Review – Supernatural – 4×10 Heaven and Hell

Καλύτερα Επεισόδια του SPN

Τελευταία Σχόλια

Disclaimer: Η κριτική που θα διαβάσετε γράφτηκε στα πλαίσια επανάληψης της σειράς από την αρχή και περιέχει SPOILERS για τη συνέχεια!

Το χειμερινό φινάλε της 4ης σεζόν πιάνει τα πράγματα ακριβώς εκεί που τα είχε αφήσει το προηγούμενο επεισόδιο: ο Castiel και ο Uriel έχουν έρθει να σκοτώσουν την Anna, γιατί, κατά τα λεγόμενά τους, δεν είναι όσο αθώα φαίνεται. Πριν οι δυο άγγελοι σαπίσουν εντελώς στο ξύλο τον Sam, τον Dean και την Ruby, η Anna τους εξαφανίζει με ένα ενωχιανό σύμβολο εκτοπισμού, και οι τέσσερίς τους φεύγουν κατευθείαν για Sioux Falls, για να κρυφτούν στο σπίτι του Bobby, πριν τους εντοπίσουν και πάλι οι άγγελοι.

Για να βοηθήσει στην ταυτοποίηση της ταυτότητας της Anna, τα αγόρια καλούν την Pamela Barnes, που έχει και λόγο να μισεί τους αγγέλους , αφού ο Castiel ήταν αυτός που την τύφλωσε στην πρεμιέρα της σεζόν (χωρίς να το θέλει, βέβαια). Η Pamela κάνει εκεί τα δικά της, και η μνήμη της Anna ξυπνά. Είναι ένας έκπτωτος άγγελος, που διάλεξε να αποκόψει τη Χάρη της και να γεννηθεί σε ανθρώπινο σώμα!

Χωρίς να έχουν οποιαδήποτε υποχρέωση να το κάνουν, οι Winchesters αναλαμβάνουν να προστατέψουν την Anna και από τους αγγέλους που θέλουν να τη σκοτώσουν, αλλά και από τους δαίμονες που θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν για να γυρίσουν τον πόλεμο προς δικό τους όφελος. Δυστυχώς, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά όμως, γιατί είναι πρακτικά ανίσχυροι απέναντι σε δυο τόσο μεγάλες στρατιές. Η μόνη ελπίδα της Anna είναι να προστατέψει μόνη της τον εαυτό της, επαναφέροντας τη Χάρη της. Ο Sam εντοπίζει τη Χάρη στο Kentucky, όπου είχε πέσει σαν μετεωρίτης και μετατράπηκε σε ένα αιωνόβιο δέντρο. Ο Sam, ο Dean, η Ruby, και η Anna ταξιδεύουν μέχρι εκεί, αλλά η Χάρη έχει εξαφανιστεί. Λίγο αργότερα, η Anna ακούει τους αγγέλους στο αγγελικό ραδιόφωνο να λένε ότι αν δεν παραδοθεί, θα επιστρέψουν τον Dean στην Κόλαση.

Το βράδυ πριν τελειώσουν όλα, η Anna κι ο Dean έρχονται πιο κοντά. Του λέει ότι γνωρίζει τι έκανε στην Κόλαση, κι ότι πρέπει να συγχωρήσει τον εαυτό του. Ύστερα τον φιλάει και κάνουν έρωτα στο πίσω κάθισμα της Impala. Εντωμεταξύ, η Ruby βάζει σε ισχύ το σχέδιο που είχαν καταστρώσει οι τέσσερείς τους: αφήνει τον Alastair να την πιάσει και να τη βασανίσει έτσι ώστε μετά να τους οδηγήσει εκεί που θα βρίσκεται η Anna. Ο Dean έχει ήδη κάνει τον Uriel να πιστέψει ότι θα τους δώσει την Anna, έτσι ο “Γκοτζίλα” και η “Μόθρα”, οι δαίμονες και οι άγγελοι, έρχονται στα μαχαίρια για τα μάτια της Anna, η οποία μέσα στον κακό χαμό και το κλωτσομπουνίδι, κλέβει τη Χάρη της από τον Uriel και επαναφέρει τις δυνάμεις της. Το ριψοκίνδυνο σχέδιο των Winchesters πέτυχε.

Το επεισόδιο κλείνει με μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία του Supernatural: στην άκρη του δρόμου, τα αδέρφια πίνουν από μια μπύρα κι ο Dean αρχίζει να μιλάει στον Sam για το διάστημα που πέρασε στην Κόλαση. Δεν ήταν 4 μήνες, αλλά σχεδόν 40 χρόνια — χρόνια γεμάτα αβάσταχτα βασανιστήρια. Κάθε μέρα ο Alastair τον βασάνιζε και κάθε μέρα του έδινε την επιλογή να σταματήσει, αρκεί να αναλάμβανε αυτός να βασανίζει ψυχές. Ο Dean ξεσπά σε λυγμούς καθώς παραδέχεται ότι μετά από 30 χρόνια ενέδωσε κι ανέλαβε αυτός το ρόλο του βασανιστή.

***

Ως κατάληξη της δυνατής υποϊστορίας που ξεκίνησε να λέει το I Know What You Did Last Summer, το Heaven and Hell θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο, αλλά κάπου έχασε το ρυθμό του από κανα-δυό ευκολίες και κάποιες αμφιλεγόμενες σεναριακές επιλογές του Eric Kripke (που ανέπτυξε το σενάριο βασισμένος στην ιδέα κάποιου Trevor Sands που δεν ενεπλάκη ποτέ ξανά με την σειρά). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ήταν ένα ικανοποιητικό επεισόδιο.

Το σενάριο αφιέρωσε πολύ χρόνο στο να περιγράψει τους αγγέλους. Αυτό που πάντα μου άρεσε στο Supernatural είναι ο ευφάνταστος τρόπος που προσαρμόζει τις ιστορίες της Βίβλου στη δική του μυθολογία. Οι άγγελοι εισήχθησαν ως ισχυροί και τρομακτικοί, αλλά εμείς, επηρεασμένοι από τις προκαθόρισμένες αντιλήψεις μας ως χριστιανοθρεμμένοι θεατές τους θεωρούσαμε de facto στην πλευρά του Καλού. Τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο στο σύμπαν του Supernatural, όμως. Εδώ μαθαίνουμε ότι οι άγγελοι είναι στρατιωτάκια, αναγκασμένοι να υπακούσουν, υπηρετώντας έναν Θεό που ποτέ δεν γνώρισαν. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν κακολογείς την Anna που διάλεξε την ανθρώπινη ζωή από την αγγελική. Σε πρώτο επίπεδο, η πρόθεση των σεναριογράφων ήταν να κάνουν την Anna πιο συμπαθή (γιατί αυτή ήταν να αναλάβει το ρόλο του προστάτη των Winchesters μελλοντικά), αλλά ταυτόχρονα κατάφεραν να μειώσουν τους αγγέλους ως χαρακτήρες στη σειρά. Θυμάμαι όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά το επεισόδιο είχε κακοφανεί σε πολλούς αυτή η ριζοσπαστική απεικόνιση των ουράνιων πλασμάτων, κι έγραφαν εξοργισμένες κριτικές για το πως αυτό το επεισόδιο αναιρεί όσα έχτισε η σεζόν μέχρι στιγμής. Κι όμως, από την εισαγωγή του Castiel στην πρεμιέρα (όπου να υπενθυμίσω ότι ο αγαπημένος μας έκαψε τα μάτια μιας γυναίκας), δεν υπονοήθηκε πουθενά ότι οι άγγελοι είναι τα καλόβουλα φτερωτά πλασματάκια που έχουμε στο μυαλό μας από τους αναγεννησιακούς πίνακες και το συνονθύλευμα των γνώσεών μας από την Αγία Γραφή. Οι άγγελοι του Supernatural φέρουν αρκετές ομοιότητες με αυτούς της Παλαιάς Διαθήκης, είναι πολεμιστές, και δεν έχουν πάντα το καλό της ανθρωπότητας ως στόχο. Όποιος περίμενε ότι τα αγόρια ξαφνικά θα αποκτήσουν δυνατούς συμμάχους και θα βρουν ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα και άρπες να παίζουν στο φόντο, μάλλον έβλεπαν άλλη σειρά τόσο καιρό. Οι Winchesters ήταν και θα παραμείνουν μόνοι τους σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. (Ή σχεδόν μόνοι τους. Οι αμφιβολίες του Castiel θεριεύουν με κάθε νέα του εμφάνιση και σύντομα θα βρεθεί να πολεμά στο πλευρό τους.)

Στα αδύναμα σημεία του επεισοδίου θα συγκαταλέξω δυο. Καταρχάς, τη φάση με τη χάρη της Anna που έγινε κομήτης κι έπεσε στη Γη, και μετατράπηκε σε δέντρο, αλλά μετά την έκλεψαν οι άλλοι άγγελοι για να τη χρησιμοποιήσουν ως δόλωμα. Ε, ήταν λίγο ό,τι να’ναι σεναριακή ευκολία, δεν νομίζετε; (Χειρότερη από το ότι η Anna ανέκτησε τις αγγελικές αναμνήσεις τις μετά από λίγα δευτερόλεπτα ύπνωσης!) Επίσης, δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η εξέλιξη της σχέσης του Dean με την Anna. Στο προηγούμενο επεισόδιο φάνηκε ότι οι δυο χαρακτήρες έχουν πολλά κοινά σημεία και μια υποβόσκουσα έλξη που είχε τα φόντα να εξελιχθεί σε μια περίπλοκη σχέση, ειδικά μετά τη μεταμόρφωση της Anna σε άγγελο ξανά. Δυστυχώς, όμως, επειδή ξέρω ότι δεν οδηγεί τελικά πουθενά όλο αυτό, οφείλω να εκφράσω εδώ την απογοήτευσή μου που οι σεναριογράφοι διάλεξαν να ξεπετάξουν (no pun intended) άλλον έναν γυναικείο χαρακτήρα, πριν του δώσουν το απαραίτητο βάθος. Όλη η χημεία που έχουν οι δυο ηθοποιοί συνοψίζεται σε δυο υπέροχα βαθυστόχαστους διαλόγους που ακολουθήθηκαν από μια ερωτική σκηνή τέρμα βεβιασμένη. Χαράμισαν μια σχέση που θα μπορούσε να εξελιχθεί ομαλά κι εντελώς διαφορετικά για να μας δώσουν μια κλισεδιάρικη σκηνή σεξ της Anna με τον Dean (a la Titanic), που φιλοδοξεί να είναι το αντίπαλο δέος της αντίστοιχης σκηνής του Sam με τη Ruby από το προηγούμενο επεισόδιο.

Γενικά, το επεισόδιο κάνει μια ασυγχώρητη κοιλιά κάπου στα μισά και ανακάμπτει στην τελική αναμέτρηση αγγέλων και δαιμόνων με τους Winchesters, τη Ruby και την Anna. Μόλις σκάει μύτη ο Alastair με τους δαίμονές του, τότε ξεκινάει το ενδιαφέρον! Βέβαια, κι εκεί, η μεταμόρφωση της Anna σε άγγελο ήταν ελαφρώς cheesy, ειδικά εκεί που φώναζε σε όλους να κλείσουν τα μάτια τους (a la Raiders of the Lost Ark). Ο σκηνοθέτης J. Miller Tobin έχει καλό μάτι, αλλά κάποιες τέτοιες επιτηδευμένες πινελιές μου χάλασαν το σύνολο.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών ανεβάζουν πολύ αυτό το επεισόδιο. Ο Mark Rolston είναι και πάλι απειλητικός ως Alastair. Εκτός του ότι έχει ανοσία στη δύναμη του Sam και στο μαχαίρι της Ruby, εδώ τον βλέπουμε να μην τον επηρεάζουν ούτε οι δυνάμεις ενός αγγέλου! Η Pamela Barnes της Traci Dinwiddie επανέρχεται κι αυτή και είναι πάλι απολαυστική στη σύντομη εμφάνισή της. Επίσης, μου άρεσε που είδαμε τον Uriel του Robert Wisdom επιτέλους να μοιράζει απειλές και προσβολές και σε κάποιον άλλο εκτός από τους Winchesters. Και, φυσικά, ο Misha Collins συνεχίζει να κλέβει την παράσταση ως Castiel σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται. Μόνο με τα μάτια επικοινώνησε τη θλίψη και την απροθυμία του αγγέλου στο να εκτελέσει το καθήκον του, τον φόβο του όταν συνειδητοποιεί την υπεροχή του Alastair στη μάχη, και το δέος του (σχεδόν λαχτάρα) όταν βλέπει την Anna να παίρνει πίσω τη χάρη της. Κι ύστερα, έχουμε την αινιγματική έκφρασή του όταν είδε την Anna να αποχαιρετά τον Dean με ένα φιλί. Νομίζω αυτό το βλέμμα που τους έριξε γέννησε κι επίσημα το “Destiel” στο fandom. Η περίπλοκη σχέση του Dean με τον Castiel εδραιώνεται κάπου εδώ και θα μας κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος της σειράς. Στην πρώτη προβολή, οι περισσότεροι αποκωδικοποιήσαμε αυτό το βλέμμα ως ζήλεια. Τώρα που το ξαναβλέπω όμως, κι έχοντας την εμπειρία των 12 χρόνων γνωριμίας με τον χαρακτήρα, μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν ήταν ζήλεια — τουλάχιστον όχι με τη ρομαντική έννοια του όρου (είτε προς την Anna είτε προς τον Dean). Πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Cas δεν είναι άνθρωπος, οπότε δεν βιώνει το φάσμα των συναισθημάτων όπως ένας απλός θνητός. Το πρώτο συναίσθημα που βίωσε ποτέ ήταν η αμφιβολία, όπως είχε εκμυστηρευτεί στον Dean μετά τα γεγονότα του It’s the Great Pumpkin, Sam Winchester. Αυτή η αμφιβολία τον κάνει να διαφωνεί με τον Uriel που βλέπει τους ανθρώπους αφ’ υψηλού. Αυτή η αμφιβολία δίνει δίκιο στην Anna που διάλεξε να πάει κόντρα στη φύση της και να συνταχθεί με την ανθρωπότητα, απελευθερωμένη από το σπασμένο τηλέφωνο που παίζουν στον Παράδεισο με έναν απόντα Πατέρα. Αυτή η αμφιβολία θα του γεννήσει την ανάγκη μέσα του να εξερευνήσει την έννοια της ελεύθερης βούλησης — αυτό που ποτέ δεν είχε… (Θα έρθει κι ο έρωτας, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα.)

Κι ακόμα κι αν δεν άρεσε σε κάποιον όλο το υπόλοιπο επεισόδιο, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που δεν τον άγγιξε η τελευταία σκηνή με τον Jensen Ackles να δίνει ρέστα. Ο Dean καταρρέει και αποκαλύπτει στον Sam ότι στην Κόλαση έκανε ανείπωτα πράγματα κι ο σκηνοθέτης στήνει έτσι το πλάνο που βλέπουμε τον πόνο στα πρόσωπα και των δυο. Αυτή η σειρά ποτέ δεν χαρίστηκε στους ήρωές της, βάζοντάς τους να βαδίζουν σε γκρίζα μονοπάτια ηθικής ξανά και ξανά, αλλά η οδύνη του Dean μέσα από αυτήν την ντροπιαστική παραδοχή είναι το πιο σπαρακτικό πράγμα που έχω δει ποτέ σε αυτήν. Μου ράγισε την καρδιά, όπως και του Sam.

Αναδρομή στα mid-season finale του Supernatural

Οδηγός επεισοδίων 4ης σεζόν

ΓΕΝΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

Σενάριο
Σκηνοθεσία
Ερμηνείες
Villain
Εφέ/VFX

ΣΥΝΟΨΗ

Το δυνατό mid-season finale της 4ης σεζόν φέρνει τους αγγέλους αντιμέτωπους με τους δαίμονες σε μια επική μονομαχία με έπαθλο την Anna, και κλείνει με μια σπαρακτική αποκάλυψη από τον Dean.
Subscribe
Notify of
guest

0 Σχόλια
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια

Τελευταία Άρθρα

Καλύτερα Επεισόδια The Winchesters

Amalia
Amalia
Με θυμάμαι να βλέπω ξένες ταινίες και σειρές πριν μάθω καλά-καλά να διαβάζω τους υπότιτλους. Αγαπημένο είδος ήταν πάντα το fantasy/sci-fi (βλ. μαγισσούλες, φαντασματάκια, υπερδυνάμεις, και τα συναφή). Ανακάλυψα το Supernatural το 2008 και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Άρχισα να γράφω για το Supernatural Greece το καλοκαίρι του 2014. Δύο πράγματα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εμένα: λατρεύω την ποπ-κουλτούρα και τον Dean Winchester!

Περισσότερα Άρθρα

Το δυνατό mid-season finale της 4ης σεζόν φέρνει τους αγγέλους αντιμέτωπους με τους δαίμονες σε μια επική μονομαχία με έπαθλο την Anna, και κλείνει με μια σπαρακτική αποκάλυψη από τον Dean. Review - Supernatural - 4x10 Heaven and Hell