Αφορμή για τον εξάψαλμο που θα διαβάσετε σήμερα είναι η πρόσφατη επιστροφή της Naomi στο Funeralia. Δεν είναι ότι την δεν την συμπαθώ – πώς σας καρφώθηκε τέτοια ιδέα στο μυαλό; (no pun intended) – αλλά ειλικρινά ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έχω να πω δυο λογάκια στους σεναριογράφους. (Σε εσάς θα τα πω, δηλαδή, γιατί οι σεναριογράφοι μάλλον με έχουν γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι!) Χωρίς να μετράω καν τους χαρακτηρες που επέστρεψαν από τους νεκρούς σε προηγούμενες σεζόν (βλ. Mary), ούτε τους χαρακτήρες που επέστρεψαν μέσω της εναλλακτικής εκδοχής τους στον Κόσμο της Αποκάλυψης (εκεί πολύ μου αρέσουν όλα τα cameos), φέτος είδαμε να επιστρέφουν έξι (!) χαρακτήρες που τους είχαμε για νεκρούς! Δεν σας φαίνεται λιγουλάκι υπερβολικός ο αριθμός;
Όλα ξεκίνησαν με τον Castiel, για τον οποίον κλάψαμε κουβάδες δάκρυα στο περσινό φινάλε και επέστρεψε με το καλημέρα σας σχεδόν στην 13η σεζόν (τουλάχιστον όμως σε αυτόν είδαμε όλη τη διαδικασία της επιστροφής, και είναι ο Cas, οπότε είναι ιεροσυλία να γκρινιάξω παραπάνω για τη νεκρανάστασή του). Μετά είχαμε την επιστροφή της Bilie ως… Καβαλάρισσα του Θανάτου (οκ, να το καταπιώ τούτο το φαρμάκι, αν και δεν τη χωνεύω καθόλου). Κι εκεί που λες τι ξεκάρφωτος τρόπος ήταν αυτός να γεμίσουν τη σεναριακή τρύπα που είχε αφήσει ο θάνατος του Θανάτου, σκάει μύτη και ο Ketch (ο λίγδης ο Ketch ρε φίλε!), ακολουθούμενος κατά πόδας από τη Rowena και τον Γαβριήλ (που εντάξει, εκεί δεν γκρινιάζουμε, γιατί τους αγαπάμε, άσε που δεν είχαμε πιστέψει κιόλας ότι είχαν πεθάνει). Και το six-pack ολοκληρώνει η πιο ξεκάρφωτη στην ιστορία των ξεκάρφωτων επιστροφών χαρακτήρων (aka Naomi). Για όλους τους υπόλοιπους άααααντε να δεχτώ ότι θα παίξουν κάποιο ρόλο στην ιστορία, αλλά τη μαλακισμένη ποιός είχε τη φαεινή ιδέα να την φέρει πίσω και για ποιόν λόγο; (Ψάχνω να βρω ποιος έγραψε το επεισόδιο. Το βρίσκω. Steve Yockey. Γιατί μου το έκανες αυτό, ρε Steve; Εγώ που σε εκτιμούσα. Γιατί ξηγήθηκες τόσο σκάρτα, ρε Steve;)
Αλλά, βλέποντάς το λίγο πιο ψύχραιμα, συνειδητοποιώ ότι δεν είναι η Naomi το πρόβλημα, απλά αυτή το έφερε στην επιφάνεια. Το πρόβλημα έγκειται στον κορεσμό του θεατή. Οι σεναριογράφοι έχουν φάει τόσο κράξιμο τόσα χρόνια που σκοτώνουν κι ανασταίνουν τους Winchesters κάθε τρεις και λίγο, και είπαν τώρα να ξορκίσουν την κατάσταση, κάνοντάς τα ίδια ακριβώς με όλους τους άλλους; Φέτος το έχασαν κάπου και το όλο θέμα καταντάει γραφικό όταν για τόσους χαρακτήρες ισχύει ο ίδιος διάλογος: -“Μα νόμιζα ότι ήσουν νεκρ@” -“Ξέρεις ποι@ είμαι εγώ; Έτσι εύκολα θα πέθαινα;”
Δεν προλαβαίνεις να χαρείς (ή να σιχτιριαστείς) με την επιστροφή κάποιου -τσουπ!- σου σκάει κι άλλος, και μετά άλλος, κι άλλος! Κανένα σεναριακό βάθος, κανένα ψυχολογικό αντίκτυπο στο θεατή, και τελικά φτάνεις να αναρωτιέσαι χασκογελώντας ποιον θα σκεφτούν να επαναφέρουν την άλλη βδομάδα! Που πήγε η χαρά και η έκπληξη του να βλέπεις κάποιον να επανέρχεται χωρίς να το περιμένεις;
Θα μου πείτε, μετά από 13 χρόνια ξέρουμε όλα τα μοτίβα της σειράς, που είναι έτσι κι αλλιώς φαντασίας, και οι νεκραναστάσεις είναι μέσα στο παιχνίδι. Σίγουρα, έχετε δίκιο, όμως, δεν γίνεται να αποδεχτώ ότι έστω οι μισοί από αυτούς τους έξι χαρακτήρες που επανήλθαν δεν θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από φρέσκα πρόσωπα, κάτι που θα εξασφάλιζε και την ισορροπία της ιστορίας και την αναζωογόνησή της με νέο αίμα (για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια), και την ικανοποίηση του θεατή που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να βλέπει τα ίδια και τα ίδια…
Έχουν μείνει 3 επεισόδια ακόμη για το τέλος της σεζόν και οι παραγωγοί μας έχουν υποσχεθεί τουλάχιστον άλλη μια επιστροφή. Δεν προκαταβάλλομαι, όμως, γιατί μπορεί να μην το έδειξα στο παραπάνω rant, αλλά η σεζόν η φετινή είναι από τις αγαπημένες μου, παρά τα σκόρπια παραπονάκια μου. Οπότε, θα ξενερώσω μόνο αν είναι ο Azazel και σκάσει μύτη τύπου “Τζα! Σας την έσκασα δεν με σκοτώσατε με το Κολτ πριν μια δεκαετία! Μουαχαχα!”. Αλλά, μετά τη Naomi, νομίζω ακόμα και αυτό θα μπορούσα να το αντέξω!