Το Ημερολόγιο του Σεπτεμβρίου 2019

The Pop-Culture Diaries | Η Amalia γράφει στο Ημερολόγιο για ταινίες, σειρές, βιβλία, μουσική, χολιγουντιανά νέα, και γενικά ό,τι καλλιτεχνικό της τραβάει την προσοχή...

Καλύτερα Επεισόδια του SPN

Τελευταία Σχόλια

Αγαπητό Ημερολόγιο…

Μπήκαμε επίσημα στη νέα τηλεοπτική σεζόν και επέστρεψα κι εγώ! Σήμερα δεν θα σε πρήξω με τα νέα του μήνα, σήμερα θα γράψω δυο λογάκια για όλα όσα είδα μέσα σε αυτόν τον μήνα. Και επειδή με ξέρεις, καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν λίγα! That said, οφείλω να παρατηρήσω ότι η φετινή σεζόν είναι για μένα προς το παρόν αυτή με το πιο αδύναμο ξεκίνημα. Συγκριτικά με άλλες χρονιές, ελάχιστες σειρές μου έχουν τραβήξει την προσοχή φέτος κι ακόμα πιο λίγες είναι στην προσεχή watchlist. Ίσως η υπερπροσφορά έχει και την αρνητική πλευρά της τελικά, μας έχει κάνει (πολύ) πιο απαιτητικούς.

*Δεν ακολουθούν σπόιλερς*

Undone

Ξεκινώ με το πιο αγαπημένο μου, που δεν ήταν καν live-action. To Undone είναι ένα ριζοσπαστικό τηλεοπτικό animation, που εξερευνά την εύπλαστη φύση του χρόνου, από τους βραβευμένους δημιουργούς του εξαιρετικού BoJack Horseman (το οποίο τελειώνει κι αυτό φέτος και τα έχω βάψει μαύρα, διπλό χτύπημα της τηλεοπτικής μοίρας, μετά το Supernatural). Πρωταγωνίστρια η νεαρή Alma που αποκτά μια διαφορετική σχέση με το χρόνο (και με τον νεκρό πατέρα της) μετά από ένα παρολίγον θανάσιμο αυτοκινητιστικό. Την ακολουθούμε στο περίπλοκο ταξίδι της για να ξεκλειδώσει το παρελθόν της και να λύσει το μυστήριο του θανάτου του πατέρα της, χρησιμοποιώντας τις νέες της ικανότητες. Στις φωνές ακούμε την Rosa Salazar (Alita: Battle Angel) και τον Bob Odenkirk (Better Call Saul).

Η λέξη ‘εξαιρετική’ είναι λίγη για να περιγράψει αυτή τη σειρά. Λυρική, αλλά ταυτόχρονα αφοπλιστικά ρεαλιστική, μέσα σε μόλις οκτώ 20λεπτα επεισόδια μας ξετυλίγει την ψυχή της Alma, τις δύσκολες σχέσεις με τους αγαπημένους της, την αναπηρία της και την υποβόσκουσα ψυχική νόσο, και μας αφήνει με ένα αριστουργηματικό ανοιχτό τέλος που μένει επίτηδες ρευστό (σαν τον ίδιο τον χρόνο) για να δώσουμε εμείς την εξήγηση που μας ταιριάζει. Για να είμαι ειλικρινής δεν θα ήθελα να έχει δεύτερη σεζόν, γιατί θα υποβαθμιστεί αυτό το υπέροχο κλείσιμο.

Αποτέλεσμα εικόνας για Beforeigners tv series

Beforeigners

Το Beforeigners (δέκα με τόνο στον ευρηματικό τίτλο) είναι η πρώτη νορβηγική σειρά του HBO Europe και μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της σεζόν για εμένα. Αρχίζουν να εμφανίζονται ξαφνικά στο Όσλο, αλλά και σε όλον τον πλανήτη, άνθρωποι από το παρελθόν και προσπαθούν να ενσωματωθούν στο παρόν. Η σειρά ακολουθεί την Alfhildr, η οποία έρχεται από την εποχή των Βίκινγκς, που μόλις τελείωσε την αστυνομική ακαδημία, και συνεργάζεται με έναν υποβαθμισμένο αστυνόμο για να επιλύσουν τον φόνο ενός “beforeigner”. Όσο προχωρούν τις έρευνές τους, αρχίζει να αποκαλύπτεται μια μεγάλη συνωμοσία.

Η ιστορία αρχικά δεν φαίνεται και τόσο πρωτότυπη, αλλά η σειρά σε κερδίζει στις λεπτομέρειες. Χωρίς να αποφεύγει εντελώς τα σκηνοθετικά λάθη και τις υπερβολές, η σειρά ξετυλίγει πολύ όμορφα την ιστορία της σε 6 επεισόδια και σε αφήνει με ένα πολύ λαχταριστό ‘τυράκι’ για τη συνέχεια (ελπίζω σε μια δεύτερη σεζόν). MVP της σειράς η πρωταγωνίστρια Krista Kosonen ως Alfhildr (γλωσσοδέτης είναι αυτό το όνομα, πανάθεμά την), που σε κερδίζει με την badass-εριά αλλά και το πηγαίο χιούμορ της!

Αποτέλεσμα εικόνας για prodigal son tv series

Prodigal Son

Ο γιος ενός κατά συρροή δολοφόνου γίνεται profiler για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του πατέρα και η ζωή τα φέρνει έτσι που ‘αναγκάζεται’ να συνεργαστεί μαζί του για μια υπόθεση φόνων. Πιο κλισέ πεθαίνεις με λίγα λόγια. Αν υπάρχει κάποιος που ίσως σώσει αυτό το procedural από τη μετριότητα είναι ο πρωταγωνιστής του, Tom Payne (ο Jesus του The Walking Dead). Δίνει ενέργεια στο ρόλο του ιδιοσυγκρασιακού Malcolm, και χαρίζει κάτι παραπάνω σε έναν -κατά τα άλλα- κοινότυπο χαρακτήρα. Κράχτης της σειράς είναι ο Michael Sheen, βέβαια, αλλά δεν τον είδαμε και πολύ στον πιλότο την περασμένη εβδομάδα για να πω αν μπορεί αυτός να τη σώσει. Για ένοχη απόλαυση ίσως το κρατήσω, θα δούμε…

Αποτέλεσμα εικόνας για evil tv series cast

Evil

Στα ίδια επίπεδα με το Prodigal Son και το έτερο ψυχολογικό θρίλερ της σεζόν, το Evil που έκανε επίσης πρεμιέρα την προηγούμενη βδομάδα. Αυτό έχει κράχτη τον Michael Emerson (έλα, τον Ben του Lost), τον οποίο επίσης είδαμε ελάχιστα στον πιλότο. Η ιστορία αρκούντως κλισεδιάρικη: μια σκεπτικίστρια κλινική ψυχολόγος, ένας εκπαιδευόμενος ιερέας κι ένα… παιδί-για-όλες-τις-δουλειές, αναλαμβάνουν να εξερευνήσουν υποθέσεις δαιμονισμένων, υποτιθέμενων θαυμάτων, κι άλλα περίεργα φαινόμενα, προσπαθώντας να διαπιστώσουν αν υπάρχει επιστημονική εξήγηση ή αν όντως μιλάμε για μεταφυσική.

Εκεί που τα X-Files συναντούν τον Εξορκιστή βρίσκεται το Evil, με τον πιο ανέμπνευστο τίτλο που θα μπορούσαν να σκεφτούν. Ο πιλότος δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, πολλές σκηνοθετικές ευκολίες, κακοί διάλογοι, και μια γενική μυρωδιά μπαγιατίλας (μπορεί να είναι το θειάφι από την Κόλαση, βέβαια). Η πρωταγωνίστρια είναι ενδιαφέρων χαρακτήρας και για την πάρτη της θα δοκιμάσω να δω κανα-δυο επεισόδια ακόμα, αλλά αυτό δεν το κόβω ούτε για ένοχη απόλαυση να το κρατάω.

Αποτέλεσμα εικόνας για lambs of god tv series cast

Lambs of God

Η σκοτεινή, γοτθική ιστορία τριών μοναχών, τρεις διαφορετικές γενιές γυναικών, οι οποίες ζουν απομονωμένες σε ένα απομακρυσμένο νησί στην Αυστραλία, μέχρι ο ερχομός ενός ανεπιθύμητου επισκέπτη να τους ταράξει τη ζωή. Πρόκειται για μια παραβολή που ξεκινάει φανταστικά, συνεχίζει πολύ ωραία, αλλά, δυστυχώς, στο τέλος σε αδειάζει. Είναι μια λυρική αλληγορία, με πανέμορφη φωτογραφία και δυνατές ερμηνείες, που πάνε στράφι γιατί κλείνει τόσο άγαρμπα που γκρεμίζει όλα τα ωραία που είχε χτίσει στα 4 επεισόδιά της.

Αποτέλεσμα εικόνας για preacher finale

Preacher

Περνάμε τώρα σε δυο σειρές που αποχαιρέτησα αυτό το μήνα. Πρώτο το Preacher, το οποίο μάλιστα το έκανα ένα ωραιότατο binge μέσα στο καλοκαίρι για να φτάσω να δω την τελευταία σεζόν real-time. Θα μου λείψει αυτή η ιερόσυλη καφρο-σειρά, ρε γαμώτο. Καταλαβαίνω από τη μία γιατί αποφάσισαν να το λήξουν οι δημιουργοί του (ένας συνδυασμός χαμηλών τηλεθεάσεων και ολοκλήρωσης της κύριας ιστορίας με την Αποκάλυψη), αλλά δεν μπορώ να μην νοιώθω ότι είχε πολλά περισσότερα να δώσει, τόσα ανεξερεύνητα κομμάτια του σύμπαντος και των χαρακτήρων που δεν είδαμε ποτέ. Κρίμα.

ΥΓ Cassidy = *καρδούλα*

Αποτέλεσμα εικόνας για killjoys finale

Killjoys

Η δεύτερη παλιά σειρά μου που έριξε αυλαία μέσα στο Σεπτέμβρη ήταν το Killjoys. Δυστυχώς, όμως, αυτή ήταν και η πιο αδύναμη σεζόν του, που θα μπορούσε και να μην υπάρχει καν. Κάτι πήγε να κάνει στα 3-4 πρώτα επεισόδια, αλλά μετά το έχασε τελείως και σύρθηκε μέχρι το τέλος. Ανύπαρκτο σενάριο και επαναλαμβανόμενα ‘αστεία’. Ό,τι έκανε τη σειρά ένα από τα απολαυστικότερα guilty pleasures μου, εξαφανίστηκε ως δια μαγείας, κι έκανα φέτος μια διαδικαστική προβολή, ίσα-ίσα για να μην το παρατήσω στη γραμμή του τερματισμού. Κρίμα νάμπερ του.

Αποτέλεσμα εικόνας για titans season 2

Titans

Πάμε και στο κρίμα #3, που ακούει στο όνομα Titans (season 2). H πρεμιέρα ήταν κάτι παραπάνω από άθλια (θα λειτουργούσε καλύτερα σαν φινάλε της 1ης σεζόν, αλλά και πάλι μαλακία θα ήταν). Είπα να δώσω ευκαιρία, να δω και τα επόμενα επεισόδια, αλλά μέχρι το 3ο, δεν είδα βελτίωση. Οι ηθοποιοί είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλο (και η σκηνοθεσία δεν τους βοηθάει καθόλου), με αποτέλεσμα η ομάδα να μην έχει καμία χημεία. Ακόμα και Anna Diop (Starfire) που πέρσι κουβάλησε τη σεζόν μόνη της, φέτος απλά δεν… Και δεν δεν μπαίνω καν σε πολλές λεπτομέρειες για το πολυδιαφημισμένο cameo του Iain Glen ως γηραιού Bruce Wayne. Αταίριαστος στο ρόλο, και αχρείαστη η παρουσία του γενικά. Φτάνω να πω ότι ήταν καλύτερα πέρσι που τον κρατούσαν στις σκιές! Αν συνεχίσει σε τέτοιους ρυθμούς η σεζόν δεν με βλέπω να φτάνω στο mid-season finale.

Σχετική εικόνα

Ad Astra

Πάμε τώρα στα κινηματογραφικά… Είδα το Ad Astra στο σινεμά και παρά το ότι πολλοί το εκθειάζουν, εγώ απογοητεύτηκα. Πανέμορφο οπτικά, με έναν πολύ καλό Brad Pitt στο ρόλο του απόμακρου αστροναύτη με τα daddy issues, αλλά σεναριακά είναι μια μετριότητα. Αμπελοφιλοσοφίες και κενά ολούθε, κι ένα κλείσιμο απαράδεκτα κακό. Την ξέχασα μόλις βγήκα από την αίθουσα.

Αποτέλεσμα εικόνας για spider man far from home

Spider-Man: Far From Home

Δεν κατάφερα να δω τo δεύτερο Spider-Man όταν βγήκε στις αίθουσες (ένα μείον του να ζεις επαρχία, όπου το μοναδικό σινεμά της πόλης σου κλείνει για καλοκαίρι), οπότε το είδα τώρα με μια μικρηηηηηή χρονοκαθυστέρηση, όταν είχε ήδη ανακοινωθεί ότι πάπαλα ο Spidey από το MCU. Ήταν διασκεδαστικότατη, εννοείται. Θα το λέω και θα το ξαναλέω, ο Tom Holland γεννήθηκε για αυτό το ρόλο! Κάθε ταινία που θα ερχόταν αμέσως μετά το Endgame θα είχε να αναμετρηθεί με πολύ υψηλό πήχη και τα κατάφερε καλά. Δεν λέω ότι δεν είχε τα θεματάκια της, αλλά στάθηκε αξιοπρεπώς στο ύψος των περιστάσεων. Για το μόνο που ξενέρωσα λίγο είναι ότι τελικά δεν επιβεβαιώνει και πάλι την ύπαρξη των παράλληλων συμπάντων. Έχω ξεροσταλιάσει περιμένοντας για multi-verse!

Πριν λίγες μέρες είχαμε τελικά χαρμόσυνο update για το φλέγον θέμα: η Sony με τη Marvel κατάφεραν να τα βρουν εκ νέου κι ο Spider-Man επανήλθε στο MCU, πράγμα πολύ ενθαρρυντικό, γιατί ήταν κρίμα να πάει χαμένη αυτό η ανατρεπτική post-credits σκηνή! ( Όποιος είδε, ξέρει, εσύ που δεν είδες, δεν σου λέω! 😛 )

Αποτέλεσμα εικόνας για toy story 4

Toy Story 4

Και θα κλείσω το σημερινό pop-culture παραλήρημα με μια ταινία που άγγιξε όλες τις νοσταλγικές χορδές των παιδιών των 90s (κι όχι μόνο, υποπτεύομαι). Το Toy Story 4 μπορεί να ήταν αχρείαστο (το 3ο μέρος είχε κλείσει πολύ όμορφα), αλλά ήταν τόσο γλυκούλι που δεν γίνεται να πεις ότι δεν άξιζε τον κόπο! Με συγκίνησε, με έκανε και γέλασα μέχρι δακρύων, και με γύρισε πίσω στα 12 μου, όσο ήμουν όταν πρωτογνώρισα τον Woody και την παρέα του. *πολλές καρδούλες*

Σε αφήνω για σήμερα, αλλά δεν ανανεώνω το ραντεβού μας για συγκεκριμένη μέρα, γιατί όποτε το κάνω, σε στήνω. Θα τα πούμε όποτε τα ξαναπούμε! Φιλάκια! :*

Subscribe
Notify of
guest

0 Σχόλια
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια

Τελευταία Άρθρα

Καλύτερα Επεισόδια The Winchesters

Amalia
Amalia
Με θυμάμαι να βλέπω ξένες ταινίες και σειρές πριν μάθω καλά-καλά να διαβάζω τους υπότιτλους. Αγαπημένο είδος ήταν πάντα το fantasy/sci-fi (βλ. μαγισσούλες, φαντασματάκια, υπερδυνάμεις, και τα συναφή). Ανακάλυψα το Supernatural το 2008 και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Άρχισα να γράφω για το Supernatural Greece το καλοκαίρι του 2014. Δύο πράγματα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εμένα: λατρεύω την ποπ-κουλτούρα και τον Dean Winchester!

Περισσότερα Άρθρα