Ο Sam κι ο Dean ερευνούν μια σειρά από εγκλήματα και αυτοκτονίες στο Milwaukee, όπου οι άνθρωποι συμπεριφέρονται εκτός εαυτού. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς τους, παίρνουν συνέντευξη από τον Ronald Reznick, ένα από τα θύματα, ο οποίος έχει μια θεωρία συνωμοσίας σχετικά με το δράστη: πιστεύει ότι ευθύνονται ‘ανδροειδή’ (ανθρωπόμορφα ρομπότ). Οι Winchesters τον περνούν για τρελάρα στην αρχή, κι εδώ έχουμε μια αντιστροφή ρόλων, ο Dean είναι αυτός που του φέρεται πιο συγκαταβατικά, ενώ ο συνήθως συμπονετικός Sam, τον αποπαίρνει. Όμως, προς έκπληξη των αγοριών, η ερασιτεχνική έρευνα του Roland, μπορεί να είναι σε λάθος βάση, αλλά τους οδηγεί στο να καταλάβουν ποιός είναι ο αληθινός ένοχος: ένας ‘πολυμορφικός’, σαν εκείνον που είχαν αντιμετωπίσει στο Skin.
Οι Winchesters υποπτεύονται ότι ο επόμενος στόχος του πολυμορφικού θα είναι η Τράπεζα του Milwaukee και μεταμφιέζονται σε σεκιουριτάδες για να αποκτήσουν πρόσβαση στα βίντεο παρακολούθησης. Πάνω που ταυτοποιούν το τέρας, σκάει μύτη ο Ronald στην τράπεζα, οπλισμένος και έτοιμος να σκοτώσει το υποτιθέμενο ανδροειδές. Τους κλειδώνει όλους μέσα, και πάνω στο πανικό ο πολυμορφικός βρίσκει την τέλεια ευκαιρία να αλλάξει δέρμα και να γίνει κάποιος άλλος. Ο Dean ηρεμεί τον Ronald, λέγοντάς του ότι τον πιστεύει, και κλειδώνουν όλους τους ομήρους στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας. Οι Winchesters, με τη βοήθεια του Ronald, παίζουν ένα παιχνίδι γάτας και ποντικού με τον πολυμορφικό, αλλά δεν καταφέρνουν να τον εντοπίσουν, αφού αλλάζει συνεχώς εμφάνιση. Κατά την καταδίωξη του τέρατος, ένας ελεύθερος σκοπευτής της Αστυνομίας, που έχει ήδη περικυκλώσει την τράπεζα, πυροβολεί και σκοτώνει τον Ronald.
Όταν ο (καταζητούμενος, να θυμίσω) Dean οδηγεί έναν από τους ομήρους έξω, επειδή κινδυνεύει η ζωή του, οι κάμερες πιάνουν καθαρά το πρόσωπό του και το FBI δεν αργεί να καταφτάσει. Αποκαλύπτεται ότι ο Πράκτορας Victor Henriksen ακολουθεί στενά τα βήματα των Winchesters εδώ και καιρό, και γνωρίζει λεπτομέρειες για την ιστορία τους, ακόμα και για την παιδική τους ηλικία. Με διαταγή του Henriksen, οι Ειδικές Δυνάμεις εισβάλλουν στο κτίριο, ενόσω ο Dean καταφέρνει να υπερνικήσει και να σκοτώσει τον πολυμορφικό. Οι Winchesters δραπετεύουν στο παρά πέντε κάτω από τη μύτη των αστυνομικών, κλέβοντας δυο στολές τους.
Αυτό θεωρείται ένα από τα καλύτερα αυτοτελή επεισόδια της 2ης σεζόν, με κοινό και κριτικούς να το εκθειάζουν, αλλά εμένα προσωπικά ποτέ δεν με άγγιξε και τόσο πολύ, ούτε την πρώτη φορά που το είδα, ούτε και τώρα. Παραδέχομαι, όμως, ότι στη δεύτερη προβολή εκτίμησα λίγο καλύτερα τη στιβαρή σκηνοθεσία (Phil Sgriccia εγγύηση) και τα μετα-αφηγηματικά του πλεονεκτήματα, στα οποία δεν είχα δώσει σημασία την πρώτη φορά. Ο σεναριογράφος Ben Edlund μας έδωσε μια καλοστημένη παρωδία της εμβληματικής ταινίας Dog Day Afternoon, με έξυπνους διαλόγους και ξεχωριστούς νέους χαρακτήρες. Ο Chris Gauthier ως Ronald Resnick, είναι ένας αξιαγάπητος guest, και παρόλο που η συμμετοχή του στο επεισόδιο ήταν ελάχιστη, είχε συναισθηματικό αντίκτυπο ο θάνατός του. Άλλος ένας χαρακτήρας με βαρύτητα στο επεισόδιο είναι ο Πράκτορας Henrikson, ερμηνευμένος από τον Charles Malik Whitfield. Από την εισαγωγή του ακόμη συνειδητοποιείς ότι εδώ τα αγόρια θα έχουν θεματάκι. Δεν είναι ο δευτεροκλασάτος μπάτσος που θα υποτιμήσει τα αγόρια και δεν θα πάρει καν χαμπάρι πότε θα τους την κάνουν. Ο τύπος τους έχει μελετήσει και ένα λάθος βήμα να κάνουν, θα τους τσακώσει. Εδώ δεν τα καταφέρνει, αλλά η επόμενη φορά δεν θα αργήσει και τόσο…
Το τέρας-της-εβδομάδας μια από τα ίδια (σχεδόν εύχομαι να ήταν ανδροειδές, πιο ενδιαφέρον θα είχε). Ποτέ δεν ήμουν φαν των ιστοριών με πολυμορφικούς στο Supernatural, είναι τα τρίτα πιο βαρετά τέρατα, μετά τα βαμπίρ και τους λυκανθρώπους (πλησιάζει και το Heart, πφφφ). Βέβαια, κοιτώντας ανάμεσα στις γραμμές αναγνωρίζω ότι ουσιαστικά ο πολυμορφικός ήταν ο αντιπερισπασμός κι ο αληθινός αντίπαλος δεν ήταν υπερφυσικός, αλλά πολύ ανθρώπινος και πολύ πιο επικίνδυνος. Γιατί οι Winchesters μπορεί να είναι άψογα εκπαιδευμένοι για να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε τέρας βρεθεί στο δρόμο τους, αλλά πώς να τα βάλουν με τις Αρχές στον ‘αληθινό κόσμο’; Και μάλιστα όταν τα στοιχεία είναι όλα εναντίον τους και δείχνουν χωρίς αμφιβολία ότι είναι τόσο ψυχάκηδες όσο τους θεωρεί ο Henriksen; Οι τελευταίες στιγμές του επεισοδίου συνοψίζουν τέλεια την κατάσταση καθώς τα αδέρφια μπαίνουν κατάκοπα στην Impala, με το ταιριαστό Renegade των Styx να ακούγεται από πίσω, κι Dean να αναφωνεί «We are so screwed», καθώς συνειδητοποιεί τι ακριβώς σημαίνει το ότι έχουν έναν ομοσπονδιακό πράκτορα στο κατόπι τους…