Καλώς ήρθατε και πάλι στη στήλη My Super-Watchlist, την ολοδική μου γωνίτσα στο Supernatural Greece, όπου σχολιάζω κάθε μήνα τις σειρές και τις ταινίες που παρακολουθώ. Φτωχό το πρόγραμμα του Δεκέμβρη, με 4 χριστουγεννιάτικες ταινίες (εποχιακό must), το απογοητευτικό ρίξιμο της αυλαίας για το What If…? της Marvel, την ολοκλήρωση του binge του The Rookie που μπήκε πανηγυρικά πια στις ένοχες απολαύσεις μου και μια αναπάντεχη τονική διαφοροποιηση στην κορυφη! Πάμε, λοιπόν, να σας γράψω δυο λογάκια (ΧΩΡΙΣ SPOILERS) για όλα όσα είδα μέσα στον τελευταίο μήνα του ’24, ξεκινώντας από το πιο αδύναμο entry…

#7 What If…? (σειρά, 3ος κύκλος)
Νομίζω πως αυτή η σειρά θα περάσει στην ιστορία ως μια από τις πιο χαμένες ευκαιρίες του MCU. Είχε τα φόντα να είναι το πιο δυνατό χαρτί ενός franchise που έχει χάσει πια το γερό του πάτημα. Η υπόσχεση ότι θα εξερευνούσε εναλλακτικά σενάρια βασισμένα σε γνώριμους χαρακτήρες, μετατράπηκε σε ανέμπνευστα crossovers, παιδαριώδες fan service, cringe διαλόγους, ξύλινο voice casting, ξεπέταγμα σημαντικών χαρακτήρων και εμμονή με άλλους (όσο και να συμπαθώ την Captain Carter, νισάφι). Ταυτόχρονα, εισήγαγε νέους χαρακτήρες που κανένας δεν ζήτησε (ναι, τη Byrdie κοιτάω). Οι δυο πρώτοι κύκλοι είχαν τις καλές τους στιγμές, αλλά ο τελευταίος κύκλος ξύνει τον πάτο του MCU. Μπορώ να πω ότι το highlight του ήταν τα τελευταία δευτερόλεπτα όπου έδειξε όλα αυτά τα πραγματικα ενδιαφέροντα “what ifs” που μας στέρησε!
#6 Our Little Secret (ταινία)
Η δυναμική επιστροφή της Lindsay Lohan στις οθόνες μας έγινε μέσω Netflix. Αυτή εδώ είναι η τελευταία από τις 3 ρομαντικές κωμωδίες που πρωταγωνίστησε στα πλαίσια του συμβολαίου της με την πλατφόρμα, και από ό,τι διαβάζω, η καλύτερη. (Βοήθειά μας.) Εντάξει, δεν είχα τεράστιες απαιτήσεις από ένα χριστουγεννιάτικο ρομάντζο που θα μπορούσε να είναι και παραγωγή Hallmark, οπότε το βρήκα γλυκό και ευχάριστο. Θα ήθελα να εστιάσει λίγο περισσότερο στο “κωμωδία” και λιγότερο στο “ρομαντική”, και να μην είναι τόσο ξεδιάντροπη αντιγραφή του Meet The Parents, αλλά γενικά πέρασα καλά. Δεν θα την ξαναέβλεπα, όμως, όπως κάνω συχνά με άλλες σαχλαμαρίτσες του είδους που είναι πιο εθιστικές (πχ. Happiest Season).
#5 Doctor Who: Joy To The World (σπέσιαλ επεισόδιο)
Ο αμφιλεγόμενος για το fandom Steven Moffat επιστρέφει στην ντισνεϊκή αναβίωση του Doctor Who μετά το εξαιρετικό Boom. Διαβάζω ότι ανέλαβε εκτάκτως να γράψει ένα εντελώς καινούργιο “Christmas special”, όταν ο Russell T. Davies πιεζόταν χρονικά για να ξεκινήσει την προετοιμασία της 2ης σεζόν και δεν προλάβαινε να ολοκληρώσει το δικό του. Δεν ξέρω αν τα σεναριακά κενά του επεισοδίου που είδαμε οφείλονται σε έλλειψη σωστής προετοιμασίας ή στην παροιμιώδη σεναριακή επιπολαιότητα του Moffatt, πάντως ήθελε αρκετά παραπάνω για να φτάσει σε επικότητα επεισόδια όπως το A Christmas Carol, το The Runaway Bride, ή το The Husbands of River Song. Βρήκα χαριτωμένη την ιδέα ενός ξενοδοχείου όπου κάθε δωμάτιο είναι και μια διαφορετική στιγμή στο χρόνο. Δίνει την ευκαιρία να δούμε διαφορετικές ιστορικές περιόδους στο ίδιο επεισόδιο, αλλά δεν εξερευνήθηκε όσο θα ήθελα. Αντίστοιχα, οι νέοι χαρακτήρες, αν και συμπαθέστατοι, δεν είχαν το χρόνο να αναπτυχθούν έτσι ώστε να έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στην ιστορία και στον χαρακτήρα του Doctor. Όλο το exposition γίνεται μέσα από τους διαλόγους και δεν δίνεται περιθώριο στο θεατή να χωνέψει το οποιοδήποτε συναίσθημα. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα της αναβίωσης: έχουν έναν εξαιρετικό ηθοποιό στον κεντρικό ρόλο, έχουν βελτιώσει κατά πολύ τις σεναριακές ιδέες, αλλά δεν αφήνουν χώρο στην ιστορία να ανασάνει. Κρατώ ακόμη ελπίδες για τη συνέχεια, πάντως…
#4 Red One (ταινία)
Χριστουγεννιάτικη περιπέτεια, για πιο μεγάλα παιδιά, που παίζει με διαφορετικά είδη, και τολμώ να πω ότι το κάνει αξιοπρεπώς. Για όποιον ψάχνει ένα εορταστικό πασατέμπο με γερή δόση αυτοσαρκαστικού σουρεαλισμού, αυτή είναι η κατάλληλη ταινία. Είναι απολύτως “τυρένια” και το απολαμβάνει (μαζί της κι εμείς)! Στοχεύει σε όσους έχουν κάνει επανάληψη όλο το MCU στο Disney+ και ψάχνουν κάτι που δεν θα ξεφεύγει και πολύ σε ύφος, με τους Dwayne Johnson και Chris Evans στο γνώριμο ρόλο του υπερ-ήρωα, αλλά τον Αη-Βασίλη στο ρόλο… της δεσποσύνης σε κίνδυνο.
#3 That Christmas (ταινία)
Ο Ελβετός Simon Otto (που έχει το εντυπωσιακό credit του franchise του How To Train Your Dragon να φιγουράρει στη φιλμογραφία του) σκηνοθετεί, για χάρη του Netflix, μια σπονδυλωτή χριστουγεννιάτικη παιδική ταινία, βασισμένη σε μια συλλογή αφηγημάτων του μετρ του ρομαντισμού Richard Curtis, ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο. Αν συνυπολογίσουμε σε αυτά τα θετικά, το όμορφο animation και το δυνατό φωνητικό καστ (Brian Cox, Fiona Shaw, Jodie Whittaker, Bill Nighy,1 κα), η ταινία είχε όλα τα φόντα να γίνει instant classic. Όμως, αν και χαριτωμένη, δεν καταφέρνει να πιάσει πλήρως τη μαγεία των Χριστουγέννων. Είναι μια ιδιαιτέρως ευχάριστη προβολή, αλλά ενδείκνυται για πιο μικρές -λιγότερο απαιτητικές- ηλικίες.
#2 The Rookie (σειρά, κύκλοι 4-6)
Ο John Nolan του Nathan Fillion σταματάει να είναι ο “νεοσύλλεκτος” του τίτλου και απολαμβάνει πια τον ρόλο του μέντορα των καινούργιων νεοσύλλεκτων και της ηθικής πυξίδας της ομάδας του. Μετά από έναν εξαιρετικά κακογραμμένο 4ο κύκλο (λίγο η αμηχανία που δημιουργησε η ξαφνική αποχώρηση ενός μέλους του κύριου καστ, λίγο η τσαπατσούλικη προώθηση του spin-off The Rookie: Feds μέσω ασύνδετων crossovers, λίγο η εμμονή με τον εκνευριστικό χαρακτήρα της Jenna Dewan), παραλίγο να χάσω το ενδιαφέρον μου για τη σειρά, αλλά οι σεναριογράφοι βρήκαν ξανά τα πατήματά τους στον 5ο και τον 6ο. Έχουν γίνει πια ειδικοί δνα κρύψουν αριστοτεχνικά την “copaganda” πίσω από το χιούμορ και τις γρήγορες εξελίξεις. Οι νέοι χαρακτήρες έδεσαν πολύ όμορφα με τους υπόλοιπους του καστ, με εξαίρεση αυτόν της Dewan, όπως προείπα, που δεν έχει καμία χημεία με τον Fillion. Στον αντίποδα, η περίσσεια χημείας των Melissa O’Neil και Eric Winter κάνει το ειδύλλιο μεταξύ Bradford και Chen το πιο πιασάρικο κομμάτι της σειράς και τον κυριότερο λόγο που περιμένω πώς και πώς την 7η Ιανουαρίου που κάνει πρεμιέρα ο 7ος κύκλος!
#1 Love Lies Bleeding / Ματωμένος δεσμός (ταινία)
Σε έναν μήνα με πιο δυνατές επιλογές, αυτό το indie θριλεράκι δεν θα βρισκόταν στην πρώτη θέση των προτιμήσεών μου, αλλά εδώ ξεχώρισε με διαφορά! Θα το χαρακτήριζα ως ένα πιο γκέι, πιο αιματηρό, πιο “pulp”, και πιο… μαστουρωμένο Thelma & Louise. Όσο το παρακολουθούσα δεν μπορούσα να βγάλω κάποιο συμπέρασμα. Είναι παρακμιακό, είναι σουρεαλιστικό και δεν παρέχει κάποιο ιδιαίτερο ηθικό δίδαγμα, αλλά είναι περιέργως διασκεδαστικό. Είναι ένα εκκεντρικό ρομάντζο δράσης, διανθισμένο με χιούμορ στα πιο ξεκούδουνα σημεία. Ο τόνος του είναι ανερμάτιστος, αλλά με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνει και βγάζει νόημα. Αντικειμενικά, δεν είναι καμιά φανταστική ταινία, αλλά απόλαυσα την προβολή της. Οι Kristen Stewart και Katy O’Brian είναι πολύ καλές στους ρόλους τους και η χημεία τους κάνει την ταινία αυτό που είναι.
***
Τα υπόλοιπα του μήνα:
Klaus (ταινία): Καθιερωμένη είναι πια η ετήσια επανάληψη του Klaus, αφού έχει γίνει η πιο αγαπημένη μου χριστουγεννιάτικη ταινία. Είναι καλό για μοναχική προβολή, αλλά προτιμήστε να το δείτε παρεούλα με προεφηβάκια, θα το λατρέψετε όλοι μαζί!
Helluva Boss (σειρά, 2ος κύκλος): Μετά από μήνες όπου μας έδιναν επεισόδια με το σταγονόμετρο, έφτασε επιτέλους η ώρα για το season finale. Και δεν απογοήτευσε! Ήταν μια σεζόν αφιερωμένη στους Blitz και Stolas. Η σχέση τους μπήκε στο μικροσκόπιο, κατακερματίστηκε και ξανακολλήθηκε σαν ένα πανέμορφο έργο τέχνης Kintsugi.
Skeleton Crew (νέα σειρά): Εκεί που το The Mandalorian συναντά τα Goonies και το ET, έχουμε αυτή εδώ την υπερ-χαριτωμένη παιδική περιπέτεια που μας υπενθυμίζει ότι το Star Wars είναι στα καλύτερά του όταν δεν το τρώει η σοβαροφάνεια.
Εύχομαι σε όλους σας καλή χρονιά! Ραντεβού πάλι εδώ τέλη Γενάρη για να δούμε πως θα τα πάει η Super-Watchlist μου με τη νέα χρονιά. Μέχρι να τα ξαναπούμε, για πείτε μου, τι παρακολουθήσατε εσείς μέσα στο μήνα που πέρασε;