Disclaimer: Η παρακάτω κριτική γράφτηκε στα πλαίσια επανάληψης της σειράς από την αρχή και περιέχει SPOILERS για τη συνέχεια!
Τη μέρα πριν το Halloween, ερευνώντας δυο μυστηριώδεις θανάτους, οι Winchesters ανακαλύπτουν ότι πρόκειται για τη δουλειά μιας μάγισσας. Οι υποψίες τους πέφτουν πάνω στην μαθήτρια Tracy Davis (η Ashley Benson στην προ Pretty Little Liars εποχής της), και δεν είναι απολύτως λανθασμένες. Η Tracy είναι μια μάγισσα 600 ετών, η οποία συνεργάζεται με τον -επίσης μάγο- αδερφό της, τον Don (που παριστάνει τον καθηγητή των καλλιτεχνικών στο ίδιο σχολείο) για να αναστήσουν τον δαίμονα Samhain από την Κόλαση.
Το δολοφονικό τελετουργικό των δυο μάγων είναι μια από τις 66 Σφραγίδες, που θα σπάσει όταν περπατήσει ξανά στη Γη ο Samhain. Ο Παράδεισος στέλνει τον Castiel μαζί με τον “σπεσιαλίστα” Uriel για να ισοπεδώσουν την πόλη πριν αναστηθεί ο δαίμονας. Ο Cas συμβουλεύει τον Sam και τον Dean να φύγουν πριν συμβεί αυτό, αλλά, φυσικά, τα αγόρια αρνούνται να αφήσουν τους αγγέλους να αφανίσουν τόσους αθώους. Ο Dean πατάει πόδι και τους λέει ότι θα πρέπει να τον σκοτώσουν και αυτόν μαζί με όλους τους υπόλοιπους, αλλά υποπτεύεται ότι για να μπουν στον κόπο να τον σώσουν από την Κόλαση, δεν θα το ήθελαν να πεθάνει τώρα. Ο Castiel του υπόσχεται ότι θα αναβάλλουν την καταστροφή, μέχρι να εντοπίσουν οι Winchesters τη μάγισσα.
Ο Sam δηλώνει απογοητευμένος από τη συμπεριφορά των αγγέλων, αλλά ο Dean του ζητά να μη χάνει την πίστη του για τον ιερό σκοπό τους. Παρόλο που ο Dean παλεύει κι ο ίδιος μέσα του με όλα τα μεγάλα ερωτήματα για το Θεό, πασχίζει για να μην χάσει ο Sam την ελπίδα του:
Babe Ruth was a dick, but baseball’s still a beautiful game.
Οι Winchesters καταφθάνουν πάνω στην κλιμάκωση του τελετουργικού των μαγισσών. Ο Don είναι έτοιμος να θυσιάσει την Tracy, για να δεχτεί εκείνη μέσα της τον δαίμονα, αλλά η διακοπή των αγοριών αλλάζει τα σχέδια. Οι σφαίρες του Sam ρίχνουν τον Don νεκρό, έτσι κυριεύεται εκείνου το σώμα από τον πανίσχυρο δαίμονα, και δείχνει την ευγνωμοσύνη του στην Tracy σπάζοντάς της το σβέρκο.
Ο Samhain κατευθύνεται σε ένα μαυσωλείο, όπου σηκώνει τους νεκρούς από τους τάφους τους και καλεί φαντάσματα που επιτίθενται σε μια ομάδα εφήβων που έκαναν αποκριάτικο πάρτι εκεί (επειδή, γιατί όχι; ). Ο Dean μένει πίσω να σώσει τα παιδιά από τη στρατιά των απέθαντων κι ο Sam κυνηγά τον Samhain μέσα στο μαυσωλείο, όπου αρχικά προσπαθεί να τον νικήσει με το μαχαίρι της Ruby. Η δύναμη του Samhain (παρόμοια με αυτή της Lilith) δεν επηρεάζει τον Sam, αλλά είναι προφανές ότι ο μικρός δεν μπορεί να τον νικήσει χωρίς να χρησιμοποιήσει κι εκείνος τις δυνάμεις του. Έτσι, με μεγάλη δυσκολία, εξορκίζει τον δαίμονα — μπροστά στον σοκαρισμένο Dean.
Την επόμενη μέρα, ο Sam πακετάρει μόνος στο ξενοδοχείο όταν εμφανίζεται ο Uriel και τον προειδοποιεί να μην χρησιμοποιήσει ξανά τις δυνάμεις του. Τον απειλεί ότι θα τον εξαφανίσει τη στιγμή που θα σταματήσει να φαίνεται χρήσιμος στους αγγέλους. Του πετάει επίσης και τη φιτιλιά ότι ο Dean λέει ψέματα για το τι θυμάται από την Κόλαση. Την ίδια στιγμή, ο Dean κάθεται στο παγκάκι ενός πάρκου και κοιτάζει όλα τα παιδιά που έσωσαν εκείνος κι ο αδερφός του, να παίζουν χαρούμενα στην παιδική χαρά. Ο Castiel εμφανίζεται και του αποκαλύπτει τις αληθινές διαταγές που είχαν λάβει: να κάνουν ό,τι τους υποδείκνυε ο Dean Winchester, ως δοκιμή υπό συνθήκες μάχης. Ο Dean, θεωρώντας ότι απέτυχε, του λέει ότι δεν μετανιώνει για τις αποφάσεις που πήρε, ακόμα κι αν τελικά έσπασε άλλη μια Σφραγίδα. Ο Cas του εκμυστηρεύεται ότι δεν υπήρχε σωστή και λάθος επιλογή, κι ότι προσευχόταν ο Dean να πάρει την απόφαση που πήρε. Του αποκαλύπτει επίσης και τις δικές του αμφιβολίες για τα σχέδια του Παραδείσου και τον προειδοποιεί ότι τους ερχόμενους μήνες θα χρειαστεί να πάρει κι άλλες δύσκολες αποφάσεις:
I don’t envy the weight that’s on your shoulders, Dean. I truly don’t.
***
Στο πρώτο από τα μόλις έξι επεισόδια που υπέγραψε για το Supernatural, η σεναριογράφος Julie Siege εξερευνά τις ρίζες του Halloween δίνοντας, φυσικά, το απαραίτητο “Supernatural twist”. Έτσι, έχουμε την ευφάνταστη προσθήκη του δαίμονα Samhain στη μυθολογία της σειράς, που ενδεχομένως να σιχτίριασε όσους ξέρουν δυο πράγματα παραπάνω για το πώς προέκυψαν οι παραδόσεις τις γιορτής, καi ίσως να ξενέρωσε κάποιους άλλους, αφού φλέρταρε εντόνως με το camp (από τα ανατριχιαστικά λευκά μάτια του δαίμονα μέχρι την υπερπαιγμένη ερμηνεία του ηθοποιού που τον υποδύθηκε). Το επεισόδιο, όμως, δεν στηρίζεται στον κακό του έτσι κι αλλιώς. Στηρίζεται στο χιούμορ του, και κυρίως σε όσα φέρνει η παρουσία των δυο αγγέλων, του γνώριμου (και ήδη αγαπημένου) Castiel, και του νεοφερμένου Uriel, που δεν φαίνεται να έχει σε μεγάλη εκτίμηση τα δημιουργήματα του Πατέρα του και γίνεται αντιπαθής από την πρώτη ατάκα που ξεστομίζει.
Σε μια σκηνή που την περιμέναμε από τότε που ο Dean άρχισε να δέχεται επισκέψεις από έναν άγγελο, ο Sam επιτέλους γνωρίζει τον Castiel. Η ενθουσιώδης αντίδραση του Sam στον Castiel είναι ξεκαρδιστική, όπως και η απογοήτευσή του όταν ο άγγελος τον γειώνει. Αν και είναι πλεονασμός να το πω αυτό κατά την επανάληψη της σειράς, αγαπώ την ερμηνεία του Misha Collins ως Castiel και τον τρόπο που φαίνεται λίγο μπερδεμένος από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ως αντίπαλο δέος του Castiel, αυτό το επεισόδιο εισάγει τον Robert Wisdom ως Uriel, έναν άγγελο που μπορεί να συνεργάζεται με τον Castiel, αλλά έχει σαφώς διαφορετική άποψη για την ανθρωπότητα και δεν διστάζει να την εκφράσει, παρόλο που είναι βλασφημία. Οι παραγωγοί έκαναν εξαιρετική δουλειά, τόσο στο casting, όσο και στην εισαγωγή των αγγέλων. Το Supernatural έδωσε τη δική του εκδοχή για τα ουράνια πλάσματα, με τους Castiel και Uriel να αποτελούν παραδείγματα των δυο αντίθετων πλευρών του φάσματος. Προκειμένου να δώσει στους αγγέλους τις ξεχωριστές τους προσωπικότητες, η σειρά διάλεξε να τους απεικονίσει περισσότερο σαν ανθρώπους, με συναισθήματα (καλά και άσχημα), αμφιβολίες και φόβους.
H αντίδραση του μπορεί να ήταν αστεία, αλλά κάτω από την επιφάνεια είναι λυπηρό να βλέπεις τον Sam να δέχεται τέτοιο πλήγμα στην πίστη του. Ο Dean μπορεί να τον συμβουλεύει να μην επηρεάζεται, αλλά, ρεαλιστικά τώρα, ούτε ο ίδιος δεν πιστεύει αυτά που του λέει. Η αντίδρασή του Sam αποτελεί ένα σημείο καμπής για την κατεύθυνση της σεζόν, καθώς ο μικρός, εξαιτίας αυτής της στάσης των αγγέλων, αρχίζει αμφισβητεί την απόφασή του να μην χρησιμοποιήσει τη δύναμή του εναντίον του Samhain. Ο Sam τελικά το κάνει, πηγαίνοντας κόντρα στην υπόσχεση που έδωσε στον Dean – και κατ’ επέκταση στον Castiel – και παρόλο που είναι για να σώσει τον εαυτό του και ολόκληρη την πόλη από τον δαίμονα, οι επιπτώσεις είναι πολυδιάστατες. Οι στιγμές του εξορκισμού ήταν έντονες και οφείλω να δώσω τα εύσημα στον Jared Padalecki που κατάφερε να αξιοποιήσει στο έπακρο μια σκηνή που ουσιαστικά τον ήθελε απλά να… μουντζώνει κάποιον. Κατάφερε να επικοινωνήσει την υπερπροσπάθεια που έκανε ο Sam. Και το βλέμμα της θλίψης στο πρόσωπο του Dean καθώς έβλεπε τον μικρό αδερφό του να υποκύπτει στον πειρασμό της χρήσης των δαιμονικών δυνάμεών του, κάτι για το οποίο ο πατέρας τους του είχε πει ότι μπορεί να χρειαστεί να τον σκοτώσει.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι σκηνές που κλείνουν το επεισόδιο βρίσκουν τους Dean και Sam χώρια. Ο Uriel επισκέπτεται τον Sam και, λες και δεν ήταν αρκετά απειλητικός μέχρι τώρα, του δίνει το τελεσίγραφο “ή σταματάς ή σε σταματάμε”. Δεδομένων των όσων ξέρουμε ότι θα γίνουν στη συνέχεια, με τους αγγέλους να ποντάρουν στο να γίνει τελικά η Αποκάλυψη, είναι τρομακτικό να συνειδητοποιείς πόση χειραγώγηση έφαγε αυτό το παιδί, και από τα δυο στρατόπεδα του πολέμου. Ενόσω ο Uriel απειλούσε τον Sam, ο Castiel, εμφανώς λιγότερο απειλητικός από τις προηγούμενες εμφανίσεις του, επισκέφτηκε τον Dean. Δίπλα στον Uriel πια, ο Cas φαίνεται τώρα να είναι ένας πιο συμπονετικός, ευγενικός άγγελος, αν και αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από τη δύναμη του χαρακτήρα του. Το γεγονός ότι οι αληθινές εντολές των αγγέλων ήταν να ακολουθήσουν την γραμμή του Dean, για να δουν πώς θα συμπεριφερόταν σε μια κατάσταση ζωής και θανάτου, είναι μια συγκλονιστική αποκάλυψη. Κι αν αυτό δεν ήταν αρκετό να κρατήσει το θεατή σε αγωνία, ο Uriel προτρέπει τον Sam να απαιτήσει την αλήθεια από τον Dean για το διάστημα που πέρασε στην Κόλαση. Όταν ακόμα και στην επανάληψη νοιώθεις την ανάγκη να βάλεις στο καπάκι το επόμενο επεισόδιο, ξέρεις ότι η σειρά κάνει κάτι πολύ καλά!
Καλη φάση ύστερα απο το τελος της σειράς να κάνετε Review προηγουμενες σεζόν…… Μου άρεσε πολύ το επεισοδιο οπως σχεδον ολα της 4ης σεζον,απλα θα επισημανω και εγω καποια πράγματα:
1) Τις πρώτες σεζον η σειρα ειχε στιγμες ανατριχιαστικες-αηδιαστικες αργοτερα η σειρα εγινε καπως σοφτ, εσφαλμενα κατα τη ταπεινη μου γνωμη
2) Τις πρωτες σεζον ειχαμε και γ@μω τους γκεστ σταρ (σορυ για την εκφραση), τις τελευταιες σεζον κομπαρσους της κακης ωρας, ενταξει ειπαμε το μπατζετ ειναι μικρο, αλλα…..
3) Φοβερο plot-twist ειχε εκεινο το επεισοδιο, στα + του επεισοδιου η τοτε ασημη Ashley Benson, τα ευσημα ομως στον Robert Wisdom που σαν Uriel τον αντιπαθησαμε απο το πρωτο κιολας επεισοδιο…ευγε
4) Ο Σαμ χρησιμοποιοντας τη Dark Side(of the force) στα highlights της σειρας
5) Καστιελ εισαι λατρεια!!!
1) Οντως η σειρά όσο παιρνούσαν οι σεζόν έχασε το horror στοιχείο της. Τωρα στην επανάληψη των πρωτων σεζόν το συνειδητοποιησα καλύτερα αυτό. Στις τελευταίες εστίασαν κυρίως στο fantasy κομμάτι της σειράς κι άφησαν στην άκρη το horror.
2) Εδώ θα διαφωνήσω. Η σειρά είχε παντα πρόβλημα με τους guests (ευτυχώς όχι με το recurring cast, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), ειδικά στα αυτοτελή επεισόδια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τους απαραδεκτους ηθοποιούς στο Hookman και στο Bloody Mary της 1ης σεζόν.
Amalia Οι δαίμονες (Λιλιθ, Αζειζελ,Ρουμπι) και η υψηλη ιεραρχία των Αγγελων(Αρχαγγελοι Μιχαήλ, Ραφαήλ και ο Ζαχαριας) το εστησαν πανεμορφα το παιχνιδι, αλλα εχει ευθυνες ο πολυαγαπημενος μας Σαμι, εαν δεν ειχε γλυκαθει τοσο πολυ με τη Ρουμπι και δεν εκανε χρηση των “σκοτεινων” δυναμεων του τοτε….
Στα + της σειρας Ο Cas που είναι ένας συμπονετικός και ευγενικός άγγελος, ενας απο τους καλυτερους χαρακτηρες της σειρας.
Τι γνωμη θα ειχατε Amalia & Oresti εαν οι Sera Gamble & Robert Singer σ’ ολη τη 7η σεζον ειχαν σαν big bad τον Cas και δεν εβρησκε ποτε την εξιλεωση, θα ειχαμε εναν big bad ανωτερο του Lucifer στο επιπεδο του Θεου, του Χαρου, της Αμαρας και του Τζακ διχως να φταινε οι Winchesters γι’ αυτο ομως, θα επρεπε να βγει εκτος μαχης, δεν αναιρει ομως τις καλες πραξεις που εχει κανει στο παρελθον ο Cas, εσεις τι πιστευετε;
Εννοείται έχει ευθύνες κι ο Σαμ για τις κακές επιλογές που έκανε (με ποια λογική του φάνηκε καλή ιδέα να πιει δαιμονικό αίμα, μου λες;;;; ), αλλά αυτό δεν αναιρεί την αριστοτεχνική χειραγώγηση που δέχτηκε, ειδικά από τη Ρουμπι, που τώρα στην επανάληψη συνειδητοποιώ πόσο υποτιμημένη villain είναι. Η τύπισσα έπαιξε άψογο θέατρο για 3 ολόκληρα χρόνια, τις αξίζουν συγχαρητήρια που κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων, ακόμα και του Μπόμπι!
Ενώ μου άρεσε η ανατροπή της 6ης σεζόν όπου ο Κας ήταν ο “κακός”, τώρα ξέροντας πως εξελίχθηκε ο χαρακτήρας του (και όντας τεράστια φαν του τρόπου που έκλεισε η ιστορια του στη σειρά), δεν θα ήθελα να έχει την εξέλιξη που λες.
Amalia εαν ειχαν πλάνο η σειρα να τελειωσει στη 7η σεζον, ο Μεταλλαγμενος Θεος Κας ηταν ο ιδανικος Μεγαλος κακος της σειρας μετα τον Εωσφορο, ειχε ρουφηξει ολες τις ψυχες απο το καθαρτηριο, μ’ ενα χτυπημα των δακτυλων του εξοντωσε τον Αρχαγγελο Ραφαηλ(με τον ιδιο τροπο που ο Εωσφορος εξοντωσε τον Κας πριν απο εναν χρονο, με τη διαφορα ομως ο Κας στη 5η σεζον ειχε κατα το ημισυ τις δυναμεις του παραδεισου), ακομα και εαν εβγαιναν απο το κλουβι Μιχαηλ και Εωσφορος για να πολεμησουν τον Μεταλλαγμενο Θεο Καστιελ δεν νομιζω πως θα ειχαν καλυτερη τυχη, τώρα ξέροντας πως εξελίχθηκε ο χαρακτήρας του και πως έκλεισε η ιστορια του στη σειρά, το μονοπατι που ακολουθησαν οι σεναριογραφοι ηταν το σωστο…….τα Λεβιαθαν σαν σεναριακη ιδεα ηταν καλη, αλλα η εκτελεση ηταν απογοητευση, ηταν shapeshifters, ειχαν μεγαλο στομα και υψηλη νοημοσυνη,
σορυ μαγκες οι Λιλιθ, Αζειζελ, Αμπαντον και Καιν ηταν κλασεις ανωτεροι απο αυτους σε δυναμεις, ακομα και το αφεντικο τους ο Ντικ νικηθηκε με σχετικη ευκολια στο τελος της σεζον διχως να ανοιξει μυτη.