ’80, όπου η Maddie (Cybill Shepherd) κι ο David (Bruce Willis) κοιμήθηκαν μαζί στην 3η σεζόν, με το επεισόδιο εκείνο να κάνει ρεκόρ τηλεθέασης για τη σειρά. Όμως, το όλο θέμα ξεφούσκωσε πολύ γρηγορότερα από όσο περίμεναν οι παραγωγοί, και μαζί του ξεφούσκωσαν και οι τηλεθεάσεις. Αυτό, και δεκάδες άλλα παραδείγματα (ααααχ, Lois & Clark…), εγείρουν το ερώτημα: Μπορούν τα τηλεοπτικά ζευγάρια να είναι ευτυχισμένα; Σας έχω άσχημα νέα… Η (τηλεοπτική) ιστορία έχει αποδείξει πως ευτυχισμένο ζευγάρι ισούται με βαρετό ζευγάρι, και τα βαρετά ζευγάρια δεν κάνουν τηλεθεάσεις. Οπότε, παρατηρούμε, συχνά δυστυχώς, το φαινόμενο ‘πέρα-δώθε’, όπου το ζευγάρι μια χωρίζει και μια τα βρίσκει (συνήθως για τους πιο παιδαριώδεις λόγους) για μάξιμουμ δραματική επίδραση. Και αναρωτιέμαι εγώ… Στους πόσους χωρισμούς σιχτιριάζεσαι; (Olicity, κανείς; )

Εμείς οι φανς/shippers τείνουμε να ξεχνάμε καμιά φορά πάντα κάτι πολύ σημαντικό: πως η αναμονή είναι το καλύτερο κομμάτι!  Η Victoria του How I Met Your Mother είχε χαρακτηρίσει το συναίσθημα ως “drumroll” (τα τύμπανα που ηχούν) πριν το πρώτο φιλί. Όταν όμως σταματήσουν τα τύμπανα, τι απομένει..; Μήπως πρέπει λοιπόν όλοι μας να συμβιβαστούμε με τις ανεκπλήρωτες (τηλεοπτικές) επιθυμίες, έτσι ώστε να μην καταστρέφει τα όνειρά μας η (στυγνή) πραγματικότητα;  

ΥΠΕΡ: Σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστός

Ονομάζεται fan-service, κι ενώ μπορεί να θεωρηθεί αρνητικό στην υπερβολική μορφή του (ξαναβλέπε Οlicity), είναι αντικειμενικά ο πιο άμεσος τρόπος με τον οποίο οι παραγωγοί μιας σειράς αναγνωρίζουν και ‘μιλούν’ στο κοινό τους μέσα από την ιστορία. Το Supernatural, για παράδειγμα, που είναι γενικά μια από τις πιο ‘meta‘ σειρές που έχουν βγει στη μικρή οθόνη, πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό της όταν οι Winchesters έκαναν την πιο δυσάρεστη -για αυτούς- γνωριμία: μια συγγραφέα slash-fiction που ‘σιπάρει’ Wincest. Η Becky ενσαρκώνει αυτή τη μερίδα του fandom που σιπάρει μανιωδώς και γράφει δικές της ιστορίες Όμως, οι φανς αυτού του ανορθόδοξου (και λίγα λέω) ζευγαρώματος λάμβαναν την αναγνώριση του ship τους πολύ πριν οι σεναριογράφοι γράψουν μια fangirl μέσα στο σενάριο. Από την 1η κιόλας σεζόν, το Supernatural συμπεριελάμβανε χιουμοριστικά αμφιλεγόμενες στιγμές μεταξύ των αδερφιών που σατιρίζουν τη στενή σχέση που έχουν, επιτρέποντας στους υποστηρικτές της αιμομικτικής σχέσης Sam/Dean στο Supernatural να νοιώθουν ότι πιάνουν το inside joke που δεν πολυκαταλαβαίνουν οι υπόλοιποι τηλεθεατές. 

ΚΑΤΑ: Κάποια ships απλά δεν πρόκειται ποτέ να συμβούν

Κι ενώ οι περισσότεροι Destiel fans είναι ευχαριστημένοι μόνο και μόνο με τη φαντασίωση (“κι αν σου κάτσει;” που λένε), δεν παραδίδουν όλοι οι slash fans τόσο εύκολα τα όπλα. Για παράδειγμα, οι υποστηρικτές του ζευγαρώματος του Stiles με τον Derek (το προαναφερθέν ‘Sterek’) στο Teen Wolf το πάλεψαν για να εξελιχθεί η σχέση των δυο χαρακτήρων σε ερωτική επί της οθόνης. Αν και οι showrunners και οι ηθοποιοί ‘παίζουν’ με το φανταστικό ρομάντζο, βάζοντας τους δυο ηθοποιούς ακόμα και να αγκαλιαστούν σε ένα promo, ήξεραν εξ αρχής ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί κάτι παραπάνω. Ας φωνάξουμε “queer-baiting” όσο θέλουμε από τα βάθη της fangirl ή fanboy καρδιάς μας, αλλά η πραγματικότητα της τηλεόρασης είναι αυτή, τα πάντα επιτρέπονται στο marketing, καλό και άγιο το fan-service, αλλά κάποιες φορές η ιστορία πάει εκεί που θέλουν οι παραγωγοί να την πάνε, και τα σεξουαλικά υπονοούμενα μένουν απλά αυτό: υπονοούμενα…

πηγή