Review – Supernatural – 15×08 Our Father, Who Aren’t In Heaven

Φτάσαμε κιόλας στη μέση της σεζόν του Supernatural, το πιστεύετε; Μόλις είδαμε το τελευταίο (και ιδιαίτερα κομβικό) mid-season finale της σειράς — και μας άρεσε πολύ!

Review – 15×08 Our Father, Who Aren’t In Heaven

Πάτερ Ημών, ο εν τω καζίνο… Το επεισόδιο ξεκινά σε ένα καζίνο, λοιπόν, όπου κείτονται όλοι νεκροί, εκτός από μια κατακαημένη σερβιτόρα που σερβίρει στον Chuck τα ποτά του, ενόσω αυτός παίζει φρουτάκια – και κερδίζει κάθε φορά. Το teaser αυτό δείχνει ότι ο Θεός έχει σταματήσει πια το θεατράκι του και κάνει κακίες μόνο από βαρεμάρα.

Στο Καταφύγιο, ο Dean ανακοινώνει στον Sam και την Eileen, που έχουν έρθει ακόμα πιο κοντά και βγάζουν καρδούλες σε κάθε βλέμμα που ανταλλάσσουν, ότι βρήκε (ίσως) τρόπο να αντιμετωπίσουν το Θεό (όχι να τον σκοτώσουν, γιατί αυτό θα κατέστρεφε το πολυσύμπαν, αλλά να τον αιχμαλωτίσουν) : η ιδέα του είναι η Δαιμονική Πλάκα. Έτσι, φέρνουν τον Προφήτη Donatello για βοήθεια, ο οποίος δεν φαίνεται και ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την ιδέα να… ξανατρελαθεί. Η βοήθεια του Donatello είναι βραχυπρόθεσμη, όμως, όταν συνειδητοποιούν ότι ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει τους προφήτες για να τους κατασκοπεύσει. Μέσω του Donnie, ο Chuck προειδοποιεί την Team Free Will να τα παρατήσουν γιατί δεν θα τους βγει σε καλό. Φυσικά, κανείς από τους 3 δεν διατίθεται να τα παρατήσει, έτσι καταστρώνουν το Plan B: να πάνε στην Κόλαση για να βρουν τον Αρχάγγελο Μιχαήλ για να τους βοηθήσει εκείνος. Φιλόδοξο σχέδιο, πρώτον γιατί την τελευταία φορά που είδαν τον Αρχάγγελο ήταν εκείνοι που τον παγίδευσαν στο Κλουβί μαζί με τον Εωσφόρο, και δεύτερον, εεε, βασικά ο Μιχαήλ δεν είναι καν στην Κόλαση πια! Κι αυτό το μαθαίνουμε από τη νέα Βασίλισσα: τη μια και μοναδική Rowena – μια ανανεωμένη Ruth Connel σε ένα απολαυστικό -όπως πάντα- cameo! (More on that later…)

Ο Μιχαήλ είναι σε ένα εστιατόριο, παρέα με τον Adam. Οι δυο τους συζητούν το μέλλον τους πολύ ήρεμα και πολιτισμένα – καμία σχέση με όσα μας περιέγραφαν ο Εωσφόρος κι ο Chuck για την ψυχική κατάσταση του Αρχάγγελου. Μια χαρά είναι και οι δυο, τα έχουν βρει μεταξύ τους και συνεργάζονται άψογα. Εκεί που τρώει, λοιπόν, ο Adam, κι ο Μιχαήλ τον χαζεύει, σκάει μύτη η Λίλιθ για να τον πάει πίσω στο Θεό, αλλά εκείνος αρνείται να ακολουθήσει ένα “δαιμονικό μίασμα” και την αποτεφρώνει με συνοπτικές διαδικασίες (τόσο κράτησε κι αυτή, στο καλό, δεν θα μας λείψει). Ύστερα, χτυπάει τα δάχτυλά του και οι υπόλοιποι θαμώνες που έχουν μείνει κάγκελο, ξεχνούν το περιστατικό άμεσα. (O Μιχαήλ γενικά έκανε tour de force σε αυτό το επεισόδιο και απορώ πώς τον έπιασαν τόσο εύκολα οι ‘γιωτάδες’ οι δικοί μας στην αμέσως επόμενη σκηνή του!)

Ο Castiel προσεύχεται στον Μιχαήλ και έρχονται σε επαφή, όμως ο αγγελος του έχει στήσει παγίδα. Μαζί με τους Winchesters, τον αιχμαλωτίζουν πανεύκολα, και τον οδηγούν στο Καταφύγιο, όπου προσπαθούν να τον πείσουν για την κακία του Πατέρα του. Αρχικά αρνείται να το πιστέψει, αλλά τα γεγονότα είναι ατράνταχτα, ακόμα κι ο Adam – που δεν έχει λόγο να υπερασπιστεί τους Winchesters – πιστεύει ότι ο Μιχαήλ έχει υπάρξει θύμα του Θεού. Ο Αρχάγγελος πείθεται εντελώς όταν ο Castiel του δείχνει ένα όραμα με τη στάση του Chuck τα τελευταία χρόνια, με το οποίο συνειδητοποιεί ότι όχι μόνο δεν ήταν ποτέ ο αγαπημένος του Πατέρα του, δεν είναι καν ο μοναδικός Μιχαήλ στο πολυσύμπαν! Έτσι, προδομένος και απογοητευμένος, ο Μιχαήλ δίνει στον Dean και τον Castiel ένα ξόρκι για να παγιδεύσουν το Θεό, όπως είχε κάνει κι Εκείνος με την Amara. Το μοναδικό συστατικό που δεν έχουν είναι νέκταρ από το “Άνθος των Λεβιάθαν“, το οποίο μπορεί να βρεθεί φυσικά μόνο στο Καθαρτήριο — γιατί, όπως τόνισε κι ο Donnie, τίποτα δεν είναι εύκολο με τους Winchesters! Πριν φύγει, ο Μιχαήλ τους ανοίγει και μια ρωγμή προς το Καθαρτήριο, κι έχουν μόνο 12 ώρες για να βρουν το άνθος και να επιστρέψουν.

Όσο γίνονται αυτά τα ωραία στο Καταφύγιο, ο Sam έχει φύγει με την Eileen για να βοηθήσουν μια άλλη κυνηγό που υποτίθεται δέχτηκε επίθεση από βαμπίρια. Κι έτσι τα δυο πιτσουνάκια μας πέφτουν κατευθείαν μέσα στην παγίδα του Chuck που τους περιμένει με το χαμόγελο στα χείλη σε ένα πάρκινγκ στην Όμαχα.

Κι αυτό είναι το τελευταίο cliffhanger που θα μας δώσει ποτέ η σειρά (κλαααααψ): ο Dean κι ο Cas ετοιμάζονται να επιστρέψουν στα παλιά τους λημέρια – και να αποκαταστήσουν την τραυματισμένη σχέση τους (ετοιμαστείτε για Destiel σκηνές – γουχου!), ενώ ο Sam έρχεται τετ-α-τετ με τον ίδιο το Θεό!

***

Το επεισόδιο ήταν πολύ καλό – αναπάντεχα καλό αν σκεφτείτε ποιοι είναι οι σεναριογράφοι του (οι διαβόητοι ‘Buckleming’). Διαχειρίστηκαν αξιοπρεπώς και την πολυαναμενόμενη επιστροφή του Adam, αλλά και την επανεμφάνιση της Rowena, και έφεραν τους πρωταγωνιστές προ των πυλών της μεγαλύτερης μάχης της ζωής τους. Πάμε, όμως, λίγο να σχολιάσω πιο αναλυτικά κάποια πράγματα:

Adam & Michael

Αν με διαβάζετε καιρό, θα ξέρατε ότι το θέμα του Adam ήταν ένα από τα μεγαλύτερα παράπονα που είχα από τους σεναριογράφους. H στιγμή στο Appointment in Samarra όπου ο Dean επιλέγει χωρίς δεύτερη σκέψη να σώσει τον Sam αντί του Adam ήταν ένα αγκάθι στα πλευρά μου τα τελευταία δέκα χρόνια. Δεν λέω ότι υπήρχε περίπτωση ο Dean να διαλέξει έναν ουσιαστικά άγνωστο αντί του αδερφού του, αλλά το ότι δεν προσπάθησαν καν να σώσουν τον Adam αργότερα, ούτε τον ανέφεραν καν, ήταν εξοργιστικό. Η πρόσφατη αποκάλυψη του Chuck ως συγγραφέα της ιστορίας των Winchesters, που επηρεάζει ενεργά αν το θελήσει τις επιλογές των ηρώων του (όπως είδαμε στο ), με έκαναν να δω την αγνόηση του Adam από διαφορετική οπτική γωνία. Όκεϊ, εννοείται ότι είναι retcon από πλευράς σεναριογράφων, αλλά έδεσε πολύ ωραία με όλη την ιστορία, και μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως πασπαρτού δικαιολογία για όλα τα plot-holes: «God made us do it» κι όλες οι τρύπες γεμίζουν! χεχε

Αλλά ακόμη κι αναγνωρίζοντας τη μετα-αφηγηματική αξία της όλης φάσης, πρέπει να ομολογήσω ότι με ξένισε λίγο η στάση του Adam σε αυτό το επεισόδιο (όχι πως τον είχαμε δει και πολύ στο παρελθόν, βέβαια, για να έχω ολοκληρωμένη άποψη για το χαρακτήρα του). Ήταν πολύ ισορροπημένος και ανώτερος για κάποιον που τον σκότωσαν τέρατα, τον έβγαλαν από τον Παράδεισο οι άγγελοι, τον χρησιμοποίησαν, και τον παγίδευσαν στην Κόλαση τα ίδια του τα αδέρφια. Περίμενα λίγο περισσότερο συναίσθημα. Καταλαβαίνω γιατί δεν ήταν έξαλλος και τρελός, ο Μιχαήλ τον προστάτευσε από τον Εωσφόρο τελικά (είναι καλούλης μωρέ), αλλά τόσο ζεν πια; Το πόσο ψύχραιμα το πήρε το όλο θέμα μου φάνηκε περίεργο και νομίζω ότι το κάνανε έτσι, κι έδωσε και μια τύπου συγχώρεση στον Dean, γιατί δεν θα τον ξαναδούμε, ούτε αυτόν ούτε τον αρχαγγελικό συνεπιβάτη του. Αυτός ο αποχαιρετισμός έμοιαζε οριστικός. Και σεναριακά βγάζει και νόημα, γιατί αν μαζευτούν όλα τα πανίσχυρα όντα στη μάχη, δεν θα μείνει να κάνουν κάτι κι οι Winchesters! Μου άρεσε πάντως η τελευταία φράση που είπε στον Dean, κι αν ήμουν καμιά καχύποπτη θα το θεωρούσα ανησυχητική προοικονομία: “Από πότε παίρνουμε αυτό που μας αξίζει;” (*καταπίνω νευρικά και συνεχίζω το γράψιμο*)

Rowena, Queen of Hell

Αυτή δεν είναι μάγισσα, είναι κατσαρίδα, ρε φίλε! Αυτή ήταν η τέταρτη φορά που τη νομίζαμε νεκρή κι επιστρέφει, ή κάνω λάθος; Έχω χάσει το μέτρημα! Αν και μου άρεσε πάρα πολύ η θυσία της Rowena στο The Rupture και θα ήθελα να μείνει εκεί για να μην χάσει το συναισθηματικό αντίκτυπο που είχε, δεν με χάλασε κιόλας η επανεμφάνισή της εδώ, με ανανεωμένο λουκ και θέση. Αν ταιριάζει σε κάποιον ο θρόνος της Κόλασης, αυτός είναι η Σκοτσέζα μας! Ο Crowley δεν τον ήθελε το θρόνο και δεν του πήγαινε κιόλας, αλλά η κοκκινομάλλα θα διαπρέψει. Και τώρα που είναι αυτή… large and in charge, δεν χρειάζεται να ανησυχούν και οι Winchesters (πολύ) για τους δαίμονες, θα τους βάλει αυτή σε τάξη! Λογικά δεν είναι η τελευταία φορά που τη βλέπουμε, βέβαια, κι έχω περιέργεια να δω αν -και πώς- θα ταιριάξει στην υπόλοιπη ιστορία.

Castiel & Dean

♫ Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη… ♫ . Οι δυο τους είναι στην αμήχανη φάση μετά τον τσακωμό που θες να φιλιώσεις, αλλά είσαι και λίγο θυμωμένος ακόμα και κρατάς μούτρα, αλλά μιλάς για τη ‘δουλειά’, και προσφέρεσαι να του γιατρέψεις την πληγή, κι ας ξέρεις ότι θα σε πονέσει, γιατί οι δυνάμεις σου δεν είναι στα καλά τους, αλλά δεν έχεις πει σε κανέναν πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα γιατί έχεις και μια αξιοπρέπεια. (Εντάξει, αυτό το τελευταίο ίσως δεν είναι τόσο σύνηθες, αλλά όσοι έχετε υπάρξει σε σχέση την γνωρίζετε τη φάση.) Ο Dean, λοιπόν, έχει αρχίσει να μαλακώνει προς τον Cas, κι ο άγγελος το ίδιο, αλλά δεν έχουν καθίσει να τα λύσουν ακόμη. Η Rowena τους προέτρεψε, αλλά δεν είχαν και χρόνο είναι η αλήθεια να το συζητήσουν. (Στο Καθαρτήριο σίγουρα θα βρουν χρόνο!) Μου αρέσει πάαααααρα πολύ ο Castiel φέτος. Είναι πιο ξύπνιος, και πολύ πιο badass! Είναι ακόμη αφοσιωμένος στα αδέρφια, αλλά νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που δεν τον βλέπουμε να είναι κλωτσοσκούφι. Η συζήτησή του με τον Μιχαήλ ήταν ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ! Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Castiel!

Sam & Eileen

Άφησα τα ερωτευμενάκια για το τέλος. Η επιστροφή της Eileen κι ο πιο σημαντικός ρόλος που παίζει πια στη ζωή των αγοριών – ιδιαίτερα του Sam – είναι κάτι που δεν περίμενα και μου έχει χαλάσει την εδραιωμένη θεωρία που είχα για το τέλος, ότι τα αγόρια θα θυσιαστούν μαζί για να σώσουν τον κόσμο. Και ήμουν προετοιμασμένη ψυχολογικά για αυτό. Η παρουσία της Eileen, την οποία συμπαθώ τα μάλα, όμως, και ο δεσμός που έχει δημιουργήσει με τον Sam, με έχει κάνει να αναθεωρήσω τα πράγματα. Για ποιό λόγο οι σεναριογράφοι πήραν αυτό το ρίσκο τώρα στο τέλος της σειράς; Μας προετοιμάζουν για σόλο θυσία του Dean για να ζήσει ο Sam τη γαλήνια ζωή που στερήθηκε τόσα χρόνια; Ή σκοπεύουν να βγάλουν όλο το σαδισμό τους τώρα στο τέλος, δίνοντάς μας την ελπίδα ενός ship που είναι γραφτό να ναυαγήσει; Και οι δυο επιλογές σε αυτή τη φάση μου φαίνονται απερίγραπτα λυπηρές… (Αααχ, θα κλάψουνε μανούλες στο φινάλε…)

Αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι η Eileen έχει ‘σεναριακή ασπίδα’, διότι θα ήταν κουλό να την αναστήσουν μόνο και μόνο για να την ξανασκοτώσουν. Το έκαναν με τη Mary, και πιστεύω/ελπίζω πως δεν θα το ξανακάνουν τόσο σύντομα και τόσο εξόφθαλμα με άλλον έναν γυναικείο χαρακτήρα για δραματικό εφέ. Οπότε ότι πάθει θα το πάθει ο Sam, και το μεγάλο ερώτημα είναι: πώς θα λήξει αυτός ο έρωτας; Θα κλαίμε πολύ ή λίγο;

Στο τεχνικό κομμάτι του το επεισόδιο ήταν σχεδόν άριστο. Ήταν μια από τις καλύτερες σκηνοθετικές δουλειές του Richard Speight μέχρι στιγμής στη σειρά, και μακράν η καλύτερη των Buckner & Ross-Leming στο σενάριο. Ξεχώρισα τις μικρές κωμικές λεπτομέρειες, όπως η σκηνή που πάει ο Castiel να βρει τον Donnie, που έδιναν ζωηράδα στο επεισόδιο. Το μοναδικό κομμάτι που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν οι ερμηνείες. Από τους 3 πρωταγωνιστές, μόνο ο Misha Collins ήταν πολύ καλός, ο Jensen ήταν αδιάφορος, κι ο Jared έπαιζε λες και είχε κατεβάσει 5 κιλά ωμού καφέ! Δεν ξέρω αν ήταν σκηνοθετική οδηγία να είναι μέσα στο νεύρο, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου – ειδικά στην πρώτη του σκηνή με την Eileen και στη σκηνή στην αίθουσα του θρόνου με τη Rowena ήταν απαράδεκτος!

Θα κλείσω με μια θεωρία που είναι λίγο τραβηγμένη, και δεν ξέρω αν έχουν χρόνο να την εξερευνήσουν πια, αλλά αφού καταφέρατε να φτάσετε μέχρι εδώ στο review, θα την ακούσετε τώρα, θέλετε δεν θέλετε. Λοιπόν, που λέτε, μου έκανε κλικ η ρωγμή που άνοιξε ο Μιχαήλ προς το Καθαρτήριο, γιατί ήταν ίδια με τις ρωγμές που έχουμε δει να ανοίγουν κατά καιρούς προς τα παράλληλα σύμπαντα. Μια τέτοια ρωγμή είχαμε δει να ανοίγουν ο Jack και η Kaia στο The Bad Place, και από μια ίδια ρωγμή πέρασε και η Kaia του Κακού Μέρους για να εισέλθει στον κόσμο μας στον πιλότο του αδικοχαμένου Wayward Sisters — και τότε αναρωτιόμασταν πως το είχε καταφέρει αυτό. Κι αν, λοιπόν, αυτή είναι η δύναμη της και την έχει πάρει από τον πατέρα της; (Γκουχ, τον Μιχαήλ εννοώ αν δεν πιάσατε ακόμα που το πάω.) Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να κολλήσει και το άλλο ξεκάρφωτο που είδαμε πέρσι, ότι το δόρυ της Kaia ήταν το μοναδικό όπλο που μπορούσε να τραυματίσει τον Μιχαήλ του παράλληλου σύμπαντος. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το ότι το επόμενο επεισόδιο το γράφει ο Robert Berens (που είχε εισάγει την Kaia στην πλοκή της σειράς), κάνουν τις κεραιούλες μου να χτυπάνε συναγερμό!

Αυτά τα… λίγα από εμένα για σήμερα. Ανυπομονώ να ακούσω τις δικές σας σκέψεις και θεωρίες στα σχόλια. Και ραντεβού σε ένα μήνα και κάτι με καινούργιο επεισόδιο! (Συνειδητοποιείτε ότι αυτό είναι το τελευταίο μεγάλο διάλειμμα του Supernatural κι ότι έχουμε μόλις 12 επεισόδια για το οριστικό τέλος, έτσι; Κλαψ…)