Disclaimer: Αν και ποτέ δεν ‘σίπαρα’ Destiel — τουλάχιστον όχι με τη στενή έννοια του όρου, να θέλω να τους δω να καβαλιούνται — αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω τη χημεία των δυο χαρακτήρων, ότι δεν αναγνωρίζω την έλξη (που δεν είναι πάντα αυστηρά ερωτική), και ότι δεν υποστηρίζω όλους τους Destiel lovers εκεί έξω. Ο κάθε ένας έχει δικαίωμα στη γνώμη του, και έχει το ελεύθερο να σιπάρει όποιο ζευγάρι θέλει, αρκεί, φυσικά, να σέβεται και τη γνώμη του διπλανού του. Ό,τι θα διαβάσετε σήμερα (ελπίζω να φτάσετε μέχρι το τέλος, για να καταλάβετε και γιατί διάλεξα αυτόν τον τίτλο για το άρθρο) είναι η προσωπική μου ανάλυση και γνώμη για τη σχέση του Dean Winchester με τον Castiel. Σε περίπτωση που διαβάσετε όλο το κείμενο και πάλι διαφωνείτε σε κάτι, είστε ευπρόσδεκτοι στα σχόλια να εκφράσετε την άποψή σας, κόσμια πάντα, και με επιχειρήματα, για να το συζητήσουμε το θέμα.
[ΠΡΟΣΟΧΗ!! Μην προχωρήσετε παρακάτω αν δεν έχετε δει μέχρι και το 15×18]
Μετά από 11 σεζόν, άλλα τόσα χρόνια μαράζι και καημό, πικάντικα fanfiction, και ατελείωτους τσακωμούς στο fandom, το Supernatural επιτέλους έκανε (σχεδόν) canon το “Destiel“, λίγο πριν μας στερήσει για πάντα τον Castiel. (Μισό να σκουπίσω το δακράκι που κύλησε.) Για όσους δεν γνωρίζουν, “canon” στην μυθοπλαστική αργκό είναι όταν επιβεβαιώνεται μέσα στο σενάριο μια θεωρία των fans και γίνεται μέρος της “κανονικής” αφήγησης. Εν προκειμένω, για χρόνια, μια μεγάλη μερίδα του fandom λάτρευε ως εν δυνάμει ζευγάρι τον Dean Winchester με τον άγγελο Castiel. Οι δυο τους έχουν υπάρξει για πολύ καιρό το κυριότερο και πιο αγαπημένο ship που γεννήθηκε από τη σειρά, ένα ship με το οποίο οι σεναριογράφοι έβαζαν φιτιλιές στο κοινό και πετούσαν το ένα υπονοούμενο μετά το άλλο καθ’όλη τη διάρκεια των 11 χρόνων που συνυπάρχουν οι χαρακτήρες επί της οθόνης. Έχει υπάρξει, βέβαια, και πολύ αμφιλεγόμενο, με πολλές, πολλές, ΠΟΛΛΕΣ συζητήσεις (όχι πάντα φιλικές) στα κοινωνικά δίκτυα για τις αληθινές προθέσεις των σεναριογράφων. (Είδατε πόσο κομψά έθεσα το πόσο ξεκατίνιασμα έχει πέσει όλα αυτά τα χρόνια; )
Αυτές τις φιτιλιές που προανέφερα, κάποιος κακοπροαίρετος ρεαλιστής θα τις έλεγε και queerbaiting – ένας όρος, και πάλι της αργκό, που περιγράφει την τάση κάποιων δημιουργών να πασπαλίζουν την ιστορία τους με λίγες “γκέι” λεπτομέρειες σαν δόλωμα για το ΛΟΑΤΚΙ κοινό, αλλά να μην το πάνε ποτέ παραπέρα για να μην στενοχωρήσουν -υποτίθεται- κανέναν από τους υπόλοιπους. Θα επανέλθω στο θέμα του queerbaiting αργότερα, γιατί είναι μια τεράστια μαύρη σελίδα στην ιστορία του Supernatural.
Τώρα, λοιπόν, καθώς η σειρά πλησιάζει στο series finale της, έδωσε στους fans αυτό που πάντα ήθελαν. Εεε, στο περίπου. Στο επεισόδιο Despair (σημαίνει απόγνωση κι όσοι το είδαμε ξέρουμε ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν δώσει πιο ταιριαστό τίτλο), ο Castiel με δάκρυα στα μάτια εκφράζει την αγάπη του προς τον Dean σε μια σκηνή που έδωσε γερή γροθιά στο στομάχι όλων μας, αλλά την ένιωσαν λίγο πιο δυνατά όσοι λατρεύουν Destiel.
THE SYMBOLISM GUYS IM SOBBING THE FIRST AND LAST TIME #destiel #Supernatural pic.twitter.com/TIKjdx8oXe
— gabs💘✨ (@gabbygiunta) November 6, 2020
“Από τότε που σε έσωσα από την Κόλαση, το ότι σε γνώρισα, με άλλαξε. Επειδή εσύ νοιαζόσουν, νοιάστηκα κι εγώ. Νοιάστηκα για εσένα, νοιάστηκα για τον Sam, νοιάστηκα για τον Jack. Αλλά νοιάστηκα και για όλον τον κόσμο χάρη σε εσένα. Με άλλαξες, Dean.” Αυτά είναι τα λόγια του Castiel που ο Dean ακούει σαστισμένος, και το μόνο που τον ρωτάει είναι γιατί αυτό του μοιάζει με αντίο. Και η αποστομωτική απάντηση του Castiel, πριν τον σπρώξει στην άκρη για να τον σώσει από το Κενό που έρχεται τσαντισμένο; “Επειδή είναι. Σ’αγαπάω. Αντίο, Dean.” Κι ο Dean μένει εκεί πεσμένος στο πάτωμα να κλαίει.
The SPN writers wrote one of the gayest tumblr ships, queerbaited us for over a decade and then had the audacity to make #destiel canon before sending on of them to superhell…what sorta- pic.twitter.com/czJ6vs4NF5
— Hyper SpaceJellyfish (@Oddlymadperson) November 6, 2020
Οι fans πάλι διχάστηκαν (τι έκπληξη…)
Παρόλο που αυτή που είδαμε ήταν μια ξεκάθαρη δήλωση αγάπης, οι σεναριογράφοι φρόντισαν να είναι έτσι δοσμένη που και πάλι γέννησε διαμάχες. Επειδή αγάπη δεν σημαίνει αυτόματα κι έρωτας κι εκεί ξεκινά το debate. Από τη μία έχουμε, φυσικά, τους σκληροπυρηνικούς Destiel shippers, που υποστηρίζουν τον έρωτα των δυο ανδρών (καταχρηστικά χρησιμοποιώ τον όρο, γιατί ο ένας δεν είναι καν άνδρας, αλλά ουράνιο πλάσμα), ενθουσιάστηκαν με την εξέλιξη, που έκανε πραγματικότητα ένα όνειρο χρόνων, αλλά απογοητεύτηκαν με τη φαινομενικά ψυχρή στάση του Dean και το ότι δεν ανταπέδωσε με αντίστοιχα λόγια αγάπης (ή ίσως ένα φιλί) την “ερωτική εξομολόγηση” του Cas.
This destiel stuff is literally the funniest thing to happen this year I have been in a state of complete disbelief all afternoon pic.twitter.com/WNF9PurUnq
— Arthur (@memekingarthur) November 6, 2020
Το ότι ο άγγελος βρήκε το θάνατό του λίγες στιγμές αργότερα έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά της οργής τους, γιατί θεώρησαν ότι οι σεναριογράφοι υπέπεσαν στο ασυγχώρητο κλισέ “Bury Your Gays“, σύμφωνα με το οποίο οι ομοφυλόφιλοι χαρακτήρες στον κινηματογράφο και την τηλεόραση είναι σεναριακά αναλώσιμοι. Αυτά είναι έγκυρα επιχειρήματα, και έχουν ένα μέρος αλήθειας. Ειδικά για το δεύτερο, η σειρά έχει υπάρξει ένοχη στο παρελθόν — θυμηθείτε τον αναίτιο θάνατο της Charlie στη 10η σεζόν.
spn stans after destiel went canon pic.twitter.com/r8i38QaEha
— marysia ⚡️ spn spoilers canon deancas (@lynxtiel) November 6, 2020
Στον αντίποδα, υπάρχουν κι όσοι αρνούνται να δεχτούν οποιαδήποτε -έστω και λανθάνουσα- ομοφυλοφιλική τάση ανάμεσα στους δυο άνδρες (και πάλι χρησιμοποιώ καταχρηστικά το “άνδρας” για τον Castiel) και υποστηρίζουν ότι τα λόγια του αγγέλου στον Dean και αυτό το “σ’αγαπώ” του υποδήλωνε τους δεσμούς φιλίας και οικογένειας που ανέπτυξαν όλα αυτά τα χρόνια. Εξίσου λογικό και αποδεκτό επιχείρημα με βάση τα όσα είδαμε.
this doesn’t confirm anything though, destiel isn’t canon in any other form than as a bromance. RAISE YOUR STANDARDS, PEOPLE, STOP ACCEPTING QUEERBAITING AS SHIP CANONS
— Miek (@Miektastic) November 6, 2020
For me Destiel was more about bromance, but now knowing that it was more for Castiel -all while putting up with all the sh*t the Winchesters (mainly Dean) put him through- it all hits differently. https://t.co/SNqgMrtYcH pic.twitter.com/g8r8wWH75P
— Virü.. (@Oblivion_Dusk) November 6, 2020
Τι ισχύει, λοιπόν; Ήταν μια αργοπορημένη έκφραση έρωτα αγιάτρευτου (αλλά μονόπλευρου) που έγινε για fan service ή ήταν μια αδερφική στιγμή σαν αυτές που μόνο το Supernatural ξέρει να μας δίνει και να μας ξεσκίζει τα σωθικά; Βασικά, κανένα από τα δυο — ή και τα δυο. Είναι περίπλοκο. Καθίστε να σας εξηγήσω…
Ούτε romance, ούτε bromance
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ο Castiel εισήχθη στη σειρά στο μακρινό 2009, τότε που το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα στην τηλεόραση ήταν ακόμη στα σπάργανα, και ατάκες σαν το “Dude, could you be more gay?”, που λέει υποτιμητικά ο Dean στον Sam στο Bedtime Stories, δεν θα περνούσε κανενός από το μυαλό να τις θεωρήσει ομοφοβικές. Το queerbaiting ήταν τότε η νόρμα στην τηλεόραση (σίγουρα όχι ιδανική, αλλά ευχάριστη αλλαγή από την εξόφθαλμη ομοφοβία ή/και την παντελή απουσία ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρων στην πλειοψηφία των σειρών στα 90s), και το Supernatural, παρόλο που έχει υπάρξει αρκετά queer-friendly από την αρχή του, με ελάχιστες εξαιρέσεις σαν την προαναφερθείσα ατάκα, δεν μπόρεσε να ξεφύγει πάντα από το κλισέ. Ή δεν ήθελε να το κάνει — αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα, για άλλο άρθρο.
Μην ξεχνάμε ότι η σειρά ξετύλιξε την ιστορία της σε 2 δεκαετίες. Δεν συνειδητοποιούμε πολλές φορές τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Μπορεί να παρατηρούμε πανεύκολα το πέρασμα του χρόνου στα κινητά των αγοριών, αλλά τα πράγματα είναι πιο δυσδιάκριτα σε ότι αφορά τα κοινωνικά θέματα. Αλλιώς ήταν το τηλεοπτικό τοπίο το 2005, όταν ξεκίνησε η σειρά, αλλιώς το 2012, αλλιώς σήμερα. Η αφύπνιση και η ευαισθητοποίηση του τηλεοπτικού κοινού στα κοινωνικά θέματα, όπως ο φεμινισμός και το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα, δεν ήρθε εν μια νυκτί στο Hollywood, και φυσικά δεν άφησε ανέγγιχτο το Supernatural, αλλά συνέβη και πολύ διακριτικά. Επί της οθόνης, στην αρχή είδαμε ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρες στη σειρά να κρύβονται στα πρωτοσέλιδα κάποιας εφημερίδας ή στα υπονοούμενα κάποιας σκηνής, ενώ, περνώντας τη μέση πια, άρχισε η εισαγωγή σημαντικών γκέι χαρακτήρων, με μπροστάρισσα την πολυαγαπημένη του κοινού Charlie. Περίπου την ίδια περίοδο (τίποτα δεν είναι τυχαίο), πίσω από τις κάμερες, είχαμε την προσθήκη στη σεναριογραφική ομάδα ανοιχτά γκέι σεναριογράφων. Έτσι, σήμανε το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για τη σειρά, κάτι που αντικατροπτίστηκε και στους χαρακτήρες, όπως ήταν φυσικό κι επόμενο. Αλλά αυτό, όμως, δεν προϋπόθετε ότι θα διαγραφόταν όλη η ανάπτυξη που είχε γίνει τόσα χρόνια. Έτσι, αυτό που κάποτε είχε εισαχθεί ως queerbaiting συστατικό της σειράς, έγινε ίδιον των χαρακτήρων της. Η ατάκα του Castiel “Ο Dean κι εγώ μοιραζόμαστε έναν πιο βαθύ δεσμό” μπορεί να ειπώθηκε σε χιουμοριστικά πλαίσια στο The Third Man, αλλά απορροφήθηκε στον πυρήνα των χαρακτήρων. Με λίγα λόγια, το Destiel όντως ξεκίνησε ως φαινόμενο της εποχής που το γέννησε, ως ξεκάθαρο ‘δόλωμα’, σε φάση “ο Dean έχει gay vibes με έναν χαρακτήρα που ήταν να πεθάνει μετά από λίγα επεισόδια, αλλά οι fans τον λάτρεψαν, οπότε γιατί να μην τους ρίξουμε λίγες φιτιλιές, να το διασκεδάσουν και αυτοί και εμείς;” Έλα, όμως, που το αστειάκι τους απέκτησε δική του ζωή και δεν μπορούσαν με τίποτα να το μαζέψουν πια, έπρεπε, λοιπόν, να το ενστερνιστούν και να το εξερευνήσουν με σοβαρότητα. Στις πρόσφατες σεζόν, τα φευγαλέα αστειάκια έδωσαν τη θέση τους σε πιο ουσιαστικές στιγμές μεταξύ των δυο χαρακτήρων, που αναδείκνυαν αυτόν τον βαθύ ψυχικό δεσμό τους.
Πάμε λίγο να αναλύσουμε τους δυο αυτούς χαρακτήρες, τις προσωπικότητές τους και τη διάδρασή τους όλα αυτά τα χρόνια:
DEAN. Έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι είμαι μεγάλο Deangirl, και τώρα θα πω κάτι που ίσως σας φανεί ότι δεν συνάδει με αυτό τον προσδιορισμό που δίνω στον εαυτό μου, αλλά ο Dean είναι μεγάλος κάφρος, ρε φίλε. Φαινομενικά, είναι η προσωποποίηση της τοξικής αρρενωπότητας (ένας όρος με βαρύ αρνητικό πρόσημο, αλλά απόλυτα αντικειμενικός και ακριβής στην περίπτωσή του, θεωρώ). Ο Dean παρουσιάζεται ως το αρχέτυπο του βαρβάτου άνδρα, που κουβαλάει πάντα όπλο στην κωλότσεπη (και δεν διστάζει να το τραβήξει για να απειλήσει περιστέρια, νεαρά κορίτσια, ή τον ίδιο του τον αδερφό), πίνει μπύρες, ακούει μόνο classic rock, βλέπει τσόντες, αποκαλεί τις γυναίκες “chicks” και τους πουλάει φούμαρα για να κοιμηθεί μαζί τους, και γενικά δείχνει σπανιότατα οποιαδήποτε ευαισθησία του, και αυτό κυρίως στον αδερφό του και στον Castiel. Ο χαρακτήρας έτσι ήταν στημένος (από τον Eric Kripke που τον δημιούργησε κι από τον Jensen Ackles που τον ερμήνευσε) από την αρχή, ως φόρος τιμής στο ‘απόλυτο αρσενικό’ Han Solo, πρότυπο μιας άλλης εποχής. Δεν είναι τίποτα από ό,τι βλέπουμε τυχαίο, είναι προϊόν ατελείωτων ωρών στο τραπέζι των σεναριογράφων.
Στο Playthings, ο Sam είχε πει στον Dean ότι υπερπροσπαθεί με την αντρίλα για να αποδείξει κάτι στον εαυτό του. Και εκείνη η ατάκα είχε ειπωθεί στα πλαίσια αστεϊσμού και αδερφικού πειράγματος, αλλά κρύβει μια τεράστια αλήθεια: ο Dean έχει τόσα εσωτερικευμένα κόμπλεξ που το να είναι αμφισεξουαλικός και να μην το έχει καν συνειδητοποιήσει, θα ήταν πραγματικά το πιο λογικό και αισιόδοξο σενάριο. Οι σεναριογράφοι, για τους δικούς τους (ευνόητους) λόγους, ποτέ δεν θα το επιβεβαίωναν, αλλά φρόντισαν να μας δώσουν αρκετά πιθανά δείγματα κατά τη διάρκεια της σειράς (αν έχετε όρεξη να τα ανακαλύψετε, το ίντερνετ είναι γεμάτο από παραδείγματα, κάποια προφανή και κάποια παρατραβηγμένα) — όλα αμφιλεγόμενα, φυσικά, γιατί, είπαμε, λατρεύουν να μας ρίχνουν φιτιλιές. Όμως, δεν έχω σκοπό να επιχειρηματολογήσω αυτή τη στιγμή για να σας πείσω αν είναι ή δεν είναι bi ο Dean. Για εμένα, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, εξάλλου. Μια ταμπέλα είναι. Και στην αληθινή ζωή, οι ταμπέλες, αν θέλει κάποιος να τις βάλει στον εαυτό του, αλλάζουν. Δεν τον ακυρώνει σαν χαρακτήρα, ούτε το να είναι straight και να μην ανταπέδωσε εν γνώσει του την εξομολόγηση του Castiel (αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι ήταν καθαρά ερωτική), ούτε το να είχε κρυμμένα μέσα του συναισθήματα ρομαντικής φύσεως και να μην τόλμησε ποτέ, ή να μην μπόρεσε, να τους δώσει όνομα και μορφή. Δεν νομίζω, έτσι κι αλλιώς, να έκρυψε ποτέ ότι τον αγαπάει (με κάθε πιθανή έννοια του όρου). Κι αν σας πειράζει που δεν του το είπε ποτέ ξεκάθαρα, αναρωτηθείτε: πόσο σίγουροι είστε για αυτό;
CASTIEL. O Castiel, από την άλλη, είναι ένας άγγελος — και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Είναι ένα ουράνιο ον, που δεν έχει ηλικία, ούτε φύλο. Αυτό το τελευταίο το ξεχνούν όλοι. Οι άγγελοι είναι αιωνόβια πλάσματα που δεν έχουν ταυτότητα φύλου όπως την εννοούν οι άνθρωποι. Δεν είμαι πεπεισμένη ότι έχουν καν σεξουαλικότητα, αλλά σίγουρα, και να έχουν, αυτή δεν μπαίνει στα προδιαγεγραμμένα ανθρώπινα κουτάκια. Φυσικά και μπορεί να νοιώσουν σωματική έλξη, και την έχουμε δει στη σειρά ανάμεσα στον Castiel και τη Hannah, αλλά προκαλείται από τα ίδια τα ανθρώπινα σώματα που χρησιμοποιούν οι άγγελοι ως δοχεία — και, εκτός από τον Εωσφόρο, δεν έχουμε δει άλλον άγγελο να εκφράζει στην πράξη αυτήν την έλξη (και τον Luci μας δεν τον λες ακριβώς και poster boy της αγγελική φύσης). Αξίζει να σημειώσουμε, επίσης, ότι η μια και μοναδική φορά που έκανε ο Castiel σεξ ήταν όσο ήταν θνητός, για την εμπειρία, κυρίως (το όργιο του μελλοντικού Cas με τις γυναίκες ακολούθους του στο The End δεν πιάνεται, γιατί όλο ήταν ένα ψεύτικο όραμα που έδειξαν οι άγγελοι στον Dean), κι εδώ κολλάει το φυστικοβούτυρο με τη μαρμελάδα, αλλά δεν θα σας εξηγήσω ακόμη τι ακριβώς εννοώ. (Ναι, θα πρέπει να διαβάσετε μέχρι την τελευταία παράγραφο, αλλιώς θα μείνετε με την απορία!)
Από τεχνικής απόψεως, λοιπόν, δεν νομίζω ότι είναι δόκιμο να χαρακτηρίσεις κάποιον ομοφυλόφιλο όταν δεν έχει καν φύλο και δανείζεται αυτό του εκάστοτε ξενιστή του. Εντάξει, κατανοώ ότι η περίπτωση του Castiel είναι ιδιαίτερη και ο καθορισμός του φύλου του δύσκολος, ειδικά από τη στιγμή που το σώμα του Jimmy Novak γίνεται δικό του από ένα σημείο και μετά, αλλά έχει υπάρξει και σε γυναικεία σώματα. Αν έπρεπε να δώσουμε ένα οπωσδήποτε ένα όνομα στην ταυτότητα φύλου όλων των αγγέλων αυτό νομίζω να έπρεπε να είναι “μη-δυαδικό”, ούτε αρσενικό, ούτε θηλυκό. Ελπίζω να καταλαβαίνετε και μόνοι σας ότι το να περιορίζουμε τον Castiel στον χαρακτηρισμό “γκέι άγγελος” είναι το λιγότερο κοντόφθαλμο και σίγουρα ανακριβές. Είπαμε, μιλάμε για ένα πλάσμα φτιαγμένο από θεϊκή ενέργεια, που πριν το 2010 δεν είχε καμία ιδέα πως λειτουργεί ο κόσμος των ανθρώπων, άρα η αδιαμφισβήτητη αγάπη που νοιώθει για τον Dean δεν μπορεί να οριστεί και να περιοριστεί στα στενά όρια των ανθρώπινων δεδομένων, και το να μιλάμε για απλή σεξουαλική έλξη από τη μεριά του Castiel είναι τόσο άτοπο όσο το να περιμένουμε από τον Dean να μην καταπιέσει τα συναισθήματά του.
Έχουμε, λοιπόν, από τη μια έναν ψυχικά τραυματισμένο και βαθιά καταπιεσμένο άνθρωπο και από την άλλη έναν άγγελο που δεν νοιώθει (ούτε είναι) υποχρεωμένος να ακολουθήσει καμία ανθρώπινη κοινωνική σύμβαση. Οι δυο τους δημιουργούν μια δυνατή σχέση, που είναι σίγουρα πάνω από φιλία, ίσως είναι πάνω κι από αδελφοσύνη. Η αγάπη, εξάλλου, μπορεί να πάρει πολλές μορφές, που δεν χρειάζονται καν όνομα για να είναι αληθινές.
Από τότε που έκανε τη συμφωνία με το Κενό ο Castiel στο Byzantium, αναρωτιόμασταν τι μορφή μπορεί να πάρει η ευτυχία για εκείνον. Εκείνος το συνειδητοποίησε τις στιγμές πριν το θάνατό του. Τι είναι η ευτυχία, αν όχι η αγάπη; Κατέβηκε στη Γη για να σώσει τον Dean και αυτό έκανε. Αυτό που δεν περίμενε εκείνο το απόγευμα, όταν έμπαινε με εντυπωσιακό τρόπο σε εκείνη την αποθήκη για να του πει ότι ο Θεός του έχει αναθέσει μια δουλειά, ήταν ότι δεν θα σώσει μόνο εκείνος τον Dean, αλλά και ο Dean αυτόν. Τον έσωσε από μια ανούσια ύπαρξη ως άβουλο στρατιωτάκι, του έμαθε να νοιώθει και να εκφράζεται. Του έμαθε την ελεύθερη βούληση. Η ευτυχία του Castiel βρέθηκε στην ανακάλυψη του εαυτού του και στη συνειδητοποίηση ότι είναι τυχερός κάποιος που νοιώθει την αγάπη και ξέρει ότι έχει την ανταπόκριση ακόμη κι αν δεν το έχει ακούσει ποτέ με λέξεις.
Και γυρνάμε πάλι στους σκληροπυρηνικούς Destielers (την έφτιαξα τώρα τη λέξη γιατί ξέμεινα από τρόπους να το λέω με διαφορετικό τρόπο για να μην επαναλαμβάνομαι και μου βαριέστε). Συγνώμη που σας το λέω, παιδιά, αλλά το να επιβεβαιωνόταν αυτό το ship με επισφράγιση ένα φιλί θεωρώ θα ήταν φθηνό και cheesy, και θα πήγαινε κόντρα και στους δυο χαρακτήρες. Αυτή η αδιαμφισβήτητη αγάπη μεταξύ ενός αγγέλου κι ενός ανθρώπου ήταν πάντα υπερβατική, κι όχι σαρκική. Οι σεναριογράφοι επιβεβαίωσαν μεν το Destiel, ως όφειλαν, αλλά το έκαναν υπό τους δικούς τους όρους, χωρίς να νοιώσουν ότι προδίδουν τους χαρακτήρες ή την ιστορία τους. Η θυσία του Cas για τους αγαπημένους του ανθρώπους (τον Dean) και ο σαστισμένος Winchester που αδυνατεί να επεξεργαστεί εγκαίρως αυτά που βγαίνουν από το στόμα του, μέχρι που όλα τελειώνουν και μένει να κλαίει στο πάτωμα, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο χαρακτηριστικές αντιδράσεις για τους δυο τους. Ο Cas πάντα έβαζε τους άλλους (τον Dean) ως προτεραιότητα, κι όλοι ξέραμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πεθάνει με κάποιον άλλο τρόπο. Κι ο Dean, που για να τον ακούσουμε να πει “σ’αγαπώ” (κι αυτό μόνο στη μάνα του, ούτε καν στον Sam), πέρασαν 12 σεζόν, είχε μια αντίδραση, η οποία μπορεί να μην ήταν αυτή που ίσως ονειρευόμασταν, αλλά ήταν τόσο ταιριαστή στο χαρακτήρα του, που αν έβλεπα οτιδήποτε άλλο θα απογοητευόμουν, γιατί θα ήξερα ότι είναι επιφανειακό fan service, το οποίο σιχαίνομαι γιατί καταπατά το χτίσιμο των χαρακτήρων.
Ξέρω με απόλυτη σιγουριά πως αν ο ρόλος του αγγέλου Castiel ερμηνευόταν από γυναίκα ηθοποιό, θα είχε γίνει canon η ερωτική σχέση με τον Dean εδώ και πολύ καιρό (και θα είχαμε ένα εντελώς διαφορετικό Supernatural), Και πριν αμφισβητήσετε τη σιγουριά μου, θυμηθείτε ότι ο Castiel σαν χαρακτήρας ανέλαβε να κάνει στην πλοκή αυτό για το οποίο οι σεναριογράφοι προόριζαν την Anna – κι όλοι θυμόμαστε τη δική της σχέση με τον Dean. Με τον Misha Collins, λοιπόν, κι όχι την Julie McNiven, απέναντι από τον Jensen Ackles, οι σεναριογράφοι το πάλεψαν με τα υπονοούμενα μέχρι τελευταίας στιγμής, γιατί αυτά τα δυο μέτρα και δυο σταθμά (αμφότερα προβληματικά), δυστυχώς, υπάρχουν μέχρι σήμερα. Δυο πρωταγωνιστές διαφορετικού φύλου χαίρουν διαφορετικής μεταχείρισης από τους σεναριογράφους και “οφείλουν” να ζευγαρώσουν, έστω και προσωρινά, για να υπάρχει ενδιαφέρον στην ιστορία υποτίθεται (τρανταχτό παράδειγμα το The X-Files, όπου, ενώ ο δημιουργός Chris Carter αντιτάχθηκε σθεναρά στο να υπάρξει οτιδήποτε ρομαντικό μεταξύ του Mulder και της Scully, οι παραγωγοί και το κοινό τον πίεσαν, μέχρι που υπέκυψε, με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα), Στον αντίποδα, δυο πρωταγωνιστές του ίδιου φύλου δύσκολα θα εκφράζουν τίποτα παραπάνω από τα ετεροκανονικά πρότυπα που έχουμε συνηθίσει τόσες δεκαετίες, ειδικά αν δεν είναι μέρος της αρχικής αφηγηματικής κατεύθυνσης της σειράς.
Οι σεναριογράφοι είχαν στα χέρια τους δυο fan-favorite άνδρες χαρακτήρες και δυο ηθοποιούς με απίστευτη χημεία. Πως μπορούσαν να το διαχειριστούν; Χμ… That’s quite a pickle… Ιδανικά, θα έπρεπε να έχουν αφήσει εντελώς στην άκρη το queerbaiting, να είναι πιο ντόμπροι με την απεικόνιση των ηρώων τους και να έχουν πάρει διαφορετικές δραματουργικές αποφάσεις, οι οποίες μπορεί να έδιναν ένα εξίσου ωραίο αποτέλεσμα (ή ένα εντελώς απαράδεκτο), αλλά, καλώς ή κακώς, δεν το έκαναν. Είχε και τα θετικά της, όμως, αυτή τους η εμμονή με την αμφισημία. Διαλέγοντας να εξελίξουν με αυτόν τον τρόπο που είδαμε το Destiel τόσα χρόνια, και δίνοντας το τέλος που του έδωσαν, συνειδητοποιώ ότι, ακόμα και μέσα από αμφιλεγόμενες συνθήκες queerbaiting, οι σεναριογράφοι δεν υπέκυψαν στην πίεση του κοινού για να μας δώσουν τελικά άλλο ένα προβλέψιμο “will they, won’t they?” που το πιθανότερο είναι να ξεφούσκωνε τη στιγμή που θα έπεφτε το πρώτο φιλί (σας είχα εξηγήσει παλιότερα τους κινδύνους που ενέχουν τα ships). Το Destiel που μας έδωσαν ήταν πολυεπίπεδο, ισόποσα εκνευριστικό και αξιολάτρευτο, σχεδόν υπερφυσικό (συγχωρείστε το λογοπαίγνιο) — μια φιλία τόσο αγνή που ο καθένας μας θα ήθελε να έχει. Κι αν ήταν όντως ρομάντζο με τον ανθρώπινο ορισμό του όρου (που σας εξήγησα γιατί δεν το πιστεύω), τότε και πάλι ήταν πρωτότυπα και πανέμορφα δοσμένο, με μια τραγική κατάληξη που θα ζήλευε κι ο Shakespeare!
Εξάλλου, στο Supernatural, οι ερωτικές σχέσεις δεν ήταν ποτέ το επίκεντρο της ιστορίας. Το επίκεντρο ήταν πάντα η οικογένεια, και οι ερωτικές σχέσεις ήταν πάντα είτε περιστασιακές είτε λύσεις ανάγκης. Οι δυο μεγάλες σχέσεις των δυο αδερφών, ας πούμε, η Amelia του Sam και η Lisa του Dean, ήταν και οι δυο σανίδες σωτηρίας, όταν είχαν χάσει ο ένας τον άλλο. Δεν είναι τυχαίο. Οι σεναριογράφοι σίγουρα δεν είχαν σχεδιάσει ποτέ να πάνε προς τη ρομαντική κατεύθυνση τους χαρακτήρες του Dean και του Castiel, αλλά με το τέλος της σειράς, αποφάσισαν να δώσουν στους fans *κάτι*. Έψαξαν να βρουν έναν τρόπο να λειτουργήσει όλο αυτό όμορφα, χωρίς να τα τα γκρεμίσουν όλα, και τηρουμένων των αναλογιών θεωρώ ότι έκαναν εξαιρετική δουλειά. Η τελευταία σεζόν ανέδειξε τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων μας ίσως καλύτερα από κάθε άλλη. Μας έδειξε έναν Dean που τον ωθεί η οργή του κι έναν Castiel πιο ανθρώπινο από ποτέ, που έχει πάψει πια να είναι ο κοινωνικά αδέξιος άγγελος που ήταν κάποτε, αλλά είναι κουρασμένος και δυστυχής, γιατί τον βαραίνει η συμφωνία που έχει κάνει με το Κενό. Όταν ξαναδείτε τα επεισόδια της σεζόν από την αρχή, θα παρατηρήσετε ότι όλα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε αυτή τη συνειδητοποίηση του τι θα πει ευτυχία και τη θυσία που έπρεπε να κάνει.
Ο Dean πέρασε μια ζωή καταπιέζοντας τα συναισθήματα και τα θέλω του, τόσο πολύ που για να τα αναγνωρίσει χρειαζόταν υπερπροσπάθεια κάθε φορά. Το ότι ήταν εμφανώς μπερδεμένος όσο ο Cas εξέφραζε ελεύθερα αυτό που ένοιωθε, βγάζει νόημα. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι αρκετά για να επεξεργαστεί των χείμαρρο συναισθημάτων και να απαντήσει αναλόγως — όποια κι αν ήταν η απάντησή του. Η καταρράκωσή του ήταν τόσο αληθινή που μπορείς να διακρίνεις την ακριβή στιγμή της συνειδητοποίησης και της αποδοχής των συναισθημάτων του, αλλά ήταν πια αργά. Αντί, λοιπόν, να κατηγορείται γελοιωδώς και ανυπόστατα ο Jensen Ackles ότι εξανάγκασε τους σεναριογράφους, με την υποτιθέμενη άρνησή του να συμμετέχει σε μια “γκέι ρομαντική σκηνή”, να την αφήσουν “ανολοκλήρωτη” (ω, θεοί, μακάρι να ήταν έτσι όλες οι ανολοκλήρωτες ρομαντικές σκηνές), για εμένα, θα έπρεπε να δέχεται άπειρα συγχαρητήρια για το πόσο τέλεια επικοινώνησε τη σύγχυση και το σπαραγμό του Dean και το πώς η ερμηνεία του, όχι απλά ολοκλήρωσε τη σκηνή έτσι όπως της άξιζε, αλλά είπε πολλά σε αυτούς που δεν είχαν μπαμπάκια στα αυτιά και παρωπίδες στα μάτια. Και στο κάτω-κάτω, έχει διαφορά ο πόνος, είτε έχασε τον καλύτερό του φίλο, είτε τον έρωτα της ζωής του; Η αντίδρασή του, να κάθεται συντετριμένος στο πάτωμα και να αγνοεί ακόμα και την κλήση του αδερφού του, ενώ ξέρει ότι ο κόσμος κυριολεκτικά χάνεται, ήταν απολύτως πιστή στο χαρακτήρα του και δήλωσε πολλά περισσότερα από οποιοδήποτε φιλί ή οποιοδήποτε “σ’αγαπώ”.
They might have been able to write this off as brotherly or best friend shit if not for this goddam line. This line that stabbed me directly in the heart. #DESTIELisCANON pic.twitter.com/KrpPMj06dP
— megs shipwrecked by canon destiel (@meg_lo_maniacal) November 6, 2020
“Αυτό που ξέρω ότι δεν μπορώ να έχω.”
Επειδή ξέρω ότι όσους υποστηρίζετε τη romance πτυχή του Destiel δεν σας έχω πείσει ακόμα (αν και δεν είχα αυτόν τον σκοπό, έτσι κι αλλιώς) και έχετε πιαστεί από αυτή την ατάκα που (επίτηδες) δεν σχολίασα ακόμη, έχω μια θεωρία για το τί μπορεί να υποδηλώνει — εκτός από το προφανές. Γυρνώντας πίσω σε μια σκηνή από το First Born της 9ης σεζόν, όπου ο Castiel έχει μόλις πάρει τη Χάρη του πίσω και δοκιμάζει να φάει ένα σάντουιτς φυστικοβούτυρου με μαρμελάδα, το αγαπημένο του σνακ όσο ήταν θνητός, και απογοητεύεται όταν δεν μπορεί να το απολαύσει πια, γιατί νοιώθει στο στόμα του όλα τα μόρια ξεχωριστά, αλλά όχι το όλον.
Κάπως έτσι νομίζω νοιώθει από τότε για τα πάντα, του Dean συμπεριλαμβανομένου, γι’αυτό του λέει ότι το μόνο πράγμα που θέλει, είναι κάτι που ξέρει ότι δεν μπορεί να έχει. Ο Cas δεν αναφέρεται (μόνο) στο αν είναι ο Dean straight ή όχι. Αλίμονο, αυτό μου φαίνεται υπερβολικά πεζό για να ασχοληθεί κάποιος που μόλις συνειδητοποίησε τί θα πει ευτυχία, κι είναι έτοιμος να θυσιαστεί από αγάπη. Πιστεύω εννοεί ότι η φύση τους είναι διαφορετική, εκείνος είναι αθάνατος, ενώ ο Dean κάποια στιγμή θα πεθάνει. Ο Cas θέλει το φυστικοβούτυρο με τη μαρμελάδα (είτε αυτό συμβολίζει το σεξ, είτε την αγάπη, είτε και τα δυο), αλλά η αγγελική του φύση δεν του επιτρέπει να έχει οτιδήποτε ανθρώπινο. Τον θυμάμαι να λέει χαρακτηριστικά στον Jack, στο πιο πρόσφατο Ouroboros, πόσο διαφορετικοί είναι οι δυο τους από τον Sam και τον Dean, πως εκείνοι είναι εκπληκτικοί, γενναίοι, ξεχωριστοί άνθρωποι, αλλά είναι απλά άνθρωποι, των οποίων η φλόγα καίει δυνατά, αλλά για πολύ λίγο, και μετά χάνονται, ενώ οι άγγελοι πρέπει να συνεχίσουν να ζουν. Η προοπτική της αιωνιότητας ήταν κάτι που πάντα βάραινε τον Castiel. Σε συνδυασμό με τη συμφωνία που είχε κάνει με το Κενό, που του απαγόρευε ουσιαστικά να είναι ευτυχισμένος, αυτό το βάρος είχε γίνει δυσβάσταχτο. Μια αιωνιότητα χωρίς ευτυχία, ξέροντας ότι υπάρχει το φυστικοβούτυρο με μαρμελάδα, αλλά εσύ δεν μπορείς να το χαρείς, δεν είναι μια αιωνιότητα που θες να ζήσεις. Διάλεξε, λοιπόν, να θυσιαστεί για να σώσει αυτό που θα ήθελε, αλλά, ακριβώς επειδή είναι άγγελος, δεν μπορεί να έχει: την οικογένειά του. Για τον Castiel ο Dean το συμβόλιζε πάντα αυτό. Είτε ως φίλος, είτε ως κάτι παραπάνω. Σας είπα, δεν έχει καμία σημασία…
Ευχαριστώ πολύ που αντέξατε να διαβάσετε μέχρι το τέλος. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τη δική σας άποψη για το θέμα του Destiel. Πώς το εκλάβατε όλα αυτά τα χρόνια; Πως σας φάνηκε η τελευταία τους σκηνή; Θα θέλατε κάτι διαφορετικό; Παρακαλώ, αν έχετε σκοπό να είστε προσβλητικοί, προς εμένα ή προς οποιονδήποτε άλλον, να πάτε να το κάνετε αλλού (το Twitter και το Tumblr ακούω είναι ιδανικά μέρη για να επισκεφτείτε αυτήν την εποχή).
EDIT #1 (27/11/20): Λίγες μέρες μετά τη συγγραφή αυτού του άρθρου, με τη διαμάχη στο fandom για το θέμα Destiel να συνεχίζει να κλιμακώνεται, ο Misha Collins ανέλαβε να δώσει κάποιες εξηγήσεις που να ξεκαθαρίζουν το θέμα και τις προθέσεις των συντελεστών. Η κίνησή του, όμως, παρεξηγήθηκε και αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη για κάτι που δεν έφταιγε.
EDIT #2 (8/11/21): Οι συντελεστές έχουν πια ξεκαθαρίσει ότι η εξομολόγηση του Cas ήταν καθαρά ερωτική, οπότε αγνοείστε τις αμφιβολίες που εκφράζω στο άρθρο και κρατήστε όλα τα υπόλοιπα που γράφω γιατί η επιβεβαίωση αυτή δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό. Δεν αλλάζει ούτε το ότι ο Cas είναι ένας άγγελος χωρίς φύλο, ούτε το ότι ο Dean κουβαλά τόσα συμπλέγματα που δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα ίδια του τα συναισθήματα. (Για αυτά τα συναισθήματα έχω γράψει ένα fanfiction, πάντως. Αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, και θα εκτιμούσα να μου πείτε τη γνώμη σας). Οι δυο τους μοιράστηκαν μια βαθιά σχέση και αγαπήθηκαν με κάθε έννοια του όρου. Αυτό φτάνει.
@amalia2013:disqus Αμαλάκι, επικό άρθρο, κόντεψαν να με πάρουν τα ζουμιά πάλι. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι εδώ και μία εβδομάδα έχει τελειώσει το SPN (αυτή είναι η πρώτη Παρασκευή χωρίς καινούργιο επεισόδιο) και πιστεύω πραγματικά ότι εξέφρασες ακριβώς τι γινόταν με τους Ντιν και Κας στο φινάλε. Μου έλυσες και μερικές απορίες που είχα, οπότε μπορώ να πω ότι είναι ένα πολύ ολοκληρωμένο άρθρο, μπράβο σου. Περιττό να πω ότι συμφωνώ με το άρθρο σου σε όλα. Η σχέση Ντιν-Κας δεν ‘πιανόταν’ στα ανθρώπινα δεδομένα – και δεν είχε ΚΑΝΕΝΑΝ απολύτως λόγο να το κάνει. Δεν χρωστάνε λογαριασμό σε κανέναν – νιώθουν ό,τι νιώθουν, όπως το νιώθουν. Τι κι αν ήταν φιλία, αδερφική σχέση, έρωτας ή κάτι άλλο; Οι μοναδικοί που χρειαζόταν να ξέρουν το οτιδήποτε για τα συναισθήματά τους ήταν ο ένας με τον άλλον – και τέλος. Και ούτως ή άλλως, θα το ‘χουνε λύσει μέχρι τώρα τα παιδιά στον Παράδεισο, οπότε δεν χρειάζεται να στενοχωριόμαστε ότι δεν μιλήσανε για αυτό – σίγουρα το κάνανε αυτό και με το παραπάνω.
Λοιπόν. Παρακολουθήσαμε μια πανέμορφη σκηνή. Πας να δεις αντιδράσεις στο internet και αντικρύζεις ΤΟ ΧΑΟΣ. Χαίρομαι που έπαψα να ασχολούμαι με το fandom τα τελευταία χρόνια. Καλό, χρυσό αλλά όταν το θέμα πάει στα ships… ΤΟ ΧΑΟΣ.
Ομολογώ ότι το Destiel πάντα μου κρυφοάρεσε. Έχω απολαύσει αστεία και πικάντικα posts και έχω θαυμάσει δημιουργίες εμπνευσμένες από αυτό. Πιο μικρή ίσως να μου άρεσε κάποια εκδήλωση αυτού του ship στη σειρά (κάτι…έμπρακτο..ξέρετε, χεχε) αλλά τώρα λέω “οοοόπα, ‘λάρωσε λίγο, τι λες;;”. Περνάω λοιπόν στη δική μου ανάλυση:
Όχι. Δεν υπάρχει έρωτας μεταξύ αυτών των δύο. Υπάρχει όμως αγάπη. Είναι μια σχέση τόσο ξεχωριστή και ενδεχομένως περίπλοκη. Μόνοι μας τα περιπλέκουμε. Ανασκοπώντας όλα αυτά τα χρόνια, όλες αυτές τις περιπέτειες και τα πάθη, αυτό που βλέπω είναι μία πανίσχυρη φιλία, μία φιλία σπάνια, έναν τρόπο ζωής. Ο Dean έγινε μέρος της ζωής του Cas αλλά και ο Cas έγινε μέρος της ζωής του Dean. Αναπόσπαστο μέρος. Συνοδοιπόρος στη ζωή. Και συνοδοιπόροι στη ζωή μας είναι ο/η σύντροφος μας και αυτοί οι 2-3 καλοί φίλοι. Είναι και η οικογένεια. Αλλά την οικογένεια δεν την διαλέγεις. Ο,τι σου τύχει. Για αυτό και μπορεί κάποτε να απομακρυνθείς από κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο αν έτσι κρίνεις. Μπορεί να είναι τα ίδια σου τα αδέλφια ή ο πατέρας ή η μητέρα… Στο τέλος-τέλος, τα συγγενικά σου πρόσωπα που σε συντροφεύουν στη ζωή σου σάμπως δεν είναι πολύ καλοί φίλοι; Ο αδερφός σου το κολλητάρι σου, οι γονείς σου οι έμπειροι και δοκιμασμένοι από τη ζωή…φίλοι! Άρα πάλι επιστρέφουμε στη φιλία. Ο Dean δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Cas και ο Cas βεβαίως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Dean. Για αυτό λέω πως ήταν φτιαγμένοι να πορευτούν μαζί στη ζωή. Για τους Destiel shippers ως ζευγάρι, για τους υπόλοιπους ως δύο καλοί φίλοι.
Τι να σας πω τώρα για τη σεξουαλικότητα τους; Ο Dean μας αποδείκνυε περίτρανα τόσα χρόνια την αγάπη του για το γυναικείο φύλο. Ε άρα τι τον λες; Straight. Όλα αυτά τα gay πικάντικα είτε σχετίζονταν με τον Cas είτε με οποιονδήποτε άλλο ήταν απλώς για να αναστατωνόμαστε εμείς. Να ‘χει ένα ενδιαφέρον το επεισόδιο ρε παιδί μου, να μας δώσουν κάτι που θα συζητηθεί και θα κάνει σούσουρο. Δεν θεωρώ τον Dean bisexual και κυρίως δεν τον θεωρώ gay. Άμα έκλεισε κανά ματάκι, άμα έπιασε κανάν ώμο λέγοντας “don’t ever change” δεν αμφισβητεί τη σεξουαλικότητα του. Η οποία για μένα είναι straight.
Για τον Cas τώρα. Μιλάμε για έναν άγγελο. Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο. Και κάτι που αγνοεί ένα τεράστιο μέρος του fandom είναι ότι οι άγγελοι δεν χαρακτηρίζονται από τα ανθρώπινα πάθη. Βασικά δεν έχουν συναισθήματα -θυμηθείτε απλώς τους αγγέλους όταν τους πρωτογνωρίσαμε στην 4η-5η σεζόν. Η σειρά έμελλε να τραβήξει για πολλά χρόνια και έτσι άγγελοι (και δαίμονες και τέρατα και Σκοτάδια και Θεοί) άρχισαν να συμπεριφέρονται πιο ανθρώπινα. Καταλήγοντας να αποκτήσουν…διάφορα ανθρώπινα πάθη. Όμως υποτίθεται ότι αυτά τα όντα δεν έχουν τέτοια προβλήματα, υποτίθεται ότι δεν τους αγγίζουν καν και τους ενδιαφέρουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αλλά ‘νταξει, για σειρά μιλάμε πρέπει να φέρουμε τα πράγματα στα μέτρα μας και να βγάλουμε μια ιστορία (αυτή είναι μια γενικότερη παρατήρηση μου σχετικά με τα ανθρώπινα πάθη των υπερφυσικών χαρακτήρων στο spn. Έχουν υπάρξει φορές που πραγματικά απόρησα με το πόσο “ανθρώπινα” αντιδρούσαν τα υπερφυσικά πλάσματα. Ρε φίλε υποτίθεται ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που σε ξεχωρίζουν από τους ανθρώπους -οι δυνάμεις σου και αυτή η ανωτερότητα(;) του να ΜΗΝ κατακλύζεσαι και κυβερνιέσαι από συναισθήματα, οργή, έρωτα, λύπη…).
Νομίζω πως ξέφυγα όμως από το θέμα μας. Εκεί που καταλήγω είναι ότι τον Cas δεν τον ενδιαφέρει ο έρωτας. Δεν τον έχει ανάγκη. Τον ενδιαφέρει όμως η φιλία. Ένα αιωνόβιο πλάσμα φυσικά και θα θέλει έναν φίλο. Και τέλος πάντων η γνωριμία του με τον Dean του έδωσε τόσα πολλά. Είδε τον κόσμο διαφορετικά, άλλαξε η κοσμοθεωρία του και όλο αυτό το ταξίδι το έκανε παρέα με τον Dean (και τον Sam προφανώς αλλά δεν μας νοιάζει αυτός τώρα χαχα). Επειδή λοιπόν ο Cas δεν έχει φύλο, δεν έχει και σεξουαλικότητα. Βέβαια, όπως γράφτηκε και εδώ, ύστερα από τόσα χρόνια στο ανδρικό δοχείο ίσως να δανείστηκε κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά και ορμές. Πάντως δεν μπορώ να του δώσω κάποιον χαρακτηρισμό “straight”, “gay”, “bi” κάτι..
Είναι απλώς αγάπη παιδιά. Νομίζω πως δεν έχω κάτι άλλο να γράψω, πληκτρολογώ και σβήνω ξανά γράφω και ξανά σβήνω. Αγάπη υπάρχει και χωρίς έρωτα. Χωρίς σαρκική επαφή. Είναι αγνή, καθαρή αγάπη. Είναι σεβασμός. Είναι αυτοθυσία. Είναι κάτι όμορφο που σε κάνει να χαμογελάς. Αυτό είναι αυτό που μοιράζονται ο Cas και ο Dean. Κάτι όμορφο.
Αγάπη.
Όμορφο.
Χαμόγελο.
❤️
👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻
Θα πω κι εγω ότι πραγματικά συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ 👏🏻👏🏻
Ευχαριστώ!
Βρίσκω αυτό το άρθρο λίγο αντιφατικό, για παράδειγμα δεν μπορείς να πεις ότι ο Cas δεν έχει φύλο άρα δεν κάνει την σχέση ομοφυλοφιλική και να παραδέχεσαι ότι αν ήταν γυναίκα θα είχε γίνει ερωτικό πολλά χρόνια πριν. Επίσης, και ο Misha και ο Robert Berens (ο σεναριογράφος) επιβεβαίωσαν ότι είναι είναι έρωτας, άρα και ξεκάθαρα ρομαντική φύση. Ο καθένας μπορεί να το εκλάβει όπως θέλει, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Και πως αν όντως αυτή η εξομολόγηση είχε γίνει από γυναίκα κανένας δεν θα αμφισβητούσε την ερωτική της φύση.
Επίσης δεν συμφωνώ ότι οι σκληροπυρινικοι φανς αντιφασκονται. Μόνο αυτοί που δεν έχουν δει την σειρά χρόνια ή και ποτέ λένε ότι η σκηνή μειονεκτούσε και δεν είναι ευχαριστημένοι, όταν δεν γνώριζαν καν τγια ην συμφωνία ή την φύση του Κενού, οπότε η γνώμη τους δεν πρέπει να μετριέται. Οι κατηγορίες του queerbaiting είναι εντελώς αβάσιμες πλέον. Όσα χρόνια και να πέρασαν, εφόσον το επιβεβαίωσαν δεν ισχύει ο όρος.
Τέλος, θα ήθελα να συγχαρώ τον τρόπο που εξέφρασες τον Dean, την αντίδρασή του και την αναφορά στο τραύμα και την καταπίεση του εαυτού του. Συμφωνώ ότι ο Jensen είναι εξαίρετος ηθοποιός, απ’τους καλύτερους που έχουν περάσει στην τηλεόραση, και η αντίδρασή του ήταν απόλυτα ταιριαστή. Δεν μπορούσε ούτε να αντιδράσει ούτε να απαντήσει στην εξομολόγηση μέσα σε λίγα δεύτερα πανικού. Για μένα, σαν fellow Dean girl, τα αισθήματα του Dean ήταν πάντα αμοιβαία και ερωτικά, και μόνο άμα δεις τις αντιδράσεις του στον θάνατο του Cas στην σεζόν 13. Ήταν πάντα εμφανές χωρίς να χρειάζομαι φιλί ή σεξ για επιβεβαίωση. (Και όχι, το να θες να δεις δύο άντρες να εκφράζουν τον έρωτα τους δεν θεωρείται ντροπή ή fan service.)
Σε ότι αφορά την απουσία φύλου του Cas, γράφω (ίσως όχι τόσο ξεκάθαρα όσο θα ηθελα) ότι ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι δεν έχει σεξουαλικό προσανατολισμο. Αυτό θα ίσχυε κι αν ήταν γυναίκα άγγελος. Αλλά οι σεναριογράφοι δυστυχώς διαχειρίστηκαν διαφορετικά έναν “άνδρα” άγγελο από μια “γυναίκα” άγγελο. Αυτά είναι τα δύο μέτρα κ δυο σταθμά που αναφέρω. Το ίδιο θα ίσχυε για το φύλο τους αλλά θα λάμβαναν διαφορετικής μεταχείρισης από τους παραγωγούς κ από το κοινό πιστεύω. Ακόμα κι κάποιοι που υποστηρίζουν το bromance τώρα θα ήταν πολύ πιο ανοιχτοί στο να δεχτούν το romance, αν ήταν σε γυναικείο δοχείο ο Cas.
Να ξεκαθαρίσω επίσης ότι για εμένα σεξουαλικότητα και έρωτας δεν πάνε μαζί. Θεωρώ ότι μπορεί να είσαι ερωτευμένος χωρίς να έχεις σεξουαλικες ορμές. Ειδικά αν είσαι άγγελος, κι αν είσαι ο Cas. Δεν ξέρω, για εμένα ο Cas πάντα επικοινωνούσε ότι είναι το αντίστοιχο ενός romantic asexual ανθρωπου. Αυτό προσπάθησα να περιγράψω στο άρθρο χωρίς να χρησιμοποιήσω τις λέξεις αυτές για να μην μπερδευτουμε κι άλλο με τους όρους. Δεν αμφισβητώ δλδ ότι ο Cas ήταν ερωτευμένος, απλά δεν ήταν με τον κλασικο ορισμό του όρου που ενέχει κ το σεξ.
Οι κατηγορίες για queerbaiting νομίζω έχασαν την ισχύ τους κάπου στην 11η-12η σεζόν, εκεί που αναφέρω ότι οι σεναριογράφοι το πήραν σοβαρά πια, σταμάτησαν τα αστειακια, κι έχτισαν το Destiel όπως του άξιζε.
romantic asexual πολυ ευστοχο!
Θα συμφωνήσω με πολλά από αυτά που είπες και θα πω ότι μακάρι να ήσουνα εσύ η σεναριογράφος. Γιατί δυστυχώς πλέον δεν το έχουν αφήσει up to interpretation αλλά βγαίνουν και κάνουν δηλώσεις ότι ήταν ερωτική εξομολόγηση και συγκεκριμένα homosexual love confession. Και βγάζουνε και κέρδη από αυτό πουλώντας διαφορά merchandise με το “You may die 15 times but you’re only gay once.For that special angel in your life”. (συγκεκριμένα ο Misha)Πράγμα το οποίο θεωρώ τελείως προσβλητικό. Και με όλα αυτά χάθηκε όλη η μαγεία της σκηνής αυτής. Τώρα επικεντρώνονται στο ότι ο Castiel came out of the closet, και αυτό ήταν που τον έκανε ευτυχισμένο. Που είπε αυτή την αλήθεια. Τελείως άκυρο με το supernatural που ξέρουμε. Ήθελαν να μπορέσουνε να ταυτιστούνε με την εξομολόγηση του άτομα από το LGBTQ και τον μετέτρεψαν σε ένα queer χαρακτήρα(γιατί αυτό λένε και επίσημα) όπως ζητούσαν τόσα χρόνια οι destiel fans. Για μένα ήταν καθαρά fanservice και αυτό φαίνεται χωρίς να χρειάζεται να υπάρχει κάποιο onscreen φιλί. Πάντα έχουν αρνηθεί κατηγορηματικά ότι υπάρχει μια ερωτική/ρομαντική σχέση μεταξύ Cas και Dean. Ο Jensen ειδικά(όχι μόνο αυτός όμως), γιαυτο και τον έχουν πει ομοφοβικό, οι ίδιοι προφανώς που τον θεωρούν και τώρα, επειδή δεν υπήρχε φιλί και “I love you too” ή επειδή δεν συμφωνούν με την ερμηνεία του στο συγκεκριμένο επεισόδιο. Για μένα ο Castiel , μετά τον Sam & Dean, ήταν ο αγαπημένος μου χαρακτήρας. Η σχέση που είχε αυτός με τον Dean για μένα ήταν τόσο ξεχωριστή. Ο Castiel χάρη στον Dean βρήκε μια οικογένεια. Έμαθε να αγαπάει τη ανθρωπότητα. Ένιωσε πράγματα που ένας άγγελος δεν θα μπορούσε ποτέ να νιώσει. Έμαθε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο ξεχωριστά πλάσματα. Και πιστεύω ότι γιαυτο κράτησαν τον Castiel και όχι την Anna. Για να αναπτύξουνε μεταξύ Cas και Dean μια πιο βαθιά σχέση και όχι μια ερωτική/ρομαντική σχέση που έχουμε δει σε άπειρες σειρές. Σε καμία σεζόν όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε κάτι που να δηλώνει ότι υπάρχει κάτι ερωτικό/ρομαντικό μεταξύ τους..μόνο ΑΓΑΠΗ αλλά όχι στη μορφή που μας τη παρουσιάζουν τώρα. Το subtext σε αυτή τη περίπτωση δεν μετράει γιατί το παίρνει ο καθένας όπως θέλει. Μόνο στη 15η σεζόν οι σεναριογράφοι αποφάσισαν να το αλλάξουν. Όπως είπε και ο Misha( που ούτε ο ίδιος περίμενε να το κάνουν) αυτός έμαθε ότι θέλουν να το πάνε έτσι 1 χρόνο πριν το επεισόδιο και o Jensen 3 μήνες πριν γτ φοβόντουσαν την αντίδραση του.(δικά του λόγια αυτά)Αλλά η αλήθεια είναι ούτε στη 15η σεζόν μπόρεσα να καταλάβω ότι ο Cas ήταν κρυφά ερωτευμένος. Για μένα o Castiel θα είναι πάντα οικογένεια, ο καλύτερος φίλος του Dean, ένας τρίτος Winchester. Δεν μπορώ να δω σε καμία περίπτωση κάτι άλλο όσο και να προσπαθώ και δεν έχει καμία σχέση το ότι έχει αρσενικό vessel. Θα μπορούσε να είχε και γυναικείο και πάλι το ίδιο θα έλεγα. Μου φαίνεται πολύ cheap αυτό που έκαναν.
Όσο για τον Dean θα διαφωνήσω ότι θα ήταν λογικό σενάριο να είναι αμφισεξουαλικός. Ο ίδιος ο Jensen το έχει αρνηθεί άπειρες φορές και έχει δηλώσει ότι ο Dean είναι straight(όχι ότι έχει μεγάλη σημασία) και είναι πολύ προστατευτικός για τον χαρακτήρα που παίζει. Και προφανώς αυτός γνωρίζει τον Dean καλύτερα από τον καθέναν. Ακόμα και από τους σεναριογράφους οι οποίοι είναι καινούργιοι σε σχέση με τον Jensen. Αν παρουσιαστεί κάτι άλλο στα επόμενα επεισόδια θα ήταν τελείως out of character.
Συγγνώμη για το long comment και έχω προσπαθήσει όσο μπορώ να γράψω με ωραίο τρόπο χωρίς να φανώ αγενείς γιατί μένω από μικρή στο εξωτερικό και δυσκολεύομαι να εκφραστώ καλά στα ελληνικά. Συγχαρητήρια για τη δουλειά που έχετε κάνει τόσο καιρό στο Supernatural Greece.
Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ σε οοοοο,τι έγραψες, το μόνο που με χάλασε ήταν ότι έγραψες το Cas με δύο -s χαχα. 👍👍
Χαχα διορθώθηκε άμεσα..χαίρομαι παρά πολύ που βρίσκω ανθρώπους που συμφωνούν..🙂🙂
Γενικά δεν πολυπαρακολουθησα τι βγήκαν να πουν οι συντελεστές. Το μόνο που είδα (γιατί το ανέβασε κάποιος εδώ στο σάιτ ως φωτογραφία) ήταν ένα τουιτ του Misha που έλεγε ότι κι αυτός ως ερωτική εξομολόγηση το εξέλαβε κι έτσι το έπαιξε. Έτσι το “εξέλαβε”, δεν του το είπε κανείς ξεκάθαρα (από ότι κατάλαβα). Δήλωση του Berens δεν είδα για να είμαι ειλικρινής. Για εμένα πάντως η όλη σκηνή ήταν γραμμένη για να είναι αμφίσημη και πάλι. Ο Misha πάντα ήταν υπέρ του Destiel ως ρομάντζο. Ο Jensen όχι, κι αυτό δεν τον κάνει ντε και καλά ομοφοβικό, απλά αυτή ήταν η εικόνα που είχε πλάσει αυτός για τον χαρακτήρα του. Ότι και να δηλώνουν πάντως το δηλώνουν για να υπάρχει τζερτζελο (κι ο Misha ξέρουμε όλοι ότι είναι πρώτος στο τζερτζελο).
Για το merchandise επιφυλάσσομαι να εκφέρω αποψη γιατί δεν ξέρω και σε τι αναφέρεσαι ακριβώς. Αν είναι στα πλαίσια κάποιας φιλανθρωπικής καμπάνιας τότε δεν θα έβρισκα κάτι κακό.
ΥΓ Σε ότι αφορά την πιθανή αμφισεξουαλικοτητα του Ντιν, εγώ έγραψα ότι μπορεί κ να είναι αλλά να μην το έχει καταλάβει καν. Πώς ακριβώς θα το έπαιζε αυτό διαφορετικά ο Τζένσεν; 😅
Είχαν ένα πάνελ πριν 2-3 μέρες και είπε όλα αυτά που είπα εγώ πιο πάνω. Υπάρχει και βίντεο. Συγκεκριμένα: Castiel made a homosexual love confession to Dean and made Destiel canon. Και σε αυτό ήταν απόλυτος και είπε κιόλας ότι απορεί πως δεν το καταλάβαμε και υπάρχουν άτομα που το αμφισβητούν. Αυτό που είπε ότι «εξέλαβε» ήταν ότι δεν υπάρχουν αμοιβαία αισθήματα από τον Dean. Δεν ξέρει δηλαδή αυτό εξέλαβε.
Όσο για αυτό που λες για το τζέρτζελο συμφωνώ απλά με όλα αυτά είναι σαν να υποχρεώνουν έμενα και όλους τους άλλους που το βλέπουμε αλλιώς να πρέπει να το αποδεχτούμε και δεν μας αφήνουν να έχουμε το δικό μας interpretation. Περιμένω τα αλλά πάνελ από J2 να δω και εκείνοι τι θα πούνε γιατί το υπόλοιπο cast ήταν όλοι μαζί με τον Misha.
Όσο για την αμφισεξουαλικότητα του Dean μπορεί γιατί όχι(εγω βέβαια δεν το βλέπω αλλά μπορεί να είμαι και λάθος) αν και πάντα ο Jensen ήταν απόλυτος σε αυτό. Και εννοείται τα παραπάνω τα έγραψα εννοώντας ότι δεν συμφωνώ με τίποτα ότι είναι ομοφοβικός. Αλλά αν τελικά ισχύει η αμφισεξουαλικότητα του Dean με κάποιον άλλον δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αλλά με τον Cas πάλι δεν το βλέπω 😅
Πάντως αν δεν υπάρχει κάποια επιβεβαίωση στα επόμενα επεισόδια για αυτά που δήλωσε ο Misha, εγώ θα κρατήσω το δικό μου interpretation και κάθε φορά σε rewatch θα διαβάσω αυτά που έχεις γράψει εσύ. Έτσι για να με βοηθήσει να σβήσω αυτά που είπε αυτός😂
Εγώ πάλι ως fellow queer άτομο νιώθω ευτυχισμένη που ο Misha ξεκαθάρισε πως γράφτηκε από τους σεναριογράφους η σκηνή και πως είναι όντως μια ερωτικής και ρομαντικής φύσεως εξομολόγηση. Ο Misha άλλωστε πάντα υπήρξε lgbt+ υποστηρικτής και ξέρει ότι σημαίνει πολλά για εμάς να έχουμε επίσημη ανακοίνωση ότι ο Cas δεν είναι και δεν ήταν ποτέ straight. Mας αξίζει να γνωρίζουμε την αλήθεια και να έχουμε το representation από τον αγαπημένο μας τηλεοπτικό άγγελο σε ένα κόσμο που με το ζόρι μας αφήνουν να υπάρχουμε. Άσε που αν και ήταν ξεκάθαρο για εμένα, πολλοί φοράνε γυαλάκια ετεροκανονικότητας και δε μπορούν να αναγνωρίζουν αυτό που η σειρά μας λέει χρόνια, μόνο και μόνο επειδή οι χαρακτήρες είναι και οι δυο male presenting. Όποτε μπράβο σε όλο το καστ που το ξεκαθάρισε στο panel και ανυπομονώ να μιλάμε πλέον ανοιχτά για το θέμα και όχι λες και είναι κανένα βρώμικο μυστικό, όπως τα προηγούμενα χρόνια, που έπρεπε να προσέχουμε γιατί ορισμένοι φανς ήταν έτοιμοι να μας κρεμάσουν.
Από εκεί και ύστερα, όπως και ο Misha είπε, καθένας ας την λάβει όπως θέλει την εξομολόγηση του Cas, δικαίωμα του που ο ηθοποιός ποτέ δεν έχει αρνηθεί σε κανέναν. Αλλά ένα είναι το canon πλέον και αυτό είναι το γεγονός ότι ο Cas ήταν ερωτευμένος χρόνια τώρα με τον Dean, έπεσε από το παράδεισο και επαναστάτησε ΓΙΑ τον Dean και την αγάπη του για αυτόν και ότι το να εκφράσει αυτήν την αλήθεια του τον απελευθέρωσε από ένα τεράστιο βάρος και του έδωσε απόλυτη και πραγμάτικη ευτυχία, παρόλο που δεν πίστευε ότι ο Dean ένιωθε το ίδιο. “The one thing i want is something i know i can’t have” πιο ξεκάθαρα δε μπορούσε να το πει, την φιλία και την οικογενειακή αγάπη του Dean την έχει ήδη, τον έρωτα του όμως ο Cas πιστεύει πως όχι, αλλά και πάλι ήταν τόσο ανιδιοτελής η αγάπη του που το να το πει απλά τον λύτρωσε με τέτοιο τρόπο που μπόρεσε για άλλη μια φορά να σώσει τον Dean και να του ξεκαθαρίσει και ότι ο θυμός δεν ήταν ποτέ το κίνητρο του. Eίτε το θεωρούν όλο αυτό κάποιοι θεατές fanservice, είτε δε βλέπουν ότι είναι το πιο αληθινό storyline για το χαρακτήρα του Castiel, δεν έχει σημασία πια. Είναι απλά ένα από τα πιο όμορφα δείγματα πραγματικής ιστορίας αγάπης τα τελευταία χρόνια στη τηλεόραση και όποιος δε το δέχεται, ας κάνει ένα rewatch με πιο ανοιχτό μυαλό αυτή τη φορά τώρα που ξέρει για τον Cas, γιατί εκείνος χάνει.
Όταν πρωτοείδα αυτήν την σκηνή, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό το destielship. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η αγάπη για μένα δεν έχει στεγανά και κουτάκια. Μπορεί να αγαπάς απόλυτα και αληθινά, είτε το ταίρι σου, είτε τον φίλο/ή σου, την οικογένεια, ακόμα και το κατοικίδιο σου. Είναι κάτι τόσο όμορφο, μεγάλο και σπουδαίο που δεν μπορεί να μπει σε πλαίσια συγκεκριμένα. Είναι το δέσιμο με μία άλλη ύπαρξη (λίγο πεζό ακούγεται, αλλά δεν βρίσκω άλλο τρόπο να το εκφράσω). Όταν είδα τι έγινε στον κόσμο του ίντερνετ, άρχισα να το σκέφτομαι, είδα και πάλι την σκηνή, αλλά και πάλι δεν εισέπραξα την “ερωτική έλξη” που υποστήριξαν πολλοί. Αντιθέτως, είδα το δέσιμο αυτών των δύο χαρακτήρων, απόλυτα συνεπές με ότι έβλεπα 11 χρόνια τώρα: Δύο υπάρξεις που τους ένωναν πολλά και που πέρασαν πολλά μαζί.
Επίσης θεωρώ ότι ο θάνατος της Τσάρλι δεν είχε να κάνει με το ότι οι gay θεωρούνται αναλώσιμοι χαρακτήρες. 15 σεζόν τώρα, πέθαναν αρκετοί χαρακτήρες, δεν πιστεύω ότι η απόφαση των σεναριογράφων να την σκοτώσουν είχε να κάνει με τον σεξουαλικό της προσανατολισμό.
Αυτό που περιγράφεις κάνει το ship αυτό τόσο αμφίσημο κι ήταν ο λόγος που έγραψα αυτό το άρθρο. Το έστησαν έτσι που ο κάθε θεατής έβλεπε αυτό που ηθελε. Και για εμένα δεν είναι κακό αυτο. Δεν μας το έδωσαν μασημενο, μας άφησαν να βγαλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. Στην αληθινή ζωή δεν ξέρουμε σίγουρα τι έχει ο απέναντι μας στο μυαλό του κ στην καρδιά του, εδώ λοιπόν γιατί να μας τα δώσουν όλα στο πιάτο;
Σε ότι αφορά την Τσάρλι, δεν εννοούσα ότι διάλεξαν να τη σκοτώσουν *επειδή* ήταν γκέι. Αυτό έλειπε! Απλά ανήκει σε μια τεράστια λίστα με γκέι χαρακτήρες στην τηλεόραση που πέθαναν για να προχωρήσει η πλοκή. Αν διαβάσεις τον σύνδεσμο που έχω πάνω στο “bury your gays” τα εξηγεί αναλυτικά (στα αγγλικά).