Τέλος και το έκτο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν. Και μάλλον είναι το μόνο από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα που επιτέλους έπνευσε ο αέρας της αισιοδοξίας για το μέλλον με μια ικανοποιητική δόση από action. Το μέλλον των Γουίντσεστερ, το μέλλον του Κάστιελ, το μέλλον της Eileen, το μέλλον του κόσμου γενικότερα. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος… Ευχάριστα γεγονότα έσπασαν την γκαντεμιά. Όλα έγιναν λίγο πριν τελειώσουν τα πάντα, και όχι ευχάριστα: Η Eileen σώθηκε λίγο πριν γίνει εκδικητικό πνεύμα, ο νεαρός σώθηκε λίγο πριν τον «ρουφήξει» τον τζιν, ο Κάστιελ σώθηκε λίγο πριν παραμείνει για πάντα «Κλάρενς», ο Ντην σώθηκε πριν αποχαυνωθεί σε Σκούμπυ Ντου μαραθωνίους…Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
«Μαμά, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Ροβίνα»
Μάγισσα νεαρή, με περπάτημα τσολιά και βλέμμα εκδικητή εισβάλλει με λίγη…μαγεία στο διαμέρισμα της Ροβίνα, που αν και απούσα, η εκλεπτυσμένη πινελιά της φαίνεται παντού με αποκορύφωμα τον υπέροχο αναγεννησιακό πίνακα, που έχει αιχμαλωτίσει την μορφή της. Οκ, ας επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Γρήγορα το “game on” της σκληροτράχηλης μαγισσούλας έγινε “game over” αφού σε λίγο θα πνιγεί μέσα στο ίδιο της το αίμα. Εεε, η νέα είναι ωραία αλλά η παλιά έχει μαγκιά! Η Ροβίνα με ένα ξόρκι έχει σφραγίσει το δωμάτιό της από απρόσκλητους επισκέπτες. Βέβαια, αυτό δεν θα ισχύσει όταν θα μπει στο δωμάτιο ο Σαμ (τυχαίο; δεν νομίζω).
«Θέλω να γυρίσω στα παλιά…»
Στο Καταφύγιο, γνώριμες εικόνες: ο Σαμ μπροστά στον υπολογιστή να αναζητάει στοιχεία που θα τους βγάλουν από το αδιέξοδο, ο Ντην με τη γνωστή ρόμπα και την όλο γευστικές αποκαλύψεις πυτζάμα. Ποια θα ζωντανέψει τα πράγματα; Όσο κι αν δεν το πιστεύουμε μια νεκρή…Το πνεύμα της Eileen, καθηλωμένο στην Κόλαση από ένα διαολόσκυλο, που εδώ και καιρό προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τα δύο αδέρφια, τελικά τα καταφέρνει και τους ζητάει να μεσολαβήσουν για να πάει στον Παράδεισο αλλά πέφτει σε τοίχο: “Souls from Hell can’t go to Heaven”. Πέφτουν διάφορες λύσεις στο τραπέζι, όπως οι γνωστοί κρύσταλλοι – φυλακές των ψυχών και τελικά ο Σαμ με την Eileen θα καταφύγουν και αυτοί στο δωμάτιο της Ροβίνα για να βρουν στοιχεία για το ξόρκι της μάγισσας όπου τα πνεύματα ξαναζωντανεύουν ως άνθρωποι (κάτι που η Ροβίνα δεν είχε ολοκληρώσει με την Μαίρη).
«Τα κολασμένα χρόνια»
Ο Σαμ με την Eileen θα ξαναθυμηθούν τα μαύρα χρόνια, που έζησαν στην Κόλαση και θα τα ξεχάσουν αυτομάτως μετά από την παρέμβαση της δεύτερης. Ο Σαμ ωστόσο αναγνωρίζοντας πως και η Eileen, όπως και εκείνος αισθάνονται θύματα ενός cosmic joke, της αποκαλύπτει γιατί τον πονάει τόσο η ανάμνηση της Ροβίνα. Πάντα τους έδεναν κοινά στοιχεία…
«Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες»
Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ έχουν ήδη ανακαλύψει πως περιτριγυρίζονται από μάγισσες, αφού πρώτα θα δουν το πτώμα της νεαρής μάγισσας και μετά τις υπόλοιπες της οικογένειας, την μητέρα και την μικρότερη κόρη (και την λίγο πιο παραπεταμένη…). Ο Σαμ, αν και θα ανακαλύψει το μαγικό πουγκί που τον φέρνει κοντά στον θάνατο πίσω από τη ρόδα της Ιμπάλα, τελικά θα αιχμαλωτιστεί από την…μαγική οικογένεια που έβγαλε γρήγορα νοκ αουτ το πνεύμα της Eileen. Η κακιά απομίμηση της Ροβίνα, η μαμά μάγισσα, θα εκβιάσει τον Σαμ με μια κούκλα βουντού, που δίνει στην μικρότερη απόγονό της για να αναζητήσουν στο δωμάτιο της Ροβίνα το ξόρκι με το οποίο θα ξαναφέρει στη ζωή το καμάρι της, τη μεγάλη κόρη της, που βρίσκεται νεκρή στο δωμάτιο της Ροβίνα. Παρά τις προσπάθειες του Σαμ να πείσει την μαθητευόμενη μάγισσα να απομακρυνθεί από την κακιά μαμά μάγισσα δεν τα καταφέρνει μέχρι που εμφανίζεται ο Ντην κρατώντας αιχμάλωτη τη mamma. Αναπόφευκτη η σύγκρουση μεταξύ των αδερφών και των μαγισσών μέχρι που η ζυγαριά γέρνει προς το μέρος των γυναικών, που έχουν ενισχύσει το μέτωπο επίθεσής τους με το πνεύμα της νεκρής μάγισσας. Τότε, ως από μηχανής θεός ή μάλλον πνεύμα, η Eileen ξαναχτυπά δίνοντας την ευκαιρία στον Σαμ να εξοντώσει την πηγή του κακού με τι άλλο; Με μαγικά! Ας μην ξεχνάμε ποια είχε δασκάλα τόσα χρόνια! Βέβαια, κι εκείνη θα κινδυνεύσει από την μονομαχία της με το πνεύμα της νεκρής μάγισσας αλλά ο Ντην θα δώσει το γνωστό τέλος: κάψιμο του πτώματος της νεκρής.
«Η ξαναγενημμένη»
Τελικά, ο Σαμ θα εκτελέσει το ξόρκι αναγέννησης και μέσα από μια πολύ ωραία σκηνή, η Eileen θα …ξαναβαπτιστεί στον κόσμο των ζωντανών και θα βρεθεί ανακουφισμένη στην αγκαλιά του Σαμ, που επιτέλους θα σκάσει το χειλάκι του.
«Είμαι ο Κλάρενς και δεν είμαι καλά»
Ενώ όλα αυτά τα μαγικά συμβαίνουν, ο Κάστιελ προσπαθεί να ζήσει «φυσιολογικά» καταφεύγοντας στον διαλογισμό μέσω του ψαρέματος. Δεν φαίνεται ωστόσο να τα καταφέρνει και τόσο καλά. Η αλλαγή του ονόματος δεν ήταν αρκετή (όπως ούτε και τότε στο 9×03 I’m no angel). Μια υπόθεση τεράτων θα τον επαναφέρει στην πραγματικότητα που ο ίδιος προσπαθεί να αρνηθεί. Ο κόσμος τον χρειάζεται και όχι μόνο του. Σαν πράκτορας του FBI που σέβεται τον εαυτό του, θα συγκεντρώσει στοιχεία για να εξιχνιάσει μια περίεργη υπόθεση αγνοούμενων ανθρώπων αφού η συνεργασία του με τον περίεργα απρόθυμο σερίφη τον βάζουν σε υποψίες. Αγκαλιά με μια μαμά που αναζητά τον γιο της θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον σερίφη που είναι και λίγο τζίνι. Τελικά, ο Κάστιελ θα τον σκοτώσει μέσα σε μια αιματοβαμμένη σκηνή εκδίκησης – απόγνωσης. Τότε, θα δει το φως το αληθινό και θα καταλάβει ότι είναι καιρός να ξαναμπεί δυναμικά στο παιχνίδι “If I stay, nothing changes”. Η συνταγή με τις δύο ιστορίες που τρέχουν παράλληλα μπροστά στα μάτια μας έχει ξαναδοκιμαστεί και σε προηγούμενα επεισόδια και προηγούμενων κύκλων. Ωστόσο, νομίζω ότι σκηνοθετικά αποδόθηκε αυτός ο παράλληλος μαραθώνιος με τον καλύτερο τρόπο. Η είσοδος της αγριεμένης – εκδικητικής μαγισσούλας στο δωμάτιο της Ροβίνα με τη συνοδεία της ανάλογης μουσικής, οι λήψεις του Σαμ και Ντην στο Καταφύγιο, το κόκκινο στο πρόσωπο του Κας μέσα στο γκρίζο της βροχής αλλά και αγκαλιά Eileen και Σαμ ήταν για να σου μείνουν. Ήταν μάλλον ένα επεισόδιο που πάλευε η θλίψη με την αισιοδοξία. Ποια νίκησε; Από ό,τι μου φάνηκε στον τελευταίο γνωστό διάλογο μεταξύ του Σαμ και Ντην πάει να πάρει πόντο πρόκρισης η αισιοδοξία… Αλλά και οι αποκαλύψεις και από το μέτωπο της Eileen αλλά και από αυτό του Κας κορυφώθηκαν στο ίδιο σημείο: “We are the guys who break the rules”!
Ερμηνευτικά, κάποιες φορές με τις μάγισσες αλλά και τον σερίφη ήμουν λίγο πριν φορέσω κι εγώ την πυτζάμα με τα μπέργκερ και να ξεκινήσω το πρώτο επεισόδιο του Σκούμπυ Ντου (αγοριών μας εξαιρουμένων…) Επίσης, λίγο με ξενερώνει που χρησιμοποιούνται ηθοποιοί που έχουν υποδυθεί και άλλους ρόλους στο παρελθόν (Η μαμά μάγισσα, για παράδειγμα ήταν η εκδότρια των Supernatural Books στο επεισόδιο 4 × 18 The monster at the end of this book). Είναι λίγο εκνευριστικό το «ρε τι μου θυμίζει, ρε τι μου θυμίζει;» εκεί που γίνονται αποκαλύψεις. Anyway, πάρτε το σαν παραξενιά δικιά μου…Σίγουρα, όμως, παρόλα τα θετικά που έγιναν, αυτό που φαίνεται να είναι το πιο σημαντικό: πότε θα πάρει τα πάνω του πάλι ο μεγάλος αδερφός γιατί όπως λέει και ο Σαμ αλλά κι εμείς από μέσα μας “I need my brother”.
Ολα καλα κ ολα ωραια αλλα ποσο φτηνη απομιμηση Bellatrix Lestrange ηταν η πιτσιρικα μαγισσα? xD