Η κριτική που ακολουθεί γράφτηκε στα πλαίσια επανάληψης της σειράς από την αρχή και περιέχει SPOILERS για τη συνέχεια!
Σε αυτή τη φάση, με επεισόδια όπως το The Monster At the End Of This Book και το Changing Channels, το Supernatural έχει αποδείξει ότι παίζει στα δάχτυλα το metafiction του και αρέσκεται στο να κλείνει το ματάκι στο κοινό του. To The Real Ghostbusters είναι ένα ακόμη επεισόδιο που περιπαίζει με τον πιο γλυκό τρόπο το fandom. Η Becky εξαπατά τους Winchesters και τους φέρνει σε ένα φαν-συνέδριο των βιβλίων “Supernatural”, το οποίο διεξάγει ο ίδιος ο συγγραφέας τους, ο ένας και μοναδικός Chuck Shurley (αν δεν διακρίνατε τον σαρκασμό στα γραφόμενα, είναι εκεί, μην ανησυχείτε, δεν έχω σταματήσει να τον μισώ για αυτά που θα κάνει στα αγόρια).
Περιτριγυρισμένοι από τους φανς των βιβλίων του Chuck, ο Dean κι ο Sam είναι σοκαρισμένοι από τη λατρεία που δέχεται η ιστορία της ζωής τους. Όπως συμβαίνει πάντα στα φαν-συνέδρια, υπάρχουν πολλοί cosplayers, οι περισσότεροι ντυμένοι ως Sam και Dean. Ο αγαπημένος μου ήταν το σκιάχτρο (από το Scarecrow), που τρομάζει μάλιστα τον Dean! Η σειρά γελάει με το κοινό της λιγάκι, ειδικά με τους super fans, αλλά αυτοσαρκάζεται κιόλας. Όλοι οι ψεύτικοι Deans και Sams κάνουν υπερπροσπάθεια με το γρέζι στη φωνή και όλοι έχουν πλαστές ταυτότητες FBI με ονόματα από ροκάδες. Κι ο Dean δεν μπορεί να σταυρώσει γκόμενα γιατί όλοι οι Deans λένε την ίδια ατάκα στην σερβιτόρα που μπούχτισε η καημένη!
Η πλοκή δένει γύρω από μια απλή ιστορία φαντασμάτων, που σε οποιοδήποτε άλλο επεισόδιο θα ήταν βαρετή, αλλά εδώ συμπληρώνει πολύ όμορφα το σατιρικό χιούμορ του συνεδρίου με λίγο καθαρόαιμο horror (αυτά τα παιδιά-φαντάσματα μου σήκωσαν την τρίχα κάγκελο, πολύ καλή δουλειά στο make-up). Για να λύσουν την υπόθεση, πριν πεθάνουν όλοι στο συνέδριο, οι Dean και Sam συνεργάζονται με δυο φανς που κάνουν role-play: τον Demian και τον Barnes (που πήραν τα ονόματά τους από τους moderators των SPN forums στον δημοφιλή τότε ιστότοπο Television Without Pity). Είναι διασκεδαστικό να βλέπεις τους αληθινούς Winchesters να προσποιούνται ότι είναι κι αυτοί φανς των… εαυτών τους, που παίζουν ένα παιχνίδι. Οι διάλογοι είναι γεμάτοι inside jokes που εκτιμήθηκαν δεόντως από όσους παρακολουθούν το Supernatural φανατικά από την αρχή, όπως η υποφαινόμενη!
Όταν τελικά είναι οι δυο super fans που κατατροπώνουν τα φαντάσματα, με τον Demian να παραδέχεται ότι ήταν έντρομοι, αλλά έπρεπε να το παλέψουν γιατί “αυτό θα έκαναν ο Sam κι ο Dean”, ο μεγάλος Winchester συνειδητοποιεί ότι η ζωή, η ηθική και η δύναμη της ψυχής αυτού και του αδερφού του αγγίζουν κάποιους ανθρώπους και τους δίνουν κίνητρο. Με αυτή την σύντομη σκηνή, ο Eric Kripke, που έγραψε το επεισόδιο πάνω σε μια ιδέα της Nancy Weiner, κάνει ένα πανέμορφο σχόλιο για τα πρότυπα, αλλά και για το αντίκτυπο που έχουν οι κάθε λογής ιστορίες μέσα μας. Δεν είναι απλά ψυχαγωγία, μπορεί να είναι και μάθημα ζωής…
Δεν γίνεται να κλείσω το review χωρίς να εκθειάσω τον Rob Benedict ως Chuck. Για άλλη μια φορά, βέβαια, θα παραβλέψω τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Θα είναι σαν να μην ξέρω για το σαδιστικό παιχνιδάκι του Θεού που τα κάνει όλα αυτά για να περνάει την ώρα του, και θα συγχαρώ τον ηθοποιό που έκλεψε την παράσταση με το deadpan χιούμορ του και τους αυτοσχεδιασμούς του. Η πιο αστεία φάση είναι, φυσικά, η σκηνή που προσπαθεί να σκοτώσει χρόνο απαντώντας στις ερωτήσεις των φανς.
Αυτή η σεζόν είχε πολύ περισσότερα χιουμοριστικά επεισόδια σε σχέση με αυτά που περίμενα μέσα σε μια χρονιά όπου μαίνεται η Αποκάλυψη, αλλά δεν παραπονιέμαι, γιατί κατάφερε να είναι από τα καλύτερα της σεζόν. (Άντε, ίσως να παραπονιέμαι λίγο για την επιστροφή της Becky, αλλά κρατάω τη τελευταία της εμφάνιση στο μυαλό μου για να αντέξω όλες τις άκρως εκνευριστικές υπόλοιπες.) Αν και όλο το επεισόδιο λειτουργεί ως μια αυτοτελής ιστορία, υπάρχει μια αποκάλυψη της τελευταίας στιγμής που το συνδέει με την κεντρική ιστορία της Αποκάλυψης. Η Becky δίνει στον Sam μια πληροφορία από τα βιβλία που ούτε ο Chuck -και καλά- δεν θυμόταν ότι είχε γράψει: το Colt η Bela δεν το είχε παραδώσει στη Lilith, όπως τους είχε πει, αλλά σε ένα δαίμονα ονόματι Crowley! Στην πρώτη προβολή σε εκνευρίζει η σεναριακή ευκολία και το αχρείαστο retcon, αλλά στην επανάληψη το παραβλέπεις εντελώς αυτό και περνάς κατευθείαν στον ενθουσιασμό της επικείμενης πρώτης εμφάνισης του “Βασιλιά”! Στο Abandon All Hope που έπεται, το Supernatural θα αφήσει στην άκρη το χιούμορ και θα μας δώσει ένα σοκαριστικό mid-season finale…
