Supernatural Αφιέρωμα | 15 αξιομνημόνευτες σκηνές της 12ης σεζόν

Η 12η ήταν μια από τις καλύτερες σεζόν του Supernatural, γεμάτη αξέχαστες ατάκες, σπουδαία επεισόδια και ενδιαφέροντες χαρακτήρες! Παρακάτω σας έχω ξεχωρίσει κάποια highlights που μας άφησαν με κομμένη την ανάσα, είτε από το σοκ, είτε από τη συγκίνηση, είτε από τα γέλια!

Σημείωση: Έβαλα περιορισμό στον εαυτό μου να διαλέξω μόνο ένα highlight από κάθε επεισόδιο, και ευτυχώς που το έκανα γιατί θα έφτανε μια λίστα με 150 αναφορές, οι μισές από τις οποίες θα ήταν από το φινάλε και μόνο! (Θα δείτε όμως ότι κλέβω και λιγάκι!)

Ο Sam αντιστέκεται στα βασανιστήρια της Toni [12×01]

“Με έχει βασανίσει ο ίδιος ο Διάβολος, τι μπορείς να μου κάνεις εσύ;“

Έτσι, ρε Sammy, έμπαινε!!! Δείξε στη βλαμμένη τι εστί Sam-fucking-Winchester! Τον μικρό φέτος τον απόλαυσα πραγματικά. Σε κάθε του αντίδραση τον επαινούσα. Ήταν γλυκός και κατανοητικός με τη Mary, απέδειξε περίτρανα το πόσο έξυπνος και πολυμήχανος είναι (βλ. The Raid), και θαύμασα την ψυχραιμία και την αντικειμεντικότητά του σε πολλές καταστάσεις. Αλλά δεν τον απόλαυσα σε καμία σκηνή περισσότερο όσο σε αυτή που αντιστέκεται με θάρρος (και λίγο θράσος) στα βασανιστήρια των Βρετανίδων. “Screw you”, μαλακισμένη! (Συγχωρήστε με, παρασύρθηκα…)

Η Mary σπάει στο ξύλο την Toni [12×02]

“Μακρυά από τα αγόρια μου.”

Η Mary μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι και μας θύμισε ότι δεν πρέπει να την υποτιμάμε. Είναι σκληρή και δεν μασάει, ειδικά όταν είναι για να σώσει τα αγόρια της! Δεν είναι προορισμένη για να προστατεύεται, αλλά για να προστατεύει! Μπορεί να μην ήταν η μαμά που περιμέναμε να έχουμε (να ψήνει πίτες και να κλαίει για τον John), αλλά η μαμά που δικαιωματικά μπορούμε να αποκαλούμε WINCHESTER!

Ο Sam εξορκίζει τον Εωσφόρο [12×08]

Άλλη μια δυνατή σκηνή για τον Sammy, όπου, χρησιμοποιώντας ένα από τα μυστικιστικά μπιχλιμπίδια των Βρετανών κι ένα ξόρκι στα λατινικά, καταφέρνει να εξορκίσει τον Εωσφόρο από το σώμα του Προέδρου των ΗΠΑ. (Που να’ξερε ότι ο Crowley έκανε βλακείες στο φόντο…)

Ο Castiel αρνείται να αφήσει κάποιον Winchester να πεθάνει [12×09]

«Ξέρετε, αυτός ο κόσμος — αυτός ο καημένος, καταδικασμένος, ασήμαντος κόσμος, σας χρειάζεται. Χρειάζεται και τον τελευταίο Winchester που μπορεί να έχει, και δεν θα σας αφήσω να πεθάνετε. Δεν θα αφήσω κανέναν από εσάς να πεθάνει. Και δεν θα σας αφήσω να θυσιάσετε τους εαυτούς σας. Σημαίνετε πάρα πολλά για μένα. Για όλους.»

Όταν οι Winchesters κάνουν μια συμφωνία με την Billie για να σωθούν από την μυστική κυβερνητική φυλακή  όπου κρατούνται, κατά την οποία ένας Wincheester θα πεθάνει ως αντάλλαγμα για τις ‘υπηρεσίες’ της, ο Castiel σκοτώνει την Θεριστή, αγνοώντας τις κοσμικών διαστάσεων συνέπειες που πρόκειται να υποστεί…

〉〉〉 Δεύτερη επιλαχούσα σκηνή από το ίδιο επεισόδιο:

Οι Winchesters βγάζουν εκτός μάχης εκπαιδευμένους στρατιώτες. “Είμαστε οι τύποι που έσωσαν τον κόσμο.” Yeah, bitch!

O Dean αρνείται να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του Cas [12×10]

Μια πολύ μικρή σκηνή, αλλά πολύ δυνατή ταυτόχρονα. Ο Ishim έχει επιτεθεί στον Cas και ο Dean απειλεί να τον εκδιώξει με ένα αγγελικό σύμβολο γραμμένο με το αίμα του. Ο Ishim όμως του υπενθυμίζει πόσο αδύναμος είναι ο Cas και πόσο επικίνδυνο θα ήταν να χρησιμοποιήσει το σύμβολο εκδίωξης. Ο Dean, χωρίς δεύτερη σκέψη, κατεβάζει το χέρι του, γνωρίζοντας ότι ρισκάρει τη ζωή του…

Ο Dean χάνει τη μνήμη του [12×11]

Όχι, κοιτάξτε αυτόν τον άνθρωπο, αυτό το βλέμμα, και πείτε μου ότι δεν είναι καλός ηθοποιός. Η σκηνή που ο Dean κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη και προσπαθεί απεγνωσμένα να θυμηθεί είναι από τις πιο ανατριχιαστικά λυπητερές της σειράς. 

Ο ετοιμοθάνατος Castiel αποχαιρετά τους Winchesters [12×12]

“Σας ευχαριστώ. Το ότι σας γνώρισα ήταν το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου. Και όλα όσα μοιραστήκαμε μαζί, με έχουν αλλάξει. Είστε οι οικογένειά μου. Σας αγαπώ. Σας αγαπώ όλους σας.“

Τραυματισμένος θανάσιμα από τη Λόγχη του Μιχαήλ, ο Castiel αποχαιρετά δακρυσμένος τους Winchesters – και μας ματώνει την ψυχή. Κι εμείς σε αγαπάμε, Cas… 

O Dean διώχνει τη Mary από το Καταφύγιο [12×14]

“Πως νομίζεις ότι ήταν όλο αυτό για εμάς; Είμαστε οι γιοί σου, κι εσύ έλειπες. Για όλη μας τη ζωή εσύ έλειπες!“

Κάποια στιγμή θα ξέσπαγε ο Dean, δεν υπήρχε περίπτωση. Διότι, η Mary (όσο και να τη δικαιολογώ), δεν υπήρξε ούτε στο ελάχιστο η υποστηρικτική μαμά για τα παιδιά της. Τουλάχιστον, όχι ευθέως. Ο Dean λοιπόν βρήκε την ευκαιρία να της τα χώσει όταν έμαθε ότι συνεργάζεται κρυφά με τους Βρετανούς. Τόσο η συγκρατημένη οργή του Dean, όσο κι ο βουβός πόνος του Sam στη συνειδητοποίηση της προδοσίας της Mary, χτίζουν μια από τις δυνατότερες σκηνές της σεζόν…

〉〉〉 Δεύτερη επιλαχούσα σκηνή από το ίδιο επεισόδιο:

Ο Sam σκοτώνει τον Άλφα-Βρυκόλακα. Με το Κολτ. Με σφαίρες που έφτιαξε ο ίδιος! Δεν πάει πιο badass από τον μικρό Winchester, σας το λέω και το υπογράφω!

O Crowley τη φέρνει στον Εωσφόρο [12×15]

“Χαίρομαι που πήρες μια μικρή γεύση ελευθερίας. […] Αυτή η αλυσίδα γύρω από το λαιμό σου; Δεν ήταν τίποτα. Ένα στιλάτο αξεσουάρ. Αυτό το δοχείο; Αυτή είναι η αληθινή φυλακή σου. […] Εκεί μέσα μου ανήκεις. Και είμαι ακόμα στην αρχή. Οπότε… Θα σε βάλω ξανά μέσα στην τρύπα σου, και μετά θα πάω να βρω το μπάσταρδό σου, και θα το διαμελίσω όσο εσύ θα κοιτάς. Και μετά; Και πάλι, θα είμαι μόνο στην αρχή.”

Μπορεί το σχέδιο του Crowley να πάρει την εκδίκησή του από τον Εωσφόρο δίνοντας του ένα μόνιμο δοχείο να αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από βλακώδες, όμως αυτή η σκηνή όπου τη φέρνει στον Διάβολο που νομίζει ότι τον έχει του χεριού του, ήταν απολαυστική και μας θύμισε ποιος πραγματικά είναι ο Βασιλιάς της Κόλασης!

〉〉〉 Δεύτερη επιλαχούσα σκηνή από το ίδιο επεισόδιο:

O Dean μπαίνει μέσα στο Καταφύγιο κρατώντας ένα ματωμένο ρόπαλο λέγοντας: “Ο μπαμπάς θα το λάτρευε αυτό το πράγμα.” To Supernatural κάνει αναφορά στο Walking Dead και δυο fandoms συναντιούνται με τον πιο ξεκαρδιστικό τρόπο!

O Ketch σκοτώνει τον Mick εν ψυχρώ [12×17]

Η φετινή σεζόν είναι αρκετές ‘wtf’ σκηνές, αλλά καμία δεν μας ήρθε τόσο αναπάντεχα όσο η εν ψυχρώ δολοφονία του Mick Davies από τον Ketch. Πάνω που είχαμε αρχίσει να τον συμπαθούμε κιόλας... R.I.P.

Οι Winchesters σκαλίζουν τα αρχικά τους στην τραπεζαρία του Καταφυγίου [12×18]

“Δεν είμαστε ακριβώς το είδος των ανθρώπων για τους οποίους γράφουν στα βιβλία της Ιστορίας. Αλλά οι άνθρωποι που σώζουμε, αυτοί είναι η κληρονομιά μας. Και αυτοί θα μας θυμούνται, και μετά υποθέτω… κάποια στιγμή θα ξεχαστούμε. Δεν πειράζει, γιατί θα έχουμε αφήσει τον κόσμο καλύτερο από ότι τον βρήκαμε.”

Σε ένα, κατά τα άλλα ευκολολησμόνητο, επεισόδιο είχαμε μια γλυκιά αδερφική στιγμή όπου τα αγόρια συζητούν για το μέλλον και για αυτά που θα αφήσουν πίσω τους όταν φύγουν. Δεν τους νοιάζει να τους θυμούνται αιώνια, αυτό που τους νοιάζει είναι ότι κατάφεραν να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο…

O Castiel σκοτώνει την Dagon [12×19]

Η Πριγκίπισσα της Κόλασης αποδεικνύεται πολύ δυνατή αντίπαλος για τον Castiel. Λίγο πριν τον σκοτώσει, η Kelly του παίρνει το χέρι μέσα στο δικό της, διοχετεύοντας τη δύναμη του Νεφελίμ σε αυτόν. Τα μάτια του γίνονται χρυσά κι ο Castiel με ένα άγγιγμα τυλίγει την Dagon στις φλόγες.

Η Mary παρακαλάει τον Ketch να την σκοτώσει [12×21]

“Σκότωσέ με. Όλη μου τη ζωή, αυτό που είχα πάνω από όλα, εκτός από την οικογένειά μου, ήταν η θέλησή μου. Και αυτό το χάνω τώρα. Βάζω ανθρώπους σε κίνδυνο. Βάζω τους γιους μου σε κίνδυνο. Πρέπει να το κάνεις, σε παρακαλώ. Για όνομα του Θεού, σκότωσέ με.“

Ξέρω ότι οι περισσότεροι δεν συμμερίζεστε τη συμπάθεια που τρέφω για την μαμά Winchester και ίσως δεν σας άγγιξε τόσο η συγκεκριμένη σκηνή που η Mary αποζητά την λύτρωση από το χειρότερο βάσανο για αυτήν: να χάσει την ελεύθερη βούλησή της, όμως η σκηνή δεν παύει να είναι αντικειμενικά από τις δυνατότερες της φετινής σεζόν.

Ο Dean επαναφέρει τη Mary από την πλύση εγκεφάλου [12×22]

“Όλα έγιναν εξαιτίας σου… Σε μισώ. Σε μισώ και σ’αγαπάω. Επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είσαι η μαμά μου.”

O Dean επιτέλους αναφέρεται στο προφανές: ότι η Mary φταίει για όλα όσα συνέβησαν μετά από εκείνη την αποφράδα νύχτα του 1983. Έχει κάθε λόγο να τη μισεί, αλλά αυτός την αγαπάει. Και την συγχωρεί. Γιατί είναι η μαμά του. (Εσείς οι haters της Mary να τα βλέπετε αυτά!) Ένας εξαιρετικός Jensen Ackles που επικοινωνεί στο κοινό όλα τα συναισθήματα του Dean εκείνη τη στιγμή που προσπαθεί να σώσει τη μητέρα του, αλλά ταυτόχρονα βγάζει και τα εσώψυχά του…

〉〉〉 Δεύτερη επιλαχούσα σκηνή από το ίδιο επεισόδιο:

Η Mary σκοτώνει τον Ketch. ΝΑΙ!!! Μια σκηνή για την οποία περίμενα μια ολόκληρη σεζόν! Τέτοια χαρά από θάνατο χαρακτήρα στο Supernatural είχα να νιώσω από τότε που πέθανε ο Ζαχαρίας!

Ο Εωσφόρος σκοτώνει τον Castiel [12×23]

Δεν νομίζω να έχω πονέσει περισσότερο με τον θάνατο κάποιου φανταστικού χαρακτήρα. Είχε δίκιο ο Mark Pellegrino που έλεγε ότι μετά από αυτό το φινάλε θα τον μισήσουμε τον Εωσφόρο. Σοκ και μούδιασμα, ό,τι ένιωσαν και οι Winchesters δηλαδή, εκείνη τη στιγμή. Και τα καμμένα φτερά στο έδαφος δεν αφήνουν και πολύ χώρο για θεωρίες και ελπίδες ότι το Νεφελίμ τον προστάτευσε. Ο Castiel πέθανε, το γράφω και δεν το πιστεύω ακόμα… (Οι ελπίδες μετατίθενται τώρα στο γεγονός ότι με κάποιον τρόπο μπορεί να αναστηθεί. Are you there, Chuck? Your angel needs you…)

〉〉〉 Άλλα highlights του φινάλε: (Τι να πρωτοαναφέρεις, βασικά…)

Η σκηνή που εμφανίζεται ο Bobby του παράλληλου σύμπαντος μπαίνει σίγουρα στα highlights. (Δεν έχεις συνειδητοποιήσει πόσο σου έχει λείψει ένας χαρακτήρας παρά μόνο όταν τον βλέπεις και δεν μπορείς να συγκρατήσεις τις άναρθρες κραυγές σου όταν σκάει μύτη.) Και, φυσικά, ο ηρωικός θάνατος του Crowley αξίζει έστω αναφορά στη σημερινή λίστα. (Θα μας λείψεις, ρε Βασιλιά, ακόμα και εμάς που δεν σε χωνεύαμε και πολύ…)

Αυτά από εμένα. Για πείτε εσείς τώρα ποιές στιγμές της σεζόν που μας πέρασε ξεχωρίσατε και δεν αναφέρθηκαν στο άρθρο;