Αφιέρωμα: Mick Davies vs Arthur Ketch

Βρετανοί Άνδρες των Γραμμάτων: τους γνωρίσαμε στον 12ο κύκλο ενώ ο ένας από αυτούς (Mr. Ketch) μας ξανασυστήθηκε στον 13ο κύκλο, στο επεισόδιο 13×07 War Of The Worlds.

Τα χρόνια στην Ακαδημία του Kendrick

Mick: ένα ορφανό παιδί με απούσα κάθε γονική σχέση, αφού δεν γνώρισε ποτέ τους γονείς του, βρήκε στους Βρετανούς Άνδρες των Γραμμάτων την οικογένεια που είχε στερηθεί. Μεγάλωσε στο αυστηρό περιβάλλον της Ακαδημίας, όπου εκπαιδεύονταν οι Βρετανοί Άνδρες των Γραμμάτων, ρουφώντας από τα βιβλία κάθε γνώση για το υπερφυσικό και έχτισε τον χαρακτήρα του με τις αρχές της πειθαρχίας και της τυφλής υπακοής. Ανέπτυξε περισσότερο χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, που γνωρίζει πώς να διαχειρίζεται αδιέξοδες καταστάσεις, να αναπτύσσει διπλωματικούς ελιγμούς μπροστά σε δυσκολίες (Άνδρας των Γραμμάτων, όνομα και πράγμα!), βρίσκοντας λύσεις που δεν θα πρόδιδαν τις αρχές του Κώδικα, παρόλο που συνειδητά γυρίζει την πλάτη του κάποιες φορές στη σκοτεινή πλευρά αυτού του άγραφου νόμου… Γιαυτό και εμφανίζεται μάλλον σαν ένας τυπικός “γραφειοκράτης” παρά σαν ανελέητος κυνηγός. Μέσα όμως από τα γαλάζια μάτια του διακρίνεται η φλόγα ενός μαχητή, που αναγκάστηκε να δείχνει ατρόμητος, που πιέστηκε να γίνει δολοφόνος (η δολοφονία του φίλου του Timothy το 1987 για την…επικράτηση συνέχεια τον στοιχειώνει).

“The code is what makes a young boy kill his best friend. But I’m a man now, Doctor Hess, and I can see the choices. And I choose to do the right thing”.

Ketch: ένας από τα καλύτερα μέλη της Ακαδημίας, ένας επαγγελματίας δολοφόνος με αρχηγικές τάσεις (ας μην ξεχνάμε ότι έβγαλε από τη μέση την Antonia χωρίς δεύτερη σκέψη…). Η πίστη του στις αρχές του Κώδικα είναι αδιαπραγμάτευτη έχοντας μια μάλλον διαστροφική άποψη για το όρο “επαγγελματίας” κυνηγός. Δε φαίνεται πως τα βιβλία ήταν η αγαπημένη του ενασχόληση αλλά μάλλον περνούσε τον καιρό του στο οπλοστάσιο της Ακαδημίας και έγινε ειδικός στα όπλα, και τα παραδοσιακά (εκτοξευτήρας χειροβομβίδων) αλλά και τα…μαγικά (ξόρκια). Εμφανίζεται με το ψυχρό πρόσωπο ενός εκτελεστή αλλά απέναντι στη Mary φάνηκε να εκφράζει μια …σαδιστικού τύπου αγάπη ενώ όταν σκότωνε εν ψυχρώ τον Mick μάλλον συννέφιασε λίγο το βλέμμα του (ή ιδέα μου ήταν;).

“We don’t need a conscience. Such a trite idea, but we firmly believe the ends do justify the means”.

Mick, Ketch: Άνδρες των Γραμμάτων

Mick: σίγουρα δεν είναι ο κυνηγός με την αβυσσαλέα ορμή, που νιώθει ευχαρίστηση όταν σκοτώνει οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Πολλές φορές μάλλον προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι ο κόσμος αποτελείται από καλούς ανθρώπους και κακά τέρατα. Έτσι, μετά την δολοφονία του κοριτσιού – βρικόλακα στο νοσοκομείο, που αναγκάστηκε να οδηγηθεί λόγω του Κώδικα, αισθάνεται τύψεις. Φανερώνεται, λοιπόν, ότι δεν είχε καλλιεργήσει δολοφονικά ένστικτα ούτε είναι οπαδός της ωμής βίας αλλά αντίθετα στέκεται με ειλικρίνεια και θάρρος απέναντι στα συναισθήματά του. Συναισθήματα…Περίεργη αν όχι απαγορευμένη λέξη για τους Βρετανούς Άνδρες των Γραμμάτων. Ας θυμηθούμε ότι δεν σκότωσε την Eileen, που κατά λάθος είχε δολοφονήσει έναν (ένα αρκετά “ξινό” σπασικλάκι, για να πούμε και την αλήθεια) απόφοιτο της Ακαδημίας. Εμφανίζεται ιδιαίτερα χαρισματικός στο να αναστρέφει ξόρκια αλλά παρουσιάζεται να γνωρίζει και πολλά πονηρά τεχνάσματα με τα χέρια (κληρονομιά από το αμαρτωλό παρελθόν του όταν ζούσε στους δρόμους…). Θυμηθείτε πόσο έξυπνα “έπαιξε” με τη σφαίρα του Colt όταν βοήθησε τον Sam να επιτεθεί στον Άλφα των βαμπίρ.

“Yes, at first I was shocked at how Sam and Dean operate. But what Lady Bevell doesn’t mention is the lives they’ve saved, monsters destroyed, and outcomes made better not because of the Code, but because of Sam and Dean Winchester’s sense of what’s right”.

Ketch: αλαζόνας και προκλητικά στυγνός. Ξέρει ότι είναι δυνατός και δεν το κρύβει. Δε διστάζει να σκοτώσει όταν το επιτάσσει η ανάγκη, που έχει το όνομα Dr. Hess, και δεν φαίνεται να γνωρίζει άλλη ζωή εκτός από αυτή του μισθοφόρου-δολοφόνου. Τα φινετσάτα κοστούμια και η αγγλοσαξωνική προφορά δεν μπορούν να κρύψουν τον άνθρωπο-μηχανή, ειδικό στις πολεμικές τέχνες και στην πάλη, με τον οποίο ακόμη και ο Dean τα βρήκε σκούρα. Όλοι γύρω του θεωρούνται αναλώσιμοι αν στέκονται εμπόδιο στον στόχο του. Μάλιστα δείχνει να διασκεδάζει όταν βασανίζει κάποιον (τι πέρασε εκείνος ο δόλιος ο πολυμορφικός στα χέρια του!), ένας ψυχοπαθής όπως τον αποκαλεί και η Antonia. Έχει καταφέρει να συνθλίψει τόσο πολύ τα συναισθήματά του που παρουσιάζεται ως βασικός εκπρόσωπος του αμοραλισμού.

“You’re a killer, Dean Winchester, and so am I. And if we go too long without something to track or trap or punch or gut, well, things get a bit ugly. Don’t they? The Men of Letters keep me busy. They point me in a direction and bang. Off to the races. It’s not a bad life”.

Σχέση με τους Winchesters

Mick: η σχέση του με τα αδέρφια Winchester αν και ξεκινάει κάπως άχαρα τελικά πλησίασε να γίνει μάλλον φιλική. Φαίνεται πως η στάση ζωής των αδερφών έβγαλαν στην επιφάνεια τον αληθινό χαρακτήρα του, που κάθε άλλο παρά άτεγκτος και ψυχρός δεν ήταν. Εδώ ολόκληρος Βασιλιάς της Κόλασης λύγισε μπροστά την γοητεία των Winchester, αυτός θα γλίτωνε; Καθώς αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητα του έργου των δύο αδερφών, αρχίζει να συνειδητοποιεί την αξία της προσωπικής ελευθερίας και της προσωπικής επιλογής και στέκεται ανυποχώρητος και αποφασισμένος μπροστά στο σκληρό και αυστηρό πρόσωπο του Κώδικα, κάτι που θα τον οδηγήσει σε ένα πρόωρο τέλος…

“Dr Hess: No. Of course not. So… this Eileen Leahy will be found and killed in accordance with the Code. As for the Winchesters, like any rebellious Hunter, they will be investigated. And, if found guilty, executed.
Mick: If they’re found guilty? Aren’t Hunters always found guilty?”
Dr Hess: Be careful, Mr. Davies”.

Ketch: πραγματικά δεν ξέρω πώς να τη χαρακτηρίσω αυτή τη σχέση. Σίγουρα κοιτάζει τα δύο αδέρφια από ψηλά με υπεροψία κατηγορώντας τους ότι κάνουν “μισές δουλειές”. Δεν υπάρχουν για αυτόν “φιλικά” τέρατα. Ωστόσο αναγνωρίζει στον Dean την οξύνοια, τη δύναμη και το πάθος ενός κυνηγού, ενώ ο δισταγμός του να σκοτώσει την Mary (με την οποία ήρθαν τόσο κοντά όσο δεν γίνεται…), όταν εκείνη του το ζητούσε απεγνωσμένα, δείχνει μάλλον πως η Mama Mia είχε χτυπήσει κάποια ευαίσθητη φλέβα. Όμως, το τατουάζ με τον Κέλτικο σταυρό άλλα μαρτυράει…

“You’re different when you talk to them. Softer. Weaker. Not an insult, just an observation. But when you hunt, Mary… you’re one of the best I’ve ever seen. Now you might play at being the good mummy, but when you’re in the thick of it, nothing but a blade in your hand and blood in the air, that’s the real you, the best you”.