Review – The Winchesters – 1×03 You’re Lost Little Girl

Η Mary κι ο John ερευνούν την εξαφάνιση της Carrie, της 8χρονης γειτόνισσας των Campbells και χάρη σε ένα κομμάτι ύφασμα, και τις γνώσεις της Lata, γρήγορα ταυτοποιούν το τέρας που απήγαγε τη μικρή: είναι ο Bori Baba, ο αντίστοιχος “Μπαμπούλας” των Βόρειων Ινδιών. Πριν βρουν τρόπο να τον εξοντώσουν, ο Bori Baba απαγάγει και τον αδερφό της Carrie, τον Ford, και τους κρατά μέσα στον ασκό του, που είναι… πολύ μεγαλύτερος στο εσωτερικό (σαν τερατένιο TARDIS ένα πράμα)!

Αν είχατε αναρωτηθεί ποτέ από που πήρε ο Dean την επιπολαιότητά του, και την τάση να αψηφά κάθε κίνδυνο όταν είναι να σώσει κάποιον, τώρα ξέρετε ότι την πήρε από τη μητέρα του, η οποία εδώ αφήνει τον Bori Baba να την απαγάγει κι εκείνη. Στον έξω κόσμο, ο John (τρελαμένος από την αγωνία ο γλυκός μου) και η Lata, ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπο να τους σώσουν όλους από το τέρας. Ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα της Lata στην πατρίδα δίνει τη λύση. Το μόνο που τους μένει τώρα είναι να βρουν τρόπο να περάσουν το μήνυμα στην παγιδευμένη Mary. Όπως το Supernatural είχε το υπερφυσικό Wi-Fi, και τα αγόρια έπιαναν σήμα ακόμη και στη μέση του πουθενά, έτσι και το The Winchesters έχει υπερφυσικά ραδιοκύματα, που πιάνουν ακόμα και μέσα σε μαγικούς ασκούς! Ο John, λοιπόν, ειδοποιεί τη Mary ότι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουν από εκεί μέσα είναι να απαρνηθούν το αγαπημένο τους αντικείμενο, αυτό που χρησιμοποιησε ο Bori Baba για να τους δελεάσει. Η Carrie αποκεφαλίζει χωρίς δευτερη σκέψη το αγαπημένο της λουτρινο ζωάκι, κι ο Ford σπάει το τσιμπιδάκι της αδερφής του, και αμέσως μεταφέρονται πίσω σπίτι τους. Η Mary, όμως, δυσκολεύεται να καταστρέψει το καπέλο του πατέρα της. Ο John, μέσα από τον ασύρματο (γιατί είπαμε: μαγικά ραδιοκύματα), τη βοηθά να συνειδητοποιήσει ότι το καπέλο δεν συμβολίζει τον ίδιο τον Samuel, αλλά το φόβο της για το αύριο. Έχει υποσχεθεί στον εαυτό της ότι θα παρατήσει το κυνήγι μόλις βρει τον πατέρα της, αλλά ξέρει ότι χωρίς το κυνήγι δεν έχει ταυτότητα. Και αυτό την κρατά πίσω. Χάρη στα ενθαρρυντικά λόγια του John, μετριάζει το φόβο της και καταφέρνει να βγει από τον ασκό του Bori Baba. Φυσικά, εκείνος την ακολουθεί, αλλά αφού στον εξωτερικό κόσμο είναι ευάλωτος, τον σκοτώνει εύκολα ο John. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελιώσατε.

Στο subplot του επεισοδίου, η Ada με τον Carlos εντοπίζουν τον δαίμονα που επέζησε από την πρεμιέρα και τον ανακρίνουν για να μάθουν ποιός ελέγχει τους Akrida. Υπό την απειλή αιχμαλωσίας μέσα σε ένα… μπονζάι, ο δαίμονας αποκαλύπτει ότι πρόκειται για μια κυριεμένη γυναίκα (κυριευμένη από τι είδους πλάσμα, όμως; ), αλλά δεν μπορεί να τους δώσει κάποια άλλη πληροφορία. Η Ada αιχμαλωτίζει τον δαίμονα στο δεντράκι, και τον κρατά για μελλοντική χρήση…

Το επεισόδιο κλείνει με την ραδιοφωνική παραγωγό “Rockin’ Roxy” (η καρακουκλάρα Bridget Regan με σκηνική παρουσία που καταβροχθίζει κάθε σκηνή), να αποκαλύπτεται ως η μυστηριώδης κουκουλοφόρος από το προηγούμενο επεισοδιο, και να βάζει σε ένα μπουκαλάκι την κόκκινη ενέργεια που αναδύεται από τη σωρό του Bori Baba — την οποία, μάλιστα της έφερε ένα… ακριντάκι, για να μας θυμήσει, προφανώς, πόσο κακό CGI έχει αυτή η σειρά, μη και ξεχαστούμε κατά λάθος…

***

Το trailer με είχε προετοιμάσει για ένα καθαρόαιμο horror επεισόδιο σαν το παλιό, καλό Supernatural, αλλά, δυστυχώς πέρασε και δεν ακούμπησε. Η creepy μορφή του τέρατος δεν ήταν κακή (το καλύτερο από τα τρια μέχρι στιγμής), αλλά η ξενέρωτη σκηνοθετική ματιά της Claudia Yarmy δεν το βοήθησε να μας ανατριχιάσει. Το εσωτερικού του ασκού, που ήταν μια τσαπατσούλικα ‘μεταμφιεσμένη’ αποθήκη (με τα μεταλλικά ρολά και τα όλα της), ήταν ένα αισθητικό έγκλημα! Άσχετα με το καρακιτσαριό όλων των τεράτων μέχρι στιγμής, πάντως, έχω παρατηρήσει κάτι που ίσως κρύβει κάποια σεναριακή ανατροπή: κανένα δεν έχει σκοτώσει άνθρωπο (επί της οθόνης), όλα απαγάγουν ανθρώπους για να τραφούν. Πάνε οι αιματοβαμμένες εναρκτήριες σκηνές πριν πέσει η title card. Αναρωτιέμαι πόσο ενσυνείδητη επιλογή των δημιουργών είναι αυτή, και αν παίζει κάποιο ρόλο στην όλη αφήγηση ή απλά αποφάσισαν να κάνουν την σειρά πιο… φιλική προς τα παιδιά. Η παρατήρηση της Mary, πάντως, πως πέφτουν ξαφνικά πάνω σε σπάνια τέρατα, έχει πολύ ζουμί. Τους τα στέλνει αυτή η Roxy για να τα σκοτώσουν; Για να τους τεστάρει ή για κάποιον άλλο σκοπό; Αυτό το μυστήριο έχει πολύ ενδιαφέρον και με κάνει να παραβλέπω το ότι αποκάλυψαν τόσο γρήγορα την Big Bad της σεζόν. (Ή μήπως δεν είναι καν αυτή η Big Bad και μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια; )

Το δεύτερο μυστήριο που με ιντρίγκαρε, και επιτέλους έδωσε περισσότερο βάθος στην Lata, είναι το ψέμα που έχει πει για τους γονείς της. Για ποιό λόγο να θέλει να την νομίζουν ορφανή οι Campbells; Και για ποιό λόγο δεν μιλά στη μητέρα της; Μια πρώιμη θεωρία που έχω είναι ότι η Lata είναι κάποιο είδος τέρατος, κάτι που -για ευνόητους λόγους- δεν θέλει να μάθουν οι υπόλοιποι. Στην πρεμιέρα ειπώθηκε ότι την έσωσε ο Samuel, οπότε υποθέτω ότι στην πορεία θα μάθουμε περισσότερα για αυτό το σκηνικό (πχ. πότε ακριβώς συνέβη), και η λογική λέει ότι θα κολλήσει με την κύρια ιστορία, με κάποιον τρόπο. Μήπως είναι ‘φυτευτή’ για να κατασκοπεύει τους κυνηγούς, αλλά στην πορεία θα αγαπήσει τους Winchesters (ήδη ‘σιπάρει’ Mary/John με χίλια) και θα προδώσει τους δικούς της; Μήπως έφυγε από εκείνους γιατί δεν συμφωνούσε με τον τρόπο ζωή τους; Το Supernatural είχε χρησιμοποιήσει κατά κόρον το σεναριακό τέχνασμα του φιλικού τέρατος, με διάφορα επίπεδα επιτυχίας κάθε φορά, και περιμένω να δω αν θα το κάνει και το The Winchesters και πώς θα τα πάει…

Το… ζευγαράκι ήταν πολύ χαριτωμένο σε αυτό το επεισόδιο. Μου αρέσουν πολύ οι συζητήσεις τους που χτίζουν σκαλί-σκαλί τον έρωτά τους. Ο John την έχει δαγκώσει γερά τη λαμαρίνα ήδη, αλλά η Mary τον κρατά -ενσυνείδητα νομίζω- σε απόσταση ασφαλείας. Βέβαια, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι αυτό που είχε πει εκείνο το γυμνό Χερουβείμ στους Sam & Dean στο My Bloody Valentine: ότι είχαν αντιπαθησει ο ένας τον άλλο στην αρχή και χρειάστηκε το βέλος του Έρωτα για να τους φέρει πιο κοντά. Ξέρω ότι όλοι οι παραγωγοί μας διαβεβαιώνουν ξανά και ξανά ότι δεν θα πειράξουν το canon, αλλά μαζεύονται πολλά κραυγαλέα retcons και απορώ αν και πότε θα τα συμαζέψουν. (Είμαστε στο τρίτο επεισόδιο ακόμη, οπότε τρέφω ελπίδες.)

Την εισαγωγή της Betty την φοβήθηκα στην αρχή, μήπως και παιχτεί κανα ερωτικό τρίγωνο, αλλά μάλλον από τον άλλο τον μαλλιά, που ζαχάρωνε με τη Mary στο σινεμά, θα την πάθουμε! Ναι, φυσικά είναι σουπερ-ύποπτος, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Στη χειρότερη είναι δαίμονας, στην καλύτερη είναι κάποιος τυχαίος που θα κανει τη Mary να συνειδητοποιήσει ότι θέλει απεγνωσμένα τον John! (Μπορεί να είναι και το Χερουβείμ που θα τους κάνει να ερωτευτούν παράφορα, που ξέρετε; )

Πριν περάσω στην Ada και τις τρομακτικές ικανότητές της ως μάγισσα, θέλω να σχολιάσω λίγο το δαχτυλίδι αρραβώνων που επέστρεψε η Betty στον John. Καταρχάς, μου φαίνεται σαν το δαχτυλίδι που φορούσε η Mary όταν επέστρεψε στη ζωή στη 12η σεζόν, η κάνω λάθος; (Αυτό θα της δώσει όταν το… επισημοποιήσουν, δηλάδη; Χρησιμοποιημένο δαχτυλίδι, αλήθεια τώρα, ρε John; ) Ένας αρραβώνας στα 17 κι ένας γάμος στα 20 δείχνει ότι ο John παθιάζεται και κολλάει με τις γυναίκες εύκολα. Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό το να αγαπάει τόσο γρήγορα και τόσο βαθιά, αλλά μην ξεχνάμε ότι η αγάπη του συγκεκριμένου έγινε εμμονή που τον σκότωσε τελικά. Οι υπερβολικές αντιδράσεις του σε αυτό το επεισόδιο υπογραμμίζουν ακόμη πιο έντονα αυτήν την πτυχή του χαρακτήρα του — και χαίρομαι που ο Drake Rodger έχει το ταλέντο για να επικοινωνήσει χωρίς λόγια τα συναισθήματα του John σε κάθε σκηνή. Η Meg Donnelly είναι πιο επίπεδη ερμηνευτικά, αλλά είναι κι ο ρόλος της Mary πιο “κουμπωμένος” γενικότερα, οπότε μπορεί και να μην φταίει η ξανθούλα για την ξινίλα της Mary. Μεταξύ τους έχουν χημεία, πάντως, και ευχαριστιέμαι τις σκηνές που μοιράζονται.

Πάμε τώρα στην Ada… Δεν τη χωνεύω, ρε παιδια! Με εκνευρίζει σαν χαρακτήρας και εξαιτίας αυτού δεν την εμπιστεύομαι κιόλας. Νοιώθω ότι θα τους προδώσει κάποια στιγμή. Νόμιζα ότι θα ήταν ο Bobby Singer της ομάδας, αλλά αυτή φέρνει περισσότερο σε Rowena! Τη φοβήθηκε λίγο το μάτι μου κατά τη διάρκεια της ανάκρισης του δαίμονα. Τόσο ισχυρή μάγισσα είναι δυνατόν να μη διαφθαρεί από τη δύναμή της;

Επίσης, από πότε οι δαίμονες κυριεύουν φυτά; Με έστειλε ελαφρώς αδιάβαστη αυτή η περίεργη διεύρυνση της μυθολογίας του Supernatural, αλλά την αποδέχομαι, γιατί, όπως είπε και ο αφηγητής Dean στην αρχή του επεισοδίου, “δεν υπάρχει κάπου γραπτό εγχειρίδιο για το πως να γίνεις καλός κυνηγός”. Άρα, σίγουρα υπάρχουν εκεί έξω πράγματα που ούτε οι Winchesters δεν τα έμαθαν ποτέ! (Πολύ θα ήθελα πάντως να έχω δει τον Dean να τα βάζει με καμιά δαιμονισμένη ορχιδέα. Φαντάζομαι τα αστειάκια που θα είχε κάνει για τον Mickey Rourke και την Carré Otis, και γελάω μόνη μου!)

Σαν γενικό συμπέρασμα, θα πω ότι, μπορεί αυτό το επεισόδιο να ήταν το καλύτερο μέχρι στιγμής (σε ότι αφορά την ανάπτυξη χαρακτήρων τουλάχιστον), αλλά η σειρά έχει εμφανή αδυναμία στο σενάριο — και αμφιλεγόμενη αισθητική (από το κίτρινο φίλτρο της κάμερας μέχρι τα τέρατα των… Power Rangers). Παρόλα αυτά, διακρίνω προοπτικές, οι οποίες, βέβαια, ίσως έχουν να κάνουν περισσότερο με την αγάπη μου για αυτό το σύμπαν, παρά με το ίδιο το prequel. Δεν παραδίδω τα όπλα ακόμη, πάντως, γιατί και το Supernatural με είχε κερδίσει πολύ, πολύ, ΠΟΛΥ μετά το τρίτο επεισόδιό του. Mάλιστα, θα σας εκμυστηρευτώ κάτι που δεν το ξέρει κανείς άλλος: σκέφτηκα σοβαρά να το παρατήσω μετά το Hookman! Ξεπέρασα, όμως, και τον -τεράστιο ομολογουμένως- σκόπελο του Bugs, που ακολούθησε αμέσως μετά, και κάπως άρχισε να με κερδίζει η σειρά στο Home. Έπρεπε να φτάσω μέχρι το δωκέκατο επεισόδιο, το πολυαγαπημένο μου Faith, για να πω “ώπα, εδώ είμαστε!”. Είμαι διατεθειμένη, λοιπόν, να δείξω υπομονή και καλή πίστη, με την ελπίδα ότι και αυτή η σειρά θα με ανταμείψει κάποια στιγμή!

ΥΓ#1: Γιατί η Mary ψάχνει μόνο τον πατέρα της, ενώ έχει και τη μάνα της χαμένη για δυο ολόκληρους μήνες; Σοβαρή περίπτωση daddy issues; Επίσης, τι κεραμίδα ήταν αυτή ότι οι Campbells είναι σε διάσταση; Τι ρόλο θα παίξει αυτή η λεπτομέρεια στην ευρύτερη ιστορία της σεζόν;

ΥΓ#2: Ξέρουμε ότι ο Sam κι ο Dean έβγαζαν λεφτά από κομπίνες για να ζήσουν. Τούτοι εδώ πώς ακριβως βιοπορίζονται, οέο;

ΥΓ#3: Τη φάτσα του Jensen Ackles πάνω σε ένα μπουκάλι στο λημέρι του τέρατος την είδατε; Τι φάση; Ήταν απλό easter egg ή μήπως πρόκειται για ένα από τα σκόρπια στοιχεία που είπε ο Robbie Thompson ότι θα μας δώσουν πριν τη μεγάλη αποκάλυψη που θα έρθει στο season finale;