Ενώ είναι απασχολημένοι με την αποτροπή της Αποκάλυψης (που να ήξεραν ότι ακριβώς επειδή ασχολήθηκαν με την Αποκάλυψη την προκάλεσαν), οι Sam και Dean μαθαίνουν κάτι σοκαριστικό: έχουν έναν ακόμη αδελφό! Ο Adam Milligan, κρυφός γιος του John Winchester, τηλεφωνεί στους αδελφούς του, ψάχνοντας τον πατέρα του, όταν εξαφανίζεται η μητέρα του. Αυτό που ακολουθεί είναι μια δυνατή ιστορία τρόμου, χάρη στο τέρας της εβδομάδας (οι νεκρόσυλοι στο ντεμπούτο τους στο Supernatural), και μια εις βάθος ματιά στην οικογένεια Winchester, πώς είναι και πώς θα μπορούσε να ήταν.
Από τον ίδιο τον τίτλο που διάλεξαν για το επεισόδιο, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Eric Kripke και η παρέα του αναγνώρισαν εκ των προτέρων ότι στο κοινό θα μπορούσε να κάτσει άσχημα η ιδέα της ξεκάρφωτης εισαγωγής ενός τρίτου αδελφού Winchester. [ΣτΣ. “Jump the Shark” είναι μια έκφραση της τηλεοπτικής αργκό που χαρακτηρίζει μια σειρά η οποία έχει ήδη πάρει την κάτω βόλτα και εισάγει έναν χαμένο συγγενή των πρωταγωνιστών με την ελπίδα ότι θα τη βοηθήσει να ανακάμψει]. Όπως οι έξυπνες αναφορές στο fandom στο προηγούμενο επεισόδιο, εδώ έχουμε άλλη μια απόδειξη ότι οι συντελεστές του Supernatural γνωρίζουν πολύ καλά το κοινό τους. Με αυτόν τον αυτοσαρκαστικό τίτλο, οι σεναριογράφοι ανέλαβαν την ευθύνη της πράξης τους και μας καθησύχασαν με τον τρόπο τους. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, τελικά όντως άξιζαν την εμπιστοσύνη μας, γιατί το επεισόδιο ήταν εξαιρετικό.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η συνάντηση των Winchesters με τον Adam είναι μια άκρως συναισθηματική εμπειρία, σίγουρα για τον Dean, αλλά και για τον συνήθως πιο συγκρατημένο Sam. Εδώ θα μπορούσα να γραφώ μέχρι αύριο για την δυσλειτουργία των σχέσεων της οικογένειας Winchester και πως ήρθε στην επιφάνεια πάλι με την παρουσία του Adam. Η σε βάθος χρόνου ανάπτυξη της οικογενειακής ιστορίας του Sam και του Dean που έχει κάνει το Supernatural, αποδίδει καρπούς σε στιγμές σαν αυτές. Οι αντιδράσεις των δυο Winchesters στην ανακάλυψη ότι έχουν και άλλον αδερφό είναι απολύτως ταιριαστές στους χαρακτήρες τους και στο σημείο που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη ζωή τους. Η πρώτη αντίδραση του Dean είναι δυσπιστία, αλλά αυτή την ακολουθεί γρήγορα μια υπερπροστατευτικότητα προς τον Adam. Η εργοστασιακή ρύθμιση του Dean είναι ο ρόλος του μεγάλου αδερφού και εδώ τη βλέπουμε να επεκτείνεται από τον Sam και στον Adam. Πασχίζει να βοηθήσει τον μικρό, και ενστικτωδώς αποδέχεται την επιθυμία του John να του δώσει μια φυσιολογική ζωή (όσο κι αν ρεαλιστικά αυτό είναι πια αδύνατο). Αλλά ο Dean δεν κρύβει και τη δυσαρέσκειά του για τον χρόνο που αφιέρωσε ο John στον Adam, θυμώνει με τα όσα στέρησε σε αυτόν και τον Sam, αλλά τα πρόσφερε απλόχερα στον Adam. Ο Dean κάνει ό, τι μπορεί για να βοηθήσει το παιδί να βρει τη μητέρα του, αλλά ταυτόχρονα κρατάει και μια πισινή, δεν αφήνει τον εαυτό του να έρθει πολύ κοντά. Το αν το κάνει από ζήλια αυτό ή από ένα λανθάνον αίσθημα αυτοσυντήρησης, νομίζω ούτε ο ίδιος δεν το ξέρει.
Ο Sam από την άλλη, γίνεται για πρώτη φορά ο μεγάλος αδελφός και απολαμβάνει την ευκαιρία να δώσει στον μικρότερο ένα υπόβαθρο και να τον εκπαιδεύσει α λα Winchester. Επίσης, δίνει στον Adam την ωμή αλήθεια, χωρίς να του χρυσώσει το χάπι. Όταν ο Dean του επισημαίνει το πόσο μοιάζει στον πατέρα τους με αυτή τη συμπεριφορά, ο Sam το παίρνει ως κομπλιμέντο, ενώ σαφώς δεν ήταν. Αυτό λέει πολλά για την ψυχική κατάσταση που βρίσκεται ο Sam αυτή τη στιγμή, τυφλωμένος από τη δίψα για εκδίκηση, ακριβώς όπως ήταν κι ο John όσο τους μεγάλωνε.
Δεν περίμενα να συμπαθήσω τον Adam τόσο πολύ, αλλά ο Jake Abel έδωσε στον χαρακτήρα μια γοητευτική αθωότητα και πούλησε άψογα το ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αίμα των αγαπημένων μας ηρώων. Η άμεση αποδοχή του Dean και του Sam ως αδέλφια του και η προφανής εξάρτησή του από τον Sam ήταν αβίαστη και ρεαλιστική, κι ενώ θα έπρεπε να λειτουργήσει ως ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά, αποδόθηκε τόσο αριστοτεχνικά από τον σκηνοθέτη που δεν υποψιάστηκα ούτε μια στιγμή ότι δεν είναι αυτός που λέει ότι είναι. Ίσα-ίσα, άρχισα να κάνω θεωρίες στο μυαλό μου για το πώς θα μπορούσε να προστεθεί στο κύριο καστ και να έχουμε τις περιπέτειες τριών πάλι Winchesters! Αλίμονο, όμως, οι σεναριογράφοι φρόντισαν να κάνουν τον Adam όσο γίνεται πιο συμπαθή, έτσι ώστε η αποκάλυψη του θανάτου του να είναι ακόμη πιο φρικιαστική. Η τραγωδία της οικογένειας Winchester επηρεάζει ακόμη κι όσους δεν φέρουν αυτό το επώνυμο. Κι όσο σκέφτομαι ότι ο άδικος χαμός του Adam, πριν καν τον γνωρίσουμε, είναι το λιγότερο από τα μαρτύρια που θα ζήσει αυτός ο χαρακτήρας στη συνέχεια, στενοχωριέμαι απερίγραπτα…
Ακόμα και χωρίς να εμφανιστεί, ο John Winchester ήταν, για άλλη μια φορά, η κινητήριος δύναμη του επεισοδίου. Από όλες τις ιστορίες που έχουν ασχοληθεί με τον John, αυτή μπορεί να ήταν η μόνη που ώθησε τον Dean να αμφισβητήσει τη σχέση του με τον πατέρα του. Και οι τρεις άνδρες Winchester είναι τόσο καλογραμμένοι χαρακτήρες που, παρά το ότι ο John έχει πεθάνει εδώ και πάνω από δυο σεζόν, η σχέση του με τους δυο γιους εξακολουθεί να εκτυλίσσεται. Μπορεί να μην είμαστε σχεδόν ποτέ ευχαριστημένοι με όσα μαθαίνουμε για αυτόν, συνεχίζει όμως να είναι ένας πραγματικά ενδιαφέρων χαρακτήρας!
Η κλιμάκωση του επεισοδίου μας αφήνει με μια μαχαιριά στην καρδιά, μετά τα νέα του πρόωρου θανάτου των Milligans, που προοικονομεί αυτό που θα έλεγε ο Adam στα αδέρφια του πολλά χρόνια αργότερα: κανείς δεν παίρνει αυτό που του αξίζει σε αυτή τη ζωή. Ίσως κανένα επεισόδιο δεν αναδεικνύει καλύτερα την απαισιοδοξία της σειράς όσο αυτό, αφού μαθαίνει στα αδέρφια τη ματαιότητα των πράξεών τους. Ο Adam και η μητέρα του ήταν νεκροί πριν καν φτάσουν σε αυτούς οι Winchesters, οι νεκρόσυλοι βασανίζουν τον Sam χωρίς λόγο, και η μοίρα τους οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, προς ένα ολέθριο λάθος.