Supernatural αφιέρωμα: 10 αδικημένοι χαρακτήρες (που άξιζαν μια καλύτερη μοίρα)

Καλύτερα Επεισόδια του SPN

Τελευταία Σχόλια

Από πότε παίρνουμε αυτό που μας αξίζει; Καλή τύχη.” Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Adam στη σειρά, στο 8ο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν, και δεν ξέρω αν έφταιγε η ειλικρίνεια στην ερμηνεία του Jake Abel ή η εγγενής αλήθεια που κουβαλάει η φράση, πάντως τριγύριζε για πάνω από έξι μήνες στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μέχρι να δω το γλυκόπικρο series finale και να έρθει να κουμπώσει τέλεια. Γιατί, αν μην τι άλλο, το Supernatural πότε δεν υπήρξε επιεικές με τους ήρωές του. Δεν ήταν, λοιπόν, δυνατόν να περιμέναμε να το κάνει ξαφνικά στο φινάλε.

Κανείς δεν πήρε ακριβώς αυτό που του άξιζε στο τέλος, δεδομένων όλων των αδιανόητων θυσιών που είχαν κάνει όλοι τους τόσα χρόνια, αλλά κάπως τα κουτσοκατάφεραν και βρήκαν την ευτυχία. Αυτό ήταν το Supernatural πάντα: να παίρνεις μια σκατένια κατάσταση και να τη φέρνεις στα μέτρα σου για να μπορέσεις να τη βγάλεις καθαρή. Φυσικά και δεν ήταν ιδανικό που ο Dean πέθανε στα 40 του από μια ξεκάρφωτη σιδερόβεργα, δεν ήταν ιδανικό που ο Sam έζησε την υπόλοιπη ζωή του έχοντας χάσει όλους τους συγγενείς και κοντινούς φίλους του, δεν ήταν ιδανικό που ο Cas για άλλη μια φορά θυσιάστηκε για την αγάπη ενός συναισθηματικά σακατεμένου ανθρώπου. Δεν βλέπαμε ποτέ τη σειρά γιατί ήταν ρόδινα αυτά που μας έδειχναν, ίσα ίσα μπορώ έτσι πρόχειρα να σας βρω τουλάχιστον 10 memes που αναφέρονται στα ψυχικά τραύματα που έχει δημιουργήσει η σειρά στους χαρακτήρες και στο κοινό της. Προσωπικά δεν περίμενα, λοιπόν, κάτι “ιδανικό” κι όταν πήγε να μας το δώσει το προτελευταίο επεισόδιο σάστισα. Το υποτιθέμενο happy end για αυτούς τους δυο βαθιά τραυματισμένους ανθρώπους θα ήταν να συνεχίσουν να είναι γαντζωμένοι ο ένας πάνω στον άλλο και να κυνηγάνε τέρατα μέχρι να γεράσουν, γιατί δεν έχουν την ψυχική αντοχή να κάνουν οτιδήποτε άλλο, και γιατί δεν τολμούν να βάλουν κανέναν άλλο μέσα στη μίζερη ρουτίνα τους; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω, προτιμώ χίλιες φορές αυτό που έγινε τελικά, κι ας μου ράγισε την καρδιά (έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας κι ακόμα κλαίω όταν το σκέφτομαι). Ο Dean ολοκλήρωσε επιτέλους την αποστολή του (έσωσε τον μικρό του αδερφό) και βρήκε τη γαλήνη. Κι ο Sam έζησε τη ζωή που ήθελαν όλοι για εκείνον, τη ζωή που κι εκείνος ονειρευόταν, αλλά το καθήκον δεν τον άφηνε να ελπίζει ότι θα έχει ποτέ. Ο θάνατος του Dean μετουσίωσε την ευγνωμοσύνη του Sam προς εκείνον σε κάτι που έφερε ευτυχία και στα δυο αδέρφια.

Για εμένα, λοιπόν, οι Winchesters δεν αδικήθηκαν με το τέλος που τους δόθηκε. Άλλοι ήταν οι *πραγματικά* αδικημένοι, και παρακάτω ξεδιάλεξα αυτούς που θεωρώ εγώ τους δέκα πιο… ‘ριγμένους’ χαρακτήρες της σειράς.

[10] Mary Winchester

Η Mary είναι μια μοναδική περίπτωση χαρακτήρα που αδικήθηκε κυριολεκτικά από όλους: από το fandom (έλα, το ξέρω ότι αρχίσατε τα βρισίδια με του που είδατε το όνομά της), από τους σεναριογράφους, από τους χαρακτήρες, ακόμα κι από την ίδια την ηθοποιό που την έπαιξε! Ο θάνατός της ήταν ο καταλύτης της ζωής των Winchesters, αυτή ήταν ο λόγος που έγιναν κυνηγοί και για πάνω από μια δεκαετία είχε δημιουργηθεί έναν τεράστιος μύθος γύρω από το όνομά της. Όλοι την είχαν θεοποιήσει. Οι φανς εξεπλάγησαν και μπερδεύτηκαν με την βεβιασμένη επιστροφή της στο τέλος της 11ης σεζόν. Όλη της η ιστορία, που γινόταν όλο και πιο άβολη όσο προχωρούσαν οι σεζόν (δεν ήξεραν τι να την κάνουν και γινόταν όλο και πιο επίπονα προφανές), γύριζε γύρω από τον Sam και τον Dean. Δυστυχώς, οι σεναριογράφοι πήραν έναν χαρακτήρα με πολλές προοπτικές και του έδωσαν άχρωμα storylines, όσο άχρωμη ήταν και η Samantha Smith που τον ερμήνευσε.

Κάποιος (μπορεί να λέγεται Ορέστης, μπορεί κι όχι) θα μπορούσε να πει ότι κι ο John Winchester ήταν ένας αδικημένος και ανεκμετάλλευτος χαρακτήρας, και θα μπορούσα να του έχω δώσει τη θέση της Mary στη σημερινή λίστα, αλλά τουλάχιστον αυτός άφησε πίσω του μια παρακαταθήκη, εξιλεώθηκε στα μάτια των γιων του, αλλά και στα μάτια του fandom. Η Mary το μόνο πράγμα που άφησε πίσω της είναι τα συντρίμμια του κάστρου της που κατέρρευσε μετά την ανάστασή της.

[9] Balthazar

H 6η σεζόν (αμφιλεγόμενη πολύ στο fandom, αλλά μια από τις προσωπικές αγαπημένες) ήταν η επανεκκίνηση που έκανε το Supernatural τότε που πάσχιζε να ξαναβρεί τον εαυτό του μετά το προδιαγεγραμμένο φινάλε που του είχε δώσει ο δημιουργός του πριν αποσυρθεί από την ενεργό παραγωγή. Η εστίαση στον χαρακτήρα του Castiel και η τελική αποκάλυψή του ως “Big Bad” της σεζόν παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου storylines στη σειρά, και οφείλει ένα διόλου ευκαταφρόνητο μέρος της αγάπης μου στον αυθάδη άγγελο του Sebastian Roche. Εκτός από το χιούμορ που προσέφερε ο ατακαδόρος Balthazar, βοήθησε να σκιαγραφηθεί ο Cas, και η φιλία τους φαινόταν αληθινή. Τόσο αληθινή όσο και το σοκ μου όταν ο Castiel τον σκότωσε εν ψυχρώ! Δεν γίνεται να μιλάμε για αδικοχαμένους χαρακτήρες χωρίς να αναφέρουμε τον Balthy…

[8] Gabriel

Δύσκολο να φανταστείς ότι πριν την επιστροφή του στη 13η σεζόν, ο μπαγαπόντης αρχάγγελος Γαβριήλ είχε μόνο 4 εμφανίσεις στο Supernatural, γιατί ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς και αξιομνημόνευτους χαρακτήρες ολόκληρης της σειράς. Οι φανς ενθουσιάστηκαμε που τον ξαναείδαμε και επιβεβαιώθηκαν οι θεωρίες χρόνων που τον ήθελε να έχει επιζήσει με πονηριά από την επίθεση του Εωσφόρου στο Hammer of the Gods της 5ης. Γι’αυτό και ο πραγματικός θάνατός του λίγα επεισόδια αργότερα, από το χέρι του μισητού (με την κακή έννοια) Μιχαήλ του Κόσμου της Αποκάλυψης, μας πόνεσε και μας εξαγρίωσε πολύ περισσότερο από το να είχαν αφήσει την επιβίωση να αιωρείται ως ένα από τα δεκάδες άλλα αναπάντητα ερωτήματα που έτσι κι αλλιώς άφησαν.

[7] Benny Lafitte

Αν με ενοχλεί κάτι είναι όταν ένας χαρακτήρας βγάζει μάτι ότι δημιουργείται για να επιτελέσει έναν σεναριακό σκοπό και μετά είναι τόσο αναλώσιμος που τον σκοτώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, όσο γαμάτος κι αν είναι. Τέτοιους χαρακτήρες είχαμε μπόλικους στο Supernatural, αλλά δεν νομίζω ότι μου κακοφάνηκε ο θάνατος κανενός περισσότερο από του Benny, γιατί δεν υπήρχε καν σεναριακός λόγος να συμβεί.

[6] Bela Talbot

Όχι, δεν μπερδεύτηκα και νομίζω ότι κάνω λίστα με τους πιο εκνευριστικούς χαρακτήρες. Όντως πιστεύω ότι η Bela ήταν ένας χαρακτήρας αδικημένος από τους σεναριογράφους. Δεν τη σκιαγράφησαν καθόλου. Ήταν αντικείμενο του πόθου; Ήταν αντιηρωίδα; Ήταν villain; Ούτε ξέρουν. Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι εμφανίστηκε σε 5 επεισόδια και στα 5 πρόδωσε τους Winchesters. Μέχρι το Jus In Bello, το κοινό είχε δικαιολογημένα διαολιστεί με την πάρτη της κι η ζημιά που είχε γίνει στο χαρακτήρα ήταν μη αναστρέψιμη. Κι όμως, ο τρόπος που πέθανε, ολομόναχη περιμένοντας τα διαολόσκυλα να την ξεσκίσουν, ήταν θλιβερός. Κατάφεραν να μας κάνουν να τη συμπονέσουμε στο τέλος, αλλά ήταν πια αργά. Η αποκάλυψη ότι είχε κι εκείνη ένα συμβόλαιο που έληγε σαν του Dean έπρεπε να έχει γίνει πολύ νωρίτερα. Ο χαρακτήρας ήταν τόσο κακογραμμένος εξαρχής, αλλά θα είχε πάρα πολλά να δώσει, αν κάποιος εκμεταλλεύονταν σωστά το τραγικό backstory της. Το μόνο που μας έμεινε από τη Bela τελικά ήταν το πόσο απάνθρωπα φέρθηκε στα αγόρια, ενώ ήταν κι αυτή ένα θύμα που αναγκάστηκε να γίνει θύτης για να επιβιώσει.

[5] Eileen Leahy

Η έξυπνη, αστεία και ικανή κυνηγός Eileen έγινε γρήγορα αγαπημένη του κοινού από την πρώτη της εμφάνιση. Εκτός του ότι ήταν ένας σημαντικός χαρακτήρας, επειδή εκπροσωπούσε πανέμορφα τα άτομα με αναπηρία στη σειρά, είχε και απίστευτη χημεία με τον Sam. Η επιλογή των σεναριογράφων, λοιπόν, να τη σκοτώσουν άδοξα, σαν τον τελευταίο κομπάρσο, στο εναρκτήριο teaser ενός επεισοδίου της 12ης σεζόν ήταν το λιγότερο εξοργιστική! Κάπως πήγαν να εξιλεωθούν με την ανάστασή της στην τελευταία σεζόν, αλλά και πάλι ο χαρακτήρας μπήκε γρήγορα στον πάγκο για να δοθεί προσοχή στα αγόρια. Και, δυστυχώς, δεν μπήκε ποτέ πάλι στο παιχνίδι. Ενώ η ιστορία της στην τελευταία σεζόν έδειχνε ότι αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του Sam, η πλήρης απουσία της από τα τελευταία επεισόδια (ούτε μια ονομαστική αναφορά, μια φωτογραφία έστω, κάτι, ρε φίλε), ήταν μια ακόμη αμφιλεγόμενη επιλογή των σεναριογράφων. Δέχομαι ότι λόγω COVID19 η ηθοποιός δεν μπορούσε να επιστρέψει έστω για cameo, όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε, γι’αυτό το series finale βγήκε τόσο μινιμαλιστικό, αλλά εδώ μιλάμε για σκάνδαλο. Ο Jared Padalecki επιβεβαίωσε ότι η γυναίκα του Sam ήταν η Eileen, αλλά δεν θεωρώ ότι ήταν τόσο δύσκολο πια να το δείξουν επί της οθόνης. Για να μας φύγει κι εμάς η απορία.

[4] Kevin Tran

Πριν εισαχθεί, χωρίς τη θέληση του, στον κόσμο του Υπερφυσικού, ο Kevin ήταν ένας αριστούχος μαθητής λυκείου. Μετά όμως έγινε Προφήτης Κυρίου, τον πήραν δια της βίας από τη μητέρα του, βασανίστηκε χωρίς έλεος, οι Winchesters τον έσωσαν μόνο και μόνο για να τον χώσουν στην απομόνωση να μεταφράζει νυχθημερόν το Λόγο του Θεού, κι ύστερα ο Gadreel τον σκότωσε με διαταγή του Metatron. Μακάρι να τελείωνε εδώ το μαρτύριο του μικρού προφήτη, όμως. Ο Kevin παρέμεινε στη Γη ως φάντασμα για να προστατέψει τη μητέρα του. Ο Chuck υποσχέθηκε να τον πάει στον Παράδεισο, αλλά τελικά τον έστειλε στην Κόλαση για τους δικούς του σαδιστικούς λόγους (ή γιατί οι ‘Buckleming’ δεν ήταν αρκετά ικανοί σεναριογράφοι ώστε να γράψουν μια ανατροπή της προκοπής). Ακόμα κι όταν σώθηκε από την Κόλαση του είπαν ότι δεν μπορεί να μπει στον Παράδεισο γιατί είναι “μολυσμένος”. Στο μόνο που ελπίζω είναι ο Jack, ως νέος Θεός, να φρόντισε αυτό το καημένο να βρει τη γαλήνη μετά από τόση κακουχία…

[3] Charlie Bradbury

Δεν γίνεται να μιλάμε για χαρακτήρες που αδίκησαν οι σεναριογράφοι του Supernatural και να μην αναφέρουμε την Charlie. Πανέξυπνη και αξιολάτρευτο σπασικλάκι (με την καλή έννοια), η κοκκινομάλλα εξελίχθηκε σε σκληροτράχηλη κυνηγό. Η επίτιμη αδερφή των Winchesters θα έπρεπε να έχει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στη σειρά, αλλά, δυστυχώς, ακολούθησε τη μοίρα των περισσότερων χαρακτήρων της σειράς: πέθανε για να προχωρήσουν τα storylines των αδερφών (παρατηρήστε, είναι το υποβόσκον μοτίβο στη σημερινή λίστα). Παρόλο που στην πορεία είδαμε την Charlie του Κόσμου της Αποκάλυψης, δεν ήταν το ίδιο. Εκείνη έμοιαζε με μια φθηνή απομίμηση της Charlie που είχαμε αγαπήσει, και που δεν ξαναείδαμε ποτέ…

[2] Adam Milligan

Τι να πω τώρα για αυτόν τον κατακαημένο Adam που τον δημιούργησαν για να τον έχουν καβάτζα στο stolyline της Αποκάλυψης, τον σκότωσαν πριν *καν* τον γνωρίσουμε, τον έχωσαν τελικά στο Κλουβί με δυο μαχόμενους Αρχαγγέλους, τον ξέχασαν όλοι για μια δεκαετία, τον έφεραν πίσω σχεδόν χαριστικά, ήταν κύριος και δεν ξέχεσε τα αδέρφια του (ενώ τους άξιζε), και στο τέλος πέρασε πάλι στην αφάνεια από εκεί που απλά έσκασε το κεφαλάκι του για λίγο. Αν κάποιος ενσαρκώνει πιο τραγικά το “δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε“, αυτός είναι σίγουρα ο Adam. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο που η ατάκα αυτή ήταν δική του. Το ξέρει από πρώτο χέρι…

[1] Jo Harvelle

Στην κορυφή των πιο αδικημένων χαρακτήρων της σειράς, για εμένα, βρίσκεται ακόμη μια γυναίκα (ο φεμινισμός σίγουρα δεν ποτέ το ατού των σεναριογράφων του Supernatural, ειδικά τα πρώτα χρόνια). Η κόρη Harvelle εισήχθη στην αρχή της 2ης σεζόν, η χημεία της με τον Dean ήταν απίστευτη, απέδειξε στο No Exit ότι μπορεί να κουβαλήσει επεισόδιο, κι όμως, οι σεναριογράφοι την χαντάκωσαν με τον πιο εξοργιστικό τρόπο μετά από εκείνο το σημείο. Μέσα στο σενάριο ο λόγος της απομάκρυνσής της ήταν το ότι έμαθε πως ο John Winchester έφταιγε για το θάνατο του πατέρα της και ξέσπασε στους γιους του, που δεν είχαν καν γνώση του συμβάντος. Καθ’ ομολογία του Eric Kripke, δημιουργού της σειράς, που ήταν τότε και showrunner, ο χαρακτήρας της Jo είχε δημιουργηθεί ως κάποια που θα τραβήξει το ερωτικό ενδιαφέρον του Dean, αλλά κάπου στην πορεία συνειδητοποίησαν ότι είχε την αύρα μικρότερης αδερφής, έτσι βρήκαν αυτή την γελοία πρόφαση να την απομακρύνουν με συνοπτικές διαδικασίες. Το επιχείρημα του Kripke ήταν ότι ο Dean δεν θα ένοιωθε ρεαλιστικά έλξη για μια άπειρη κοπελίτσα σαν την Jo, αλλά για μια badass γκόμενα που θα τους πλάκωνε όλους και δεν θα την ένοιαζε. Αυτό που παράβλεψε ο -αγαπητός κατά τα άλλα- Kripke είναι ότι οι γυναίκες, ακόμη και οι φανταστικές, μπορούν να υπάρχουν και χωρίς να προσδιορίζονται από την ερωτική ανταπόκριση ενός άνδρα. Η εμμονή των σεναριογράφων να ζευγαρώσουν τα αγόρια τότε στην αρχή (στην πορεία παράτησαν οποιαδήποτε προσπάθεια), μας στέρησε έναν πολύ ενδιαφέροντα γυναικείο χαρακτήρα, που θα μπορούσε να σταθεί μόνος του (χωρίς να είναι το αντικείμενο του πόθου κανενός), να εξελιχθεί διαφορετικά και να προσφέρει πολλά περισσότερα στη σειρά. Αντ’ αυτού, πέθανε χωρίς ιδιαίτερο σεναριακό λόγο, ίσα ίσα για να προσθέσει άλλη μια τύψη στο κεφάλι των Winchesters…

[Ειδική μνεία] Castiel

Το ξέρω ότι πολλοί περιμένατε τον άγγελό μας στο Νο1, αφού δεν τον ανέφερα στην αρχή μαζί με τα αδέρφια, αλλά, εκτός του ότι δεν ήθελα να στερήσω ούτε από τη Jo, ούτε, φυσικά, από τον Adam, τις δυο πρώτες θέσεις, που τους αξίζουν δικαιωματικά (να πάρουν και μια φορά αυτό που τους αξίζει οι καημένοι), δεν μου πήγε καρδιά να βάλω τον Cas σε κάποια λίστα μαζί με τους ‘κοινούς θνητούς’, γιατί είναι μια κατηγορία από μόνος του. “Because he’s Cas“.

Επίσης, για να είμαι ειλικρινής, δεν τον θεωρώ και *τόσο* αδικημένο τελικά. Ναι, σίγουρα πολλές φορές ήταν ο παραγκωνισμένος της Team Free Will, και ‘κρατούσε το φανάρι’ στην επική αδερφική αγάπη των Winchesters, αλλά το έκανε εν γνώση του. Στον τελευταίο μονόλογό του πριν θυσιαστεί για να σώσει τον Dean αυτό είπε ουσιαστικά. Ήξερε ότι δεν θα λάβει από τον Dean ποτέ την ίδια αγάπη που εκείνος δίνει στον Sam, και δεν τον πείραζε, ποτέ δεν τον πείραξε, ποτέ δεν έδωσε λιγότερα επειδή δεν του το ανταπέδιδαν. Και ακριβώς σε αυτή τη συνειδητοποίηση βρήκε την ευτυχία. “Ευτυχία δεν είναι να έχεις, ευτυχία είναι να είσαι,” είπε. Ευτυχία είναι να νιώθεις την αγάπη. Κι ο Cas την ένοιωσε. Και αυτό τον άλλαξε. Δεν θα το έπαιρνε πίσω με τίποτα. Αυτή η αγάπη έσωσε τον κόσμο, ρε φίλε. Οπότε, όχι, δεν μπορώ να θεωρήσω τον Castiel αδικημένο χαρακτήρα. Αγάπησε, αγαπήθηκε, και στο τέλος βρήκε κι αυτός τη γαλήνη. Μπορεί να μην είδαμε ποτέ τη σκηνή της επανένωσης του με τον Dean στον Παράδεισο (εμείς είμαστε οι αδικημένοι εν προκειμένω, όχι εκείνος), αλλά δεν πειράζει, ξέρουμε ακριβώς πώς εκτυλίχθηκε

Εσείς ποιούς χαρακτήρες θεωρείτε τους πιο αδικημένους στο Supernatural; Πείτε μας τη γνώμη σας στα σχόλια παρακάτω…

4 COMMENTS

Subscribe
Notify of
guest

4 Σχόλια
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια
Angel of the Lord
Angel of the Lord
3 years ago

Θα πρόσθετα και τον Κράουλη στη λίστα. Μετά την 8η σεζόν τον χαντάκωσαν. Παρόλο που μπηκε στο μειν καστ δεν τον εκμεταλλευτηκαν καθόλου, τον έβαζαν να κανει συνέχεια μαλακίες, έχασε την αίγλη του σαν χαρακτηρας. Και η εισαγωγή της Ροβινας δεν τον βοηθησε καθόλου. Περίμενα έστω να μαθουμε ποιος είναι ο πατέρας του, για να αποκτήσει ενδιαφέρον η φάση, αλλά αντι αυτου πηγαν και τον πέθαναν στο ξεκάρφωτο. Είμαι μάλλον από τους λίγους που δεν μου άρεσε ο θάνατος του στη σειρά. Πολύ βιαστικός.

Μαρία Μαίρη Μαρούλιღ
Μαρία Μαίρη Μαρούλιღ
3 years ago

Νομίζω ότι αυτό το άρθρο θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ. Συμφωνώ τόσο μα τόσο πολύ, έτσι όπως τα είπες, σχεδόν κατά λέξη.

Θα ξεκινήσω με τα κορίτσια του Supernatural, που για κάποιο λόγο δεν τα θέλει καθόλου αυτή η σειρά, και συγκεκριμένα με τη συνονόματη, τη Mary, που ειλικρινά ένιωσα σαν να την έφεραν πίσω μόνο και μόνο για να την καταστρέψουν ως χαρακτήρα. Παρόλο που χρειαζόταν, εν μέρει, οι Winchesters να την αποκαθηλώσουν και να καταλάβουν ότι η μητέρα τους ήταν ένας άνθρωπος, με όλα της τα σφάλματα και τις ατέλειες, και όχι η άπιαστη ιδέα που είχαν πλάσει για εκείνη, η εκτέλεση του εν λόγω εγχειρήματος ήταν σαφώς αδέξια, μέσα από ένα άχρωμο storyline (γενικότερα οι British Men of Letters θεωρώ ότι είναι ένας από τους πιο βαρετούς ανταγωνιστές στα 15 χρόνια Supernatural) κάνοντας στο τέλος τους fans να μην ενδιαφέρονται καν για το redemption ark της. Παράλληλα, η εσωτερική της διαμάχη (καθώς προσπαθούσε να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα στο ποια είναι και ποια θα πρέπει να είναι) παρουσιάστηκε τόσο ρηχή και άνευρη, ώστε να δυσκολευόμαστε να της αναγνωρίσουμε τα ελαφρυντικά που της αναλογούν (και που τόσο απλόχερα προσφέρουμε στους αγαπημένους μας χαρακτήρες -γκουχ γκουχ Ορέστης και John Winchester).

Αναφορικά με τη Bella, θέλω να πιστεύω ότι έφταιγε η απεργία των Αμερικανών σεναριογράφων εκείνης της χρονιάς που εξαιτίας της βγήκε η σεζόν κουτσουρεμένη και γι’ αυτό δεν μάθαμε περισσότερα για την ιστορία της. Θεωρώ ότι είχε πολλά να προσφέρει στο storyline με τα δαιμονικά συμβόλαια. Δε θα ήθελα να τη δω ούτε σύμμαχο ούτε τελείως villain, μου άρεσε το γεγονός ότι ήταν στη γκρίζα ζώνη, ότι ήταν survivor και θα έκανε τα πάντα για να σωθεί η ίδια, ότι έκρυβε το φόβο της πίσω από τις βιτριολικές ατάκες της.

Σαφέστατα, λαμπρό παράδειγμα στη λίστα των αδικημένων η Jo, και δικαίως καταλαμβάνει την κορυφή σε αυτό το countdown, καθώς το storyline και το character development της πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, όταν απέτυχε η εδραίωση ενός ρομαντικού plot με τον Dean. Κι ενώ τη γνωρίσαμε ως μία από τις πιο badass γυναίκες στο Supernatural, που όπως και η μητέρα της έβαζε ακόμα τα αγόρια στη θέση τους, έφτασε σε κάθε της εμφάνιση να καταλήγει damsel in distress κι όλο να τη σώζουν από φαντάσματα και δαίμονες, μέχρι τη μέρα που δεν μπόρεσαν να τη σώσουν. Ένας χαρακτήρας με πολλές προοπτικές, που θα ήθελα να δω να εξελίσσεται σε θηλυκή βερσιόν των αγοριών και να λαμβάνει μέρος σε περισσότερες και πιο επικές μάχες (και όχι να την ξεκάνουν στο showdown με τη Meg και τα hell hounds της). Αναμφίβολα, απείρως πιο σύνθετος χαρακτήρας και με μεγαλύτερο τσαγανό από τις πληκτικά μονοδιάστατες Wayward Sisters (γκουχ γκουχ).

Δίκαιη και η θέση της Charlie σε αυτή την κατάταξη, που, αφού την εξαφάνισαν ενάμιση χρόνο στη χώρα του Oz, λες και αυτή ήταν ένα συρτάρι όπου βάζουμε τους χαρακτήρες που βαριόμαστε να ασχοληθούμε, την έφεραν πίσω για λίγα επεισόδια με σκοπό μόνο και μόνο να επέλθει ο άκαιρος θάνατός της από έναν τελείως αδιάφορο villain (αλήθεια δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι Stynes κράτησαν περισσότερο από ένα επεισόδιο), κι ενώ ανοίγονταν μπροστά της τόσες προοπτικές στο plot που υπαινισσόταν ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα εκκεντρικό ντουέτο με την έτερη αγαπημένη κοκκινομάλλα, Rowena. Ο θάνατος της, κατά τη γνώμη μου, αποτέλεσε περισσότερο shock factor παρά καταλύτη για προδιαγεγραμμένες εξελίξεις που θα έρχονταν έτσι κι αλλιώς. Το comeback της Felicia ως alternative Charlie ήταν απλώς απογοητευτικό, χωρίς να θυμίζει τίποτα από την Charlie που αγαπήσαμε και που αποτέλεσε σημαντικό representation των θηλυκών nerds.

Σχετικά με τον Castiel, το έχω πει πολλές φορές εδώ και θα το ξαναπώ, μισούσα το γεγονός ότι σε αρκετές σεζόν δεν είχε κανένα ουσιαστικό storyline και κατέληγε να είναι αμπαζούρ μέσα στο πλάνο, απλώς και μόνο επειδή ήταν fan favorite. Σαφέστατα δε θα ήθελα να λείπει, γι’ αυτό δέχομαι ότι τον βλέπαμε έστω και έτσι, αλλά έναν χαρακτήρα που έχει να δώσει τόσα πολλά είναι κρίμα να μην τον εκμεταλλεύονται στο έπακρο, ή να τον βάζουν να επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο με διαφορετικό τρόπο, λες και ζούμε τη μέρα της μαρμότας σε spn edition.

Ταυτόχρονα, ο Balthazar ίσως ήταν ένας από τους πιο αχρείαστους θανάτους, όχι μόνο επειδή είχε ακόμα πολλά να δώσει, αλλά και γιατί δε χρησίμευσε ουσιαστικά, εν τέλει, στο στόρι του Castiel: κατά την κάθοδο του Cas στην dark side, ενώ ήταν σοκαριστικό το ότι σκότωσε το σύμμαχο και φίλο του, πέρασε ως μία λεπτομέρεια σε ένα ευρύτερο στόρι, ενώ στις επόμενες σεζόν, καθώς ο Cas αντιμετώπισε τη συνείδησή του και τις συνέπειες των πράξεων του, δεν έγινε ούτε καν μια απλή αναφορά στο Balthazar και τη σημασία του θανάτου του.

Ο δε Gabriel ίσως να είναι ο πιο αδικημένος άγγελος στη σειρά. Ενώ είχε το μεγαλύτερο συναισθηματικό βάθος από τους υπόλοιπους 3 αρχαγγέλους συνολικά, αλλά και το μεγαλύτερο character development, μεγαλύτερο ακόμα και από του Cas θα έλεγα (καθώς ο Cas ήταν ένας στρατιώτης που ανέπτυξε συνείδηση και συναισθήματα, ενώ ο Gabriel περνάει από ολόκληρο το ark ενός αντι-ήρωα: το σκάει από τον πόλεμο και το ταραγμένο σπίτι του, γίνεται ένας άλλος, αποφεύγει τις ευθύνες του και το confrontation με τους αδερφούς του, και τελικά συνειδητοποιεί ότι δε μπορεί να κρύβεται πια *Σημείωση: καθώς το έγραφα αυτό συνειδητοποίησα ότι η ιστορία του Γαβριήλ μοιάζει πολύ με εκείνη του Simba από το βασιλιά των λιονταριών χαχαχαχα), είδαμε τον redeemed Gabriel ελάχιστα και αυτό σχεδόν μια δεκαετία μετά το θάνατό του, για να τον χάσουμε πάλι τόσο μα τόσο άδικα.

Γενικά πιστεύω ότι οι άγγελοι είναι λίγο αδικημένοι ως είδος, όχι τόσο σε θέμα προβολής, όσο για το γεγονός ότι ελάχιστους τους εξέλιξαν all the way ως προσωπικότητες. Οι περισσότεροι δεν ήταν ούτε αρκετά μοχθηροί (ή ήταν μοχθηροί στα λόγια αλλά από πράξεις meh) ούτε αρκετά καλοί, ήταν απλώς μετριοπαθείς φλώροι. Σαφέστατα υπήρχαν εξαιρέσεις, αλλά ήταν ελάχιστοι οι άγγελοι που πραγματικά αγαπούσαμε ή που πραγματικά μισούσαμε ή που τέλος πάντων αγαπούσαμε να μισούμε ή μισούσαμε που τους αγαπούσαμε.

Τέλος, εγώ θα πρόσθετα τον Ash, ο οποίος είχε τεράστιες προοπτικές, τόσο ως “από μηχανής θεός” με την ευφυΐα και τις γνώσεις του, όσο και ως comic relief, με το αβίαστο χιούμορ και τη μοναδική προσωπικότητα-περσόνα του.

Κλείνω εδώ το σεντονάκι, γιατί σε λίγο θα πιάσει μέγεθος έκθεσης πανελληνίων εξετάσεων (και όχι τίποτα άλλο, μα δυστυχώς δεν υπάρχει και κανένα πανεπιστήμιο που να διδάσκει το Supernatural να πάμε να βγάλουμε το άχτι μας).

Μαρία Μαίρη Μαρούλιღ
Μαρία Μαίρη Μαρούλιღ

P.S. τώρα που το είδα ποσταρισμένο κατάλαβα ΠΟΣΑ έγραψα χαχαχα

Amalia

Εσύ συμφωνείς με εμένα, κι εγώ με τη σειρά μου με εσένα. 🙂

Για τη Μαιρούλα θα μπορούσα να γράφω παραγράφους επί παραγράφων με γκρίνια για το πόσο την έριξαν. Όπως είπες, ένοιωθα λες και την έφεραν πίσω για να τη μισήσουμε. Ουτε και το redemption arc το έγραψαν καλά για να μας αγγίξει. Με εξοργίζει ότι κατάφεραν να εξιλεώσουν τον Τζον μόνο με 2-3 σκόρπιες ατάκες κατά καιρούς χωρίς καν να τον βλέπουμε και στη Mary κατάφεραν το ακριβώς αντίθετο! Για εμένα όμως μεγάλο μερίδιο της ευθύνης έχει και η Samantha Smith. Μπορεί να μου είναι συμπαθής σαν άνθρωπος, αλλά από ερμηνεία δεν το έχει. Ακόμα και τις στιγμές που της έδωσαν οι σεναριογράφοι και θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά για να μας αγγίξει, δεν το έκανε. Το ίδιο πρόβλημα που έχω με τη Mary, το έχω και με την Claire Novak: στο χαρτί είναι καλή ιδέα (θυμάμαι είχα πραγματικά ενθουσιαστεί στην 9η σεζόν όταν είχαν ανακοινώσει ότι θα επιστρέψει ο χαρακτήρας, που να ήξερα τι με περιμένει), αλλά στην πράξη όχι. Με διαφορετικές ηθοποιούς, οι δυο χαρακτήρες θα είχαν εντελώς διαφορετική εξέλιξη στη σειρά.

Για τη Bela τώρα. Δεν θεωρώ ότι η απεργία των σεναριογράφων έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στο θάνατο του χαρακτήρα. Γι’αυτό ανέφερα το Jus In Bello. Αυτό ήταν το τελευταίο επεισόδιο που έπαιξε πριν την απεργία. Η κατακραυγή του κοινού ήταν ήδη τεράστια, το θυμάμαι γιατί περίπου εκείνη την εποχή άρχισα να ψάχνομαι για να δω τη σειρά, κ ενώ δεν πολυψαχνόμουν με το fandom τότε, θυμάμαι χαρακτηριστικά το κράξιμο δίχως αύριο που της έριχναν όλοι. Ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα φύγει ο χαρακτήρας μετά τη λήξη της απεργίας. Ακόμη και να μην ήταν κουτσουρεμένη η 3η σεζόν, η εξιλέωση της Bela δεν θα είχε θεωρώ κανένα νόημα. Την καθυστέρησαν πολύ και κατέστρεψαν τον χαρακτήρα.

Στα υπόλοιπα που γράφεις δεν έχω κάτι να προσθέσω. Ο Ash επίσης αδικημένος, τον σκέφτηκα για τη λίστα, αλλά ποιανού τη θέση να έπαιρνε που ηταν ο ένας πιο ριγμένος κι από τον άλλο; Και τον Gadreel είχα στους επιλαχόντες. Και τον Crowley. Και η Amara μου πέρασε στιγμιαία από το μυαλό…

Τελευταία Άρθρα

Καλύτερα Επεισόδια The Winchesters

Amalia
Amalia
Με θυμάμαι να βλέπω ξένες ταινίες και σειρές πριν μάθω καλά-καλά να διαβάζω τους υπότιτλους. Αγαπημένο είδος ήταν πάντα το fantasy/sci-fi (βλ. μαγισσούλες, φαντασματάκια, υπερδυνάμεις, και τα συναφή). Ανακάλυψα το Supernatural το 2008 και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Άρχισα να γράφω για το Supernatural Greece το καλοκαίρι του 2014. Δύο πράγματα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εμένα: λατρεύω την ποπ-κουλτούρα και τον Dean Winchester!

Περισσότερα Άρθρα