Οι Winchesters αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση δύο φόνων, τους οποίους φαίνεται να διέπραξε ένα φάντασμα, που αφήνει πίσω του το μυστηριώδες μήνυμα: “DANASHULPS”. Από κακό υπολογισμό του Dean, τα αγόρια συλλαμβάνονται, αλλά ακόμη και υπό κράτηση συνεχίζουν να ερευνούν την υπόθεση. Με τη βοήθεια της μιας εκ των δυο ντετέκτιβ που τους συνέλαβαν, της Diana Ballard, οι Winchesters ανακαλύπτουν ότι το φάντασμα δεν είναι κακόβουλο, αλλά αντίθετα προσπαθούσε να προειδοποιήσει τους δολοφονηθέντες, και τώρα την ίδια τη Diana. Από ότι φαίνεται, ο επί χρόνια συνεργάτης -κι εραστής- της Diana, Pete Sheridan, είναι διεφθαρμένος μπάτσος και διέπραξε τους φόνους για να καλύψει τα ίχνη του.
Παίρνοντας γραμμή από την ίδια την ταινία από όπου πήρε το όνομά του, το Usual Suspects μπερδεύει το κοινό ξεκινώντας από τη μέση της υπόθεσης που ερευνούν αυτή την εβδομάδα τα αδέρφια. Ο Dean κι ο Sam έχουν μόλις συλληφθεί και η αφήγηση εξελίσσεται μη γραμμικά, δίνοντάς μας μια εκ των έσω ματιά στη μεθοδολογία που ακολουθούν οι Winchesters για να επιλύσουν τους δύο φόνους. Η Linda Blair του Εξορκιστή και ο Jason Gedrick ερμηνεύουν (χρησιμοποιώ τη λέξη πολύ ελεύθερα) τους ντετέκτιβ Ballard και Sheridan αντίστοιχα. Παρόλο που έχει στιγμιαίο ενδιαφέρον να βλέπεις διάσημα ονόματα στο guest cast, τόσο η Blair όσο κι ο Gedrick είναι πραγματικά άθλιοι στους ρόλους τους. Πέρα από τις ξύλινες ερμηνείες των ηθοποιών, οι χαρακτήρες τους είναι μονοδιάστατοι και εντελώς κλισέ, δεν έχουν τίποτα το αξιομνημόνευτο. Σε αντίθεση με τις ερμηνείες, πάντως, οι διάλογοι του επεισοδίου ήταν αρκετά καλοί, αλλά γενικά το επεισόδιο ήταν αδιάφορο, κι άξιζε μόνο για τα αγόρια και την ιδιαίτερη σκηνοθεσία. Ειδική μνεία στο φάντασμα αυτής της εβδομάδας, που ενώ δεν είναι κακόβουλο, είναι από τα πιο creepy που έχουμε δει ποτέ στη σειρά!
Εδώ για πρώτη φορά βλέπουμε τη ζωή των Winchesters μέσα από τα μάτια κάποιου τρίτου. Η βεβήλωση τάφων, οι απάτες με πιστωτικές κάρτες και οι διαρρήξεις, όλα δείχνουν την προφανή ενοχή τους. Και για να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο η θέση του, ο Dean συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω, ακριβώς τη στιγμή που έχει ανακαλύψει το δεύτερο πτώμα. Το επεισόδιο σέβεται και το continuity, αφού βλέπουμε την υπόθεση του Skin να επιστρέφει στο προσκήνιο για να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τον Dean, που εξακολουθεί να βρίσκεται στο στόχαστρο της αστυνομίας για τους φόνους που είχε διαπράξει το πλάσμα που είχε πάρει τη μορφή του τότε. Έχει πολύ ενδιαφέρον να βλέπουμε τα αγόρια να συνεργάζονται και να συνεννοούνται άψογα ακόμη κι αν δεν είναι στον ίδιο χώρο! Καμιά φορά είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο τρόπος με τον οποίο τους μεγάλωσε ο John τους τα έχει κάνει όλα αυτά δεύτερη φύση. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το πιο διασκεδαστικό κομμάτι του επεισοδίου για μένα. Είδαμε μια διαφορετική πλευρά της εκπαίδευσης του Dean και του Sam, πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι για την περίπτωση που αποχωριστούν και πρέπει να πουν μια παρόμοια ιστορία. Μου άρεσε ιδιαίτερα το αθώο υφάκι του Jared Padalecki καθώς ο Sam αφηγείται στη ντετέκτιβ Ballard αυτά που υποτίθεται συνέβησαν, ενώ στην οθόνη βλέπουμε τα πραγματικά γεγονότα. Ήταν όμορφη σκηνοθετικά η σεκάνς. Γενικά, αυτό το πρώτο δείγμα δουλειάς του Mike Rohl ήταν ελπιδοφόρο και στη συνέχεια δεν μας απογοήτευσε, αφού μέχρι την 7η σεζόν που ήταν στη σκηνοθετική ομάδα του Supernatural μας έδωσε κάποια από τα πιο όμορφα επεισόδια!