*Βαθιά ανάσα* Έτυχε σε εμένα ο κλήρος να κάνω το review αυτού του επεισοδίου, του προτελευταίου στην ιστορία του Supernatural. Τα συναισθήματα μέσα μου είναι έτσι κι αλλιώς σκόρπια αυτόν τον καιρό (δεν τελειώνει κάθε μέρα η αγαπημένη μου σειρά που με συντρόφευε σχεδόν ολόκληρη την ενήλικη ζωή μου, συγχωρήστε αν το χάσω σε κάποια σημεία) και το επεισόδιο στην πρώτη προβολή με άφησε αρκετά διχασμένη. Ήταν αναγκαία, όσο καμία άλλη φορά, μια δεύτερη προβολή για να συνειδητοποιήσω αυτό που είδα και να το εκτιμήσω όπως έπρεπε. Οι σεναριογράφοι μας έδωσαν ένα υπόκωφο έπος, που μπορεί να είχε κάποια προβληματάκια με το ρυθμό, αλλά έδωσε στον απόλυτο Big Bad, τον Chuck, το τέλος που του άξιζε! Ας τα πιάσω, όμως, από την αρχή…
Ο Dean πάει να βρει τον Sam και τον Jack σε μια άδεια Minnesota. Δεν θέλω καν να φανταστώ πως ήταν το ταξίδι του από το Καταφύγιο μέχρι εκεί, να παίζει ξανά και ξανά στο μυαλό του τα λόγια του Castiel πριν ο άγγελος θυσιαστεί για εκείνον. Η φωνή του σπάει όταν λέει τα νέα στον Sam και το βλέμμα του χαμηλώνει όταν ζητάει συγνώμη από τον Jack. Ο Jensen Ackles ήταν ανατριχιαστικός απλά, και η μελαγχολική μουσική επικοινωνεί το σπαραγμό της σκηνής. Ο Castiel πέθανε. Όλοι πέθαναν. Οι Winchesters κι ο Jack είναι μόνοι τους πάνω στη Γη…
Ο Sam κι ο Dean καλούν τον Chuck και του ανακοινώνουν ότι παραδίνονται, ότι είναι διατεθειμένοι να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο, αρκεί να επαναφέρει τα πάντα όπως ήταν πριν. Ο Chuck, φυσικά, αρνείται. Άρχισε να διασκεδάζει αυτήν την ιστορία τώρα, να τους βλέπει να σαπίζουν, αιώνια ντροπιασμένοι και μονάχοι, σε έναν άψυχο πλανήτη, ξέροντας ότι εκείνοι φταίνε για την κατάντια του, επειδή δεν δέχτηκαν να γονατίσουν. Για άλλη μια φορά, παραβλέπει εντελώς τον Jack, αποκαλώντας τον απλά το «σκυλάκι των Winchesters», και δεν μπαίνει καν στον κόπο να τον εξαφανίσει, κάτι που τελικά αποδεικνύεται η καταδίκη του.
Όταν ο Jack νοιώθει μια παρουσία (οι Winchesters είχαν αρχίσει να ψυλλιάζονται από τη Minnesota ότι έχει ξανά δυνάμεις), ξεκινούν να την εντοπίσουν. Στο δρόμο ο Dean βρίσκει έναν σκυλάκο, τον οποίο ο Chuck φροντίζει να εξαφανίσει άμεσα για να τον τυραννήσει. Σε περίπτωση που δεν είχαμε καταλάβει πόσο σαδιστής είναι ο Παντοδύναμος, αυτή η φαινομενικά ασήμαντη σκηνή με έκανε να τον μισήσω πραγματικά. Σε δεύτερη ανάλυση φυσικά, δεν ήταν καθόλου ασήμαντη στο συμβολισμό της. Χρησιμοποίησε μια αθώα ψυχή για να βασανίσει κάποιον που έχει ήδη ηττηθεί. Τόσοι villains έχουν περάσει από αυτή τη σειρά, κι όλοι μας έδωσαν αρκετούς λόγους για να τους μισούμε (ή να λατρεύουμε να τους μισούμε). Αυτός εδώ με διαολίζει όσο κανείς άλλος με το πόσο αρρωστημένος είναι, όμως, γιατί υπήρξε μια περίοδος που τον συμπαθούσα τρελά και αποδείχτηκε ο χειρότερος!
Η Team Free Will, μείον ένα μέλος πια (κλαψ), βρίσκουν τον Αρχάγγελο Μιχαήλ σε μια εκκλησία (άνευ του κακόμοιρου του Adam, που πάλι έπεσε θύμα των περιστάσεων) και εκείνος δέχεται να τους βοηθήσει τώρα, παρόλο που τους είχε γράψει πριν κάνα δυο μέρες που τον είχαν καλέσει. Αποδεικνύεται άχρηστος βέβαια, γιατί ούτε αυτός μπορεί ούτε καν να ανοίξει το βιβλίο θανάτου του Chuck. Οι Winchesters, αρχίζουν να αποδέχονται την ολοκληρωτική τους ήττα, όταν ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο του Dean και γράφει “Cass”. Ο μεγάλος Winchester το σηκώνει όλο λαχτάρα και ακούει τη φωνή του αγγέλου του, ο οποίος είναι, λέει, στην εξώπορτα τραυματισμένος. Ήμουν σίγουρη πριν καν ανοίξει την πόρτα ο Dean ποιόν θα δω να χαμογελά από πίσω. Ο Εωσφόρος, σαδιστής όσο ο μπαμπάκας του ήξερε να πατήσει τα σωστά κουμπιά των Winchesters για να αποκτήσει πρόσβαση στο Καταφύγιο.
Ο Εωσφόρος τους λέει ότι τον έστειλε το Κενό κι ότι φέρνει τη λύση στο πρόβλημά τους, αλυσοδεμένη και φιμωμένη μπροστά τους. «Ποια είναι αυτή;» ακούστηκε σαν ηχώ η ερώτηση του Dean μόλις τη σκέφτηκα κι εγώ. Παιδιά, η Betty. Betty, τα παιδιά. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Εωσφόρος σκοτώνει τη Betty, που είναι Θεριστής και ανασταίνεται ως η νέα Θάνατος, με το δικό της δρεπάνι και τα όλα της.
Ενόσω η Betty διαβάζει το βιβλίο του θανάτου του Chuck, το οποίο μάλιστα έχει απέξω τα συμβολικά γράμματα Α και Ω, ο Μιχαήλ κι ο Εωσφόρος αρχίζουν να καυγαδίζουν για το πόσο χάλια πατέρα είχαν. Η Betty εμφανίζεται με το βιβλίο ανοιχτό στα χέρια της, και κάπου τόσο κράτησε το παραμύθι του Εωσφόρου. Χτυπά τα δάχτυλά του και την κάνει στήλη άλατος και παίρνει στα χέρια του το βιβλίο, αποκαλύπτοντας ότι τον έστειλε ο Θεός. Εδώ έχουμε τη μάχη Εωσφόρου-Μιχαήλ, που μας χρωστούσαν από την 5η σεζόν, και νικητής βγαίνει ο Μιχαήλ, τον οποίο είχαν φροντίσει να προμηθεύσουν οι Winchesters με μια αρχαγγελική λεπίδα. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση η επική μάχη που μας είχαν υποσχεθεί τότε (που θα ισοπέδωνε το μισό πλανήτη ή κάτι τέτοιο), αλλά έκλεισε τέλεια το απολαυστικό cameo του Εωσφόρου. Λάτρεψα τον Mark Pellegrino από την αρχή σε αυτόν τον ρόλο, κι εδώ χαίρομαι που του δόθηκε η ευκαιρία να μου θυμίσει για τελευταία αφορά το λόγο. Ο Εωσφόρος έμεινε μέχρι τέλους πιστός στο χαρακτήρα του: χειριστικός, μαλαγάνας, οπορτουνιστής, πικρόχολος για όσα του έκανε ο Πατέρας του, αλλά και διψασμένος για την αποδοχή του. Η σύντομη εμφάνισή του έδωσε ωραίο πάτημα στο σενάριο για να προχωρήσει, αλλά, δυστυχώς, το επόμενο βήμα των σεναριογράφων ήταν ασυγχώρητα ασταθές.
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο , ο Μιχαήλ πείθεται ότι ο Sam διάβασε το βιβλίο του θανάτου του Chuck (παρόλο που είχε ξεκαθαριστεί ότι μόνο ο Θάνατος μπορεί να το ανοίξει και να το διαβάσει) και μάλιστα έβγαλε κι ένα ξόρκι που σκοτώνει το Θεό από την αποκρυπτογράφησή του μέσα σε ένα απόγευμα. Αυτή η εξόφθαλμη σεναριακή ευκολία επιτρέπει στους Winchesters να φτάσουν βεβιασμένα στην εκτέλεση του «Σχεδίου Β» και στην κλιμάκωση του επεισοδίου, που λαμβάνει χώρα σε μια από τις πιο όμορφες τοποθεσίες που έχουν κάνει γύρισμα στο Supernatural — στην οποία, αν δεν κάνω λάθος, ήταν και το σπίτι όπου υποτίθεται γεννήθηκε ο Jack στην 12η σεζόν. Ο συμβολισμός είναι πολύ δυνατός για να ήταν μια τυχαία επιλογή του σκηνοθέτη (ένας John F. Showalter στα καλύτερά του, χωρίς υπερβολές).
Εκεί δίπλα στη λίμνη, ο Chuck σκοτώνει τον τελευταίο γιο του, τον πιο πιστό στρατιώτη του. Αρχικά η προδοσία του Μιχαήλ με απογοήτευσε, αλλά στη δεύτερη προβολή βρήκα το θάνατό του, το πιο ταιριαστό τέλος για αυτόν τον χαρακτήρα. Ήταν πάντα ένα πιόνι κι αυτός, το εργαλείο του Chuck για να εξαπλώσει την κυριαρχία του στην ανθρωπότητα, ουσιαστικά δημιουργώντας τις θρησκείες, κι ενώ είχε πάντα την ελπίδα ότι ο πατέρας του θα του το αναγνωρίσει, τελικά τον ξεπάστρεψε χωρίς δεύτερη σκέψη, σαν όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια του.
Ο Chuck φαίνεται να έχει κερδίσει για ακόμη μια φορά και είναι έτοιμος να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα πάλαι ποτέ αγαπημένα του παιχνίδια. Κι αποφασίζει να το απολαύσει. Δεν του φτάνει να χτυπήσει τα δάχτυλά του και να τους εξαφανίσει, θέλει να τους ξεφτιλίσει. Ακολουθεί μια βάρβαρη σκηνή ξυλοκοπήματος των δυο θνητών, οι οποίοι, όμως, στέκονται στα πόδια τους, στηρίζοντας μετά βίας ο ένας τον άλλο, και γελώντας. Μόλις νίκησαν. Ο Jack απορροφά τη δύναμη του Θεού και τον αφήνει να κείτεται ανήμπορος στο χώμα. Η υπόνοια ότι ο Chuck, που ήταν υποτίθεται η προσωποποίηση της Δημιουργίας, έχασε τη δύναμή του προσπαθώντας να καταστρέψει κάτι, ήταν ακόμα ένας συμβολισμός σε ένα επεισόδιο γεμάτο από τέτοιους.
Το τέλος του Chuck έρχεται από την ίδια του την έπαρση (χωρίς να παραβλέπω τα υπόλοιπα 6 θανάσιμα αμαρτήματα για τα οποία έχει υπάρξει ένοχος για όλα κατά καιρούς). Υποτίμησε τους Winchesters, υποτίμησε την Billie, υποτίμησε το Κενό, και κυρίως υποτίμησε τον Jack. Θεώρησε ότι κανένας τους δεν ήταν αρκετά δυνατός ή αρκετά έξυπνος για να τον αντιμετωπίσει, όμως, το σχέδιο της Billie να μετατρέψει τον μικρό νεφελίμ σε βόμβα, και το ότι τελικά αυτή η βόμβα έσκασε στο Κενό, μεταμόρφωσε τον Jack σε μια μαύρη τρύπα μαγείας, την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι Winchesters για να τους παρασύρουν όλους εκεί που τους ήθελαν. Το σχέδιό τους ήταν πολύ παράτολμο, και πολλά θα μπορούσαν να πάνε στραβά, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είχαν κάτι να χάσουν. Ο Jack απορρόφησε την ενέργεια των δυο αντιμαχόμενων αρχαγγέλων, και ύστερα την ενέργεια του Chuck (και της Amara) κι έγινε ο νέος Παντοδύναμος, ενώ ο Chuck θα ξεχαστεί και θα πεθάνει σαν τα δημιουργήματα που τόσο μίσησε (από κορωνοϊό του εύχομαι). Παρόλο που η σκηνή, δυστυχώς, έχασε πόντους από το παιδαριώδες exposition (οι Winchesters εξηγούν χαρτί και καλαμάρι στον Chuck πώς τον νίκησαν), ο Rob Benedict επισφραγίζει με την δυνατή ερμηνεία του το άψογο τέλος για τον πιο απεχθή κακό του Supernatural . Θεία δίκη με όλη τη σημασία της έκφρασης.
Ο Jack αποχαιρετά τον Sam και τον Dean σε έναν καταπληκτικό διάλογο που μετουσιώνει όλα όσα πρέπει να είναι ένας Θεός: μέσα σε όλους μας, αλλά αρκετά μακριά για να μας αφήσει την επιλογή να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Η εποχή της ελεύθερης βούλησης τώρα ξεκινά με έναν νέο Θεό που τον μεγάλωσαν δυο κυνηγοί κι ένας έκπτωτος άγγελος… (Με χάλασε ελαφρώς που δεν αναφέρθηκε ο Castiel περισσότερο σε αυτή τη φάση, κι όχι μόνο λόγω «Destiel» , αλλά γιατί ήταν για εμένα ο κύριος λόγος που ο Jack έφτασε να γίνει αυτός που είδαμε σήμερα. Δεν υποτιμώ τους Winchesters, αλλά ξέρουμε όλοι ότι δεν στήριξαν όσο έπρεπε τον Jack, ενώ ο Castiel θυσιάστηκε για εκείνον.)
Η τελευταία σκηνή του επεισοδίου, τα απρόσμενα χαρούμενα πρόσωπα των αγοριών, η προσθήκη των σκαλισμένων ονομάτων του Castiel και του Jack στην τραπεζαρία του Καταφυγίου, και το αποχαιρετιστήριο μοντάζ όλων των αγαπημένων μας χαρακτήρων, έδωσαν την αίσθηση μιας αυλαίας που πέφτει. Το 19ο είχε τη δυναμική, όχι μόνο ενός season finale, όπως είχε προοικονομήσει ο Jensen Ackles, αλλά ενός series finale, Κάτι που προκαλεί, υποθέτω όχι μόνο σε εμένα, την εύλογη απορία: τί θα δούμε στο πραγματικό τελευταίο επεισόδιο της σειράς; Γιατί φρόντισαν οι συντελεστές να τα συμπεριλάβουν όλα αυτά στο 19ο, ενώ ήξεραν ότι υπάρχει άλλο ένα; Είναι αυτονόητο να περιμένουμε κι άλλη ανατροπή; Το Κενό δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα και η λογική λέει ότι θα παίξει κάποιο ρόλο στο series finale. Ο Jack ως μαύρη τρύπα που ρουφάει μαγεία μήπως μπορέσει να εξαλείψει το υπερφυσικό γενικότερα; Ο Παράδεισος και η Κόλαση τι θα απογίνουν; Ελπίζω να έχουμε κι άλλα cameos και να απαντηθούν κάποια από τα αναπάντητα ερωτήματα που έχουν μείνει ακόμη να αιωρούνται, όπως για παράδειγμα ποια ήταν η μοίρα του Bobby που έχουμε να δούμε από την 10η σεζόν.
Δεν περιμένω να λάβουμε σαφείς απαντήσεις για τα πάντα, αλλά περιμένω αυτό το γλυκόπικρο τέλος που μας είχαν υποσχεθεί. Ξεκινώντας τη φετινή σεζόν ήμουν σίγουρη ότι στο τέλος θα έχουμε την τραγική θυσία ενός από τα δυο αδέρφια. Πίστευα ότι ο Dean θα θυσιαστεί για να προσφέρει στον Sam τη φυσιολογική ζωή που πάντα ήθελε. Όσο περνούσε ο καιρός, μέχρι και το προηγούμενο επεισόδιο, οι ενδείξεις προς αυτήν την κατεύθυνση γινόταν όλο και πιο έντονες, αλλά ταυτόχρονα ήταν ξεκάθαρη η ανάγκη να κλείσουν μαζί την ιστορία τα δυο αδέρφια. Πέρασαν πολλά για να χωριστούν τώρα. Με ένα μόλις 40λεπτο να απομένει για να ρίξει όντως αυλαία το Supernatural,, λοιπόν, νομίζω το πρώτο σενάριο έχει πια εξαλειφθεί και πάμε κατευθείαν για το δεύτερο. Ή μήπως όχι; Πραγματικά, δεν μπορώ να κάνω οποιαδήποτε πρόβλεψη για το πώς θα κλείσει αυτή η σειρά. Αν η θεωρία του Ορέστη ισχύει και το «πικρό» κομμάτι του γλυκόπικρου φινάλε ήταν ο θάνατος του Castiel, μας απομένει το «γλυκό», ένα happy end για τα αγόρια μας. Φυσικά και το αξίζουν, αλλά με ξενίζει κιόλας. Έχουν περάσει τόσα πολλά που μου φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό όλο αυτό. Επίσης, ακριβώς επειδή έχουν περάσει τόσα, δεν ξέρω αν θα μπορούν να χαρούν το ευτυχισμένο τέλος τους.
Προσωπικά, θα ήμουν ευχαριστημένη αν το Inherit the Earth ήταν και το τελευταίο επεισόδιο της σειράς. Το επόμενο το βλέπω σαν έξτρα επεισόδιο, ίσως να είναι ένα νοσταλγικό ερωτικό γράμμα που θα ευχαριστεί με τον τρόπο του και θα αποχαιρετά τους fans. Σε μια εβδομάδα θα το μάθουμε…
Πόσο χαίρομαι που είμαστε όλοι εδώ, παλιοί και νεότεροι και γράφουμε τα σχόλια μας! Με συγκινεί αυτή η ανταπόκριση όπως με συγκίνησε και το επεισόδιο. Ε ναι, στο τέλος άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν..
Ξεκινώντας το επεισόδιο διάβαζα με λαχτάρα τα credits όταν άξαφνα σκάει το όνομα “Jake Abel”. Wow, θα το κάψουμε κι απόψε!
Λυπήθηκα τόσο πολύ με τη στενοχώρια του Jack όταν έμαθε για το χαμό του Castiel. Ήμουν έτσι και αλλιώς χάλια ε, η δική του λύπη με έριξε ακόμα περισσότερο.
Όταν χτύπησε το κινητό του Dean ΚΑΙ έγραφε Cas ΚΑΙ το σηκώνει ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ τ ρ ε λ α θ η κ α και ως πιο αφελής όντως το πίστεψα και νόμιζα ότι θα ξανά έβλεπα τον Cas. Πράγμα που δεν έβγαζε κανένα νόημα και στη διάρκεια εκείνων των δευτερολέπτων (μέχρι ο Dean να ανοίξει την πόρτα) προσπαθούσα να σκεφτώ τι παίχτηκε και πως θα εξελιχθεί τώρα το πράμα με τον…ερχομό του Cas χαχα και κάτι τέτοια… Επίσης σκέφτηκα “άντε, είδες fandom οι σεναριογράφοι σου έκαναν το χατήρι, ξανά πάρτε τον Cas” ΠΟΥ ΝΑ ‘ΞΕΡΕΣ ΚΑΗΜΕΝΗ….. Και τσουπ ανοίγει η πόρτα και ΤΣΟΥΠ να ένας Lucifer και εγώ να αναφωνώ και να χειροκροτάω 😂 😂 😂.
Εννοείται πως λάτρεψα την επιστροφή του Luci όπως και λάτρεψα που ξανά είδα τον Μιχαήλ. Αααχ ξέρετε πόσο μου αρέσουν οι Άγγελοι…🥰😂.
Σχολιάζοντας πιο συγκεκριμένα την πλοκή… Δεν έχω να σχολιάσω τίποτα. Είναι το τέλος, οι σεναριογράφοι αποφάσισαν κάτι και εγώ είμαι ευχαριστημένη από αυτό το κάτι.
Είχα εκφράσει παλαιότερα την άποψη ότι θέλω ένα τραγικό τέλος για το Supernatural. Στην οποία εμμένω ακόμα. Απλά…..συνειδητοποίησα ότι…δεν με νοιάζει. Αυτό που είδα σήμερα μου άρεσε. Και με κάλυψε. Ήταν ένα χαρούμενο τέλος
το οποίο σε συζητήσεις μου με φίλους έχω υποστηρίξει ότι δεν ταιριάζει στο spn και αν όντως δώσουν happy ending εγώ θα δυσαρεστηθώ.Δεν ξέρω ρε παιδιά…και τώρα που το σκέφτομαι, δεν μου ταιριάζει το happy ending. Δεν ταιριάζει στη δραματική ιστορία των Winchesters. Η ιστορία αυτών των δύο μόνο με θάνατο μπορεί να κλείσει. Αλλά πάλι…αυτό που είδα σήμερα μου άρεσε τόσο πολύ… Αν όντως είναι αυτό το τέλος, πάω πάσο, δεν με πειράζει, τώρα που τό είδα και είδα ότι το έκαναν καλά…το αποδέχομαι.
Και δεν ξέρω τελικά πως αρμόζει σε αυτή τη σειρα να τελειώσει. Δύσκολη η δουλειά των σεναριογράφων!
ΥΓ.
Εκπληκτικός Rob Benedict, τι δηλαδή βασικά ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΙ ΟΟΟΟΟΛΟΙ .
ΥΓ2
Θα κάνω μια πρόβλεψη. Το επόμενο και τελευταίο επεισόδιο δεν θα είναι επεισόδιο. Θα είναι όλοι οι ηθοποιοί μαζεμένοι και όλο το crew και θα μας προσφέρουν κάτι όμορφο για κλείσιμο. Σε εμάς. Σε όλους τους φανς. Εννοώ δηλαδή ότι το supernatural ως supernatural…τελείωσε. Θα μπορούσε να γίνει και κάτι τέτοιο εε;😋
Καταρχάς γράφω αυτό το σχόλιο θεωρώντας το επεισόδιο ως το series finale, καθώς από ότι έχω καταλάβει και από σχόλια εδώ αλλά και από το trailer,το 20ο επεισόδιο δεν θα έχει πλοκή αλλά θα είναι κάτι αποχαιρετιστήριο για τους fans. Κατά την άποψη μου το επεισόδιο θα ήταν πολύ καλό αν δεν ήταν το series finale, αλλά ένα από season finale και το supernatural είχε συνέχεια. Ωραία ιστορία, ωραία ιδέα αυτό με την απορρόφηση δύναμης από τον Τσακ ωραία και η ανατροπή στο τέλος αλλά ξαναλέω για ένα απλό season finale με villain τον Τσακ και πάμε παρακάτω. Από τη στιγμή όμως που αποτελεί το series finale(το τέλος μιας σειράς 15 χρόνων), πρέπει να το κρίνω διαφορετικά. Και κατά την άποψή μου δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κριθεί από το να συγκριθεί με το Swan Song με το οποίο τέλειωσε η 5η season. Όπως όλοι ξέρουμε το Swan Song είχε γυριστεί ως το τελευταίο επεισόδιο της σειράς πριν αυτή ανανεωθεί για περισσότερες seasons και στο Supernatural έχουμε την ευκαιρία(που δεν ξέρω κάποια άλλη σειρά που να μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό) να κρίνουμε το series finale, έχοντας στο μυαλό μας ένα άλλο series finale της σειράς το οποίο θα μπορούσε να είναι και πραγματικότητα και έτσι να αποφύγουμε να το κρίνουμε με βάση ένα finale πλασμένο από μας όπως θα μας άρεσε. Έτσι λοιπόν εγώ προσωπικά πιστεύω πως το Swan Song θα ήταν ένα πολύ καλύτερο finale. Ναι θα είχαμε χάσει πολλά ωραία πράγματα που ακολούθησαν στις επόμενες 10 seasons και δεν νομίζω πως χρειάζεται να τα αναφέρω αλλά η σειρά θα είχε ένα επικό τέλος και άξιο για μια τόσο όμορφη σειρά. Σκέφτομαι πως ένιωθα όταν είδα εκείνο το επεισόδιο και πως όταν είδα το σημερινό και νιώθω μια μικρή απογοήτευση για το τέλος της αγαπημένης μου σειράς. Το Swan Song είχε απίστευτη δράση, τη γη να ανοίγει κυριολεκτικά και να δημιουργείται μια τρύπα που οδηγεί στη κόλαση και φυσικά τη συγκινητική στιγμή με τον Σαμ χάρη στο στρατιωτάκι της Ιμπάλα και στις απέλπιδες προσπάθειες του αιμόφυρτου Ντιν να “ξυπνάει” την τελευταία στιγμή και να θυσιάζεται για την ανθρωπότητα. Από την άλλη στο σημερινό επεισόδιο έχουμε μια ωραία ανατροπή δεν λέω αλλά μετά τον Τσακ απλά να σκοτώνει τον Μάικλ μετά να παίζει μπουνιές με τα αδέρφια και στη συνέχεια απλά τον Τζακ να ακουμπάει τον Θεό στο πρόσωπο και να απορροφά την δύναμη που του είχε απομείνει κάνοντας τον θνητό. Δεν ξέρω το περίμενα πολύ πιο επικό. Κλείνοντας, σε καμία περίπτωση δεν διαφωνώ που συνεχίστηκε η σειρά μετά την 5η season ίσα ίσα παρά μερικές κοιλιές που έκανε, όπως είναι λογικό, μου κράτησε συντροφιά και την αγάπησα ακόμα παραπάνω αλλά αφού αποφασίζεις να την συνεχίσεις κάνε ένα finale ανάλογο του Swan Song, ένα φινάλε που να αξίζει αυτή η σειρά. Μακάρι, αν και δεν νομίζω, το τελευταίο επεισόδιο να έχει πλοκή, να γίνει μια ανατροπή ή κάτι τέλος πάντων και να έχουμε ένα άξιο τέλος.
Λίγο πριν το τέλος δεν είναι εύκολο να σχολιάσεις αντικειμενικά και χωρίς το συναίσθημα στην άκρη του ματιού. Δεν θα ασχοληθώ με αρνητικές παρατηρήσεις. Οι ερμηνείες όλων ήταν ισορροπημένες χωρίς εξάρσεις, που θα ήταν περιττές σε αυτή τη φάση.Σε άλλη περίπτωση θα έλεγα πως δεν είναι το καλύτερό μου τα επεισόδια με υπερβολικά πολλές πληροφορίες, που σε πυροβολούν με κάπως αγχωτικό τρόπο.Ούτε θα αναφερθώ στην σκηνοθεσία, που ήταν high level αλλά στο περιεχόμενο.
Από τη μια, ο Σαμ και ο Ντην, ο άνθρωπος, που αν και τόσο μικρός στο σύμπαν είναι και πολύ μεγάλος, γιατί οι μάχες που έχουν δώσει τα αδέργφια είναι πολύ μεγάλες και σπουδαίες. Κυρίως, οι μάχες που έδωσαν με τον ίδιο τους τον εαυτό, με τις αδυναμίες τους, τον εγωισμό τους, τον πόνο τους, την απογοήτευσή τους…Όμως, πάντα βρίσκουν μια άλλη διαδρομή, που τους απομακρύνει από το αδιέξοδο. Γιατί ο Τσακ τους έκανε μικρούς και αναλώσιμους αλλά τους έδωσε ένα όπλο, που του ήρθε μπούμεραγκ τελικά, την ψυχή. Με αυτό το όπλο προχώρησαν και στάθηκαν όρθιοι στα χτυπήματά του against all odds. Όσο κι αν προσπάθησε δεν κατάφερε να τους στερήσει την ελπίδα παρόλο που έχουν βιώσει άπειρες απώλειες φίλων και όχι μόνο…
Από την άλλη, ο Τσακ, η θεική δύναμη, ο δημιουργός που απογοητεύεται από τα δημιουργήματά του και τα τιμωρεί με απόλυτη σκληρότητα, όπως οι καταποντισμοί και οι πλημμύρες του Θεού της παλαιάς διαθήκης. Υπήρξε τώρα όμως κιβωτός; Ναι! Η ψυχή των Γουίντσεστερ.Δεν θα μπορούσε να μείνει σαν την εικόνα του villain. Δεν θα μπορούσε να σβήσει η ελπίδα για τους ανθρώπους.
Και έτσι ο Τζακ επαναφέρει την κοσμική ισορροπία, κάνει ένα αισιόδοξο restart, με μια ηρεμία αλλά και αποφασιστικότητα, όπως ο Θεός της κενής διαθήκης, που έδωσε σους ανθρώπους μια δεύτερη ευκαιρία. Όλα φάνηκαν να τακτοποιούνται με τον πιο…”φυσιολογικό” τρόπο με τον Σαμ και τον Ντην να αναγκάζονται για μια ακόμη φορά να αποχωριστούν έναν φίλο, έναν αδερφό που τελικά δεν ήταν ίσως ποτέ μέλος της ανθρώπινης οικογένειάς τους…
Όσο για τους αρχαγέλλους, και εκεί τακτοποιήθηκαν όλα: ο Εωσφόρος απέδειξε ότι όντως είναι έκπτωτος άγγελος και ο Μιχαήλ, ότι πάντα θα είναι soldier of the Lord.
Και αν κάποιοι θεωρήσουν ότι βρίσκομαι σε πλήρη σύγχυση, μάλλον έχουν δίκιο. Προσπαθώ να αποδεχτώ το γεγονός ότι δεν θα καρδιοχτυπήσω πάλι Πέμπτη βράδυ. Και οι σκηνοθέτες το κάνουν χειρότερο. Η γνωστή σκηνή με τα χαραγμένα αρχικά των πρωταγωνιστών στο τραπέζι πάντα συγκινεί και κρατάει δυνατές τις αναμνήσεις. Μόνο που αυτή τη φορά πόνεσε λίγο παραπάνω. Αλλά και η σκηνή των δύο αδερφών στο τραπέζι στο τέλος, έμοιαζε πολύ με αποχαιρετηστήριο καρτποστάλ. Αφήνω τις λεπτομέρειες για το…τεχνικό κομμάτι του επεισοδίου σε εσάς και σίγουρα στην Αμαλία.
Αλλά, όπως είπε και ο Misha σε συνέντευξη, το Supernatural δεν ήταν ποτέ μια απλή σειρά μυθοπλασίας αλλά κάτι μας λέει: Have faith!
προσωπικα εμενα μου αρεσε παρα πολυ το επεισοδιο. ειδαμε πολλα πραγματα που δεν περιμεναμε. κανεις δεν περιμενε οτι θα αφηναν τον Τσακ να ζησει σαν θνητος. και κατα τη γνωμη μου πηρε αυτο που του αξιζε. τωρα, σαν επεισοδιο οπως γραψανε και καποιοι ηταν αρτιο. ειχε ενα διαρκες -θα τολμησω να χρησιμοιποιησω τον ορο κρεσεντο(μουσικος ορος που σημαινει σταδιακη αυξηση της εντασης ενος τραγουδιου)αγωνιας- ωσπου ηρθε η κορυφωση οταν ο Τζακ εκλεψε ,ουσιαστικα, τις δυναμεις του παππου του. και κατι μου λεει οτι θα περασω τις επομενες μερες βλεποντας το επεισοδιο ξανα και ξανα
Αυτό είναι. Αυτό είναι το τέλος του Supernatural λοιπόν. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο, αλλά στο μυαλό μου το έχω σαν ένα bonus επεισόδιο, σαν ένα love letter για εμάς. Μια τελεία που θα πρέπει να βάλουμε, αλλά και κάποια ερωτήματα που σίγουρα έχουμε από το 19, όπως τι απέγινε η Eileen ή τι συμβαίνει στον Παράδεισο (αν και δεν είναι απαραίτητο να το δούμε αυτό, σίγουρα θα φτιάξει τα πράματα ο Τζακ).
Όπως είπα και το πρωί σε άλλο σχόλιο, το επεισόδιο ήταν άρτιο. ΟΚ, σχεδόν άρτιο αλλά δεν έχει καμία σημασία. Είχε κάποιες ατέλειες που δεν με ενδιέφεραν καν. Και δεν έχω σκοπό και να τις αναφέρω, μιας και σίγουρα θα τις αναφέρει η Αμαλία. Οι απόψεις μας συγκλίνουν τόσο πολύ, που την εμπιστεύομαι λες και θα γράψω εγώ το Review, ωστόσο εκείνη τα γράφει και πιο ωραία.
Όλη την ημέρα σκεφτόμουν το επεισόδιο. Η πρώτη μου αντίδραση όταν το είδα ήταν ευχαρίστηση, ικανοποίηση και ότι το γλυκό του τέλους έδεσε πολύ καλά. Πέρα φυσικά του κενού μέσα μου που ξέρω ότι δεν καλύπτεται μετά το τέλος της σειράς. 10 χρόνια που άλλαξαν τη ζωή μου, και κατάλαβα ότι το Supernatural τελειώνει όταν ο Τζακ είπε αυτά που είπε στην τελευταία του σκηνή. Αμέσως με έπιασαν τα κλάματα καταλαβαίνοντας τι συμβαίνει, και ακούγοντας και αποχαιρετώντας τον Τζακ.
Θα πω τις απόψεις μου παρακάτω σε bullets μιας γιατί όλη μέρα που ανέλυα στο μυαλό μου τις σκηνές και το επεισόδιο (εν τω μεταξύ δούλευα σήμερα 😛 ) καταλάβαινα πόσο τέλεια ταίριαξε αυτό το φινάλε στο Supernatural.
– Ο τίτλος του επεισοδίου ήταν κυριολεκτικά ένα μεγάλο Spoiler χωρίς να το ξέρουμε!
– Ο Τζακ έμελλε να ήταν ο νέος Θεός. Και χαίρομαι που βγήκε αυτή η θεωρία και όχι ότι θα ήταν ο νέος Θάνατος. Ταίριαξε τόσο απόλυτα το χτίσιμο του όλη τη σεζόν, τον έφτιαχναν ως μία βόμβα που θα ρουφήξει τα πάντα! Ε έτσι κι έγινε!!! Δεν ήταν δηλαδή κάτι τυχαίο και εύκολο σεναριακά. Ήταν χτίσιμο μυθολογίας και χαρακτήρα. Ο Τζακ, ο βιολογικός γιος του Εωσφόρου, αλλά με γονείς τον Κας και τους Winchesters, είναι ο νέος Θεός. Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό.
– Μόνο έτσι θα μπορούσε να τελειώσει το Supernatural. Αν για παράδειγμα, σκότωναν τον Τσακ, θα έπρεπε να έβρισκαν τρόπο να μην καταστραφεί το σύμπαν! Άτοπο! Και το θέμα είναι ότι, εν τέλη ποιος να ήταν ο τρόπος να σκοτώσουν τον ίδιο τον Θεό, πέρα αυτού που είδαμε. Ο κόσμος φτιάχτηκε από Τον Ίδιο, άρα δεν έχει καν νόημα να μιλάμε για κάποιο όπλο εναντίον Του.
– Οι θάνατοι των Μιχαήλ-Λούσι χρίζουν ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ! Οι σεναριογράφοι δεν θα μπορούσαν να αφήσουν κάποιους ελεύθερους που σίγουρα έχουν και το κακό μέσα τους. Ο Μιχαήλ ίσως να μην ήταν κακός, αλλά ήταν πιονάκι μέχρι την τελευταία στιγμή. Όσο κάποιος κυκλοφορούσε ζωντανός, το Supernatural δεν θα μπορούσε να τελειώσει οριστικά.
– Και δίνω πάσα στον εαυτό μου, ότι αν οι Winchesters πέθαιναν, ποιο το νόημα; Έχει συμβεί τόσες και τόσες φορές! Αν ο ένας από τους 2 πέθαινε, θα ξέραμε σίγουρα ότι ο άλλος δεν θα άντεχε μακριά του. Έτσι και πάλι, δεν θα είχαμε οριστικό τέλος.
– Το μόνο οριστικό τέλος που θα μπορούσε να είχε, θα ήταν αν για παράδειγμα οι Winchesters θυσιάζονταν και οι 2 και πήγαιναν κάπου που δεν μπορούσαν να επιστρέψουν (βλ. Κενό για παράδειγμα). Όμως πραγματικά, έχουν περάσει τόσα και τόσα όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν μαριονέτες σε ένα κακόγοστο κουκλοθέατρο. Και τώρα επιτέλους ελεύθεροι! Θα θέλαμε να μην είχαν ποτέ ελευθερία; Να μην ζήσουν ουσιαστικά ποτέ;
– Οι Winchesters έπαιξαν όπως ακριβώς τους ξέρουμε! Χτυπιόντουσαν σαν στρατιώτες, ήταν αγκαλιασμένοι, ήταν μαζί και κυρίως ήταν πανέξυπνοι. Μόνοι τους βρήκαν τη λύση, χωρίς κανένα ξόρκι, χωρίς κανένα βιβλίο που θα τους έλεγε τι να κάνουν. Δεν άφησαν κανέναν άγγελο, κανέναν Θεό να τους ξεγελάσει!!
– Το ότι δεν σκότωσαν τον Τσακ είναι ακριβώς αυτό που έχουν μάθει τόσα χρόνια! Δεν είναι δολοφόνοι!!!! Τον άφησαν να ζήσει, στη δική του μιζέρια και μια μέρα να πεθάνει και υποθέτω να πάει στην Κόλαση. Είναι ταιριαστό φινάλε, είναι φινάλε Supernatural.
– Ο Λούσιφερ ήρθε για cameo, δεν ήρθε να αλλάξει το στόρι! Ήταν ένα ωραίο guest, και ευτυχώς! Δεν ήθελα τελικά ο Διάβολος να είναι ο λυτρωτής στην ιστορία. Δεν ήθελα εκείνος να τους δώσει την λύση. Δεν ήθελα ο Διάβολος να κερδίσει τον ίδιο τον Θεό, γιατί όλα όσα έκανε τόσα χρόνια ήταν απλά για να κερδίσει την εύνοιά του.
– Έκανα βίντεο με θεωρίες μου, με δικές σας θεωρίες και διάβασα αυτές τις μέρες άπειρες ακόμα! ΠΟΥΘΕΝΑ δεν διάβασα αυτά που έγιναν. Ότι ο Τζακ δηλαδή απορροφά δυνάμεις και θα νικήσουν με αυτόν τον τρόπο. Κι αυτό είναι μεγάλη νίκη για σεναριογράφους και παραγωγούς. Έκαναν το ακατόρθωτο. Κέρδισαν τις θεωρίες και έκαναν την ανατροπή που κανείς δεν προέβλεψε!
– Καταλαβαίνω ότι σε πολλούς δεν άρεσε αυτό το τέλος. Και ειλικρινά είναι απόλυτα φυσιολογικό. Καμία σειρά ή ταινία δεν έχει το τέλειο ώστε να ικανοποιήσει τους πάντες. Σας το έλεγα χρόνια αυτό άλλωστε.
Σίγουρα έχω κι άλλα στο μυαλό μου. Ίσως κάνω κάποιο βίντεο στη βδομάδα. Πάντως οι σκέψεις μου όλη μέρα είναι πολύ… αγριεμένες μετά το επεισόδιο!
UPDATE: O Chuck σκότωσε τον Jack 2 φορές, ο Jack τον άφησε εν τέλη να ζήσει.
ΥΓ: Το άγχος, το καρδιοχτύπι, τα συναισθήματα, το κλάμα. Δεν θα μου τα δώσει ποτέ ξανά άλλη σειρά. Όχι γιατί το Supernatural είναι η καλύτερη σειρά, αλλά γιατί το κενό που σας έλεγα στην αρχή δεν μπορεί να το γεμίσει άλλη σειρά…
ΥΓ2: Μα τω Τζακ σας λέω, το επεισόδιο ήταν τέλειο!!!
Τα εγραψες πολυ ωραια και λατρεψα το “Μα τω Τζακ” !
Αφού είδα μια φορά το επεισόδιο και πριν το ξαναδώ (οπωσδήποτε), θα πω ότι με μπέρδεψε πάρα πολύ και είναι όλα ανακατεμένα στο μυαλό μου. Αρχικά, έμοιαζε σαν να ταν αυτό το series finale και όχι το πρωτελευταίο επεισόδιο, θα μπορούσε κάλλιστα να τελείωνε εδώ η σειρά. Δεν ξέρω τι θα δούμε την επόμενη εβδομάδα και αν θα υπάρξει κάποια άλλη κατάληξη για τα αδέρφια ή κάποια ανατροπή κτλπ, αν και έχω ένα προαίσθημα. Θα σχολιάσω τι μου άρεσε και τι με προβλημάτισε κάπως (δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι με χάλασε απίστευτα κάτι, αλλά ταυτόχρονα δεν ξέρω αν είμαι τελειώς ικανοποιημένος) από το 15×19:
– Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για την κατάληξη των βασικών χαρακτήρων και εννοώ τα αδέρφια, τον Τζακ (για τον Κας τα ‘παμε στο προηγούμενο επεισόδιο) και τον Τσακ, που ήταν και ο main villain. Χάρηκε η ψυχή μου που είδα τα αδέρφια να κερδίζουν επιτέλους την ελευθερία τους και να είναι ανακουφισμένοι. Τόσα χρόνια, τόσες μάχες, τόσες απώλειες, τόσο κλάμα, τόσος θάνατος και ανάσταση, τόση κούραση και προσπάθεια, όλα κατέληξαν εδώ, όλος ο αγώνας τους δικαιώθηκε. Πήραν τη μοίρα τους 100% στα χέρια τους και πλέον γράφουν οι ίδιοι την ιστορία τους. Ο Τζακ εκπλήρωσε το πεπρωμένο του και έσωσε τον κόσμο, όπως είχε δει ο Καστιέλ παλιότερα. Είναι ο νέος Θεός πλέον, νομίζω δεν μπορούσε να έχει διαφορετικό κλείσιμο η ιστορία του. Τέλος, ο Τσακ πήρε ακριβώς αυτό που του άξιζε. Τα “σπασμένα παιχνίδια” του, οι ίδιοι οι χαρακτήρες που αυτός δημιούργησε και έπαιζε σα μαριονέτες, τον νίκησαν και τον τιμώρησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Poetic justice θα έλεγα η κατάληξή του.
– Η μουσική και το όλο ύφος του επεισοδίου σκηνοθετικά ήταν φοβερά, ένιωθες ότι φτάσαμε στο τέλος και δεν ήταν απλά ένα season finale σαν όλα τ’ άλλα. Γροθιά στο στομάχι η τελευταία σκηνή με τα flashbacks και την Impala να τρέχει στον ορίζοντα, δεν μπορείς να μη βουρκώσεις βλέποντας τη.
– Φανταστικές ερμηνείες απ’όλους. Αντάξιες του φινάλε της σειράς. Ποιον να πρωτοσχολιάσω? Τους J2? Συγκλονιστικοί όπως πάντα. Στη σκηνή όπου πίνουν μπύρες στο bunker έχοντας νικήσει επιτέλους, βλέπεις συγκινημένο τον Τζάρεντ και όχι τον Σαμ. Τα λέει όλα νομίζω αυτό. Pellegrino, Benedict, Calvert, Abel? Όλοι εξαιρετικοί στην – κατά πάσα πιθανότητα- τελευταία τους εμφάνιση στο Supernatural.
Θα γράψω τώρα πού θεωρώ ότι “χάνει” το επεισόδιο και τι με προβλημάτισε.
– Ένιωσα ότι η εξέλιξη ήταν παρπάνω γρήγορη απ’όσο θα πρεπε και όλα ήταν λίγο βεβιασμένα. Επιστροφή Μιχαήλ, επιστροφή Εωσφόρου και θάνατός του, η μάχη μεταξύ τους, το πώς στήθηκε αρχικά το σχέδιο ενάντια στον Τσακ και πώς άλλαξε στο τέλος, η εξήγηση για το πώς ο Τζακ απορροφούσε δύναμη σχεδόν από τα πάντα και ήταν τελικά το κλειδί για να νικηθεί ο Τσακ. Πέσαν πολλά μαζί και δε δόθηκε πιστεύω ο χρόνος να εξηγηθούν και να “κολλήσουν” καλύτερα μεταξύ τους. Βέβαια, δεν ξέρω και αν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όλο αυτό και κατά πόσο τους επηρέασαν οι περιορισμοί λόγω της πανδημίας, οπότε υπάρχει αντίλογος. Επίσης, βρήκα ως ένα βαθμό out-of-character τους Μιχαήλ και Εωσφόρο. Ενώ κατάλαβαν (σε διαφορετικούς χρόνους ο καθένας) τι ακριβώς ήταν ο Τσακ, ποια τα κίνητρά του και πώς τους συμπεριφέρθηκε και τάχθηκαν τελικά εναντίον του, έκαναν και οι δύο κωλοτούμπα και έτσι απλά πήραν το μέρος του. Και άντε να το δεχτώ για τον Μιχαήλ. Ήταν αυτό που ήθελε πάντα, να νιώσει την αγάπη και τη σημασία του πατέρα του, ήταν ο πιστός στρατιώτης, οπότε έκανε την ύσατη προσπάθεια να το κερδίσει αυτό. Ο Lucifer όμως δεν κατάλαβα γιατί πήρε το μέρος του Τσακ. Ποτέ δεν τον συγχώρεσε για την απόρριψη και εξόριξη που του επέβαλε και θεωρώ ότι πιο λογικό θα ήταν να μην το έκανε και ποτέ.
– Όσο χαρούμενος και περήφανος νιώθω για τα αδέρφια και για την κατάληξη που είχαν, άλλο τόσο δεν ξέρω αν είναι αυτό το ιδανικό κλείσιμο γι’αυτούς. Έχουμε άλλο ένα επεισόδιο θα μου πείτε, περίμενε. Πάντα όμως θεωρούσα ότι η σειρά άξιζε (ή θα της ταίριαζε καλύτερα) ένα πιο δραματικό φινάλε με θυσία/θάνατο του ενός ή και των δύο. Είναι δύσκολο να βρεις το ιδανικό κλείσιμο για μια τέτοια σειρά, ελάχιστες άλλωστε το καταφέρνουν. Εδώ και λίγο καιρό υποψιαζόμουν ότι θα πηγαίναμε σε ένα αρκετά happy ending για τα δεδομένα της σειράς με τους Winchesters ζωντανούς και το κυνήγι να συνεχίζεται. Και είμαι πολύ καλά συμφιλιωμένος με την ιδέα. Απλά όλος ο προβληματισμός μου έχει να κάνει με το αν είναι το καλύτερο κλείσιμο αυτό ή αντίστοιχα αν θα ήταν καλύτερο να βλέπαμε κάτι άλλο. Έτσι όμως, είναι τα φινάλε και σίγουρα το πρόσημο είναι πολύ θετικό για μένα παρά τις σκέψεις μου αυτές.
Ξαναλέω πως άνετα θα στεκόταν ως series finale αυτό το επεισόδιο, όμως έχουμε άλλο ένα και η τελεία θα μπει εκεί. Έχω ένα προαίσθημα ότι αυτό το πιο δραματικό που (νομίζω ότι) προτιμώ να δω και στο οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω, θα το δούμε στο 15×20. Το happy ending το πήραμε τώρα. Ίσως το sad ending το δούμε την επόμενη εβδομάδα. Κάτι σαν εναλλακτικό φινάλε ας πούμε. Νομίζω ότι τα αδέρφια θα πεθάνουν στο τελευταίο επεισόδιο και έτσι θα μας πουν το τελευταίο αντίο. Ετοιμαστείτε για πολύ κλάμα. Το Carry on θα παίξει για τελευταία φορά…..
Ο Θεε μου, ειχα ξεχασει οτι θα ακουσουμε το Carry on! Και μαλιστα για τελευταια φορα! Οοοοο τι λες τωωρα.
Νομίζω δεν είμαι καθόλου έτοιμος γι΄αυτό…..
Και ποιός είναι;
Καλή ερώτηση….
Το περίμενα το επεισόδιο πιο δυνατό για series finale. Αυτό το παιδί ο Alex Calvert δεννηταν καλη επιλογη για το ρολο. Ενας καλυτερος ηθοποιος θα εδινε ολα αυτα τα χρονια αλλα διασταση στον Τζακ. Οχι στην αθωωοτητα, αλλα στο συναισθημα. Δε μου αρεσε ετσι οπως εγιναν τα πραγματα με τον Εωσφορο. Οπωσδηποτε ευχαριστο που ξαναειδαμε τον Mark που επαιξε πολυ ωραια, αλλα ηταν πολυ πολυ φτωχο σεναριακα θεωρω.
Για να μη λεω ομως τα αρνητικα μονο, περιμενω και το series finale, αλλα ετσι οπως ηρθαν τα πραγματα με τον Chuck και τον Jack που ειναι ο new god, αληθινα free will, πιο κοντα στα προτυπα του αληθινου Θεου (ας μου επιτραπει να το πω). Ήταν ένα φινάλε αρκετά συναισθηματικό και τίμιο, αφήνοντας κατ’ εμέ σωρό cliffhangers… Αφενός τρομερά γενναιόδωροι οι 3 εναπομειναντες της Free Will Team, αφετερου το συναισθημα λυπης και συγκινησης που τελικα νιωθεις για τον Chuck. Η ελεημοσυνη ειναι η τιμωρια του. Ισως να παιζει ρολο και το οτι εγω ως ανθρωπος ειμαι θρησκευομενος, ποτε δε χωνεψα ιδιαιτερα που ο θεος (του Supernatural ναι, το καταλαβαινω!) εγινε ο villain της σειρας! Επισης πολυ συγκινητικο και το βιντεο με ολους τους χαρακτηρες της σειρας! Σου φερνει τσουναμι αναμνησεων!
Εν αναμονη του series finale!
Ο Alex είναι με τις μέρες του. Ίσως παίζει ρόλο ο σκηνοθέτης
Από εμένα θα δείτε νέο σχόλιο αργότερα. Αυτή τη στιγμή ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το κλάμα. Αυτό είναι το τέλος του Supernatural. Και το αγάπησα πάρα πολύ. Άρτιο επεισόδιο, όλα έγιναν υπέροχα. Είμαι πολύ, πολύ ευχαριστημένος με όσα έγιναν. Τα υπόλοιπα αργότερα, ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω ψυχολογικά. Ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς…
ΥΓ: Αμαλία, καλό γράψιμο στο Review! Δεν θα είναι διόλου εύκολο…
καλημερα! εκατσα ξυπνιος και το ειδα το επεισοδειο, θα περιμενω και το review αλλα νομιζω μας ψιλοαπογοητευσε σε καποια σημεια, δεν εμεινα ευχαριστημενος.. καλη θεαση και στους υπολοιπους και καλη απολαυση.( ειμαι αγρυπνος για να συγκροτησω την σκεψη μου και να την αποτυπωσω, παντως σιγουρα θα χρειαστει να το ξαναδω το επεισοδιο)
και εγώ τα ίδια φίλε απογοηετευτικα γιατί περιμενα κατι πιο περιπλοκο και σιγουρα οχι τοσο “ιδανικό” ending.Προσωπικά θα έβαζα το ενα απο τα δύο αδερφια στη γη και το άλλο σε ουράνια θέση.
παδια προσωπικα δεν μου αρεσε, πολυ “easy” τελος για μια τετοια σειρα . Θα ηθελα να γινει κανα τρελο πλοτ τουιστ για να αποκτησει λιγο ενδιαφερον , σε φαση οκ δεν ηταν κατι που δεν περιμεναμε , αναμενομενο.
το μονο που με χαλασε ηταν η σεναριακη ευκολια με τον λουσιφερ…οχι τοσο για τον λουσιφερ! αλλα για τον λογο που τον φερανε…ηρθε μονο και μονο γιανα φερει μαζι του σε 3 σκηνες εναν ριππερ να τον κανει death ωστε να ανοιξει το βιβλιο και να τον σκοτωσει *πολυ ευκολα* και να πεθανει…και ολα αυτα σε 3 σκηνες…που πιστευω θα του αξιζε ενα ολοκληρο επεισοδιο του λουσιφερ για αυτην την δουλεια…
Απο που να πιασω το επεισοδιο,ειχε τα καλα,τα ασχημα αλλα και τα ξερα γιατι του.Χαρουμενο τελος στο τελευταιο επεισοδιο της σεζον ,φοβερες μαχες,ολοι κ ολα σε ενα επεισοδιο γεματο εντασεις δυναμη κ συναισθημα. Τα ασχημα του επεισοδιου για μενα ειναι η επιστροφη του Εωσφορου αρχικα. Φτασαμε ο πολυ καλος Μαρκ Πελεγκρινο να ναι γκεστ σταρ με εμφανιση 10 λεπτων,το ολο θεμα με τη νεα Θανατο ΑΝΟΥΣΙΟ αφου ουτε το βιβλιο διαβαστηκε,δευτερο αρνητικο η μικρη ιστορια τ βιβλιου. Ο Μιχαηλ δεν ηταν ο αγαπημενος γιος του Τσακ ,αυτο δεν το περιμενα μινι ανατροπη αν και λιγη σημασια εχει. Νομιζα μεχρι ενα σημειο οτι τα αδερφια ηταν διακοσμητικα μεχρι που φανηκε το σχεδιο Β να νικησουν το Θεο.Πανεξυπνο..αλλα ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟ. Ποσες φορες θα κανουν θνητο καποιο ον.Αρχικα ηταν οι Αγγελοι ο Κας,ο Μετατρον,ο Λουσιφερ ,ο Τζακ κ τωρα ο ιδιος ο Θεος.Εεε..ο Τζακ σα νεος Θεος δινει ειρηνη στον κοσμο ,δε θαναι με τα αδερφια αλλα θα κανει τον κοσμο ησυχο κ καλυτερο. Το καλυτερα για το τελος.ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ROB BENEDICT ,τι κακος,τι ερμηνεια ηταν αυτη ως το τελος,μπραβο του. Επεσε μεσα στο ιδιο του το παιχνιδι,θνητος και μονος οσο κανενας ν ζει ετσι για χρονια ολη του τη ζωη.Στις αποριες του επεισοδιου :
1) Χαθηκε αραγε το υπερφυσικο?? Ή υπαρχουν ακομα τα τερατα??
2) Θα ξαναδουμε τον Τζακ ή τελος κ ο Καλβερτ απτη σειρα??
3) Δεν πιστευα ν το πω αλλα ηθελα ν δω τη Ροβινα,τι γινεται σε παραδεισο κ κολαση
4) ΤΣΑΚ – SUPERNATURAL: Ο Νταμπ ειπε πως δεν θα χουμε κατι να προοικονομει τη συνεχεια της σειρας..λαθος. Ανετα κ λεω ΑΝΕΤΑ θα μπορουσαν χρονια μετα ν γραψουν οτι ο ΤΣΑΚ βρηκε τροπο να παρει τη δυναμη του πισω,σωστα?? Αφου ζει,γιατι να μη σκεφτουν κατι αναλογο??
” Why do you smile? ” – You lose ” .. 9/10
Aνάμεικτα τα συναισθήματα. δεν ξέρω αν μου άρεσε το τόσο εύκολο happy end. Στρίμωξαν όλη την υπόθεση σε ένα μόνο επεισόδιο. Την επόμενη εβδομάδα τι θα έχει το δίωρο επεισόδιο?
“You see yourself the same way our enemies see you. You’re destructive and you’re angry and you’re broken. You’re ‘Daddy’s Blunt Instrument’. And you think that hate and anger that’s — that’s what drives you. That’s who you are. It’s not. And everyone who knows you sees it. Everything you have ever done, the good and the bad you have done for love.” Ο Cas ήξερε τον Dean καλύτερα από τον εαυτό του και τον έκανε να το δει επιτέλους! Αφήστε με να κλάψω! :'(
Ενα ακομη ωραιο επεισοδιο!!!
Πιστευω θα αρεσε και σε εσας παρολο που κραζατε παντα αυτους τους δυο σεναριογραφους 😛
Στην αρχή που ο Κας πηρε τηλεφωνο τον Ντην νομιζα θα ειναι ο Θεος, αλλα ΤΣΟΥΠ ο Λουσιφερ! Καλα πολυ γελιο με Λουσιφερ και νεα death. Και γιατι οχι ο Λουσιφερ να μην πεθανει σε 5 λεπτα ξερω γω; Season finale ειναι ;P
Πραγματικα δεν πήγε το μυαλο μου στο γεγονος οτι ο Τζακ απορροφαει την δύναμη από παντου! Το μυαλο, οπως και των περισσοτερων νομιζω, πηγαινε σε κατι κακο ή ας πουμε σε φαση death η κατι τετοιο.
Επισης δεν περιμενα να εχουν στησει ενεδρα στον Θεο! Δεν το περιμενα να σκεφτουν τοσο εξυπνα! Μπραβο λοιπον στα αδερφια!
Μου αρεσε παααρα πολυ το τελος του θεου, που δηλαδη δεν τον σκοτωσαν αλλα ετσι δεν του εδωσαν το glorious τελος που ηθελε και θα τον αφησουν να γερασει και να πεθανει. Και το χειροτερο οτι ΘΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΟΛΟΙ. Απο οτι καταλαβα και στο τελος ο Τζακ θα διαγραψει τον τσακ απο την μνημη των ανθρωπων;; Επειδη ελεγε οτι δεν θα βαλει τον εαυτο του στην ιστορια οπως ο τζακ και οι γουιντσεστερς ειπαν οτι θα πεθανει ξεχασμενος και για αυτο εβγαλα αυτο το συμπερασμα!
ΧΑΙΡΟΜΑΙ παρα πολυ για το οτι ο Τζακουλης εγινε ο νεος θεος και επισης δεν νομιζω να τον ξαναδουμε και βασικα ειναι το τελειο τελος και για αυτον!( τι ωραια τα ειπα στο τελος για την δυναμη που εχει καθε ανθρωπος!)
Επισης ρε παιδια! Το τελος που ειχε αυτο το επεισοδιο ηταν παρα μα παρα πολυ ομορφο και θα μπορουσε να ειναι ΑΝΕΤΑ το τελος της σειρας! Πειτε μου και εσεις αν το νιωσατε αυτο! Δεν μπορω να σκεφτω τι θα δειξουν στο τελευταιο επεισοδιο!( Λογικα η φωτο οτι με τα ασπρα μαλια σημαινει οντως οτι θα τους δειξουν να μεγαλωνουν)
Ισως τους δειξουν να κυνηγανε; Να παντρευετε ο Σαμ την ιλειν αλλα μπαα το φιναλε θα ειναι με τα αδερφια οπως ειναι οποτε μαλλον δεν θα γινει κατι τετοιο. Δεν ξερω, αλλα ελπιζω να μην με απογοητευσουν! Θα μπορουσε ανετα αυτο το επεισοδιο να ειναι και το τελευταιο, αλλα αν το επομενο ειναι ακομα καλυτερο και δεν μας απογοητευσουν τοτε παω πασο!
Ενα επεισοδιο εμεινε παιδια!
Οι σκηνές στο τέλος από τις υπόλοιπες σεζόν με σκότωσαν τόσο γλυκά που ακόμα δεν έχω συνέλθει